Erkibiskup Kýpurbúa: Burt af evrusvæðinu!

Erkibiskup orþódoxu kirkjunnar á Kýpur er þar mjög áhrifamikill; margir muna Makarios, sem var forseti Kýpur á erfiðum tíma 1960–77.*  Nú segir eftirmaður hans, að evran eigi sér ekki framtíð og yfirgefa verði evrusvæðið. Sá er Chrysostomos II erkibiskup.

•  Chrysostomos II erkibiskup segir í viðtalinu að það sé ekki auðveld ákvörðun að yfirgefa evruna en hana eigi að taka þar sem evran eigi sér ekki framtíð. Erkibiskupinn hefur boðist til þess að aðstoða Kýpur út úr fjárhagsvandanum með því að afhenda ríkinu eignir kirkjunnar en þær eru miklar.
• Hann segist hins vegar ekki spá falli evrunnar á morgun en miðað við heilastarfsemi þeirra í Brussel sé ljóst að samstarfið eigi ekki eftir að endast lengi. Því sé best að byrja að huga að brotthvarfi Kýpur úr samstarfinu. (Mbl.is.)

Orð þessa manns eru ekki léttvæg, og reiðubúinn er hann að vinna að björgun lands síns með afar miklu framlagi hinnar auðugu rétttrúnaðarkirkju þar. "Rétttrúnaðarkirkjan er stærsti landeigandinn á Kýpur og á einnig hlut í fjölmörgum fyrirtækjum, þar á meðal Hellenska bankanum. Er talið að eignir kirkjunnar nemi tugum milljóna evra." (Mbl.is.)

Bitur er reynsla Kýpurbúa af "evrusamstarfinu". Jón Bjarnason, fv. ráðherra, sem Esb-þjónar Samfylkingar og VG-forystunnar flæmdu burt úr ríkisstjórn Íslands, á grein um þessi risavandamál Kýpurbúa í Morgunblaðinu í dag: Hrunið á Kýpur og evran. Einnig er fróðlegur leiðari um Kýpurmálið í Mbl. í fyrradag, Öðrum viðvörun, og sést þar vel "virðing" ESB fyrir sjálfstæði Kýpur.

Þá ritar Styrmir Gunnarsson einnig:

Hvernig ætli standi á því að lýðveldið á Kýpur er að hruni komið efnahagslega? Kýpur er á evrusvæðinu. Gjaldmiðill Kýpur er evran. Seðlabanki Evrópu er lánveitandi til þrautavara en ekki Seðlabanki Kýpur. Hvernig getur þá staðið á því að bankakerfið á Kýpur er í raun hrunið og efnahagur landsins á sömu leið?

Ástæðan fyrir því að svona er spurt er einföld. Haustið 2008 héldu talsmenn Samfylkingarinnar og reyndar margir sérfræðingar því fram, að ef Ísland hefði verið í Evrópusambandinu, við hefðum tekið upp evru og Seðlabanki Evrópu þar með lánveitandi til þrautavara, hefði ekkert hrun orðið á Íslandi. Hvers vegna hefur þá orðið hrun á Kýpur?

Í lýðveldinu Kýpur búa um 1100 þúsund manns. Hér búa um 320 þúsund manns. Þar var bankakerfi landsins orðið átta sinnum stærra en efnahagskerfi landsins. Hér var bankakerfið orðið tíu sinnum stærra.

Kýpur er skýrt og lifandi dæmi um það þessa dagana að það stendur ekki steinn yfir steini í málflutningi þeirra Samfylkingarmanna og annarra sérfræðinga, sem héldu því fram, að hér hefði ekkert hrun orðið ef Ísland hefði verið búið að taka upp evru.

Kýpur var búið að taka upp evru. Á Kýpur hefur orðið efnahagslegt hrun.

Hvernig ætli forráðamenn Samfylkingarinnar útskýri þessa stöðu nú?

 

 Hinn vinsæli Makarios  III erkibiskup.

* Hann var erkibiskup þar 1950–dd. 3. ágúst 1977 (f. 1913). 

Vill að Kýpur yfirgefi evru-svæðið

Aðeins þriðjungur félagsmanna í SI vill aðild að Evrópusambandinu

Þetta sýnir þeirra eigin skoðanakönnun (Samtaka iðnaðarins), sem Capacent Gallup var að birta. Meirihlutinn er á móti "aðild".

