Ólafur Ragnar Grímsson: Framtíð Íslands best borgið utan ESB

• "Ólafur Ragnar Grímsson fyrr­ver­andi for­seti Ís­lands seg­ir erf­itt að sjá að nokk­ur geti fært fram sann­fær­andi rök fyrir því af hverju Ís­lend­ingar ættu að ganga í Evrópu­sam­bandið.

Þetta kemur fram í ítar­legu við­tali við Ólaf Ragnar í tilefni þess að tíu ár eru liðin frá alþjóðlegu fjár­mála­krepp­unni og banka­hruninu á Íslandi." HÉR má sjá myndband Stöðvar 2 með viðtali Þorbjarnar Þórðarsonar við forsetann fyrrverandi.

"Ólafur Ragnar var forseti Íslands frá 1996-2016 og var í mörg ár alþingismaður og ráðherra þar á undan. 

Á Ísland að standa áfram utan við ESB?
„Það hefur ávallt verið mín skoðun og það var ein af ástæðunum fyrir því að ég ákvað að opinberlega og alþjóðlega lýsa þeirri skoðun þrátt fyrir að þáverandi ríkisstjórn hefði samþykkt aðild að Evrópusambandinu.

Á fyrstu árum mínum sem forseti fékk ég margar heimsóknir frá erlendum áhrifamönnum sem sögðu að Ísland þyrfti að ganga í Evrópusambandið þá, um síðustu aldamót, til að vera á undan Noregi. Til þess að við stæðum ekki uppi með það að Noregur væri búinn að móta sjávarútvegsstefnu Evrópusambandsins þegar við gengjum inn, ekki ef, heldur þegar.

Núna vita auðvitað allir að Noregur er ekkert á leið inn í Evrópu­sambandið og það munu örugglega líða áratugir þangað til, ef einhvern tímann það gerist.

Tony Blair hafði það sem meginþátt í sinni efnahagsstefnu á sínu fyrsta kjörtímabili að á öðru kjörtímabili myndi hann hafa forystu um það að Bretar gengju inn í evrusamstarfið.

Það myndu allir hlæja að slíkri tillögu í Bretlandi núna og það sem meira er þá er Bretland á leiðinni út úr Evrópusambandinu.

Þessar spár og þessi umræða, sem ég varð vitni að sjálfur á fyrstu árum mínum sem forseti, er auðvitað dæmi um það að þessir spádómar um að Evrópusambandið væri hin örugga framtíð og væri á beinni braut og allir yrðu að ganga þar inn ef þeir ætluðu sér að eiga einhverja sómasamlega framtíð, þetta hefur alltsaman reynst rangt. Þvert á móti sjáum við hér í Norður-Atlantshafi þar sem Íslendingar og Norðmenn hafa staðið utan, Grænlendingar og Færeyingar, öllum þessum þjóðum vegnar tiltölulega vel saman­borið við þær þjóðir sem eru á meginlandi Evrópu og glíma við þau gríðarlegu vandamál sem Evrópusambandið glímir við þar.

Þannig að ég á mjög bágt með að sjá það að einhver geti fært fram í dag einhverjar sannfærandi röksemdir fyrir því að af hverju, út frá íslenskum hagsmunum, við ættum að ganga í Evrópusambandið,“ segir Ólafur." (Visir.is)

Sjá má viðtalið við Ólaf í heild sinni HÉR. 

Nýtt mat á EES-samningi er orðið brýnt; nefnd til að meta galla hans og kosti er grun­samlega fámenn, með 2 þekktum og 1 lítt þekktum nefndarmanni

Utanríkisráðhr. skipaði 30/8 sl. 3ja manna starfshóp sem ætlað er að gera úttekt á kostum og göllum EES-aðildar Íslands. Nefndar­form. er Björn Bjarna­son, en Kristrún Heimisdóttir, fyrrv. að­stoðarm. Ingi­bjargar Sól­rún­ar og síðar Árna Páls Árna­sonar við­skipta­ráðherra, situr í nefndinni með Birni, og þótt bæði séu vitfólk mikið, er kannski ekki við því að búast, að þau komi með nýjar og óvæntar tillögur að rannsókn sinni lokinni. Björn hefur með eindregnum hætti ítrekað lýst sig mjög hlynntan EES-samningnum, og ekki er Kristrún líkleg til að leggja neitt til, sem fjarlægir okkur frá Evrópusambandinu, það þveröfuga gæti jafnvel gerzt.

