Logi Már Einarsson kvartar yfir heimsókn Pence, varaforseta Bandaríkjanna, en unir vel við heimsókn Angelu Merkel

Ekki leyfir "Kjarninn" fólki að komast betur að kjarna máls með því að opna á umræður um "frétt" sína af við­horfum Loga. Hann mun áfram stefna í fár­án­legum til­raunum að mæla með innlimum lands okkar í Evrópu­sambandið og að leggja áþján allra orku­pakk­anna á þjóð­ina, þrátt fyrir aug­ljósa stöðn­un sem ríkir í ESB, með 0,2% hagvöxt (10,5 sinnum minni en í Banda­ríkjunum, en við með 6,9% hagvöxt á hverju einasta ári að meðaltali 2009-2017) og mikið atvinnuleysi í ESB-ríkjum (ungmenna allt upp í 40%).

 

Mike Pence hitti Angelu Merkel að máli. Mynd: The Times of Israel

 

Logi ætti að huga að því, eins og Angela Merkel, að víkja úr sessi í stað þess að þenja sig í utanríkis­málum. En miðað við fordóma hans er ekki undarlegt að hann átti sig engan veginn á mikilvægi heimsóknar Pence varaforseta (þeirri sem undirritaður færði hér í tal; en þar tala ég í eigin nafni, ekki þeirra samtaka sem reka þessa vefsíðu, Fullveldisvaktina).

JVJ.

Pence til Íslands 3. september

Lesið þessar merkilega afhjúpandi upplýsingar af Facebók Orkunnar okkar

Hildur Sif Thorarensen‎ til Orkan okkar baráttuhópur

Í gær klukkan 14:43 · 

 

Það hlýtur að vera erfitt að taka hlutlausa afstöðu gagnvart orku­pakk­anum þegar hagsmuna­öflin greiða reikninginn fyrir forseta­framboð manns.

Útdráttur úr endur­skoðuðu upp­gjöri Guðna Th. Jóhannes­sonar vegna þátttöku í kjöri til forseta Íslands árið 2016, sbr. lög nr. 162/2006.

Arctic Green Energy Geothermal ehf......................... 400.000 (Haukur Harðarson og Illugi Gunnarsson)

Askja hf................................................................ 100.000 (Ólafur Ólafsson)

Becromal Ísland ehf................................................. 50.000 (Eyþór Arnalds, oddviti XD)

Bláa Lónið ehf........................................................ 200.000 (Guðlaugur Þór Þórðarsson og Helgi Magnússon)

Borgun hf............................................................... 200.000 (Bjarni Benediksson, Benedikt Einarsson, Einar Sveinsson)

HS Orka hf.............................................................. 200.000 (lífeyrissjóðirnir og útrásargengið)

KOM ehf, kynning og markaður.................................. 400.000 (Friðjón R Friðjónsson)

Samskip hf.............................................................. 400.000 (Ólafur Ólafsson, sá eini sanni)

Ursus ehf................................................................ 400.000 (félag Heiðars Guðjónssonar forstjóra Sýn, Stöðvar 2, Visis.is og Bylgjunnar og tengdasonur Björns Bjarnasonar, sæstrengs- og vindmyllumaður)

Vogabakki ehf........................................................ 400.000 (Ólafur Ólafsson, sá eini sanni)

Wow air ehf........................................................... 400.000 (Skúli Mogensen)

Einar Sveinsson...................................................... 300.000 (föðurbróðir Bjarna Ben)

Helgi Magnússon.................................................... 400.000 (eigandi Fréttablaðsins, einn af stofnendum Viðreisnar)

 

RIKISENDURSKODUN.IS

 

rikisendurskodun.is

 

82

Bretar með Brexit og Boris Johnson fram yfir þingið

Brezka þingið nýtur nú mun minna trausts al­menn­ings en for­sætis­ráð­herr­ann Boris Johnson.

Meiri­hluti Breta er hlynnt­ur því að Bret­land gangi úr Evr­ópu­sam­band­inu (Brex­it) 31. októ­ber sama hvað það þýðir. Jafn­vel þó það fæli í sér að breska þingið verði leyst upp til þess að koma í veg fyr­ir að það geti komið í veg fyr­ir út­göngu án samn­ings.

