Nær fimm sinnum fleiri andvígir framsali hluta íslenzks ríkisvalds en hlynntir - og samt er hrikaleg tillaga nú í spilunum!

Í skoðanakönnun MMR sl. vor var spurt hvort kjósendur vildu láta breyta stjórnarskránni þannig, að Alþingi verði heimilað að fram­selja hluta íslenzks ríkisvalds til alþjóðlegra stofnana. Niður­staðan var sú, að 14% voru því hlynntir, en 69% andvígir, þ.e.a.s. rétt tæplega fimm sinnum fleiri voru slíku framsali andvígir. Andríki kostaði þessa skoðanakönnun, sem birtist m.a. í Staksteinum Mbl. 22. maí 2015.

Af þessu er fullljóst, að tillaga Bjarna Benediktssonar, sem skömmu áður mælti með vissu framsali fullveldisheimilda, nýtur engrar almannahylli.

Pistill þessi frá 22.5. 2015 var endurbirtur hér efnislega óbreyttur.

En nú er það að gerast með aðkomu allra þingflokka, að s.k. stjórnarskrár­nefnd þeirra er einmitt með slík áform um fullveldisframsal á verkefna­listanum og það með blessun leiðandi ráðherra í ríkisstjórninni!

Hve lengi á þessi þjóð að þurfa að þola réttarbrotin gegn þjóðarhagsmunum og sjálfum grunni lýðveldisins? Umsóknin um inngöngu í Evrópusambandið var beint stjórnarskrárbrot gegn ákvæðum 16.-19. greinar um stjórnarráðstafanir eins og þingsályktanir um mikilvæg stjórnarmálefni (eins og skýr rök hafa verið leidd hér að í fyrri greinum og jafnvel Árni Páll Árnason viðurkenndi opinberlega 20.8. 2013 og minnti þar með óvart á að ESB-umsókn Össurar og hans eigin flokks var ólögmæt!).

Og nú er gerð atlaga að fullveldi okkar í málefnum ríkisins með því að leggja fram tillögu, sem yrði auðvelt sóknarfæri fyrir ESB-innlimunarsinna á Alþingi til að skella okkur nánast fyrirvaralaust inn í þetta stórveldasamband!

Og með hvaða hætti? Þjóðaratkvæðagreiðslu? Nei, heldur með samþykkt 2/3 hluta þingmanna! Já, þetta er í alvöru uppi á borðum hjá þessari þing­skipuðu stjórnarskrárnefnd! Og höfum þá í huga, að sama Alþingi samþykkti með 70% atkvæða Buchheit-samningana um Icesave, í frumvarpi sem svipt hefði landið möguleikanum til að sýna fram á sakleysi þjóðarinnar í Icesave-málinu, eins og gerðist svo fyrir EFTA-dómstólnum í janúar 2013 og varð ekki sízt til þess að fella Jóhönnustjórnina.

Heimild mín fyrir þessu um 2/3 þingmanna kemur frá manni sem kunnugur er starfi nefndarinnar. Þar mun jafnvel vera á borðum tillaga í annarri grein, sem kveður á um, að í "eðlisskyldum málum" (hugtak sem á sér enga lagahefð) skuli ekki þurfa nema hreinan meirihluta þingsins til að bæta slíkum sam­þykkt­um við hina fyrri (þá sem þurfti 2/3 stuðning við)! Þar nægi sem sé að merja fram rúm 50%!

Sjálft mannvalið (ef orða má það svo) í þessa stjórnarskárnefnd er reyndar ekkert til að hrópa húrra fyrir. Þar er t.d. ESB-innlimunarsinninn Valgerður Bjarnadóttir, einnig Jón Kristjánsson, fyrrv. ráðherra, fyrir Framsóknarflokk, en hann er alger Evrópu­sambands­sinni og er meðal ýmissa annarra úr stjórnar­flokkunum eins og Valgerðar Sverris­dóttur og Ragn­heiðar Ríkharðs­dóttur í Evrópu­samtök­unum. Frá VG er fulltrúi í stjórnar­skrárnefnd Katrín Jakobs­dóttir, sem í einu og öllu stóð með Össurar­genginu í ESB-umsókninni (sbr. hér: Vanhagar okkur um ESB-umsóknar­konu á Bessastaði? Katrín Jakobs­dóttir snuðaði þjóðina og sveik kosningaloforð í ESB-máli).

Skásti maður stjórnarskrár­nefndar er líklega Birgir Ármannsson, en auk hans mun vera þarna í nefndinni fyrrverandi þingkona sama flokks, hússtjórnar­skólastjóri að bakgrunni. Fyrir Pírata er framkvæmda­stjóri þeirra fulltrúi þar, kona sem talin er ESB-sinnuð. Nýjasti þingmaður Pírata (kona) mun einnig vera ESB-sinni, þótt hún láti það lítt uppi nú í seinni tíð. Það er því engum flokki að treysta í þessum Evrópu­sambands­málum og tími til kominn að varnar­menn lýðveldisins geri sig klára í þá rökræðu og þau skrif í blöð og á netið, sem þörf verður á, þegar tillögur stjórnar­skrár­nefndar koma formlega fram.

