Evran er risasvindl og Þjóðverjar einráðir, segir Berlusconi

Á bókakynningu fimmtudaginn 27. september í Róm sagði Berlusconi í ræðu, að evran væri risasvindl og það yrði enginn "harmleikur" að Þjóðverjar, sem hefðu enga samstöðu sýnt í kreppunni heldur vildu ráða ferðinni alfarið sjálfir, yfirgefi evruna.

Berlusconi gagnrýndi björgunarsjóð evrusvæðisins og taldi hann einungis skapa neikvæðan samdrátt og frekari skuldir. "Til þess að fá hjálp þarf að samþykkja niðurskurð, sem kemur efnahagnum í hrun og í samdráttarskrúfu."

Berlusconi er 75 ára og það er óljóst, hvort hann býður sig aftur fram á næsta ári. Hann neyddist til að víkja úr embætti forsætisráðherra Ítala í nóvember ár 2011, þegar teknókratinn Marío Monti tók við stjórn landsins skipaður af framkvæmdastjórn ESB í Brussel.

ESB vill leggja 1% á allan virðisaukaskatt í beinar tekjur til sín ásamt nýjum gjöldum á eldsneyti og ferðalög

Í dag reyna Bretar að stöðva áætlanir ESB að leggja á 1% ofan á allan virðisaukaskatt aðildarríkjanna og nýja skatta á ferðaiðnað og eldsneyti.

Framkvæmdastjórnin fer fram á eigin beina skattheimtu á neytendum og fyrirtækjum innan bandalagsins og lofar að lækka a.m.k. hluta af áskriftagjaldi aðildarríkjanna á móti.

Bretar hafa reiknað út að einungis virðisaukaskatturinn þýði 235 punda nýjan skatt á meðalfjölskyldu árlega. Við þá upphæð bættist svo hækkun eldneytis og ferðalaga vegna nýrra skatta ESB.

David Lidington Evrópuráðherra Breta segir, að Bretar muni ekki samþykkja neina nýja skatta. Lidington berst einnig gegn 11% aukningu í fjárlögum ESB sem áætlað er að verði um 1,09 trilljónir evra tímbilið 2014-2020.

Lesið meira á ensku hér 

Evran orðin stærsta hættan við ESB-samstarfið

Þau orð notar Per Gahrton, fyrrum Evrópuþingmaður og formaður grænu hugveitunnar Cogito.

Í Svíþjóð á sér stað umfangsmikil umræða um, hvert ESB stefnir. Sífellt fleiri koma fram og vara við þróun ESB í alræðisríki, þar sem fullveldi einstakra þjóðfélaga hverfur en öllu saman verður stjórnað af miðstjórn i Brussel.

T.d. ritar Evrópuþingmaðurinn Gunnar Hökmark (Moderaterna), að "Það sé ekki með sífellt nýjum tillögum um sambönd innan sambandsins" sem ESB geti þróast og vegur þar að fyrirhuguðu bankasambandi ESB. Gunnar Hökmark telur, "að bankareglugerðin verður að endurreisa þá efnahagslegu grundvallarreglu markaðshyggjunnar, að eigendurnir taki ekki bara út gróðann heldur beri alfarið ábyrgð á þeirri áhættu og tapi sem gerist, án þess að verða bjargað af opinberum aðgerðum til verndar bankakerfinu sem slíku."

Græninginn Per Gahrton telur, að "Evran sé orðin ógn ekki aðeins gegn lýðræðinu í aðildarríkjunum heldur gegn öllu samstarfi innan ESB. Gjáin milli ESB-kerfisins og íbúanna er að verða svo óyfirstíganlega djúp, að hið nauðsynlega og jákvæða samstarf stendur frammi fyrir hruni - allt frá sameiginlegum vinnumarkaði til sameiginlegs starfs við að leysa umhverfisvandamál."

"Með evrunni er ákvörðunarferli ESB orðið svo umfangsmikið að það setur allt evrópska samstarfið á hliðina."

Svo mörg voru þau orð. Að þessu sinni.

