ESB notar Marókkó til að ræna sjávarauðlind Vestur-Sahara

 

 

Íbúar Vestur-Sahara berjast fyrir viðurkenningu á rétti sínum til að ráða sér sjálfir. Þann rétt viðurkenna SÞ en hvorki ESB né Marókkó, sem hefur með yfirgangi og frekju tekið yfir auðlindir landsins eins og fiskimiðin vestur af ströndum Vestur Shahara.

 

28. september 2010 afhentu yfir 800 samtök og 20 þús einstaklingar víða um heim mótmælabréf til Framkvæmdastjórnar ESB með kröfu um að ESB hætti fiskveiðum fyrir utan strendur Vestur-Sahara. Að undirskriftasöfnuninni stóðu m.a. samtökin: Segjum nei við fiskveiðum ESB í hernumdri Vestur-Sahara.

 

Í bréfinu segir: "Ekkert land í heiminum hefur viðurkennt yfirtöku Marókkó á Vestur-Sahara. Samt sem áður borgar ESB miljónir evra til ríkisstjórnar Marókko fyrir að leyfa skipum ESB að veiða í lögsögu Vestur-Sahara. ESB verður tafarlaust að hætta veiðum við Vestur-Sahara.

 

Marókkó heldur áfram að neita samstarfi um að hætta nýlendustefnu í Vestur-Sahara og virðir þar með að engu yfir 100 samþykktir Sameinuðu Þjóðanna um rétt íbúa Vestur-Sahara til sjálfsákvörðunarréttar."

 

"ESB hefur lagalega og siðferðilega skyldu að hætta að grafa undan friðarumleitunum SÞ í Vestur-Sahara með því að viðurkenna sjálfsákvörðunarrétt íbúa Vestur-Sahahara yfir landi og auðlindum sínum.

 

Við krefjumst þess, að Framkvæmdastjórn ESB hætti tafaralaust að úthluta fiskveiðiheimildum til skipa ESB við veiðar í sjávarlögsögu Vestur-Sahara. Engar meiri veiðar frá ríkjum ESB í sjávarlögsögu Vestur-Sahara."

 

Meira má lesa um málin á síðunni fishelsewhere.eu

 

Þar kemur einnig fram, að útgerðarsamtök skoskra sjómanna hvetja ESB til að auka umsvifin og veiða meira við strendur Vestur-Sahara, þar sem yfir 100 spænskir togarar "verða að öðrum kosti að koma til baka á mið ESB, þar sem mestallir fiskistofnar eru að fullu nýttir."/gs

 

Herför Evrópusambandsins á norðurslóðir : Ekki er hún betri músin sem læðist en hin sem stökkur

Evrópusambandið er nánast í stríði við lýðveldið Ísland vegna makríls í íslenzkri lögsögu og með lögsókn fyrir EFTA-réttinum til að gera íslenzka þjóð ábyrga fyrir einkabanka! Á sama tíma er ausið hundruðum milljóna í áróður fyrir innlimun Íslands í það sama ríkjasamband samkeppnisþjóða okkar og 10 fyrrverandi nýlenduvelda, sem hafa munu frá 1. nóv. 2014 73,34% atkvæðavægi í ráðherraráði og leiðtogaráði Evrópusambandsins, en hin 17 ríkin, saklaus af nýlendustefnu, munu ráða þar 26,66% atkvæðavægi ! Ísland fengi þar 0,06% atkvæðavægi !

Eigi skal launa slæma framkomu

Það verður fróðlegt, að sjá heimkomu fjöldamálaráðherrans Steingríms J. Sigfússonar eftir fundinn með sjávarútvegsráðherra/kommissjóner Maria Damanaki í London 3. sept. n.k. Honum verður gert ljóst, að ESB ræður för og hann sendur til baka með samning að skapi ESB. Annars!

