"Aðildarviðræður" - straight from the horse's mouth (ESB)

• Inntökuviðræður (e. Accession negotiations [oftast kallaðar hér aðildarviðræður])
• Inntökuviðræður varða hæfni umsækjandans [umsóknarríkisins] til að taka á sig skyldurnar sem fylgja því að verða meðlimur [í Evrópusambandinu]. Hugtakið "viðræður" getur verið misvísandi. Inntökuviðræður beinast sérstaklega að (focus on) skilyrðum og tímasetningu á því, að umsóknarríkið taki upp, innfæri og taki í notkun reglur Evrópusambandsins, um 100.000 blaðsíður af þeim. Og þessar reglur (sem einnig eru þekktar sem acquis, franska orðið um "það sem samþykkt hefur verið") eru ekki umsemjanlegar (not negotiable). Fyrir umsóknarríkið er þetta í kjarna sínum mál sem snýst um að samþykkja hvernig og hvenær ESB-reglur og ferli verði tekin upp og innfærð. Fyrir ESB er [hér] mikilvægt að fá tryggingar fyrir dagsetningu og virkni hvers umsóknarríkis í því að innfæra reglurnar.

Þetta er úr plagginu Understanding Enlargement – The European Union’s enlargement policy , útgefnu af framkvæmdastjórn Evrópusambandsins 27.7. 2011. Hér er sami texti á ensku:

• Accession negotiations
• Accession negotiations concern the candidate’s ability to take on the obligations of membership. The term “negotiation” can be misleading. Accession negotiations focus on the conditions and timing of the candidate’s adoption, implementation and application of EU rules – some 100,000 pages of them. And these rules (also known as the acquis, French for “that which has been agreed”) are not negotiable. For candidates, it is essentially a matter of agreeing on how and when to adopt and implement EU rules and procedures. For the EU, it is important to obtain guarantees on the date and effectiveness of each candidate’s implementation of the rules.

Er þetta ekki nokkuð augljóst, góðir lesendur? Snúast "aðildarviðræður" um að búa til samning? Nei, þær gera það ekki, er það ekki dagljóst af þessu plaggi frá Evrópusambandinu? "Inntökuviðræður fókusera á skilyrðin og tímasetninguna á því, að umsóknarríkið taki upp, innfæri og taki í notkun reglur Evrópusambandsins, um 100.000 blaðsíður af þeim." Punktur og basta. Ísland hefði engan varanlegan sér-"samning", ef það gengi í gegnum allt þetta ferli, heldur sameiginlegar skuldbindingar með öðrum Evrópusambandsríkjum, bara með mismunandi tímasetningu á sumum þeirra og hvernig þær komist í effektífa framkvæmd.

Hér yrði því vitaskuld -- það leiðir af ofangreindu -- að innfæra reglur Evrópusambandsins um jafnan rétt annarra ESB-ríkja hér til fiskveiða, sbr. það, sem fram kom í hinu mikilvæga plaggi: FISKVEIÐISTEFNA ESB OG KVÓTAHOPP (utanríkisráðuneytið, ágúst 2008), m.a. þetta (auðk. hér, jvj):

• "Jafn aðgangur að hafsvæðum og auðlindum hafsins er meginregla í fiskveiðistefnu Evrópusambandsins. Meginreglan um jafnan aðgang (equal access) hefur gilt frá árinu 1970 þegar fyrsta reglugerð ESB um sjávarútvegsmál var samþykkt ... Eftir 1983 hefur meginreglan um jafnan aðgang sætt verulegum takmörkunum en það ár var heildarstefna í sjávarútvegsmálum lögfest með þremur reglugerðum ..." [Bls. 2, nánar þar, en þessar reglugerðir myndu ekki veita okkur neinn einkarétt hér, þær horfa aðeins til stofnverndunar og fiskveiðitakmarkana Esb. (innsk. JVJ)]
• "Við aðild Íslands að ESB yrðu fjárfestingar annarra ESB borgara og fyrirtækja í íslenskum sjávarútvegi heimilar. Ekki mætti mismuna erlendum aðilum í óhag, enda ættu allir að sitja við sama borð." (Bls. 9.)
• Með brezkri löggjöf árið 1983 var í varnarskyni fyrir sjómenn þar kveðið á um, að a.m.k. 75% hverrar fiskiskips-áhafnar "skyldi vera búsett í Bretlandi. Á þetta reyndi í Agegate-málinu, og var farið með það í Evrópudómstólinn, sem taldi "að með þessu væri brotið gegn ESB-rétti því þetta færi gegn tilgangi og markmiðum landskvótakerfisins." (Bls.5.) ...
• "Rétturinn til að búa, starfa og fjárfesta hvar sem er í Evrópusambandinu er grundvöllur samstarfs aðildarríkjanna og því gefst lítið svigrúm til að banna einstaklingum og fyrirtækjum að fjárfesta í sjávarútvegsfyrirtækjum annarra aðildarríkja." (Bls. 7.)

