"Reglan" óstöðuga um "hlutfallslegan stöðugleika" (relative stability) í fiskveiðum ESB-ríkja

Svo tryggur hefur meirihlutinn verið í sex ár gegn inngöngu í Evrópusambandið, að ætla mætti, að flestum sé ljós sú staðreynd, að sjávarútvegsstefna þess og "reglan um hlutfallslegan stöðugleika" eru EKKI í þágu okkar og ekkert til að byggja á, enda er Evrópusambandið með fulla heimild til að endurskoða sínar reglur, eins og talsmenn sambandsins hafa sjálfir viðurkennt.

Tengdar fréttir — Umsókn um aðild að ESB

Hér er nú endurbirt grein undirritaðs:

‘Reglan’ óstöðuga um ‘hlutfallslegan stöðugleika’ (relative stability) í fiskveiðum ESB-ríkja

 “Hlutfallslegi stöðugleikinn”* er eins og Hið heilaga rómverska keisaradæmi þýzkrar þjóðar sem á hnignunarárum sínum var hvorki heilagt né rómverskt né sérlega þýzkt!

Þannig er þessi “hlutfallslegi stöðugleiki” fjarri því að vera stöðugur. Hann er ekki einu sinni bundinn í traust lög, ekki frekar en veiðireynslu-árafjölda-reglan, sem er forsenda hans og viðmið, og hann verður ekki “hlutfallslegur” frekar en valdinu sýnist með tímanum.

Brusselmenn eru sjálfir búnir að hugleiða það í útgefinni bók sinni að afnema þessa “reglu” og setja einhverja aðra í staðinn, þótt þeim henti að vísu að bíða, svo að ýmsir asnar hér uppi á Íslandi ani áfram á eftir þessari gulrót sinni – því að okkar 758.000 ferkílómetra fiskveiðilögsaga skiptir þá svo sannarlega máli!

• Þeim til upplýsingar, sem eru ekki vel inni í þessu máli, skal upplýst hér, að “í reglunni felst að veiðiheimildum er úthlutað til aðildarríkjanna með þeim hætti að hverju aðildarríki séu tryggðar hlutfallslega stöðugar veiðar úr hverjum stofni eða fyrir hverjar veiðar miðað við sögulega veiðireynslu þeirra og þarfir svæða sem sérstaklega eru háð fiskveiðum.”
• (Tengsl Íslands og Evrópusambandsins, með undirtitlinum “Skýrsla Evrópunefndar um samstarfið á vettvangi EES og Schengen og um álitaefni varðandi hugsanlega aðild Íslands að Evrópusambandinu”, Rv. 2007, bls. 98. – Vísa má á þessa kafla þar: 4.5. Íslensk sjávarútvegsmál og Evrópusambandið. – Fyrstu undirkaflar þar: 4.5.3.1. Úthlutun aflaheimilda og meginreglan um hlutfallslegan stöðugleika, bls. 97. – 4.5.3.2. Söguleg veiðireynsla, bls. 99. – 4.5.3.3. Kvótahopp, bls. 99. – 4.5.3.4. Fjárfestingar í sjávarútvegi, bls. 100.)

Í nefndri skýrslu segir ennfremur:

• Fram kom á fundi nefndarinnar með sjávarútvegssérfræðingum framkvæmdastjórnar ESB að hægt væri að víkja frá meginreglunni um hlutfallslegan stöðugleika með [a] auknum meirihluta í ráðherraráðinu við úthlutun aflaheimilda hverju sinni og [b] hægt væri að breyta reglunni með auknum meirihluta.”

Það er sem sé RÁÐHERRARÁÐIÐ, sem hefur EINRÆÐI í þessum efnum. Þar fengjum við Íslendingar atkvæðavægi (skv. Lissabon-sáttmálanum, sem tekur að fullu gildi að þessu leyti árið 2014) upp á heilar 0,06 prósentur!!! Miklu hægt að ráða með slíku atvæðavægi eða hitt þó heldur! (sjá nánar hér: Evrópubandalagið leggur snörur sínar. Hér eru YFIRRÁÐ STÆRSTU RÍKJANNA afhjúpuð!)

Þetta er athyglisvert í kaflanum 4.5.3.1:

• Ráðherraráð ESB tekur ákvörðun um leyfilegan hámarksafla aðildarríkjanna á grundvelli tillagna frá framkvæmdastjórninni, sem byggir sínar tillögur á ráðleggingum nefndar sem í sitja vísindamenn aðildarríkjanna. [Sjá aths. 1 neðar.] Framkvæmdastjórnin getur einnig leitað eftir ráðgjöf frá sérstökum svæðisbundnu ráðgjafaráðum (Regional Advisory Councils). Nokkuð er um það að farið sé fram úr tillögum vísindamanna, aðallega á grundvelli félags- og efnahagslegra ástæðna. Ráðherraráðið skiptir hámarksaflanum á milli aðildarríkjanna á grundvelli meginreglunnar um hlutfallslegan stöðugleika, en aðildarríkjunum er í sjálfsvald sett hvernig þau ráðstafa sínum aflaheimildum.

Aths. 1: Um þetta sagði í neðanmálsgrein 253 í sama riti:  “Sjá: http://ec.europa.eu/fisheries/faq/resources_en.htm. Væri Ísland í ESB mætti gera má ráð fyrir að tillögur að hámarksafla í íslensku lögsögunni myndu fyrst og fremst byggjast á ráðleggingum íslenskra vísindamanna.”

