Guðlaug­ur Þór skýtur í báðar áttir á deiluaðila um EES-samning, en er þó langt í frá hlutlaus

Hann benti þó á rang­færsl­ur ESB-sinna um að Ísland inn­leiði um 80-90% af ESB-­til­skip­un­um. Í raun innleiði Ísland 13,4%. 

En að tala um "að lyfta umræðunni um EES-samn­ing inn á hærra plan", eins og Guðlaugur gerði á samkomu í HR í dag, þegar 25 ár eru liðin frá inn­leiðingu EES, er fánýtt hjal af utanríkis­ráðherrans hálfu og kemur ekki í stað þess að ræða nýlega fram komið fjár­hagstjón af honum, sem er geysimikið árlega í milljörðum talið. 

Ólaf­ur Stephen­sen, fram­kvæmda­stjóri Fé­lags at­vinnu­rek­enda, sem var einnig meðal fram­sögu­manna, tók und­ir með Guð­laugi og sagði umræð­una mega gjarn­an fara á hærra plan.  

En það eru lítil meðmæli með málefnastöðu Guðlaugs Þórs, þegar einn helzti ESB-sinni landsins tekur sér stöðu með honum.

Hann segir hreyf­ingu sem vilji inn­göngu í ESB og "sjálf­skipaða full­veld­issinn­a" hafa sam­ein­azt um að "koma EES-samn­ing­um fyr­ir katt­ar­nef," en gefur sér sjálfur, að samn­ing­ur­inn sé "góður".

Hitt var rétt hjá honum að bend­a á þá lygastarfsemi ESB-sinna, að með EES-samn­ingn­um séum við að inn­leiða um 80 til 90% af Evr­ópu­til­skip­un­um. „Hér er um hreina og klára rang­færslu að ræða,” sagði Guðlaug­ur. Inn­leiðing­ar­hlut­fall Íslands frá gildis­töku samn­ings­ins sé í raun 13,4%. 

 

Jón Valur Jensson.

 

Vill umræðuna um EES á hærra plan

Það sem eitt sinn virtist óheppni virðist nú happ í hendi

Það eru tíðindi að sjálfur forsætis­ráðherra Íslands segist hafa tekið ranga afstöðu til tillögu um það 2009 að halda þjóðar­atkvæða­greiðslu um, hvort sækja ætti um inngöngu í Evrópusambandið.

Á því ári var í raun spilað fjárhættuspil um framtíð Íslands og fullveldi.

Hlutirnir geta litið út allt öðruvísi eftir á. Nú hefur Katrín Jak­obs­dóttir endurskoðað hug sinn og telur að Ísland ætti aldrei -- og hefði aldrei átt -- að sækja um inngöngu í Evrópu­sambandið án þess að þjóðin fengi fyrst að tjá sig um það mál. Samt greiddi hún atkvæði gegn þingsályktunartillögu um það árið 2009.

Augljós var yfirgangur Jóhönnu- og Steingríms­liðsins árið 2009 að hafna því að vísa málinu fyrst til dóms þjóðarinnar. Það var bara keyrt á það, að Íslandi ætti að troða í þetta stórríkja­samband í Evrópu og spyrja almenning helzt einskis. Katrín tók þátt í því á fullu, strengjabrúða Steingríms Joð eins og fleiri í flokki VG.

En eftir á að hyggja hefur þetta í raun snúizt okkur til góðs, þrátt fyrir illan tilgang. Hefði þings­ályktunar­tillagan um að halda fyrst þjóðaratkvæða­greiðslu um umsóknarmálið verið samþykkt, þá hefði tímans vegna og illra aðstæðna (við hámark bankakrepp­unnar) verið hætt við við, að innlimunarsinnar hefðu getað náð meirihluta atkvæða við þá tillögu, jafnvel þótt nokkrum mánuðum síðar hafi verið komin meirihluta-andstaða gegn ESB-aðild, afstaða sem styrktist og hefur allar götur síðan verið meirihluta­afstaða aðspurðra kjósenda. En hefði þessi meirihluti náðst í þjóðaratkvæðagreiðslu 2009, væri aðstaða Alþingis nú erfiðari til að samþykkja þá tillögu Sigmundar Davíðs að þingið lýsi formlega yfir endalokum umsóknar að ESB.

Jón Valur Jensson.

Hefðu átt að halda þjóðaratkvæði

Ekki fyrir okkar hönd! Embættismaður getur ekki skuldbundið þjóðina til að lúta ofríki starfshóps SÞ um innflytjendamál

Í vel falinni smá­frétt hád.útv. Rúv* þennan örlaga­dag 10. des. segir að "150 ríki SÞ, Ísland þar á meðal," hafi stað­fest fólks­flutninga­sátt­mála SÞ!

Sátt­mál­inn var ALDREI kynnt­ur hér af hálfu stjórn­valda,** ALDREI kynntur Alþingi né borinn undir atkvæða­greiðslu í þinginu og ALDREI nefnd­ur á nafn í kosn­inga­kynn­ingu flokk­anna fyrir þing­kosning­arnar 2017!

Þessi sáttmáli var EKKI undir­rit­aður fyrir hönd íslenzku þjóð­ar­innar, hún á enga aðkomu að honum, og allar skoðana­kann­anir hér hafa sýnt yfir­gnæfandi andstöðu við hann, m.a. nú síðast sú sem birt var nú kl. 12 í Útvarpi Sögu. 92,9% sögðu þar NEI við spurningunni hvort Ísland ætti að undir­rita sátt­mál­ann, aðeins 5,8% sögðu já, en 1,2% hlutlausir! Í skoðanakönnun, sem staðið hefur yfir á Stjórnmálaspjalli Facebókar, vilja 237 manns, að fram fari þjóðaratkvæðagreiðsla um málið, en aðeins 21 er þar andvígur því.

Það ber ótvírætt að hafna þessum samningi sem m.a. felur í sér fullveldis­framsal yfir landamærunum og alvarleg brot á ákvæðum 73. gr. stjórnar­skrárinnar um tjáningar­frelsi, en miklu fleiri ákvæði hans fela í sér stóralvarlegar byrðar á þjóð okkar, efnahag og velferðar­kerfið og sjálfa samsetningu "þjóð­ar­innar" eða öllu heldur íbúatölu landsins, með margföldun innflutnings hælisleitenda og farandfólks. Þetta er t.d. langtum alvar­legra mál en jafnvel hinn hrikalegi Þriðji orkupakki Evrópu­sambandsins! 