Eflaust er það rétt mat hjá Birni Bjarnasyni, þegar hann segir á heimasíðu sinni: "Það er vel við hæfi að gera ítarlega og vandaða úttekt á aðild Íslands að samningnum þegar 25 ár eru liðinn frá gildistöku hans." En hér hlýtur ekki sízt að skipta máli, hvernig sú nefnd er skipuð, sem gerir þessa úttekt á því, hvort við höfum á heildina litið grætt eða haft gagn af EES-samningnum eða hvort hann hafi jafnvel lengi verið þjóðinni til þyngsla á sumum sviðum.

En hver er þriðji nefndarmaðurinn? Bergþóra heitir hún Hall­dórs­dótt­ir, núv. lög­fræðing­ur hjá Sam­tök­um at­vinnu­lífs­ins og er­ind­reki um sam­starf at­vinnu­lífs­ins og ut­an­rík­isþjón­ust­unn­ar. Hún varð 35 ára í fyrradag (til hamingju með það!), ólst upp í Reykjavík, og lauk ML-prófi í lögfræði frá Háskólanum í Reykjavík auk þess sem hún lauk diplómaprófi í frönsku frá Aix-Marseille Université. Hún var fyrst saksóknarafulltrúi á sviði skattamála hjá Embætti sérstaks saksóknara, einnig sérfræðingur hjá Sam­keppnis­eftir­litinu og sinnti lögfræðiaðstoð fyrir kosningaeftirlitsnefnd Öryggis- og samvinnu­ráðs Evrópu áður en hún hóf störf hjá SA, í upphafi á vinnumarkaðssviði samtakanna.

Nú er vitað, að SA hafa mjög viljað halla sér að Evrópusambandinu, og úr hópi stjórn­enda í þeim samtökum atvinnu­lífs hafa t.d. allmargir forystu­menn ESB-sinna á Íslandi komið, sem og þónokkrir af þing­mönnum "Viðreisnar", sbr. hér og hér). Því liggur beint við að spyrja: Er líklegt, að lögfræðingur SA sl. hálfan áratug sé fyrir fram hlutlaus gagnvart EES-samn­ingnum og Evrópu­sambandinu sjálfu?

En Björn Bjarnason er ósköp glaður yfir þessu öllu saman og ritar þess utan: "Fyrir okkur sem sitjum við að safna efni í þessa skýrslu er ánægjulegt að sjá að vinnulagið veldur ekki deilum á alþingi." Þá upplýsir hann um, að Pétur Gunnarsson, sérfræðingur í EES-málum í utanríkisráðuneytinu, er ritari hópsins.

Ef einhverjum þykir hér ógáfulega spurt út í mál eða of mikillar tortryggni gæta gagnvart nefndarmönnunum þremur, þá er sjálfsagt að nefna það hér í athuga­semd og koma með rök fyrir því, að þetta sé allt í bezta fari undir leiðsögn Björns Bjarnasonar. Afstaða hans til Þriðja (ACER) orku­mála­pakka Evrópu­sambands­ins dregur þó ekkert úr áhyggjum undirritaðs.

Í frétt á Mbl.is um þetta mál sagði svo:

Björn fjallaði um skip­un­ina á vefsíðu sinni [...] þar sem hann sagði meðal ann­ars: "Ég var og er á móti ESB-aðild og tel að EES-leiðin sé best til óhjá­kvæmi­legs sam­starfs okk­ar við ESB. Að greina EES-stöðuna nú og draga álykt­an­ir af þeirri vinnu er verðugt viðfangs­efni."

Fyrrverandi utanríkisráðherra fekk hér tilefni til að skjóta spotzkur á Björn (úr sömu frétt):

Þessi um­mæli vöktu at­hygli Gunn­ars Braga Sveins­son­ar, þing­flokks­for­manns Miðflokks­ins, sem birti um­mæli Bjarn­ar á Face­book-síðu sinni og velti því fyr­ir sér hvort niðurstaða skýrslu starfs­hóps­ins lægi fyr­ir í ljósi orða for­manns hans: "Er þá niðurstaðan kom­in?" (!)

