Vigdís skapar tækifæri enn á ný

Enn á ný gefur Vigdís Hauksdóttir, þingkona Framsóknarflokksins, alþingismönnum og þjóðinni tækifæri til að segja álit sitt á tilraunum ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur að troða Íslandi að fólki forspurðu inn í ESB.

Síðast þegar Vigdís lagði fram svipaða tillögu greiddu orðameistarar VinstriGrænna, sem þykjast vera á móti ESB, atkvæði gegn tillögu Vigdísar. Verst kom atkvæðið út hjá Ögmundi Jónassyni, innanríkisráðherra, sem nokkrum sinnum í hverjum mánuði undanfarið hálfa árið hefur sagt, að nú sé tími til kominn til að halda þjóðaratkvæðagreiðslu um málið. Sem kunnugt er greiddi Ögmundur atkvæði gegn tillögu Vigdísar um að þjóðin fengi að segja sitt álit.

Allt ESB ferli ríkisstjórnarinnar er laumuspil með furðulegustu útspilum oftast í kringum einhvern ennþá furðulegri "pakka", sem enginn hefur séð, fær nokkurn tímann að sjá, hvorki umbúðir né innihald. Ráðherrar vinstri grænna halda sér dauðahaldi í stólana sína og farga má landinu svo lengi sem takið heldur, hvort sem það heitir ESB eða eitthvað annað.

Skyldi kosningaár gera haldið sleipara?

Ef Ögmundur vill vera samkvæmur sjálfum sér í tvöfeldninni, þá finnur hann sér ástæðu til að greiða atkvæði gegn tillögu Vigdísar í þetta skiptið líka. Vigdís er með tvo herramenn sér við hlið núna, sem á sinn hvern hátt gætu gefið Ögmundi ástæðu til að segja nei: nefnilega fyrrum samherjann Ásmund Einar Daðason, sem ekki lét bjóða sér að axla þá tvöföldu skikkju gagnvart kjósendum sínum, sem Ögmundur og aðrir Vinstri Grænir bera. Ásmundur skildi skikkjuna eftir og gekk í hinn röska Framsóknarflokk, sem heill fer fyrir bændum og öðrum landsmönnum í varðveislu sjálfstæðis okkar og rétti til að ráða yfir eigin lífi. Hinn herramaðurinn, Árni Johnsen, þingmaður sjálfstæðismanna til margra ára er sjálfsagt ástæða Ögmundar til enn fleiri ára að segja NEI, NEI, NEI, þjóðin má ekki kjósa um aðildina að ESB!

Svik VinstriGrænu forystunnar tryggir, að flokkurinn hverfur undir steingrímu eftir næstu alþingiskosningar.

Hvíl í friði VinstriGræn.

gs 

Kosið verði um aðildarviðræður

Á hnjánum til Brussel

Ríkisstjórnin verður seint ásökuð um að liggja á lötu hliðinni í eina stefnumáli sínu að troða Íslandi gegn vilja mikils meirihluta landsmanna inn í Evrópusambandið. Allur sá tími og kostnaður, sem kratakljúfar íslensks samfélags leggja í þessa fyrirfram vonlausu ferð, mundi nýtast landsmönnum mun betur til eigin sparnaðar, styrkingu heimila og uppbyggingu atvinnulífs eftir stærstu fjármálaárás í sögu landsins. En í staðinn leggjast þeir fjármunir til allra hinna, sem brenndir eru á báli atvinnuleysis, lélegrar þjónustu hins opinbera við ellilífeyrisþega, sjúka, börnin í skólum og á dagheimilum. Og áfram stækkar skuld ríkisins og er nú komin á það stig að í alvöru má ræða hrun 2.0, ef skútunni verður ekki tafarlaust snúið frá Samspillingarstefnu ríkisstjórnarinnar.

Og allur er þessi skaði til þess eins að þjóna markmiðum ráðandi krata að krækja í feitu pulsubitana í Brussel. Það er eftir heilmiklu að slægjast, þegar mánaðarlaun þingmanna Evrópuþingsins slagar hátt í tíu miljónir krónur, laun starfsmanna allt að 4 miljónum krónum og fólk í leiðandi stöðum með hærri laun en sjálfur Bandaríkjaforseti. Og enginn þarf að borga skatta, því þessir u.þ.b. 50 þús starfsmenn ESB eru svo uppteknir af þýðingarmiklum störfum og eiífum fundahöldum, af því að þeir eru að bjarga aðildarríkjunum frá vandamálunum, sem ESB sjálft og evran hefur komið þeim í.