Mál þetta stenzt ekki stjórnar­skrá Lýðveld­isins Íslands -- og hvergi neina vestræna stjórnar­skrá í raun, m.a. vegna málfrelsis­ákvæða þeirra. Afglöp þess ráðherra, sem mun hafa sent ráðu­neytis­stjóra forsætisráðuneytisins til óheilla­verks þessa, eru mikil.

* Þessi frétt, sem falin var á eftir umfjöllun um 70 ára afmæli Mann­rétt­inda­yfir­lýsingar SÞ) var enn ekki talin nógu merkileg kl. 17.00 í dag á Rúv til þess að hún hafi náð inn á vefsíðuna Ruv.is, og er það í fullu samræmi við þá ÞÖGGUN sem hefur ríkt um þetta mál víða í Evrópu, en kannski hvergi meiri en hér!

** Jafnvel á fundi í Valhöll 28. nóvember sl. kom fram, að utan­ríkisráðherra hafði ekki kynnt sér sáttmálann (sem er 34 blaðsíður þéttprentaðar), en að hann ætlaði að láta embættismenn sína gera það, áður en hann tæki afstöðu! Sáttmálinn hefur enn ekki verið þýddur á íslenzku, hvað þá kynntur þjóð og þingi! Samt er undir­maður forsætisráðherra látinn uppáskrifa samninginn án umboðs frá þjóð og þingi!

Jón Valur Jensson.

Benedikt Halldórsson ritar um fólksflutninga­samning SÞ:

Það versta við samninginn um innflytjendur er að það verður glæpur að gagnrýna komu ólöglegra innflytjenda. 

Sagt er að hann sé ekki bindandi en það þýðir ekkert að fá bak­þanka þegar erind­rekar krefj­ast þess að við stöndum við það sem við skrif­uðum undir. "Til hvers voruð þið að skrifa undir ef þið meintuð ekkert með því?" verður spurt ef okkur líst ekki á blikuna þegar á hólminn er komið. 

Orð skulu standa. Það er bara þannig. Sá sem lofar vinum sínum greiða kemur ekki með ómerkilegar afsakanir eftirá.

Íslendingar lofa að sækja íslenska ríkisborgara til saka sem setja út á komu innflytjanda frá þriðja heims ríkjum og lofa að loka fjölmiðlum sem lofsyngja ekki samninginn. Kannski fer allt á besta veg en kannski ekki. Það er hugsanlega hægt að afsaka vanefndir ef skattgreiðendur gera uppreisn en það kostar skattgreiðendur "ekkert" að standa við þann hluta loforðsins að sækja einn og einn til saka og loka óþekkum fjölmiðlum. Hver á annars að túlka samningin? Hann segir sig varla sjálfur. Hvað ef menn túlka hann á versta veg? Af hverju er verið að taka áhættuna? Til hvers? Fyrir hvern? 

"Promote independent, objective and quality reporting of media outlets, including internetbased information, including by sensitizing and educating media professionals on migration-related issues and terminology, investing in ethical reporting standards and advertising, and stopping allocation of public funding or material support to media outlets that system­atically promote intolerance, xenophobia, racism and other forms of discrimination towards migrants..."

Ólöglegir innflytjendur verða löglegir en þeir sem setja út á að ólöglegir innflytjendur streymi til landsins verða hinir ólöglegu. Síðan er talað um að "við" eigum að koma í veg fyrir að þær aðstæður skapist í heimalöndunum að fólk leggi land undir fót. Ef "okkur" tekst það ekki verðum við að taka á móti öllum sem vilja koma. Hvergi er minnst á kostnað. 

En stjórnvöld munu sjálfsagt fá nákvæmar leiðbeiningar hvað samningurinn þýði í raun, hversu há óútfyllta ávísunin verður
og hverju við þurfum að afsala. 

20 lönd hafa ákveðið að skrifa ekki undir, þ.á m. Austurríki, Ástralía, Bandaríkin, Danmörk, Eistland, Ítalía, Króatía, Pólland, Slóvakía, Sviss og Tékkland. Það er nefnilega fráleit vitleysa að skrifa undir hugsanlega skerðingu á málfrelsi, í blindni og út í bláinn til að þóknast andlitlausum býrókrötum, jafnvel þótt þeir kenni sig við "virtar" stofnanir.

Það veit enginn hvernig vindar blása þegar við verðum rukkuð um loforðið eða hvaða býrókratar verða þá við völd.

Glæsilega upplýsandi þáttur um hinn stórvarasama þjóðflutningasamning SÞ sem stjórnvöld stefna á að samþykkja eftir tvo daga!

Förum ekki á mis við bezta þátt sem lengi hefur heyrzt á Út­varpi Sögu.* Nýr, frá­bær liðs­auki á Alþingi, Jón Þór Þor­valds­son, og Valdimar Jóhannesson blm. brill­éra þar með Pétri Gunn­laugs­syni í afar upp­lýs­andi máli um þann fólks­flutn­inga­sátt­mála SÞ sem hefur fengið nánast enga umræðu á Ís­landi nema af hálfu ár­vök­ulla and­mæl­enda hans (svipað hefur ástand­ið reyndar verið víða, m.a. í Þýzka­landi, að þöggun hefur jafnvel verið í gangi og látið sem samn­ing­urinn sé hið sjálf­sagð­asta mál sem vart þurfi að ræða og bara öfgar að hafna honum!). 

Sameinuðu þjóðirnar eða starfs­nefnd á vegum þeirra var þegar komin með þessar samn­ings­línur fyrir tveimur árum, en þvílík hefur van­ræksla okkar eigin stjórn­valda verið við að kynna hann, að jafnvel utan­ríkis­ráðherr­ann Guðlaugur Þór Þórðarson sagði á fundi í Valhöll 21. nóvember sl., að hann ætli að láta embættis­menn ráðuneytis síns kynna sér hann, og þá muni hann taka afstöðu til hans! Þó er líka vitað, nú í þessari viku, að hann hefur ákveðið að senda ráðuneytis­stjóra suður til Marokkó, á þá samkomu þar sem sáttmálinn verður samþykktur!

Samt eru nú þegar a.m.k. 20 ríki búin að hafna því að undirrita þennan samning, m.a. Austurríki, Ástralía, Bandaríkin, Danmörk, Eistland, Ítalía (sjá neðar), Króatía, Pólland, Slóvakía, Tékkland og Ungverjaland.

AFAR MARGT ótrúlega fróðlegt kemur fram í þessum klukku­stundar-þætti í Útvarpi Sögu á vef útvarpsins, undir "Þættir", merktur: Síðdegisútvarpið 7. desember, með mynd af þing­manninum unga, Jóni Þór Þor­valds­syni flugstjóra (svart­skeggjuðum), og Valdimar H. Jóhannessyni blaðamanni.

