Nú er Fréttablaðið alfarið eign Helga Magnús­sonar, ESB-innlimunarsinna; og af samherjum hans

Meðan blaðið var að hálfu eign eigin­konu Jóns Ásgeirs Jóhann­es­sonar (ESB-sinna), en annarra að auki, var ástandið annað, en breytt­ist með kaupum Helga Magn­ús­sonar á hálfu hluta­fénu. Nú hefur hann keypt það allt!

Baráttumaður er Helgi fyrir inn­göngu Ís­lands í Evrópu­sambandið. Hann var m.a. kosinn í framkvæmdaráð samtakanna "Já Ísland" sem valið var á aðal­fundi 30. september 2015. Þau samtök hafa barizt fyrir inngöngu Íslands í ESB. 

Það er einkar fróðlegt að sjá listann um framkvæmdaráð "Já Ísland" og hverjir eru eða voru félagar Helga þar.* 

 

* Meðal fulltrúa í framkvæmdaráði "Já Ísland" má nefna eftirfarandi áberandi aðila í stjórnmálum, viðskiptum og á fleiri sviðum þjóðlífsins:

Andrés Pétursson, verkefnastjóri hjá Rannís, hefur oft talað fyrir ESB.
Albertína Elíasdóttir, þá verkefnastjóri atvinnumála Akureyri, nú þingkona Samfylkingar og var ákafur talsmaður þriðja orkupakkans.
Árni Björn Guðjónsson, húsgagnasmíðameistari
Árni Zophoniasson, eigandi Miðlunar ehf.
Auðunn Arnórsson stjórnmálafræðingur, bróðursonur Jóns Baldvins; fyrrv. blm. Fréttablaðsins.
Baldur Dýrfjörð, forstöðumaður (fv.starfsm.Samfylk.?)
Baldur Þórhallsson, prófessor, styrkþegi Evrópusambandsins.
Baldvin Jónsson, viðskiptafræðingur
Bergur Ebbi Benediktsson, lögfræðingur
Bjarni Þór Sigurðsson, verkefnastjóri og varaformaður VR
Björn B. Björnsson, kvikmyndagerðarmaður
Bolli Héðinsson, hagfræðingur
Bryndís Ísfold Hlöðversdóttir, stjórnmálafræðingur, samfylkingarkona.
Brynhildur Pétursdóttir, þáv. alþm., nú frkvstj. Neytendasamtakanna.
Davíð Stefánsson, þá ráðgjafi, síðar ritstjóri Fréttablaðsins, er það enn.
Ellisif Tinna Víðisdóttir, lögfræðingur, fv. forstj. Varnarmálastofnunar og frkvstj. Kirkjuþings, form. utanríkismálanefndar Viðreisnar 2016.
Pétur Matthíasson, upplýsingafulltrúi Vegagerðarinnar, fv. fréttam., bróðir Þórólfs prófessors.
G. Valdimar Valdemarsson, kerfisfræðingur.
Grímur Atlason, framkvæmdastjóri, maður Helgu Völu.
Guðbjörn Guðbjörnsson, yfirtollvörður, vinsæll söngvari
Guðjón Sigurbjartsson, frkvstj., hefur skrifað margar áróðursgreinar fyrir ESB í Morgunblaðið og Fréttablaðið og beitt sér innan Sjálfstæðisflokksins.
Guðmundur Gunnarsson, fv. formaður Rafiðnaðarsambandsins.
Guðmundur Steingrímsson, fyrrv. alþingismaður Framnsóknarflokks og síðan Samfylkingar, nú Fréttablaðspenni.
Guðrún Pétursdóttir, lífeðlisfræðingur, fv. forsetaframbjóðandi, ekkja Ólafs Hannibalssonar.
Gylfi Zoega, hagfræðiprófessor.
Hanna Katrín Friðriksson, fv. blm. Mbl., nú alþm. "Viðreisnar".
Helga Vala Helgadóttir, lögfræðingur, nú þingkona Samfylkingar.
Helgi Jóhann Hauksson, stjórnmálafræðingur.
Helgi Magnússon, framkvæmdastjóri, nú 100% eigandi Fréttablaðsins
Helgi Pétursson, tónlistarmaður.
Hilmar V. Pétursson, forstjóri CCP
Hörður Unnsteinsson, stjórnmálafræðingur
Jón Sigurðsson, forstjóri Össurar.
Jón Sigurðsson, rekstrarhagfræðingur, fv. skólastjóri.
Katrín Júlíusdóttir, fv. alþingism. og fv. varaform. Samfylkingar
Margrét Kristmannsdóttir, framkvæmdastjóri Pfaff, form. SVÞ
Oddný G. Harðardóttir, alþingism., fv. ráðherra og form. Samfylkingarinnar
Óttarr Ólafur Proppé, fv. alþingismaður.
Páll Rafnar Þorsteinsson, heimspekingur
Pawel Bartoszek, stærðfræðingur, nú borgarfulltrúi Viðreisnar.
Pétur J. Eiríksson, hagfræðingur.
Sema Erla Serdar, stjórnmála- og Evrópufræðingur, aðgerðakona mikil, var í framboði til Alþingis fyrir Samfylkinguna 2016.
Svana Helen Björnsdóttir verkfræðingur, stjórnarformaður Stika.
Svanborg Sigmarsdóttir, stjórnmálafræðingur, fv. blm. á Fréttablaðinu 
Sveinn Hannesson, frkvstj. Gámaþjónustunnar, framarlega í röðum atvinnurekenda.
Úlfar Hauksson, stjórnmálafræðingur, reit blaðagreinar með ESB-inngöngu.
Vilhjálmur Bjarnason, fyrrv. alþingismaður Sjálfstæðisflokks, fjárfestir.
Vilhjálmur Þorsteinsson, frumkvöðull, forstj. CCP, sat í "stjórnlagaráði".
Vilmundur Jósefsson, fv. formaður Samtaka atvinnulífsins.
Þorkell Helgason, fv. orkumálastjóri, sat í "stjórnlagaráði"
Þorsteinn Pálsson, fv. forsætisráðherra.