Og hvorgi "evrumikilmenni" á borð við Yves-Thibault de Silguy né upplásnir íslenskir "evrusnillingar" á borð við Össur Skarphéðinsson og Árna Pál Árnason fá neinu breytt með með fínum ræðuhöldum sínum. /gs

 

Framtíð Evrópu sögð í húfi

Af hverju eru allir, sem nota evruna svona slæmir?

Afsakanir Yves-Thibault de Silguy, eins af hugmyndasmiðum evrunnar, um að skuldakreppan sé ekki evrunni að kenna, heldur "væru það aðildarþjóðir ESB sem bæru ábyrgð á stöðu mála í dag, því þær hefðu ekki staðið við skuldbindingar sínar og ekki virt ákvæði Maastricht-sáttmálans um skuldasöfnun og jafnvægi í ríkisfjármálum" eru allt annað en sannfærandi. 

Ef að nú ekkert er að evrunni en allt að hjá þeim, sem nota hana, hvers vegna ættu Íslendingar ein þjóða í Evrópu að vera svo miklu betri en allir aðrir, sem lofað hafa að fylgja Maastricht en svikið? Ef enginn, sem tekur upp evru getur staðið sig í efnahagsmálum, hvaða kraftaverkaformúlu hefur litla landið í norðri, sem bjargar landinu frá efnahagskreppu, ef evran verður tekin upp sem gjaldmiðill?

Þessi röksemdafærsla minnir allþyrmilega á sönginn um nýju föt keisarans, þegar sannleikurinn er sá að hann er nakinn. Þannig er evran orðin: berstrípuð misheppnuð pólitísk gjaldmiðlatilraun, sem ekki getur gengið hjá svo ólíkum þjóðfélögum sem ekki deila sama efnahagskerfi, tungumáli, framleiðslustigi né samkeppnishæfni.

Margir bentu á við byrjun tilraunarinnar, að þetta gæti ekki gengið. Þess vegna er það bara hjákátlegt að horfa á "mikilmenni" evrunnar berja hausnum í steininn í afneitun staðreynda um útkomu tilraunarinnar. Till þess þarf vissa hæfileika umfram venjulegan ellihrumleika og því miður er fréttin hryggileg, þegar Yves-Thibault de Silguy blaðrar og dreifir áróðri um ágæti evrunnar eins og hann og Össur Skarphéðinsson lifðu báðir í Undralandi, þar sem ekkert af því sem þeir gera hafa nein áhrif á líf venjulegs fólks.

Ágæti evrunnar hefur náttúrulega sannast á áberandi hátt í Grikklandi, Írlandi, Spáni, Ítalíu og Portúgal. Ef að evrukratarnir segja það, þá hljóta vextirnir að hafa lækkað, löndin fengið aðgang að stærri fjármagnsmarkaði, aukinn langþráðan efnahagslegan stöðuleika, lægra verð og verðbólgu. Eða hvað?

Verst hvað venjulegt fólk í Evrópu er farið að æsa sig með svona góða evru. 

Næsta skref hjá ESB verður sjálfsagt að byggja Kleppsspítala út um alla álfuna fyrir allan þennan vitlausa lýð. /gs

Evran notuð sem blóraböggull

Illugi Gunnarsson og Bjarni Benediktsson á leið í faðminn á ESB-tröllinu?

Illugi var ræðumaður á fundi SUS í Valhöll þetta fimmtudagskvöld ásamt Árna Páli Árnasyni. Vart gekk hnífurinn milli þeirra í evrumálum. Ennþá FRÉTTNÆMARA er, að aðspurður hvort Illugi "st[yddi] myndun sambandsríkis ESB" sagði hann JÁ, "það verður að gera til að vernda evruna." Ennfremur mætti hún ekki verða illa úti vegna áhrifa á Ísland (þ.e. ef evran hrynur).

Illugi er nýskipaður þingflokksformaður Sjálfstæðisflokksins. Hann er gamall samherji Bjarna Benediktssonar. Bjarni hlýtur að vera á sama máli og Illugi í þessu mikla máli; ella hefði Illugi ekki fengið stöðuna. Þeir eru þá hrokknir í gamla gírinn, Illugi og Bjarni, a.m.k. virðist blasa við, að með slíkan (og slíka) forystumenn er Sjálfstæðisflokknum (ef þessi tíðindi af fundinum eru rétt) í engu treystandi í Evrópusambandsmálum.

