Hörður Kristjánsson: Hið heilaga ESB

Ekki er annað að sjá en að áhuga­fólki um feit emb­ætti við borð of­ur­skrif­finna Evr­ópu­sam­bands­ins í Bruss­el sé að tak­ast það ætl­un­ar­verk sitt að lauma Ís­landi, Nor­egi og Liecht­en­stein með lævísum blekkingum undir stjórn Evr­ópu­sam­bands­ins. Það virðist vera að gerast án þess að löndin gerist þar formleg aðildar­ríki. Þar með er verið að fótumtroða sjálfstæði þessara ríkja og lýðræðis­legan ákvörð­unar­rétt borg­ar­anna um eigin málefni. 

Tók steininn úr þegar greint var frá því í norskum fjölmiðlum nýverið að verið væri að ræða innan EES fyrirmæli frá ESB um að öll lagafrumvörp norska Stór­þings­ins og Alþingis Íslend­inga og reglur sveitar­félaga skuli senda til ESB þremur mánuðum áður til samþykktar. Þar segir m.a.: „Þegar stjórnvöld eða sveitar­félög hyggjast taka nýjar ákvarðanir sem hafa áhrif á þjón­ustu­mark­aðinn munu þau skyldug að tilkynna fram­kvæmda­stjórn ESB, og eftirlitsaðila ESA, a.m.k þremur mánuðum áður en ákvörðunin öðlast gildi. Í þeim tilvikum þar sem þeir telja að ákvörðun muni fela í sér mismununarmeðferð mismunandi þjónustuveitenda, þá skal framkvæmdastjórnin eða ESA stöðva slíkar ákvarðanir.“

Þetta kemur ofan á látlausan áróður undanfarna mánuði fyrir því að Íslendingar gefi eftir sjálfs­ákvörðunar­rétt um orkumál í eigin landi í hendur ESB í gegnum lög um orkupakka 3. Þetta kemur líka ofan í afar umdeilda tolla­samninga um innflutning landbúnaðar­afurða við ESB þar sem lýðheilsa þjóðar virðist engu máli skipta þegar rætt er um hagsmuni verslunar yfir landamæri. Peninga­hyggjan er þar sett í öndvegi en heilsa og líf fólks og dýra er afgangs­stærð. Meira að segja dómarar æðstu dóm­stóla EES og íslenska ríkisins virðast láta sér í léttu rúmi liggja þótt virtir vísinda­menn, bæði innlendir og erlendir, með yfirgripsmikla þekkingu í sjúkdómum manna og dýra, hafi varað við afleiðingum af slíku árum saman. Nei, peningalegir hagsmunir skulu sko ráða för, skítt með afleiðingarnar. Líf fólks og dýra á svo sannarlega ekki að fá að njóta hins fræga vafa í þessu tilfelli.    

Án efa hlýtur Hitler gamli að skrækja af fögnuði yfir þessari þróun, sitjandi á fjósbitanum hjá höfðingjanum í neðra. Það sem honum tókst ekki með sínum milljónaher gráum fyrir járnum, er jakka­klæddum skriffinnum í Brussel nú að takast með penna eina að vopni. Einhvern tíma hefðu menn örugglega slegið svona nokkru á forsíður blaða undir fyrirsöginni „LANDRÁÐ,“ en uss, uss, svona tala menn ekki í návist Guðs vors ESB.

Hér hefur hver reglugerðin af annarri frá ESB verið stimpluð góð og gild og oftast athugasemdalaust. Virðist þá gilda einu hvort slík reglugerðarinnleiðing eigi yfir höfuð nokkurn skapaðan hlut við íslenskan veruleika. Svo yppta menn bara öxlum ef einhverjum dettur sá dónaskapur í hug að gagnrýna flumbru­ganginn.