Ýmsir í þessum hópi voru beintengdir við Áfram-hópinn svokallaða, sem barðist af hörku fyrir því, að Íslendingar skyldu borga kröfur Breta og Hollendinga til ríkissjóðs okkar vegna Icesave-málsins!

Meðal formanna "Já Ísland" hafa verið Benedikt Jóhannesson, fyrrverandi alþm. og ráðherra, sömuleiðis fyrrv. formaður "Viðreisnar" og mikill stuðnings­maður Icesave-svika­samn­inganna, og Jón Steindór Valdimars­son (kosinn form. í sept. 2014), var í framboði til Stjórnlagaþings 2010, en náði ekki kjöri, nú alþingismaður Viðreisnar.

Jón Valur Jensson.

Helgi eignast Fréttablaðið

Skýrslan um EES-samninginn og áhrif hans virðist í mörgu tilliti fljót­færnis­lega unnin og með áberandi hlutdrægum hætti.

Dr. Ólafur Ísleifsson bað á Alþingi um skýrslu um reynsluna af kostum og göllum af EES-aðild Íslands, en er réttilega síður en svo ánægður með niðurstöðuna sem birtist í "gagn­rýnis­lausu varnar­riti fyrir sam­starfið í pré­dikunarstíl," eins og hann kemst að orði, og skyldi engan undra, en þarna ræddi Ólafur um nýbirta skýrslu 3ja manna starfs­hóps undir forystu Björns Bjarna­sonar -- þess fyrrv. ráðherra sem lesendur blog.is þekkja einmitt að nær stanzlausum greinaskrifum þar sem einhliða hefur verið borið lof á EES-samn­inginn og hvað hann á að hafa gefið af sér fyrir Íslendinga.

Meðal helztu áherzlu­punkta og mark­verðra ábendinga dr. Ólafs um takmarkað og í raun hæpið gildi þessarar þriggja manna skýrslu má nefna:

1. "Þrátt fyr­ir ósk Alþing­is [með samþykkt þeirrar beiðni sem dr. Ólafur bar fram 2018] um út­tekt á kost­um og göll­um aðild­ar­inn­ar að EES-samn­ingn­um hafi hóp­ur­inn ákveðið að sinna ekki því verk­efni, held­ur þess í stað leggja áherslu á rétt­indi, skyld­ur og ávinn­ing af aðild­inni. Þessi orð og fleira veki upp þá spurn­ingu hvort skýrslu­beiðni Alþing­is hafi í raun verið full­nægt með þess­ari skýrslu."
2. "Það veki einnig at­hygli að ekki skuli hafa verið lagt fyr­ir starfs­hóp­inn í er­ind­is­bréfi hans frá ut­an­rík­is­ráðuneyt­inu að fjalla um kosti og galla EES-aðild­ar­inn­ar, held­ur hafi hon­um aðeins verið falið að fjalla um ávinn­ing Íslands af aðild­inni og síðan helstu úr­lausn­ar­efni sem stjórn­völd hafi tek­ist á við vegna henn­ar."
3. „Ég sakna þannig mun gagn­rýnni umræðu um aðild Íslands að EES-samn­ingn­um í þess­ari skýrslu,“ seg­ir Ólaf­ur (allt skv. viðtali við hann á Mbl.is, í samantekt Hjartar J. Guðmunds­sonar, blaðamanns og sagnfræðings, sem sérlærður er í ESB-fræðum).
4. "Þetta sjá­ist til að mynda í um­fjöll­un skýrsl­unn­ar um þriðja orkupakka Evr­ópu­sam­bands­ins og inn­flutn­ing á fersku kjöti. Þau mál séu á meðal þeirra stærstu sem upp hafa komið í sögu samn­ings­ins og kalli á ít­ar­lega grein­ingu frek­ar en ódýra af­greiðslu" samkvæmt dr. Ólafi.
5. "Þannig hafi til dæm­is afstaða stjórn­valda gagn­vart þriðja orku­pakk­an­um verið reifuð ít­ar­lega en lítið sem ekk­ert fjallað um rök­semd­ir þeirra sem gagn­rýnt hefðu samþykkt hans." -- Undir­ritaður hefur einnig náð tali af dr. Ólafi um þetta skýrslumál og vill sérstak­lega taka undir þá ábendingu hans, að Björn Bjarnason virðist hafa neytt færis í skýrslunni að halda áfram sínum neikvæða málflutningi um alla gagnrýni á Þriðja orku­pakka­málið á þingi, en áberandi er, að í skýrslunni virða Björn og félagar ekki viðlits hin marg­háttuðu rök þing­manna, einkum Mið­flokksins, gegn því máli, heldur láta þau það eitt nægja að brenni­merkja þá gagnrýni með því að kalla hana alla "málþóf". En aldrei hefur þá undirritaður séð né heyrt málefna­legra eða betur og ýtarlegar rökstutt "málþóf" á Alþingi!
6. "Hliðstæða sögu væri að segja um umræðuna um ferska kjötið þar sem mjög skorti á hlut­læga um­fjöll­un og grein­ingu í skýrsl­unni. Ólaf­ur seg­ir skautað fram hjá gagn­rýni fræðimanna í þess­um efn­um á und­an­förn­um miss­er­um sem gefi ærið til­efni til um­fjöll­un­ar í skýrslu af þessu tagi."
7. Tökum einnig eftir þessu: "Þá væri at­hygl­is­vert að hlaupið væri einnig nokkuð hratt yfir hags­muni Íslands af ut­an­rík­is­viðskipt­um, sem verið hafi for­send­an fyr­ir aðild­inni að EES-samn­ingn­um á sín­um tíma, en þess í stað gerðir að því skórnir, að aðrir þætt­ir skiptu jafn­vel mun meira máli en bein­ir viðskipta­hags­mun­ir eins og til dæm­is frjáls för fólks og reiki­regl­ur um síma­notk­un." -- Undirritaður mun nánar í nýrri grein fjalla sérstaklega um það, hve fátæklegar og villandi upplýsingar skýrslunnar eru um útflutning okkar Íslendinga til ýmissa landa heims.
8. Og þetta er ekki ómarkvert í málflutningi Ólafs um skýrsluna: "Svo virt­ist sem reynt væri þannig að tína sem flest til í því skyni að fegra EES-samn­ing­inn, sem auðvitað væri um margt ágæt­ur, á meðan ýmis gagn­rýni fræðimanna og á stjórn­mála­vett­vangi væri sveipuð þagn­ar­hjúpi. Þetta ætti til dæm­is við um það þegar skýrt ákvæði samn­ings­ins um neit­un­ar­vald væri sagt hald­laust ef á reyndi, jafn­vel þótt mik­il­væg­ir þjóðar­hags­mun­ir lægju að baki." -- JVJ: Þarna er ekki sízt verið að víkja að sjónar­miðum Margrétar Einars­dóttur, dósents við ­Háskólans í Reykjavík, sem skýrslu­höfundar virðast gera að sínum, þótt þau sjónar­mið séu í raun andstæð anda EES-samn­ingsins, sem fastnjörvar það ekki, að við verðum skilyrðis­laust að taka við hverri tilskipun sem Evrópu­sambandið réttir að okkur.
9. "Veik­leik­ar sem fram hefðu komið varðandi tveggja stoða kerfi EES-samn­ings­ins fengju sömu­leiðis ekki þá um­fjöll­un sem vert væri að mati Ólafs."
10. „Ég tek síðan eft­ir því að í skýrsl­unni er til­finn­an­lega lítið um til­vís­an­ir í heim­ild­ir,“ seg­ir Ólaf­ur enn frem­ur. (JVJ: Já, þar blasir við æpandi vöntun á neðanmáls- eða aftanmálgreinum, makalaust, að engar slíkar eru hafðar í ritinu, ekki mjög fræðimannlega unnið né skv. venjulegum eksaktvidenskab. Þetta sá glöggur dr. Ólafur Ísleifsson vitaskuld, en undir­rituðum býður í grun, að þarna hafi verið reynt komast upp með ónákvæmni og fljótlegt klappsnið á þessu með því að hengja sig ekki í mikla nákvæmni.) 
11. Enn frem­ur sé ekki eig­in­leg heim­ilda­skrá vegna efn­is skýrsl­unn­ar, segir Ólafur, held­ur aðeins sjálf­stæð skrá yfir heim­ild­ir sem al­mennt tengd­ist aðild Íslands að EES-samn­ingn­um í sam­ræmi við ósk ut­an­rík­is­ráðuneyt­is­ins í er­ind­is­bréfi starfs­hóps­ins um að slíkt yfirlit yrði tekið sam­an. Mik­il­væg­ar heim­ild­ir vanti, þar á meðal rit Stef­áns Más Stef­áns­son­ar, pró­fess­ors í lög­fræði, um land­búnað­arlög­gjöf Evr­ópu­sam­bands­ins og EES og efn­is­mikla tíma­rits­grein Stef­áns Más og Mar­grét­ar Ein­ars­dótt­ur frá 2018 um vald­mörk og vald­heim­ild­ir stofn­ana sam­bands­ins og EES. (JVJ: Að ganga fram hjá hinu viðamikla og vandaða riti próf Stefáns Más um land­bún­aðar­málin má heita makalaus vöntun í skýrslunni.)
12. „Fyr­ir vikið er erfitt að sann­reyna margt af því sem fram kem­ur í skýrsl­unni með því að kanna hvaða heim­ild­ir séu fyr­ir því og í mörg­um til­fell­um alls ekki,“ seg­ir Ólaf­ur sem áður starfaði meðal ann­ars sem lektor við Há­skól­ann í Reykja­vík.
13. "Sama eigi við um lista yfir viðmæl­end­ur starfs­hóps­ins. Ekki komi fram í skýrsl­unni hvað sé haft eft­ir ein­stök­um viðmæl­end­um." (Sama viðtalsgrein Hjartar og dr. Ólafs.)
14. Sem dæmi um áróður­skeim í skýrsl­unni að mati Ólafs nefn­ir hann full­yrðingu um að án EES-samn­ings­ins yrði hætta á ein­angr­un, stöðnun og aft­ur­för í þjóðlíf­inu öllu. (Leturbr. JVJ). „Hvað er þetta?“ spyr hann og bæt­ir við að þarna hefði til að mynda verið þörf á að byggja á skýr­um heim­ild­um sem þætti sjálfsagt á öll­um skóla­stig­um þegar svo sver­ar full­yrðing­ar væru hafðar uppi. --- Já (hér tekur undirritaður við þræðinum, þar sem Ólafur sleppti honum), þessi órökstuddi söngur skýrsluhöfundanna minnir á úrtölutal hagfræði-prófessoranna Gylfa Magnússonar og Þórólfs Matthíassonar, að Ísland yrði "Kúba norðursins" eða myndi einangast eins og Norður-Kórea, ef við borguðum ekki Icesave að kröfu brezkra og hollenzkra stjórnvalda! Einn virðulegur háskóla­kennari, nú í hæstu stöðu, bætti svo um betur í þeim kór og sagði opinberlega, að við myndum einangrast eins og Myanmar, þ.e. Búrma undir sinni herforingjastjórn, ef við borguðum ekki! Það er ekki úr vegi að minna hr. Björn Bjarnason á, að hann er ekkert óskeikulli en sá fræðimaður um þessi þjóðhags- og hagrænu mál.

