Á milljóna-styrkþegi ESB að sitja Bessastaði - "með sæmd" eða hvað?

Einhverjir aðilar hafa látið sér detta í hug að etja vara­þing­manni Samfylk­ingar, ESB-áróðurs­mann­inum Baldri Þórhalls­syni, út í fram­boð til emb­ættis for­seta Íslands! Fréttin af þessum frá­leitu fram­boðs­hugmyndum gefur tilefni til að endurbirta eftir­farandi grein undirritaðs á Vísis­bloggi 29. júní 2011 og það þeim mun fremur sem 365 miðlar hafa þurrkað út allar þær þúsundir greina sem skrif­aðar voru á Vísis­bloggið gegnum tíðina!

Áður en að greininni kemur, er rétt að minna á, að Evrópusambandið útnefndi þennan sama Baldur sem Jean Monnet-rannsóknar­prófessor og lagði til 8 milljónir króna samhliða því til rannsóknar­stofnunar hans við HÍ.

Baldur Þórhallsson stundar blekkingariðju

Í grein hans í Fréttablaðinu [29.6. 2011] blasir þetta við. Hann vogar sér að líkja ESB-innlimun við helstu samninga Íslendinga við aðrar þjóðir hingað til, þ.e. um landhelgismálin, aðild að EFTA (1972), fríverslunarsamninginn við ESB 1974, EES-samninginn 1994 og Schengen-samninginn 2001.

Af því að Íslendingar hafi náð "nær öllum kröfum sínum fram í þessum viðræðum um bættan markaðsaðgang og verndun sjávarútvegs og landbúnaðar," þó "ekki átakalaust," telur hann þetta sýna "að ríki Evrópu taka fullt tillit til hagsmuna okkar eins og á sviði sjávarútvegs og landbúnaðar."

En vitaskuld yrði alger eðlisbreyting á málum sjávarútvegs okkar og landbúnaðar við breytingu frá EES til fullrar inntöku landsins í ESB, og það veit Baldur mætavel. ESB krefst þar æðsta framkvæmda- og löggjafarvalds!

ESB verður heldur ekki líkt við neinar alþjóðastofnanir sem við eigum aðild að, svo sem SÞ, GATT, Norðurlandaráð og NATO. Evrópusambandið tekur sér bæði löggjafarvald, framkvæmda- og dómsvald, og á fyrstnefnda valdssviðinu er það ekki aðeins í afmörkuðum atriðum, heldur nánast allsherjarvald:

• Í 1. lagi kæmu þá langt yfir 95% af öllum lögum okkar beint frá Brussel og Strassborg og hefðu ENGA viðkomu hjá Alþingi né hjá forsetanum og sízt af öllu hjá þjóðinni.
• Í 2. lagi fengju öll ESB-lög – m.a.s. reglugerðir og tilskipanir ráðherraráðsins í Brussel, þar sem við hefðum nánast ekkert vægi – algeran forgangsrétt fram yfir ÖLL íslenzk lög, m.a.s. stjórnarskrána – allt yrði að víkja fyrir ESB-lagaverkinu, ef lög landsins ríða í bága við það, sem ESB-þingmenn eða ráðherraráðið hafa ákveðið eða eiga eftir að ákveða! (sjá órækar sannanir hér!).

Margítrekað er það af hálfu ESB, að Ísland yrði sem “aðildarríki” að lúta sjávarútvegs- og landbúnaðarstefnu ríkjasambandsins. Sú stefna, sem og í öðrum málum, yrði ákveðin að 99,2% af öðrum ESB-þingmönnum en íslenzkum og að 99,94% með atkvæðum ráðherra annarra þjóða en Íslands.

Endilega lesið grein mína: Á Fréttablaðið að komast upp með að þegja í þágu ESB um meginstaðreynd um ráðherraráðið? 

Jón Valur Jensson.

Baldur og Felix á Bessastaði?

Brezkur almenningur fráhverfur ESB

Sumar þjóðir hafa skriðið inn í Evrópusambandið á naumari meirihluta en þeir Bretar hafa nú, sem eru fylgjandi úrsögn úr sama yfirríkjasambandi (53%:47%). Yrði kosning nú, væri þó viðbúið, að gríðarlegt áróðursfé myndi streyma bæði inn í Bretland og frá hagsmunaaðilum þar til að koma í veg fyrir úrsögn landsins.