Samt hafa ýmsir leiðtogar þessara samtaka verið að agitera fyrir innlimun landsins í stórveldið. Ætti að láta slíka ganga í gegnum yfirheyrslupróf um það, hvað þeir í alvöru kunna í fræðunum um fullveldisframsal. Halda þeir t.d., að Íslendingar hefðu nokkurn tímann getað fengið sína eigin 200 mílna fiskveiðilögsögu í krafti æðsta löggjafarvalds í höndum gömlu stórveldanna í Evrópu? Samanlagt verða FJÖGUR stærstu ríkin (af 27), Þýzkaland, Frakkland, Bretland og Ítalía, með 53,64% atkvæðavægis í ráðherraráðinu (æðsta lagasetningarvalds Esb-ríkja í sjávarútvegsmálum) frá 1. nóv. 2014. Sex þau stærstu (að viðbættri Ítalíu og Póllandi) verða með 70,4% atkvæðamagns, en öll hin 21 verða samanlagt með 29,6%!

Voldug öfl innan ýmissa þessara áhrifamestu ríkja hafa með sínum hætti tjáð þær beinhörðu vonir sínar að komast í fiskimið okkar Íslendinga. Það á einkum við um Breta og Spánverja, en jafnvel við strendur Svíþjóðar eru Ítalir nú þegar að veiðum. Við Bretland hafa Spánverjar náð til sín gríðarmiklum veiðum, og í skozkum og enskum sjávarútvegi hafa nú þegar glatazt 100.000 störf í beinu framhaldi.

Það, sem hinni stóru þjóð Breta tókst ekki – að verjast forræði ESB á fiskimiðum sínum né að vinna sitt mál gegn Spánverjum í ESB-dómstólnum í Lúxemburg – það mun Íslendingum ekki heldur takast.

JVJ. 

Meirihlutinn andvígur aðild að ESB

Engin þörf á þjóðaratkvæðagreiðslu nú um Esb-umsókn

Sú afstaða landsfunda Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks að leggja fram skýra stefnu GEGN Esb-umsókn og hinni rangnefndu “Evrópustofu” (230 milljóna áróðursbatteríi sem Þorvaldur Gylfason og Pétur Gunnlaugsson í nýjum flokki verja sem sjálfsagt mál !) – sú stefna flokkanna tveggja er einarðleg og heiðarleg. Þeir leggja hana fram til að láta kjósa um hana í næsta mánuði. Kjósi meirihlutinn þá flokka, hefur þeim verið veitt fullt umboð til að fylgja stefnunni eftir og engin þörf á að eyða 200 millj. kr. í þjóðaratkvæði um þau mál sérstaklega. Þar að auki bera þeir flokkar ekki ábyrgð á hinni hneykslanlegu Esb-umsókn Sf. og VG-taglhnýtinga 2009. Allan tímann frá þeirri umsókn hefur skýr meirihluti Íslendinga verið GEGN því, að Ísland verði partur af Evrópusambandinu. Sá meirihluti er nú (Gallup 6. marz 2013) 70%, sjá hér:  http://en.wikipedia.org/wiki/Accession_of_Iceland_to_the_European_Union#Public_opinion

Jón Valur Jensson.

Tillaga Þorgerðar Katrínar vegin og léttvæg fundin

Þorgerður er vitaskuld að villast og kemur ekki á óvart.

Gunnlaugur Ingvarsson skrifar réttilega: "Spurning hennar eins og hún er orðuð í þessari þingsályktunartillögu er alveg út í hött og leiðandi og hlutdræg."

Skoðum spurninguna sem ÞGK vill leggja fyrir þjóðina: "Vilt þú að Ísland haldi áfram aðildarviðræðum við Evrópusambandið og að aðildarsamningur verði borinn undir þjóðina til samþykktar eða synjunar?"

Þarna er með ærnum (en ekki ærlegum) hætti reynt að gefa í skyn, að þessi valkostur sé svo opinn og jákvæður! En þarna er áherzlan í 1. lagi á "viðræður" (og þá fara sumir að hugsa: Er nokkuð rangt að ræða saman?!) í stað þess að benda á, að allt áframhald málsins felur fyrst og fremst í sér áframhald umsóknar Össurargengisins um að Ísland verði fastur partur af Evrópusambandinu! -- en það vill þjóðin hins vegar EKKI (og í ENGRI skoðanakönnun frá umsókn ráðherrans 2009!). En af því að þjóðin vill það EKKI, er reynt að draga athyglina frá þessu og því talað bara um "viðræður". En Ragnar Arnalds benti réttilega á það í Kastljósþætti stuttu fyrir hina sviksamlegu umsókn* Samfylkingar og VG, að vel var hægt að biðja um viðræður við ESB, t.d. í Skotlandi, til að fá þar ýmislegt nánar upplýst um Evrópusambandið, ÁN ÞESS AÐ sækja um að verða þar meðlimaríki.