Þetta kem­ur fram í niður­stöðum nýrr­ar skoðana­könn­un­ar sem fyr­ir­tækið Com­Res gerði fyr­ir breska dag­blaðið Daily Tele­graph, en Bor­is John­son, for­sæt­is­ráðherra Bret­lands, hef­ur sagt að til greina gæti komið að senda þingið heim til þess að greiða fyr­ir út­göng­unni. (Mbl.is)

 

Og hér sjáið þið að stuðningurinn við Brexit hefur aukizt, ekki minnkað:

Spurt var um af­stöðu fólks til þess hvort John­son þyrfti að koma Bretlandi úr Evr­ópu­sam­band­inu sama hvað það kostaði, þar á meðal ef það þýddi að leysa upp þingið ef þess gerðist þörf, til þess að hindra þing­menn í að stöðva út­göng­una. Drjúg­ur helm­ing­ur, eða 54%, sögðust sam­mála þessu en 46% lýstu sig hins veg­ar ósam­mála. (Mbl.is)

Og ekki er traustið á þinginu beysið hjá brezkum almenningi, eftir allar tilraunir Theresu May og fimbulfambið og hringlandaháttinn með úrsagnarmálið undir hennar leiðsögn:

Einnig var spurt um af­stöðu fólks til þess hvort þingið væri í meiri takti við bresk­an al­menn­ing en John­son og sögðust 62% vera því ósam­mála en 38% sam­mála. Þá sögðust 88% telja þingið vera úr takti við al­menn­ing og 89% sögðust telja flesta þing­menn hunsa vilja al­menn­ings varðandi út­göng­una til þess að ganga eig­in er­inda. (Sama heimild.)

 

Jón Valur Jensson.

Vilja Brexit sama hvað það kostar

Fullveldið skiptir máli

Hér er þessi rómaða grein eftir Arnar Þór Jónsson héraðsdómara:

 

Inn­leiðing hins svo­nefnda þriðja orkupakka ESB (O3) hef­ur reynst rík­is­stjórn­ar­flokk­un­um þyngri í skauti en út­lit var fyr­ir þegar til­laga til þings­álykt­un­ar um málið var lögð fram á Alþingi vorið 2019. Í ljósi frétta og vax­andi þunga í al­mennri umræðu um málið tel ég ekki of­mælt að ágrein­ing­ur um inn­leiðingu O3 sé að um­breyt­ast í djúp­stæða póli­tíska krísu, sem skek­ur ekki aðeins rík­is­stjórn­ar­flokk­ana á grunn­in­um held­ur einnig flokka í stjórn­ar­and­stöðu.

Í því sem hér fer á eft­ir vil ég freista þess að bregða nán­ara ljósi á þann póli­tíska land­skjálfta sem O3 hef­ur valdið. Í stuttu máli tel ég að skýr­ing­in sé sú að O3 sé mynd­birt­ing mun stærra und­ir­liggj­andi vanda­máls. Vand­inn, eins og ég sé hann, er stjórn­skipu­leg­ur. Ég tel m.ö.o. að ræt­ur ágrein­ings­ins um inn­leiðingu O3 liggi djúpt í rétt­ar­vit­und al­menn­ings og stöðu Íslands gagn­vart ESB á grunni EES-sam­starfs­ins. 

Menn skilja bet­ur regl­ur sem þeir semja sjálf­ir

Það er ekk­ert feimn­is­mál að segja eins og er, að í EES-sam­starf­inu hafa Íslend­ing­ar verið mót­tak­end­ur reglna en ekki tekið þátt í mót­un þeirra. Það er held­ur ekk­ert ljótt að segja það hreint út, að slík staða er engu lýðræðis­ríki sæm­andi til lengd­ar. Slík staða er held­ur ekki í neinu sam­ræmi við þann laga­lega grunn sem lagður var að stofn­un Alþing­is árið 930 og mótað hef­ur laga­hefð Íslend­inga alla tíð, þrátt fyr­ir löng tíma­bil niður­læg­ing­ar, und­irok­un­ar og kúg­un­ar.

Alþingi – og ís­lenska þjóðveldið – var reist á vilja manna til að eiga sam­fé­lag hver við ann­an á grund­velli laga sem þeir áttu sam­an; laga sem mótuð voru í sam­búð þeirra út frá eig­in reynslu, um­hverfi og aðstæðum. Um þenn­an stór­merka viðburð, sem í raun má kall­ast heims­sögu­leg­ur, hef­ur Sig­urður Lín­dal ít­ar­lega fjallað. Sjálf­ur stend ég í ævi­langri þakk­ar­skuld við hann sem kenn­ara minn fyr­ir að hafa vakið hjá mér áhuga á þess­ari perlu sög­unn­ar, þegar menn með ólík­an bak­grunn, í nýju landi, ákváðu að hafa lög hver við ann­an en ekki ólög.