Sósíaldemókratar sambandsríkja og evrusvæðis hafa verið minst sagt duglegir við að leggja álfuna í rúst og flokksbræður þeirra á Íslandi horfa öfundaraugum á árangurinn. Ekki nóg með að búið er að pína upp hærra atvinnuleysi en þekkst hefur í lengri tíma, hleypa inn þríeyki í stað lýðræðis, skera niður venjulega þjónustu sjúkrahúsa og skóla og skapa þannig upplausnarástand og gjaldfellingu siðmenntaðs samfélags, að nýir nazistar þramma að næturlagi um stræti sjálfrar vöggu lýðræðisins, þá er einnig verið að afnema það sem eftir er af fjárhagslegu sjálfstæði þjóða á færibandi með endalausum nýjum tilskipunum eins og t.d. um yfirstjórn bankamála evrusvæðisins. Þar er helsta umræða toppanna, hvort nauðsynlegt sé að taka yfirráðin af öllum 6000 bönkum ESB eða hvort það dugi ekki bara að taka yfir 200 stærstu bankanna, sem ráða 90% fjármagnsins.

Þjóðverjar vilja stjórna öllu ESB og setja skilyrði um sífellt meiri völd sér til handa "af því að þeir leggja hvort eð er svo mikið í púkkið." Hvort svo sem ný bankastjórn hrynjandi evru eða nýjar, hispurslausari tillögur sem eru á leiðinni og segja hreint út að þjóðirnar verði endanlega að kasta fullveldi sínu í hendur Framkvæmdastjórnarinnar, þá er stóra spurningin á meginlandinu, hvort algjör upplausn brýst út áður en Þjóðverjar, Framkvæmdastjórnin og handfylli ríkja mynda saman 4. ríkið til að beygja undir sig það sem eftir verður.

Hvað Ísland varðar er ekkert að marka þá pappíra sem á utanríkisráðuneytismáli kallast "samningsafstaðan í peningamálum". Það er sama blaðrið og einkennir tal ríkisstjórnarinnar um lausnir, sem eiga að falla frá himnum ofan í framtíðinni. Á meðan raunveruleikinn er sá, að ríkissjóður sligast með yfir ársframleiðslu landsins í skuldir, sem aukast dag frá degi, landið býr við gjaldeyrishöft og atvinnuleysi sem náð hefur fótfestu, er skútunni stýrt í hrun 2.0. Allt tal um "hyggist uppfylla", "mun taka", "áætlar að" "hyggst taka", "gert ráð fyrir", "stefnt er að", "núverandi spár", "gefa til kynna", "verði náð" er í besta falli hægt að nota sem skreytingu á pappír, sem venjulega er notaður annars staðar en í nánd við þann stað, þar sem heilinn er venjulega. Ísland uppfyllir ekki Maastricht-skilyrðin og allt orðagjálfrið fær í engu breytt þeirri staðreynd.

Eini boðskapur "samningsafstöðu í peningamálum" er enn á ný endurtekin viljayfirlýsing um að fá að ganga inn í ESB-klúbbinn. Virðast allir "samningar" ríkisstjórnarinnar við ESB vera eitt allsherjarbænakall á hnjánum til að fá að vera með.

Var það þess vegna, sem lýðveldið Ísland var stofnað á Þingvöllum 17. júní 1944, svo að fáeinir stjórnmálaskussar gætu tæpum 70 árum síðar selt landið fyrir fáeina stóla við hliðina á "stóru strákunum" í Brussel? 

Gústaf Adolf Skúlason 

Samningsafstaðan í peningamálum birt

Teknókratinn Maríó Monti vill banna frjálsa, opinbera umræðu innan ESB

Teknókratinn Maríó Monti er búinn að finna lausnina á evru-, skulda-, stjórnmála- og þjóðfélagskreppu ESB:

Banna stjórnmálamönnum að tala um evruvandann.