En það er ekki frækileg frammistaða Evrópusambandsins sem er ástæða niðurstöðu þessarar nýju skoðanakönnunar sem fyrirtækið Survation gerði fyrir Mail on Sunday, enn einnar könnunar sem staðfestir sömu þróun.

Undarlegt er, að enn skuli vera uppi þeir menn á Íslandi sem vilja smeygja landsmönnum sínum undir klafa þessa ofurríkjabandalags sem hefur t.d. stofnun hers og skattahækkanir á verkefnaskrá sinni nú um stundir, sem og stórlega íþyngjandi og hættulegt innistæðutryggingakerfi sem sumir sofandi þingmenn hérlendis virðast jafnvel vilja innfæra í íslenzka löggjöf. Það má aldrei gerast.

20% aðspurðra tóku ekki afstöðu í þessari könnun dag­ana 14.-16. janú­ar.

JVJ.

53% vilja úr Evrópusambandinu

Fimm fyrrv. ráðherrar hafa verið nefndir í tengslum við forsetaframboð, en enginn þeirra boðið sig fram

Guðni Ágústsson er einn þessara manna, Katrín Jakobsdóttir, for­maður VG, er önnur, en hinir Davíð Oddsson, Jón Bjarnason og Ragn­ar Arnalds.

 

Í ljósi þess, að dýrmætast er að fá fullveldissinna á forsetastól, verður að segjast eins og er, að úr þessum hópi koma fjórir hikstalaust til greina, þ.e. allir utan Katrín, sem tók þátt í ESB-umsókn Össurar og Steingíms J., þvert gegn ótvíræðu kosningaloforði þess formanns Vinstri grænna á þeim tíma. Sá dýrkeypti verknaður Steingríms er þó engin ástæða til að útiloka fyrir fram alla vinstri menn sem óalandi og óferjandi í fullveldismálum, og þess vegna er þeim mun ánægjulegra að geta nefnt hér tvo öfluga fullveldissinna af vinstra kanti stjórnmála, Ragnar Arnalds og Jón Bjarnason. Eru báðir afar vel máli farnir og hvorugur þeirra mjög langt til vinstri.

 

Af hægri síðu hefur Davíð Oddsson trúlega mesta reynslu sem stjórn­mála­maður, þ.e. sem borgarstjóri og sem forsætisráðherra lengst allra Íslendinga. Mjög eindregin, margítrekuð afstaða með fullveldisréttindum landsins í leiðurum Morgunblaðsins, þar sem Davíð er aðalritstjóri, tekur af öll tvímæli um afstöðu hans gegn inntöku lands og þjóðar og fiskimiða landsins í Evrópusambandið. Jafnvel í nýafstaðinni netkönnun Útvarps Sögu, sem á sér marga vinstri sinnaða hlustendur og þar sem agiterað hafði verið fyrir einum slíkum sérstaklega, sem jafnframt býður sig fram, fær Davíð þó næstflest atkvæði (og án framboðs!).

 

Hér til mætti einnig nefna fleiri fyrrverandi ráðamenn, s.s. tvo fyrrv. mennta­málaráðherra, Ingvar Gíslason og Björn Bjarnason, en sá síðarnefndi varð síðar dóms- og kirkjumálaráðherra, og það var einnig Sólveig Péturs­dóttir, sem helzt kvenna kemur hér til greina úr þessum hópi.

 

Vitaskuld koma margir aðrir en ráðherrar til greina í embættið á Bessa­stöðum, og ekki hefur verið skortur á tilnefningum slíkra og tilkynningum um framboð, en hitt er rangt, sem sumir telja, að bakgrunnur frambjóðenda megi ekki vera pólitískur. Góð dæmi sanna annað: Sveinn Björnsson, fyrsti forset­inn (1944-1952), hafði ungur verið þingmaður Reykjavíkur, og bæði Ásgeir Ásgeirsson (forseti 1952-1968) og Ólafur Ragnar Grímsson (1996-2016) höfðu starfað, hvor um sig, í tveimur stjórnmála­flokkum og gegnt þar leiðandi stöðum. Njóta þeir allir, auk Kristjáns Eldjárns (1968-1980) og Vigdísar Finnbogadóttur (1980-1996), virðingar vegna starfa sinna sem þjóðhöfðingjar landsins.