Sam­mæli en ekki fyr­ir­skip­an­ir

Á þess­um tíma voru lög­in óskráð; arf­ur sem menn höfðu flutt með sér og í sam­ein­ingu aðlagað ís­lensk­um aðstæðum. Lög­in birtu viðleitni til að setja niður deil­ur sem óhjá­kvæmi­lega rísa í sam­skipt­um manna á öll­um tím­um. Nán­ar byggðust þessi lög á venj­um, siðaregl­um, hátt­ern­is- og um­gengn­is­regl­um, trú­ar­regl­um, hefðum o.fl. Lög í þess­um skiln­ingi voru bæði und­ir­staða og lím í sam­fé­lagi manna. Í stuttu máli var litið á lög sem sam­mæli en ekki sem fyr­ir­skip­an­ir yf­ir­valda. M.ö.o. hvarflaði ekki að nokkr­um manni að hann væri ein­fær um að setja lög eða breyta lög­um. 

Með til­komu miðstýrðs laga­setn­ing­ar­valds, fjær fólk­inu sem við lög­in á að búa, opnuðust áður óþekkt tæki­færi fyr­ir valdagíruga menn. Sam­hliða því krist­allaðist nauðsyn þess að dóm­stól­ar veittu lög­gjaf­an­um aðhald, m.a. til að hindra hvers kyns mis­notk­un og mis­beit­ingu valds. Hlut­verk dóm­stóla er að gæta rétt­ar manna gagn­vart lög­un­um; skera úr um rétt þeirra og skyld­ur að lög­um.

Í þessu sam­hengi blas­ir líka við að það er al­gjör öf­ug­snún­ing­ur á hlut­verki lög­gjafa og dóm­stóla ef hinum síðar­nefndu er ætlað að taka á sig nýtt hlut­verk og fara að marka sam­fé­lags­lega stefnu. Dómur­um er ætlað það stjórn­skipu­lega hlut­verk að finna og beita lög­um þess sam­fé­lags sem þeir þjóna til að verja rétt þeirra sem brotið hef­ur verið gegn. Þetta er mik­il­væg­asta skylda dóm­ara, en ekki að vera vilja­laust hand­bendi ríkj­andi vald­hafa eða þeirra sem telja sig vera full­trúa siðferðilegs meiri­hluta á hverj­um tíma.

Alþingi, lög og til­gang­ur sam­tals

Mik­il­vægi síðast­nefnds atriðis er ekki lít­il­fjör­legt í lýðræðis­legu og stjórn­skipu­legu sam­hengi. Vilji menn bjóða sig fram til starfa á lög­gjaf­arþingi þá ber þeim að axla ábyrgð á því að semja laga­texta. Slíkt hef­ur óhjá­kvæmi­lega í för með sér að viðkom­andi orði hugs­an­ir sín­ar og setji þær fram með kjarnyrt­um og skýr­um hætti. Til­laga hans get­ur svo í fram­hald­inu orðið grunn­ur skoðana­skipta, breyt­ing­ar­til­lagna og að lok­um at­kvæðagreiðslu þar sem tek­in er afstaða til þess hvort text­inn eigi að öðlast laga­gildi. Í þessu birt­ist mik­il­vægi lýðræðis­legr­ar rök­ræðu og lýðræðið þjón­ar auðvitað mik­il­vægu hlut­verki þegar kem­ur að því að kjósa hand­hafa lög­gjaf­ar­valds. Þannig verður til virkt sam­spil og aðhald: Lög­in móta sam­fé­lagið og sam­fé­lagið lög­in. Þráður­inn þarna á milli er órofa. Kjósi menn að höggva á þenn­an þráð milli sín og lag­anna, milli laga og sam­fé­lags, milli sam­fé­lags og rík­is­valds, er vá fyr­ir dyr­um. Þá skap­ast for­send­ur fyr­ir því að til verði al­ríki sem virðir ekk­ert af þessu; þar sem smáríki verða aðeins óvirk­ir áhorf­end­ur.

Skila­boð al­rík­is­ins eru þau að menn eigi frem­ur að hlýða en að andæfa, því að í al­rík­inu kem­ur valdið ofan frá og niður en ekki öf­ugt. Þegar svo er komið hef­ur gjör­bylt­ing átt sér stað frá því sem áður var lýst. Í stað þess að regl­ur séu sett­ar af fjöl­skyld­um, í ná­býli manna og mót­ist inn­an eins og sama sam­fé­lags­ins, koma lög­in frá yf­ir­valdi sem vill þröngva sér inn í hvers­dags­líf okk­ar, jafn­vel hugs­an­ir okk­ar. Nú­tíma­tækni gef­ur slíku miðstýrðu valdi nán­ast tak­marka­lausa mögu­leika á slíkri áleitni. Jafn­vel ein­veld­is­kon­ung­ar fyrri alda blikna í sam­an­b­urði. Í stað um­hyggju í nærsam­fé­lagi býr al­ríkið til stofn­an­ir sem sýna okk­ur gervium­hyggju en krefja okk­ur um al­gjöra holl­ustu. 