Það virðist enginn hörgull á hótunum hjá ESB og þeim, sem eru uppfóstraðir í menningu Evrópusambandsins. Þar þýðir "samstarf" að ganga að kröfum framkvæmdastjórnarinnar. Þess vegna verður áhugavert að sjá, hvað mikið af ellefu kröfum útgerðarfyrirtækja í ESB og Noregi, sem Maria Damanaki lætur fylgja með sem ESB-kröfur í "samninga"viðræðunum við íslenska fjöldamálaráðherrann.

Ísland fékk ekki að vera með við "samninga"borðið hér áður fyrr. Það þótti ekki taka því að vera bjóða svona smáþjóð við borð hinna stóru og þurfti landið að beita olnbogunum til að fá að komast að. Enda er ein af kröfum dagsins að útiloka Grænlendinga frá borðinu með því að neita að viðurkenna landið sem strandríki. Samt er Grænland strandríki, hvað svo sem vitringar ESB segja. En ekki hentar ESB eða  Norðmönnum núna frekar en fyrri daginn, að viðurkenna landfræðilegar staðreyndir, þegar "semja" þarf um skiptingu makrílkvótans, því sérhver fiskur til Grænlands verður einn mínus til hinna. 

Kröfurnar gagnvart Íslandi eru í grænlenska veru:

Byrja upp á nýtt, draga fyrri "tilboð" til baka. Ásaka Ísland og Færeyjar fyrir yfirgengilegar kröfur og alls ekki launa slæma framkoma. Banna veiðar Íslands í norskri eða ESB lögsögu og beita öðrum bönnum og kvöðum eftir "þörfum". Stöðva aðildarferli Íslands að ESB, endurskoða kolmunnasamninga, svo hægt sé að skerða hlutdeild Íslands og þar fram eftir götunum.

Ef marka væri eitt milligram af orðum klofintunguráðherrans, sem heldur því fram, að Ísland sé ekki í aðlögunarferli, þá er fyrirséð að hann snýr heim án samnings. Eins og andstæðingar Íslands segja: Enginn samningur er betri en slæmur.

En við er að búast, að fjöldamálaráðherrann komi heim, þrátt fyrir vísindalegar rannsóknir Íslendinga upp á margfalt meiri haldbæran afla, með samning upp á 3,1 % kvóta skv. hlutfallslegum stöðugleika. Skiptir þá eigin ráðherrastóll og stöðuleiki ríkisstjórnarinnar öllu máli. 

Spurningin verður þá, hvort ráðaherrastóllinn velti, vegna óstöðuleikahlutfalls og Valts Gengis Vinstri Grænna. /gs

Vilja hlé á ESB-viðræðunum

Danskir ráðamenn "styðja" ekki ESB-umsókn Jóhönnustjórnar nema í síngjörnum tilgangi

Í 18- og 18.30-fréttum Rúv og Stöðvar 2 er tíundað, að Helle Thorning-Schmidt, forsætisráðherra Danmerkur, hafi lýst yfir stuðningi við Evrópusambands-umsókn "Íslands" (eitt er víst, að þetta er ekki umsókn þjóðarinnar!).

Rangt er að útleggja þetta sem stuðning við Íslendinga. Það hefur komið fram hjá öðrum norrænum pólitíkusum, að þeir sjá "aðild" Íslands sem tækifæri fyrir þá sjálfa til að fá örlítið meira atkvæðavægi sem hópur á löggjafar- og ákvörðunar-samkundum Evrópusambandsins, en jafnvel hin "stóra" Svíþjóð er farin að óttast áhrifaleysi sitt í þessu stórveldi, með 2,9% atkvæðavægi nú, en verður ekki nema 1,85% frá 1. nóv. 2014 og fer jafnvel minnkandi.

Þá er þess að geta, að Danir eru mikil fiskveiðiþjóð og myndu vitaskuld nýta sér hinn jafna aðgang sem ESB-þjóðir hafa að fiskimiðum annarra ESB-þjóða.

Skálaræður segja oft í skásta falli fegraða hlið sannleikans. 

