Kippt fótum undan alhæfingum um ofurhátt verðlag matvæla hér á landi - og varað við áróðri þeirra sem vilja fórna íslenzkri matvælaframleiðslu

Ragnhildur Þóra Káradóttir, lektor í taugavísindum við háskólann í Cambridge, á athyglisverða grein í Mogganum í dag og ritar þar í upphafi: 

• "Búandi erlendis er stundum skrítið að hlusta á þjóðfélagsumræðuna á Íslandi þegar maður kemur heim. Laugardaginn fyrir páska var mér brugðið að heyra í fréttum viðtal við formann Samtaka verslunar og þjónustu um að það sé betra að fella niður innflutningsgjöld til að lækka skuldir heimilanna heldur en að ganga að rót vandans, sem er í fjármálakerfinu sjálfu. 

Og hún spyr: "Er það staðreynd að matarverð sé svona miklu hærra á Íslandi en erlendis? Hverjar eru sannanirnar fyrir því?"

 

Ragnhildur tók það upp hjá sjálfri sér að bera saman innkaup á páskamáltíð í þremur löndum, á Íslandi, Bretlandi og Ítalíu, og bar einnig saman verð á "klassískum íslenzkum hversdagsmat," soðinni ýsu og kartöflum, en margir hafa haft hér á orði, að ýsan sé orðin hér ótrúlega dýr. Skemmst er frá því að segja, að sá ljúffengi hversdagsréttur reyndist 48% dýrari í Bretlandi en á Íslandi!

 

Páskamaturinn, humarsúpa, lambalundir og panna cotta-eftirréttur, kostaði hins vegar 15.046 kr. á Íslandi, á Englandi 23.865 kr. og á Ítalíu 19.354 kr.* Sama máltíð er þannig 59% dýrari í Englandi en hér (en ef humarsúpunni er sleppt, er hann 24% dýrari þar ytra).

    

Ekki er þetta nú í takt við linnulítinn málflutning ýmissa Evrópusambands-áróðursmanna, m.a. forystufólks í Samtökum verslunar og þjónustu (Margrétar Kristmannsdóttur og nú upp á síðkastið Andrésar Magnússonar**), sem mála skrattann á vegginn í sífri sínu yfir matvælaverði á Íslandi, en tilgangur þeirra virðist að hjálpa heildsölum og innflytjendum að eignast stærri skerf í markaðnum.

 

Ragnhildur Þóra spyr um "langtímaafleiðingar þess að fella niður innflutningsgjöld" og lízt ekki á blikuna, þetta hafi trúlega þær afleiðingar, að landbúnaður Íslands leggist af. Hún lýkur máli sínu með þessum hætti:

 

Ég bið Íslendinga að hugsa sig vel um og varast áróður þeirra sem vilja fórna íslenskri matvælaframleiðslu. Eins og ítalskt máltæki segir: Ef staðreyndarugl er endurtekið í sífellu verður það álitið sannleikur. Lítum á rökin og staðreyndir sem liggja að baki áður en við tökum afstöðu og gerum breytingar sem geta haft skaðlegar afleiðingar. Við höfum gnótt af hreinu vatni, við framleiðum nóg af ódýrri orku og mat til sjá fyrir öllum landsmönnum; sem er einstæður lúxus í þessum heimi. Verum stolt af þessari sterku sérstöðu okkar og metum hana fyrir það sem hún er. Seljum ekki matvælaöryggið frá okkur, verðum ekki þrælar erlendra markaðsafla, höldum sjálfstæði okkar.

 

Það er góð tilbreyting að sjá svona skýra hugsun í þessum málum, Ragnhildur Káradóttir áttar sig alveg á því, hvað hér geti verið í húfi, og sjálf ber grein hennar að gefnu tilefni yfirskriftina Er sjálfstæði Íslands til sölu? (smellið á þetta til að sjá greinina alla með mynd af höfundi, en þetta er einnig á bls. 35 í Mbl. í dag).