En hér er of mikið fullyrt! Það er ekki á neinu traustu byggjandi um þetta! Það er í megintextanum hér ofar talað um “nefnd [í eintölu] sem í sitja vísindamenn aðildarríkjanna”, ekki nefndir. Það lægi beint við, að hlustað yrði á íslenzka vísindamenn um þetta (eins og við höfum nú haft mikið gagn að Hafró-mönnum síðustu áratugina!). En það er engin trygging fyrir því, að þeirra ráð myndu ein ráða úrslitum.

Takið eftir setningunni: “Nokkuð er um það að farið sé fram úr tillögum vísindamanna, aðallega á grundvelli félags- og efnahagslegra ástæðna.” – Við sjáum fyrir okkur gráðuga sjómenn og útgerðarmenn Spánar og Frakklands, langþreytta á sínu langvarandi atvinnuleysi og eilífu, vanvirðandi bótaþega-lífi, þegar þeim (tugþúsundum manna) loksins býðst tækifæri til að komast í feitt á Íslandsmiðum og finna loksins til sín aftur sem alvöru sjómenn. Þeir hafa svo sannarlega “félags- og efnahagslegar ástæður” og það margar, ekki færri en börnin þeirra!

Þar að auki yrðu ESB-fiskveiðiríkin mjög á varðbergi gagnvart hugsanlegri viðleitni íslenzkra vísindamanna til að takmarka sem mest veiðisóknina í fiskistofna hér við land – og myndu einfaldlega bregðast við slíkum grunsemdum með sinni “heavy hand”, bæði með handstýringu og með því að fela eigin vísindamönnum (sem eru hundruðum fleiri en okkar!) ráðandi hlut í öllu slíku stofnmati og veiðisóknarráðgjöf.

12 EÐA 200 MÍLUR?

Lesið þessa almennu reglu (skýrslan, s. 96):

• Samkvæmt meginreglunni um jafnan aðgang hafa öll aðildarríki ESB ótvíræðan rétt fyrir fiskiskip sín til veiða á öllum miðum aðildarríkjanna innan 200 mílna markanna. – [Og í neðanmálsgrein 246 við þessi orð stendur:]  Sbr. 17. gr. reglugerðar ráðherraráðsins nr. 2371/2002.

Það er sem sé RÁÐHERRARÁÐIÐ, ekki ESB-þingið i Strassborg, sem aftur ræður mestu um þessa meginstefnu!

Og hér er eitt, sem er vert að skoða (í kafla 4.5.3 í nefndri skýrslu):

• Aðildarríkjunum er einnig heimilt að takmarka veiðar á svæðinu út að 12 mílum við eigin skip, [sjá aths. hér á eftir!] auk þess sem veiðar á nokkrum öðrum svæðum eru takmarkaðar vegna verndarsjónarmiða.

Það eru ýmsar reglur þarna vegna meintrar nauðsynjar á vernd svæða og stofna, en þegar mikill vöxtur og ríkidæmi er í þeim stofnum, þá myndu allar varnir okkar bresta!

En svo er einnig á hitt að líta, að þrátt fyrir heimildina (ekki lagaregluna!) sem fjallar um að “takmarka [megi] veiðar á svæðinu út að 12 mílum við eigin skip,” þá myndum við þar geta goldið þessa tvenns:

1. Samkvæmt 248. neðanmálsgrein (við orðin “Aðildarríkjunum er einnig heimilt að takmarka veiðar á svæðinu út að 12 mílum við eigin skip”) í  fyrrnefndri skýrslu lesum við eftirfarandi: “Sbr. 1. mgr. 9. gr. og 2. mgr. 17. gr. reglugerðar ráðherraráðsins nr. 2371/2002.” – TAKIÐ EFTIR ÞESSU! Enn og aftur er það RÁÐHERRARÁÐIÐ (ekki þingið í Strassborg) sem hefur EINRÆÐI um þessa reglugerð og hve lengi hún fær að gilda!
2. Aftur yrði okkar 0,06% atkvæðahlutur harla lítill og hjáróma, þegar stóru risarnir í ráðherraráðinu (t.d. Spánn með 9,17%, Þýzkaland með 16,41%, Bretland með 12,33% og Frakkland með 12,88% – jafnvel öfundsjúka Írland með 0,89%, nær 15 sinnum meira en við!) færu að taka sínar ákvarðanir um þessa 12-mílna sérstöku fiskveiðilögsögu fyrir Ísland. Ef einhver ímyndar sér, að tillitssemi við “litla Ísland” myndi fremur ráða ákvörðun stjórnmálamanna þessara ríkja heldur en háværir þrýstihópar þeirra heima við, þá skjátlast þeim. Jafnvel samanlagður hlutur hinna þriggja Norðurlandanna í ESB (samanlagt 4,02% atkvæðavægi í ráðherraráðinu) og ‘Eystrasaltsríkjanna’ þriggja til viðbótar (1,39%) myndi ekki ná nema 5,47% áhrifahlut (að okkar 0,06% meðtöldum) í ráðherraráðinu, talsvert minni atkvæðahlut en Borgarahreyfingin náði í síðustu Alþingiskosningum, og sjá allir, hve valt er að treysta á slíkt fjöregg frelsis okkar, lifibrauðs og atvinnuréttinda.
3. Þá er ennfremur fráleitt að treysta á, að útlendingum yrði bannað að gera út héðan frá Íslandi og öðlast þannig “rétt” til að fiska innan 12 mílna! – Þau ákvæði íslenzkra laga, að útlendingar megi ekki eignast meira en fjórðung beint í sjávarútvegsfyrirtækjum hér, en geta þó eignast meira óbeint, – lög sem eru í raun allt of götótt nú þegar (sbr. þessa Rúv-frétt í dag: Jón [ráðherra Bjarnason] telur málið grafarvarlegt) –, þau varnarlög okkar myndu jafnvel (ef við álpumst á að láta innlimast) verða að víkja fyrir Evrópubandalags-ákvæðum um atvinnufrelsi manna á öllu ESB-svæðinu. – Í landi, þar sem kvóti gengur nú þegar kaupum og sölu með frjálsu framsali, þar er þetta kerfi lífshættuleg snara viðkomandi þjóð, ef hún býður upp á það með frákasti fullveldis síns í eigin málum, að útlendingar í nálægu stórveldi (sem teldust jafnvel “borgarar” hér, þótt án íslenzks ríkisfangs væru) geti keypt upp kvótana. Það gætu t.d. spænskar útgerðir gert fyrir þá ómældu ESB-styrki sem hafa safnazt upp hjá þeim fyrir að halda sig frá útgerð á eigin miðum!