Jón Valur Jensson.

Situr veislu með Jóhönnu

Ríkisstjórnin er hluti af makrílvandanum - ekki lausninni

Með heimtufrekju ætlar ESB að þvinga Íslendinga að ganga einhliða að ósanngjörnum kröfum sínum og beitir makríldeilunni til að stöðva aðlögunarferli Íslendinga. Í raun hegðar ESB sér eins og að Ísland sé þegar orðið meðlimur, því ESB eitt hefur alræðisvald til ákvarðana um sjávarmál innan sambandsins. 

Þessi hegðun ESB er gerð í fullri meðvitund og samþykki ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur. Það bendir til þess, að þegar sé búið að gera bráðabirgðasamkomulag um eftirgjöf Íslands á bak við tjöldin. Ríkisstjórnin mun þá að mestu eða öllu leyti samþykkja kvóta"úthlutun" ESB í stað þess að fylgja Hafró eða íslenskum vísindamönnum. Ný skýrsla sýnir, að yfir 5 miljónir tonna af makríl eru í Norðaustur-Atlantshafi á hafsvæði Færeyja, Íslands og Noregs, þar af um 1,5 miljónir tonna innan íslenskrar fiskveiðilögsögu. Ábyrgar veiðar Íslendinga eru innan við 10 % af því magni og eins og komið hefur fram hjá talsmönnum sjávarútvegs er líklegt, að Íslendingar hafi verið helst til of varkárir í mati sínu. 

Þann 3. sept. fer Steingrímur J. Sigfússon fjöldaráðherra á fund Maríu Damanaki, sjávarútvegsráðherra ESB í London. Búast má við nýju samningaútspili í Icesave-stíl: Í stað peninga krefst ESB makríls af Íslandi og Steingrímur getur komið með "samning aldarinnar" til baka, þar sem gefið verður eftir af kröfu ESB eða komið með "lausn", þar sem ESB er tryggt lagalegt forræði til að taka yfirráðin í sjávarútvegsmálum Íslendinga. Utanríkisráðherrann Össur Skarphéðinsson hefur nefnt, að ESB geti keypt skuldabréf af Íslandi til að fá burtu "snjóhengju" þeirra, sem fastir eru með íslenskar krónur í landinu. Má jafnvel búast við einhverjum loðnum skilaboðum í þá veru, sem gæti verið hið "stórkostlega" gylliboð, sem koma á úr eilífðarpakkanum. Annars verður mjög fróðlegt að fylgjast með, hvaða bellibrögð þessi hjú koma með eftir 3. sept. nk.

Orsök makríldeilunnar er röng og stórskaðleg sjávarútvegsstefna ESB, sem er að eyðileggja lífríki sjávar með ofveiðum á 80% fiskistofna og útrýmingu 30% þeirra. Það eru öfugmæli aldarinnar að halda því fram, að ESB vinni í þágu verndunar á makrílstofninum. ESB hikar ekki við að fara í makrílstríð við smáríkin Ísland og Færeyjar til að banna þeim að stunda löglegar makrílveiðar í eigin sjávarlögsögu. Slík krafa jafnast á við stríðsyfirlýsingu á fullvalda ríki. ESB hótar löndunar- og hafnbanni á íslensk og færeysk skip og afnámi viðskiptafrelsis frá ESB til sjávarútvegs Íslands og Færeyja. Má búast við áróðri um "fiskiræningja" og "umhverfishryðjuverkamenn" Íslands og Færeyja til að réttlæta makrílstríð ESB.