Þessar hugmyndir hafa heyrst áður en Monti vill, að stjórnmálamönnum verði fyrirskipað, hvað leyfilegt er að segja á opinberum vettvangi. Í ræðu í Fiesoli á Ítalíu líkti Monti evrunni við "kórónu" á dómkirkjunni og óttast að umræðustíllinn á evrusvæðinu eyðileggi alla bygginguna.

" Við verðum ef til vill að ræða í Evrópuráðinu, hvort það sé ekki tímabært að koma með reglur um opinberar yfirlýsingar þeirra, sem vilja láta kalla sig leiðtoga í Evrópu."

Monti lagði til, að stjórnmálamönnum yrðu lagðar sérstakar reglur um, hvað má segja og ekki segja, svo hægt sé að bjarga evrusvæðinu.

Monti er ekki sá fyrsti, sem telur að þessi leið geti bjargað evrusvæðinu. Þegar þýzki stjórnmálamaðurinn Alexander Dobrindt lýsti þeirri persónulegri skoðun sinni, að Grikkland yfirgæfi evrusvæðið þegar árið 2013, reiddist Angela Merkel og lýsti því yfir, að þýskir stjórnmálamenn mættu ekki tala þannig, að möguleikar ykjust á  Grikkland færi. 

Allar götur frá stofnun ESB og upptöku evrunnar hafa ráðamenn ESB í Brussel blásið á þá, sem bent hafa á að evran er stjórnmálaverkefni en ekki efnahagslegt og þess vegna dæmt að mistakast. Einnig hafa þeir, sem bent hafa á, að hugmyndin um bandaríki Evrópu getur ekki gengið upp vegna gjörólíkra aðstæðna í Evrópu samanborið  við USA. Ráðamenn ESB hafa úrskurðað allt tal af þessu tagi sem "andevrópskan áróður" og sakað alla, sem ekki hafa trúað á verkefnið um að vera óvinir fólksins í ESB.

Á meðan ESB brennur, evrusvæðið liðast sundur og þjóðfélagsleg átök magnast um álfuna alla, ætla teknókratarnir að banda vandamálunum frá sér með því að banna opinbera umræðu um þau. Einungis má flytja hallelújaræður um ágæti evrunnar og ESB.

Hvað er langt síðan svona hugmyndir réðu ríkjum í Evrópu? Vill einhver fá þá ógnaröld aftur? /gs 

Barroso, forseti framkvæmdastjórnar ESB, vill aukin völd til stofnana Evrópusambandsins, meiri samruna og MEIRA FULLVELDISFRAMSAL frá þjóðríkjunum

Þetta er nú hans helzti hjálpræðisboðskapur fyrir ESB, eftir að hafa lagt heilann í bleyti í sumarleyfinu: MEIRA FULVELDISFRAMSAL TIL ESB, MEIRI SAMLÖGUN OG SAMRUNA ESB-ríkjanna.

Þetta lagði hann skýra og þunga áherzlu á fyrir örfáum dögum í 1. ræðu sinni eftir fríið.

Um þetta er fjallað í frétt frá Eurobserver, sem frá er sagt í frétt á Mbl.is nú í kvöld (sjá tengil hér neðar).

• Barroso ... vill að Lissabon-sáttmáli Evrópusambandsins verði endurskoðaður í því ljósi,

sem ræddi um hér í upphafi, og áfram segir m.a. í Mbl.is-fréttinni:

• „Yfirstandandi erfiðleikar hafa fært heim sönnur um takmörk sjálfstæðra aðgerða þjóðríkjanna. Endurnýja þarf Evrópusambandið og grundvallaratriði sáttmálans,“ sagði Barroso samkvæmt fréttavefnum Euobserver.com.

Sjá einnig hér í frétt á viðskiptafréttasíðu frá 1. þessa mánaðar:

• "MarketWatch, BRUSSELS--European Commission President Jose Manuel Barroso made his clearest call yet for fundamental change to the European Union treaties, saying Saturday the region needs "a leap in quality" in terms of integration.
• In a speech at a Yale Law School conference in The Hague, Mr. Barroso said the EU was facing a "make-or-br
• "Europe and the principles of the Treaty need to be renewed. We need more integration [samlögun, samruna Esb-ríkjanna], ... This European renewal must represent a leap in quality and enable Europe to rise to the challenges of the world today," he said.