Í öllum skoðanakönnunum, sem sézt hafa um þetta, m.a. á Facebók, hefur yfirgnæfandi fjöldi tekið afstöðu GEGN þessum fólks­flutninga­sáttmála, og það á einnig við um könnun Útvarps Sögu.**

* Þátturinn var frumfluttur í gær og endurtekinn í morgun. Hann er að finna á vefslóð Útvarps Sögu, undir "Þættir", þar er hann á áberandi stað: Síðdegisútvarpið 7. desember, með mynd af þingmanninum unga, Jóni Þór Þorvaldssyni flugstjóra, og Valdimar H. Jóhannessyni blaðamanni.

** Hér er frétt af vef Útvarps Sögu 27. nóvember:

Afgerandi meirihluti þeirra sem þátt tóku í skoðanakönnun Útvarps Sögu vilja ekki að Sameinuðu þjóðirnar fái vald til þess að ákvarða þann fjölda flóttamanna sem Ísland veitir móttöku. Þetta kemur fram í niðurstöðu könnunarinnar sem fram fór á vefsíðunni á síðara sólarhring. Niðurstaðan var kynnt í lok þáttarins Línan laus rétt fyrir hádegi en í þessari könnun var spurt: "Eiga Sameinuðu þjóðirnar að hafa vald til þess að ákveða fjölda þeirra flóttamanna sem koma til Íslands?" Niðurstaðan var eftirfarandi:

 

Nei 94,9%

Já 4,4%

Hlutlausir 0,9%

 

Sjá einnig þessar greinar með hljóðskrám á mikilvæga þætti:

1) Taka ekki þátt í flóttamannafundi Sameinuðu þjóðanna í Marokkó (viðtal við Guðmund Franklín Jónsson viðskiptafræðing, 28. nóv. sl., þar sem hann upplýsir um, að Ítalía tekur ekki þátt í ráðstefnunni í Marrakesh í Marokkó, þar sem málið hefur verið svo illa upplýst fyrir þjóðþingi Ítalíu, og að það sama eigi við um fleiri ríki.

 

2) Marokkósamningur Sameinuðu þjóðanna ógn við frelsi fjölmiðla -- samtal Arnþrúðar Karlsdóttur og Péturs Gunnlaugssonar í þætti í gær. Þar kemur m.a. fram, að í þessum samningi SÞ um flóttafólk o.fl. "er ákvæði rækilega falið sem veitir stjórnvöldum rétt til þess að loka fjölmiðlum fyrirvaralaust setji þeir fram gagnrýni á samninginn eftir að hann verður samþykktur." Úr utanríkisráðuneytinu bárust "þær upplýsingar að ekki sé búist við öðru en að samningurinn verði samþykktur af hálfu Íslands og þar með muni þau lög sem íslensk yfirvöld setja eftirleiðis miðast við samninginn." Hlusta má á samtalið í hljóðskrá á vefsíðunni.

 

Jón Valur Jensson.

„Hvílíkt bull“

Hafna ber undirritun hins afar íþyngjandi SÞ-fólks­flutninga­samnings sem gengur á fullveldi okkar

"Eng­inn get­ur mælt því mót að samn­ing­ur­inn er póli­tískt bind­andi og verður skeinu­hætt­ur lönd­um við laga­lega túlk­un ým­iss kon­ar. Það er leitt til þess að hugsa að nú þegar við fögn­um 100 ára af­mæli full­veld­is­ins skuli þing­heim­ur og fjöl­miðlar ekki sinna meira um full­veldi Íslands."

Svo mælir ágætur vara­þingmaður Mið­flokksins, Jón Þór Þorvalds­son (smellið á Mbl.is-tengilinn hér neðar, á greinina Landa­mær­in opnuð fyr­ir nán­ast öll­um). 

Þetta er stórmál sem stjórnmála­menn hafa haft á sinni könnu í tvö ár, en ekki látið svo lítið að kynna kjósendum út á hvað þetta gengur. "Sáttmáli" þessi er til orðinn hjá Sameinuðu þjóðunum og á að heita ekki lagalega bindandi, en mun þó verða það í reynd, og þau lönd, sem undirrita hann, en ganga slælega eða alls ekki fram í því að uppfylla hann, verða beitt þrýstingi og höfnun. 

Í stuttu máli sagt leggur sáttmálinn ýtarlegar kvaðir á lönd um móttöku flóttamanna og farandfólks, ár eftir ár eftir ár, og um mikla þjónustu við þá aðila, sem fá að ganga inn í borgararéttindi í viðkomandi löndum. Þetta eitt er nógu fráleitt: að við gefum ákvarðanir um slíkt á vald erlendra aðila eða stofnana; en hafandi líka í huga, að helztu nágranna Evrópu er að finna í nærliggjandi múslimalöndum, ættu flestir að átta sig á því, að við verðum að halda ákvörðunarvaldi um slíkt í okkar eigin forsjá, ekki annarra!

Um þennan sáttmála var fjallað hér allýtarlega í tveimur fróðleg­um greinum sendum hingað á Fullveldisvaktina frá Sviss og Þýzkalandi.

„Þessi samn­ing­ur ramm­ar inn þá skoðun Sam­einuðu þjóðanna að æski­legt sé að fólks­flutn­ing­ar í heim­in­um séu gerðir aðgengi­leg­ir fyr­ir þá jarðarbúa sem þess æskja,“ sagði Jón Þór enn frem­ur. Fljótt á litið væri um mannúðar­mál að ræða en vel væri ef svo væri ein­göngu. Full­trú­ar þjóða sem hefðu kynnt sér samn­ing­inn segðu hann aðför að hinum frjálsa vest­ræna heimi þar sem í hon­um fæl­ist að setja þyrfti lög um inni­hald hans. Þar á meðal að tján­ing gegn inni­haldi hans flokkaðist sem hat­urs­orðræða og loka mætti fjöl­miðlum sem ger­ist sek­ir um að taka þátt í slíkri umræðu. (Mbl.is)

Það er ámælisvert að stjórnvöld jafnt sem fjölmiðlar hafa fram undir þetta vanrækt nánast með öllu að kynna landsmönnum þennan sáttmála, eins afdrifaríkur og þó stefnir í að hann verði, ef hann verður samþykktur (sjá hér neðst). Við ættum að fara að fordæmi Austurríkis og Ungverjalands, Eistlands, Króatíu og fleiri landa að hafna þessu óþarfa plaggi, en einnig má benda á, að Sviss, Ítalía og Danmörk virðast helzt á því að fresta samþykkt hans um langa hríð, meðan kynningu hans er enn svo áfátt, að víðs fjarri er, að hann sé almennt kunnur kjósendum, hvað þá að þeir hafi samþykkt hann með einhverjum hætti.