Í stað þess að standa á rétti sjálfbærrar fiskveiðistefnu Íslendinga lúffar ríkisstjórnin vegna veruleikafirrts draums um pláss í hásæti við hlið búrókrata í Brussel. Hvorki krata í Samfylkingunni né Vinstri græn skiptir máli, þótt fullveldi íslenska lýðveldisins verði framselt til ESB. Annar fóturinn stappar og segir: Bíðið og sjáið hvað kemur úr pakkanum og hinn fóturinn stappar og segir: Göngum með í ESB vegna samstarfs vinstri manna á Íslandi. Þannig eru báðir flokkarnir sammála um afhendingu sjávarauðlinda Íslands til ESB fyrir eigin embættisstóla. Það er ógæfa Íslendinga að hafa svona fullveldissvikara í embættum íslenska ríkisins, sem meðvitað beita ríkisvaldinu til að bola burtu allri gagnrýnni hugsun varðandi ESB. Það sýndi sig skýrt, þegar Jón Björnsson ráðherra var rekinn og samningamaður í makrílnefnd líka, sem varði hagsmuni Íslendinga í samræðum við ESB.

Besta skref þjóðarinnar í átt að lausn makríldeilunnar er því að byrja á því að losa sig við þessa svikulu og fjandsamlegu ríkisstjórn, sem nú situr. Þá fyrst verður hægt að vinna í friði að málefnum landsmanna og standa á grundvelli aldagamallar hefðar smáþjóðar, sem lifað hefur á auðlind hafsins í sjálfbæru samspili við náttúruöflin. /gs

Þrír kaflar stranda á makrílnum

ESB einu heimilt að setja lög um sjávarútvegsstefnu, milliríkjasamninga, peningamál, samkeppnismál og tolla

ESB aðildarsinnar, þ.e.a.s. þeir sem eftir eru á Íslandi, ættu að lesa Lissabonsáttmálann. Samkvæmt Lissabonsáttmálanum um valdheimildir ESB er því einu heimilt að setja lög um sjávarútvegsstefnu, milliríkjasamninga, peningamál, samkeppnismál og tolla. Þetta er fyrsta ákvæði bálks um flokka og svið valdheimilda sambandsins. Hvaða ofangreinda flokka skilja ESB-sinnar ekki að verða afhentir einræðisvaldi ESB í Brussel við inngöngu Íslendinga í ESB?

ESB-sinnar ættu að sjá sóma sinn í að upplýsa um skilyrði inngöngu í ESB í stað þess að ljúga um að einhverjir englar fjarlægi skilmálana úr pakkanum og komi með einhverja himneska dýrð í staðinn. Þessi aðferðafræði minnir einna helst á Islam og sjálfsmorðssprengjumenn, sem lofað er sjötíu og tveim jómfrúm í himnaríki takist þeim að sprengja sjálfa sig í tætlur og taka sem mest af saklausu fólki með sér í ódæðinu.

Ísland afhendir fullveldi sitt til Brussel á þessum sviðum með inngöngu í ESB. Þetta er líka skýringin á stjórnarskrárbröltinu, sem enn er ekki séð fyrir endann á.

Hér er slóð svo menn geti kynnt sér málið sjálfir: Lissabonsáttmálinn

Það eru hæfileikar á háu stigi að geta afneitað raunveruleikanum í sama mæli og talsmenn ríkisstjórnarinnar á Íslandi gera. Trúlega springur evran og ESB áður en lygaáróður ríkisstjórnarinnar hættir og þá verður honum sjálfhætt.

Samfól hætta ekki að vera fól, sama hversu mikið logið er. Að kveldi dags eru það hlutir eins og vinna, matur, húsnæði, klæðnaður og þrif, sem hafa sinn gang. Skrifað hefur verið að raunveruleikinn sé skáldskapnum fjölbreytilegri. Vinstri Grænir komast ekki frá því að breytast í samfól samspillingarinnar og ræður meira að segja samkeppni milli ríkisstjórnarflokkanna í hvor þeirra geti framleitt fáranlegustu lygarnar.

ESB viðræðum ber að hætta og draga umsóknina tilbaka. Ekki á að halda áfram á þeirri braut án þess að Íslendingar fái að segja sitt í þjóðaratkvæðagreiðslu. Dómur sögunnar mun ekki verða ríkisstjórninni náðugur.