Fundurinn var í beinni útsendingu á vefnum xd.is þetta kvöld, en þar er engin upptaka til að sjá og heyra ræðumenn aftur. Og engar fréttir eru af þessu á Mbl.is, Visir.is, Eyjan.is, Ruv.is -- ætli þeir sitji ekkert um ræðuhöld nýskipaðs þingflokksformanns? Eða ætla þeir að geyma sér stóru fréttirnar til morguns? -- eða hylma yfir með þessu, sem virðist fráhvarf frá ESB-andstöðu landsfundar Sjálfstæðisflokksins?

Ef þetta síðastnefnda er rétt, gefur það fullveldissinnuðum hægri- og miðju-mönnum enga ástæðu til að exa við D í kosningunum í vor! Miklu fremur gefur það gefur Hægri grænum SÓKNARFÆRI, en fyrir utan þá virðist enginn flokkur standa fullkomlega einarður gegn Evrópusambandsinnlimun, en það gera þó Kristin stjórnmálasamtök og fullveldissinnar fyrir norðan.

Vel er hugsanlegt, að ríkisstjórnarsamstarfið sé að rekjast upp, eins og sumir telja nú, en hitt er ekki góðs viti, ef þreifingar eru strax byrjaðar um nýja stjórn Samfylkingar og Sjálfstæðisflokks, eins og í loftinu lá þetta kvöld, af díalóg þeirra Illuga og Árna Páls að dæma.

Jón Valur Jensson.

Ruslabréfakaup á kostnað fólksins. Ekki íslenska leiðin, þótt Má sé borgað fyrir að segja það.

Formaður Framsóknarflokksins er mætur maður með auga fyrir sameiginlegum fjármunum þjóðarinnar. Spurning hans um markaðsmisnotkun vegna umræðna um doðrant Seðlabankans uppá einar 600 síður (sic!) hittir beint í mark.

Nákvæmlega sami leikur er leikinn av evrubönkum og var gerður af íslenskum bönkum á dögunum fyrir hrun. Núna leikur Seðlabanki Evrópu ljóta leikinn og dælir inn góðum peningum á eftir ónýtum og þykist ætla að "bjarga" vaxtakjörum evrunnar. Peningar Seðlabankans styðjast við skattstofn evrulandanna og þótt það virðist stórt er útkoman afskaplega lítilmennskuleg: sífellt fleiri evruríki þurfa að fara á hnjánum til Brussel og biðja um "neyðaraðstoð". Að endingu mun ekki einu sinni Seðlabankinn geta staðið á móti lækkun evrunnar og hærri vöxtum og heila evrukerfið hrynur. 

Eina leiðin til að stöðva þessa vitleysu er að fylgja ráðum fyrri Seðlabankastjóra á Íslandi, núverandi ritstjóra Morgunblaðsins Davíðs Oddssonar. Han markaði í frægu kastljósarviðtali, þá stefnu, sem sýnt hefur í verki að vera eina alvöru peningastefnan fyrir almannahag: Við borgum ekki skuldir óreiðumanna. 

Það er síðan umhugsunarefni út af fyrir sig, að sósíalistaklíka samfylkingarinnar og vinstri grænna, er alblind af fagnaðarerindi Barosso og hans sósíalistaklíku í alræðisríki ESB, um að evran sé töfralausn alls efnahagslífsins.

Þrátt fyrir alla neyðarfundina. Þrátt fyrir allar árásirnar á lífskjör almennings. Þrátt fyrir allar skattahækkanir. Þrátt fyrir allt atvinnuleysið. Þrátt fyrir vöxt nýnazista. Þrátt fyrir......

En hvaða máli skiptir það? Fólkið?

Akkúrat engu máli á meðan krataklíkan getur sogið út sín laun og lifað fínu lífi sjálf.

gs 

„Er þetta ekki markaðsmisnotkun?“

"Íslendingar verða að samþykkja og virða löggjöf Evrópusambandsins í sjávarútvegsmálum" - ekki boðið upp á annað í ESB!