Það er óhætt að fullyrða hér í lokin, að dr. Ólafur Ísleifsson á miklar þakkir skildar fyrir sína vel rökstuddu og tímabæru gagn­rýni á þessa óvenju-einhliða skýrslu frá þeim starfshópi sem Guðlaugur Þór Þórðarson skipaði einn saman -- en sá ráðherra var þá þegar sjálfur orðinn mjög hallur undir Evrópusambandið og flest eða allt sem frá því kemur (eins og einna ljósast varð í framlagningu og afgreiðslu orkupakkamálsins).

Því miður hefur undirrituðum sýnzt (og á eftir að leiða fleiri rök að því), að starfs­hópurinn hafi verið hlutdrægur og því lítt marktækur þegar á hann reyndi.

Jón Valur Jensson.

Sjálfstæðisflokkurinn á erfitt uppdráttar með ótryggan Bjarna sem formann, hallan fyrr og síðar undir evrópska stórveldið

Fylgishrun flokksins hefur blasað við og nokkuð ljóst að það tengist formanninum, sem tvívegis gekk þvert gegn stefnu landsfunda, fyrst í Icesave-máli, svo orkupakkans. Skoði menn áhuga BB á ESB-aðild 2008, rennur kannski upp ljós fyrir mörgum, að í raun slái hjarta hans með Brussel-elítunni og útópíum hennar fremur en kappsamri þjóð þessa harðbýla lands.

Í Vísisgreininni Bjarni og Illugi vilja aðildarviðræður við ESB kemur þessi mikli áhugi hans og samherjans Illuga Gunnarssonar næsta skýrt í ljós. 13. desember 2008 lýstu þeir í Fréttablaðinu yfir þeim vilja sínum "að Ísland hefji aðildarviðræður við Evrópusambandið [!!!] og að innganga í sambandið [!!!] verði borin undir þjóðina í þjóðaratkvæðagreiðslu."

Þetta er alls ekki stefna Sjálfstæðisflokksins og hefur aldrei verið! En Bjarna hefur tekizt að koma sér þar svo þægilega fyrir, að hann hefur þar greinilega öll tögl og hagldir og getur brotið niður mótstöðu með því augljóslega að kúga samflokksmenn sína á þingi til að beygja sig jafnan fyrir stefnu hans, hver sem hún er.

Sem betur fer tókst, með miklu grasrótarstarfi meðal almennings og með órofa samstöðu þáverandi forseta Íslands, að hrinda Icesave-atlögu vinstri stjórnar Jóhönnu og bandamanna hennar í leiðitömum fylgishópi Bjarna Ben. í Sjálfstæðisflokknum 2009-2011. En þegar komið var fram á árið 2019 var fylgispektin við Bjarna í þingflokknum orðin nær alger í orkupakkamálinu, og hafa margir flokksmenn greinlega kosið fremur að styðja Miðflokkinn.

En undir kraumar bullandi óánægja. Það eru aðeins örfáir dagar síðan Jón Gunnarsson alþm. undirstrikaði óánægju sína svo skýrt, að hann kvaðst jafnvel reiðubúinn að hætta að verja ríkisstjórnina vegna einhliða ofverndunar hins umboðslausa umhverfisráðherra á stórum hlutum landsins. En vitað er einnig, að Jón hefur verið meðal fleiri óánægðra þingmanna með áberandi forræðishyggju Bjarna Ben. í málefnum flokks og ríkisstjórnar.

Jón Valur Jensson.

Segir fylgi Sjálfstæðisflokksins óásættanlegt

Röddum sem krefjast úrsagnar úr EES fjölgar

Umræðan um orkupakka ESB og ískyggileg niðurstaðan (ráðamenn jafnvel að spá í þann 4.) hefur auk­ið efasemdir um EES-samn­inginn.

Skoðana­könnun á vef Útvarps Sögu virðist benda í þessa átt. Þar var spurt í gær og til há­deg­is í dag: "Á Ísland að ganga úr EES?"

Svörin voru mjög ein­dregin:

79,69% Já   

18,32% Nei    

1,99%  Hlutlaus

Andinn meðal hlustenda stöðvarinnnar hefur mjög verið gegn 3.orkupakkanum, yfir 90% í nýlegri könnun.*

En að mati undirritaðs, sem hann er ekki einn um, hefur fátt á seinni árum aukið jafnmikið tortryggni gagnvart EES-samningnum eins og orkupakkamálið allt á þessu ári. Ekki hefur verið sýnt fram á neina gagnsemi innihalds þessa pakka fremur en þess fyrsta og annars fyrir okkur Íslendinga. Einþykkni aðstandenda þriðja pakkans og viljaleysið til að fresta málinu um nokkrar vikur, sem og fréttir um undirbúning sæstrengsmála og afar kostnaðar­samra vind­myllu­garða, sem munu ekki borga sig nema til komi sala rafmagns úr landi, allt eykur þetta tor­tryggni varfærinna manna, sem eins og heiðurs­maðurinn Ásmundur Friðriksson alþm. vilja ekki taka neina áhættu með fullveldi Íslands og fulla stjórn okkar á náttúruauðlindum okkar fagra lands.

En orkupakkamenn geta eignað sér drjúgan hlut í ástæðum þess, að menn skoða nú uppsögn EES-samningsins með vaxandi áhuga! Þau mál má einnig skoða í samhengi við aðra þróun heimsviðskipta, sem átt hefur sér stað og nánar verður fjallað um hér í nýrri grein.

* Sbr. HÉR 

Jón Valur Jensson.

Fullveldið skiptir máli

Hér er þessi rómaða grein eftir Arnar Þór Jónsson héraðsdómara:

 

Inn­leiðing hins svo­nefnda þriðja orkupakka ESB (O3) hef­ur reynst rík­is­stjórn­ar­flokk­un­um þyngri í skauti en út­lit var fyr­ir þegar til­laga til þings­álykt­un­ar um málið var lögð fram á Alþingi vorið 2019. Í ljósi frétta og vax­andi þunga í al­mennri umræðu um málið tel ég ekki of­mælt að ágrein­ing­ur um inn­leiðingu O3 sé að um­breyt­ast í djúp­stæða póli­tíska krísu, sem skek­ur ekki aðeins rík­is­stjórn­ar­flokk­ana á grunn­in­um held­ur einnig flokka í stjórn­ar­and­stöðu.