Um allt þetta, sem er "ekki umsemjanlegt", má lesa mun nákvæmar og í fleiri atriðum í nefndri samantekt, sem er nú ekki nema tæplega 8 bls. texti + efnisyfirlit + heimildaskrá, en sjá um þetta einnig ýtarlegri umfjöllun í þessari grein undirritaðs: Evrópusambandið tekur sér alræðisvald yfir fiskveiðilögsögu milli 12 og 200 mílna!

Jón Valur Jensson. 

Að "bjarga" makrílstofninum er ofar öllu samkvæmt EES-samningum

13.grein EES-samningsins setur svo víðtækar undantekningarheimildir við fjórfrelsinu, að ESB er í lófa lagið að stöðva hvaða viðskipti við Ísland, sem er. Í 11. og 12. grein samningsins er lagt afdráttarlaust bann við takmörkunum á inn- og útflutningi en 13. grein samningsins setur skilyrði til að leyfa slík bönn:

"Ákvæði 11. og 12. gr. koma ekki í veg fyrir að leggja megi á innflutning, útflutning eða umflutning vara bönn eða höft sem réttlætast af almennu siðferði, allsherjarreglu, almannaöryggi, vernd lífs og heilsu manna eða dýra eða gróðurvernd, vernd þjóðarverðmæta, er hafa listrænt, sögulegt eða fornfræðilegt gildi, eða vernd eignarréttinda á sviði iðnaðar og viðskipta."

Þetta er svona ein af þessum snilldarundantekningum í smáa letrinu, sem gera samninginn að engu. Hver á að úrskurða, hvað almennt siðferði er?

Það þarf ekkert sérstakt gáfnaljós til að skilja að "ræningjaþjóð, sem er að útrýma makrílstofninum" brýtur gegn 13. grein EES- samningsins um vernd á lífi og heilsu makrílsins. Allir eru sammála um að makríllinn er dýr en ekki manneskja.

En hver ákveður skilgreiningarnar? Ætla Íslendingar að fara að upplýsa lögfræðingateymi Evrópusambandsins um, hvað almennt siðferði er?

Þannig eru málin öll hjá hinu heimsvaldasinnaða Evrópusambandi. Lög og reglugerðir eru galopnar til að tryggja þeim sjálfum völdin. Þúsundir funda haldnir til að skrifa undir "samninga" sem eru brotnir áður en blekið þornar. Hótanir um refsiaðgerðir, sem gilda bara fyrir sum ríki en ekki önnur. Fjármálareglur fyrir 10 % af aðildarríkjunum. Framkvæmdastjórar sem biðja stórfyrirtæki um 60 miljónir evrumútur til að trixa við lagasmíðina. 

Þessi vinnubrögð eru náttúrulega ekkert annað en svínerí út frá almennu siðferði vinnandi fólks. 

ESB vill komast yfir gjöful fiskimið Íslands. Svo einfalt er það. Yfir 90% af fiskistofnum í lögsögu ESB hrynja innan 10 ára að sögn þeirra sjálfra. Segja má að siðferðið í því, að láta framkvæmdastjórn ESB bera ábyrgð á lífi fiskistofna sé sömu gerðar og láta Adolf Hitler stjórna velferðarmálum Gyðinga. 

Íslendingar verða að vera við öllu búnir af kommissjónerunum í Brussel, sem notfæra sér bágt ástand eigin útgerða og fiskistofna til að æsa upp fólk til réttlætingar stríðsaðgerða gegn Íslandi og Færeyingum.

EES-samningur? Sama virði og pappírinn á salerninu. /gs

 

Refsiaðgerðir brjóti ekki EES-samninginn

Hvað sögðu frændur okkar á Norðurlöndum Ólína? Hvað sagðir þú sjálf?!

"Makríldeila hefur áhrif á norrænt samstarf"

Hvernig? Hvaða áhrif?

"Harður tónn" segir Ólína, svo giska má á, að Íslendingar og Færeyingar fái að heyra, að við séum "fiskiræningjar að ofveiða makrílinn" ..... eða? 