‘REGLAN’ UM “HLUTFALLSLEGAN STÖÐUGLEIKA” ER SJÁLF ÓSTÖÐUG OG AUÐVELT AÐ BREYTA FYRIR VALDAKJARNANN Í BRUSSEL

Um þetta hef ég þegar skrifað allnokkuð hér í byrjun. Meginreglan um hlutfallslegan stöðugleika er REGLUGERÐARÁKVÆÐI eingöngu. Sjá um hana neðanmálsgrein 257 í nefndri skýrslu, s. 98:

• Óttar Pálsson og Stefán Már Stefánsson: Fiskveiðireglur Íslands og Evrópusambandsins. Reykjavík: Bókaútgáfa Orators, 2003, bls. 65. Úthlutun aflaheimilda byggist á 20 gr. reglugerðar ráðherraráðsins nr. 2371/2002 on the conservation and sustainable exploitation of fisheries resources under the Common Fisheries Policy. Greinin er svohljóðandi: Article 20. Allocation of fishing opportunities: The Council, acting by qualified majority on a proposal from the Commission, shall decide on catch and/or fishing effort limits and on the allocation of fishing opportunities among Member States as well as the conditions associated with those limits. Fishing opportunities shall be distributed among Member States in such a way as to assure each Member State relative stability of fishing activities for each stock or fishery. [Feitletrun mín til að vekja athygli á réttarheimildinni, JVJ.]

Enn einu sinni er það RÁÐHERRARÁÐIÐ, ekki ESB-þingið í Strassborg, sem ræður ÖLLU um þessa stefnu í einföldu reglugerðarákvæði, sem sama ráðherraráð getur afnumið með einu pennastriki! Geta Íslendingar treyst slíku valdi fyrir giftu sinni og framtíð?!

Hér myndu að vísu einhverjir benda á, að treysta megi stöðugleika stöðuugleikareglunnar sjálfrar með því að binda hana fastmælum í aðildarsamningi. Það hafi t.d. Norðmenn gert.

Lítum á margnefnda skýrslu, þar segir (hornklofainnskot eru mín, JVJ):

• Fram kom á fundi nefndarinnar með sjávarútvegssérfræðingum framkvæmdastjórnar ESB að hægt væri að [a] víkja frá meginreglunni um hlutfallslegan stöðugleika með auknum meirihluta í ráðherraráðinu við úthlutun aflaheimilda hverju sinni og [b] hægt væri að breyta reglunni með auknum meirihluta, en það væri ólíklegt að slíkt yrði gert í reynd þar sem reglan væri mikilvægur hluti af sameiginlegu sjávarútvegsstefnunni og aðildarríkin væru sátt við hana. Noregur hefði í sínum aðildarsamningi brugðist við þessum möguleika með því að fá samþykkta sérstaka yfirlýsingu um mikilvægi reglunnar um hlutfallslegan stöðugleika. [Neðanmáls, í nmgr. 258, er nánar sagt frá því, hér:] Yfirlýsingin er svohljóðandi: Declaration on relative stability. The Union recognises the major importance to Norway and Member States of maintaining the principle of relative stability as the fundament in achieving the goal of a permanent system of distribution of fishing possibilities in the future.

Ekki voru fleiri orð höfð um það! En hér skal hugað að þessum mikilvægu atriðum:

1. Noregur er og var miklu voldugra ríki en Ísland og gat því náð inn þessum skilmála. Fyrir fram væri því ekki treystandi að nákvæmlega sami skilmáli yrði settur inn að beiðni (kröfu?!) samninganefndar íslenzkra stjórnvalda.
2. Það er alls ekki útilokað, að form skilmálans gefi Evrópubandaaginu samt færi á því að óvirða hann síðar meir, af því að aðstæður hafi t.d. breytzt, það sé t.a.m. ekki lengur “of major importance” fyrir meðlimaríkin að halda í princípið um hlutfallslegan stöðugleika, þvert á móti sé það þeim mörgum afar mikilvægt að víkja því frá! Ástæðan gæti þá t.d. verið aflaleysi við meginlandið eða stækkandi neytendamarkaður og/eða erfiðari innkaup fiskmetis frá öðrum heimshlutum. Allt mögulegt má finna sér til réttlætingar, og stórveldi víla slíkt ekki fyrir sér, enda eru valdahlutföllin að breytast í ESB: risarnir munu ráða þar mestu, gömlu nýlenduveldin, frá og með árinu 2014!
3. Þar að auki eru svo hin afdrifaríku atvinnuréttindi ESB-borgara hér á landi og réttur þeirra til að kaupa íslenzk útgerðarfyrirtæki, ef við göngum í bandalagið, sbr. 3. lið í fyrri inndregnum texta hér ofar!
4. Sjálft veiðireynslu-tímabils-viðmiðið er EKKI partur af orðalaginu í þeirri yfirlýsingu (Declaration on relative stability) sem gefin var út í tengslum við inngöngusamnng Norðmanna. Það tímabil, sem miðað er við, þegar talað er um “veiðireynslu” á tilteknum miðum, er klárlega ekki höggvið í stein, heldur getur bandalagið breytt árafjöldanum að vild og þegar nægur þrýstingur skapast á það í þá átt – um það bera ummæli æðsta sjávarútvegsstjóra Spánar vitni! (Ég mun setja texta um það inn hér ofar.)