Meginmál er aftur á móti hitt, að hér verði ekki samþykkt stjórnarskrár­breyting sem geri framsal ríkisvalds til Evrópu­sambandsins auðvelt, á sama tíma og þar sé tekið fyrir, að þjóðin geti krafizt þjóðaratkvæðis um að ganga úr því evrópska stórveldi. Það slys má ekki verða á næsta kjörtímabili forseta Íslands, að ráðamenn landsins geti með neinum hætti fyrirgert fullveldisréttindum þess í hendur erlends stórveldis. Þá hefðu þeir þar með gengið þvert gegn baráttu Jóns Sigurðssonar fyrir landsréttindum okkar.

 

Ekki þarf heldur að efast um, að þorri þjóðarinnar vill viðhalda lýðveldi okkar óskertu. Réttindi þess, m.a. þjóðréttarlega séð, hafa líka verið grunnurinn að útfærslu fiskveiðilögsögunnar hér úr þremur í 200 mílur á aðeins 23 árum! (1952-1975). Eins og Ragnar Arnalds hefur mælt svo réttilega, þá sannaði það, að "sjálfstæðið er sístæð auðlind." Og þetta hefur enn sannazt í makrílmálinu.

 

En við höfum nú þegar reynslu af því, að ráðamenn á Alþingi hafa gengið þvert gegn eindregnum þjóðarvilja og þjóðarhag: það gerðu 3/4 þeirra, þegar kosið var um síðasta Icesave-frumvarpið. Þess vegna mega menn ekki taka öryggi landsins og sjálfstæði sem gefið, þegar þeir ganga til kosninga um nýjan þjóðhöfðingja á þessu ári. Það ber að halda þessari baráttu uppi á tveimur vígstöðvum: með því að ganga tryggilega eftir því, hver afstaða frambjóðenda er til fullveldisréttinda landsins, og með því að sporna gegn varhugaverðum breytingum á stjórnarskránni í því efni.

 

INNSKOT: Í þessu birtist einnig þjóðarvilji:

 

 

Sú var allan tímann afstaða herra Ólaf Ragnars forseta, að þjóðinni er bezt borgið utan við Evrópusambandið. Megi sú heilbrigða afstaða einnig fylgja næsta eftirmanni hans á Bessastöðum.

 

Og þetta eru dæmi um hina heilbrigðu þjóðarafstöðu (sbr. einnig hér!):

 

Þarna eru 7% nokkuð andvíg + 67% mjög andvíg inngöngu Íslands í ESB, en 8% nokkuð hlynnt + 15% mjög hlynnt inngöngu landsins í ESB. 74% standa þannig með fullum landsréttindum okkar, en aðeins 23% með alvarlegri skerðingu þeirra. Takið líka eftir hinum ólíku hlutföllum hinna mjög ákveðnu í báðum hópunum; einnig það sýnir staðfestu þjóðarinnar (mjög hlynntir inngöngu í ESB eru þannig 4,5 sinnum færri en þeir, sem eru mjög andvígir henni).

 

Jón Valur Jensson.

Brugðumst við forseta Íslands? (Með viðaukum)

Herra Ólaf­ur gefur ekki kost á sér til end­ur­kjörs. Hann segir umsókn um aðild að ESB og  áform um grund­vallar­breyt­ingar á fullveldinu "hafa verið lögð til hliðar," en ÓVISSA ríkir einmitt um þessi atriði bæði! Evrópu­sambandið hefur þver­skallazt við að taka mark á bréfi Gunnars Braga utan­ríkis­ráðherra um að umsóknin sé dregin til baka, og hefur oft verið verðuglega gert gys að þeirri klaufalegu, illa frágengnu aðgerð ráðherrans, nú síðast í áramótaskaupi í gær.