"Deilan kom ítrekað upp í umræðum hér í dag. Þetta er farið að hafa áhrif, að manni finnst, á andann í hinu norræna samstarfi." 

Var Ólínu hótað fiskistríði?

Ólínuandinn er í véfréttarstíl og talar sínu máli. Það kemur nefnilega ekki fram, hvað hún sjálf sagði. Það eina sem kemur fram um innihaldið er "að hluta til togstreita um hvaða upplýsingar um makrílinn eru marktækar."

Bar Ólína fram niðurstöður Hafró um makrílstofninn? Viðurkenna ekki Svíar, Danir og Norðmenn Hafró?

Lofaði hún kanski norrænum frændum okkar, að makríldeilan muni sjálfkrafa leysast, þegar Ísland gengur með í ESB og búrókratarnir í Brussel taka við fiskveiðistjórnun Íslendinga eins og Samfylkingin vill? 

Hvað er Ólína og Samfylkingin að bralla med auðlind okkar á bak við þjóðina? 

Makríldeila hefur áhrif á samstarf

Nú er ESB komið með vopnið, sem á að svínbeygja Íslendinga

Það er alltaf eitthvað svo "virðulegt", þegar búrókratar skrifa undir yfirlýsingar og lög. Enda eru lög og reglur þeirra ær og kýr og því meira, sem skrifað er undir því betra. En fyrir þaulvana menn eins og forseta Evrópuþingsins geta hlutirnir orðið hversdagslegir.

Eins og til dæmis að skrifa undir lög um að afnema fjórfrelsi samningsaðila á Evrópska Efnahagssvæðinu. 

Þetta er bara nýjasta dæmið um þá heimsvaldabraut, sem ESB er komið inn á. Það er ekki lengur þörf á umræðum með virðingu fyrir sjálfsákvörðunarrétti smáþjóða. Fyrir ESB nægir að koma með hótanir, sem verða efndar ef viðkomandi þjóð lyppast ekki fullkomlega niður. Það eina sem gildir er vilji ESB. – Ísland hentu þér í Almannagjá.

Og þar sem opnað var, þegar ríkisstjórnin hringdi dyrabjöllunni, þá er engin önnur ástæða en að sýna nýjasta umsóknarríkinu, hver það er sem ræður í sjávarútvegsmálum. Í ákafa sínum að gera þjóðina að sálarlausu amti stórveldisins, hefur ríkisstjórnin opnað holsár í síðu lýðveldisins. Ábyrgð hennar er stór fyrir kíkja í pakkann lygina og fyrir enn eitt stjórnarskrárbrotið ofan á öll hin með því að taka ekki upp aðildarumsókn við ESB á ríkisráðsfundi með forseta Íslands. Ríkisstjórnin er í raun umboðslaus í ESB umsókninni og leikur háskalegan leik með landsmenn. Með íslensku ríkisstjórnina í vasanum, verður það leikur einn fyrir framkvæmdastjórnina að leggja upp ferlið að komast yfir Ísland og taka fiskimiðin. 

Tíminn er knappur og liggur á, því innan 10 ára er 91% af fiskistofnunum í sjávarlögsögu ESB hruninn. Eftir eru ránsveiðar við vesturströnd Afríku og árásir á eyríki í Atlantshafinu. Það gæti framlengt veiðitíma og fullkomna eyðileggingu ESB á lífríki sjávar í nokkur ár til viðbótar með skelfilegum afleiðingum fyrir fiskiþjóðir eins og Ísland og Færeyjar.

Og allt í nafni sjálfbærra veiða.

Eins gott að Samfylkingin flýti umsóknarferlinu, svo Ísland geti farist sem fyrst með Evrópusambandinu./gs 

 

Heimild ESB til refsiaðgerða lögfest

ESB hefur ekkert með það að gera, hvað Íslendingar veiða í eigin lögsögu

Það skiptir engu, hvað útgerðamenn í aðildaríkjum ESB kalla okkur. Þeirra mein er, að þeir geta ekki samið sjálfir um hagsmuni sína. Aðildin að ESB hefur slegið úr höndum þeirra eðlilegustu skilyrði til sjálfstæðs atvinnurekstrar. Við höfum áður verið kölluð þjóð hryðjuverkamanna af ríkjum ESB og núna erum við ræningjaþjóð. Hvort tveggja slæmt og ósatt. En óp vina okkar, sem stunda sjávarútveg í aðildaríkjum ESB er í raun neyðaróp til búrókratanna í Brussel, sem eru á góðri leið með að eyðileggja höfin vegna fáranlegrar fiskveiðistefnu, þar sem sjómenn þurfa að henda allt að fjórum sinnum þeim afla, sem þeir taka í land, vegna reglugerðarverks ESB.