VIÐAUKI

Undirritaður setti eftirfarandi texta á Facebók, m.a. á Stjórnmálaspjallið, með vísan á þessa grein:

Er þriggja manna nefnd undir forystu Björns Bjarnasonar treystandi fyrir framtíðarstöðu landsins? Hér er um afgerandi mikilvægt endurmat á EES-samningnum að ræða, en er þá við því að búast, að þrjár manneskjur, sem allar gætu fyrir fram virzt vera hlynntar honum, gefi á sínum vel launaða 12 mánaða matstíma traustsverða rniðurstöðu um allar hliðar þess máls? Víst er, að samningurinn hefur kostað mikið í árlegum útgjöldum ríkissjóðs vegna eilífrar þýðingarvinnu á löggjöf, sem við höfum alla jafnan ekkert með að gera og oft er til óþurftar og takmörkunar á athafnafrelsi Íslendinga, sem og með fráleitum framlögum héðan til þróunarstarfs ESB-ríkja í Austur-Evrópu, en það versta er þó, ef skuldbindingar okkar aukast enn, á borð við ACER-málið skelfilega og sæstrengs-málið. Björn Bjarnason virðist forstokkaður fylgismaður Þriðja orkumálapakka Evrópusambandsins, með öllu hans fullveldisframsali til ACER og ESB, og er því naumast rétti maðurinn til að leiða svona matsvinnu. Vísa ég um það mál til frábærs upplýsingastarfs Bjarna Jónssonar rafmagnsverkfræðings og nú síðast til greinar hans: Gagnrýni prófessors Peters Örebech (sérfræðings í Evrópurétti) sem malar niður í smátt hið afar meðvirka álit með Acer-samningnum sem Þórdís Kolbrún, varaformaður Sjálfstæðisflokksins, kallaði eftir! -- Eitt er víst að þessi mál eru ekki í góðu fari -- að mörgu er hér að ugga, en hér er grein Bjarna Jónssonar: https://bjarnijonsson.blog.is/blog/bjarnijonsson/entry/2223574/

Sjá einnig athugasemdirnar og umræður hér á eftir.

Jón Valur Jensson.

„Er þá niðurstaðan komin?“

Ekki er björgulegt fram undan í Evrópusambandinu, djúp evrukreppa jafnvel yfirvofandi á komandi tíð

Hag­kerfi evru­ríkj­a eru ber­skjölduð vegna skuldasöfnunar, sem og einka­fyr­ir­tæki.

"Hugs­an­legt er að næsta niður­sveifla á evru­svæðinu verði verri en sú síðasta þar sem rík­is­stjórn­ir og seðlabank­ar inn­an svæðis­ins hafa ekki leng­ur nauðsyn­leg tæki til þess að tak­ast á við nýja efna­hagskrísu að mati alþjóðlega mats­fyr­ir­tæk­is­ins Moo­dy´s.

Fyr­ir vikið verði lítið svig­rúm til þess að grípa inn í með fjár­hags­leg­um stuðningi komi til nýrr­ar niður­sveiflu. Enn frem­ur seg­ir Moo­dy's að evru­ríki með veik­b­urða hag­kerfi og mikið at­vinnu­leysi hafi gert of lítið til þess að koma á nauðsyn­leg­um um­bót­um,"

eins og hermt er á frétta­vef breska dag­blaðsins Daily Tel­egraph og frá er sagt á Mbl.is í dag. Og ekki er útlitið gott:

Á sama tíma og Evr­ópski seðlabank­inn er enn að prenta pen­inga vegna síðustu krísu hefur rík­is­stjórnum Ítal­íu, Spán­ar og Frakk­lands ekki tek­izt að lækka skuld­ir sín­ar sem neinu nemi. Ennfremur hafa mörg fyr­ir­tæki safnað skuld­um þrátt fyr­ir minnk­andi láns­traust. Það hafi verið hægt vegna mik­ils fram­boðs á ódýru láns­fé. Þau stæðu því illa að vígi.

Margrómaðir yfirburðir ESB-ríkja í vaxta- og lánamálum, sem og vegna "öflugs" Evrópsks seðlabanka, virðast þarna hæpnari en á var litið og jafnvel orðnir að snöru fyrir þessi lönd sjálf, því að endalaust varir þetta ástand ekki, og skell­ur­inn getur orðið mikill. Vill einhver kasta efnahag Íslands inn í slíkan rúllettu?

Svig­rúmið til þess að grípa til aðgerða heldur jafnvel áfram að minnka,

Meðal ann­ars vegna þess að áhrifaþætt­ir til lengri tíma gera stöðuna sí­fellt verri. Þar á meðal sí­fellt eldri íbúa­fjöldi evru­ríkj­anna.

Ekki er staðan mikið betri hjá heim­il­um á evru­svæðinu að mati Moody´s. Þau

hefðu átt erfitt með að draga úr skuld­setn­ingu sinni á sama tíma og sparnaður væri af skorn­um skammti. Fyr­ir vikið gætu þau átt erfitt með að greiða skuld­ir til baka ef vext­ir færu hækk­andi.