Til að réttlæta ófögn­uðinn er gjarnan settur fram sá frasi að þetta sé allt gert í þágu íslenskra neytenda. Þannig er málatilbúnaðurinn t.d. í kringum innleiðingu á inn­flutn­ingi ferskra land­búnaðar­afurða. Ferskt skal það vera og alveg tryggt að ekki sé þá heldur hróflað við glænýjum og ferskum evrópskum lyfja­ónæmum ofurbakt­eríum. Það eru sem sé sérstakir hagsmunir íslenskra neytenda að þeir fái að sitja við sama borð og þeir evrópsku þegar kemur að úthlutun sýkinga sem lækna­vísindin hafa ekki lengur nein  úrræði til að ráða við. Við skulum fyrir alla muni ekki trufla slíkt ferli. – Í nafni hins almáttuga og heilaga ESB – AMEN.

Hörður Kristjánsson.

Þessi ritstjórnargrein í Bændablaðinu 28. febr., eftir Hörð ritstjóra þess, er sömu snilldinni merkt og margt sem frá honum kemur.

Björn Bjarnason, gersamlega ótrúr Landsfundi síns eigin flokks, leyfir sér að telja að Hörður hafi hér gert sig "endanlega mark­laus­a[n] í opinberum umræðum". Það eru stór orð, sem Björn sjálfur stendur ekki undir, en hrína ekki á Herði. Björn nálgast af einfeldni orð Harðar hér ofar um Hitler, en það blasir við af texta höfund­arins, að ekki var hann að bera nazisma, Gyðinga­hatur eða út­rým­ingar­búðir upp á sællegu Brussel­karlana, hvað þá að þeir ætli undir stjórn síns góðglaða forseta Junckers að hrinda helmingi jarðarbúa út í heims­styrjöld. Björn þarf kannski að læra að lesa upp á nýtt, áður en hann æsir sig yfir næsta leiðara í Bænda­blaðinu. En að hann sjálfur hefur brugðizt málstað Íslands í orku­pakka­málinu, er eins augljóst og um Þórdísi Kolbrúnu Reykfjörð Gylfadóttur og Sigríði Á. Andersen.

JVJ.

"Erum að taka rosalega áhættu" með innflutningi kjöts

„Frysting takmarkar smit meðan kjötið er frosið en bakt­er­íurnar lifna við þegar kjötið þiðnar í kjöt­borð­inu eða á heim­ilum lands­manna," segir Vilhjálmur Ari Arason, sérfr. í sýklalyfja­notkun barna og útbreiðslu sýkla­ónæmra baktería. Hann segir frystingu kjöts litlu breyta um raun­verulega smithættu á sýkla­lyfja­ónæmum bakteríum til landsins, í viðtals­greininni „Erum að taka rosalega áhættu“, í Bændablaðinu.

Þar fjallar hann m.a. um hræsni í rökum talsmanna óhefts innflutnings kjöts.

Vilhjálmur á sæti í sóttvarnarráði sem hefur áður sent frá sér ályktun þess efnis að það eigi að fara varlega í innflutning á hráum matvörum. Sérstaklega eggjum og kjöti vegna hugsan­legra matar­eitrunar­baktería og dýrasjúkdóma, en einnig algengrar náttúru­legrar flóru baktería sem erfitt er að forðast og meðhöndla sýkingar sem þær geta valdið og þegar þær eru orðnar sýklalyfja­ónæmar. (Sama grein.)

Upplýsandi er öll hans umræða:

"Talsmenn óhefts innflutnings á kjöti tala vísindin óhikað niður og tala einnig niður til heilbrigðisstarfsfólks sem glöggt þekkir til málsins. Sumir nefna að við komumst auðveldlega í snertingu við þessar bakteríur erlendis, sem er satt. En þar borðum við yfirleitt bakteríurnar og drepum þær þannig eða þvoum þær af okkur jafnóðum, þótt vissulega sé hætta í einhverjum tilvikum á að bakteríurnar berist með okkur eða erlendu ferðafólki til landsins.

Hrátt kjöt getur hins vegar borið mikið magn baktería á yfirborði sínu sem auðveldlega getur borist í líkamsflóruna okkar úr því.