Sósíalísk fiskveiðistjórnun ESB setur öll markaðslögmál úr leik eins og síðustu fréttir um uppkaup ESB á fisk á fiskimörkuðum til að halda uppi gerviverði til sjómanna og síðan er fisknum fleygt á haugana. Maria Damanaki sjávarútvegsráðherra ESB fær við ekkert ráðið, þegar stórþjóðir eins og Frakkland og Spánn neita að breyta gegnumrotnu sjávarútvegsstyrktarkerfi ESB, þar sem einstakar útgerðir fá fyrst styrk til að endurbæta skip og síðan annan styrk til að farga því og svo loks þann þriðja til að kaupa nýtt. Íbúar ESB geta alveg verið án sambandsrekinna fyrirtækja eins og þessum ónýtu útgerðum, sem hanga bara til að taka á móti peningum frá ESB. 

Það eru engar smásummur af peningum skattgreiðenda, sem ESB sólundar í þetta kerfi, sem er að ganga af fiskveiðum dauðum í landhelgi ESB. Útgerðarmenn kunna ekkert annað ráð en ráðast á fiskveiðiþjóðir utanvið ESB eins og Ísland og Færeyjar. Vopn þeirra eru heimsvaldahótanir, viðskiptaþvinganir, löndunarbönn og hafnbönn skipa undir íslenskum og færeyskum fána.

Íslendingar þurfa að fara að senda frá sér opinberar yfirlýsingar um ósvífni þessarra árása hins lífríkiseyðileggjandi ESB. 

Íslendingar eiga að gera þá kröfu, að ESB breyti fiskveiðistefnu sinni áður en grundvöllur geti skapast um samstarf á sviði sjávarútvegsmála. Sannleikurinn er því miður sá, að það er ESB sem er fiskveiðiræninginn, sem ætlar að komast yfir gjöful íslensk fiskimið með viðskiptahótunum eða að Íslendingar gangi með í ESB.

Það versta er, að ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur er meðhlaupari ESB gegn hagsmunum Íslands. Íslandi má farga til að ráðherrar ríkisstjórnarinnar komist á launaskrá ESB og fái pláss í betliröðinni til Brussel. Stjórnarskrártillagan er, verði hún samþykkt óbreytt, afhending fiskimiða okkar til ESB þar sem búrókratarnir skipta kvótunum á milli aðildarríkjanna.

Landsmenn berjast á tveimur vígstöðvum: Annars vegar við ofveiðibandalagið ESB og hins vegar við svikula ríkisstjórn landsins.

Vaknið Íslendingar! Það þarf að henda út ríkisstjórninni og velja nýja, svo hægt sé að byrja að byggja upp atvinnulífið aftur og skapa samstöðu gegn heimsveldisyfirgangi ESB./gs 

 

Kallar Íslendinga ræningjaþjóð

Smábátasjómenn gegn tröllauknu Evrópusambandi

Vitaskuld hafnar Landssamband smábátaeigenda inngöngu Íslands í ESB og mótmælir aðildarumsókninni. Þeir ættu líka að setja hnefann í borðið gegn þeirri nöturlegu staðreynd að ESB-meyrt stjórnlagaráð vill opna á uppkaup útlendinga á útgerðum hér á landi, rétt eins og það ólögmæta "ráð" vill beinlínis fljótvirka HEIMILD til að framselja ríkisvald, þ.m.t. allt æðsta löggjafarvald, til Evrópusambandströllanna í Brussel, en það veldur því að sjálfsögðu, að þjóðhollir menn verða að segja NEI við 1. spurningu þessa dags á kjörseðlinum.

 Í 2. tölulið 72. gr. stjórnarskrárinnar er ákvæði sem leyfir stjórnvöldum að takmarka eign útlendinga í fasteignum; hefur það m.a. verið helzta vörn innanríkisráðherra gegn jarðeigna-ásælni Kínverja hér á landi, en sama ákvæði er "traust vörn gegn kaupum útlendinga á útvegsfyrirtækjum hér. Hefur Jón Bjarnason alþm. bent á, að ráðið vill þessa takmörkun á fasteignakaupum útlendinga feiga. Slík niðurfelling virðist þjónkun við óskir ESB-innlimunarsinna sem laumuðust inn í hið ólögmæta „ráð“," segir undirritaður í grein, sem birtist í Morgunblaðinu í dag og nefnist: Fullveldisframsal að vild evrókrata? Nei takk. Með því að kaupa blaðið í dag komast menn þá líka í stórgóða grein Ásmundar Einars Daðasonar, Stjórnarskráin og fullveldið.