Ennfremur: flest bendi til "lít­ils hag­vaxt­ar á evru­svæðinu næstu árin, jafn­vel þó ekki kæmi til niður­sveiflu vegna lít­ill­ar fram­leiðniaukn­ing­ar og hækk­andi meðal­ald­urs."

Þetta bendir sízt til glæsilegs ástands fram undan. Náttúrleg fólksfjölgun á evrusvæðinu hefur stöðvazt og fer nú niður á við, enda fæðast þar víða einungis 1,3 til 1,5 börn á hverja fjölskyldu og því einboðið, að miklu minna framboð verði á nýjum vinnuafls-kynslóðum þar á næstu tveimur áratugum en fyrir aldarfjórðungi. "Lausn" að hluta til gæti fólgizt í síauknum innflutningi fólks frá Mið-Austurlöndum, Afríku og Indlandi, en því fylgir bæði mikill upphafs­kostn­aður, aukið álag á menntunar­kerfi til að efla starfs- og raunar grunn­menntun fyrir allt það fólk, fyrir utan aðlögunar­vanda á báða bóga, innfæddra og aðfluttra.

Jón Valur Jensson.

Næsta evrukrísa hugsanlega verri

"Evrópusambandið verður að sýna Bretlandi virðingu

... í viðræðum um útgöngu úr sam­bandinu, segir Theresa May, for­sæt­is­ráð­herra Breta, í yfir­lýs­ingu sem hún sendi frá sér í dag. Á leiðtoga­fundi ESB í Salz­burg í gær var tillögum hennar um útgöngu hafnað. Leiðtogar aðildar­ríkjanna voru sammála um að þær væru óásætt­an­legar og lögðu þeir áherslu á að þeir væru samtaka um heild innri markaðarins. Áætlunin sem hún kynnti í gær er kennd við Chequers, sveitasetur ráðherrans.

 

„Ég ætla hvorki að umbylta niðurstöðum þjóðar­atkvæða­greiðsl­unnar né að láta landið mitt liðast í sundur,“ sagði May í yfirlýsingunni. Breska ríkis­útvarpið, BBC, greinir frá. Í Brexit-viðræðum hafi hún alltaf sýnt ESB virð­ingu og búist við því sama. Eigi niður­staðan að verða sú að samband Bret­lands og ESB verði gott að lokinni útgöngu, verði að ríkja gagnkvæm virðing. 

Forsætisráðherrann gagnrýndi leiðtogana fyrir að útskýra ekki betur á hverju neitun þeirra byggði, svo að hægt verði að ræða málin. Án útskýr­inga verði ekki hægt að ná árangri í viðræðunum. Enn er langt í land í Brexit-viðræðum, að mati May. Bretum hafi verið boðið að vera hluti af Evrópska efnahags­svæðinu og tollabandalagi eða að gera fríversl­unar­samning en að það séu ekki ásættanlegir kostir fyrir Breta. Með því að ganga að fyrri kostinum myndu bresk stjórnvöld gera lítið úr þjóðar­atkvæða­greiðslu um Brexit. Síðari kosturinn myndi þýða að Norður-Írland yrði endanlega aðskilið frá Bretlandi. Slíkt myndi ekki nokkur breskur forsætisráðherra samþykkja. „Ef ESB heldur að ég geri það, þá skjátlast þeim hrapallega.“ Að mati May eru báðir kostirnir slæmir. Betra sé að gera engan samning en slæman."

Allur er þessi pistill tekinn herskildi af þjóðareigninni Rúv-vefnum síðdegis í dag. -jvj.

Segir tillögur Breta ekki ganga upp

Enn eykst skefjalaus útaustur úr ríkissjóði vegna EES-báknsins

Fram­lög Íslands til upp­bygg­ing­ar­sjóðs EES vegna aðild­ar Íslands að EES-samn­ingn­um verða 566 millj. kr. 2019, eru 276,5 millj. 2018, verða 899 millj. 2020 og einn millj­arður og 26 millj­ón­ir árið 2021.

Þvílík aukning, hátt í fjór­földun á þremur árum! En hvað kemur okkur við einhver upp­bygg­ing í Búlgaríu eða Rúmeníu, Lettlandi eða Slóveníu? Jú, millj­arður skal það verða! En Fjölskyldu­hjálp Íslands og hennar fátæku skjólstæðingar fá engar þrjár milljónir, hvorki úr ríkissjóði né borgar­sjóði, þá skal frekar kastað milljarði austur fyrir gamla járntjaldið, handa fátækum sem Brussel-liðið getur ekki annazt, og lokað fleiri götum í Reykjavík, svo að hver bílstjóri fari að átta sig á því að hann er persona non grata, enda beri borgin meiri ábyrgð á útlendum en innlendum borgarbúum.