Samkvæmt lýðheilsusjónarmiðum erum við að minnsta kosti að taka rosalega áhættu með því að flytja kjöt óhindrað til landsins. Kjöt sem gæti verið í allt að þriðjungi tilfella smitað af algengum sýklalyfjaónæmum bakteríustofnum eins og svokölluðum klasakokkum sem varla finnast enn þá hér á landi.“ (Leturbr. undirritaðs.)

Auk nefndra sérfræðistarfa Vilhjálms Ara er hann sérfræðingur í heimilis­lækningum.

JVJ.

Samþykkt Þriðja ESB-orkupakkans gæti haft landflótta-afleiðingar fyrir Ísland

Elías Elíasson verkfræðingur segir helzta löst ísl. stjórn­mála­manna að þeir þrá­ast við að láta rann­saka af­leið­ingar stórra ákvarð­ana sinna á land og þjóð þegar til lengri tíma sé litið, t.d. í orku­pakka­mál­inu, verði það sam­þykkt, og segir Elías afleið­ing­arnar geta orðið graf-alvarlegar: 

”Það er geysilega mikið í húfi. Þetta er spurning um hvort Ísland verði samkeppnis­hæft meðal þjóða; það sem ég á við er að fyrst fer virði­sauka­framleiðslan úr landi, síðan fer fjár­magnið úr landi og svo fara börnin úr landi“, segir Elías.

Ennfremur kom fram í máli hans, að með Þriðja orkupakkanum yrði "farið að höggva anzi gróflega í fullveldi okkar."

Um þögn ráðamanna um málið:  "Við getum ekkert dæmt um það, af hverju þessi þögn stafar. Hún gæti verið vísvitandi bara taktísk baráttuaðferð. Hún getur líka lýst víðáttu­mikilli vanþekk­ingu. Og hérna stendur maður og bara veit ekki hverju maður á að trúa. Maður trúir því ekki, að stjórnvöld búi yfir jafn-víðáttu­mikilli vanþekkingu og þessi þögn gefur til kynna."

Um afleiðingar af því, að við hefðum samþykkt 3. orku­pakkann: "Við megum [þá] ekki bjóða okkar iðnaði, hvað sem hann nefnist, upp á annað verð en sambærilegur iðnaður í Evrópu. ... Við skulum segja, að Landsvirkjun væri nú bara í eigu garð­yrkju­bænda, þá væri hægt að láta Landsvirkjun selja garð­yrkju­bændum orku eitthvað ódýrari, en af því að fyrirtækið er í opin­berri eigu, þá getur ESB sett um það reglur, að það megi ekki hygla hinum og þessum, og bera því við, að með því væri verið að stunda niðurgreiðslur." 

"Við erum að taka mikla viðskiptalega áhættu" með því að samþykkja Þriðja orkupakkann, svaraði hann aðspurður.

"Það er geysilega mikið í húfi. Það er bara spurning hvort þessi þjóð verður samkeppnishæf í samfélagi þjóðanna ..." 

Hlusta má viðtalið í spilara (hljóðrás) á vef Útvarps Sögu.

Hér er byggt á og þegið af frétt Jóhanns Kristjánssonar tækni­manns um málið á vef Útvarps Sögu, en viðtalið við Elías B. Elíasson hafði Arnþrúður Karlsdóttir útvarpsstjóri. --jvj.

TVÖ alvarleg ásóknarmál í gangi frá ESB og tagl­hnýt­ingum þess gegn lands- og þjóðar­réttindum. Svívirðileg ný skuldbinding

Áberandi pólitíkusar, varaform. Sjálfstæðisfl. og ritarinn (form. utan­ríkism.nefnd­ar Alþ.), utan­rík­is­ráð­herra og nú síðast innan­ríkis­ráð­herra* ger­ast jarð­ýtur fyrir ESB með Þriðja orku­pakkann, land­inu til skað­ræðis og rétt­inda­svipt­is og raf­orku­notendum til mikils fjár­hags­tjóns, ef áformin ná fram að ganga. 