Að lokum má benda hér á góðar greinar um þetta mál:

Ætlar ríkisstjórnin að galopna landamærin?, eftir Jón Magnússon, hrl. og fyrrv. varaþingmann,

Vill þjóðin galopin landamæri?, eftir Valdimar Jóhannesson blaðamann.

Skrifar ríkisstjórnin undir "hömlulausan fólksinnflutning" 10. desember?, eftir Gústaf Adolf Skúlason, Svíþjóð. Þar koma m.a. fram hrikalegar upplýsingar um annars vegar það refsikerfi, sem fjölmiðlar og aðrir eiga yfir höfði sér vegna þessa máls, og hins vegar þær gríðarlegu fólksfjölda-fjölgunartölur, sem miðað er við, að löndin geti borið, margfaldar á við núverandi íbúafjölda!!! Þessar upplýsingar í grein Gústafs verðskulda að birtast hér með:

"Svíþjóðardemókratar vara opinberlega við því að samkomulagið hafi í för með sér opinber höft á fjölmiðlum og skerði tjáningarfrelsið. Samkomulagið setur ríkinu þær skyldur á herðar að afnema styrki til fjölmiðla sem skrifa "rangt" um innflytjendur. Einnig á að víkka út hatursumræðuhugtakið, þannig að hægt verður að refsa þeim einstaklingum og fangelsa sem gagnrýna stefnu yfirvalda í innflytjendamálum. 

Í skýrslu ESB frá 2010 er reiknaður út mögulegur innflutningsfjöldi til aðild­ar­ríkjanna miðað við heildaríbúagetu (table12 aftast í skýrsl­unni). Þar er sagt að Danmörk geti verið 37 milljónir, Svíar 440 milljónir, Finnland 332 milljónir, Þýzka­land 274 milljónir, Frakkar 486 milljónir o.s.frv. ESB með Bretlandi samtals 3.834 milljónir íbúa.

Ísland er ekki með á þessum lista og fróðlegt að vita, hvort ráðamenn hafa reiknað út hversu marga íbúa landið ber skv. þessum reiknismáta ESB. Ljóst er að sú tala skiptir milljónum."

Jón Valur Jensson tók saman.

Landamærin verði opnuð fyrir nánast öllum

Benedict Neff: Meðferð Þjóðverja á fólks­flutn­inga­sáttmálanum ber vitni um andlega leti

 

Hin lýð­ræðis­lega umræða í Þýska­landi virð­ist þessa dag­ana enn og aft­ur ein­kenni­lega þving­uð. Margir tals­menn fólks­flutn­inga­sátt­mála SÞ verja sátt­mál­ann með klaufa­leg­um and-AfD viðbrögðum. Þó eru veru­legir ágallar á sátt­mál­anum. 

Í Þýskalandi er ekki langt síðan fólks­flutn­inga­sátt­máli SÞ kom fyrst til opin­berrar umræðu. Það var fyrst þegar Sebastian Kurz, kanslari Austurríkis, vék sér undan stuðningi við sátt­mál­ann sem hávær umræða blossaði upp í landinu. AfD krafðist þess réttilega að hann yrði ræddur í þinginu. Ríkis­stjórn Þýska­lands hafði fram að því gert sér vonir um að samþykkja sáttmálann án þess að rætt væri um hann – á þeirri forsendu að enginn skynsamur maður hefði nokkuð út á hann að setja. 

Umræðan um fólks­flutn­inga­sátt­málann endurspeglar enn og aftur hina vitsmuna­legu leti sem ríkir á þýska þinginu. Margir þingmenn telja sig nægilega vel undirbúna fyrir slíkar rökræður með ekkert nema and-AfD-áróður að vopni. Þeim skjátlast. 

Hinar klukku­stundar­löngu umræður um fólks­flutn­inga­sáttmálann opinberuðu röksemda­fátækt andstæð­inga AfD. Formaður flokks­ins, Alexander Gauland, tók samninginn og meint lagalegt gildi hans (þ.e. ekki bindandi) í sundur, lið fyrir lið. Í lokin tók hann þó of djúpt í árinni þegar hann sagði „vinstri draum­óra­menn og alþjóðasinnaða elítu vilja breyta þjóðríkinu í landnámssvæði.” Þetta hljómar eins og samsæris­kenning. Engu að síður voru flestir ræðumenn annarra flokka ófærir um málefna­lega gagnrýni á AfD. Þeir gerðu þau grundvallar­mistök að taka málinu ekki nógu alvarlega. Þeir töldu rök ekki nauðsynleg, þar sem sjálfsagt væri að leggja blessun sína yfir sáttmálann. Frank Steffel, þingmaður CDU, sagði að þeir sem samþykktu sáttmál­ann þjónuðu þar með hagsmunum Þýskalands, en þeir sem höfnuðu honum yllu landinu tjóni. Svo einfalt er það. Claudia Moll, þingmaður SPD, taldi þetta allt meiriháttar klúður: „Ég skammast mín ósegjan­lega fyrir að þurfa að ræða þessa tillögu hér í þinginu.”

Flestir ræðumenn létu sér nægja að álykta að fyrst þeir væru ekki sammála AfD, þá hefðu þeir rétt fyrir sér, þ.a.l. þyrfti ekki að skoða málið frekar! Á mörgum öðrum sviðum stjórn­mál­anna í Þýska­landi ríkir einnig þver­pólitísk samstaða sem veldur því að mörg mál eru ekki rædd af alvöru opinberlega. Evran er nauðsyn­leg, Evrópu­sambandið tryggir frið, fólks­flutn­inga­sátt­mál­inn er mikil blessun – þetta er allt á hreinu!

Í slíku andrúmslofti er stjórn­mála­maður eins og Jens Spahn (CDU) einn af þeim huguðu, jafnvel þótt hann hafi ekki einu sinni gagn­rýnt sáttmálann. Hann benti einungis á skort á samskiptum, að það liti allt út fyrir að ríkis­stjórnin hefði eitthvað að fela. Því ætti ekki að samþykkja sátt­málann án þess að útskýra hann fyrir þjóðinni.