Þá stendur til "að veita 162 millj­.kr. auka­lega til sendi­ráðs Íslands í Brus­sel á næsta ári til þess að styrkja starf­semi þess og fjölga full­trú­um fagráðuneyta þar vegna aðild­ar Íslands að samn­ingn­um um Evr­ópska efna­hags­svæðið (EES)" (mbl.is).

Já, þetta verður Gósentíð hvítflibbanna í ráðuneytunum, ESB-þotuliðsins:

Enn­frem­ur seg­ir í fjár­laga­frum­varp­inu að und­ir­bún­ing­ur sé þegar haf­inn að því að efla sendi­ráðið í Brus­sel og fjölga full­trú­um fagráðuneyta inn­an þess.

Þetta fer að minna á ljóð Steins Steinarr:

... Húsameistari ríkisins, ekki meir, ekki meir!

Jón Valur Jensson.

Hundruðum milljóna meira vegna EES

Bragð er að þá barnið finnur: jafnvel Baldur Þórhallsson sér þetta!

Á sama tíma og æ fleiri sjá annmarkana á því að halda áfram í EES vegna yfirgangs ESB sem þvingar upp á okkur þungbærum lagaklöfum,* kemur í ljós, að jafnvel það að neyða okkur til refsiaðgerða gegn Rússum er enn einn anginn af EES-"samstarfinu"! En Baldur þessi er einn mesti ESB-maður á norðurhveli jarðar, hefur lengi mælt með innlimun landsins í Evrópusambandið, enda árum  saman verið margmilljóna-styrkþegi þess.

En í áðurnefndum refsiaðgerðum hefur þjóðin verið neydd til að taka þátt, sér til skaðræðis, af meðvirkri stjórnmálaelítu, sem gæti nú farið að syngja sitt síðasta, ef hún áttar sig ekki á því, að hún er alveg að klofna frá þjóðinni.

* Persónuverndarlögunum, sem koma sér afar illa fyrir sveitarfélög og fyrirtæki, og Þriðja ESB-orkumálapakkanum.

Jón Valur Jensson.

Tökum þátt vegna EES-samningsins

Fullveldisframsal að vild evrókrata? Nei takk!

Með hjásetu við stjórn­laga­þings­kosn­ingar 27.11. 2010 færðu margir [hægri og miðju-] stjórnar­and­stæð­ing­ar Sam­fylk­ingu og fimmtu her­deild ESB þann áfanga­sigur á leið þeirra í Evrópu­stór­veld­ið að gefa þeim færi á lúmsk­um stjórn­ar­skrár­breyt­ingum. Afleið­ingin: [aðeins] 37% kjörsókn og áberandi stór hlutur ESB-sinna.

A.m.k. 10-11 af 25 efstu í kosningunni, sem reyndist ógild og að engu hafandi, eru eindregnir fylgis­menn inntöku Íslands í Evrópu­sambandið, þ. á m. klókur fyrrv. starfsmaður ESB, Eiríkur Bergmann Einarsson. Er hann nú á launum hjá Evrópu­fræðasetri á Bifröst, sem þiggur mikla styrki frá framkvæmdastjórn ESB! Svo tvöföldum í roðinu var falið að véla um stjórnarskrá og beita áhrifum sínum meðal græsku­lítilla „ráðsmanna“.

Aðrir helztu ESB-harðlínumenn í hópi hinna 25 eru Vilhjálmur Þor­steinsson í CCP, Gísli Tryggvason í Neytenda­stofu, sem leggst lágt við að afla „frumvarpinu“ (!) stuðnings­manna (sjá: lifsrettur.blog.is/blog/lifsrettur/entry/1255535/), Guð­mundur Gunnarsson úr Rafiðnaðarsambandinu, Illugi Jökulsson, Pavel Bartozek og Þorvaldur Gylfason, iðinn áróðurs­meistari sem heldur uppi blekk­ingum af alvarlegasta toga (sjá: jvj.blog.is/blog/jvj/entry/1263309/). Með fylgdu ESB-sinnar eins og Silja Bára Ómarsdóttir, Þórhildur Þorleifs­dóttir og Freyja Haraldsdóttir.