Það er enginn fullveldisflokkur starfandi í landinu, en nauðsyn hans kannski aldrei verið brýnni!

Það, sem gerir áform stjórnarskrárnefndar enn alvarlegri, er hin fulla vitneskja um, að í tillögu hennar um "málskotsrétt þjóðarinnar" --- þ.e.a.s. að 15% þjóðarnnar (um 40.000 manns), með tryggri undirskriftasöfnun (ekki einberri netsöfnun), geti, innan fjögurra vikna marka, krafizt þjóðaratkvæðis um samþykkt lagafumvarp --- þá yrðu ekki aðeins fjárlögin undanþegin, heldur einnig lagafrumvörp um þjóðréttarsamninga. (sbr. hliðstæðu þessa í 67. gr. tillagna hins ólöglega skipaða "stjórnlagaráðs"). Þjóðin fengi því EKKI rétt til að krefjast þjóðaratkvæðis um Evrópusambands-inngöngu, ekki frekar en til þess að krefjast úrsagnar úr Evrópusambandinu!

Fullveldissinnar hafa ekki frekar en þjóðin sjálf efni á því að fljóta sofandi að feigðarósi í þessu máli, er það ekki nokkuð ljóst?

Jón Valur Jensson. 

Í öllum skoðanakönnunum frá Össurar-umsókninni hefur yfirgnæfandi meirihluti verið á móti því að Ísland gangi í Evrópusambandið

Beztu menn eins og brezki ­leik­ar­inn Michael Caine vilja úrsögn Bret­a úr ESB, hann gagn­rýnir harðlega "and­lits­lausa emb­ætt­is­mennnsku" þar, sem tekur ákvarð­anir fyr­ir Bret­land. Eins er um meiri­hluta Íslendinga: þeir vilja EKKI "aðild" að þessu valdfreka stórveldasambandi og hafa aldrei viljað! Samt sitjum við uppi með stjórnmálamenn sem hafa hvorki döngun né dug til að fylgja eftir þessum vilja þjóðarinnar!

Lítið bara á niðurstöður skoðanakannana allt frá því að Össurar-umsóknin ólögmæta fór í gegnum Alþingi (en svikizt var um að leita stjórnarskrár-fyrirskipaðs samsinnis forsetans!). Takið eftir: andstaðan VEX með tímanum:

Gallup, 4.8.2009: 34,7% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 48,5% á móti, 16,9% hlutlaus.

Gallup, 15.9.2009: 32,7% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 50,2% á móti, 17% hlutlaus.

Sama könnun: Ef þjóðaratkvæði núna, hvernig myndirðu kjósa?  38,5% með, 61,5% á móti.

Hásk. á Bifröst, 5.11.2009: 29,0% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 54% á móti, 17% hlutlaus.

Gallup, 28.2.2010: 33,3% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 55,9% á móti, 10,8% hlutlaus.

Gallup, 5.3.2010: 24,4% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 60% á móti, 15,5% hlutlaus.

Sama könnun: Ef þjóðaratkvæði núna, hvernig myndirðu kjósa?  30,5% með, 69,4% á móti.

Gallup, 6.7.2010: 26% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 60% á móti, 14% hlutlaus.

Gallup, 10.3.2011: 31,4% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 50,5% á móti, 18% hlutlaus.

Sama könnun: Ef þjóðaratkvæði núna, hvernig myndirðu kjósa?  38,9% með, 61,1% á móti.

MMR, 17.3.2011: 30% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 55,7% á móti, 14,2% hlutlaus.

Gallup, 16.6.2011: 37,3% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 50,1% á móti, 12,6% hlutlaus.

Gallup, 11.8.2011: 35,5% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 64,5% á móti.

Gallup, 19.1.2012: 31,5% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 53,5% á móti, 15% hlutlaus.

Gallup, 22.2.2012: 26,3% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 56,2% á móti, 17,5% hlutlaus.

Sama könnun: Ef þjóðaratkvæði núna, hvernig myndirðu kjósa?  32,6% með, 67,4% á móti.

Hásk.Ísl., 27.4.2012: 27,5% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 53,8% á móti, 18,7% hlutlaus.

Gallup, 15.10.2012: 27,3% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 57,6% á móti, 15% hlutlaus.

MMR, 13.2.2013: 24,2% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 63,3% á móti, 12,5% hlutlaus.

Gallup, 6.3.2013: 25,1% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 58,5% á móti, 16,5% hlutlaus.