 

* Ragnhildur birtir neðanmáls upplýsingar um útreikningana og um innkaupastaði (á Íslandi var það Nóatúnsverzlunin, sem margir vita, að er hér hvorki dýrust né ódýrust til innkaupa).

 

** Hér á JVJ einnig grein með gagnrýni á áhlaup Andrésar Magnússonar, frkvstj. SVÞ, á kjúklinga- og svínarækt í landinu: Skammsýni SVÞ-manna: vilja gefa öðrum störf okkar.

 

Jón Valur Jensson.

Umboðslaus gulrótarráðherra lofar öllu fögru í Fréttablaði sínu

Spurning er ekki hvort, heldur hve oft hann lýgur í þessari grein í dag. Dæmi 1: "Í fimmta lagi er lýðræðislegt að ljúka samningum. Meirihluti Alþingis samþykkti að fela ríkisstjórn að sækja um aðild að ESB." – En þetta var gert með beinni þvingun við þingmenn VG, forystunni nánast mútað með ráðherrastólum og óbreyttir þingmenn beittir flokksaga þvert gegn yfirlýstri stefnu þeirra fyrir kosningar 2009. Þetta er frekar landsdómsmál en lýðræði.

 

Þar að auki hefur ALDREI verið lýðræðislegur vilji meirihluta fólks í yfir 15 skoðana-könnunum frá 2009 að Ísland "gangi í" Evrópusambandið; andstaðan er nú 70%. 

 

Þá segir ráðherrann það að ljúka aðildarviðræðunum "ein(u) leiðin(a) til þess að útkljá Evrópumálin," eins og maðurinn og þetta þráhyggjumál hans eigi sér enga framtíð, ef þetta er ekki gert 2013–15 frekar en t.d. 2025 eða 2045. Ef hann á við, að þá loks hætti deilur um þetta mál, þegar þjóðin "sjái samning", þá er það ekki rétt; Bretar deila um málið og andstaða magnast; ESB-sinnar í Noregi héldu áfram róðrinum þrátt fyrir höfnun þjóðarinnar á ESB-"aðild" 1972 – hömuðust enn og fengu aðra þjóðaratkvæðagreiðslu 1994, en þrátt fyrir höfnun þjóðarinnar líka þá hafa ESB-innlimunarmenn haldið áfram þvargi sínu og reynt áfram eins og rjúpan við staurinn, þótt þeir láti að vísu lítt á sér bera nú, þegar andstaða þjóðarinnar er nær alger.

  

Í sama Fréttablaði fréttir gulrótarráðherrann, að hans flokkur nýtur nú 9,5% fylgis og fengi 6 þingmenn, en VG jafnmikils fylgis og Píratar, 5,6%, og næðu 4 þingmönnum. Þykist þessi ráðherra enn hafa "lýðræðislegt" ríkisstjórnarumboð, með 15,1% fylgi flokkanna, til að krefjast framhalds þessara viðræðna sem hann þvingaði upp á Alþingi í þókknun sinni við Brusselvaldið? Heldur hann að fólk sjái ekki í gegnum þetta?

  

3. lygi: "Í þriðja lagi myndu slit á viðræðunum endanlega skera á þann möguleika að taka upp evru – ef þjóðin svo kýs." – Af hverju ENDANLEGA? Hann getur reynt að sækja um aftur 2025! – eða er hann virkilega að segja okkur, að evran, sem nú er rétt komin yfir fermingaraldur og strax að breytast í vandræðaungling, verði þá ekki lengur til?!

  

Ráðherrann: "Aðild að ESB snýst um að koma á traustari umgjörð um efnahagslífið þannig að verðbólga og vextir geti lækkað og stöðugleiki komist á. Varanlega." – Hefur stöðugleiki komizt varanlega á á Spáni, Grikklandi, Kýpur, Ítalíu, Írlandi, Belgíu, Portúgal? Atvinnuleysi var enn að aukast í evrusvæðinu skv. nýjustu tölum, í 12% og hefur aldrei verið meira, en 10,9% í Evrópusambandinu öllu, "og eru þar 26,3 milljónir manna án vinnu" (Ruv.is). Er það "varanlegur stöðugleiki" gulrótarráðherrans?