Það er vert í lokin að endurtaka hér orð mín og tilvitnanir í annarri grein frá liðnu ári:

“Stefán Már Stefánsson, prófessor í Evrópurétti við Háskóla Íslands, … segir, að þar sem reglan um hlutfallslegan stöðugleika sé ekki hluti af lagalegum grundvelli Evrópusambandsins, heldur afleiddri löggjöf, þá megi taka hana upp og breyta henni hvenær sem er. Sú ákvörðun yrði alfarið í höndum Evrópusambandsins, ekki Íslendinga einna.”*

* Sjá þessa grein: Íslendingar gætu þurft að greiða skaðabætur vegna þorskastríðanna, sem byggir á frétt í Ríkisútvarpinu 9. febrúar 2007. Fréttin er öll afar athyglisverð og langt frá því að vera úrelt, heldur kannski einmitt tímabærari lesning nú en nokkru sinni fyrr. Menn lesi hana alla, sér til upplýsingar (raunar er hún stutt), en ég tek hér upp lokaorð hennar:

• “Reglan um hlutfallslegan stöðugleika fjallar um fiskveiðiréttindi miðað við veiðireynslu þjóða en einnig um skaðabætur vegna tapaðra veiða. Stefán segir hugsanlegt að gangi Íslendingar í Evrópusambandið krefjist aðrar fiskveiðiþjóðir skaðabóta vegna tapaðra veiða þegar Íslendingar færðu út fiskveiðilögsögu sína.”

Grein þessi er (að mestu) endurbirt af Vísisbloggi undirritaðs (enda nauðsynlegt, þar sem allt Vísisbloggið var lagt niður með ofríki 365 miðla og þar með freklega brotið á höfundarrétti hundraða manna sem þar höfðu skrifað um árabil!). -- Enn er þó eftir að bæta hér fróðlegum hlutum við um hugtakið “veiðireynslu”!

Jón Valur Jensson.

Fleiri á móti í sex ár

Ytri landa­mæri Evr­ópu­sambands­ins og Schengen-svæðisins eru ÓTRYGG!

For­sæt­is­ráðherra Ung­verja seg­ir gagn­laust að setja kvóta á hve marga flótta­menn ríki ESB taki að sér á meðan ytri landa­mæri Evr­ópu séu ótrygg. „Svo lengi sem við get­um ekki varið ytri landa­mæri Evr­ópu þá tek­ur því ekki að tala um hversu mörg­um við get­um tekið á móti,“ seg­ir forsætisráðherrann, Viktor Or­ban. (Mbl.is segir frá.)

Þetta er háalvarlegt mál. Meðan NATO sá um varnir Vestur-Evrópu, ásamt herjum og landamæravörðum hinna einstöku ríkja, var unnt að standa gegn allri ásókn 5. herdeildar manna úr austri, að heitið gæti. Nú, með frjálsri för milli Schengen-landa -- fyrirkomulagi sem var sérstakt keppikefli Evrópusambands­ins -- og niðurbroti (viðurkenndu m.a. af Andreu Merkel) á virkri landamæra­vörzlu á ytri landamærum Schengen-svæðisins, þá er Evrópa orðin galopin fyrir útsendurum hryðjuverkasamtaka jafnt úr suðaustri sem suðri, og er engin vöntun á þeim í veröldinni (al-Qaída, Hitzbollah, Islamic Jihad, Ríki islams, Boko Haram, al-Shabaab o.fl. samtök sem einskis svífast í fjöldamorðum).

Fylgismenn Evrópusambandsins hafa ranglega gumað af því, að sambandið hafi tryggt frið í Evrópu. Hafi það nokkurn tímann tekið að sér slíkt hlutverk, er ljóst, að það sinnir því engan veginn með því ástandi sem nú er upp komið, að fólk streymi eftirlitslítið inn á Schengen-svæðið svo að hundruðum þúsunda skipti. Sú hugsun, sem sækir á sum stjórnvöld (m.a. á nefnd um innflytj­enda­mál hér á Íslandi), að hleypa megi inn í lönd þeirra fólki sem fargað hefur vegabréfum sínum, bætir sízt af öllu öryggið.

Með þessum pistli eru Samtök um rannsóknir á Evrópusambandinu og tengslum þess við Ísland ekki að mynda sér neina afstöðu til flóttamannavandamálsins eða gegn mannúðarstarfi. En sú "lausn" að opna ytri landamæri Schengen-svæðisins upp á gátt fyrir aðkomandi fólki, iðulega án vegabréfaskoðunar, rekst með berum hætti á varnarskyldur aðildarþjóða Schengen-samkomulagsins og tryggir því ekki varnir Evrópu gegn árásum utan og innan frá, heldur gerir þær þvert á móti líklegri en ella.

Þetta gerir flóttamenn vitaskuld ekki að hryðjuverkamönnum, en er þó þess háttar vanhugsuð ákvörðun, að hún opnar landamærin fyrir óvissum fjölda fjandmanna vestrænna samfélaga, mönnum sem auðveldlega geta misnotað sér frelsið til að lauma sér inn í Evrópu og framkvæmt þau ætlunarverk gegn saklausum borgurum, sem þeim eru lögð á herðar af foringjum sinna blóði stokknu hryðjuverkasamtaka.