Hvað ger­ist?

Þegar rík­is­vald sýn­ir til­b­urði í þá átt að umbreyt­ast í al­ríki eru marg­ar ástæður fyr­ir því að viðvör­un­ar­bjöll­ur hringi. Yfirþjóðlegt laga­setn­ing­ar-, fram­kvæmda- og dómsvald rýf­ur það sam­hengi sem hér hef­ur verið lýst milli laga og sam­fé­lags, rýr­ir laga­lega arf­leifð, lít­ur fram hjá hags­mun­um þeirra sem standa næst vett­vangi og van­v­irðir í stuttu máli sam­hengi lýðræðis­hug­sjón­ar­inn­ar við rétt­ar­ríkið. Slíkt er aug­ljós­lega á skjön við stjórn­skip­an Íslands.

Af­leiðing­arn­ar blasa við í mál­um eins og O3: Þing­menn hyggj­ast taka að sér að inn­leiða í ís­lensk­an rétt regl­ur sem er­lend­ir skriff­inn­ar hafa samið út frá er­lend­um aðstæðum og er­lend­um hags­mun­um; lög­fræðing­ar taka að sér hlut­verk ein­hvers kon­ar spá­manna og freista þess með krist­als­kúl­um að segja fyr­ir um hvernig ís­lensk­um hags­mun­um muni reiða af við fram­kvæmd hinna er­lendu reglna; lög­gjaf­arþing tek­ur hinar er­lendu regl­ur ekki til efn­is­legr­ar umræðu og end­ur­skoðunar en læt­ur sér nægja að leika hlut­verk lög­gjaf­ans.

Við slík­ar aðstæður breyt­ist Alþingi Íslend­inga í kaffi­stofu þar sem fjallað er um hið smáa en ekki hið stóra og víðtæka; smá­mál eru gerð að stór­mál­um, en stór­mál töluð niður og dul­bú­in sem smá­mál. Hreyfi menn and­mæl­um er því svarað með að ákv­arðanir um inn­leiðingu hafi „þegar verið tekn­ar“ með þeim hætti að við „verðum að ganga frá þeim form­lega“ til að þær öðlist gildi meðal þeirra þjóða sem í hlut eiga „ef við vilj­um áfram vera aðilar að EES“.

Á móti spyr stór hluti ís­lenskr­ar þjóðar hvað sé lýðræðis­legt við það ferli sem hér um ræðir. Fyr­ir mitt leyti sé ég ekk­ert lýðræðis­legt við það að maður í teinótt­um jakka­föt­um rétti upp hönd til samþykkt­ar á lokuðum fundi sam­eig­in­legu EES-nefnd­ar­inn­ar og málið eigi þar með að heita „lýðræðis­lega út­kljáð“. Þetta er í mín­um huga af­skræm­ing á lýðræðis­leg­um rétti full­valda þjóðar og mætti með réttu kall­ast lýðræðis­blekk­ing.

Sam­an­tekt

Íslend­ing­ar eru ekki í neinu raf­orku­sam­fé­lagi með þjóðum sem búa hand­an við hafið. Við höf­um því ekki haft nein áhrif á eða aðkomu að regl­um sem þar hafa verið samd­ar um raf­orku og flutn­inga raf­orku milli ríkja. Í ljósi alls framan­ritaðs er vand­séð, svo ekki sé meira sagt, hvers vegna við eig­um að inn­leiða þess­ar regl­ur í ís­lensk­an rétt og veikja auk þess um leið stöðu okk­ar í hugs­an­leg­um samn­ings­brota­mál­um sem höfðuð verða í kjöl­farið. 

Þótt margt megi vafa­laust finna lýðveld­inu Íslandi til foráttu vil ég með vís­an til fram­an­greindra atriða mót­mæla því sjón­ar­miði að það væri ís­lensk­um al­menn­ingi mjög til fram­drátt­ar að æðsta dómsvald og ákvörðun­ar­vald í inn­an­rík­is­mál­um Íslands sé, í trássi við stjórn­ar­skrá lýðveld­is­ins Íslands nr. 33/1944, geymt í er­lend­um borg­um. Kröf­ur um slík­an vald­flutn­ing hljóma held­ur ekki vel úr munni þeirra sem vilja stilla sér upp sem sér­stök­um málsvör­um lýðræðis, lýðfrels­is og mann­rétt­inda, þ.m.t. sjálfs­ákvörðun­ar­rétt­ar ein­stak­linga og þjóðar. Ég rita þess­ar lín­ur til að and­mæla því að Íslandi sé best borgið sem ein­hvers kon­ar léni ESB eða MDE sem léns­herr­ar, ólýðræðis­lega vald­ir, siði til og skipi fyr­ir eft­ir hent­ug­leik­um án þess að Íslend­ing­ar sjálf­ir fái þar rönd við reist. Slíkt verður ekki rétt­lætt með vís­an til þess að Íslend­ing­ar hafi kosið að „deila full­veldi sínu“ með öðrum þjóðum.