   

Greinilega var þetta skrök, en um leið ÞEGIR Össur um, að "aðild að ESB snýst um" það fyrst og fremst að koma æðstu löggjafarréttindum yfir þessu landi í hendur hinna tveggja löggjafarsamkundna ESB, Evrópusambands-þingsins í Strassborg og Brussel og ráðherraráðsins í Brussel. Í því fyrrnefnda yrði atkvæðavægi okkar 1/125, í því síðarnefnda 1/1666 (0,06%), og lög þaðan, m.a. um fiskveiðimál, myndu hafa forgang fram yfir íslenzk lög um sama efni. Nánar hér: http://fullveldi.blog.is/blog/fullveldi/entry/1291104/. Með því að þegja þetta mál í hel er ráðherrann að yppta öxlum yfir hinni óbætanlegu fórn: missi íslenzks fullveldis, æðstu ráða okkar í annarra hendur. Já, þetta er í alvöru satt: Við erum með þvílíkan ráðherra hér við æðstu völd í utanríkismálum.

 

En vitaskuld þráir gulrótarráðherra að komast í hóp gúrkuráðherra í Brussel. 

 

En evrugyllingar- og krónuníðs-ráðherrann er ekki alveg viss, hve miklu hann getur skrökvað um eftirfarandi mál: "Í dag nemur Íslandsálagið á krónuna um 130-230 milljörðum á hverju ári," segir hann. Þetta var ekki þýzk nákvæmni! Og engin rök fylgdu fullyrðingunni. Menn eiga ekki að skrökva. Sjálfur formaður flokks hans átti í gærkvöldi vart nógu sterk orð til að dást að því, hve Íslendingar hefðu staðið sig vel í því að auka útflutningstekjur sínar og auka ferðamannastrauminn hingað eftir bankakreppuna. Össur og Árni Páll geta þakkað það sveigjanleika krónunnar, þeirri leiðréttingu á gengi, sem hvorki Spánverjar, Grikkir, Írar né Kýpurbúar hafa átt völ á.

 

PS. Hér er enn ekki lokið upptalningu á skröki ráðherrans í dag. –Framhald! 

 

Jón Valur Jensson.

Framsókn fengi 40%

Sjómenn og aðrir áhugamenn um útgerð og fiskveiðar ÍSLENDINGA á Íslandsmiðum!

Ykkur er hér með bent á þessa efnismöppu (færsluflokk) á Fullveldisvaktinni: Fiskveiðar, sjávarútvegur - alls 10 + 10 plús 10 + 8 greinar eða pistlar um þessi málefni, sem svo miklu varða þessa þjóð í bráð og í lengd, en sumir virðast staurblindir á. 

Útbreiðum þekkinguna, hún mun jarða ESB-áhuga sumra í landinu. -- JVJ.

Hringlforysta Sjálfstæðisflokks tapar trausti; einörð afstaða í ESB-málum hefði sogað að honum atkvæði

Sjálfstæðisflokkurinn mælist með einungis 22,4% fylgi skv. Þjóðarpúlsi Gallup. Valhallarmenn geta kennt forystu sinni um: að hafa stuttu eftir landsfund kjarnans í grasrótinni gefið fyllilega til kynna, að til standi að óvirða grasrótina á ný, rétt eins og i Icesave-málinu.

Hanna Birna varaformaður lét afar gáleysisleg orð falla um Evrópu[sambands]stofu í Silfri Egils, raunar fávísleg orð, því að hún á að vita, að sá nær kvartmilljarður króna, sem Evrópusambandið hefur ákveðið að setja hér í beinan áróður, fer í gegnum "stofurnar" tvær í Reykjavík og á Akureyri.