VIÐAUKI: Hér er afar markverð ræða Nigels Farage, formanns UKIP í Bretlandi, þar sem hann minnist m.a. á Schengen-kerfið og kemur inn á það, að fjöldi þessa fólks verður fremur að kallast "economic migrants" heldur en "refugees". Orð forsætisáðherra Slóvakíu (sjá við 1 mín. 30 sek.) eru mjög athyglisverð í því efni: að 95% þessa fólks séu "economic migrants".

 

Jón Valur Jensson.

„Smánarblettur á ímynd Evrópu“

Meirihluti Breta leggst á sveif með því að segja sig úr Evrópusambandinu

Nýlegar skoðanakann­an­ir sýna sívaxandi stuðning við brott­hvarf úr sam­band­inu. Nú er svo komið, að naum­ur meiri­hluti Breta vill yf­ir­gefa ESB, 51%, en 49% segj­ast fylgj­andi áfram­hald­andi aðild, sam­kvæmt nýrri skoðana­könn­un í The Mail on Sunday. Kosið verður um málið 2017.

JVJ.

Meirihluti Breta vill yfirgefa ESB

ESB-jámenn fá ekki forskot fram yfir nei-menn í þjóðar­at­kvæðagreiðslu Breta um Evrópusambandið

Sanngjarn og löghlýðinn er David Cameron, for­sætis­ráðherra Breta, með því að láta breyta spurn­ing­u sem lögð verður fyrir kjósendur í þjóðar­at­kvæða­greiðslu um veru lands­ins í Evr­ópu­sam­band­inu. Gert er ráð fyr­ir að kosn­ing­in fari fram á næsta ári. (Mbl.is segir frá og byggir á Guar­di­an.)

Lög sem samþykkt voru á breska þing­inu fyrr á þessu ári gera ráð fyr­ir því að spurt verði hvort Bret­land eigi að vera áfram í Evr­ópu­sam­band­inu með svar­mögu­leik­un­um já eða nei. Kosn­ingaráð Bret­lands, sem er sjálf­stæð stofn­un ábyrg gagn­vart breska þing­inu, gerði at­huga­semd við það fyr­ir­komu­lag og taldi það hygla þeim sem vildu vera áfram í sam­band­inu.

Stofn­un­in lagði þess í stað til að spurt yrði hvort Bret­land ætti að yf­ir­gefa Evr­ópu­sam­bandið eða vera áfram inn­an þess. (Mbl.is; auðk. hér)

Þetta er mjög athyglisverð afstaða og einarðleg stefnumörkun þessa kosn­inga­ráðs Bretlands og reyndar í fullu samræmi við eðli máls og það, sem sanngjarnt getur heitið. Löngum hefur það nefnilega verið ávinningur fyrir þá, sem fylgja öðrum svarkosti í spurningu í skoðanakönnum, ef sá kostur felur í sér JÁið. JÁ virkar oft ósjálfrátt jákvæðara en NEIið. (Frá þessum sérstöku spurningar­háttar-áhrifum eru þó góðkunnar undantekningar, sbr. Icesave-kosningarnar okkar báðar, enda var NEIið þá áberandi ákall þjóðarinnar gegn ranglætinu.)

Talsmaður Ca­merons sagði við fjöl­miðla að rík­is­stjórn­in hefði í hyggju að fara að ráðlegg­ing­um Kosn­ingaráðsins og breyta spurn­ing­unni. (Mbl.is)

Klapp fyrir Cameron hér. Hann reynir ekki að halda í eitthvert hálmstrá í viðleitni til að knýja fram sinn vilja í þessu væntanlega kosningamáli.

Hugsanlega gæti þetta nýákveðna fyrirkomulag haft úrslitaáhrif um niðurstöðu kosninganna, þó að raunar væri óskandi, að sem stærstur meirihluti Breta myndi hafna Evrópusambandsaðild. Það gæti t.d. rutt veginn fyrir kröfu um sér-tollasamninga í staðinn, líkt og Svisslendingar njóta nú þegar.

Jón Valur Jensson.

Cameron breytir spurningunni

Nýtt hlutverk Evrópusambandsins - eða fylgt eftir stefnu þess að komast yfir Úkraínu?*

"Á síðasta ári fékk Euronews, sem sendir út fréttir á mörgum tungumálum, 25,5 milljóna evra styrk til þess að auka útsendingar á rússnesku og úkraínsku." (= um 3,3 milljarðar ísl. kr.) Þetta var lokasetningin í athyglisverðri grein Styrmis Gunnarssonar: ESB lýsir yfir upplýsingastríði á hendur Rússum.

* Herman van Rampuy, sjálfur forseti ráðherraráðs ESB, lýsti því yfir, að Úkraína ætti heima í Evrópusambandinu. Hann kom ekki með þessa yfirlýsingu sem prívatmaður, heldur sem forseti valdamestu stofnunar Evrópusambandsins. Þetta var því álit og vilji Evrópusambandsins sjálfs, enda hafa hvorki ráðherra­ráðið né framkvæmdastjórn (EC) sambandsins komið fram með neina leiðrétt­ingu á þessum orðum Rampuys.

Og orðum fylgja gerðir.

Jón Valur Jensson.