• Mr. Barroso, European Council President Herman Van Rompuy, European Central Bank President Mario Draghi and Jean-Claude Juncker, president of the euro-zone finance ministers grouping, have been charged with developing a blueprint for deeper regional integration by the end of the year.

• However until now, many in Brussels, including at the EU's executive, were reluctant to dive into a contentious debate about changing the EU's basic treaties. Previous attempts at treaty changes, which need approval by each of the EU's 27 member states, have taken years and proven a distraction from efforts to improve the region's economy.

• However, in his first major speech since returning from the summer break, Mr. Barroso said it was clear that the monetary union can only be protected if member states agree to a much greater pooling of sovereignty.

• "The crisis has made it clear that we must not only complete the economic and monetary union, but also pursue greater economic integration and deeper political and democratic union with appropriate mechanisms of accountability," he said ..."

• Sjá hér á MarketWatch:

• http://www.marketwatch.com/story/barroso-signals-need-for-eu-treaty-changes-2012-09-01 (Leturbr. og hornklofa-aths. frá mér, JVJ.)

Hvað ætli Evrópusambandsinnlimunarsinnar segi nú við þessu öllu? Verður áfram haldið í einskærri afneitun eða héralegum feluleik í kringum staðreyndir um miðstýringarþróunina í ESB?

Jón Valur Jensson. 

Vill að stofnanir ESB fái aukin völd

Brusselvaldið leggur fram frumvarp um refsiaðgerðir gegn Íslendingum eftir 10 daga!

Þetta er í fullum gangi í Evrópusambandinu, og viðræðuslit í Lundúnum í dag munu sízt draga úr árásargirni ESB og þeirra ríkja þar sem reyna að halda í ósanngjarnan hlut sinn úr makrílveiðum. Þetta fólk tekur ekkert mark á niðurstöðum nýjustu rannsókna á ástandi makrílstofnsins, og sjávarútvegsefnd Evrópusambandsþingsins keyrir á málið undir forsæti brezks manns, það er sú nefnd, sem undirbúið hefur sóknina gegn okkur með tillögum til frumvarps, sem framkvæmdastjórnin mun leggja fram 13. þ.m., að vísu ekki föstudaginn þrettánda, en í ógæfuplaggi samt!

Fróðlega er fjallað um þessar fyrirhuguðu refsiaðgerðir í Mbl.is-frétt Hjartar J. Guðmundssonar í dag. Þar kemur fram, að þótt að vísu sé tekið fram í frumvarpinu (sem Mbl. hefur undir höndum), að ekki megi beita þessum aðgerðum "handahófskennt eða með óréttmætri mismunun á milli ríkja þar sem sambærilegar aðstæður séu fyrir hendi" og að "óheimilt [sé] að beita þeim í þeim tilgangi að hindra alþjóðleg viðskipti," þá eru þetta samt áberandi víðtækar refsiaðgerða-heimildir:

• Meðal þeirra refsiaðgerða sem Evrópusambandinu verður heimilt að grípa til samkvæmt frumvarpinu eru að setja hömlur á landanir á afla í höfnum sambandsins úr þeim fiskistofnum sem talið er að viðkomandi ríki stundi ósjálfbærar veiðar á. Einnig er heimilt að grípa til slíkra takmarkana á löndun afla úr öllum fiskistofnum sem deila sama vistkerfi og fiskistofninn sem deilt er um sem og afurðum sem unnar eru úr fiski úr þeim stofni sem deilur standa um.
• Þá er kveðið á um ýmsar hömlur sem grípa megi til varðandi þjónustu fiskiskipa frá viðkomandi ríki sem stunda veiðar úr þeim fiskistofni eða -stofnum sem deilt er um og einnig varðandi viðskipti á milli aðila frá ríkinu annars vegar og Evrópusambandinu hins vegar með fiskiskip. Einnig með búnað tengdan sjávarútvegi sem nota á við veiðar úr viðkomandi fiskistofni sem deilt er um.
• Ennfremur segir í frumvarpinu að hægt sé að beita umræddum refsiaðgerðum gegn ríki utan Evrópusambandsins jafnvel þó veiðar úr fiskistofninum sem deilt er um séu ekki lengur ósjálfbærar að áliti sambandsins ef ástæða þess er sú að önnur ríki hafi dregið úr sínum veiðum. 