Merkileg frétt barst landsmönnum í kvöld:

1) Íslendingar VERÐA að samþykkja og virða löggjöf ESB í sjávarútvegsmálum, segir form. sjávarútvegsnefndar Evrópusambandsþingsins, Gabriel Mato.

2) Óviss er hann um að við séum reiðubúnir að gera það "enn sem komið er", og þarna er átt við, að í s.k. sjávarútvegskafla verði Ísland að meðtaka alla löggjöf ESB í þeim málaflokki, en meðal þeirra grundvallarreglna, sem þar gilda, er jafn aðgangur ESB-þjóða fiskimiðum ESB-ríkja.* Óvissa Matos um afstöðu okkar "enn sem komið er" kann annaðhvort að benda til, að hann telji tímann vinna með Evrópusambandinu með áróðurs-fjáraustri sínum, bellibrögðum og e.t.v. þeim hótunum, sem hann sjálfur aðhyllist, til að narra íslenzku þjóðina í Evrópustórveldið, ellegar að hann geri sér grein fyrir, að meðal þjóðar okkar sé svo útbreidd andstaða gegn því, sem "býðst" hjá þessu stórveldi, að vonlaust sé fyrir þá Brusselmenn að gera sér nokkrar vonir um innlimun okkar, og þá kann að vera, að hann sé að leita að auðveldu færi til að slíta "viðræðunum" með því að ögra okkur sem mest og hóta, sbr. framhaldið hér:

3) Hann viðhefur afar ljót orð um Íslendinga vegna makrílmálsins, talar um "ósanngjarna og gerræðislega framkomu" af hálfu Íslendinga og Færeyinga með því að "halda áfram að krefjast meiri aflaheimilda en sem nemur sögulegum veiðum þeirra og þvert á vísindalega ráðgjöf," sem hann ætti þó að vita, að er lítils virði og hefur verið skákað með betri upplýsingum en þeir höfðu þarna úti í Brussel. Þar að auki er fánýtt og fráleitt fyrir hann að tala þarna um "sögulegar veiðar", jafn-vitlaust eins og ef Íslendingar um 1980 hefðu ætlazt til þess af síldinni að hún gæfi sig jafn-ríkulega og hún gerði á árunum 1940-1960, til dæmis. Maðurinn er eitthvað í meira lagi ruglaður, ef hann heldur að hann geti stungið upp í okkur dúsu með orðum um "sögulegar veiðar" á makríl, sem nánast engar hafi verið, til að sætta okkur við, að þessi ránfisktegund fái að vaða hér um alla firði og flóa í okkar eigin fiskveiðilögsögu án þess að gefa okkur bæði veiðivon og fullan veiðirétt, eins og sjálfstæðum mönnum sæmir í fullvalda ríki. En hann er víst vanur ýmsum kerfislausnunum, þessi Mato, og talar til okkar í þeim dúr - umgengst okkur sem alger peð, sem eigi bara að lúta forræði Evrópusambandsins! Telji hann makrílinn ofveiddan, blasir raunar við, að ESB-ríkin sem sjálf sem þurfa að draga úr sókn sinni, ekki við því að við veiðum miklu minna en það, sem makríllinn innbyrðir hér við land af æti, og hann er í lögsögu okkar hlutfallslega mun lengra tímaskeið af líftíma sínum heldur en það hlutfall (16-17%) sem við veiðum úr NA-Atlantshafsstofninum.

Væri nú ekki ráð fyrir hann að byrja á réttum enda með því að leitast við að draga úr hrikalegri rányrkju Evrópusambandsins sjálfs á sínum fiskimiðum?

4) Ljótum orðum sínum um"framkomu" Íslendinga og Færeyinga fylgir Mato eftir með því að segjast "ánægður með að Evrópuþingið skuli hafa samþykkt 12. september síðastliðinn lagasetningu" um refsiaðgerðir gagnvart okkur, segir beinlínis "fullkomlega sammála írska Evrópuþingmanninum Pat Gallagher í skýrslu hans um málið," en Gallagher þessi var einn helzti haukurinn í málinu á þessu Endemis-Evrópusambandsþingi, sem samþykkti nær samhljóða að hvetja til þessara hótunaraðgerða og viðskiptabanns hins ofríkisfulla stórveldabandalags. Með þessu, segir Mato, "hafi Evrópusambandið viðeigandi tæki í höndunum til þess að taka á málum eins og makríldeilunni" -- þ.e.a.s. "viðeigandi" ofríkis-, kúgunar- og valdbeitingartæki (heyrast nokkur húrrahróp?).