Í þessu er tvennt áhugavert: Í fyrsta lagi eru þeir sem vilja  ræða kosti og galla alþjóðlegs sáttmála – sem er ekki óeðlilegt í lýð­ræð­is­ríki – settir í dilk með AfD og útilokaðir. Dóms­mála­ráð­herrann Katarina Barley sagði að þeir sem ekki vildu samþykkja sátt­málann væru þar með að skipa sér í flokk með AfD, Trump, Orban og Kurz. 

Í öðru lagi er orðaval Spahns dæmigert fyrir þýska stjórn­mála­menn: Hann vill útskýra málið fyrir þjóð­inni. Hann er í raun að segja: „Við skulum ræða örlítið saman og þá verða allir sáttir.” Þessi hugsunar­háttur, að stjórn­mál þurfi aðeins að útskýra betur og leyfa þjóðinni að koma með, hefur verið ríkjandi í allri umræðu um flótta­manna­vandann. Ef ágreiningur milli stórs hluta þjóðar­innar og stjórn­mála­elítunnar kemur upp, hefur hin síðar­nefnda trú á því að ástæðan sé einungis sú að stefnan hafi ekki verið kynnt nægilega vel fyrir þjóðinni. Ekki krefst mikillar dirfsku að álykta að kjósendur gætu einfald­lega haft annað, velígrundað álit, en það kemur ekki til greina. Þar af leiðandi virðist hin opinbera umræða einkennilega þvinguð. 

Meðal margra forystumanna í stjórnmálum fer saman yfirvalds­hugsanaháttur og félagsráðgjafa­viðhorf. Kjörorðið er: stjórnað og útskýrt. Afskipti Spahns af sáttmál­anum var, þegar öllu er á botninn hvolft, bara afbrigði af þessu, því að ekki þorði hann að gagnrýna innihald sáttmálans að neinu ráði.

Þó felur fólks­flutn­inga­sáttmálinn í sér ýmsa þætti sem vert væri að gefa meiri gaum, ekki síst frá sjónar­hóli Þjóðverja. Sáttmál­inn á rætur sínar að rekja til flótta­manna­kreppunnar. Engu að síður er augljóst að mörg þeirra viðfangs­efna, sem hafa verið áberandi í Evrópu á síðustu árum, endur­speglast ekki í skjalinu. Í Evrópu hefur t.a.m. verið rætt um hryðjuverk, hliðar­samfélög, erfiða aðlögun múslima, sem sumir efast um hinn frjáls­lynda anda vestrænna samfélaga. Sé fólks­flutn­inga­sáttmál­inn lesinn, mætti halda að öll þessi vandamál væru ekki til. Samkvæmt honum eru fólks­flutn­ingar „uppspretta hagsældar, nýsköpunar og sjálf­bærrar þróunar”. 

Í sáttmálanum er lögð áhersla á það sem inn­flytj­enda­löndin þurfa að gera til að fólks­flutn­ingar verði öruggari og þægilegri. Mörg góð atriði má þó einnig nefna, svo sem mikilvægi þess að berjast gegn smygli og mansali, auðvelda útgáfu vegabréfa og viðurkenningu starfsvottorða. Það, sem vantar algerlega, er að gera ráð fyrir þeirri grundvallar­hugmynd að innflytjendur þurfi sjálfir að leggja sig fram um að aðlagast nýju samfélagi. 

Margir þættir samningsins eru óljósir. Lesturinn minnir dálítið á að lesa Biblíuna, allir finna atriði sem þeim þóknast og önnur sem þeim líkar síður. Í stórum dráttum hljómar fólks­flutn­inga­sátt­málinn eins og hvatning til fjölmenn­ingarlegs samfélags: Ríki ættu fyrst og fremst að laga sig að innflytjendum og þörfum þeirra, en ekki öfugt. Þótt í sátt­mál­anum sé fórnar­lambs­væðingu innflytj­enda mótmælt, lýsir hann þeim óbeint sífellt sem fórnarlömbum sem er mismunað. 

Þessi tilhneiging er sérlega áberandi í kaflanum um fjölmiðla. Stuðningsmenn sátt­mál­ans ættu að stuðla að umræðu, „sem leiðir til raunhæfari, mannúð­legri og uppbyggi­legri upplifunar á fólks­flutn­ingum og inn­flytj­endum”. Fjölmiðlamenn skulu sýna nær­gætni í umfjöllun um „málefni innflytj­enda”. Þetta hljómar eins og uppörvun til að bjóða innflytjendur velkomna. En það er ekki hlutverk ríkja. Þetta atriði hefur þó hingað til ekki hlotið neina gagnrýni. Þýskir fjölmiðla­menn eru enda mjög nærgætnir þegar kemur að fjölmiðlafrelsi. 

Það eru sem sagt góðar og gildar ástæður til að líta fólks­flutn­inga­sáttmálann gagnrýnum augum, sérstaklega í ljósi þess að hann kemur fram sem svo grunsamlega án skuldbindingar. Reyndar er sáttmálinn saman­safn skuld­bindinga á 34 blaðsíðum, en í upphafi hans er hættuástandi aflýst: þetta snúist einungis um “samstarfs­samning sem er ekki lagalega bindandi”. Þeir sem samþykkja sáttmálann haldi rétti sínum til að ákvarða eigin innflytj­enda­stefnu. Því er ekki úr vegi að spyrja sig, hver vegna í ósköpunum er ástæða til samþykkja sáttmálann? 

Stuðningsmenn hans tala um að það verði tímamóta­áfangi þegar sátt­málinn verði formlega undir­ritaður í Marrakesh í desember. Andstæð­ingar sáttmál­ans óttast að hann komi af stað nýrri bylgju fólks­flutninga. Sennilega er hvorugt nærri sanni. 

En það er engin skömm að því, sama hvaða afstöðu ríki taka til fólks­flutn­inga­sáttmálans. Sá hins vegar, sem kemur í veg fyrir að efni og áhrif sáttmálans séu rædd opinberlega, skaðar lýðræðið. 

Benedict Neff, Neue Zürcher Zeitung: https://www.nzz.ch/international/deutschland/migrationspakt-deutschlands-umgang-zeugt-von-bequemlichkeit-ld.1439009

Þessi grein, Meðferð Þjóðverja á fólks­flutn­inga­sáttmálanum ber vitni um andlega leti, var þýdd af íslenzkri konu, sem vill ekki láta nafns síns getið, en leyfir góðfúslega birtingu pistilsins, en henni hefur blöskrað þöggunin sem hefur ríkt á Íslandi um þetta mál, meðal bæði fjölmiðla- og stjórnmálamanna, á sama tíma og málið nær hins vegar að komast í forsíðufregnir erlendis! --Að endingu eru hér fjölmargir tenglar, sem hún lét fylgja sendingunni (smellið á tenglana!). --JVJ.