Þessi grein Arnars Þórs Jónssonar dómara birtist upphaflega í Morgunblaðinu 27. júlí.

Atkvæðagreiðslan ráðgefandi

Andstaða við innlimun í ESB er ekki andúð á Evrópu sem slíkri

Gamall ESB-sinni, Gunnar Hólmsteinn Ársæls­son, segir "maka­laust Evr­ópu­hat­ur í gangi á Ís­landi um þess­ar mund­ir." En það er ekki "Evrópu­hatur" að menn hafni inn­limun Íslands í Evrópu­sam­band gömlu nýlendu­veld­anna,* sem fengi allt æðsta og ráðandi lög­gjaf­ar­vald yfir Íslandi, sem og allt æðsta dómsvald (ESB-dómstóllinn í Lúxemborg) -- ennfremur stjórn­vald að auki, s.s. yfir fiskimiðum okkar.

Undirrituðum þykir vænt um gömlu Evrópu, það kemur þessu ESB-apparati ekkert við, og þar að auki er hlutfall ESB af stærð Evrópu ekki nema 43% (eftir inntöku Króatíu) --- og fer mjög minnk­andi með brott­hvarfi Bretlands úr ESB í haust !

* https://fullveldi.blog.is/blog/fullveldi/entry/1250643/

 

Jón Valur Jensson.

Formaður Samfylkingar er reiðubúinn að gefa ESB megnið af landhelginni og allt okkar æðsta löggjafarvald

Í viðtali og pistli boðar hann sína ESB-trú, en felur ofan­greind­ar stað­reynd­ir, gyllir samt orku­pakk­ann og evr­una* og "samvinnuna" sem felst í að vera fylgi­tungl Brussel-valds­ins, þar sem við fengj­um 0,06% áhrifa­vald í ESB-þinginu, en um 0,07% eftir útgöngu Breta -- sem hann minnist ekki á, því að sízt má nefna snöru í hengds manns húsi! -- vita­skuld kom Brexit ekki til af neinni al­mennri ánægju Breta með tilskipana- og reglu­gerða­bákn vald­frekra ESB-ráða­manna og emb­ættis­manna­hers í Brussel.

Og þrátt fyrir augljósa viðleitni Loga til ofurjákvæðni, þegar hann lítur til Evrópu, þá gleymir hann að nefna þá gleðifregn að utan, að nú mun Stóra-Bretland endur­heimta sín fiskimið að fullu!

Fiskiskip frá Evrópu­sambands­ríkjum (Spáni, Portúgal, Frakklandi, Belgíu, Þýzkalandi, Danmörku, Eystra­salts­ríkjum, jafnvel Ítalíu) fengju hins vegar að hefja veiðar allt upp að 12 mílna landhelgi okkar, en í samræmi við reglur hér um svæða­lokanir, möskva­stærð og veiðikvóta (þeir myndu rjúka upp í verði, en verða ESB-útgerðum aðgengi­legir, m.a. gegnum uppkaup útgerða). Æðsta ákvörðunar­vald um nefndar reglur (jafnvel allt niður í möskva­stærð) flyttist hins vegar frá íslenzkum stjórn­völdum til ESB-stjórnvalda.

Menn verða að átta sig á því, að sameiginlega sjávar­útvegs­stefnan í ESB felur í sér jafnan aðgang allra ESB-borgara að fiski­mið­un­um.** Það er ekki hægt að samrýma það með neinu móti varan­legum yfirráðum og einka-nytjarétti hinna einstöku þjóða að eigin fiskimiðum. Verjendur Evrópu­sambands­ins hafa hins vegar vísað til "reglunnar um hlutfalls­legan stöðugleika fiskveiða" hvers ESB-ríkis, byggðan á fiskisóknar- og afla­reynslu. En "reglan" sú er einungis tíma­bundið fyrirkomulag, breyti­legt og afleggj­an­legt í sjálfu sér, og ráðherraráð ESB hefur allt vald í þeim löggjaf­ar­efnum; við hefðum 0,07% atkvæða­vægi við slíka ákvörðun!

Er það eðlilegt að formaður íslenzks stjórnmálaflokks gerist undirlægja erlends valds og boði sem sitt fagnaðar­erindi innlimun okkar í valdfrekt stórveldi sem er á leiðinni með að koma sér upp stórum her? Er ímynduð hagnað­arvon honum meira virði en sjálfstæði Íslands?