Í því sem hér fer á eft­ir vil ég freista þess að bregða nán­ara ljósi á þann póli­tíska land­skjálfta sem O3 hef­ur valdið. Í stuttu máli tel ég að skýr­ing­in sé sú að O3 sé mynd­birt­ing mun stærra und­ir­liggj­andi vanda­máls. Vand­inn, eins og ég sé hann, er stjórn­skipu­leg­ur. Ég tel m.ö.o. að ræt­ur ágrein­ings­ins um inn­leiðingu O3 liggi djúpt í rétt­ar­vit­und al­menn­ings og stöðu Íslands gagn­vart ESB á grunni EES-sam­starfs­ins. 

Menn skilja bet­ur regl­ur sem þeir semja sjálf­ir

Það er ekk­ert feimn­is­mál að segja eins og er, að í EES-sam­starf­inu hafa Íslend­ing­ar verið mót­tak­end­ur reglna en ekki tekið þátt í mót­un þeirra. Það er held­ur ekk­ert ljótt að segja það hreint út, að slík staða er engu lýðræðis­ríki sæm­andi til lengd­ar. Slík staða er held­ur ekki í neinu sam­ræmi við þann laga­lega grunn sem lagður var að stofn­un Alþing­is árið 930 og mótað hef­ur laga­hefð Íslend­inga alla tíð, þrátt fyr­ir löng tíma­bil niður­læg­ing­ar, und­irok­un­ar og kúg­un­ar.

Alþingi – og ís­lenska þjóðveldið – var reist á vilja manna til að eiga sam­fé­lag hver við ann­an á grund­velli laga sem þeir áttu sam­an; laga sem mótuð voru í sam­búð þeirra út frá eig­in reynslu, um­hverfi og aðstæðum. Um þenn­an stór­merka viðburð, sem í raun má kall­ast heims­sögu­leg­ur, hef­ur Sig­urður Lín­dal ít­ar­lega fjallað. Sjálf­ur stend ég í ævi­langri þakk­ar­skuld við hann sem kenn­ara minn fyr­ir að hafa vakið hjá mér áhuga á þess­ari perlu sög­unn­ar, þegar menn með ólík­an bak­grunn, í nýju landi, ákváðu að hafa lög hver við ann­an en ekki ólög.

Sam­mæli en ekki fyr­ir­skip­an­ir

Á þess­um tíma voru lög­in óskráð; arf­ur sem menn höfðu flutt með sér og í sam­ein­ingu aðlagað ís­lensk­um aðstæðum. Lög­in birtu viðleitni til að setja niður deil­ur sem óhjá­kvæmi­lega rísa í sam­skipt­um manna á öll­um tím­um. Nán­ar byggðust þessi lög á venj­um, siðaregl­um, hátt­ern­is- og um­gengn­is­regl­um, trú­ar­regl­um, hefðum o.fl. Lög í þess­um skiln­ingi voru bæði und­ir­staða og lím í sam­fé­lagi manna. Í stuttu máli var litið á lög sem sam­mæli en ekki sem fyr­ir­skip­an­ir yf­ir­valda. M.ö.o. hvarflaði ekki að nokkr­um manni að hann væri ein­fær um að setja lög eða breyta lög­um. 

Með til­komu miðstýrðs laga­setn­ing­ar­valds, fjær fólk­inu sem við lög­in á að búa, opnuðust áður óþekkt tæki­færi fyr­ir valdagíruga menn. Sam­hliða því krist­allaðist nauðsyn þess að dóm­stól­ar veittu lög­gjaf­an­um aðhald, m.a. til að hindra hvers kyns mis­notk­un og mis­beit­ingu valds. Hlut­verk dóm­stóla er að gæta rétt­ar manna gagn­vart lög­un­um; skera úr um rétt þeirra og skyld­ur að lög­um.

Í þessu sam­hengi blas­ir líka við að það er al­gjör öf­ug­snún­ing­ur á hlut­verki lög­gjafa og dóm­stóla ef hinum síðar­nefndu er ætlað að taka á sig nýtt hlut­verk og fara að marka sam­fé­lags­lega stefnu. Dómur­um er ætlað það stjórn­skipu­lega hlut­verk að finna og beita lög­um þess sam­fé­lags sem þeir þjóna til að verja rétt þeirra sem brotið hef­ur verið gegn. Þetta er mik­il­væg­asta skylda dóm­ara, en ekki að vera vilja­laust hand­bendi ríkj­andi vald­hafa eða þeirra sem telja sig vera full­trúa siðferðilegs meiri­hluta á hverj­um tíma.

Alþingi, lög og til­gang­ur sam­tals

Mik­il­vægi síðast­nefnds atriðis er ekki lít­il­fjör­legt í lýðræðis­legu og stjórn­skipu­legu sam­hengi. Vilji menn bjóða sig fram til starfa á lög­gjaf­arþingi þá ber þeim að axla ábyrgð á því að semja laga­texta. Slíkt hef­ur óhjá­kvæmi­lega í för með sér að viðkom­andi orði hugs­an­ir sín­ar og setji þær fram með kjarnyrt­um og skýr­um hætti. Til­laga hans get­ur svo í fram­hald­inu orðið grunn­ur skoðana­skipta, breyt­ing­ar­til­lagna og að lok­um at­kvæðagreiðslu þar sem tek­in er afstaða til þess hvort text­inn eigi að öðlast laga­gildi. Í þessu birt­ist mik­il­vægi lýðræðis­legr­ar rök­ræðu og lýðræðið þjón­ar auðvitað mik­il­vægu hlut­verki þegar kem­ur að því að kjósa hand­hafa lög­gjaf­ar­valds. Þannig verður til virkt sam­spil og aðhald: Lög­in móta sam­fé­lagið og sam­fé­lagið lög­in. Þráður­inn þarna á milli er órofa. Kjósi menn að höggva á þenn­an þráð milli sín og lag­anna, milli laga og sam­fé­lags, milli sam­fé­lags og rík­is­valds, er vá fyr­ir dyr­um. Þá skap­ast for­send­ur fyr­ir því að til verði al­ríki sem virðir ekk­ert af þessu; þar sem smáríki verða aðeins óvirk­ir áhorf­end­ur.