Viljaleysi eða heigulsskapur stjórnarflokkanna við að standa við sínar stefnu­skrár um að segja þessari umsókn formlega upp, sem bezt er gert í Alþingi, eltir enn þessa ríkisstjórn á röndum, og hennar er samábyrgðin á því, að for­ingjar stjórnar­andstöð­unnar hafa lýst því yfir, að þeir telji umsóknina enn í gangi og að þeir geti bara haldið áfram með hana, þar sem frá var horfið, ef þeir komist aftur að völdum!

Raunar er það svo við frekari umhugsun þessara mála, að jafnvel virðist sem þetta kunni að hafa verið skipulagt sem leikflétta af ESB-hlynntra ráðherra hálfu: að reyna að kljúfa raðir fullveldis­sinna, sem sumir a.m.k. myndu falla fyrir leið Gunnars Braga ("bænarskrá" hans, eins og sumir hafa kallað upp­sagnarbréfið), enda fór það svo, að sumir ESB-andstæðingar fögnuðu þeirri aðgerð hans sem réttri og fullgildri og að hún losaði okkur við ESB fyrir fullt og allt, en aðrir fullveldissinnar sáu hins vegar í hendi sér, að þetta dugði ekki til og héldu áfram (þ.m.t. á þessum vef) að krefjast þess, að staðið yrði við að láta Alþingi segja upp Össurar­umsókninni, sem með refslegum brögðum Össurar og ósvífnum svikum Stein­gríms J. & Co. var laumað þarna í gegn árið 2009. En málið er sem sé enn í þessum afleita farvegi núverandi utanríkis­ráð­herra eða þeirra, sem véluðu hér um og gætu jafnvel staðið nær Brussel en Stjórnarráðinu.

Svo er ítrekað verið að reyna að skjóta inn í stjórnarskrána ákvæði um heimild til framsals ríkisvalds, en sá er draumur ESB-yfirráða-hlynntra manna eins og Þorvaldar Gylfasonar, Ragnheiðar Ríkharðsdóttur, Benedikts Jóhannessonar, Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur, Össurar Skarphéðinssonar, Árna Páls Árna­sonar, Jóns Gnarr, Þóru Arnórsdóttur og trúlega Steingríms J. Sigfússonar, Svandísar Svavarsdóttur, Katrínar Jakobsdóttur, "Bjartrar framtíðar" og Pírata. Ekkert af þessu fólki er vert þess að treysta fyrir fullveldi Íslands.

Ákvæði um þessa framsals-heimild á fullveldis­réttindum er að veltast fyrir starf­andi stjórnar­skrár­nefnd, en ekki náðst full sam­staða í nefndinni um fyrir­liggjandi tillögur um stjórnar­skrár­breytingar, en einmitt í þessu máli er tillagan allt of lík tillögu hins ólög­mæta "stjórn­laga­ráðs" í 111. grein þess, tillögu sem gert hefði ESB-sinnum fært að hefja sókn í málinu, hvenær sem þeir sæju til þess bezt veðurútlit, en jafnframt bundið svo um hnútana (eins og í 67. grein tillagna "stjórn­laga­ráðs") að þjóðinni yrði meinað að krefjast þjóðar­atkvæða­greiðslu um úrsögn úr Evrópu­samband­inu með jafn-auðveldum og fljótvirkum hætti.

Forsetinn hefði þurft mest á því að halda, að menn styddu hann almennt í því á virkan hátt að bjóða sig aftur fram, meðan þessi mál bæði eru í raun hangandi í lausu lofti.

Það er lítil huggun í því, sem forsetinn orðar svo, að "allir flokkar á Alþingi heita því nú, að aldrei verði aftur lagt í slíka vegferð, nema þjóðin heimili það fyrst í sérstakri atkvæða­greiðslu." Stefnu­yfirlýsingar landsfunda Sjálfstæðis­flokks og Fram­sóknar­flokks vorið 2013 gengu EKKI út á slíka þjóðar­atkvæða­greiðslu áður en umsóknin yrði formlega dregin til baka, heldur út á hitt, að ef síðar meir kæmi upp tillaga um að sækja aftur um, skyldi hún borin upp í þjóðar­atkvæða­greiðslu, áður en Alþingi afgreiddi hana. En um þetta mál hafa margir, ekki sízt fjömiðlamenn á 365 miðlum og Rúv, reynt að villa um fyrir þjóðinni og herja um leið á þau heil­brigðu öfl í stjórnar­flokkunum, sem vildu afgreiða málið sem fyrst á Alþingi eftir kosningarnar 2013.