Sama könnun: Ef þjóðaratkvæði núna, hvernig myndirðu kjósa?  30% með, 70% á móti.   

Jón Valur Jensson.

Michael Caine vill úr Evrópusambandinu

Steingrímur J. Sigfússon sveikst aftan að þjóðinni með kosningaloforði sínu í Sjónvarpi kvöldið fyrir kjördag 2009 (myndband afhjúpar hann!)

Greypileg kosningasvik formanns VG og leiðitamra í flokki hans varðandi umsókn um inngöngu í Evrópusambandið sitja enn í mörgum. Hefur pólitíkus nokkurn tímann tekið U-beygju jafn-hratt og gróflega fyrir ráðherrastóla?

Orð Steingríms J. Sigfússonar hér á eftir eru á tæru: hvernig hann narraði þjóðina með eindregnu kosningaloforði fyrir maíkosningarnar 2009 um að fara EKKI í aðildarviðræður, en sneri algerlega við blaðinu með þátttöku sinni og annarra í VG í ESB-umsókn Össurar og Jóhönnu strax þá um sumarið. Sjáið þetta afhjúpandi hálfrar mínútu myndband, daginn fyrir kosningarnar 2009:

https://www.youtube.com/watch?v=AIBuEnFQ6ac

Þar segir orðrétt:

• Sigmar í Kastljósi: "Kemur það til greina, Steingrímur, bara svo að ég spyrji þig, kemur það til greina að hefja undirbúning að því að sækja um, strax núna eftir kosningar? ..."
• Steingrímur: "Nei."
• Sigmar: "... vegna þess að þannig hefur Samfylkingarfólkið talað ..."
• Steingrímur: "Nei."
• Sigmar: "... að þetta byrji í sumar?"
• Steingrímur: "Nei."
• Sigmar: "Hvenær getur þetta byrjað?" 
• Steingrímur: "Það samrýmist ekki okkar stefnu, og við hefðum ekkert umboð til slíks, og þó við reyndum að leggja það til, forystufólkið í flokknum, að það yrði farið strax í aðildarviðræður, gagnstætt okkar stefnu í maí, þá yrði það fellt í flokksráði Vinstri grænna. Þannig að slíkt er ekki í boði."

Þetta nægir sem sjálfsvitnisburður þessa fyrrverandi "allsherjarráðherra" í ríkisstjórn Jóhönnu. Ekkert kemur honum verr en hans eigin gerðir.

En spyrjum okkur: Gerðu 365 miðlar og Ríkisútvarpið eitthvað til að minna á þau greypilegu kosningasvik Steingríms J. að taka svo fullan þátt í Evrópusambands-umsókn Samfylkingarinnar fljótlega eftir kosningarnar? Var eitthvað gert til að gagnrýna Steingrím J. Sigfússon og hans auðsveipna þjónustulið, þ. á m. Katrínu Jakobsdóttur?*

Nei, minnist þess nokkur? Hver hefur nokkurn tímann heyrt þessi orða­skipti í Kastljósi daginn fyrir kosningarnar 2009 endurtekin í dagskrá Fréttastofu Rúv, hvað þá sýnd á skjánum vikum og mánuðum og jafnvel árum saman?

Hlutdrægni Fréttastofu Rúv (og vitaskuld fjölmiðla ESB-mannsins Jóns Ásgeirs Jóhannessonar) er AUGLJÓS, því að hitt gátu þeir: endurtekið í sífellu orð Bjarna Ben. og Sigmundar Davíðs, í og úr samhengi, þar sem þeir virtust tala gegn eigin nýlegu flokkssamþykktum í ESB-málinu. Flokksþing þeirra vildu binda enda á Össurar-umsóknina um inngöngu í ESB, og þegar til stóð að ganga frá því máli í Alþingi, var það stöðvað með upphlaupi Samfylkingar, ESB-sinna, 365 miðla og Fréttastofu Rúv sem dögum og vikum saman hamraði endalaust á því (yfirleitt fyrst í fréttum) að ríkisstjórnarflokkanir stefndu að "kosningasvikum"! Fólk var jafnvel með slíkum ókeypis auglýsingum æst upp í að mæta á Austurvöll til að kollvarpa áformum ríkisstjórnarinnar. Þar hitti þetta lið svo fyrir nefbeinslausa menn, leiðtoga flokkanna tveggja og utanríkis­ráðherrann, sem sneypulega dró til baka sína þings­ályktunar­tillögu um afturköllun aðildar­umsóknar að ESB! Aldrei var hins vegar gengið að þjóðsvikaranum Steingrími með sama ágenga hætti.

Sjálfstýriapparatið á Fréttastofu Rúv birtir bara það sem því sýnist, en ekkert t.d. um hin makalausu svik Steingríms J. Viðkomandi starfsmenn þar voru með þessu í reynd að vinna í þágu erlends stórveldis, ekki íslenzks almennings, sem er þó eigandi þessa sama Ríkisútvarps!