Og hér er enn eitt ánægjuefnið með Evrópusambandið eða hitt þó heldur:

• Gert er ráð fyrir að frumvarpið, sem mbl.is hefur undir höndum, verði lagt fyrir Evrópuþingið 13. september næstkomandi og er búist við að hægt verði að beita þeim heimildum sem kveðið er á um í því fljótlega eftir það.

Makalaus er yfirgangur þessa Evrópusambands, sem Össur og Jóhanna þrá hvað ákafast að fá að innlima landið í, með öllum hinum u.þ.b. 319.998 Íslendingunum.

Steingrímur hefur lokið sínum viðræðum og hefur ekki verið illa svikinn af sínum ráðuneytisstjóra, Sigurgeiri Þorgeirssyni, sem talaði mjög skelegglega um þetta mál í viðtali við Morgunblaðið, sjá þar 31. ágúst, bls. 4: 'Ráðherrar ræða makríl', en þar segir hann m.a. um lygaáburð sjávarútvegsfyrirtækja í ESB og Noregi:

• „Það er ... hreint með ólíkindum að útgerðarmenn annars staðar skuli halda því fram að minna hafi verið af makríl í íslenskri lögsögu í sumar heldur en síðustu ár. Þetta gera þeir þvert ofan í skýrslu sem er sameiginleg niðurstaða vísindamanna frá Noregi, Færeyjum og Íslandi og þeir vita mæta vel um. Að dreifa hinu gagnstæða er ekkert annað en ósvífni,“ segir Sigurgeir. 

Steingrímur J. Sigfússon hefur hins vegar markað þá kröfugerð, að við Íslendingar fáum 16-17% af makrílveiðum í NA-Atlantshafi. Þetta er allt of væg krafa, það er alveg ljóst eftir rannsóknir Íslendinga og Norðmanna á ástandi makrílstofnsins. Steingrímur setur markið ekki hátt og því augljós spurning, hvort hann ætli út í málamiðlun langt niður fyrir þetta. Það kann að vísu að bjarga honum, að kröfur ESB eru óumsemjanlegar, þ.e. um fáránlega lágt hlutfall veiðikvótans fyrir okkur, líklega 7%, og þverhausast menn í Brusselgarði við síka stífni, sem er út úr öllu korti og einkum öllum veiðikortum veruleikans! 

 

Það er reyndar fráleitt að binda makrílkvóta okkar um alla framtíð, því að makrílgöngur hingað geta enn aukizt verulega, með tilheyrandi álagi á vistkerfið og fáanlega átu í sjónum fyrir aðrar dýrategundir (fiska og fugla). Slíkir samningar nú eru jafn-fráleitir eins og að innlima Ísland í þetta Evrópusamband, en þá kæmust allar ákvarðanir um þennan deilistofn, makrílinn, einhliða í hendur Brusselvaldsins!

   

Vekja má athygli á því, að þrátt fyrir vaxandi makrílgöngur hingað hreyfir Steingrímur sig ekki spönn frá rassi frá þeim veiðikvóta, sem samflokksmaður hans, Jón Bjarnason, hafði ákveðið, meðan hann réð sjávarútvegsráðuneytinu. Er ekki að efa, að Jón hefði sett hér fram hraustlegri kröfur en Steingrímur -- sá sami Steingrímur sem lét víkja Jóni úr ráðherrastóli og ber að auki fulla ábyrgð á því, að Tómasi H. Heiðar var vikið úr íslenzku makríl-samninganefndinni, þar sem hann gegndi formennsku.

Því verður fylgzt náið með sérhverjum athöfnum Steingríms J. í þessu máli. 

   

Jón Valur Jensson.

Refsiaðgerðirnar virði alþjóðalög

Afbakaðar kringumstæður, fjárglæframenn komast upp með glæpi. Viðtal við prófessor William Black.

Í viðtali við usawatchdog.com segir prófessor William Black, sem er Íslendingum að góðu kunnur vegna fyrirlestra um fjársvik í Bandaríkjunum og á Íslandi í kjölfar bankahrunsins 2008, að fjársvik séu ekki lengur glæpur, vegna þess að glæpamenn eru ekki sóttir til saka fyrir fjárglæpi og ganga lausir og haldi áfram iðju sinni.