Svo er talað um að bera aðildarsamning "undir þjóðina til samþykktar eða synjunar," látið eins og ÞJÓÐIN muni ákveða þetta, þegar naumur meirihluti (þjóð gegn þjóð?!!!) gæti mjög sennilega verið að ákveða það! -- og jafnvel með lítilli kjörsókn, sbr. þau tæplega 49% sem tóku þátt í hinni fráleitlega illa undirbúnu kosningu um stjórnarskrártillögur í okt. síðastliðnum. Þannig gætu 24,8% kosningabærra manna verið að velja Evrópusambandið fyrir fullt og allt, án þess að þjóðin gæti hnikað því framar,**, en 24,79% hinna kosningabærru tekið fullveldi og sjálfstæði landsins fram yfir innlimun í stórveldi. Og þetta (tvískiptan almenning) kalla sumir, ekki sízt hávaðamenn í "Lýðræðisvaktinni", ÞJÓÐ!

Merkilegt er, að ESB-sinnar, t.d. Guðbjörn Guðbjörnsson og Friðrik Hansen Guðmundsson, tínast inn í Lýðræðisvaktina, enda er hún ESB-væn, hversu mikið sem hinn Pétur Gunnlaugsson í refsskap sínum á Útvarpi Sögu þrætir fyrir það. Og undir ESB-hneigðum leiðtoga eru þeir: Þorvaldi sjálfum Gylfasyni!

En ekkert umboð höfðu þessir menn til að gefa ESB-öflunum auðvelt færi með fullveldisframsalsheimild til að glutra niður sjálfstæði landsins -- þeir báðu t.d. kjósendur til stjórnlagaþings aldrei um neitt slíkt umboð, og jafnvel í kynningu Þorvaldar í frambjóðendabæklingnum og víðar, rétt eins og Eiríks Bergmanns Einarssonar o.fl. ESB-taglhnýtinga, steinþögðu þeir um það, að þeir vildu búa til fullveldisframsalsheimild. Ergo fengu þeir aldrei neitt umboð til þess, og þeim mun síður veitti Þjóðfundurinn 2010 þeim slíkt umboð, því að hann margítrekaði, að í stjórnarskrá lýðveldisins ætti að standa fullan vörð um sjálfstæði og fullveldi lands og þjóðar.

* "Sviksamleg" var umsóknin, af því að VG-þingmenn höfðu fengið umboð frá kjósendum sínum til hins gagnstæða! Steingrímur lét sólarhring fyrir kjördag þjóðina heyra það, að VG væri harðasti andstöðuflokkurinn við ESB-aðild! Sviksamleg var hún einnig vegna þess, að hinn naumi þingmeirihluti þverskallaðist við ákalli margra (og breytingartillögu á þingi) um, að umsóknin sjálf yrði borin undir álit þjóðarinnar í allsherjaratkvæðagreiðslu.

** Í stjórnarskrártillögum "stjórnlagaráðs er ekki aðeins ákvæði í 111. grein sem heimilar fullveldisframsal [til Evrópusambandsins], heldur einnig það ákvæði í 67. grein, að þrátt fyrir réttindi 10% kjósenda til að krefjast þjóðaratkvæðis um málefni (65.-66. gr.), þá sé á grundvelli þeirrar heimildar "hvorki hægt að krefjast atkvæðagreiðslu um fjárlög, fjáraukalög, lög sem eru til að framfylgja þjóðréttarskuldbindingum né heldur um skattamálefni eða ríkisborgararétt." -- Sem sagt: samkvæmt hinu ESB-væna, ólöglega skipaða "stjórnlagaráði" má t.d. naumur meirihluti af t.d. helmingi þjóðarinnar kjósa landið undir erlent dóms- og stjórnvald og erlent löggjafarþing (ESB er með tvö), en hitt er þjóðinni bannað þar að eiga frumkvæði að þjóðaratkvæðagreiðslu um að kjósa sig undan því erlenda yfirvaldi !!! Og minnumst þess hér, að það tók landið margar aldir að endurheimta það fullveldi, sem Noregskonungi var gefið 1262.