ENNFREMUR hafa ráðamenn í sitjandi ríkisstjórn, umboðslaust og án þess að tilkynna það kjósendum fyrir fram, skrifað upp á sví­virði­leg tilmæli 15. þ.m. (sjá hér: Beiðni Íslands um að gangast undir til­kynninga­skyldu), með þeim áritaða formlega bleðli, að "þörf sé á hertri tilkynn­inga­skyldu um fyrirhugaða löggjöf á Íslandi" og að Alþingi verði þannig tilkynn­ingar­skylt til ESB með þriggja mánaða fyrirvara um öll lagafrumvörp sem hér verða lögð fram!**

Fráleitari árás á frelsi þingsins og einstakra þingmanna til að bregðast snöggt við aðstæðum á hverjum tíma til að leggja fram frumvörp hefur aldrei sézt áður. Hér er fyrir fram verið að beygja sig fyrir erlendu valdi (ESB-stór­veldi gömlu nýlenduveldanna) með þeirri smánarlegu auðmýkt­ar­afstöðu, að tilkynna þurfi með árs­fjórðungs-fyrirvara einhverjum útlendingum (stórveldi) um það sem við sjáum sjálf nauðsynlegt sem lagasetningu hér í landi, sem kemur ESB ekkert við.

Er ekki nóg, að staðfestulausir íslenzkir pólitíkusar hafa boðið því heim frá 1994, að við tökum hér við ókjörum af ESB-tilskip­unum sem eru farnar að teygja sig langt út fyrir þann ramma, sem við héldum að myndi gilda hér um þær, frá og með samþykkt EES-samningsins?

Nú stendur til að binda hendur og fætur og múlbinda þingmenn til að mega ekki mæla fyrir frum­vörpum fyrr en tilkynnt hefur verið til Brussel með þriggja mánaða fyrirvara um framlagningu þeirra!

Er þetta í alvöru að skapi allra þingmanna Sjálfstæðis­flokksins og Framsóknar­flokksins? Og hvaða afstöðu hefur t.d. Björn Bjarnason (meintur hlutlaus álitsgjafi um ESB-og EES-mál) í þessu efni? (maður sem hefur ítrekað verið að gera lítið úr landvarnar­starfi þarfra verk­fræð­inga og annarra sem vara við miklum háska af Þriðja orkupakk­anum).

Er Sjálfstæðisflokkurinn hruninn sem staðfastur princíp­flokkur og fylgjandi sjálfstæði Íslands? Á nú bara að ryðja öllum tilskip­unum og ásókn Brussel­valdsins braut hér á landi?

Engin furða, að æ oftar og víðar heyrast nú kröfur um uppsögn EES-samningsins, sem þar að auki hefur ekki reynzt okkur sú fjárhags­lega ábatalind sem menn héldu í upphafi og sumir reyna enn að halda fram að hann sé, þvert gegn framkomnum upp­lýsingum um annað.

En nýjustu tangarsóknir Brussel-býrókratanna og tagl­hnýt­inga þeirra hér á landi eru fullt tilefni til harðar mótstöðu, vitundar­vakn­ingar almennings og almennra mótmæla.

Sleitulaust upplýsingastarf Bjarna Jónssonar o.fl. sérfróðra verk­fræðinga, með skrifum þeirra í dagblöð og á bloggsíðum þeirra, sem og á vefjum Frjáls lands og Heimssýnar, eru hér og verða vopnabúr fyrir þessa varnar­baráttu Íslendinga gegn klókinda­legri erlendri ágengni. Sjálf­stæðis­baráttunni er enn ekki lokið.

* Ummæli Sigríðar Andersen innanríkis­ráðherra um Þriðja orkupakkann í viðtali við Guðmund Franklín í Útvarpi Sögu í næstliðinni viku vekja furðu fleiri manna en undirritaðs, því að þarna virðist hún, þessi áður staðfasta manneskja, gengin í björg Björns Bjarnasonar og ESB-málpípa í flokknum!