----------------------------------------

Netanyahu: Israel won’t sign global migration pact, must protect its borders <https://www.timesofisrael.com/israel-wont-sign-global-migration-pact-netanyahu-announces/>

Australia refuses to sign UN migration pact, citing risks to turnbacks and detention <https://www.theguardian.com/australia-news/2018/nov/21/australia-refuses-to-sign-un-migration-pact-citing-risks-to-turnbacks-and-detention>

Bulgaria becomes latest EU state to shun U.N. migration pact <https://uk.reuters.com/article/uk-un-migrants-bulgaria/bulgaria-becomes-latest-eu-state-to-shun-u-n-migration-pact-idUKKCN1NH1D5>

Czechs join other EU states rejecting U.N. migration pact <https://uk.reuters.com/article/uk-migrants-czech/czechs-join-other-eu-states-rejecting-u-n-migration-pact-idUKKCN1NJ0MQ>

Poland should quit U.N. migration pact, minister says <https://uk.reuters.com/article/uk-europe-migrants-poland/poland-should-quit-u-n-migration-pact-minister-says-idUKKCN1MJ1K4>

Austria to shun global migration pact <https://uk.reuters.com/article/uk-un-migrants-austria/austria-to-shun-global-migration-pact-fearing-creep-in-human-rights-idUKKCN1N50JG>

Polen und Israel sagen Nein zum UN-Migrationspakt <https://www.tagesspiegel.de/politik/asylpolitik-polen-und-israel-sagen-nein-zum-un-migrationspakt/23659408.html>

Israel und Polen lehnen Migrationspakt ab <https://www.zeit.de/politik/ausland/2018-11/un-migrationspakt-polen-eu-keine-zustimmung-debatte-fluechtlinge>

EU-lande undsiger FN’s nye migrationspagt: ”Der må ikke skabes en menneskeret til migration” <https://www.kristeligt-dagblad.dk/udland/eu-lande-flygter-fra-fns-migrationspagt>

Debatten om FNs migrationspagt raser stadig – nu kommer FNs flygtningepagt <https://www.berlingske.dk/internationalt/debatten-om-fns-migrationspagt-raser-stadig-nu-kommer-fns>

Parlament soll über Zustimmung zum Uno-Migrationspakt entscheiden <https://www.nzz.ch/schweiz/parlament-soll-ueber-zustimmung-zum-uno-migrationspakt-entscheiden-ld.1429711>

Die Schweiz stimmt dem Uno-Migrationspakt vorläufig nicht zu <https://www.nzz.ch/schweiz/migrationspakt-der-bundesrat-wartet-auf-das-parlament-ld.1438364>

Dispute Over Migration Sends Estonian Government Into Crisis <https://www.bloomberg.com/news/articles/2018-11-16/dispute-over-migration-sends-estonian-government-into-crisis>

STÓRMÁL: Fólksflutningasáttmáli SÞ, sem við ættum að hafna eða a.m.k. fresta staðfest­ingu á eins og Sviss gerir, en hér er ÞÖGGUN í gangi um málið!

Aðsend grein ísl. konu

Í fylgibréfi ritar hún til JVJ og Hall­dórs Jónss. verkfr.: "Á þessum síðustu og verstu tím­um, þegar íslenskir fjölmiðlar hafa enn einu sinni brugðist þjóð­inni, eigið þið (og Jón Magnússon – víðar hef ég ekki orðið umfjöll­unar um nýjasta sáttmála SÞ vör í riti) bestu þakkir skildar fyrir að halda uppi lýðræðis­legri umræðu. Ég hef nýlega rætt við nokkra íslenska fjölmiðla­menn um þetta efni en engum þeirra hefur hingað til þótt ástæða til að segja frá þessu stórmáli, sem hefur verið á forsíðum allra virtustu fjölmiðla í Evrópu á undanförnum vikum.

Ég leyfi mér að senda ykkur hér lauslega þýðingu úr tveimur ágætum greinum um sáttmálann sem birtust í vikunni í svissn­eskum fjölmiðlum, ef eitthvað af þessu gæti komið að gagni í baráttunni við skrifræðið." (Og hér birtum við á Fullveldis­vaktinni fyrri greinina, en hina sennilega um kl. 23.00 þennan sama 3. des­ember. Bæta má því við, að þeim mun alvarlegri er þessi skipulagða þöggun, sem nú er aðeins vikutími þangað til meintri staðfestingu er ætlað að fara fram í Marokkó 10. þ.m.! --Aths. JVJ.)

 

Brot úr viðtali við Philipp Burkhardt, þingfréttastjóra hjá Svissneska ríkisútvarpinu,

SRF: https://www.srf.ch/news/schweiz/wie-wirkt-soft-law-wirklich-uno-migrationspakt-ist-kein-reiner-papiertiger

 

"Af hverju er þetta viðkvæmt mál í Sviss, þegar sáttmálinn er ekki lagalega bindandi?

Flóttamannasáttmálinn tilheyrir í reynd s.k. „mjúkum lögum“ (e. soft law). Það er hugtak úr alþjóða­lögum. Margar tillögur, ályktanir og yfirlýsingar Sameinuðu þjóðanna tilheyra þessum mjúku lögum. Þau eru ekki bindandi. Þó eru þau ekki án áhrifa. Búist er við því að ríkin fylgi samkomulaginu. Til dæmis er orða­sambandið „við skuldbindum okkur” notað aftur og aftur í sáttmála SÞ [54 sinnum]. Einnig er fylgst með efndum. SÞ ætlar að setja á fót “International Migration Review Forum”, eins og fram kemur í sáttmálanum. Frá og með 2022 mun fara fram eftirlit á fjögurra ára fresti, þ.e. hvort aðildarríkin séu í raun og veru að fylgja sáttmálanum. 

Þurfa aðildarríkin að óttast refsiaðgerðir ef þau framfylgja ekki sáttmálanum?

Þar sem þetta eru mjúk lög, þá eru bein viðurlög eða sektir ekki leyfðar. En þar er ekki öll sagan sögð, ríki sem brjóta gegn sátt­málanum verða fordæmd opinberlega (name and shame). Það verður búinn til svartur listi, sem mun hafa áhrif. Reynslan hefur einnig sýnt að „mjúk lög” þróast í gegnum árin í áttina að venju­legum lögum, sem eru algerlega bindandi í eðli sínu. Þannig að fólks­flutninga­sáttmáli SÞ er ekki bara ómerkilegur, áhrifa­snauð­ur pappír. 