Jón Valur Jensson.

Tillaga Þorgerðar Katrínar er í anda hennar þráláta evrókratisma

Það ER áríðandi fyrir Íslendinga að loka dyrum að því Evrópusambandi, sem leggur allt kapp á að innlima þetta lýðveldi með sinni gríðarlegu fiskveiðilögsögu og eyðir í það miklu fé á mörgum sviðum. Ferill þess gagnvart okkur í Icesave- og makríl-málunum er hneykslanlegur, en réðst af undirgefni framkvæmdastjórnarinnar undir voldug ríki þar. Við fengjum þar 0,06% atkvæðavægi í hinu volduga ráðherraráði, sem getur með einu pennastriki afnumið "regluna um hlutfallslegan stöðugleika" fiskveiða hvers Esb-ríkis, og vitað er af reynslu Norðmanna, að stórveldið fæst EKKI til að innmúra þá "reglu" inn í aðildarsáttmála. Kominn er tími til að menn átti sig hér á grunnreglu Esb. um jafnan aðgang að fiskimiðunum, áður en illa fer vegna fjárausturs hins ásælna stórveldis í mannskap hér á landi, til þjónustu við ofurvaldið, og vegna tangarhalds viðkomandi á fjölmiðlum og öðrum áhrifavöldum.

Sjálfstæðisflokki og Framsóknarflokki er alls óskylt að halda áfram hinu auvirðilega umsóknarferli, sem lagt var út í þrátt fyrir ævinlega andstöðu Íslendinga við að "ganga í" þetta stórveldi stórveldanna gömlu -- ævinlega allar götur frá 2009, þegar tveir flokkar dirfðust að fara þessa leið, þvert gegn kosningaloforðum annars þeirra og þvert gegn vilja kjósenda hans.

Flokkunum tveimur ætti að vera treystandi til að fara að vilja sinna landsþinga, en þó að Þorgerður Katrín hafi greinilega ekkert lært af biturri reynslu þjóðarinnar af Esb. á þessu kjörtímabili, þá er hún ekki ein um óhlýðnina við landsfund -- það sama var að heyra (í Silfri Egils) á Hönnu Birnu Kristjánsdóttur, sem "gleymdi" þó að tilkynna landsfundi Sjálfstæðisflokksins fyrir kosningu sína sem varaformanns, að hún hyggist þverbrjóta gegn samþykkt flokksins um lokun hinna tveggja áróðursstofa Evrópusambandsins, í Reykjavík og á Akureyri. Hvað gengur þeirri manneskju til?

Jón Valur Jensson. 

Kosið verði um ESB 27. apríl

Úr sameiginlegu áliti Katrínar Jakobsdóttur, Ragnars Arnalds, Björns Bjarnasonar og Einars K. Guðfinnssonar

"Engar líkur eru á að samist geti um milli Íslands og ESB, að 200 mílna efnahagslögsagan umhverfis Ísland verði í heild sinni viðurkennd sem sérstakt fiskveiðistjórnarkerfi undir stjórn Íslendinga enda samrýmist það ekki sameiginlegri sjávarútvegsstefnu ESB og á sér engin fordæmi nema hvað varðaði afmörkuð fiskverndarhólf. Veiðiheimildir kynnu að mestu að falla í hlut Íslendinga með hliðsjón af reglunni um hlutfallslegan stöðugleika sem byggist á sögulegri veiðireynslu. Sú regla á hins vegar eingöngu stoð í samþykktum ráðherraráðs ESB hverju sinni og ekkert er því til fyrirstöðu að henni verði breytt ef samstaða tekst um það." –– Og það hefur jafnvel verið rætt í fullri alvöru í Brussel að afnema hana! (innskot JVJ).