Skila­boð al­rík­is­ins eru þau að menn eigi frem­ur að hlýða en að andæfa, því að í al­rík­inu kem­ur valdið ofan frá og niður en ekki öf­ugt. Þegar svo er komið hef­ur gjör­bylt­ing átt sér stað frá því sem áður var lýst. Í stað þess að regl­ur séu sett­ar af fjöl­skyld­um, í ná­býli manna og mót­ist inn­an eins og sama sam­fé­lags­ins, koma lög­in frá yf­ir­valdi sem vill þröngva sér inn í hvers­dags­líf okk­ar, jafn­vel hugs­an­ir okk­ar. Nú­tíma­tækni gef­ur slíku miðstýrðu valdi nán­ast tak­marka­lausa mögu­leika á slíkri áleitni. Jafn­vel ein­veld­is­kon­ung­ar fyrri alda blikna í sam­an­b­urði. Í stað um­hyggju í nærsam­fé­lagi býr al­ríkið til stofn­an­ir sem sýna okk­ur gervium­hyggju en krefja okk­ur um al­gjöra holl­ustu. 

Hvað ger­ist?

Þegar rík­is­vald sýn­ir til­b­urði í þá átt að umbreyt­ast í al­ríki eru marg­ar ástæður fyr­ir því að viðvör­un­ar­bjöll­ur hringi. Yfirþjóðlegt laga­setn­ing­ar-, fram­kvæmda- og dómsvald rýf­ur það sam­hengi sem hér hef­ur verið lýst milli laga og sam­fé­lags, rýr­ir laga­lega arf­leifð, lít­ur fram hjá hags­mun­um þeirra sem standa næst vett­vangi og van­v­irðir í stuttu máli sam­hengi lýðræðis­hug­sjón­ar­inn­ar við rétt­ar­ríkið. Slíkt er aug­ljós­lega á skjön við stjórn­skip­an Íslands.

Af­leiðing­arn­ar blasa við í mál­um eins og O3: Þing­menn hyggj­ast taka að sér að inn­leiða í ís­lensk­an rétt regl­ur sem er­lend­ir skriff­inn­ar hafa samið út frá er­lend­um aðstæðum og er­lend­um hags­mun­um; lög­fræðing­ar taka að sér hlut­verk ein­hvers kon­ar spá­manna og freista þess með krist­als­kúl­um að segja fyr­ir um hvernig ís­lensk­um hags­mun­um muni reiða af við fram­kvæmd hinna er­lendu reglna; lög­gjaf­arþing tek­ur hinar er­lendu regl­ur ekki til efn­is­legr­ar umræðu og end­ur­skoðunar en læt­ur sér nægja að leika hlut­verk lög­gjaf­ans.

Við slík­ar aðstæður breyt­ist Alþingi Íslend­inga í kaffi­stofu þar sem fjallað er um hið smáa en ekki hið stóra og víðtæka; smá­mál eru gerð að stór­mál­um, en stór­mál töluð niður og dul­bú­in sem smá­mál. Hreyfi menn and­mæl­um er því svarað með að ákv­arðanir um inn­leiðingu hafi „þegar verið tekn­ar“ með þeim hætti að við „verðum að ganga frá þeim form­lega“ til að þær öðlist gildi meðal þeirra þjóða sem í hlut eiga „ef við vilj­um áfram vera aðilar að EES“.

Á móti spyr stór hluti ís­lenskr­ar þjóðar hvað sé lýðræðis­legt við það ferli sem hér um ræðir. Fyr­ir mitt leyti sé ég ekk­ert lýðræðis­legt við það að maður í teinótt­um jakka­föt­um rétti upp hönd til samþykkt­ar á lokuðum fundi sam­eig­in­legu EES-nefnd­ar­inn­ar og málið eigi þar með að heita „lýðræðis­lega út­kljáð“. Þetta er í mín­um huga af­skræm­ing á lýðræðis­leg­um rétti full­valda þjóðar og mætti með réttu kall­ast lýðræðis­blekk­ing.

Sam­an­tekt

Íslend­ing­ar eru ekki í neinu raf­orku­sam­fé­lagi með þjóðum sem búa hand­an við hafið. Við höf­um því ekki haft nein áhrif á eða aðkomu að regl­um sem þar hafa verið samd­ar um raf­orku og flutn­inga raf­orku milli ríkja. Í ljósi alls framan­ritaðs er vand­séð, svo ekki sé meira sagt, hvers vegna við eig­um að inn­leiða þess­ar regl­ur í ís­lensk­an rétt og veikja auk þess um leið stöðu okk­ar í hugs­an­leg­um samn­ings­brota­mál­um sem höfðuð verða í kjöl­farið. 

Þótt margt megi vafa­laust finna lýðveld­inu Íslandi til foráttu vil ég með vís­an til fram­an­greindra atriða mót­mæla því sjón­ar­miði að það væri ís­lensk­um al­menn­ingi mjög til fram­drátt­ar að æðsta dómsvald og ákvörðun­ar­vald í inn­an­rík­is­mál­um Íslands sé, í trássi við stjórn­ar­skrá lýðveld­is­ins Íslands nr. 33/1944, geymt í er­lend­um borg­um. Kröf­ur um slík­an vald­flutn­ing hljóma held­ur ekki vel úr munni þeirra sem vilja stilla sér upp sem sér­stök­um málsvör­um lýðræðis, lýðfrels­is og mann­rétt­inda, þ.m.t. sjálfs­ákvörðun­ar­rétt­ar ein­stak­linga og þjóðar. Ég rita þess­ar lín­ur til að and­mæla því að Íslandi sé best borgið sem ein­hvers kon­ar léni ESB eða MDE sem léns­herr­ar, ólýðræðis­lega vald­ir, siði til og skipi fyr­ir eft­ir hent­ug­leik­um án þess að Íslend­ing­ar sjálf­ir fái þar rönd við reist. Slíkt verður ekki rétt­lætt með vís­an til þess að Íslend­ing­ar hafi kosið að „deila full­veldi sínu“ með öðrum þjóðum.