Tökum ábyrga afstöðu í kosningunum í dag -- segjum NEI við aðalspurningunni fyrstu, fyrir Ísland, okkur sjálf og framtíðarkynslóðir landsins.

Jón Valur Jensson.

Smábátaeigendur hafna ESB-aðild

Spillingin í styrkjakerfi ESB er algjör

Fréttin um kaup ESB á fiski til að "hækka" verð til neytenda gengur þvert á "stefnu" sambandsins um jafna samkeppnisaðstöðu. Með því að nota fé skattgreiðenda til að kaupa fisk til að farga á ruslahaugunum er ESB að grípa beint inn í markaðslögmál framboðs og eftirspurnar og setja frjálsa samkeppni úr leik.

Það er með eindæmum, að þetta skuli viðgangast. En við nánari athugun á styrkjum ESB þarf enginn lengur að vera hissa á þeirri ógeðfelldu spillingu, sem nærist með miðstýringavaldi búrókratanna í Brussel.

Á vefsíðu FISHSUBSIDY.ORG koma margar miður fagrar staðreyndir fram í dagsljósið. Meðal annars, hvernig ESB greiðir styrki til útgerða til að vinna að endurbótum skipa á sama tíma og ESB veitir styrki til sömu útgerða til að stykkja niður sömu skip og verið er að endurbæta og selja í brotajárn eða eldivið!

Hér er listi yfir sjávarútvegsstyrki ESB til aðildarríkja, smellið á löndin til að sjá hafnir, útgerðir og skip:

http://fishsubsidy.org/countries/

Gegnum árin verða styrkirnir að óheyrilega háum upphæðum, sem skipta miljörðum evra úr vasa almennra skattgreiðenda aðildarríkjanna. Ekki er furða þótt lönd eins og Frakkland, Spánn og Portúgal neita að breyta fiskveiðistefnu ESB, þegar sjávarútvegur landanna nærist að miklum hluta af styrkjum frá Brussel. Styrkjakerfið hefur skapað þvílíka óreiðu í peningamálum, þar sem almannafé er sólundað í hverja vitleysuna á fætur annarri og lögmál markaðarins eru algjörlega sniðgengin. Ekki er hægt fyrir Íslendinga að keppa við þetta bákn og ættu menn að fara að hugsa sinn gang og leita annarra miða um samstarfsaðila en gjörspillt ofurvald Brusselklíkunnar.

Tilvitnun Evrópuþingmannsins Christofer Fjellner frá Svíþjóð í Maríu Damanaki um að

"allt að 91% af fiskistofnum ESB hrynur innan áratugar ef ekkert róttækt gerist!"

útskýrir, hvers vegna ESB ásælist svo sterkt að komast inn á íslensku fiskimiðin til að ryksuga þann fisk, sem þar er. Það róttæka, sem Maria Damanaki vill að gerist er, að Ísland gangi með í ESB, svo hún geti deilt kvótum Íslandsmiða til franskra, spánskra, portúgalskra og allra annarra togara ESB á meðan fiskistofnarnir endast.

Íslendingar eiga að slá hnefanum í borðið í makríldeilunni og senda ESB tilbaka heim með heimalexíuna að fara að taka til í eigin húsi, áður en þeir fari að gera kröfur til annarra.

Íslendingar mega undir engum kringumstæðum semja við ESB með allan sinn flota að hleypa aðildarríkjum sambandsins í fiskveiðilögsögu Íslands. Endalok íslensks sjávarútvegs yrðu þá á næsta leyti. /gs

Kaupa fisk til að kasta

ESB kaupir fisk fyrir almannafé og eyðileggur til að halda uppi hærra verði til neytendans!