Og áfram þar segja þau:

"Íslenska efnahagslögsagan er 758.000 ferkílómetrar að stærð eða ríflega sjö sinnum stærri en landið sjálft. Íslendingar geta ekki framselt yfirráðin yfir þeim miklu auðæfum sem þar er að finna til Evrópusambandsins, án þess að hafa nokkra vissu fyrir hvaða reglum verði fylgt í sjávarútvegsmálum á komandi áratugum. Engin trygging er fyrir því, að Íslendingar geti varið hagsmuni sína í þessu efni til frambúðar sem aðilar að Evrópusambandinu, þar sem ráðherraráðið tekur úrslitaákvarðanir um hámarksafla og hvaða tegundir er leyfilegt að veiða svo og um veiðiaðferðir og veiðarfæri. Í ráðherraráðinu myndu Íslendingar aðeins ráða yfir 3 atkvæðum af 348 miðað við núverandi stærð ESB." (Úr skýrslu Evrópunefndar um samstarfið á vettvangi EES og Schengen og um álitaefni varðandi hugsanlega aðild Íslands að Evrópusambandinu, sem gefin var út undir titlinum Tengsl Íslands og Evrópusambandsins (http://www.forsaetisraduneyti.is/media/frettir/SkyrslaEvropunefndar-.pdf), Rvík 2007, bls.123-4.

Sannfæring sem kann að vita á illt

Össur Skarphéðinsson, utanríkisráðherra á útleið, hefur lengi talið "óhjákvæmilegt að ganga í ESB." Á grunni þeirrar sannfæringar tók hann þátt í ófyrirleitnu áhlaupi á íslenzka þjóðarhagsmuni í Icesave-málinu. Ekki nýtur hann þess í kosningum í vor! Stjórnmálamenn, sem láta hagsmuni og þrýsting erlendra stórvelda ganga fyrir tillitssemi gagnvart eigin landsmönnum og þjóðarréttindum í bráð og í lengd, hafa aldrei átt upp á pallborðið hjá öllum þorra Íslendinga.

En andstætt þeim, sem blaðra án ábyrgðar um, að aldrei verði nein hætta á því, að Ísland hverfi inn í Evrópusambandið (dæmi: Pétur Gunnlaugsson á Útvarpi Sögu*), segir þessi heitttrúaði Brusselvinur, Össur, á fréttavef Bloomberg í dag: "Ég er sannfærður um að við munum á endanum ljúka viðræðunum og að samþykkt verði í þjóðaratkvæði að Ísland verði aðili að Evrópusambandinu." Þegar fylgið við þá stefnu er vel innan við 30% í öllum nýjustu skoðanakönnunum, má spyrja, hvaðan í ósköpunum ráðherrann hafi fengið þessa undarlegu flugu í höfuðið.

Allir vita, að Norðmenn eru ein alríkasta þjóð í Evrópu og staða ríkissjóðs þar sennilega betri en nokkurs ríkis á byggðu bóli. Þeir höfðu því eftir litlu að slægjast í Evrópusambandinu, sem hét þeim í aðildarviðræðum að fá ENGIN sérréttindi til fiskveiða í norskri lögsögu -- og hvorki einkarétt yfir stjórn á fiskveiðum norðan 62. breiddargráðu (nema um fjögurra ára skeið, 1994-30.6. 1998**) né að fá "regluna um hlutfallslegan stöðugleika" fiskveiða hvers ESB-sjávarútvegsríkis innmúraða sem trausta og varanlega inn í aðildarsáttmálann. NEI-hreyfingin og norsk sjávarútvegssamtök áttuðu sig á því, hvílíkur risavaxinn réttindamissir yrði í þessu fólginn, og hófu gagnsókn í málinu gegn þáverandi ríkisstjórn, 1994.

Þegar ástand og forsendur mála voru svona afgerandi í Noregi -- landið í engri þörf til að beygja sig undir yfirvald Evrópusambandsins -- mátti þá ekki gera ráð fyrir yfirgnæfandi andstöðu við inntöku landsins í ESB -- eitthvað svipað og 70% andstaðan hér á Íslandi?

Nei, því var ekki að heilsa. Einungis 52,2% sögðu NEI við aðildarsáttmálanum, jafnvel færri en í fyrra skiptið, 1973, þegar 53,5% sögðu sitt stolta NEI.

Hvað olli því, að svo naumt var á mununum milli ESB-innlimunarmanna og norskra fullveldissinna? Jú, ríkisstjórnin sjálf og fjölmiðlar og helztu samtök í verkalýðshreyfingu og meðal atvinnurekenda, að sjávarútvegi undanskildum, tóku afstöðu með Evrópusambandinu. Þar við bættist svo massífur áróður hins síðastnefnda. Þó munu yfirburðir ESB í auglýsingamennskunni í Noregi 1993-4 hafa verið langtum minni en horfur eru eða voru á hér á landi, þar sem stjórnvöld hafa í hneykslanlegri auðmýkt leyft Evrópusambandinu að leggja 230 milljónir króna í yfirvofandi áróðursherferð fyrir innlimun Íslands í stórveldið.