Jón Valur Jensson.

Býður sig ekki fram til endurkjörs

Brussel verður innan 20 ára að meirihluta múslimsk borg með sterkum áhrifum sjaríalaga

Staðreynd um höfuðvígi ESB! Straumur flóttamanna eykur líkurnar, en þarf ekki til, svo mikil er tímgun múslima í Belgíu. CBN News lýsa ástandi og horfum. Í Brussel eru múslimar stærsta trúfélagið, í Antwerpen eru þeir færri, en eru þó með 40% barna í skólum þar.

Í þættinum ískyggilega er rætt við ímam, Abu Imram (leiðtoga hinna róttæku samtaka "Sjaría fyrir Belgíu") sem telur með öðrum, að 2030 verði múslimar jafnvel komnir í meirihluta í Belgíu. Ungur fræðimaður þar, belgískur, Sam van Rooy, er mjög svartsýnn á útlitið og hyggur æ fleiri Belga munu flytjast frá Brussel, og það eigi bara eftir að flýta fyrir þessari þróun - eða öfugþróun.

Ímaminn, sem rætt er við í þættinum, lítur á "lýðræðissinnaða múslima" sem sjálfsmótsögn á borð við "kristinn Gyðing" eða "múslima sem er Gyðingatrúar". Hann og félagar hans boða sjaríalög, ráðast með orðum og truflunum á hægfara múslima og eru sigurvissir um framtíðina, þetta sé bara spurning um tíma. Ímaminn storkar hinum kristnu: þeir geti ekki snúið við þessari þróun, til þess þyrftu þeir að fá sér fjórar konur hver, en ekki kvaðst hann sjá fyrir sér, að þeir færu þá leið!

Hvort eða hvernig þessi fólksfjöldaþróun muni hafa áhrif á miðstöð stjórnvalda í Evrópusambandinu verður framtíðin að skera úr um, en í Brussel eru flestar skrifstofurnar og stofnanirnar og m.a. fundarstaðir framkvæmdastjórnarinnar (e.k. ríkisstjórnar ESB, með stjórnvaldið), ráðherraráðsins volduga (hefur löggjafarvald) og að hluta ESB-þingsins, sem einnig starfar í Strassborg.

Verði ESB áfram með miðstöð sína þarna, munu múslimar bætast sterkt inn í hina fjölmennu þrýstihópa sem vinna að sínum málum gagnvart ESB í Brussel, og þá gætu múslimar náð þar auknum áhrifum, ekki hvað sízt ef Tyrkland bætist í hóp meðlimaríkja og verður fljótt það fjölmennasta.

Eins er hægt að sjá fyrir sér, að Evópusambandið neyðist til að flytja höfuð­stöðvar sínar til Berlínar, þar sem valdamiðja sambandsins er nú þegar í veigamiklum atriðum stefnumótunar.

Hér fyrir neðan er tengill (smellið!) á mjög efnismikla og að mörgu leyti átakanlega grein Guðrúnar Hálfdánardóttur, blaðamanns á Morgunblaðinu, um flóttamannavandamálið í vídd og breidd þess í Evrópu og Mið-Austurlöndum. Þar kemur m.a. fram, að Sýrland á nál. 49% af 90 prósentum þeirra flótta­manna sem komið hafa bátaleiðina yfir Miðjarðar- eða Eyjahaf, Afganistan um 21% þeirra og Írak um 8%, en 11% samanlagt koma frá Erítreu, Pakistan, Nígeríu, Sómalíu og Súdan.

Jón Valur Jensson.

„Hvað er heima?“

Galdraformúla evrunnar virkar engan veginn á Finna

Evran, sem öllu átti að breyta hér til batnaðar, var helzta beita Sam­fylkingar til að narra Íslend­inga inn í stórveldi, sem nú er í stöðnun og stórfelld vandræði fram undan. 