Fáir embættismenn hafa svo illa vélað þjóð sinni óheil ráð sem núverandi og verður það þjóðinni frelsun að losa sig við þetta sértrúarlið í næstu kosningum./gs

 

Plan B, C, D og E í stað hins afleita plans A!

• Ef plan A felst í aðild að ESB þá hlýtur plan B að felast í því að ganga ekki inn í brennandi hús evrunnar og Evrópusambandsins. Þá er hægt að hrinda plani C í framkvæmd. Gera róttæka uppstokkun í ríkisrekstri og ná jafnvægi í fjármálum, tryggja jafnræði í lífeyrisréttindum, hefja litla atvinnurekandann aftur til vegs og virðingar, sækja fram með nýtingu orkuauðlinda og afnema gjaldeyrishöft í áföngum þar sem fyrsti áfangi er sá að heimila lífeyrissjóðum að fjárfesta í öðrum löndum. Samhliða verður að hlúa að vaxtarbroddum s.s. ferðaþjónustu og tæknifyrirtækjum ekki síst með því að tryggja þeim stöðugleika í skattareglum en hræra ekki stöðugt í lögum og reglum í þeim tilgangi að herða skatta- og eftirlitskrumlu ríkisins.

Þannig ritar Óli Björn Kárason í mjög athyglisverðri grein í Mbl. í dag: Plan B, C, D og E. Síðar í þeirri vel rökstuddu grein segir hann m.a.:

• "Þegar menn telja sig hafa fundið stórasannleika – lausnina á öllum vanda – verða þeir blindir á allt umhverfi sitt. Plan A – aðild að Evrópusambandinu og upptaka evru – er stórisannleikur Samfylkingarinnar sem hefur blindað forystu flokksins á þá ótrúlegu möguleika sem Íslendingar eiga. Verst er þó að í blindni sinni hafa samfylkingarmenn ekki sinnt mörgu öðru en sérstöku gæluverkefni forsætisráðherra um breytingar á stjórnarskrá. Af hverju ættu þeir að ómaka sig þegar lausnin er fundin? 
• Í sjálfu sér er ekkert við því að segja að stjórnmálaflokkur leggi allt sitt traust á aðild að ESB. Vandinn er hins vegar sá að kostnaðinn greiða allir landsmenn í formi verri lífskjara. Allt er látið sitja á hakanum og reka á reiðanum. Plan A hefur reynst Íslendingum dýrkeypt."

Menn ættu að kynna sér tillögur Óla Björns, "plan B, C, D og E", en sú er lokatilaga hans að "koma fríverslun í norðurhöfum á fót. Við getum kallað það plan E," segir hann og vísar þar til fyrri tillagna sinna frá 2010 um að "taka upp viðræður við stjórnvöld í Noregi, Kanada, Bandaríkjunum, Færeyjum og Grænlandi um viðskipta- og öryggishagsmuni landanna vegna Norður-Íshafsins og gerð fríverslunarsamnings landanna." -- jvj.

Bíðum eftir Godot

Stærsta blekking Íslandssögunnar eru lygar ríkisstjórnarinnar og ESB áróðursmanna um að til sé einhver pakki með einhverju óútskýranlegu innihaldi, sem bjarga muni íslensku þjóðinni frá vandamálum sínum og væntanlega heimsins í leiðinni. 

Hvað er í pakkanum?

Í þau þrjú ár sem þessari þvælu hefur verið haldið að landsmönnum hefur ríkisstjórninni ekki tekist að gefa neinar skýringar á hvaða pakka hún er að tala um, hvaðan hann kemur og hvernig hann er, né heldur gefa neinar skýringar á innihaldi pakkans, hvað það sé, hvernig það líti út né hvað það þýði. Krafist er, að þjóðin sýni þolinmæði og bíði eftir því sem ekki er hægt að lýsa og koma átti úr pakkanum árið 2010, 2011 og síðast 2012 og enn sést ekki frekar til en allra starfanna, sem Jóhanna Sigurðardóttir hefur lofað eftir næstu helgi undanfarin ár. Er ástandið farið að minna illþyrmilega á senu úr Beðið eftir Godot og enginn veit né skilur um hvað er verið að ræða né hvenær það kemur. Einfaldlega vegna þess, að það finnst enginn pakki og þaðan af síður nokkurt innihald.