Hættuna, sem yfir okkur vofir, skyldu menn því ekki vanmeta. Það er lítið mál að hella áróðri yfir Íslendinga, og því ber ríkisstjórn og Alþingi að koma í veg fyrir slíkt og getur þar stutt sig við Vínarsáttmálann um skyldur sendiráða, en einnig haft hliðsjón af eigin löggjöf sem meinar stórfyrirtækjum -- að gefnu tilefni -- að dæla milljónastyrkjum í stjórnmálamenn og -flokka.

Því ber þess vegna að fagna, að tveir stærstu stjórnmálaflokkar á Íslandi (miðað við nýjustu skoðanakannanir) vilja láta loka hinni rangnefndu "Evrópustofu". Andmæli Hönnu Birnu Kristjánsdóttur gegn slíkri lokun eru ekkert minna en sorglegt dæmi um tilefnislausa óhlýðni við lýðræðislega samþykkt hennar eigin landsfundar.

* Pétur er einn helzti talsmaður nýs flokks, Lýðræðisvaktarinnar, heldur ítrekað uppi kosningaáróðri fyrir þann flokk, og vegna þeirrar fráleitu stefnu hans að vilja halda áfram aðildarviðræðunum -- rétt eins og Samfylking, "Björt framtíð" og Vinstri grænir -- hefur Pétur komizt í vörn gagnvart mörgum hlustendum sínum, sem vilja ekkert með Evrópusambandið hafa að gera. Úrræði hans hefur einkum verið að láta sem ESB-málið sé alls ekki meðal helztu alvöru-deilumála fyrir komandi kosningar og þar að auki muni þjóðin "aldrei" samþykkja í þjóðaratkvæðagreiðslu að ganga inn í Evrópusambandið. En það er EKKI þess vegna, sem hið sama ESB eyðir tugum milljóna, hundruðum milljóna og þúsundum milljóna í það að koma Íslandi inn í Evrópusambandið -- þeir í Brussel hafa langa reynslu af því, að tekizt hafi að snúa afstöðu almennings í umsóknarríkjum (m.a. Svíþjóð og Tékklandi) nánast á síðustu stundu til fylgis við stórveldið. Og okkar vanhæfi utanríkisráðherra veit sennilega lengra sínu nefi um áform Brussel-herranna í þessu efni og hefur því sína sannfæringu sem gengur þvert gegn yfirlýstu áliti Péturs Gunnlaugssonar, sem svo gjarnan vill sem minnst úr ábyrgð sinni gera á samstöðunni með hinum harða ESB-sinna Þorvaldi Gylfasyni.

** Sjá Tengsl Íslands og Evrópusambandsins, með undirtitlinum "Skýrsla Evrópunefndar um samstarfið á vettvangi EES og Schengen og um álitaefni varðandi hugsanlega aðild Íslands að Evrópusambandinu", Rv. 2007, bls. 104.

Jón Valur Jensson.

Óhjákvæmilegt að ganga í ESB

Áfram-hópurinn hélt uppi rándýrri áróðursherferð gegn ótvíræðum rétti Íslands í Icesave-málinu

Lið absúrdista, Áfram-hópurinn (mynd!), vildi láta Ísland borga Icesave! m.a. Benedikt Jóhannesson, aðalspíra í Já Ísland! (ESB-innlimunarfélagi), Heiða Kristín Helgadóttir, "Bjartri framtíð", Guðm. Gunnarsson fv. form. rafiðnaðarmanna o.fl. ESB-sinnar. Guðmundur taldi já við Icesave-samningnum "forsendu þess að hægt sé að vinna upp þann kaupmátt sem hefur tapast"!!! Einnig var þarna Margrét Kristmannsdóttir, framkvæmdastjóri Pfaff og frammákona í Samtökum verslunar og þjónustu, sem bætti við að "farsæl lausn á Icesave snérist um lífskjör þjóðarinnar á komandi árum," nauðsynlegt væri "að huga að komandi kynslóðum þegar tekin verður ákvörðun um Icesave"!!!