Þótt Finn­ar vogi sér ekki að sleppa evrunni (54% vilja halda henni, 31% vilja losa sig við hana), telja rúmlega tvöfalt fleiri þeirra, að finnskt efna­hags­líf væri í betri stöðu án evr­unn­ar, heldur en hinir sem álíta að það hefði slæm áhrif að segja skilið við hana. 

• Þetta kem­ur fram í niður­stöðum nýrr­ar skoðana­könn­un­ar fyr­ir finnska rík­is­út­varpið YLE. Sam­tals eru 44% Finna á því að efna­hag­ur Finn­lands væri í betri mál­um án evr­unn­ar en 20% telja að finnskt efna­hags­líf væri í verri stöðu utan evru­svæðis­ins. 30% segja að það myndi engu skipta. (Mbl.is)

Alveg er ljóst, að við Íslendingar höfum komizt miklu betur af eftir banka­krepp­una með okkar sjálfstæða gjaldmiðil heldur en Írar, sem með evruna á bakinu og þær tilætlanir Evrópusambandsins, að þjóðin tæki ábyrgð á bönkunum, hafa glímt mun lengur við eftirköst bankahrunsins. Hér í norðri aftur á móti gaf sveigjanleg krónan okkur vítamínsprautu til útflutningsatvinnuvega, og gengis­fallið 2008 stórlækkaði hér verðlag í alþjóða-samanburði og varð þannig öflugur hvati til þeirrar byltingar í ferðamanna­straumi sem hefur átt sér stað síðan, með stóraukningu gjaldeyris- og þjóðartekna.

Grafið hér fyrir neðan sýnir m.a., að frá því að sá fæddist, sem þetta ritar, hefur erlendum ferðamönnum fjölgað hér nánast úr núlli og uppi í eina milljón og raunar yfir 1200 þúsund á þessu ári, og ekkert lát er enn á aukningunni.

Enn má nefna, að atvinnuleysi á Írlandi er nú 8,9%, en hér á landi er það 3,5%. Í Finnlandi er atvinnuleysið 8,2% nú undir lok ársins.

Jón Valur Jensson.

Telja Finnland betur sett án evrunnar

Ætlum við að lúta því, eftir 97 ára fullveldi, að ESB taki yfir landamæri Íslands?

Segi Ísland ekki senn upp Schengen-samningnum, sem ráðamenn í ESB kalla „eins og sviss­neskan ost“ og „að hluta í dauðadái“, er líklegt að fram­kvæmda­stjórn ESB fái hér fullveldis-skerðandi inngripsvald í landa­mæra­gæzlu,*

"telji hún að eitt­hvert aðild­ar­ríkja Schengen-sam­starfs­ins sé ekki að sinna eft­ir­liti á ytri landa­mær­um svæðis­ins nægj­an­lega vel. Til þess mun landa­mæra­lög­regl­an ekki þurfa samþykki viðkom­andi ríkja og rík­in munu ekki geta komið í veg fyr­ir það. Ísland er eitt aðild­ar­ríkja Schengen-sam­starfs­ins en til­lög­urn­ar gera ráð fyr­ir að loka­orðið í þess­um efn­um verði hjá fram­kvæmda­stjórn Evr­ópu­sam­bands­ins,"

segir Hjörtur J. Guðmundsson, sem hefur tvær háskólagráður í Evrópu­fræð­um, í vandaðri grein sinni á Mbl.is í gær.

Þetta hljómar í raun sem ofurróttækar fullyrðingar, en ekkert verður þó um þær efazt, því að m.a. greindu Fin­ancial Times og Wall Street Journal frá málinu í fyrradag, og einnig var um það fjallað á frétta­vefn­um Eu­obser­ver.com í gær. Og takið eftir þessu (undirstrikun jvj):

Fram kem­ur í frétt­um blaðanna að ljóst sé að til­lög­urn­ar feli í sér veru­legt framsal á full­veldi frá Schengen-ríkj­un­um til Evr­ópu­sam­bands­ins. Hugs­an­lega það mesta inn­an sam­bands­ins síðan evr­unni var komið á lagg­irn­ar, seg­ir í Fin­ancial Times. Hin nýja lands­mæra­lög­regla kæmi í staðinn fyr­ir landa­mæra­stofn­un sam­bands­ins, Frontex.