Svo erum við með fólk hér við stjórnvölinn á Íslandi, sem ætlast til þess, að þjóðin gangi inn í þetta bákn, þar sem hagsmunir mörghundruð sinnum fjölmennari ríkja myndu bitna beint og viðstöðulaust á arfgengum rétti okkar til fiskimiðanna!

Össur og Jóhanna þurfa ekki að segja okkur, hverjir vinir þeirra eru, við vitum það nú þegar, og það eru ekki vinir íslenzku þjóðarinnar, heldur óvinir, því að ef þetta er þeirra réttlæti, hvernig er þá þeirra ranglæti? Þarf að fara langt í sögunni til að rifja það upp?

* Sjá hér: Evrópusambandið tekur sér alræðisvald yfir fiskveiðilögsögu milli 12 og 200 mílna!

Jón Valur Jensson.

Verða að samþykkja löggjöf ESB

Fólk í Evrópu að vakna upp við martröð evrunnar

Alls staðar að í Evrópu berast niðurstöður skoðana- og álitskannana, sem allar sýna vaxandi óánægju með evruna, ESB og efnahagsástandið. Skiptir engu máli, hvort þær koma frá Svíþjóð, Þýzkalandi, Spáni eða Grikklandi, allar benda þær í sömu átt: fólk er að vakna upp við martröð evrunnar. Að Þjóðverjar í svo ríkum mæli, sem nú mælist, eða um 65% telja, að þeir hefðu haft það betra án evrunnar er nýtt met. Þar með er Þýzkaland komið á hæla Póllands, Svíþjóðar og Bretlands en tæp 90% Breta, 84% Svía og rúm 70% Pólverja telja sig betur komin að vera án draumfara á borð við evruna. Það, sem gæti breytt myndinni, er ef Spánverjum og Portúgölum hafi magnast svo reiðin að þeir nái að fella hið nýja met Þjóðverja.

Evran var tekin upp með lúðrablæstri og fögrum ræðum ár 2000 og er rúmum áratug síðar orðinn harmleikur fátæktar og atvinnuleysis í Evrópu. Reiði almennings á eftir að vaxa enn, þegar hann skilur að ólýðræðisleg vinnubrögð ESB eru meðvituð hönnun á teikniborði arkitekta ESB. Nú ætlar framkvæmdastjórnin að stjórna fjárlögum ríkjanna í nýju ríki og byrjað er á að komast yfir peninga skattgreiðenda með hinu nýja bankasambandi evrunnar.

Anders Borg, fjármálaráðherra Svía, hefur stappað niður fæti og sagt hingað og ekki lengra. Í viðtölum í Svíþjóð og Finnlandi hefur hann lýst þessu markmiði ESB sem "óraunhæfu og óhæfu." Hann ásakar ESB um að vilja koma bankavandamálum yfir á skattgreiðendur landa, sem ekki hafa evru sem gjaldmiðil og það án þess, að viðkomandi ríki geti greitt atkvæði um þær ákvarðanir, sem teknar eru. 

Á sama tíma og fólk vaknar upp – og sú mynd verður sífellt skýrari, að íbúar ESB eru búnir að fá sig fullsadda af gjörsamlega misheppnuðu ævintýri, þá lemur framkvæmdastjórn ESB hausnum við steininn og heldur áfram á brautinni að stórveldinu. José Manuel Barosso heldur ræðu um að mynda Sambandsríki, sem ekki á að vera neitt stórveldi heldur bara eitt sameiginlegt ríki ríkjanna í Evrópusambandinu. Framkvæmdastjórn ESB vinnur fullum fetum að því að útrýma því, sem eftir er af lýðræðinu í Evrópu.