Að hvöt Illuga Jökulssonar sniðgengu 30 þingmenn úrskurð Hæsta­réttar um ógildingu kosn­ing­anna. Í trássi við stjórn­laga­þings­lögin, sem enn voru í gildi, var kosningin ekki endurtekin, en 25 manna hópnum boðið að setjast í nefnd í umboði 30 þingmanna, þ.e. „stjórn­lagaráð“. Þá var þeim gert óvænt tilboð, eins og til að liðka til fyrir þátt­tök­unni: að sitja í 4 mánuði á fullum alþingis­manns­launum í stað tveggja, eins og verða átti um stjórnlaga­þingið (sjá um það stór­alvar­lega mál og ólögmæta ferli: jvj.blog.is/blog/jvj/entry/1263312/).

Í takt við evrókratíska ofhleðslu „ráðsins“ rættust verstu hrakspárnar: laumað inn grófri fullveldisframsalsgrein, nr. 111. Jafnvel gamlir íhaldsmenn í „ráðinu“, Pétur Gunnlaugsson á Útvarpi Sögu (jvj.blog.is/blog/jvj/entry/1263311/) og Ari Teits­son, féllu sem skotnir fyrir ódýrum áróðurs­brellum Þorvaldar og Eiríks til að réttlæta þá lúsléttu heimild til fullveldis­framsals. Er Pétur sízt linari en þeir í áróðri með 111. greininni, segir hana gera fullveldisframsal „erfiðara“ en núverandi stjórnarskrá og fullyrðir að stjórnarskráin skipti engu máli, ef ákveðið verði að ganga í ESB, því að þá víki hún fyrir lögum ESB.

Þetta er fleipur, meðan við erum utan ESB. Margar greinar stjórnarskrárinnar fela í sér, að allt löggjafarvald yfir okkur sé í höndum Alþingis og forsetans (og í vissum tilfellum: þjóðarinnar). Ef stjórnvöld reyna að brjóta 2. gr. hennar, 16., 26. gr. o.fl. með því að undirrita aðildarsamning sem gefur ESB formlega beint og æðsta löggjafarvald yfir landinu, sem og, að landslög hér verði víkjandi fyrir ESB-löggjöf sem rekst á þau, þá verður sú gjörð yfirvalda samstundis kærð til Hæstaréttar af sjálfvöktum fjöldasamtökum sem augljóst stjórnarskrárbrot.

Að segja að „þjóðin“ fái þá „vörn“ í 111. gr. að geta kosið gegn fullveldisframsali lýsir blindni, því að 30-35% kosningabærra manna gætu þá verið að taka afdrifaríka ákvörðun um framsal ríkisvalds, þ.m.t. allt æðsta löggjafarvald, til erlends stórríkis, sennilega fyrir fullt og allt, þ.e.a.s. ef atkvæði féllu nokkuð jafnt í 60-70% kjörsókn um málið. Geta 30% kallast „þjóðin“?

Útvarp Saga er í áróðursferð fyrir stjórnlaga­pakkann. Enginn laga­prófessor eða stjórn­skipunar­fræðingur kemst þar að hljóðnemanum, en „ráðsmönnum“ boðið nær daglega á rauða dregilinn, jafnvel ESB-innlimunar­sinnum eins og Þorvaldi, Eiríki Bergmann og Vilhjálmi Þorst. En þrír þáttagerðarmenn, sem dirfðust að gagnrýna stjórnlagaráð, voru látnir taka pokann sinn, ég, Baldur Ágústsson fv. forsetaframbj. og Jón Magnússon hrl. Ríkisstjórnarútvarpið stendur svo undir því nafni með hlutdrægu, ójöfnu vali manna í Silfur Egils o.fl. þætti í þágu stjórn­laga­ráðs – ítrekuð hlutleysisbrot, en stjórnar­skrá lýðveldisins liggur óbætt hjá garði og ekki minnzt á hana á atkvæða­seðlinum!

Í 82. tillögugr. er í raun búið til embætti varaforseta Íslands, í höndum eins manns, flokkspólitísks forseta Alþingis, fulltrúa stjórnar­meirihluta! Á að treysta honum fyrir málskotsvaldinu? Hví var forseta Hæstaréttar ekki fremur falið það valdahlutverk á hendur?

Í 113. gr. „ráðsins“ er 5/6 alþingismanna gefið vald til að breyta stjórnarskrá án þess að spyrja þjóðina! Fjórflokkurinn hefur yfirleitt haft fleiri en 5/6 þingsins. Þetta hentar honum vel.