Jón Ásgeir Jóhannesson, hvers hjarta slær ekki bara uppi á lofti í Skaftahlíð (í gamla Lídó-húsinu, aðsetri 365), heldur líka í Brussel, sá maður á hins vegar Ingibjörgu Pálmadóttur, sem á 365 fjölmiðla, og þess vegna eru allir skriffinnar og skrafarar þar látnir vinna í þágu Evrópusambands-"hugsjónar" Jóns Ásgeirs! 

En Steingrímur J. Sigfússon á enn eftir að gera reikningsskil gerða sinna. Alþingi á ekki að vera honum griðastaður til að halda áfram að þjóna markmiðum Samfylkingarinnar og hennar yfirboðara.

* Sumir hafa verið að stinga upp á Katrínu Jakobsdóttur sem forsetaframbjóðanda í komandi kosningum! Þeir ættu að hafa ofangreint í huga, sbr. einnig þessa grein um hana: Vanhagar okkur um ESB-umsóknarkonu á Bessastaði? Katrín Jakobsdóttir snuðaði þjóðina og sveik kosningaloforð í ESB-máli.

 

VIÐAUKI: 

Indriði á Skjaldfönn um "kosningaloforðasvikarann mesta", Steingrím J.:

Ráð er að lesa orð gamals VG-félaga, Indriða Aðalsteinssonar, bónda á Skjaldfönn við Ísafjarðardjúp, í snarpri grein hans í Mbl. 24.2.2014: Opin­berunarbók Össurar. Þar segir hann m.a. (leturbr. hér):

• "En aftur til kosningavorsins 2009. Það tók ekki langan tíma fyrir sigur­vegarann S.J.S. að slökkva á vonum og væntum­þykju okkar þorra stuðnings­fólks VG til ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur. Í sjónvarps­umræð­um kvöldið fyrir kjördag hafnaði S.J.S. því algerlega, að til greina kæmi að óska eftir viðræðum um ESB-aðild. 
• Orðrétt sagði hann við alþjóð: „Það samrýmist ekki okkar stefnu og við höfum ekkert umboð til þess.“ Hálfum mánuði síðar lagði stjórnar­fleyið frá landi með Brussel fyrir stafni og aðildarumsókn sem leiðarljós. Nýjum og áður óþekktum hæðum Íslandssögunnar í kosningaloforðasvikum hafði verið náð." 

Og eftir smá-sprett um Jóhönnu segir Indriði:

• "Hinn stjórnar„leiðtoginn“ S.J.S. lét ekki sitt eftir liggja í vígaferlunum. Hann hrakti Lilju Mósesdóttur og Atla Gíslason úr flokknum og flæmdi Ásmund Einar til Framsóknar. Ruddi síðan Guðfríði Lilju frá þingflokks­formennsku. Að skipan Jóhönnu dró hann Jón Bjarnason úr ráðherrastól og gerði hvað hann gat að leggja Ögmund að velli í Kragaforvali. 
• Í ársbyrjun 2012 er stjórnin í raun búin að missa þingstyrk til að koma málum sínum fram, enda klókindi hvergi að finna hjá forkólfum hennar sem töpuðu öllum sínum orrustum. 
• En að sögn Össurar var stritast við að sitja, þó að ljóst mætti vera að því lengur sem þessi „fyrsta hreina vinstristjórn“ héldi út, því sárgrætilegra víti til varnaðar yrði hún um alla framtíð."

Þannig skrifa gamlir, trúir VG-menn um sinn fallna "leiðtoga". 

Jón Valur Jensson. 

Vanhagar okkur um ESB-umsóknarkonu á Bessastaði? Katrín Jakobsdóttir snuðaði þjóðina og sveik kosningaloforð í ESB-máli

Vilji menn eitilharða fylgiskonu þess að Ísland stefni inn í Evrópu­sam­bandið, geta þeir kosið Kat­rínu. Í einu og öllu þjónaði hún Stein­grími J. og Jóhönnu í því máli 2009 þvert gegn auglýstri stefnu eigin flokks, Vinstri grænna, fyrir kosn­ing­arnar 2009. Harka hennar í þágu Össurar-umsókn­arinnar sést af þessu:

1) Um breytingar­tillögu Vigdísar Hauksdóttur: að hagsmunir al­menn­ings og atvinnulífs yrðu tryggðir í aðildar­viðræðum, sérstaklega sjávar­útvegs og land­búnaðar, og að fullveldi og óskorað forræði Íslend­inga yfir auðlindum þjóðar­innar yrði grund­vallar­krafa í viðræð­unum, um þetta greiddi Katrín atkvæði þvert á móti.