Ánægjufrétt síðustu viku: "Evrópustofu" verður lokað 1. september

Það styttist í lokun hennar: eftir 5 daga! Fréttin kom á vefsíðu áróð­urs­stof­unnar; rekstrar­samn­ingur henn­ar renn­ur út í lok ág­úst. Hún hefur nú spanderað hér hundruðum milljóna frá ársbyrjun 2012 ...

"í tengsl­um við um­sókn Íslands um inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið. Rekst­ur henn­ar hafði áður verið boðinn út og í kjöl­farið samið við ís­lenska al­manna­tengsla­fyr­ir­tækið At­hygli og þýska al­manna­tengsla­fyr­ir­tækið Media Consulta. At­hygli sagði sig frá verk­efn­inu á síðasta ári og var öll­um starfs­mönn­um Evr­ópu­stofu sagt upp störf­um. Media Consulta hef­ur síðan eitt séð um rekst­ur­inn." (Mbl.is)

Hér skal tekið undir hvatningu um, að birtir verði reikningar um útgjöld þessarar rangnefndu "Evrópustofu" (Evrópusambands-áróðursstofa er hún). Til hverra fóru greiðslur, til hvaða samtaka og einstaklinga og til hvaða áróðurs­verkefna og auglýsinga? Krafan er eðlileg. Þetta er geipilegt fé í heildina talið:

Samn­ing­ur­inn um rekst­ur Evr­ópu­stofu var til tveggja ára með fjár­fram­lagi upp á allt að 1,4 millj­ón­ir evra eða rúm­lega 200 millj­ón­ir króna. Sam­kvæmt samn­ingn­um var heim­ilt að fram­lengja hann um tvö ár til viðbót­ar. Það er fram á þetta ár. (Mbl.is)

Íslenzk stjórnvöld höfðu lýst þeirri stefnu sinni, að Ísland væri ekki lengur umsóknarríki að Evrópusambandinu, og þótt því hafi verið tekið seinlega og af ólund í Brussel (auk þess sem utanríkisráðherrann hefur ekki beitt sér af styrk í málinu), þá var "tek­in ... ákvörðun um það af hálfu Evr­ópu­sam­bands­ins að bjóða rekst­ur Evr­ópu­stofu ekki út á nýj­an leik" (Mbl.is). Vonandi verða það endalokin á ásælni þessa stórveldabandalags á hendur okkur.

Jón Valur Jensson.

Evrópustofu lokað

Af yfirgangi valdfrekra

"Ég minnist þess einnig þegar Evrópusambandið tók sér lögregluvald  og rak fulltrúa okkar á dyr af sameiginlegum fundi strandríkja sem veiddu makríl."

Þetta er enn eitt dæmi um yfirgang Evrópusambandsins gagnvart Íslendingum. Jón Bjarnason fyrrv. sjávarútvgsáðherra, ritaði þssi orð í fróðlegri grein sem menn ættu að lesa og er hér: Svartur sjór af makríl í íslenskri lögsögu.

JVJ.

Gunn­ar Bragi bíður línunnar frá Brussel

Ut­an­rík­is­ráðherra seg­ir enn verið að "kort­leggja" hvernig bregðast eigi við viðskiptaþving­un­um Rúss­lands, klórar sér NÚ í hausnum yfir því, sem átti að liggja fyrir löngu áður!

Nú bíður hann og sam­ráðshóp­ur stjórn­valda og fulltrúa sjáv­ar­út­vegsins eft­ir því að starfs­menn Evr­ópu­sam­bands­ins komi úr sum­ar­fríi, svo að viðræður stjórn­valda og ESB um áhrif viðskiptaþving­ana geti haf­izt. Mbl.is sagði frá í dag.

Gunn­ar Bragi seg­ir að í viðræðunum verði farið fram á greiðan aðgang fyr­ir ís­lensk­ar sjáv­ar­af­urðir inn á Evr­ópu­markað. Hann býst við því að þess­ar viðræður hefj­ist fyrri hluta sept­em­ber­mánaðar. (Mbl.is)

Ekki er ráð nema í tíma sé tekið! Viðræðunum gæti þá kannski með hrað­asta gangi lokið um 10.-15. september, þegar langt er liðið á makrílvertíðina. Ef ESB gefur sig að veita undanþágur frá 18% tolli sínum, geta menn þá stefnt skipum sínum úr höfn í von um hugsanlega seljanlegan afla. Þvílíkur snillingur, Gunnar Bragi, og afburða-tillitssamur um leið að láta segja sér, að á ýmsum skrifstofum þessa stórveldis sé enginn maður starfandi í 5-6 vikna sumarfríi!

Það verður ekki annað sagt en að þessi utanríkisráðherra sé einstaklega forsjáll og fyrirhyggjusamur!!!

Jón Valur Jensson.

Bíða eftir að ESB komi úr sumarfríi

Unnur Brá lætur sem kjósendur sínir vilji viðskiptabannið! Landið óvarið án banns!

Unnur Brá ræddi flótta­manna­mál o.fl. í Vikulokunum í dag. Athygli vekur réttlæt­ing hennar á við­skipta­þving­unum við Rússa: 

"Við eigum allt okkar undir því, að aðrar þjóðir og við stöndum saman í þessari baráttu, þannig að ef á reynir, þá séum við ekki ein hér úti í Ballar­hafi með engar varnir, um það snýst þetta." (Leturbr. hér.)

Af þessum orðum þingkonunnar mætti ímynda sér, að íslenzk stjórnvöld hafi í máli þessu tekið sína ákvörðun undir hótunum NATO-ríkja um að Ísland yrði ekki varið gegn hugsanlegri innrás frá Rússlandi, nema við gerðum það þeim til þægðar að taka þátt í þessum aðgerðum ESB og Bandaríkjanna gegn Rússlandi! Ef þetta lá að baki ákvörðun stjórnvalda, þá ættu Unnur Brá og utanríkisráðherrann að skýra þjóðinni frá því.