Þar að auki: Með því að innanríkisráðherrann Ögmundur ætlar þrátt fyrir kæru að kveinka sér við að beita sér gegn því máli, rétt eins og ríkisstjórnin öll og fótgöngulið hennar í þinginu, þá hefur skapazt þarna fordæmi, sem trúlega yrði haldið áfram með í sama knérunn og raunar engin trygging fyrir neinum takmörkunum á fé til þessara hluta, sem birtast myndu svo skyndilega, þegar lokabaráttan hæfist, í formi flóðbylgju áróðurs um allt land.

Bjarni ungi Benediktsson talaði einnig gegn landsfundi, þegar hann sneri út úr samþykkt hans um að viðræðum skyldi lokið við Evrópusambandið. Þar var alls ekki verið að fara fram á neina þjóðaratkvæðagreiðslu um það né um að gerð yrði ný umsókn á árinu og kosið fyrst um hana, þótt formaðurinn leyfði sér faktískt að bera þá stefnu fram.

Hringlandaháttur forystu, sem þegar hafði sýnt í hinu stóra Icesave-máli, að henni var ekki treystandi, og á þar að baki svik við landsfund, er ekki beinlínis örvandi til trausts á þessum flokki. Hann auglýsir samt nú fyrir fé okkar skattborgara í heilsíðu-auglýsingum og vill enn komast til æðstu ráða. Miðað við, hvernig forystan hefur reynzt, hefur hún ekki nema gott eitt af því að hafa á síðustu vikum gersamlega misst af tækifærinu að leiða næstu ríkisstjórn.

Hitt hefði verið spennandi: að sjá einarða forystu flokksins tala í fullum samhljóm við sína sterku grasrót sem lét ekki bjóða sér neina hálfvelgju í Laugardalshöll. Jafnvel menn, sem aldrei höfðu kosið þennan flokk, hefðu þá margir greitt honum atkvæði til að standa vörð um fullveldi Íslands.

Og sú er einmitt frumskylda allra stjórnmálamanna og einkum þeirra sem hafa svarið eið að stjórnarskrá lýðveldisins!

Jón Valur Jensson.

Fylgi Sjálfstæðisflokks dalar enn

Frambjóðendur fái umboð til að afturkalla umsókn um innlimun í ESB

Eftir Jón Val Jensson

 

  Sú afstaða landsfunda Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks, nýafstaðinna, að leggja fram skýra stefnu gegn Esb-umsókn og hinni rangnefndu „Evrópustofu“ (230 milljóna áróðursbatteríi sem Esb-sinnar verja sem sjálfsagt mál!) – sú stefna flokkanna tveggja er einarðleg og heiðarleg. Þeir leggja hana fram til að láta kjósa um hana í næsta mánuði. Kjósi meirihlutinn þá flokka, hefur þeim verið veitt fullt, lýðræðislegt umboð til að fylgja stefnunni eftir og því engin þörf á að eyða 200 millj. kr. í þjóðaratkvæði um þau mál sérstaklega.

 

Þar að auki bera þeir tveir flokkar ekki ábyrgð á hinni hneykslanlegu Esb-umsókn Samfylkingar og leiðitamra, stefnuskrársvíkjandi VG-þingmanna 2009. Allan tímann frá þeirri umsókn hefur skýr meirihluti Íslendinga verið andvígur því, að Ísland verði partur af Evrópusambandinu. Sá meirihluti er nú 70% (Gallup 6. marz 2013).

 

Gunnar Hólmsteinn Ársælsson, einn helzti talsmaður hinna rangnefndu Evrópusamtaka, átti grein í Morgunblaðinu 20. þ.m. og mælti þar sem fyrrum með Evrópusambandinu.