William Black segir, að aðgerðir yfirvalda í Evrópu auki á kreppuna og skapi í raun efnahagslegar afbrigðilegar kringumstæður, sem vinni gegn efnahagslegum bata.

Viðtalið er um 20 mín. langt og má sjá hér fyrir neðan.

 

Framsókn veitir þjóðinni brautargengi í baráttunni gegn svikum VG og ESB-aðlögun

Vigdís Hauksdóttir, hinn góði fulltrúi meirihluta þjóðarinnar í baráttunni fyrir sjálfsforræði Íslands, samkvæm sjálfri sér í hugsun og athöfnum, ein af skærum stjörnum Framsóknarflokksins, sem staðið hefur staðföstum fótum á landsins grund í baráttunni gegn erlendri ásælni og svikulli ríkisstjórn í Icesave, ESB-aðlögun og nú síðast makríldeilu, hefur fullkomlega rétt fyrir sér, þegar hún bendir á hræsni Ögmundar Jónassonar innanríkisráðherra.

Stór orð innanríkisráðherrans um lýðræði og möguleika landsmanna að kjósa um afstöðuna til aðildarumsóknar ríkisstjórnarinnar til ESB reyndust tóm og nakin blekking, þegar tækifæri gafst á Alþingi til að kjósa um málið, vegna frumvarps Vigdísar Hauksdótturs.

Það virðist ekki duga fyrir ráðherra VG að svíkja kjósendur einu sinni. Aftur og aftur þegar tækifæri gefast til að efna orðin endurtaka þeir svikin, sem stöðugt stækka og rista dýpra í samfélaginu. Er nú svo komið, að grasrót VG er orðið ljóst, að forvígismenn flokksins ná ekki út fyrir ráðherrasetuna og búnir að hengja sig aftan í Brussel-elítu Samfylkingarinnar.

Eins gott fyrir ráðamenn VG að kasta þykjustu lýðræðisgrímunni og segja bara hreint út: Við viljum að Ísland gangi í ESB og við vinnum að því 24 tíma á sólarhring.

Hverslags afstaða er það til málefnis að segja að það sé rangt hjá öllum öðrum en aðeins "rétt" í eigin hendi? Eða hvenær verður það rétt hjá Ögmundi Jónassyni að gefa kjósendum "leyfi" til að segja álit sitt?

Er ekki bara alveg eins gott fyrir Ögmund að hoppa í pakkann með menntaklíku Samfylkingarinnar sem segja við landsmenn: "þið fáið að tala, þegar við erum búin að troða Íslandi inn í ESB?"

Er til meiri hræsni en að láta eins og maður sé á móti aðild á sama tíma og maður vinnur að aðild? Að plata landsmenn til að halda að þeir fái að segja sitt álit á meðan unnið er að því að taka landið frá þeim? 

Gústaf Adolf Skúlason 

Vigdís sakar Ögmund um hræsni

Makalausar upplýsingar, um ESB-viðræðustrand og upplýsingaleysi!

Hér er stórmerk grein Björns Bjarnasonar. Hans skarpa auga greinir orð Þorsteins Pálssonar í Frbl. í gær svo, að ESB-viðræðurnar virðist "strandaðar vegna ágreinings innan ríkisstjórnar," einnig að Össur feli upplýsingar um stöðu mála, haldi þeim jafnvel frá þeim sem sitja í samninganefnd Íslands. Og hann stillir Þorsteini, formanni einnar ESB-viðræðunefndarinnar, upp við vegg:

• "Ætlar hann að sitja þar áfram ef viðræðurnar eru strandaðar vegna ágreinings innan ríkisstjórnar?“ spyr Björn Bjarnason, fyrrverandi dómsmálaráðherra, á vefsíðunni Evrópuvaktin.is. Þessu hljóti Þorsteinn að þurfa að svara og helst opinberlega.

"Ætlar Þorsteinn Pálsson að taka þátt í þessum leik?" spyr Björn og bætir við:

• "Eða Björg Thorarensen, prófessor í stjórnlagafræði, sem telur ekki lengra unnt að ganga til samstarfs við ESB án þess að breyta stjórnarskránni? Ætlar hún auk þess að hylma yfir með þeim sem að mati Þorsteins Pálssonar brjóta þingræðisregluna?"