Í þessu viðtali Sigríðar hjá Guðm. Franklín (lítt krítískum viðhlæj­anda hennar í þættinum, stuttu fyrir lok hans), partinum um orkupakkann, var hún furðulega óaðgætin og andvaralaus í þeim orðum sem hún lét falla um Þriðja orkupakkann, kallaði málið "storm í vatnsglasi", taldi í raun 3. orkupakkann lítil­fjörlega viðbót, "hvorki fugl né fisk" miðað við 1. og 2. pakkann! Og áhrif á raf­magnsverð geti orðið óveruleg, jafnvel þótt sæstrengur kæmi! -- "það er svo langsótt," sagði hún, að raf­magns­verð hækki, því að mjólkurverð hér hækki t.d. án ESB-áhrifa! -- þvílíkt óraunsæi! Þótt klók sé þessi Sigríður, hrað­mælt og fljót að hugsa, þá virðist heilum her ESB-sérfræðinga í laga­flækjum hafa tekizt þarna að "outwitta" hana og mun hugsan­lega, vegna meints orðstírs hennar og Björns Bjarnasonar, narra mestallan flokk hennar til fullrar meðvirkni með því bragði!

 

Svo er Sigríður Andersen líka fullkomlega fylgjandi Schengen-samningnum, jafnvel steypt þar í mót Björns Bjarnasonar?!

 

** Sjá einnig hér á Moggabloggi Heimssýnar í dag: Ísland fer fram á að gangast undir tilkynninga­skyldu

 

Jón Valur Jensson.

Ill tíðindi enn af ESB og íslenzkum ráðamönnum: Leiðari í Nationen: Avgivelse av suverenitet må til Stortinget

Solberg-regjeringa ber EU om forhåndsgodkjenning av demokratiske vedtak i Norge. Det bør Stortinget stoppe.

Denne uka ble det via ABC Nyheter kjent at Norge, sammen med Liechtenstein og Island, ber EU innføre den omstridte «Services Notifi­cation Procedure» i EU/EØS. Det er EU-kommisjonen som foreslår at vedtak fra medlemslandene skal forhånds­godkjennes for å sikre den frie flyten av tjenester, og et friksjons­fritt indre marked. Ved mistanke om at vedtak kan komme til å hindre fri kon­kurranse og fri flyt av tjenester, vil vedtakene bli stoppet av EU. For Norges del vil kontrollen skje via ESA, over­våkings­organet som påser at Efta-landene følger EUs regler.

EU-kommisjonens forslag om forhåndssensur er kontroversielt og omstridt i EU. En rekke organisasjoner og politiske partier i medlemslandene protesterer fordi prosedyren griper inn i lokaldemokratiet, og ytterligere innsnevrer handlingsrommet for nasjonal og regional politikk. Mens protestene blir flere og flere i EU, ber altså den norske regjeringa om at kontrollen innføres. Det faktum at Norge ikke er EU-medlem, gjør regjeringas holdning ekstra problematisk – og kritikkverdig.

LO advarer regjeringa, og sier i en høringsuttalelse:«LO er sterkt bekymret for at dette vil innebære en utilbørlig inngripen i nasjonale lovgivningsprosesser». Fredag sa første nestleder, Peggy Hessen Følsvik, til Nationen at LO er spesielt bekymret for kommunenes mulighet til å overvinne sosial dumping gjennom sin innkjøpspolitikk. Kommunale innkjøp er ett eksempel på områder der EU kan ta enda sterkere kontroll i Norge.

Den prosedyren Solberg-regjeringa ber EU innføre, og dermed innføre i Norge, er problematisk fordi det handler om å avgi myndighet til en organisasjon Norge ikke er medlem av. Det er i strid med Grunnlovens prinsipper. Dernest er en slik forhåndskontroll av EU problematisk fordi den kan forandre Norge på en måte norske folkevalgte ikke har noen innflytelse over.

LO-nestleder Peggy Hessen Følsvik sa det slik i Nationen fredag: «Denne regjeringa prøvar å utnytte EØS-avtalen til å drive gjennom høgrepolitikk. Vi har sett mange døme på det den siste tida.»