Skoðanakannanir sem þessi, sem þýzka Bertelsmann-stofnunin hefur gert staðfesta allar þennan bitra sannleika fyrir íbúa Evrópulandanna./gs

Telja sig betur setta án evrunnar

Reglugerðir ESB skapa óhjákvæmilega næsta hrun

 

Daniel Hannan

er blaðamaður og rithöfundur og hefur verið þingmaður Íhaldsflokksins í Bretlandi fyrir Suðaustur England síðan 1999. Hann talar frönsku og spönsku og elskar Evrópu en trúir því, að Evrópusambandið geri sjálfstæðar þjóðir fátækari, ólýðræðislegri og minna frjálsar.

Í nýjasta pistli sínum í The Telegraph skrifar Daniel Hannan (tilvitnanir í lausri þýðingu), að Evrópusambandið geri næsta hrun óhjákvæmilegt með reglugerðum sínum.

"Evrópuþingið er komið í fullt starf aftur og heldur áfram eins og ekkert bjáti á fyrir utan veggi þess. José Manuel Durao Barroso kallar eftir samruna ríkja og nýju skipulagi í heiminum. Þingmenn setja reglur fyrir einkarekin fyrirtæki, án þess að skilja hvernig þau starfa.

Meginviðfangsefni þeirra á tímabilinu er fjármagnsgeirinn, sem þeir upplifa bæði sem óskiljanlegan og hræðilegan. Engum ætti því að koma á óvart, að tillögur þeirra muni flæma á brott fjármálaviðskiptin í heild út úr ESB og sér í lagi London. Það sem ætti að koma á óvart er, að þeir auka samtímis líkurnar á nýju bankahruni.

Gjaldþrot banka er ekki dæmi um, að kapítalisminn sé hruninn. Þvert á móti sýna þau, að kapítalisminn virkar. Markaðir byggja á því að illa rekin fyrirtæki hverfi af braut og gefa rými fyrir nýja keppinauta; það er þetta ferli, sem drífur áfram hagvöxt og bætir lífskjörin. Það hefur gefið okkur efnislega velmegun, sem langafar okkar gátu ekki einu sinni ímyndað sér að væri til.

Afstaða ESB til fjármálaþjónustunnar byggir á því að fyrirbyggja gjaldþrot. Sérhver tillaga – allt frá kröfum um eigiðfjármagn til utanaðkomandi eftirlits – er hönnuð fyrir kerfi, þar sem bankar fara ekki í gjaldþrot.

Raunverulega ætti markmið okkar að vera að hafa fyrirkomuleg, þar sem bankar geta farið á hausinn án þess að það hafi stórskaðleg áhrif; fjölbreytilegan markað með þúsundum birgja, sem keppa hver við annan og gjaldþrot eins verður tækifæri fyrir duglegri keppinaut, sem tekur yfir reksturinn og býður betri þjónustu."

Daniel Hannan víkur málinu að fjármálafyrirtækjum Bretlands og bendir á, að um ein miljón manns vinna hjá þeim og um helmingur þeirra hjá fyrirtækjum með færri en 200 starfsmenn:

"Minni fyrirtækjunum er stjórnað af eigendum, sem ekki þarf að minna á hvað traustur rekstur er, – að lenda í gjaldþroti þýðir að öllu er glatað. Samt sem áður er þeim gert að eyða sífellt meiri tíma til að fást við reglur Bretlands og ESB, sem ekki eru settar til að leysa nein sérstök vandamál heldur frekar til að láta líta út að verið sé að gera eitthvað. Leiðarvísir Fjármálaeftirlistins fyrir reglurnar er í dag upp á 10,500 blaðsíður."

Daniel Hannan meinar, að fáir lesi pappírana, sem séu sendir fjárfestum og skapi falska tilfinningu um öryggi fjárfestinga.

"Stjórnir stórra franskra banka eru fullar af fyrrum ríkisstarfsmönnum. Fjórir risabankar ráða núna yfir 85% af franska markaðinum. Í stórum hluta álfunnar og einnig núna í Bretlandi eru stórir bankar reknir eins og hálfþjóðnýtt fyrirtæki. Eins og öll þjóðnýtt fyrirtæki ganga þau út frá því sem vísu, að skattgreiðendur verði látnir borga, ef hlutirnir fara illa."