Þá voru þarna Árni Finnsson, formaður "Náttúruverndarsamtaka Íslands", Sveinn Hannesson í Samtökum iðnaðarins og Hörður Torfason söngvari og mótmælandi og leiðandi nýs Austurvallarhóps (pínulítils) sem á að bakka upp stjórnarskrárdrög "stjórnlagaráðs", en Hörður var þó nógu bíræfinn að láta sjá sig á sigurhátíð InDefence-hópsins í Slipphúsinu að kvöldi þess dags þegar EFTA-dómstóllinn úrskurðaði Ísland með öllu saklaust af Icesave-kröfum Breta og Hollendinga! Hann hefur kannski talið sér það óhætt í ljósi þess, að vefsíða Áfram-hópsins hafði verið látin hverfa! (Frh. neðar.)

Þetta rammskeikula lið og margir fleiri í hópnum, t.d. Vilhjálmur Þorsteinsson í CCP (einn af mörgum ESB-innlimunarsinnum í stjórnlagaráðinu sáluga) sóttu að sannfæringu Íslendinga, m.a. með frægri heilsíðumynd að endemum: af risahákarli ógnandi því að gleypa hnípna íslenzka fjölskyldu á bátskektu, ef við greiddum ekki Icesave skv. Buchheit-samningnum!!!

 

Nánari upplýsingar um hópinn fáránlega er að finna á þessari vefsíðu félagsskaparins Samstöðu þjóðar. En þar segir Loftur Altice Þorsteinsson m.a.:

• Skömmu eftir stofnun Áfram-hópsins bárust fréttir af því, að heldstu styrktaraðilar Icesave-vinanna væru Samtök fjármálafyrirtækja (SFF), Samtök atvinnulífsins (SA) og Samtök iðnaðarins (SI). Sem start-gjald, veittu þessi samtök Áfram-hópnum milljón krónur, hvert fyrir sig. Alls munu styrkir sem Áfram-hópurinn þáði hjá fyrirtækjum og almanna-samtökum hafa numið 20 milljónum króna. Til samanburðar fekk Samstaða þjóðar gegn Icesave um 20 þúsund krónur frá fyrirtækjum og almanna-samtökum.

Það á ekki að þegja um hneisu og óþurftarverk þessa hóps. Samstaða þjóðar á þakkir skildar fyrir að koma upplýsingum sínum á framfæri.

PS. Hugsum aðeins út í þetta: Var það ekki fífldjarft af þessu Áfram-fólki að skrifa upp á eftirfarandi orð í auglýsingu sinni (sjá HÉR!): "Athugið að möguleikinn "EKKI BORGA NEITT" er ekki til nema við segjum JÁ" -- þ.e.a.s. "já" við Icesave-samningi Buchheits!!!

Málinu var einmitt þveröfugt farið. Með því að segja NEI þurftum við EKKERT að borga, það staðfesti EFTA-dómstóllinn!

Endurbirt hér af vef Þjóðarheiðurs, samtaka gegn Icesave, thjodarheidur.blog.is

Fyrirsögnin hér er hins vegar breytt auk smábreytinga og aukið við endinn. 

Jón Valur Jensson.

ESB- og Icesave-sinnar "Bjartrar framtíðar"

ESB-hjáleiguflokkurinn með "bjarta framtíð" fyrir ESB heldur áfram að kynna framboðslista sína. Á mynd með nýrri Mbl.is-frétt eru Guðm. Steingrímsson og Heiða Kristín Helgadóttir, formenn BF. Önnur mynd birtist af Heiðu í morgun hér á Moggabloggi: Þar var hún í kröfugerðahópnum "Áfram Ísland!" sem hvatti eindregið til þess (og kostaði tugmilljónum til) að menn merktu með JÁi við Buchheit-samninginn í apríl 2011. Sem betur fór, var ekki farið að ráðum hennar og félaga hennar, fólks eins og Vilhjálms Þorsteinssonar, Margrétar Kristmannsdóttur, Sveins Hannessonar, Guðmundar Gunnarssonar í Rafiðnaðarsambandinu, Benedikts Jóhannessonar í Vísbendingu, Harðar Torfasonar söngvara né Árna Finnssonar, formanns "Náttúruverndarsamtaka Íslands").

Heiða skipar samt 2. sæti á lista flokksins í Reykjavíkurkjördæmi norður. Hún er ennfremur titluð stjórnarformaður Bjartrar framtíðar og framkvæmdastjóri Besta flokksins.