2) Um breytingartillögu Bjarna Benediktssonar og Þorgerðar Katrínar Gunn­ars­dóttur um þjóðaratkvæða­greiðslu innan þriggja mánaða um þings­álykt­unar­tillöguna greiddi Katrín Jakobsdóttir atkvæði á móti. Hún vildi sem sé ekki leyfa þjóðinni að segja álit sitt á því að hefja þetta umsóknarferli, sem hefur bæði kostað okkur mikið og sett störf Alþingis í uppnám og herkví á stundum og er enn til vandræða og hangir eins og sverð yfir fullveldis­hagsmunum þjóðarinnar.

3) Um þingsályktunartillöguna sjálfa, um aðildarumsókn að Evrópu­sambandinu,* greiddi Katrín atkvæði með henni.

Katrín Jakobsdóttir flutti ræðu á fullveldis­hátíð Heimssýnar í Gerðarsal í Kópavogi 1. desember 2008, að því er virtist til að gefa þar í skyn, að hún væri býsna mikið á línu með þeim samtökum gagnvart ESB og að vert væri fyrir fundarmenn að gefa henni atkvæði í komandi alþingis­kosningum. Í ljósi gerða hennar rúmu hálfu ári síðar virðist sem hún hafi þar verið að narra fundarmenn eða slá ryki í augu þeirra um raunverulega stöðu hennar. Hafi hún þá verið á móti ESB-umsókn, er ljóst, að hún sýndi enga sjálfssamkvæmni né trúnað í því máli, þegar á reyndi, þvert á móti gekk hún þveröfuga leið og tók þar ekki einu sinni í mál að bera þessa umsókn undir þjóðina fyrir haustið 2009!

Katrín er því enginn valkostur fyrir fullveldissinna að styðja, ekki frekar en Steingrímur J. Sigfússon, fyrrum formaður hennar, sem gekk á undan með ljótu fordæmi um að svíkja sín kosningaloforð með greypilegum hætti sumarið 2009.

Það er því öfugsnúið í hæsta máta að ímynda sér, að upplýstir, þjóðhollir Íslendingar, trúir fullveldi landsins, geti fengið það af sér að styðja Katrínu Jakobsdóttur til embættis forseta Íslands. Við kjósum ekki stjórnmálamenn til mestu ábyrgðarstarfa út á bros þeirra, heldur orð og efndir og tryggð við lýðveldið.

Jón Valur Jensson.

Katrín nýtur mestra vinsælda

Á milljóna-styrkþegi ESB að sitja Bessastaði - "með sæmd" eða hvað?

Einhverjir aðilar hafa látið sér detta í hug að etja vara­þing­manni Samfylk­ingar, ESB-áróðurs­mann­inum Baldri Þórhalls­syni, út í fram­boð til emb­ættis for­seta Íslands! Fréttin af þessum frá­leitu fram­boðs­hugmyndum gefur tilefni til að endurbirta eftir­farandi grein undirritaðs á Vísis­bloggi 29. júní 2011 og það þeim mun fremur sem 365 miðlar hafa þurrkað út allar þær þúsundir greina sem skrif­aðar voru á Vísis­bloggið gegnum tíðina!

Áður en að greininni kemur, er rétt að minna á, að Evrópusambandið útnefndi þennan sama Baldur sem Jean Monnet-rannsóknar­prófessor og lagði til 8 milljónir króna samhliða því til rannsóknar­stofnunar hans við HÍ.

Baldur Þórhallsson stundar blekkingariðju

Í grein hans í Fréttablaðinu [29.6. 2011] blasir þetta við. Hann vogar sér að líkja ESB-innlimun við helstu samninga Íslendinga við aðrar þjóðir hingað til, þ.e. um landhelgismálin, aðild að EFTA (1972), fríverslunarsamninginn við ESB 1974, EES-samninginn 1994 og Schengen-samninginn 2001.

Af því að Íslendingar hafi náð "nær öllum kröfum sínum fram í þessum viðræðum um bættan markaðsaðgang og verndun sjávarútvegs og landbúnaðar," þó "ekki átakalaust," telur hann þetta sýna "að ríki Evrópu taka fullt tillit til hagsmuna okkar eins og á sviði sjávarútvegs og landbúnaðar."

En vitaskuld yrði alger eðlisbreyting á málum sjávarútvegs okkar og landbúnaðar við breytingu frá EES til fullrar inntöku landsins í ESB, og það veit Baldur mætavel. ESB krefst þar æðsta framkvæmda- og löggjafarvalds!