Fyrst aðlögun og síðan kosningar um þegar orðinn hlut

Ríkisstjórnin lýgur því blákalt að fólki, að um eitthvað annað sé að ræða heldur en kröfur Lissabonsáttmálans, sem Ísland þarf að aðlagast og er í fullum gangi að framkvæma með samanburði á stjórnarskrá/lögum Íslands við Lissabonsáttmálann/lög ESB. Málefnakaflar eru opnaðir og samanburður gerður. Við mismun er gerð áætlun um aðlögun og kaflanum lokað í bili. Þegar Samfylkingin og VinstriGrænir verða búin að aðlaga stjórn lýðveldisins að kröfum ESB og allt er klappað og klárt fyrir ræðuhöld við fullveldisafsal yfir sjávarlögsögu, auðlindum, orku, peningamálum, samningsrétti við önnur ríki o.s.frv., þá fyrst má fólk fá að segja sitt og kjósa um þegar orðinn hlut. Lygaáróðurinn hjá ESB-sinnum er eins og hjá sértrúarsöfnuði, sem á von á, að frelsarinn stígi til jarðar og lyfti upp Íslandi í eilífðarhásætið með hinum útvöldu hjá ESB og þá má lýðurinn syngja hallelúja af öllum krafti.

Utanríkisráðherra með rennilás 

En í samanburði við veruleikann, sem margir hinna útvöldu búa við í dag, framkallar áróðurinn bara ógleði. Mest í Grikklandi, þar sem nazisminn grasserar á ný og enginn veit, hvaða myrkraverk gerir í nánustu framtíð. Ríkisstjórn Íslands hefur enga aðra stefnu en éta upp það, sem jónerarnir í Brussel segja henni og svo kemur utanríkisráðherrann með rennilásinn, sem á að renna fyrir evrukreppuna og breyta skulda- og stjórnmálakreppu ESB í himnaríki. "Það er bara að renna upp rennilásnum eins og við Íslendingar gerum", segir þessi embættismaður, sem búinn er að selja föðurlandið fyrir hægindastól í Brussel. Enginn rennilás í heimi getur stöðvað það hrun, sem ríki ESB standa fyrir og Össur Skarphéðinsson sjálfur er fastur í með fáeinar evrur í vasanum.

Ekki minnimálaráðherrann 

Annar ekki minnimálaráðherra fer mikinn á alþjóðavettvangi og lýgur því, að neyðarlögin séu ríkisstjórninni að þakka á meðan þeir, sem björguðu Íslandi, eru settir af og dregnir fyrir Landsdóm. VinstriGrænir vilja fyrir engan mun, að almenningur skilji að verið er að aðlaga Ísland að kröfum ESB til að undirbúa afhendingu fullveldis lýðveldisins með húð og hári, því þá springur stjórnarsamstarfið og þeir missa titlana og völdin og eiga ekki eftir einu sinni brjóstahöldin. Hafa sumir lýst þessum óskapnaði sem tveimur mönnum í sama manninum, þar sem annar vill fara á klósettið en hinn hvergi. Slíkt endar með umhverfisbanvænni sprengju. En fyrst vinna Vinstri Grænir ötullega með Samspillingunni að berja niður alla mótstöðu við ESB og gagnrýninn hugsunarhátt þjóðarinnar í ríkiskerfinu sbr. brottvikningu Jóns Bjarnasonar ráðherra og Tómasar H. Heiðars úr makrílnefndinni. Einungis einstaklingar í veruleikaafneitun, heilaþvegnir og þægir í taumi, eru fengnir til verksins að innlima Ísland í ESB.