Í 2. sæti á nýtilkynntum framboðslista "Bjartrar framtíðar" í NV-kjördæmi er G. Valdimar Valdemarsson, framkvæmdastjóri og frístundabóndi í Borgarbyggð, fyrrverandi framsóknarmaður, en gerðist svo eindreginn ESB-maður, að framtíð sína sá hann í Bjartri framtíð.

JVJ. 

Framboðslistar Bjartrar framtíðar samþykktir

Hvernig dettur Silfur-Agli í hug að kalla Baldur Þórhallsson til sem óháðan álitsgjafa um "Evrópustofu"?!

Baldur er margmilljóna-styrkþegi Evrópusambandsins, vissi Egill það ekki?

Baldur gerir sér alveg grein fyrir því, að það er grafalvarlegt mál fyrir hans auma málstað og ESB, að hinni rangnefndu Evrópustofu verði lokað.

Þess vegna komst hann úr jafnvægi í örvæntingarfullri viðleitni til að réttlæta þessa forsmán, Evrópusambands-áróðursskrifstofurnar BÁÐAR, í Reykjavík og á Akureyri (þótt jafnan tali hann um fyrirbærin í eintölu). 

Hann lætur eins og Þorvaldur Gylfason, að þetta sé blásaklaust fyrirbæri, til að "miðla fróðleik" eins og Þ.G. kallar það með typical understatement manns með refslegan málstað. Samt er hér um 230 milljóna króna áróðursbatterí að ræða, vafalaust í margs konar myndum og ekki farið að sjást enn til sumra þeirra, en áhlaup verður eflaust gert á sannfæringu Íslendinga, þegar úrslitabaráttan nálgast um fullveldi landsins.

Hrólfur Þ. Hraundal  ritaði þennan sunnudag á fróðlegri vefslóð ESB-samtaka:

• Hérna trompaðist vinstraliðið útaf styrkjum sem einhverjir þingmenn og stjórnmálaflokkar fengu frá innlendum fyrirtækum. 
• En svo ef það er styrkur frá guðunum í Brussel þá er það allt í lagi. Skyldi Samfylkingin hafa borgað sinn styrk til baka, eða er hún á fóðrum frá Brussel?

Ekki hefur frétzt af því, að Samfylkingin hafi borgað sína ofurstyrki frá stórfyrirtækjum til baka, en Valhöll var látin gera það og hreinsaði sig þar með af vissum óhreinindum og framhaldandi ásökun, en það er undarlegt, að Fréttastofa Rúv sleppir alveg Samfylkingu við slíkri ásökun og eftirfylgd.

Nú má jafnvel óttast, að Evrópusambandið gæti séð tækifæri í að dæla peningum í þetta sítrygga flokksræksni, alveg eins og það dælir fé í Evrópufræðamiðstöð Eiríks Bergmanns Einarssonar í Bifröst og Jean Monnet-prófessorsembættið hans Baldur Þórhallssonar í Alþjóðastofnun Háskóla Íslands, fyrir utan eins konar mútugjafaviðleitni Brusselmanna, sem rennur til stofnana eins og Háskólans í Reykjavík og alls kyns verkefna, sem ESB-borgurum býðst að standa undir með sköttum, en ekki að fá sjálfir. Það er nefnilega verið að reyna að ná Íslandi inn og það markmið margyfirlýst, bæði í Brussel og í voldugustu ESB-löndum.

Svo eru það allir verkefnastyrkirnir til einstaklinga, sem minna heyrist um.

Í því samhengi virðist sem minna þurfi Egil Helgason á ESB-styrki til Baldurs Þórhallssonar, ESB-afsakanda og áróðursmanns (hann hefur beitt sér þannig í Fréttablaðinu o.fl. fjölmiðlum).

Um Baldur, sjá: 7,5 milljóna Esb-maður leysir af Esb-konuna Jóhönnu á Alþingi og: Baldur Þórhallsson stundar blekkingariðju; og þetta: Baldur Þórhallsson ESB-Monnet 7,5 millj. kr. prófessor fegrar ESB!; sbr. einnig hér: ESB-postuli, Jón Steindór Valdimarsson, hagsmunatengdur frambjóðandi til Stjórnlagaþings.

Einn styrkþeginn enn var svo tíu ESB-milljóna Árni Þór Sigurðsson, sem Steingrímur J. (ESB-meðvirkur) treysti til að verða formaður utanríkismálanefndar Alþingis! 

Jón Valur Jensson.