 

Gunnar ætti að forðast að villa um fyrir fólki með yfirborðslegum orðum um rýrnun krónunnar frá upphafi hennar. Við mælum velsæld okkar í húsakosti og lífskjörum, ekki í hans villandi niðurreiknun. Eða vill hann heldur taka sér búsetu í þröngum, kolakyntum húsum okkar eins og þau voru fyrir 90 árum, með malargötur alls staðar, síma aðeins á heimilum sæmilega efnaðra, enga ljósvakamiðla og litla félagslega þjónustu?

   

70% Íslendinga hafa það á hreinu, að þeir vilja ekki skipta á sjálfstæði og fullveldi lands og þjóðar, ásamt fiskveiðilögsögu okkar, fyrir meinta vaxtalækkun, sem Gunnar Hólmsteinn veifar eins og gulrót fyrir framan asna (þegjandi um, að hér er mun smærri markaður en á meginlandinu). Miklu fremur lærum við aðhald og sparnað af biturri reynslu og stefnum í landi tækifæranna að sjálfbæru heimilisbókhaldi á komandi árum í stað eilífs trausts á lántökur.

 

En af hverju þegir Gunnar um hið hrikalega fullveldisframsal sem fælist í því að bæta ofan á okkur tveimur ráðandi yfir-löggjafarþingum stórveldisins?

 

Hér er fullt tilefni til að hyggja að lærdómum sögunnar. Vegna stefnu Dana með hinum illa þokkuðu stöðulögum og tilboðs þeirra um hluttöku okkar í þeirra eigin löggjafarþingi ritaði hinn hyggni og varfærni Jón forseti eftirfarandi í I. árgang Andvara árið 1874 (hornklofainnskot JVJ):

 

• „Um hitt, sem einungis snertir Danmörku, höfum vér aldrei óskað að hafa neitt atkvæði; það eru Danir sjálfir, sem hafa verið að ota að oss þessum málum og bersýnilega til þess að ávinna með því fullkomið yfirvald yfir oss í vorum eiginmálum, því að þá er það eftir þeirra áliti jafnrétti, að þegar vér erum til dæmis 25 sinnum færri en þeir, þá skulum vér hafa einungis eitt atkvæði móti 25 í hverju máli sem er. Þeir [þ.e. Danir] eru íhaldnir [= skaðlausir], þó að þeir gefi oss eitt atkvæði af 25, þótt það sé í þeirra eiginmálum, en vér getum ekki staðizt við að hafa ekki meira en 25. part atkvæða í vorum eiginmálum. Oss finnst því auðsætt, að í þessari grein sé mikill óréttur falinn, er vér ættum sem fyrst að fá rétting á.“ (Tilvitnun lýkur í JS.)

 

Sjá menn ekki hliðstæðuna? Evrópusambands-innlimunarsinnar láta eins og það yrði til góðs fyrir okkur að fá atkvæði um „málefni Evrópu“ og að sá mikilvægi ávinningur réttlæti það að gefa þingfulltrúum hinna 27 þjóðanna „hlutdeild í“ (reyndar yfirgnæfandi vald yfir) okkar löggjafarmálum, okkar eiginmálum, ef þeim sýnist svo.

 

Hliðstæðan er reyndar ekki fullkomin, því að í stað þess að eignast 25. hvern þingmann á þingi Dana myndum við eiga 125. hvern þingmann á Esb-þinginu í Strassborg og Brussel og einungis 1/1666 (0,06%) alls atkvæðavægis í hinu volduga ráðherraráði í Brussel – því, sem t.d. fer með virkustu löggjöf um sjávarútvegsmál í Esb. (þ. á m. „regluna“ óstöðugu um hlutfallslegan stöðugleika fiskveiða)!

 

En getum við, eins og Jón forseti orðar það, „staðizt“ með því að hafa einungis 1/125 eða 1/1666 atkvæða í okkar eiginmálum? Vitaskuld ekki!

 

Væri fróðlegt að sjá svör Gunnars Hólmsteins við þessum atriðum, eða telur hann slíkt fullveldisframsal bara í himnalagi?