* Um trú Loga á "aðgang­ að öfl­ugri og stöðugri mynt" í formi evrunnar segir í Staksteinum Mbl. í dag:

"Ef til dæm­is Grikk­ir læsu þetta teldu þeir vita­skuld að þarna færi formaður­inn með gam­an­mál. Svo er ekki. Logi trú­ir þessu."

Logi ímyndar sér, að upptaka evrunnar feli sjálfkrafa í sér lægstu vexti og afnám verðtryggingar. Svo er ekki, eins og sýnt hefur verið fram á. Vandkvæðin við að vera með gjaldmiðil sem hentar ekki sveiflukenndum þjóðartekjum sleppir hann alveg að nefna.

** Dæmi úr upplýsingatexta sem finna má gegnum þennan tengil (miklu meira þar):

• "Jafn aðgangur að hafsvæðum og auðlindum hafsins er meg­in­regla í fiskveiði­stefnu Evrópu­sambandsins. Megin­reglan um jafnan aðgang (equal access) hefur gilt frá árinu 1970 þegar fyrsta reglugerð ESB um sjávar­útvegsmál var samþykkt."
• "Við aðild Íslands að ESB yrðu fjárfestingar annarra ESB borgara og fyrirtækja í íslenskum sjávarútvegi heimilar. Ekki mætti mismuna erlendum aðilum í óhag, enda ættu allir að sitja við sama borð."
• "Rétturinn til að búa, starfa og fjárfesta hvar sem er í Evrópusambandinu er grundvöllur samstarfs aðildarríkjanna og því gefst lítið svigrúm til að banna einstaklingum og fyrirtækjum að fjárfesta í sjávarútvegsfyrirtækjum annarra aðildarríkja."

Jón Valur Jensson. 

Sendiherra brýtur gegn skyldum sínum með áróðursgrein fyrir innlimun Íslands í stór­veldi sitt!

Ófyrirleitið er af sendi­herra Evr­ópu­sam­bands­ins að endur­taka sinn fyrri leik að brjóta Vínar­samþykkt um skyldur sendiráða, með ein­hliða gyll­ingar­grein um evrópska stór­veldið, í raun með áróðri fyrir því, að Íslend­ingar láti innlimast í Evrópu­sambandið.

Þetta samrýmist ekki skyldum hans sem sendiherra, ekki frekar en að Evrópu­sambandið dæli styrkjum og mútufé í fyrir­tæki, samtök og einstak­linga hér á landi.

Vísa ber manninum úr landi, eins og ætla má, að gert hafi verið við fyrir­rennara hans Timo Summa 2012, ef hann var þá ekki beinlínis kallaður til baka af yfir­mönnum sínum í Brussel, eftir að hitna tók undir honum eftir skelegga gagnrýni Tómasar Inga Olrich (fyrrv. ráðherra og sendiherra í París) á framferði hans, m.a. með áróðurs­ferðum hans um landið. Sjá einnig hér (15.11. 2018): https://fullveldi.blog.is/blog/fullveldi/entry/2225873/

Er ekki eitthvað brogað við fullyrðingar Michaels Mann um "frelsi og velmegun" í borgum eins og Ríga, Aþenu og Lissabon? -- eru það vel valin dæmi, eftir að þýzkir og franskir bankar fengu að leika þjóðarhag Grikkja grátt í boði ESB og Evrópubanka þess? Litlu skárra er ástandið í Portúgal, en fólksflótti hefur verið þaðan frá atvinnu­leysi og þó um enn lengri tíð frá Lettlandi, og ekki er fæð­ingar­tíðnin þar í landi til að hrópa húrra yfir: 1,52 börn á hver hjón! -- örugg leið til útþurrkunar þjóðar á 6-7 kynslóðum!

Mann þessi geipar af því, að hinn verðandi forseti fram­kvæmda­stjórn­ar ESB, Ursula von der Leyen, hafi "sett fram metnaðar­fulla og hvetj­andi áætlun til næstu fimm ára," en "gleymir" alveg að nefna, að þessi fráfarandi varnar­mála­ráðherra Þýzkalands hefur af elju og hörku hvatt til þess (rétt eins og herra Macron Frakk­lands­forseti), að uppfyllt verði fyrir­heiti Lissabon­sáttmálans um stofnun öflugs Evrópu­sambands­hers, til að ESB verði síður háð Banda­ríkj­unum um liðveizlu. Af hverju sleppir hr. Mann að nefna það, en kemur svo með smjör­klípuna um að "NATO verði ávallt hornsteinn varna Evrópu"? Mátti sannleik­urinn ekki koma skýrar í ljós, eða hentaði það ekki að upplýsa Íslendinga um, að ef þeir láta narrast inn í Evrópu­sambandið, þá bíður ungmenna landsins hugsanlega her­skylda og ríkissjóðs okkar óefað það hlutverk að leggja um það bil 2% af lands­framleiðslunni í her­apparat og hergögn handa ESB-bossum og generálum að leika sér við, til dæmis til að fara út í áhættu­samar ögranir við Rússa.