Við ættum ekki annað eftir, þegar styttist í aldarafmæli sjálf­stæðs og fullvalda ríkis á þessu landi, en að afsala ákveðnum fullveldis­réttindum í hendur erlendu lögreglu- og stjórnvaldi!

Er það þetta, meðal annars, sem stjórnmála­menn okkar, innan og utan ríkis­stjórnar, eru að sverma fyrir, þegar þeir eru hvað eftir annað að ámálga það og undirstrika, að breyta þurfi stjórnarskránni, t.d. með því að taka upp heimild til framsals ríkisvalds?!

Við höfum orðið mjög slæma reynslu af því Íslendingar í seinni tíð, að ráða­mönnum er ekki treystandi í sumum mestu þjóðar­hagsmuna­málum. Það átti t.d. bæði við um Icesave-málið, hina ólögmætu ESB-umsókn Össurar, fleiri stjórnar­skrárbrot og hugsan­lega stærstu banka-, skulda- og gjaldeyris­mál eftir hrun ekki síður en fyrir það.

Látum þessa menn vita, að þjóðin þarfnast ekki fullveldis­framsals í hendur þessu stórvelda­bandalagi handan Atlants­ála, sem veit varla, í hvorn fótinn það á að stíga í innflytjenda­málum, hefur reist sér risa­vaxna hurðarása um öxl og er komið með eigið regluverk í ónothæft ástand, eins og vitnað var til hér í bak og fyrir.

* Það var sjálfur for­seti fram­kvæmda­stjórn­ar Evr­ópu­sam­bands­ins, Jean-Clau­de Juncker, sem sagði 25. nóv. sl. í ræðu í Evr­ópuþing­inu, að Schengen-svæðið væri „að hluta til í dauðadái,“ skv. fréttinni.

E.t.v. verður aukið við þessa færslu, er líður á daginn, því að mun meira bitastætt er í fréttargreininni sjálfri, m.a. um það tengda áform, að komið verði á fót strand­gæzlu Evr­ópu­sam­bands­ins sem sjái um landa­mæra­gæzlu á hafi úti -- smellið á tengilinn hér fyrir neðan!

Jón Valur Jensson.

Tekur ESB yfir landamæri Íslands?

Ítrekað bregzt Bjarni Bene­dikts­son þeim sem unna sjálfstæði Íslands

Þetta sannast ljóslega á viðtali Mbl.is við ofjarl hans í ESB-mál­um, Styrmi Gunnarsson.  

Rétti­lega segir hann ­til­raun BB til að verja klúður rík­is­stjórn­ar­inn­ar við aft­ur­köll­un ESB-­um­sókn­ar ekki ganga upp. Bjarni seg­ir: „Ég lít þannig á að það sé ekki í gildi um­sókn Íslands að ESB.“ En Styrmir svarar réttilega:

• „Því miður dug­ar þessi skoðun Bjarna á því ekki til, að þannig sé litið á málið í Brus­sel, eins og fyrst var sagt af sendi­herra ESB á Íslandi og síðar staðfest af stækk­un­ar­deild ESB.“

Bjarni seg­ir:

• „Ég lýsi yfir furðu á því að það skuli vera ein­hverj­um vafa und­ir­orpið af Evr­ópu­sam­bands­ins hálfu, hver staða máls­ins er. Þeir hafa fengið mjög skýr skila­boð að minnsta kosti frá þeim, sem fer fyr­ir ut­an­rík­is­stefn­unni, og for­sæt­is­ráðherra.“

Og Styrmir svarar í samræmi við sorglegar staðreyndir málsins:

• „Það ligg­ur nú fyr­ir staðfest­ing á því að þau skila­boð hafa ekki verið nægi­lega skýr, hvort sem Bjarna lík­ar bet­ur eða verr.“

Og það sem meira er: Vegna afstöðu Evrópu­sambandsins, sem er bein­tengd við afstöðu Samfylking­arinnar og annarra ESB-afla á Íslandi, þá er það borð­leggjandi, að þessir aðilar ætla sér ekki að hefja allt umsóknar­ferlið upp á nýtt, þegar þeir fá aðstöðu til, heldur að láta sem Össurarumsóknin sé enn í fullu gildi, og sú er t.d. afstaða Árna Páls Árnasonar, sbr. bænarbréf hans þess efnis til Brussel, þar sem hann segir bréf utanríkisráðherrans ekkert gildi hafa, ólíkt umsókninni árið 2009.