Det er i første omgang betryggende at parlamentarisk leder i Sp, Marit Arnstad, varsler at partiet vil ta saken opp i Stortinget. Arnstad viser til at forhåndskontrollen vil være en utilbørlig innblanding i norsk lovgivning, og et sterkt inngrep i den folkevalgte styringen. «Det er stor grunn til uro», sa Arnstad til Nationen torsdag.

Saken kan bli avgjort av KrF i Stortinget. KrF under ledelse av Knut Arild Hareide viste en prinsipiell holdning til avgivelse av suverenitet, som for eksempel i Acer-saken da KrF stemte nei. Spørsmålet er om KrF er like prinsipielle under Olaug Bollestad, i flertallsregjering med Frp og Høyre. KrFs velgere er i hovedsak EU-motstandere, så det kan koste partiet dyrt å avgi enda mer suverenitet til EU.

„Sérstakur staður í helvíti“

Vel mælt hjá Ólafi Stephensen, af öllum mönnum!

"Þetta mál er ekkert á dagskrá og engin stemming fyrir því, hvorki á meðal pólitíkusa né almennings."

(Á Hringbraut 9. febr. 2019.)

Hvað átti hann við? Jú, upptöku evrunnar sem gjaldmiðils fyrir Ísland!

Já, það er ágætt að ESB-sinnar fari að gerast raunsæir!

JVJ.

Guðlaug­ur Þór skýtur í báðar áttir á deiluaðila um EES-samning, en er þó langt í frá hlutlaus

Hann benti þó á rang­færsl­ur ESB-sinna um að Ísland inn­leiði um 80-90% af ESB-­til­skip­un­um. Í raun innleiði Ísland 13,4%. 

En að tala um "að lyfta umræðunni um EES-samn­ing inn á hærra plan", eins og Guðlaugur gerði á samkomu í HR í dag, þegar 25 ár eru liðin frá inn­leiðingu EES, er fánýtt hjal af utanríkis­ráðherrans hálfu og kemur ekki í stað þess að ræða nýlega fram komið fjár­hagstjón af honum, sem er geysimikið árlega í milljörðum talið. 

Ólaf­ur Stephen­sen, fram­kvæmda­stjóri Fé­lags at­vinnu­rek­enda, sem var einnig meðal fram­sögu­manna, tók und­ir með Guð­laugi og sagði umræð­una mega gjarn­an fara á hærra plan.  

En það eru lítil meðmæli með málefnastöðu Guðlaugs Þórs, þegar einn helzti ESB-sinni landsins tekur sér stöðu með honum.

Hann segir hreyf­ingu sem vilji inn­göngu í ESB og "sjálf­skipaða full­veld­issinn­a" hafa sam­ein­azt um að "koma EES-samn­ing­um fyr­ir katt­ar­nef," en gefur sér sjálfur, að samn­ing­ur­inn sé "góður".

Hitt var rétt hjá honum að bend­a á þá lygastarfsemi ESB-sinna, að með EES-samn­ingn­um séum við að inn­leiða um 80 til 90% af Evr­ópu­til­skip­un­um. „Hér er um hreina og klára rang­færslu að ræða,” sagði Guðlaug­ur. Inn­leiðing­ar­hlut­fall Íslands frá gildis­töku samn­ings­ins sé í raun 13,4%. 

 

Jón Valur Jensson.

 

Vill umræðuna um EES á hærra plan

Það sem eitt sinn virtist óheppni virðist nú happ í hendi

Það eru tíðindi að sjálfur forsætis­ráðherra Íslands segist hafa tekið ranga afstöðu til tillögu um það 2009 að halda þjóðar­atkvæða­greiðslu um, hvort sækja ætti um inngöngu í Evrópusambandið.

Á því ári var í raun spilað fjárhættuspil um framtíð Íslands og fullveldi.

Hlutirnir geta litið út allt öðruvísi eftir á. Nú hefur Katrín Jak­obs­dóttir endurskoðað hug sinn og telur að Ísland ætti aldrei -- og hefði aldrei átt -- að sækja um inngöngu í Evrópu­sambandið án þess að þjóðin fengi fyrst að tjá sig um það mál. Samt greiddi hún atkvæði gegn þingsályktunartillögu um það árið 2009.