Jón Valur Jensson.

Arn­ar Þór Jóns­son dóm­ari hrekur málflutning í Mbl.grein Bjarna Más Magnússonar þar sem fullyrt var að hafréttar­samningur SÞ gefi okkur einhliða rétt til að hafna sæstreng

  Arnar Þór svarar: "Sem sér­samn­ing­ur geng­ur EES-samn­ing­ur­inn fram­ar al­menn­um þjóðarrétt­ar­samn­ing­um. Því er mik­il­vægt að hafa í huga að Haf­rétt­ar­dóm­stóll­inn eða aðrar alþjóðastofn­an­ir munu ekki leysa úr ágrein­ings­mál­um vegna skuld­bind­inga Íslands tengd­ra EES-samn­ingn­um, held­ur stofn­an­ir ESB." Þetta seg­ir hann í færslu sem hann birt­ir á Face­book í dag.

Arn­ar svar­ar þar grein sem dr. Bjarni Már Magnús­son, pró­fess­or í lög­um, rit­ar í Frétta­blaðið í morg­un, en í þeirri grein árétt­ar Bjarni að ekk­ert sé í þriðja orkupakk­an­um fjallað beint um skyldu aðild­ar­ríkja EES „til að koma á eða leyfa sam­teng­ingu um flutn­ing orku sín á milli“.

Seg­ir Bjarni að öll aðild­ar­ríki EES-samn­ings­ins, sem og Evr­ópu­sam­bandið sjálft, séu aðilar að haf­rétt­ar­samn­ingi Sam­einuðu þjóðanna frá 1982 og bend­ir á að 311. grein þess samn­ings kveði á um að ákvæði annarra samn­inga, sem aðild­ar­ríki haf­rétt­ar­samn­ings­ins eiga aðild að, skuli vera í sam­ræmi við haf­rétt­ar­samn­ing­inn. „Með öðrum orðum, haf­rétt­ar­samn­ing­ur­inn trón­ir á toppn­um í alþjóðakerf­inu,“ seg­ir Bjarni og bæt­ir við að samn­ing­ur­inn sé stund­um kallaður stjórn­ar­skrá hafs­ins.

Á móti seg­ir Arn­ar að lög­lærðum megi vera ljóst að EFTA-dóm­stóll­inn túlki mál jafn­an „í sam­hengi við og í ljósi mark­miðs og til­gangs“ samn­inga og gerða sem um ræðir á því rétt­ar­sviði, þ.e. að EFTA-dóm­stóll­inn láti anda orkupakk­ans ráða frem­ur en haf­rétt­ar­samn­ing­inn.

Arn­ar Þór er dóm­ari við Héraðsdóm Reykja­vík­ur. Hann hef­ur á und­an­förn­um miss­er­um verið virk­ur í umræðum um orkupakk­ann og meðal ann­ars viðrað það mat sitt, ít­rekað, að orku­pakk­inn grafi und­an full­veldi Íslands. (Mbl.is)

Sjá nánar fleiri fréttir mbl.is af skrifum Arnars Þórs, hér: 

Ákvörðun­ar­valdið sé ekki geymt í er­lend­um borg­um (ýtarleg grein; þar er líka að finna í heild sinni hans merku Morgunblaðs-grein Full­veldið skipt­ir máli.)

 

 

Verið að samþykkja óheft flæði raf­orku

Og ennfremur, um enn eina innkomu hins sama Arnars Þórs inn í umræðuna um orkupakkann:

 Fyr­ir­var­arn­ir hindra ekki mál­sókn

jvj.

EES framar almennum þjóðréttarsamningum

Boris Johnson sýnir skýr dæmi um að "taking back control" nýtist þjóðinni ekki sízt utan höfuð­borgar­innar, með stefnu nýrrar ríkisstjórnar hans

Í Manchester í dag kvað hann "gríðarleg tæki­færi" fel­ast í Brex­it og lofaði aukn­um fjár­fest­ing­um í inn­viði utan Lund­úna og SA-hluta lands­ins.