Þessi grein Arnars Þórs Jónssonar dómara birtist upphaflega í Morgunblaðinu 27. júlí.

Atkvæðagreiðslan ráðgefandi

Andstaða við innlimun í ESB er ekki andúð á Evrópu sem slíkri

Gamall ESB-sinni, Gunnar Hólmsteinn Ársæls­son, segir "maka­laust Evr­ópu­hat­ur í gangi á Ís­landi um þess­ar mund­ir." En það er ekki "Evrópu­hatur" að menn hafni inn­limun Íslands í Evrópu­sam­band gömlu nýlendu­veld­anna,* sem fengi allt æðsta og ráðandi lög­gjaf­ar­vald yfir Íslandi, sem og allt æðsta dómsvald (ESB-dómstóllinn í Lúxemborg) -- ennfremur stjórn­vald að auki, s.s. yfir fiskimiðum okkar.

Undirrituðum þykir vænt um gömlu Evrópu, það kemur þessu ESB-apparati ekkert við, og þar að auki er hlutfall ESB af stærð Evrópu ekki nema 43% (eftir inntöku Króatíu) --- og fer mjög minnk­andi með brott­hvarfi Bretlands úr ESB í haust !

* https://fullveldi.blog.is/blog/fullveldi/entry/1250643/

 

Jón Valur Jensson.

Sendiherra brýtur gegn skyldum sínum með áróðursgrein fyrir innlimun Íslands í stór­veldi sitt!

Ófyrirleitið er af sendi­herra Evr­ópu­sam­bands­ins að endur­taka sinn fyrri leik að brjóta Vínar­samþykkt um skyldur sendiráða, með ein­hliða gyll­ingar­grein um evrópska stór­veldið, í raun með áróðri fyrir því, að Íslend­ingar láti innlimast í Evrópu­sambandið.

Þetta samrýmist ekki skyldum hans sem sendiherra, ekki frekar en að Evrópu­sambandið dæli styrkjum og mútufé í fyrir­tæki, samtök og einstak­linga hér á landi.

Vísa ber manninum úr landi, eins og ætla má, að gert hafi verið við fyrir­rennara hans Timo Summa 2012, ef hann var þá ekki beinlínis kallaður til baka af yfir­mönnum sínum í Brussel, eftir að hitna tók undir honum eftir skelegga gagnrýni Tómasar Inga Olrich (fyrrv. ráðherra og sendiherra í París) á framferði hans, m.a. með áróðurs­ferðum hans um landið. Sjá einnig hér (15.11. 2018): https://fullveldi.blog.is/blog/fullveldi/entry/2225873/

Er ekki eitthvað brogað við fullyrðingar Michaels Mann um "frelsi og velmegun" í borgum eins og Ríga, Aþenu og Lissabon? -- eru það vel valin dæmi, eftir að þýzkir og franskir bankar fengu að leika þjóðarhag Grikkja grátt í boði ESB og Evrópubanka þess? Litlu skárra er ástandið í Portúgal, en fólksflótti hefur verið þaðan frá atvinnu­leysi og þó um enn lengri tíð frá Lettlandi, og ekki er fæð­ingar­tíðnin þar í landi til að hrópa húrra yfir: 1,52 börn á hver hjón! -- örugg leið til útþurrkunar þjóðar á 6-7 kynslóðum!

Mann þessi geipar af því, að hinn verðandi forseti fram­kvæmda­stjórn­ar ESB, Ursula von der Leyen, hafi "sett fram metnaðar­fulla og hvetj­andi áætlun til næstu fimm ára," en "gleymir" alveg að nefna, að þessi fráfarandi varnar­mála­ráðherra Þýzkalands hefur af elju og hörku hvatt til þess (rétt eins og herra Macron Frakk­lands­forseti), að uppfyllt verði fyrir­heiti Lissabon­sáttmálans um stofnun öflugs Evrópu­sambands­hers, til að ESB verði síður háð Banda­ríkj­unum um liðveizlu. Af hverju sleppir hr. Mann að nefna það, en kemur svo með smjör­klípuna um að "NATO verði ávallt hornsteinn varna Evrópu"? Mátti sannleik­urinn ekki koma skýrar í ljós, eða hentaði það ekki að upplýsa Íslendinga um, að ef þeir láta narrast inn í Evrópu­sambandið, þá bíður ungmenna landsins hugsanlega her­skylda og ríkissjóðs okkar óefað það hlutverk að leggja um það bil 2% af lands­framleiðslunni í her­apparat og hergögn handa ESB-bossum og generálum að leika sér við, til dæmis til að fara út í áhættu­samar ögranir við Rússa.

Jón Valur Jensson.

"Þetta er snilldargrein eftir hann Elliða Vignisson" (Froskar í suðupotti!)

sagði kona rétt í þessu á Útvarpi Sögu, innhringjandi. "Þetta er frábærlega saman sett hjá hon­um," bæjarstjóranum í Ölfusi, og vísar hún þarna til greinar hans í Fréttablaðinu í dag.

Froskar í suðupotti!

nefnist grein hans, stutt, en snörp og fer hér á eftir:

 

Dæmisagan um hvernig best sé að sjóða frosk lifandi er á þann veg að það sé röng leið að setja hann beint í sjóðandi vatn. Þá skynji hann hættuna og hoppi upp úr. Sé hann hins vegar settur í volgt vatn og hitastig þess svo hækkað hægt og rólega upp í suðumark, þá liggi hann rólegur allt þar til að hann er í senn dauður og mauksoðinn. Stundum velti ég því fyrir mér hvort aðildin að EES-samningnum sé í raun hið ylvolga vatn sem endar við suðumark aðildar að ESB.