Augljós var yfirgangur Jóhönnu- og Steingríms­liðsins árið 2009 að hafna því að vísa málinu fyrst til dóms þjóðarinnar. Það var bara keyrt á það, að Íslandi ætti að troða í þetta stórríkja­samband í Evrópu og spyrja almenning helzt einskis. Katrín tók þátt í því á fullu, strengjabrúða Steingríms Joð eins og fleiri í flokki VG.

En eftir á að hyggja hefur þetta í raun snúizt okkur til góðs, þrátt fyrir illan tilgang. Hefði þings­ályktunar­tillagan um að halda fyrst þjóðaratkvæða­greiðslu um umsóknarmálið verið samþykkt, þá hefði tímans vegna og illra aðstæðna (við hámark bankakrepp­unnar) verið hætt við við, að innlimunarsinnar hefðu getað náð meirihluta atkvæða við þá tillögu, jafnvel þótt nokkrum mánuðum síðar hafi verið komin meirihluta-andstaða gegn ESB-aðild, afstaða sem styrktist og hefur allar götur síðan verið meirihluta­afstaða aðspurðra kjósenda. En hefði þessi meirihluti náðst í þjóðaratkvæðagreiðslu 2009, væri aðstaða Alþingis nú erfiðari til að samþykkja þá tillögu Sigmundar Davíðs að þingið lýsi formlega yfir endalokum umsóknar að ESB.

Jón Valur Jensson.

Hefðu átt að halda þjóðaratkvæði

Ekki fyrir okkar hönd! Embættismaður getur ekki skuldbundið þjóðina til að lúta ofríki starfshóps SÞ um innflytjendamál

Í vel falinni smá­frétt hád.útv. Rúv* þennan örlaga­dag 10. des. segir að "150 ríki SÞ, Ísland þar á meðal," hafi stað­fest fólks­flutninga­sátt­mála SÞ!

Sátt­mál­inn var ALDREI kynnt­ur hér af hálfu stjórn­valda,** ALDREI kynntur Alþingi né borinn undir atkvæða­greiðslu í þinginu og ALDREI nefnd­ur á nafn í kosn­inga­kynn­ingu flokk­anna fyrir þing­kosning­arnar 2017!

Þessi sáttmáli var EKKI undir­rit­aður fyrir hönd íslenzku þjóð­ar­innar, hún á enga aðkomu að honum, og allar skoðana­kann­anir hér hafa sýnt yfir­gnæfandi andstöðu við hann, m.a. nú síðast sú sem birt var nú kl. 12 í Útvarpi Sögu. 92,9% sögðu þar NEI við spurningunni hvort Ísland ætti að undir­rita sátt­mál­ann, aðeins 5,8% sögðu já, en 1,2% hlutlausir! Í skoðanakönnun, sem staðið hefur yfir á Stjórnmálaspjalli Facebókar, vilja 237 manns, að fram fari þjóðaratkvæðagreiðsla um málið, en aðeins 21 er þar andvígur því.

Það ber ótvírætt að hafna þessum samningi sem m.a. felur í sér fullveldis­framsal yfir landamærunum og alvarleg brot á ákvæðum 73. gr. stjórnar­skrárinnar um tjáningar­frelsi, en miklu fleiri ákvæði hans fela í sér stóralvarlegar byrðar á þjóð okkar, efnahag og velferðar­kerfið og sjálfa samsetningu "þjóð­ar­innar" eða öllu heldur íbúatölu landsins, með margföldun innflutnings hælisleitenda og farandfólks. Þetta er t.d. langtum alvar­legra mál en jafnvel hinn hrikalegi Þriðji orkupakki Evrópu­sambandsins! 

Mál þetta stenzt ekki stjórnar­skrá Lýðveld­isins Íslands -- og hvergi neina vestræna stjórnar­skrá í raun, m.a. vegna málfrelsis­ákvæða þeirra. Afglöp þess ráðherra, sem mun hafa sent ráðu­neytis­stjóra forsætisráðuneytisins til óheilla­verks þessa, eru mikil.