ESB verður heldur ekki líkt við neinar alþjóðastofnanir sem við eigum aðild að, svo sem SÞ, GATT, Norðurlandaráð og NATO. Evrópusambandið tekur sér bæði löggjafarvald, framkvæmda- og dómsvald, og á fyrstnefnda valdssviðinu er það ekki aðeins í afmörkuðum atriðum, heldur nánast allsherjarvald:

• Í 1. lagi kæmu þá langt yfir 95% af öllum lögum okkar beint frá Brussel og Strassborg og hefðu ENGA viðkomu hjá Alþingi né hjá forsetanum og sízt af öllu hjá þjóðinni.
• Í 2. lagi fengju öll ESB-lög – m.a.s. reglugerðir og tilskipanir ráðherraráðsins í Brussel, þar sem við hefðum nánast ekkert vægi – algeran forgangsrétt fram yfir ÖLL íslenzk lög, m.a.s. stjórnarskrána – allt yrði að víkja fyrir ESB-lagaverkinu, ef lög landsins ríða í bága við það, sem ESB-þingmenn eða ráðherraráðið hafa ákveðið eða eiga eftir að ákveða! (sjá órækar sannanir hér!).

Margítrekað er það af hálfu ESB, að Ísland yrði sem “aðildarríki” að lúta sjávarútvegs- og landbúnaðarstefnu ríkjasambandsins. Sú stefna, sem og í öðrum málum, yrði ákveðin að 99,2% af öðrum ESB-þingmönnum en íslenzkum og að 99,94% með atkvæðum ráðherra annarra þjóða en Íslands.

Endilega lesið grein mína: Á Fréttablaðið að komast upp með að þegja í þágu ESB um meginstaðreynd um ráðherraráðið? 

Jón Valur Jensson.

Baldur og Felix á Bessastaði?

Brezkur almenningur fráhverfur ESB

Sumar þjóðir hafa skriðið inn í Evrópusambandið á naumari meirihluta en þeir Bretar hafa nú, sem eru fylgjandi úrsögn úr sama yfirríkjasambandi (53%:47%). Yrði kosning nú, væri þó viðbúið, að gríðarlegt áróðursfé myndi streyma bæði inn í Bretland og frá hagsmunaaðilum þar til að koma í veg fyrir úrsögn landsins.

En það er ekki frækileg frammistaða Evrópusambandsins sem er ástæða niðurstöðu þessarar nýju skoðanakönnunar sem fyrirtækið Survation gerði fyrir Mail on Sunday, enn einnar könnunar sem staðfestir sömu þróun.

Undarlegt er, að enn skuli vera uppi þeir menn á Íslandi sem vilja smeygja landsmönnum sínum undir klafa þessa ofurríkjabandalags sem hefur t.d. stofnun hers og skattahækkanir á verkefnaskrá sinni nú um stundir, sem og stórlega íþyngjandi og hættulegt innistæðutryggingakerfi sem sumir sofandi þingmenn hérlendis virðast jafnvel vilja innfæra í íslenzka löggjöf. Það má aldrei gerast.

20% aðspurðra tóku ekki afstöðu í þessari könnun dag­ana 14.-16. janú­ar.

JVJ.

53% vilja úr Evrópusambandinu

Fimm fyrrv. ráðherrar hafa verið nefndir í tengslum við forsetaframboð, en enginn þeirra boðið sig fram

Guðni Ágústsson er einn þessara manna, Katrín Jakobsdóttir, for­maður VG, er önnur, en hinir Davíð Oddsson, Jón Bjarnason og Ragn­ar Arnalds.

 

Í ljósi þess, að dýrmætast er að fá fullveldissinna á forsetastól, verður að segjast eins og er, að úr þessum hópi koma fjórir hikstalaust til greina, þ.e. allir utan Katrín, sem tók þátt í ESB-umsókn Össurar og Steingíms J., þvert gegn ótvíræðu kosningaloforði þess formanns Vinstri grænna á þeim tíma. Sá dýrkeypti verknaður Steingríms er þó engin ástæða til að útiloka fyrir fram alla vinstri menn sem óalandi og óferjandi í fullveldismálum, og þess vegna er þeim mun ánægjulegra að geta nefnt hér tvo öfluga fullveldissinna af vinstra kanti stjórnmála, Ragnar Arnalds og Jón Bjarnason. Eru báðir afar vel máli farnir og hvorugur þeirra mjög langt til vinstri.

 

Af hægri síðu hefur Davíð Oddsson trúlega mesta reynslu sem stjórn­mála­maður, þ.e. sem borgarstjóri og sem forsætisráðherra lengst allra Íslendinga. Mjög eindregin, margítrekuð afstaða með fullveldisréttindum landsins í leiðurum Morgunblaðsins, þar sem Davíð er aðalritstjóri, tekur af öll tvímæli um afstöðu hans gegn inntöku lands og þjóðar og fiskimiða landsins í Evrópusambandið. Jafnvel í nýafstaðinni netkönnun Útvarps Sögu, sem á sér marga vinstri sinnaða hlustendur og þar sem agiterað hafði verið fyrir einum slíkum sérstaklega, sem jafnframt býður sig fram, fær Davíð þó næstflest atkvæði (og án framboðs!).