Sá hluti EES-samningsins sem snýr að aðlögun að ESB er að verða meira áberandi eftir því sem tímanum fram vindur. Geta þing­manna til að stjórna í sínu landi sé að verða frekar táknræn en raunveruleg. Alþingi sé stimpilstofnun á tilskipanir.

Þetta sést ekki hvað síst í umræðu um hinn blessaða Orkupakka 3. Þar, og víðar, birtist það sem ætíð lá í augum uppi, að EES-samningurinn er hreinlega undirbúningur að inngöngu í ESB. Hugsaður þannig af ESB, hannaður þannig af sambandinu og undirritaður af fulltrúum okkar.

Um þetta þarf í raun ekki að efast. Á vefsíðu ESB segir að samningurinn sé: „… hannaður sem eins konar biðstofa fyrir hlutlaus EFTA-ríki“ („Designed as a sort of waiting-room for the neutr­al EFTA states …“). ESB skilgreinir samninginn enda ekki sem viðskiptasamning heldur „association agreement“. Eðlileg þýðing á því orði væri „sambandssamningur“ en utanríkisráðuneytið þýðir það af einhverjum ástæðum sem „samstarfssamning“.

Það er auðvelt að bera virðingu fyrir afstöðu þeirra sem ganga vilja í ESB. Fyrir því eru mörg sterk rök. Það er ekki síður auðvelt að virða gagnstæða afstöðu enda liggja ekki síður sterk rök þar að baki. Það sem ekki er hægt að þola er hins vegar að storma þjóð­inni í fang yfirþjóðlegs valds á fölskum forsendum. Íslendingar eru ekki froskar í suðupotti.

Elliði Vignisson.

Gegn ábyrgðarlausum áróðri í sjálfstæðis- og orkumálum

Þótt allir eigi rétt á því að mynda sér sína skoðun, gerðu ýmsir betur í því að halda henni fyrir sjálfa sig, gangi hún gegn sjálf­stæði Íslands, en í þágu afla sem vilja marg­falda hér orkuverð, stórauka þannig útgjöld fjölskyldna, en umfram allt vinna gegn atvinnu­fyrir­tækjum, sem yrðu verr sett gagnvart innflutn­ingi og myndu ugglaust mörg hver leggja upp laupana, með atvinnumissi fjölda manns hér.

Orka seld héðan gæti hins vegar aukið atvinnu manna erlendis, en það er ekki okkar hlutverk og ekki rétt að setja mikla pressu á íslenzka náttúru með stóraukinni orku­framleiðslu til að selja rafmagn sem hrávöru úr landi.

Slík pressa á náttúruna myndi bæði verða í farvegi vatnsorku- og jarð­varmaorku-virkjana, sem og vind­myllu­garða, sem m.a. myndu valda stórskaða á fuglalífi, jafnvel á dýrmætum tegundum í útrýmingarhættu.

Jarðvarminn er EKKI endalaus auðlind og nýting hans ekki án mengandi, jafnvel heilsuspillandi áhrifa.

80% hlutdeild Landsvirkjunar í vatnsorku­verum hefur byggzt upp með lánum, sem borgað hefur verið af með orkusölu til stóriðju og þjóðin smám saman eignazt virkjan­irnar skuldlausar. Við ættum alls EKKI að einkavæða þessa Landsvirkjun (jafnvel bjóða hana á undir­máls­verði, eins og áður hefur gerzt við einka­væðingu ríkis­eigna), sem yrði hins vegar langlíklegasta leiðin, ef við uppá­skrifum þriðja orkupakkann!

Jón Valur Jensson.

ÍSLAND

 

Ísland, farsælda frón og hagsælda, hrímhvíta móðir! 

Hvar er þín forn­ald­ar­frægð, frelsið og mann­dáð­in bezt?

Allt er í heim­inum hverf­ult, og stund þíns feg­ursta frama 

lýs­ir sem leift­ur um nótt langt fram á horf­inni öld.

Landið var fagurt og frítt og fann­hvít­ir jöklanna tindar,

himinninn heiður og blár, hafið var skínandi bjart.

Þá komu feðurnir frægu og frjálsræðis­hetjurnar góðu 

austan um hyldýpishaf, hingað í sælunnar reit.

Reistu sér byggðir og bú í blómguðu dalanna skauti,

ukust að íþrótt og frægð, undu svo glaðir við sitt. 

Hátt á eldhrauni upp, þar sem ennþá Öxará rennur 

ofan í Almannagjá, alþingið feðranna stóð. 

Þar stóð hann Þorgeir á þingi, er við trúnni var tekið af lýði. 

Þar komu Gissur og Geir, Gunnar og Héðinn og Njáll. 

Þá riðu hetjur um héruð, og skrautbúin skip fyrir landi 

flutu með fríðasta lið, færandi varninginn heim. 

Það er svo bágt að standa í stað, og mönnunum munar 

annaðhvort aftur á bak ellegar nokkuð á leið.

Hvað er þá orðið okkar starf í sex hundruð sumur?

Höfum við gengið til góðs  götuna fram eftir veg? 

Landið er fagurt og frítt og fannhvítir jöklanna tindar, 

himinninn heiður og blár, hafið er skínandi bjart. 

En á eldhrauni upp, þar sem ennþá Öxará rennur 

ofan í Almannagjá, alþing er horfið á braut.

Nú er hún Snorrabúð stekkur, og lyngið á Lögbergi helga

blánar af berjum hvert ár, börnum og hröfnum að leik.

Ó, þér unglinga fjöld og Íslands fullorðnu synir!

Svona er feðranna frægð fallin í gleymsku og dá!   

                                            Jónas Hallgrímsson, 1807-1845