Guði sé lof, að Ísland er herlaust! 

Þessi loddaraleikur hefur gengið sér til húðar og gatslitna grammófónplatan hjakkar í sama farinu allan tímann. Sem betur fer sjá fleiri og fleiri landsmenn gegnum þennan blekkingarleik, sem líkja má við harðasta heilaþvott stalíntímabilsins. Afneitunin er svo mikil að varla má búast við að einhverjir úr stjórnarliðinu verði viðræðuhæfir fyrr en fnykurinn frá hruni evrunnar með tilheyrandi upplausn ESB og trylltu stjórnleysi á meginlandinu kæfir vitund hinna útvöldu á Íslandi. Á meðan tapar þjóðin sérhvert andartak, sérhverja mínútu og sérhvern dag. Við megum sjálfsagt öll þakka fyrir, að stjórnin ræður ekki yfir hervaldi, því yrði sjálfsagt beitt líka til að fjarlægja óþægilega einstaklinga eins og t.d. sjálfan forseta Íslands, sem nú síðast hefur gert sig sekan um að vilja taka í höndina á frú Sigurðardóttur. Slík embættisafglöp eru ógnun við hið nýja aðlagaða Ísland að ekki sé talað um sjálfan forsætisráðherrann, sem ekki þolir neina snertingu við bakteríur af neinu tagi, ekki einu sinni þeirra, sem okkur sem lífverum eru nauðsynlegar. Öruggast fyrir forsætisráðherrann til að komast undan slíkum mannraunum væri að flytjast búferlum í sótthreinsað tjald og einangara sig endanlega frá umheiminum. Hér er sjálfsagt skýringin komin á öllu því opna, gegnsæja ferli, sem enginn hefur séð fram að þessu.

Gott að klukkan nálgast kosningar svo þjóðin geti losað sig við þreytta lúðurinn, sem stöðugt spilar:

Bíðum eftir Godot

Gústaf Adolf Skúlason

Enginn meiri frestur til Grikklands. Fá lán til grískra og írskra smáfyrirtækja.

Michael Fuchs formaður þingflokks Kristilega demókrataflokks Angelu Merkels sagði í viðtali við BBC, að Grikklandi verði ekki gefinn frekari frestur til aðlögunar að kröfum þríeykisins: AGS, ESB og SE: "Við höfum þegar veitt miklu meiri frest en gert var ráð fyrir í upphafi." Fuchs gaf í skyn, að "allir séu nú undirbúnir" fyrir að Grikkland yfirgefu evrusvæðið. Hann bætti því við, að kanslari Þýzkalands Angela Merkel væri sammála þessu.

Irish Time skrifar um það í vikunni, að grískir bankar séu verstir innan evrusvæðisins að lána út fé til smáfyrirtækja. Þétt á eftir koma írskir bankar samkvæmt nýrri skýrslu Seðlabanka Írlands, sem bankasamtök á Írlandi hafa mótmælt. Írsk smáfyrirtæki eiga helmingi oftar á hættu að fá neitun láns en gengur innan evrusvæðisins (sjá frétt hér fyrir neðan). Eitt af hverjum fjórum fyrirtækjum er neitað um lán á Írlandi í samburði við eitt af 28 í Þýzkalandi. Útlán dragast saman jafnt og þétt í takt með að evrukreppan dýpkar./gs

Grikkir vilja meira „andrými“

Innlimun á sér stað og fullveldi glatast með ýmsu móti

Endurbirt Mbl.grein frá 25. maí 2009:

Eftir Jón Val Jensson: "Því verður ekki á móti mælt, að Evrópubandalagið (EB) vill innbyrða Ísland."