Unnur áfram: "Og auðvitað er það stundum erfitt. Ef maður stendur ekki fast við sín princíp í pólitík, þá getur maður alveg eins sleppt þessu og farið bara heim að gera eitthvað annað." Áður hafði hún sagzt skilja áhyggjur sjávar­útvegsins, en bætti við: "En ég er algerlega ósammála því að við eigum að gefa eftir þessi princíp." (Framhaldið svo eins og hér efst.)

Helgi Seljan: "En þetta hlýtur að vera samt áhyggjuefni fyrir þessa staði, eins og Vestmannaeyjar, Hornafjörð, til dæmis?"

Svar Unnar Brár var mjög athyglisvert:

"Auðvitað er þessi staða áhyggjuefni fyrir þessa staði. En ég hef ekki heyrt fólkið þar heima gera þá kröfu að Ísland breyti sinni utanríkisstefnu, alls ekki, eins og sumir þingmenn eru að halda fram, að við eigum að gera, alls ekki, heldur að við eigum að reyna að takmarka tjónið og reyna að leita einhverra leiða til að koma verðmætunum í einhvern pening. En það var auðvitað erfitt að átta sig á því, hvað nákvæmlega Rússar myndu ... til hvaða aðgerða þeir myndu grípa, erfitt að áætla það, hvað það myndi kosta Ísland þegar var verið að taka þessa ákvörðun. Og ég spyr bara á móti: Hvaða verðmiða hefðum við átt að setja á það?"

Merkilegt viðhorf -- skipti þá "verðmiðinn" í sjálfu sér engu máli -- hefði hann t.d. mátt verða helmingi hærri, allt vegna "princípsins"?

Þar að auki er algerlega ljóst, að það var ekki bara "erfitt" að áætla þennan kostnað, heldur var einfaldlega ekki lagt út í það að áætla neitt um hann! Það sést t.d. ítrekað í viðtalinu stóra við Bjarna Benediktsson í Morgunblaðinu í fyrradag! Og þetta er m.a. forsenda hinnar snörpu gagnrýni Heiðrúnar Lindar Marteinsdóttur hdl. á utanríkisráðherra í Markaði Fréttablaðsins, sjá http://www.visir.is/politiskt-vodaskot-i-vidskiptathvingun--/article/2015150818987

En hvernig er annars með þetta princíp hennar Unnar Brár -- greiddi hún ekki atkvæði með því að gerður yrði fríverzlunarsamningur við Kína? Hvað varð þá af hinum dýrmætu princípum hennar og annarra þeirra þingmanna, sem styðja þessar aðgerðir ESB og Bandaríkjanna gegn Rússlandi? Eða hvernig skyldu þessir þingmenn vilja refsa Kínverjum fyrir hernám Tíbets? Og af því að þeir tala um mannréttindabrot Rússa í Úkraínu (iðulega án þess að benda á nein ákveðin eða konkret dæmi), þykja þeim 7-10.000 aftökur á ári í Kína (sumar jafnvel fyrir "efnahagslega glæpi") eðlilegar? Og hefur alræðisstjórnin í Peking látið af sínu grimmilega hernámi í Tíbet? Eru ekki fórnarlömbin þar orðin nógu mörghundruð þúsund í mannslífum talin, að ógleymdu öllu ófrelsinu, þvinguðum fósturdeyðingum, ethnískri hreinsun, massífum innflutingi Han-Kínverja, fangelsun allra andófsmanna (Falun Gong t.d.), pyntingum o.fl. ljótu? 

Ef við ætlum að vera sjálfum okkur samkvæm, hvort eigum við þá að slíta viðskiptum við þessa einræðisstjórn í Peking eða draga til baka stuðning okkar við viðskiptaþvinganir Bandaríkjanna og Evrópusambandsins gegn Rússlandi? Getur Unnur Brá Konráðsdóttir svarað því?

Innlegg Unnar Brár um þetta mál í viðtali við Helga Seljan í Vikulokunum í morgun var endurtekið í hádegisfréttum Ríkisútvarpsins, HÉR geta menn hlustað á það (frá 8 mín. 26 sek. til 9 mín. 50 sek.).

Jón Valur Jensson.

Ísland vantar vinnandi hendur

Ráðherra og prófessor í hagfræði ráðast á sjávarútveginn með hótunum og niðrandi tali!

Gunn­ar Bragi segir út­gerðar­menn, sem andvígir eru viðskiptastríðinu, taka "eigin­hags­muni fram yfir heild­ar­hags­muni" og að þá væri "rétt að velta því fyr­ir sér hvort þeir væru beztu menn­irn­ir til að fara með auðlind­ina"!!!

Þetta er ekkert minna en HÓTUN ráðherrans, í beinni útsendingu á Sprengisandi, og alls óhafandi af hálfu fulltrúa lýðveldisins.

Ennfremur vitnaði hann í grein eft­ir Pawel Bartoszek í Frétta­blaðinu í gær, las þar m.a.s. orðrétt upp ögrandi loka­orðin (sjá tengil neðar), en þar gerir Bartoszek því skóna, að ef Ísland hætti stuðningi við viðskiptabann á Rússa, þá sé fiskveiðilögsaga okkar ekki lengur örugg (eins og aðrir en Landhelgisgæzlan hafi gætt hennar!), aðrar þjóðir séu þá ekki reiðubúnar að tryggja, að við fáum áfram að eiga okk­ar fisk í friði, og Bartoszek endar á orðunum: "Við get­um ekki ætl­ast til að þær geri það um­hugs­un­ar­laust ef við sjálf erum ekki til í að færa nein­ar fórn­ir"! Og fórnirnar þær eru þó a.m.k. fimmfalt þungbærari en á nokkra aðra þjóð á Evrópska efnahagssvæðinu!!!