 

En ég hvet alla kjósendur til að gæta að afstöðu framboðanna til fullveldis okkar andspænis því Evrópusambandi, sem eyðir nú tugum milljóna í boðsferðir sveitarstjórnarmanna héðan til Brussel, hefur eytt margfalt meira í lúxusboðsferðir annarra, ennfremur hundruðum milljóna í (að mestu) fyrirhugað starf tveggja áróðursmiðstöðva, í Reykjavík og á Akureyri, og yfir 5.000 milljónum í IPA-styrki, allt til að liðka fyrir þeirri innlimun Íslands, sem er ætlunarverk Evrópusambandsins og voldugra ríkja sem að því standa.

 

 

Höfundur er fullveldissinni og formaður Samtaka um rannsóknir á Evrópusambandinu og tengslum þeirra við Ísland. 

Þessi grein birtist í Morgunlaðinu 26. marz sl.

Jafnvel þegar ESB á ekkert hrós inni, hrósar Þorsteinn Pálsson því !

Þessi fv. ritstjóri og forsætisráðherra sér sig sjaldan úr færi með að mæla með sínu Evrópusambands-stórveldi þrátt fyrir fullveldisafsal okkar, ef við hyrfum í gin þess. Í dag gefur hann því falskar skrautfjaðrir enn eitt sinn og þá í tengslum við gjaldeyrislán okkar eftir að bankakreppan reið yfir. Hann ritar í Fréttablaðspistli sínum (leturbr. hér):

• "Við hrösuðum illa á sviði peningamála fyrir fáum árum og þurftum að biðja Alþjóðagjaldeyrissjóðinn og nokkur Evrópusambandsríki ásjár. Aðstoð var veitt með ströngum skilyrðum um íhaldsráðstafanir í fjármálum."

Halda mætti af máli hans, að Evrópusambandið hafi reynzt okkur þarna vel -- þvert gegn fjandsamlegri framkomu þess í Icesave-málinu og í makríldeilunni. En Brusselbossar voru það ekki, sem komu okkur til hjálpar, og hvorki Færeyjar né Noregur eru í Evrópusambandinu, þannig að það er ofrausn af Þorsteini að kenna björgunaraðgerðina við ESB. Og þótt norrænu löndin, sem studdu okkur, séu að öðru leyti í Evrópusambandinu, getum við "þakkað" því stórveldi það, að það þrýsti á Alþjóðagjaldeyrissjóðinn um að þrýsta á þessi lönd að veita okkur ekki aðstoð nema með því að þrýsta um leið á stjórnvöld hér að borga Icesave-"skuldina", sem reyndist svo engin skuld, þegar óvilhallur dómstóll felldi um það sinn úrskurð!

Rausn Færeyinga í okkar garð var viðbrugðið og skilur eftir þakklæti í hjörtum margra, en líka má minnast þess, að ríkisstjórn Póllands brást okkur ekki heldur -- veitti okkur gott lán, ekki vegna þess að ESB hafi hvatt til þess, heldur af vináttu við Ísland í tengslum við hérveru fjölda Pólverja, en þeir eru nú .... talsins á landinu, langstærsti þjóðahópurinn meðal innflytjenda.

En Þorsteinn Pálsson ætti að hugsa sig um tvisvar, áður en hann eignar Evrópusambandinu sínu heittelskaða heiðurinn af hjálp við Ísland í bankakreppunni. Stolnar fjaðrir eru engum til skrauts né sóma.

Jón Valur Jensson.

Samfylkingin hefur misst gríðarlegt traust á þessu kjörtímabili (m/viðauka um vantraust o.fl.)

Frá kosningunum 2009 hefur hlutfallslegt fylgi þess flokks, sem einn þvingaði ESB-innlimunarumsókn upp á Lýðveldið Ísland, þ.e. Samfylkingarinnar, minnkað um heil 57%. Hún fekk 29,8% atkvæða 2009, en fengi nú 12,8% skv. nýbirtri könnun Félagsvísindastofnunar Háskóla Íslands. Á sama tíma hefur fylgi andstæðs flokks, Framsóknarflokksins, aukizt hlutfallslega um 92,6%, var 14,8% í kosningunum 2009, en er nú skv. fyrrnefndri könnun 28,5%.