 

Hér til mætti einnig nefna fleiri fyrrverandi ráðamenn, s.s. tvo fyrrv. mennta­málaráðherra, Ingvar Gíslason og Björn Bjarnason, en sá síðarnefndi varð síðar dóms- og kirkjumálaráðherra, og það var einnig Sólveig Péturs­dóttir, sem helzt kvenna kemur hér til greina úr þessum hópi.

 

Vitaskuld koma margir aðrir en ráðherrar til greina í embættið á Bessa­stöðum, og ekki hefur verið skortur á tilnefningum slíkra og tilkynningum um framboð, en hitt er rangt, sem sumir telja, að bakgrunnur frambjóðenda megi ekki vera pólitískur. Góð dæmi sanna annað: Sveinn Björnsson, fyrsti forset­inn (1944-1952), hafði ungur verið þingmaður Reykjavíkur, og bæði Ásgeir Ásgeirsson (forseti 1952-1968) og Ólafur Ragnar Grímsson (1996-2016) höfðu starfað, hvor um sig, í tveimur stjórnmála­flokkum og gegnt þar leiðandi stöðum. Njóta þeir allir, auk Kristjáns Eldjárns (1968-1980) og Vigdísar Finnbogadóttur (1980-1996), virðingar vegna starfa sinna sem þjóðhöfðingjar landsins.

Meginmál er aftur á móti hitt, að hér verði ekki samþykkt stjórnarskrár­breyting sem geri framsal ríkisvalds til Evrópu­sambandsins auðvelt, á sama tíma og þar sé tekið fyrir, að þjóðin geti krafizt þjóðaratkvæðis um að ganga úr því evrópska stórveldi. Það slys má ekki verða á næsta kjörtímabili forseta Íslands, að ráðamenn landsins geti með neinum hætti fyrirgert fullveldisréttindum þess í hendur erlends stórveldis. Þá hefðu þeir þar með gengið þvert gegn baráttu Jóns Sigurðssonar fyrir landsréttindum okkar.

 

Ekki þarf heldur að efast um, að þorri þjóðarinnar vill viðhalda lýðveldi okkar óskertu. Réttindi þess, m.a. þjóðréttarlega séð, hafa líka verið grunnurinn að útfærslu fiskveiðilögsögunnar hér úr þremur í 200 mílur á aðeins 23 árum! (1952-1975). Eins og Ragnar Arnalds hefur mælt svo réttilega, þá sannaði það, að "sjálfstæðið er sístæð auðlind." Og þetta hefur enn sannazt í makrílmálinu.

 

En við höfum nú þegar reynslu af því, að ráðamenn á Alþingi hafa gengið þvert gegn eindregnum þjóðarvilja og þjóðarhag: það gerðu 3/4 þeirra, þegar kosið var um síðasta Icesave-frumvarpið. Þess vegna mega menn ekki taka öryggi landsins og sjálfstæði sem gefið, þegar þeir ganga til kosninga um nýjan þjóðhöfðingja á þessu ári. Það ber að halda þessari baráttu uppi á tveimur vígstöðvum: með því að ganga tryggilega eftir því, hver afstaða frambjóðenda er til fullveldisréttinda landsins, og með því að sporna gegn varhugaverðum breytingum á stjórnarskránni í því efni.

 

INNSKOT: Í þessu birtist einnig þjóðarvilji:

 

 

Sú var allan tímann afstaða herra Ólaf Ragnars forseta, að þjóðinni er bezt borgið utan við Evrópusambandið. Megi sú heilbrigða afstaða einnig fylgja næsta eftirmanni hans á Bessastöðum.

 

Og þetta eru dæmi um hina heilbrigðu þjóðarafstöðu (sbr. einnig hér!):

 

Þarna eru 7% nokkuð andvíg + 67% mjög andvíg inngöngu Íslands í ESB, en 8% nokkuð hlynnt + 15% mjög hlynnt inngöngu landsins í ESB. 74% standa þannig með fullum landsréttindum okkar, en aðeins 23% með alvarlegri skerðingu þeirra. Takið líka eftir hinum ólíku hlutföllum hinna mjög ákveðnu í báðum hópunum; einnig það sýnir staðfestu þjóðarinnar (mjög hlynntir inngöngu í ESB eru þannig 4,5 sinnum færri en þeir, sem eru mjög andvígir henni).

 

Jón Valur Jensson.

Brugðumst við forseta Íslands? (Með viðaukum)

Herra Ólaf­ur gefur ekki kost á sér til end­ur­kjörs. Hann segir umsókn um aðild að ESB og  áform um grund­vallar­breyt­ingar á fullveldinu "hafa verið lögð til hliðar," en ÓVISSA ríkir einmitt um þessi atriði bæði! Evrópu­sambandið hefur þver­skallazt við að taka mark á bréfi Gunnars Braga utan­ríkis­ráðherra um að umsóknin sé dregin til baka, og hefur oft verið verðuglega gert gys að þeirri klaufalegu, illa frágengnu aðgerð ráðherrans, nú síðast í áramótaskaupi í gær.