HITLER innlimaði Súdetahéruð Tékkóslóvakíu „friðsamlega“ 1938 eftir svik Breta og Frakka í München, lagði svo undir sig Slóvakíu með yfirgangi, síðan afganginn af Tékkóslóvakíu. Hann innlimaði Austurríki með hervaldi, nánast án þess að hleypt væri af byssu, 1938, síðan fleiri lönd með miklum hervirkjum. Stalín innlimaði Eystrasaltsríkin þrjú með hervaldi og stór landsvæði önnur í lok stríðsins (472.000 ferkílómetra, fyrir utan leppríkin sjö), en eftirmenn hans lögðu undir sig Afganistan 1979-80 og hluta Georgíu árið 2007.

 

Gunnar Hólmsteinn Ársælsson hyggur beitingu hervalds einu leiðina til að innlima lönd (Mbl.grein 11. maí 2009). En Norðmenn innlimuðu bæði Svalbarða og Jan Mayen í konungsríkið, átakalaust. Löngu fyrr gerði Hákon gamli Ísland að skattlandi sínu án herútboðs. Kanada innlimaði hið sjálfstæða Nýfundnaland hálf-tilneytt, að tillögu Breta, árið 1949 án beitingar hervalds, en rökin þau, að landið væri komið á hausinn. Ríki geta líka látið innlimast í stærri yfirríki, sbr. sögu Bandaríkjanna, en þar héldu þó hin einstöku ríki sínum lögum og löggjafarþingum.

Því verður ekki á móti mælt, að Evrópubandalagið (EB) vill innbyrða Ísland. Ég er ekki að tala um þjóðirnar í EB, enda fá þær ekki að ráða þessu; það verður engin þjóðaratkvæðagreiðsla um það í Frakklandi, hvort Ísland verði EB-ríki. En í Brussel er vélað um málin, og ítrekað hafa komið vitnisburðir þaðan úr innsta hring framkvæmdastjórnarinnar um að bandalagið vonast eftir, að Ísland verði eitt EB-ríkjanna, m.a. vegna norðurhjarasvæðanna, eins og ljóst er af tali Joes Borg, Grahams Avery o.fl. EB-útsendara sem samherjar þessa liðs innan Rúv og Fréttablaðsins hafa beygt sig og bugtað fyrir á síðustu dögum.

Raunar segir Olli Rehn, stækkunarstjórinn í hópi kommissaranna 27, að EB sé náttúrlegur eða eðlilegur staður Íslands: „Islands natürlicher Platz ist in der EU,“ og væri það af vinstrimönnum tekið sem frekleg íhlutun í íslenzk innanríkismál, ef komið hefði frá ráðherra í ríkisstjórn Bandaríkjanna, en Jóhanna þegir, Steingrímur J. snýr sér út í horn og snýtir sér, og utanríkisráðherrann sýnir lítilþægð sína með gleiðu brosi.

Sumir vilja tala um „aðild að EB“ fremur en innlimun. En Ísland á aðild að ýmsum alþjóðastofnunum, án þess að þær vilji reisa hér fána sinn yfir okkur, eins og EB-fáninn er reistur á öllum fánadögum yfir sendiráðum Breta, Frakka, Finna o.s.frv. hér í Reykjavík. EB er nefnilega yfir þjóðunum, ekki undir þeim. EB krefst æðsta löggjafarvalds yfir þjóðunum (og er veitt það), fram yfir hvaða lög og hvaða ráðstafanir sem þjóðirnar í bandalaginu kunna að hafa gert og samrýmast ekki EB-lögum og reglum, eins og ótvírætt er tekið fram í inngöngusáttmálum (accession treaties) allra nýrra þátttökuríkja („the applicant States accept, without reserve, the Treaty on European Union and all its objectives, all decisions taken since the entry into force of the Treaties“ o.s.frv. og: „Community law [lög bandalagsins] takes precedence over any national provisions which might conflict with it, [...] accession to the European Union implies recognition of the binding nature of these rules“). Skilur stjórnmálafræðingurinn Gunnar Hólmsteinn Ársælsson ekki merkingu þeirra orða?

Höfundur er guðfræðingur.