Fylgi Vinstri grænna skv. könnun Félagsvísindastofnunar er aðeins 8% og samanlagt fylgi ríkisstjórnarflokkanna því einungis 20,8%! Þetta er fólkið sem telur sig hafa umboð til að stjórna landinu, jafnvel til að leiða okkur á ný undir evrópskt ofurvald!

Merkilegt var, að Jón Bjarnason sat hjá við atkvæðagreiðslu um vantraust á þessa ríkisstjórn fyrir skemmstu og Atli Gíslason mætti ekki! – hvað gekk þeim til?

Undanvillingarnir tveir úr Samfylkingu, Guðmundur Steingrímsson og Róbert Marshall í "Bjartri framtíð", greiddu svo vitaskuld atkvæði með sinni ESB-vænu ríkisstjórn!

Afstaða þjóðarinnar sést aftur á móti annars vegar af því, sem fram kom hér á undan, og hins vegar af því, að í MMR-könnun, sem birt var nýlega, eftir að vantraustið var fellt, var einmitt spurt um traust á ríkisstjórnina, og þar fekk hún 31% stuðning (eflaust frá Sf-, VG- og "Bjartrar framtíðar"-fólki), en 69% treystu henni ekki. Slá hefði átt upp þeirri vantraustsyfirlýsingu í fréttum, í stað þess sem Rúvarar gerðu að tala um sigur Jóhönnustjórnar!!

Jón Valur Jensson.

Framsókn með 28,5%

Blekkingarviðleitni utanríkisráðherra á útleið

Í Esb-Fréttablaðinu í dag kallar hann þann Carl Bildt til vitnis, sem hann sjálfur kallaði hingað til að taka þátt í Esb-áróðursviðleitni sinni og þess sama stórveldis. Þeir una því ekki, að jafnræði verði með NEI- og já-sinnum í málinu, ekki hinu, að Alþingi styrki báðar hreyfingar jafnt með fjárstyrkjum, heldur berjast fyrir því, að Evrópusambandið fái hér að spandera 230 milljónum króna í áróður gegn tvær rangnefndar "Evrópustofur" (í Reykjavík og á Akureyri) og að embætti utanríkisráðherra lýðveldisins sé misnotað til að safna blekkjandi vitnisburðum utan úr heimi, m.a. með heimsóknum ýmissa Esb-samherja Össurar sjálfs, og einnig það er á ýmsan hátt kostnaður fyrir Ísland, fyrir utan þann hartnær milljarð króna, sem vitað er, að eytt hefur verið í þetta umboðslausa Esb-umsóknarmál Samfylkingarinnar nú þegar.

Össur endurtekur eins og páfagaukur þá fullyrðingu Carls Bildt (fullyrðingu sem Esb-vænn Egill Helgason laðaði fram með leiðandi spurningu) að fullveldi þjóða innan Evrópusambandsins sé meira en utan þess! Á hvern hátt er fullveldi Möltubúa (þeirrar þjóðar sem er þar næst okkur að stærð, um 410.000 manns) meira en fullveldi Svisslendinga?!

Carl Bildt, maður sem unir því vel að vera sjálfur partur af nómenklatúru Brussel-valdsins, færði engin rök fyrir því, að fullveldi þjóða, sem fengið hafa á sig tvö yfir-löggjafarþing, hafi aukizt og muni með viðvarandi hætti verða meiri þar en utan Esb. Ekki hafa Bretar trú á því. 