Úr 74. gr. stjskr. vill „ráðið“ fella niður heimild til að láta banna viss félög. Gæti t.d. átt við kynþátta­haturs­félög, eins og Björg Thorarensen lagapróf. bendir á, alþjóðleg glæpasamtök, mafíur, hrottagengi.

Ráðið vill fella niður 2. tl. 72. gr. stjskr., en það ákvæði leyfir stjórnvöldum að takmarka eign útlendinga í fasteignum og er helzta vörn innan­ríkis­ráðherra gegn jarðeigna-ásælni Kínverja hér á landi.

Sama stjskr.ákvæði er traust vörn gegn kaupum útlendinga á útvegs­fyrirtækjum hér. Hefur Jón Bjarnason alþm. bent á, að ráðið vill þessa takmörkun á fasteigna­kaupum útlendinga feiga. Slík niðurfelling virðist þjónkun við óskir ESB-innlim­un­ar­sinna sem laumuðust inn í hið ólögmæta „ráð“.

Mestu varðar að menn afstýri því stórslysi að liðkað verði fyrir innlimun Íslands í ESB. Það er þeim mun mikil­vægara sem við eigum þar við að etja afl 1570 sinnum fólks­fleira veldis en íslenzku þjóðarinnar, afl sem notar sína fjárhags­yfirburði til að dæla hingað áróðursfé og hyggst gera það í vaxandi mæli.

Grein þessi birtist upphaflega í Morgunblaðinu 20. október 2012, höfundur er guðfræðingur, prófarkalesari og form. Samtaka um rannsóknir á Evrópu­sambandinu.

ESB-trúboð Fréttablaðsins

Fréttablaðið birtir í dag 2 grein­ar í þágu Evr­ópu­sam­bands­ins, leið­ar­ann og pist­il Þor­steins Víg­lunds­son­ar í "Við­reisn".

Dæmi­gerð­ur er leið­ari evró­krat­ans Kol­brún­ar Berg­þórs­dótt­ur -- fjallar ger­sam­lega ein­hliða um Brexit-málið. Hún sér ENGIN rök sem Brexit-menn hafi haft fyrir sínum mál­flutningi (og þar skrökvar hún í leiðinni) og velur svo að tala ein­ungis þá fáu Brexit-mál­svara, sem misst hafa stjórn á sér í bræði í and­stöð­unni við ESB, sem nánast einu skýru dæmin um Brexit-afstöðuna! Uppteiknar sem sé fuglahræðu til að auðvelda sér leikinn!

Svona eiga menn ekki að skrifa leiðara. Í blaði, sem varpað er fyrir hvers manns dyr, á að vera hægt að ætlast til þess, að fjallað sé í leiðurum af sanngirni og hlutlægni um mikilvæg mál, án þess að draga bara hlut annars aðilans í deilu­mál­um, ef hinn á sér sín rök líka, já, án þessarar bullandi ESB-aðdáunar sem Kolbrún sýnir hér í dag.

 

Þessi ævi­sögu­ritari Jón Baldvins Hanni­bals­sonar, K.B., virðist ekki hafa komizt yfir hrifningu sína af þeim stjórn­mála­manni, og þegar margt á þessu ári sýnir okkur, að allt of langt var gengið með hættulegum EES-samningnum, sem Brussel-valda­klíkan notar til að herja enn meira á okkar stjórnsýslu (einkum sveitar­félaga) með persónu­verndar­lögunum, sem við þurfum ekkert á að halda, og þegar ACER-orku­skipulags­málið vofir yfir okkur í haust (sjá einkum greinar þessa frábæra verkfræðings: https://bjarnijonsson.blog.is), auk annarra kostnað­ar­mikilla EES-mála, þá ætti Kolbrún nú að hafa sett sig inn í þau mál og leggja réttlætinu lið sitt, ef eitthvert gagn er þá að því, í stað þess að skrifa leiðara til þókknunar Evrópu­sambandinu. Reyndar eru Jón Ásgeir Jóhannesson og Ólöf Skaftadóttir, sem hafa sín miklu áhrif á stefnu og skrif Frétta­blaðsins, bæði eindregnir ESB-innlimunarsinnar!

 

Þorsteinn Víglundsson er einn ESB-postulanna í "Viðreisn". Setning hans í Frétta­blaðsgrein í dag: "Mánaðarleg útgjöld fjögurra manna fjölskyldu eru um 80 þúsund krónum hærri til matarkaupa hér en á hinum Norðurlöndunum," er sennilega rakin skreytni, enda vegur mánaðarlega matarkarfan ekki nema um 14% af útgjöldum meðal­fjölskyld­unnar. Erna Bjarnadóttir, hagfræðingur Bænda­samtaka Íslans og fyrrverandi formaður Heimssýnar, hefur sýnt fram á rangan samanburð verðlags hér við verðlag í Skandinavíu.