Daniel Hannan bendir á, að reglur ESB auki í vaxandi mæli á bankavandann innan ESB og bendir í lok greinar sinnar á að eftir að Brasílíumenn breyttu bankalöggjöf í þá veru, að stjórnendur voru gerðir persónulega ábyrgir á störfum sínum, hafa vandamálin snarminnkað þar.

"Því miður fer ESB í þveröfuga átt, sleppir fram bæði dýrum og ónýtum reglum, eyðileggur fyrir minni fyrirtækjum, ýtir undir samruna og byggir múra kringum greinina. Með öðrum orðum, þá er það Brussel sjálft, sem hefur skapað fyrirbærið "of stór til að fara á hausinn", sem er rótin að öllum vandanum."

gs 

Fá meiri tíma en ekki meiri peninga

Lausn ESB er langdregin kæfing - reyna að ná andanum með plastpoka yfir höfuðið

Mörgum finnst betra að deyja fljótt og kvalalaust en að sjálfsmorð sé framið í löngu og sársaukafullu dauðastríði. Það er samt áður lausnin, sem Seðlabanki Evrópu tekur til og núna veldur deilum hjá "leiðtogum" ESB.

Í dag fá lönd eins og Þýzkaland, Frakkland, Finnland og Danmörk borgað fyrir að taka lán. Þá er ekki um að ræða, að vextirnir séu lægri en verðbólgan heldur er það tryggt, að verðgildi peninganna minnkar. Seðlabanki Danmörku tekur 0,2 % fyrir innsetningu peninga frá bönkum og hjá SE eru mótsvarandi vextir 0%.

Mínusvextir er algjörlega óhugsandi í peningakerfi dagsins, þar sem allt gengur út á að framleiða peninga sem skuldir og rukka inn vexti fyrir. Ástandið sýnir, að allt peningakerfið er komið að allsherjar hruni, þegar ekki er hægt að borga vexti lengur heldur snýst dæmið við og peningarnir missa gildi sitt. Þar með er sá trúnaður sem kerfið byggir á fokinn í veður og vind. Financial Times talar um, að mínusvextir séu fyrirboðinn um endalok alls bankageirans á vesturlöndum. Það er náttúrulega í engu samræmi við lofsöng Maríó Draghi og annarra samstarfsmanna hans í ESB um bankakerfið og "óafturkræfa" evru, sem þeir reyna að telja íbúum ESB trú um að gera verði allt till að bjarga. Á sama tíma verða ríkisskuldabréf, sem áður voru álitin örugg fjárfesting, að áhættuspili, þar sem peningarnir hverfa.

Ef að sá sparsami á að vera mjög ánægður, ef honum tekst að fá peninginn sinn aftur frá bankanum, þá verður rúmdýnan og sparibaukurinn mun betri valkostir fyrir geymslu peninga en bankinn. Endalaus umstöflun peningaskulda banka yfir á ríkin og skattgreiðendur þeirra lengir dauðastríð kerfisins, þar sem gjaldþrota bönkum er haldið á floti einungis til að viðhalda gervimynd yfir gjaldþrota kerfi. Þetta er álíka gáfuleg lausn og að binda plastpoka yfir höfuðið til að fá aukið súrefni. Þörf bankanna á stærri skuldabólu til að fá meiri vaxtatekjur er ekki hægt að mæta lengur, þrátt fyrir örvæntingarfullar tilraunir til skuldasölu til fárra ríkja sem enn njóta lánstrausts. Það eina sem er eftir er gjaldfelling evrunnar og óðaverðbólga aðallega í suður Evrópu.

Kaup SE á ríkisskuldabréfum skuldsettra ríkja evrusvæðisins mun einungis framlengja dauðastríðið með enn frekari hörmungum fyrir íbúa ríkjanna en verið hefur. Fyrr eða síðar munu peningarnir lækka svo mikið, að tímabil Þjóðverja fyrir stríð, þegar fullar hjólbörur með mynt þurfti til að kaupa eitt brauð, gæti endurtekið sig.

Sem betur fer eru ýmsir stjórnmálamenn farnir að opna augun og neita að taka þátt í þessum hildarleik. Það á jafnt við um björgun evrunnar sem og alræðisstefnu Þjóðverja yfir Evrópu og sköpun 4. ríkisins. /gs 

 

Schäuble varar skuldsett evruríki við