Hann skrökvaði því einnig, að Ísland og Noregur "verð(i) möglunarlaust að taka við ákvörðunum ESB og innleiða án þess að hafa nokkur áhrif," svo að vitnað sé í áróðurspistil Össurar í dag. Þetta er nefnilega EKKI svo. Nefnd þessara þjóða, ásamt Liechtensteinum, fer samkvæmt tveggja stoða kerfinu yfir þau Esb-lög, sem ætlazt er til, að við innfærum, og aðhæfir þau eftir megni. Síðan fara þau í ráðuneyti landanna til yfirferðar og svo til Alþingis (í okkar tilfelli), sem hefur sitt fulla vald til að samþykkja þau eða fella eða gera breytingartillögur þar um. Ennfremur höfum við þann öryggisventil gagnvart þeim lögum, sem fólginn er í synjunar- eða málskotsvaldi forseta Íslands. Í EES-kerfinu höldum við nefnilega enn okkar æðsta löggjafarvaldi; formlega (og formið er mikilvægt um öll lagamál) er Ísland á engan hátt undir Esb-þinginu í Strassborg og Brussel né undir ráðherraráðinu í Brussel, en þetta eru löggjafarstofnanir Esb.

Þar að auki höfum við jafnvel getað breytt vissum EES-reglugerðum eftir á, til dæmis vökulögum bílstjóra, þótt stjórnvöld hafi vissulega verið allt of lin við að sýna fullt sjálfstæði gagnvart Brusselvaldinu. Ennfremur þarf að gera heildarrannsókn á því, hvort við höfum áunnið nokkuð, í heildina talið, með EES-samningnum og segja honum upp, ef skaðinn er meiri en hagnaðurinn hér og þar fyrir suma aðila.

Grein á undirritaður í Morgunblaðinu í dag: Frambjóðendur fái umboð til að afturkalla umsókn um innlimun í ESB, og þar fjalla ég sérstaklega um hið ömurlega litla, einskis nýta atkvæðavægi sem við fengjum (við Esb-inntöku) innan löggjafarstofnana Evrópusambandsins og ber það saman við þá hliðstæðu, sem Íslendingum var boðin á efri árum Jóns forseta Sigurðssonar og hann hafnaði algerlega og það með dagljósum rökum (sjá greinina).

Jón Valur Jensson.

Kýpurbúum bent á dæmi Íslands vegna þess að við höfum okkar eigin gjaldmiðil

Nú er spurning hvort Kýpur verður rekið úr myntbandalagi Evrópu (og evrusvæðinu) eða hvort farið verður að ráðum erkibiskupsins þar um að Kýpur losi sig sjálft við evruna.

• Hagfræðiprófessor við háskólann í Maryland, Peter Morici, segir, að tækifæri Kýpur geti legið í því að yfirgefa evrusamstarfið, og tekur Ísland sem dæmi af landi sem hafi náð sér á strik á tiltölulega skömmum tíma úr svipuðum fjárhagsvanda og Kýpur. Það megi rekja til þess að Ísland sé með sinn eigin gjaldmiðil. (Mbl.is, leturbr. jvj.)

Tveimur sáttatillögum forseta Kýpur, Nicos Anastasiades, hefur verið hafnað á fundi leiðtoga Evrópusambandsins í Brussel. Hann hótar sjálfur afsögn, en að óbreyttu stefnir land hans í gjaldþrot.

JVJ. 

Bendir Kýpurbúum á Ísland

Enn eitt framboð bætist við í hóp þeirra sem leidd eru af ESB-innlimunarsinnum

Sumum virðist þykja "flott" að fá fullveldisframsalsheimildar-baráttumanninn og ESB-innlimunarsinnann Gísla Tryggvason í efsta sæti á framboðslista Dögunar. Eða á það kannski að verða alþingiskjósendum víti til varnaðar?

Gísli hefur verið mjög eindreginn talsmaður ESB-"aðildar", eins og sést m.a. í þessari grein, þar sem lesa má, hvernig hann stóð að málum við stofnun "Evrópuvettvangsins" 11. apríl 2011 (og lesið nú vel).

Jón Valur Jensson. 

Framboðslistar Dögunar í 5 kjördæmum