 

En Þorsteinn vill hugsa í peningum og mata ofan í okkur falstúlkun sína á vaxta- og verðlagsmálum og virðist ganga út frá því sem gefnu, að almenningur vilji selja frá sér fullveldið í löggjafar-, framkvæmda- og dómsmálum fyrir aurana sem hann þykist sjá eftir vegna sjálfstæðrar stöðu Íslands.

 

Það er hneisu- og sorgar-efni að menn skuli geta skrifað þannig á aldar­afmæli þess fullveldis Íslands, sem er grunnur þess og alger forsenda, að við ráðum okkar eigin fiskimiðum sjálf og þurftum ekki að lúta valdboði Evrópu­sambandins um að borga Bretum og Hollendingum falskröfu þeirra vegna Icesave-reikninga prívat­banka og að beygja okkur fyrir þeim vilja Brussel-manna, að hlutur okkar í makríl­veiðum í NA-Atlants­hafi yrði aðeins um tvö til þrjú prósent í stað þeirra ca. 16% sem við tókum í okkar hlut (mest fyrir einurð Jóns Bjarnasonar ráðherra, sem síðar varð formaður Heimssýnar).

 

Skammsýni virðist að fækka um 100 þúsund fjár, eins og nú stefnir í. Hér þarf að fara fram duglegt markaðsátak til að auglýsa nýjar framleiðslueiningar af lamba­kjöti handa erlendum ferðamönnum. Það er ekki landinu til ábata, að sveitir fari í eyði.

 

Jón Valur Jensson.

Fækka þarf um rúmlega 100 þúsund fjár

Ófært að þvinga þjóðir til að búa saman, sbr. Júgóslavíu!

Söngvarinn frægi Chris Rea gagn­rýnir ráða­menn í Bret­landi og ESB, fjar­læga al­þýðu, og dreg­ur í efa sam­ein­ingu Evrópu: "you cannot force diff­er­ent people to live to­geth­er [when] they simply do not want to", og minnir á hrun Júgó­slavíu.^[60]

Allir eiga að vita, hvernig fór í Júgó­slavíu. Eftir að sex þjóðum og þjóðabrotum líka hafði verið haldið saman undir einni stjórn Josips Bros Tito frá stríðslokum, hlutaðist ríkið sundur í mikilli borgara­styrjöld eftir 1990, þar sem áætlað er, að 130-140.000 manns hafi farizt. Svo stutt er síðan Balkanlöndin voru stríðsvöllur, og ekki stóð Evrópusambandið sig vel við að hefta framgang stríðsins; friðar­gæzlu­liðar á vegum Hollendinga brugðust þar yfir 5.000 múslimum, sem myrtir voru án þess að þeir hollenzku hreyfðu legg né lið.

Á tenglinum syngur Chris Rea lag til eldri dóttur sinnar, Josephine, og varð frægt. Um yngri dóttur sína, sem þá var fjögurra ára, samdi hann lagið Julia. Þarna eru falleg myndbönd, sem sýna ávexti friðar í stað sundrungar og stríðs vegna stefnu misviturra stjórnvalda, sem þvinga þjóðir sínar gegn þeirra vilja.

JVJ.

Sigmundur Davíð minnir á gildi þess að vera utan Evrópu­sambandsins

 

Ísland hefði orðið gjaldþrota ef það hefði verið aðili að ESB þegar banka­hrunið varð árið 2008. Þetta var með­al þess sem fram kom í máli Sig­mund­ar Davíðs Gunn­laugs­sonar formanns Mið­flokks­ins og fyrrv. forsætisráðherra í síðdegis­útvarpi Útvarps Sögu í gær, en hann var gestur Péturs Gunnlaugssonar. Sigmundur bendir á að með verkfærum fullveldisins hafi verið komið veg fyrir að illa færi hér á landi, þjóðin hafi fengið eitthvað um málin að segja. Hann segir að ekki þurfi annað en að horfa til Grikklands til að sjá hvernig hefði getað farið fyrir Íslandi hefði það verið hluti af ESB. Hlusta má á þáttinn í spilaranum fyrir neðan fréttina á vef Útvarps Sögu.

(Frétt þessi er endurbirt hér af vef ÚS, http://utvarpsaga.is/island-hefdi-ordid-gjaldthrota-hefdi-thad-hefdi-verid-i-esb-thegar-hrunid-vard/)