Endilega lesið í heild grein Björns Bjarnasonar á Evrópuvaktinni. --jvj.

Fulltrúar í nefndinni ekki nógu upplýstir

4, 12, 50 og 200 mílna fiskveiðilögsaga: áfangasigrar í krafti fullveldis íslenzka ríkisins

Hálf öld er liðin frá útfærslu landhelginnar í 50 mílur. Þá stækkaði hún um nær 220%, var þá orðin tvöföld stærð landsins, en með 200 mílna lögsögunni 1975 varð hún 7½-föld stærð landsins. Þetta gaf FULLVELDIÐ okkur.

Vopnum beittum við til að tryggja okkur þennan gríðarmikilvæga ávinning hins sjálfstæða ríkis, togvíraklippunum, sem halaklipptu brezka landhelgisbrjóta 82 sinnum með stórskaða fyrir þá.

Ekki er að spyrja að því, að stæðum við nú í sömu sporum og þá, með 12 mílna fiskveiðilögsögu, eins og við höfðum 1958-1972, og værum í núverandi Evrópusambandi, þá ættum við ekkert forræði þessara mála -- það væri allt í Brussel, samkvæmt hinum rómaða Lissabon-sáttmála !

Ömurlegt er hlutskipti þeirra manna sem mæla með framsali fullveldis okkar til evrópsks stórveldis. Á þjóðveldisöld hefði ugglaust mörgum þótt við hæfi að dæma baráttumenn fyrir slíku í eina hörðustu refsinguna: skóggang, þ.e. ævilanga útlegð, eða að öðrum kosti fjörbaugsgarð, þriggja ára útlegð.

Þarf að fara að endurskoða hegningarlögin?

Jón Valur Jensson. 

40 ár frá stækkun fiskveiðilögsögunnar

Aðildarsinnar afneita raunveruleikanum - aldrei meira atvinnuleysi innan ESB

Atvinnuleysi innan ESB eykst jafnt og þétt og hefur aldrei mælst hærra en í síðustu mælingu hagstofu ESB Eurostat. Verst sett eru ungmenni Grikklands, Spánar, Portúgals og Ítalíu með yfir helming án atvinnu á Grikklandi og Spáni. 

Tölur Eurostat sýna aðeins hið opinbera skráða atvinnuleysi. Raunverulegt atvinnuleysi er mun hærra og hafa sumir nefnt allt að 25 miljónum manna í því samhengi. Það eru 75 atvinnulaus Íslönd í 27 ríkjum ESB.

Það er ótrúlegt að fylgjast með íslenskum aðildarsinnum banda þessum hörmungum frá sér eins og um vorþey sé að ræða. Hin skelfilega gríma kreppunnar læsir atvinnuleysisklónum í fólk, sem ekkert vill annað gera en sjá sjálfu sér og sínum farborða. Persónulegar hörmungar stundum með sjálfsmorði sem einu útgönguleiðina, sem fólk grípur til í hreinni örvæntingu eins og sést í stórauknum mæli í Grikklandi og á Spáni.

Allar innbyrðis félagslegar mótsetningar herðast og deilur brjótast út og ekki er víst að táragas dugi til og seilst verði í vopnin. Engu er líkara en að tíminn fyrir seinni heimstyrjöldina sé að byrja endurtaka sig.

Íslenskir "jafnaðarmenn", sem í dag eru mest samsettir af menntafólki án tengsla við vinnandi stéttir, virðast vera kaldir og hjartalausir. Þeir afneita með öllu, að til sé kreppa innan ESB. Hvað þá evrukreppa. Sjá þeir ekki örvæntingu fólksins? Sjá þeir ekki hungur barnanna? Hvaðan kemur blinda þessarra krata og hroki yfir öðrum? Er það fjarlægðin sem orsakar það? Eða er það blind hlýðni við "leiðtogann" og "flokkslínuna" sem er orsökin?

Víst er, að þessi raunveruleikafirring er allri þjóðinni til skaða vegna valdastöðu þessarra afneitunarsinna. Sem betur fer þekkir þjóðin sína vitund og hlýðir ekki blindingjum eins og sýndi sig í Icesave./gs

Mesta atvinnuleysi síðan 1995