Hver eru umdeildustu atriðin í samningnum?

Fólksflutningasáttmálinn er mjög yfirgrips­mikið skjal. Þar eru talin upp 23 markmið ásamt fjölda aðgerðar­áætlana. Þetta felur í sér mikið svigrúm til mismunandi túlkana. Ríkisstjórn Sviss viður­kennir að ein grein stangist á við svissnesk lög: Gæsluvarðhald fyrir 15 ára og eldri, þegar beðið er eftir brott­vísun, sem er löglegt í Sviss. Ríkisstjórnin vill halda þessari reglu og gera sérstaka yfir­lýsingu þess efnis. 

Á þinginu eru þó fjölmargar greinar aðrar sem menn telja geta valdið ágreiningi. Þar er einnig deilt um áhrif sáttmálans í heild sinni. Sáttmálinn felur í sér eftirfarandi viljayfirlýsingu: “Við viljum stuðla að öruggum, skipulegum og reglu­bundnum fólks­flutn­ingum.” Þeir sem ekki telja það jákvætt eru að sjálfsögðu mótfallnir sáttmálanum."

 

Eftirmáli JVJ:

Sú vökula, íslenzka kona, sem sendi okkur þennan texta, vill að þessi "illræmdi sáttmáli komist til umræðu á Íslandi. Það væri auðvitað svekkjandi ef meirihluti þjóðarinnar reyndist hlynntur aðild að honum en mér þykir þögnin um þetta mál hálfu verri. Það er algerlega ótækt að stjórnvöld taki á sig viðlíka skuldbindingu án þess að kjósendur fái veður af því."

Þá segir hún:

"Úr því sem komið er, væri best að fara að fordæmi Svisslendinga, þ.e. að fresta undirskrift, hætta við ferðina til Marokkó og gefa sér nægan tíma til að ræða þetta mál frá öllum sjónarhornum, bæði í fjölmiðlum og á Alþingi. Þá er ekki ólíklegt að Svisslendingar fái að kjósa um aðild að sáttmálanum en maður leyfir sér vart að láta sig dreyma um svoleiðis munað."

Framhald af skrifum hennar um fólksflutningamálið, með mjög fróðlegum upplýsingum um ástand þess máls í þýzka sambands­þinginu, birtist hér um eða upp úr kl. 23 í kvöld.

Kolbrún Bergþórsd. þiggur laun fyrir lygaleiðara í útbreitt Fréttablaðið; en þessi samtök og skriffinnar þess hafa aldrei tekið eina einustu krónu fyrir skrifin hér

Fréttablaðið dreifði í fyrradag í stóru upplagi lygaáróðri téðrar Kolbrúnar um Þriðja orkupakka ESB.

Hún laug því

1. að ekki sé verið að afsala okkur forræði yfir auð­lind­inni með 3. orkupakkanum
2. og að fullveldis­afsal felist ekki í honum. 

Kolbrún ætti að fara aftur í læri til síns gamla átrúnaðargoðs Jóns Baldvins Hannibals­sonar (hún skráði æviminningar hans í bókinni Tilhugalíf : Jón Baldvin : kaflar úr þroskasögu stjórnmála­manns, Rvík 2002), en Jón Baldvin hefur nú í tveimur ljósvaka­miðl­um að undanförnu talað mjög skelegg­lega gegn Þriðja orku­pakkanum og sagt Evrópu­sambandinu til syndanna í fleiri málum í leiðinni. 

Á Útvarpi Sögu 4. nóv. sagði hann Ísland ekki eiga neitt erindi við orkumarkað Evrópu, "orkupakkinn kemur okkur bara ekkert við", en að orkuverð á Íslandi myndi hækka gríðarlega ef orkupakki þrjú yrði samþykktur(og margt fleira í viðtali hans þar er afar fróðlegt, smellið á tengilinn).

Í Silfrinu 25. nóv. var Jón Baldvin í viðtali hjá Agli Helgasyni. Fór Jón hörðum orðum um forystu ESB vegna viðbragða hennar við bankakreppunni, og er það efni hér í sérstaka grein, en m.a. kemur fram hjá honum, að evruríkin sitja uppi með evru sem þjónar fjármagnseigendum. Forysta ESB tók algerlega svari þeirra. Grikkir voru látnir, með "þvílíkri skítaframkomu ESB", borga skuldir bankskera og selja frá sér fyrir slikk, í þágu þýzkra og franskra banka, flugvelli sína, orkuna, vatnið, hafnir o.fl. Evran "hefur algerlega brugðizt," segir hann, og Evrópubankinn er jafnvel stórgallaður, getur ekki komið aðildarríkjunum til hjálpar, leyfist ekki að vera þar þrautavara­banki, en þjónar hagsmunum fjármagns­eigenda og Stór-Þýzkalands öðrum fremur. Evrópu­sambandið sé klofið í tvo hópa þjóða, hinna ríku og fátæku. Og ekki sé boðlegt fyrir okkur að ganga í Evrópu­sambandið. 

En að orkupakkanum: Jón Baldvin bendir á, að þrátt fyrir EES-samninginn getum við hafnað löggjöf sem samrýmist ekki okkar þjóðar­hagsmunum. Orkan okkar sé dýrmæt og eigi að vera í þjóðareign. Við eigum að segja: Nei takk! við orkupakkanum, og það séu fordæmi fyrir því, að við segjum nei við ESB-löggjöf.

Vilja nú margir, að Guðlaugur Þór Þórðarson utanríkisráðherra kalli Jón Baldvin til sem sinn ráðgjafa í Þriðja orkupakkamálinu. 

Enginn sérfræðingur er Kolbrún Bergþórs­dóttir í stjórnmálum og þaðan af síður í orkumálum og hinum flókna ESB-tilskipana-skógi. Gegnir furðu að hún sé látin skrifa leiðara í Frétta­blaðið um þetta málefni, en reyndar var vitað um ESB-þjónkun hennar sem hún hefur e.t.v. smitazt af hjá Jóni Baldvin Hannibalssyni á árum áður, en nú hefur sem sagt einmitt hann, fyrrum átrúnaðargoð Kol­brúnar, harðlega talað gegn ESB, m.a. vegna evrunnar, og sterk­lega varað við Þriðja orkupakkanum.

Undarlegt er að sjá Kolbrúnu tala einhliða um andstöðuna gegn þessum ófélega ESB-pakka fyrir jólin eins og sú andstaða hafi verið öfgafull og "blind" og "taumlaus óbeit", en á sama tíma virðist hún samþykkja allt frá gagnaðilum og gefur sér jafnvel að þeir hafi þá sérfróðu með sér!