Einnig þessi ummæli skriffinnsins, sem ráðherrann vitnaði svo hrifinn til (sagði þetta "kjarna máls­ins"!), eru bein hótun um harðar refsiaðgerðir bannsinna, hér af hálfu ESB-ríkja, en í fyrri ummælum ráðherrans var um að ræða hótun af hálfu hans sjálfs eða ríkisstjórnarinnar gegn útgerðarmönnum.

Hefur ráðherrann ekki misst öll tök á málum? Er Sigmundi Davíð og samþingmönnum hans í alvöru óhætt að hafa svo óvarkáran ráðherra við stjórnartaum, með ómæld áhrif á atvinnu yfir þúsund sjómanna og reiðubúinn að fórna árum saman 35-40 milljarða gjaldeyristekjum landsins árlega eins og ekkert sé? Og af hvaða réttlætanlegum ástæðum?

En það vantar ekki, að utanríkisráðherrann fljótfæri líti stórt á sig:

Gunn­ar Bragi vék einnig orðum sín­um að Gunnþóri Ingvars­syni, for­stjóra Síld­ar­vinnsl­unn­ar, sem hef­ur gagn­rýnt ís­lensk stjórn­völd harðlega og bent á að þau eigi að gæta hlut­leys­is í mál­inu og ein­beita sér að því að gæta hags­muna ís­lenskra fyr­ir­tækja.

Ut­an­rík­is­ráðherra sakaði hann um óheiðarleg­an mál­flutn­ing og hvatti Síld­ar­vinnsl­una til þess að taka sér eng­an arð á aðal­fundi sín­um í næstu viku til að tak­ast á við þá al­var­legu stöðu sem er kom­in upp. (Mbl.is)

Hér ræðst Gunnar Bragi af hörku gegn andmælum Gunnþórs gegn hinu stór­skaðlega viðskiptabanni, snuprar hann og fer að segja honum fyrir verkum um hvernig fyrirtæki hans skuli haga aðalfundagjörðum sínum! Utanríkis­ráð­herrann gerði jafnframt lítið úr útflytj­end­um, sagði þá "fyrst og fremst að hugsa um næsta árs­reikn­ing. Hann bað þá um að sýna sam­fé­lags­lega ábyrgð í þessu máli"! En hvar er sam­fé­lags­leg ábyrgð ráðherrans sjálfs í málinu? Eiga atvinnusviptir sjómenn að sækja sárabætur í vasa hans?

Þórólfs þáttur Matthíassonar

Vinur undirritaðs hlýddi á framlag Þórólfs prófessors Matthíassonar á Stöð 2 í gærkvöldi, þar sem hann með lítilli virðingu talaði niður til sjávarútvegsins og nauðsynjar hans á makrílveiðum. "Guð minn góður, að þessi maður skuli vera hagfræðiprófessor við Háskóla Íslands!" sagði vinurinn. Þórólfur hefði gert lítið úr viðskiptabanninu fyrir sjávarútveginn, og er hann þó sífellt kvartandi yfir margfalt minni útgjöldum þjóðarbúsins vegna landbúnaðarmála. "Og hann gleymir allri loðnunni!" kvað vinurinn, þ.e.a.s. loðnuútflutningi til Rússlands, og við má bæta síld, þorski o.fl. fisktegundum. En ekki taldi hann við miklu að búast af þessum hagfræðingi til að ráða okkur heilt, enda vildi það loða við hagfræðina að vera "eftirávísindi" fremur en að hún hafi komið okkur til hjálpar í stefnumörkun stórmála.

Sannarlega er undarlegt að skoða þetta viðtal við Þórólf á Stöð 2 (fyrsta viðmælanda þar í gærkvöldi), en þeim mun betra að hlusta þar á snjöll mótrök Jens Garðars Helgasonar, formanns Samtaka fyrirtækja í sjávarútvegi (hlustið!). Fjarri fari því, telur Jens, að atvinnugreinin geti bara tekið því að hverfa aftur til sama ástands og var fyrir okkar makrílveiðar, það væri sambærilegt og að ferðaþjónustan þyrfti að taka á sig fækkun ferðamanna til jafns við þann miklu minni ferðamannastraum, sem þá var hingað. (Reyndar mun lokast á ferðamenn hingað frá Rússlandi vegna bannsins, en þeir hafa eytt hér einna mestum gjaldeyri allra ferðamanna!). 

Mikla fjárfestingu segir Jens Garðar hafa verið lagða í tæknibúnað vegna makrílveiðanna og viðauki þeirra veiða frá 2009 hafi því langt frá því verið útlátalaus. Þá nefndi hann, að 80% af frystri loðnu fer á Rússlands­markaðinn. Þar verði mörg hundruð störf í hættu, því að mjög erfitt verði að finna aðra markaði fyrir þessar loðnuafurðir. Þetta verði mjög þungt högg á staði sem eru með uppsjávarfrystihús, fyrir Fáskrúðsfjörð, Vopnafjörð, Neskaupsstað, Vestmannaeyjar o.fl. útgerðarstaði, þar sem þau verði á litlum afköstum og ekki mikillar driftar að vænta þar á loðnuvertíðinni, ef loðnan fer mestöll í bræðslu.

Jón Valur Jensson.

Útgerðin sýni samfélagslega ábyrgð