Á Mbl.is var þetta þarfasta viðtal (tengill neðst) vandaðs blaðamanns, Baldurs Arnarsonar, við þennan fyrrverandi ritstjóra Morgunblaðsins, annan máttar­stólpa Evrópu­vaktarinnar (sem nú er reyndar í starfshléi, en þar á vefnum er gríðarmargt gott að finna um ESB-mál, sem og á vefsíðum Styrmis og Björns Bjarnasonar, hins meginhöfundarins á Evrópuvaktinni).

Það eru orð að sönnu, þegar Styrmir ritar í pistli sínum um málið, að „það verða ekki marg­ir kjós­end­ur, sem taka mark á svona yf­ir­lýs­ing­um af hálfu nú­ver­andi stjórn­ar­flokka.“ 

Makalausast af öllu er, að landsfundarfulltrúar Sjálfstæðisflokks hafa í haust reynzt auðsveipir formanni sínum, sem svikið hefur þá í þessu máli, rétt eins og hann sveik bæði landsfund sinn og þjóðina í Icesave-málinu. Með þögninni var landsfundur 2015 að auglýsa uppgjöf sína fyrir aðgangsfrekri Samfylk­ingunni í málinu, og það er engin afsökun Bjarna eða landsfundar eða ríkis­stjórnar­innar sjálfrar, að misnotkun fjölmiðla í linnulausum ESB-hollum áróðri skelfdi svo þessa ráðherra, að þeir lyppuðust niður eins og lostnir skjótvirkri eiturör og svikust um sitt ætlunarverk.

Það er merkilegt, að atkvæði sjálfstæðissinna, sem falla á Sjálfstæðisflokk, verða til lítils eða einskis með þessum hætti. Hvenær ætlar Sjálfstæðis­flokkurinn sér að axla á ný það verkefni sitt að virða sína eigin grasrót, hinn yfirgnæfandi meirihluta flokksmanna og kjósenda hans, sem hafnar algerlega inngöngu Íslands í þetta stórveldabandalag?

Jón Valur Jensson.

Tilraun Bjarna í ESB-málinu gangi ekki upp

Sigur ESB-skeptíkera í Danmörku

Danir höfnuðu nú í þjóðaratkvæði (53,1:46,9%) sífellt ágengara ESB um valdheimildir til Brussel. Þetta er sigur fyrir Danska þjóðar­flokk­inn og sjálfstæðis-viðleitn­ina, ósigur fyrir ESB-með­virkan forsæt­isráðherrann Rasmussen.

Danir vilja með sinni ákvörðun halda undanþágu sinni frá þátttöku í samstarfi ríkja Evrópusambandsins á sviði lögreglu- og dómsmála, undanþágu sem þeir fengu fyrir rúmum tveimur áratugum, eftir að þeir höfnuðu Maastricht-sáttmálanum.

JVJ.

Danir segja nei

Fullveldishátíð

Þennan sjálfstæðisdag þjóðar­innar, 1. desember, verður Heims­sýn - hreyfing sjálf­stæðis­sinna í Evrópu­málum - með fullveldis­hátíð í Hótel Sögu, þ.e. kl. 20 í kvöld.

 

Endilega mætið, þetta eru notalega gefandi samkomur samherja í fullveldis­málum. Með í hátíðarhaldinu taka þátt félög ungra fullveldissinna: Ísafold og Herjann. Áhugasamir eru velkomnir á hátíðina og til að kynnast félögunum, störfum og stefnu samtakanna. Og eins og undibúningsnefndin segir: Heitt á könnunni og allir velkomnir!

 

Heimssýn hefur nú flutt aðsetur sitt og er skrifstofa samtakanna nú í Ármúla 6, 108 Reykjavík.