Viljaleysi eða heigulsskapur stjórnarflokkanna við að standa við sínar stefnu­skrár um að segja þessari umsókn formlega upp, sem bezt er gert í Alþingi, eltir enn þessa ríkisstjórn á röndum, og hennar er samábyrgðin á því, að for­ingjar stjórnar­andstöð­unnar hafa lýst því yfir, að þeir telji umsóknina enn í gangi og að þeir geti bara haldið áfram með hana, þar sem frá var horfið, ef þeir komist aftur að völdum!

Raunar er það svo við frekari umhugsun þessara mála, að jafnvel virðist sem þetta kunni að hafa verið skipulagt sem leikflétta af ESB-hlynntra ráðherra hálfu: að reyna að kljúfa raðir fullveldis­sinna, sem sumir a.m.k. myndu falla fyrir leið Gunnars Braga ("bænarskrá" hans, eins og sumir hafa kallað upp­sagnarbréfið), enda fór það svo, að sumir ESB-andstæðingar fögnuðu þeirri aðgerð hans sem réttri og fullgildri og að hún losaði okkur við ESB fyrir fullt og allt, en aðrir fullveldissinnar sáu hins vegar í hendi sér, að þetta dugði ekki til og héldu áfram (þ.m.t. á þessum vef) að krefjast þess, að staðið yrði við að láta Alþingi segja upp Össurar­umsókninni, sem með refslegum brögðum Össurar og ósvífnum svikum Stein­gríms J. & Co. var laumað þarna í gegn árið 2009. En málið er sem sé enn í þessum afleita farvegi núverandi utanríkis­ráð­herra eða þeirra, sem véluðu hér um og gætu jafnvel staðið nær Brussel en Stjórnarráðinu.

Svo er ítrekað verið að reyna að skjóta inn í stjórnarskrána ákvæði um heimild til framsals ríkisvalds, en sá er draumur ESB-yfirráða-hlynntra manna eins og Þorvaldar Gylfasonar, Ragnheiðar Ríkharðsdóttur, Benedikts Jóhannessonar, Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur, Össurar Skarphéðinssonar, Árna Páls Árna­sonar, Jóns Gnarr, Þóru Arnórsdóttur og trúlega Steingríms J. Sigfússonar, Svandísar Svavarsdóttur, Katrínar Jakobsdóttur, "Bjartrar framtíðar" og Pírata. Ekkert af þessu fólki er vert þess að treysta fyrir fullveldi Íslands.

Ákvæði um þessa framsals-heimild á fullveldis­réttindum er að veltast fyrir starf­andi stjórnar­skrár­nefnd, en ekki náðst full sam­staða í nefndinni um fyrir­liggjandi tillögur um stjórnar­skrár­breytingar, en einmitt í þessu máli er tillagan allt of lík tillögu hins ólög­mæta "stjórn­laga­ráðs" í 111. grein þess, tillögu sem gert hefði ESB-sinnum fært að hefja sókn í málinu, hvenær sem þeir sæju til þess bezt veðurútlit, en jafnframt bundið svo um hnútana (eins og í 67. grein tillagna "stjórn­laga­ráðs") að þjóðinni yrði meinað að krefjast þjóðar­atkvæða­greiðslu um úrsögn úr Evrópu­samband­inu með jafn-auðveldum og fljótvirkum hætti.

Forsetinn hefði þurft mest á því að halda, að menn styddu hann almennt í því á virkan hátt að bjóða sig aftur fram, meðan þessi mál bæði eru í raun hangandi í lausu lofti.

Það er lítil huggun í því, sem forsetinn orðar svo, að "allir flokkar á Alþingi heita því nú, að aldrei verði aftur lagt í slíka vegferð, nema þjóðin heimili það fyrst í sérstakri atkvæða­greiðslu." Stefnu­yfirlýsingar landsfunda Sjálfstæðis­flokks og Fram­sóknar­flokks vorið 2013 gengu EKKI út á slíka þjóðar­atkvæða­greiðslu áður en umsóknin yrði formlega dregin til baka, heldur út á hitt, að ef síðar meir kæmi upp tillaga um að sækja aftur um, skyldi hún borin upp í þjóðar­atkvæða­greiðslu, áður en Alþingi afgreiddi hana. En um þetta mál hafa margir, ekki sízt fjömiðlamenn á 365 miðlum og Rúv, reynt að villa um fyrir þjóðinni og herja um leið á þau heil­brigðu öfl í stjórnar­flokkunum, sem vildu afgreiða málið sem fyrst á Alþingi eftir kosningarnar 2013.

Jón Valur Jensson.

Býður sig ekki fram til endurkjörs