* Þessi frétt, sem falin var á eftir umfjöllun um 70 ára afmæli Mann­rétt­inda­yfir­lýsingar SÞ) var enn ekki talin nógu merkileg kl. 17.00 í dag á Rúv til þess að hún hafi náð inn á vefsíðuna Ruv.is, og er það í fullu samræmi við þá ÞÖGGUN sem hefur ríkt um þetta mál víða í Evrópu, en kannski hvergi meiri en hér!

** Jafnvel á fundi í Valhöll 28. nóvember sl. kom fram, að utan­ríkisráðherra hafði ekki kynnt sér sáttmálann (sem er 34 blaðsíður þéttprentaðar), en að hann ætlaði að láta embættismenn sína gera það, áður en hann tæki afstöðu! Sáttmálinn hefur enn ekki verið þýddur á íslenzku, hvað þá kynntur þjóð og þingi! Samt er undir­maður forsætisráðherra látinn uppáskrifa samninginn án umboðs frá þjóð og þingi!

Jón Valur Jensson.

Benedikt Halldórsson ritar um fólksflutninga­samning SÞ:

Það versta við samninginn um innflytjendur er að það verður glæpur að gagnrýna komu ólöglegra innflytjenda. 

Sagt er að hann sé ekki bindandi en það þýðir ekkert að fá bak­þanka þegar erind­rekar krefj­ast þess að við stöndum við það sem við skrif­uðum undir. "Til hvers voruð þið að skrifa undir ef þið meintuð ekkert með því?" verður spurt ef okkur líst ekki á blikuna þegar á hólminn er komið. 

Orð skulu standa. Það er bara þannig. Sá sem lofar vinum sínum greiða kemur ekki með ómerkilegar afsakanir eftirá.

Íslendingar lofa að sækja íslenska ríkisborgara til saka sem setja út á komu innflytjanda frá þriðja heims ríkjum og lofa að loka fjölmiðlum sem lofsyngja ekki samninginn. Kannski fer allt á besta veg en kannski ekki. Það er hugsanlega hægt að afsaka vanefndir ef skattgreiðendur gera uppreisn en það kostar skattgreiðendur "ekkert" að standa við þann hluta loforðsins að sækja einn og einn til saka og loka óþekkum fjölmiðlum. Hver á annars að túlka samningin? Hann segir sig varla sjálfur. Hvað ef menn túlka hann á versta veg? Af hverju er verið að taka áhættuna? Til hvers? Fyrir hvern? 

"Promote independent, objective and quality reporting of media outlets, including internetbased information, including by sensitizing and educating media professionals on migration-related issues and terminology, investing in ethical reporting standards and advertising, and stopping allocation of public funding or material support to media outlets that system­atically promote intolerance, xenophobia, racism and other forms of discrimination towards migrants..."

Ólöglegir innflytjendur verða löglegir en þeir sem setja út á að ólöglegir innflytjendur streymi til landsins verða hinir ólöglegu. Síðan er talað um að "við" eigum að koma í veg fyrir að þær aðstæður skapist í heimalöndunum að fólk leggi land undir fót. Ef "okkur" tekst það ekki verðum við að taka á móti öllum sem vilja koma. Hvergi er minnst á kostnað. 

En stjórnvöld munu sjálfsagt fá nákvæmar leiðbeiningar hvað samningurinn þýði í raun, hversu há óútfyllta ávísunin verður
og hverju við þurfum að afsala. 

20 lönd hafa ákveðið að skrifa ekki undir, þ.á m. Austurríki, Ástralía, Bandaríkin, Danmörk, Eistland, Ítalía, Króatía, Pólland, Slóvakía, Sviss og Tékkland. Það er nefnilega fráleit vitleysa að skrifa undir hugsanlega skerðingu á málfrelsi, í blindni og út í bláinn til að þóknast andlitlausum býrókrötum, jafnvel þótt þeir kenni sig við "virtar" stofnanir.

Það veit enginn hvernig vindar blása þegar við verðum rukkuð um loforðið eða hvaða býrókratar verða þá við völd.