Í ræðu hans í Man­ches­ter í dag hét hann því að auka fjár­fest­ing­ar á svæðum sem kusu með Brex­it og lofaði að setja full­an kraft í viðræður um fríversl­un­ar­samn­inga við ríki heims­ins sem myndu nýt­ast við út­göngu úr Evr­ópu­sam­band­inu. (Mbl.is)

Ennfremur:

„Að taka aft­ur völd­in [taking back control] nær ekki bara til þess að þingið end­ur­heimti full­veldi sitt frá Evr­ópu­sam­band­inu,“ sagði for­sæt­is­ráðherr­ann og lofaði því að auka sjálfs­ákvörðun­ar­rétt á lægra stjórn­sýslu­stigi. Þá hét hann því einnig að auka fjár­fest­ingu í innviði. (Mbl.is)

Ennfremur kom fram í ræðunni þung áherzla á það sem við gætum kallað "jafnvægi í byggð landsins", með auknu sjálfræði byggða utan Lundúna-svæðisins og fullri virðingu fyrir arfleifð þeirra og réttindum og tækifærum til framfara og aukinnar atvinnu, en Manchester er gott dæmi um að þetta getur gerzt.

Hér er þessi skýra og snarpa ræða hans.

https://www.youtube.com/watch?v=_jbLzMEZNrw

 

 

 (Þarna sést ræðan öll. Enn betra er að njóta hennar með því að stækka þetta (neðst t.h.) upp í fulla skjámynd.)

 

Og ræða hans í morgun var upplýsandi um fleira, m.a. um málefni Norður-Írlands (sjá tengilinn neðar) og um hugsanlegar kosningar:

Álits­gjaf­ar hafa velt því fyr­ir sér hvort John­son muni kalla til kosn­inga í þeim til­gangi að end­ur­heimta meiri­hluta Íhalds­flokks­ins á breska þing­inu. For­sæt­is­ráðherr­ann sagðist „al­gjör­lega“ úti­loka kosn­ing­ar áður en Bret­land seg­ir skilið við Evr­ópu­sam­band­ið. (mbl.is)

Hlustið á hinn mælska mann og áform hans um tækniframfarir á svæðum sem of lengi voru vanrækt af ráðandi stjórnmálastétt.

Jón Valur Jensson.

Frá vettvangi í Manchester í dag.

„Gríðarleg tækifæri felast í Brexit“

"Þetta er snilldargrein eftir hann Elliða Vignisson" (Froskar í suðupotti!)

sagði kona rétt í þessu á Útvarpi Sögu, innhringjandi. "Þetta er frábærlega saman sett hjá hon­um," bæjarstjóranum í Ölfusi, og vísar hún þarna til greinar hans í Fréttablaðinu í dag.

Froskar í suðupotti!

nefnist grein hans, stutt, en snörp og fer hér á eftir:

 

Dæmisagan um hvernig best sé að sjóða frosk lifandi er á þann veg að það sé röng leið að setja hann beint í sjóðandi vatn. Þá skynji hann hættuna og hoppi upp úr. Sé hann hins vegar settur í volgt vatn og hitastig þess svo hækkað hægt og rólega upp í suðumark, þá liggi hann rólegur allt þar til að hann er í senn dauður og mauksoðinn. Stundum velti ég því fyrir mér hvort aðildin að EES-samningnum sé í raun hið ylvolga vatn sem endar við suðumark aðildar að ESB.

Sá hluti EES-samningsins sem snýr að aðlögun að ESB er að verða meira áberandi eftir því sem tímanum fram vindur. Geta þing­manna til að stjórna í sínu landi sé að verða frekar táknræn en raunveruleg. Alþingi sé stimpilstofnun á tilskipanir.

Þetta sést ekki hvað síst í umræðu um hinn blessaða Orkupakka 3. Þar, og víðar, birtist það sem ætíð lá í augum uppi, að EES-samningurinn er hreinlega undirbúningur að inngöngu í ESB. Hugsaður þannig af ESB, hannaður þannig af sambandinu og undirritaður af fulltrúum okkar.

Um þetta þarf í raun ekki að efast. Á vefsíðu ESB segir að samningurinn sé: „… hannaður sem eins konar biðstofa fyrir hlutlaus EFTA-ríki“ („Designed as a sort of waiting-room for the neutr­al EFTA states …“). ESB skilgreinir samninginn enda ekki sem viðskiptasamning heldur „association agreement“. Eðlileg þýðing á því orði væri „sambandssamningur“ en utanríkisráðuneytið þýðir það af einhverjum ástæðum sem „samstarfssamning“.

Það er auðvelt að bera virðingu fyrir afstöðu þeirra sem ganga vilja í ESB. Fyrir því eru mörg sterk rök. Það er ekki síður auðvelt að virða gagnstæða afstöðu enda liggja ekki síður sterk rök þar að baki. Það sem ekki er hægt að þola er hins vegar að storma þjóð­inni í fang yfirþjóðlegs valds á fölskum forsendum. Íslendingar eru ekki froskar í suðupotti.

Elliði Vignisson.