En slappir eru þeir menn gegn þunga­viktar­mönnum í þessum fræðum, dr. Stefáni Má Stefáns­syni, prófessor í Evrópu­rétti við Háskóla Íslands, og verk­fræð­ingunum Bjarna Jónssyni og Elíasi Elíassyni, sem báðir eiga langan starfsferil í raforkumálum.

Þeir sérfræðingar, sem Kolbrún þykist geta borið fyrir sig, eru tveir ungir lögfræðingar, og tók annar þeirra tvo daga í að athuga málið og skrifa um það minnisblað til iðnaðarráðherra í apríl sl.! En báðir hafa þeir verið hraktir út í æsar af norska laga­prófess­ornum og Evrópu­réttar­fræð­ingnum Peter Örebech, eins og nánar er rakið í nokkrum greinum á vef Bjarna rafmagns­verkfræð­ings: https://bjarnijonsson.blog.is

Sem dæmi um fullyrðingafrekju hins kotroskna bókmennta­fræð­ings, Kolbrúnar, má nefna þessar setningar hennar:

 

"Íslenskir stjórnmálamenn telja sig ekki alltaf þurfa að taka yfirvegaða afstöðu til einstakra mála. Sumir þykjast vita fyrirfram hvað er á ferð. ... Gagnrýnin á þriðja orkupakka Evrópu­sambandsins hefur verið á þennan veg."

Þykist hún sjálf hafa legið lengur yfir tilskipanareglum ESB um þessi mál heldur en sérfræð­ingarnir fjórir, sem hér voru nefndir, ásamt þekkingu á íslenzka orkugeiranum? Vitaskuld hefur hún ekki þessa miklu þekkingu. Hún er hins vegar fífldjörf að þykjast geta dæmt viðamikla og djúptæka greiningar­vinnu sérfræð­ing­anna fjögurra, manna sem hafa lengi rannsakað þessi mál að rótum sínum og kjarna á allar hliðar og þvers og kruss; þetta þykist hún geta dæmt úr leik og látið falla klisjulega léttvæg orð í árás sinni á þessa sómamenn í útbreidd­asta blaði landsins!!!

 

Hún bar vammir og skammir á þessa landsins trúu varnarmenn, lætur sem þeir hafi ekkert hugað að gagnrökum og leyfir sér að kalla þá "aftur­haldsöfl sem kæra sig ekki um að framfylgja alþjóða­samningum"!!!  Erum við þá skuldbundin til að framfylgja öllum ESB-tilskip­unum skv. EES-samningnum? Nei, því fer fjarri, það veit hagfræð­ingur­inn Jón Baldvin Hannibalsson betur en hún!

Var Kolbrún beðin að skrifa þessa einskis nýtu grein af eiganda blaðsins, yfirlýsta ESB-sinnanum Jóni Ásgeiri Jóhannessyni? Eitt er víst, að henni er borgað fyrir þessi leiguskrif til að taka þátt í því með Birni Bjarnasyni og ýmsum öðrum að blekkja landslýðinn.

 

Hér á þessu vefsetri hefur hins vegar aldrei verið borgað fyrir nein greinaskrif, Samtökin um rannsóknir á Evrópusambandinu og skriffinnar þess hafa aldrei tekið eina einustu krónu fyrir skrifin hér, þau eru öll lögð fram í sjálfboðavinnu, landi okkar og þjóð og fullveldisréttindum til varnar.

 

Jón Valur Jensson.

Þessar fullyrðingar "ÍEA" og FA eiga menn víst að móttaka í trú án raka!

Fé­lag at­vinnu­rek­enda (FA) þykist með engum rökum, bara ein­faldri full­yrð­ingu, geta talað niður and­stöðu mikils meiri­hluta þjóð­ar­innar gegn Þriðja orku­pakk­an­um. Þetta FA rekur "Íslensk-evr­ópska við­skipta­ráðið" (ÍEV) sem hefur þann til­gang að efla verzl­un­ar- og viðskipta­sam­bönd milli Íslands og Evr­ópu­sam­bands­ins. Nú hvet­ur ÍEV stjórn­völd "til að ljúka sem fyrst laga­setn­ingu vegna inn­leiðing­ar þriðja orkupakka Evr­ópu­sam­bands­ins í EES-samn­ing­inn, sem Ísland hef­ur samið um nú þegar." Harm­ar stjórn­in, eins og hún orðar það, „þær röngu upp­lýs­ing­ar sem haldið er að al­menn­ingi um áhrif orku­pakk­ans og ít­rek­ar að ákvæði hans fela hvorki í sér valda­framsal til Evr­ópu­sam­bands­ins, af­sal for­ræðis yfir orku­auðlind­un­um né skyldu til að leggja sæ­streng til Íslands."

Eins og fyrr segir, fylgja þessu engin rök, enginn rökstuðn­ingur! En rök­stuðning fyrir því gagn­stæða höfum við einmitt fengið frá sérfróðum mönnum um laga- og tilskip­anaverk Evrópu­sambands­ins: laga­pró­fessor­unum dr. Stefáni Má Stefáns­syni og dr. Peter Örebech, sem báðir eru sérhæfðir í ESB-rétti, sem og frá verkfræðingum eins og Bjarna Jónssyni og Elíasi Elíassyni, sérfróðum á orkusviði.

Og hitt vitum líka, að FA er hlynnt inn­lim­un Íslands í Evrópu­sambandið, enda með þann fram­kvæmda­stjóra samtak­anna, sem er einn helzti ESB-postuli landsins, Ólafur Stephensen, maður sem hefur sem ritstjóri misnotað leiðara tveggja stærstu dagblaða landsins til að predika svokallaða "ESB-aðild", sem er sakleys­is­lega hljómandi hugtak um það, að lönd afsala sér öllu æðsta löggjafar- og dómsvaldi, sem og miklu stjórnvaldi, til stórvelda-ríkja­sambands undir forystu gömlu nýlendu­veldanna í Evrópu. Fyrir fram er því FA og ÍEV löngu búið að bugta sig og beygja fyrir Evrópu­sambandinu og getur sízt talizt óháður álitsgjafi!

Já, Íslensk-evr­ópska viðskiptaráðið er hýst og rekið af FA, hugs­an­lega e.k. rassvasa-fram­lenging á Félagi atvinnu­rekenda, en til hvers er verið að senda út svona yfirlýsingu? Er bara verið að höfða til trúar sumra á FA eða ÍEV?

Jón Valur Jensson.

Harma rangar upplýsingar um áhrif orkupakkans