Sænski Evrópuþingmaðurinn Christoffer Fjellner er yfir sig hneykslaður á fiskistefnu Evrópusambandsins, sem notar peninga skattgreiðenda til að kaupa fisk fyrir ruslahaugana til að halda uppi fiskverði til neytenda. Hann hafði heyrt um þetta og bað rannsóknarstofu Evrópuþingsins að athuga málið. Í grein í Sænska Dagblaðinu 10. okt. skrifar Christoffer Fjellner: "Ég fékk sjokk. Bara árið 2009 voru yfir 17 000 tonn af ferskum fiski eyðilagt og af þeim voru 34 tonn í Svíþjóð. 2009 var ekkert sérstakt ár, 2008-2010 voru yfir 40 000 tonn af ferskum fiski eyðilagt í Evrópu. Í Svíþjóð var það ýsa, makríll, rauðspetta og rækjur. Ekkert bendir til þess, að ástandið fari batnandi, þvert á móti."

Christoffer finnst það sjúkt, að skattpeningar séu notaðir til að kaupa ferskan fisk og eyðileggja og meinar að þörfin á nýrri fiskistefnu sé bráðaðkallandi: "Við eigum ekki að fiska meira en hafið þolir og þann fisk, sem við fáum upp eigum við að borða en ekki kasta burt dauðum í hafið eða brenna. Nýjar rannsóknir sýna, að fiskistofnar Evrópu hafa minnkað það mikið, að þeir eru minna en 10% af stærð sinni eftir seinni heimsstyrjöldina. Sjávarútvegsráðherra Svíþjóðar Damanaki hefur varað við því að allt að 91% af fiskistofnum Evrópusambandsins geti hrunið innan 10 ára nema einver stjórkostleg breyting eigi sér stað."

Christoffer Fjellner leggur til þrjár mikilvægar aðgerðir til að laga fiskistefnuna:

1. ESB verður tafarlaust að hætta styrkveitingum til launa, verðlags og olíu í sjávarútvegi.

2. Bann við brottkasti til að koma í veg fyrir allt að 80% aflans sé hent dauðum til baka í hafið.

3. Afnám sjúks verðlagskerfis, sem þvingar skattgreiðendur að borga fyrir að henda fínum fisk á ruslahaugana til þess að hækka verð til neytenda.

Gústaf Adolf Skúlason

Vefurinn fishsubsidy.org birtir upplýsingar um styrki ESB til sjávarútvegs ásamt auglýsingamynd samtakanna um stöðvun styrkveitinga ESB til sjávarútvegs innan ESB, sjá hér fyrir neðan.

 

 

Átök á hörpuskelsmiðum í Ermarsundi

Upplýsingar LÍÚ þarf að gera aðgengilegar á ensku til dreifingar erlendis

Góð grein með áliti framkvæmdastjóra LÍÚ, Friðriks J. Arngrímssonar. Það er náttúrulega alveg forkastanleg hegðun ráðamanna ESB að hlýða hvorki á niðurstöður Hafrannsóknarstofunnar né sameignlegs leiðangurs og mælinga Íslendinga, Færeyinga og Norðmanna. Hér eru fremstu fiskveiðiþjóðir í heiminum að mæla fiskstofn á eigin miðum, með eigin mælitækjum á sama hátt og gert er með aðra fiskistofna. Niðurstöður vísindamanna okkar eru nákvæmar og leiðbeinandi.

Hvers vegna viðurkennir ESB ekki þessar niðurstöður? Hvers vegna viðurkennir ekki ESB vísindaaðferðir Hafró við mælingu stofna?

Í staðinn hlustar María Damanaki sjávarútvegsráðherra ESB á útgerðarmenn í Skotlandi, Írlandi og Bretlandi.

Friðrik J. Arngrímsson segir: "Við vitum, að í Skotlandi, á Írlandi og jafnvel Noregi voru aflaupplýsingar gróflega falsaðar, sem hefur skekkt mat vísindamanna á stofnstærð makrílsins."

Þetta er mjög alvarlegt mál, sem villir um raunverulega stærð stofnsins og torveldar Íslandi að fá upp augu ráðamanna ESB. Einngi bendir Friðrik á, að ESB hafi ekki viljað taka þátt í sameiginlegum rannsóknarleiðöngrum Íslands, Færeyja og Noregs. Það sýnir áhuga og viljaleysi ráðamanna ESB til að leysa vandann.

"Ég vek líka athygli á því, að það tók yfir 10 ár að fá Evrópusambandið og Noreg til að viðurkenna strandríkisrétt Íslands. Það gerðist ekki fyrr en árið 2010 og þá höfðum við tvö ár í röð veitt meira en 100 þús. tonn af makríl í íslensku fiskveiðilögsögunni."

Nálgun ESB að málinu sýnir, að fyrir ESB vakir hvorki samvinna né fara eftir staðreyndum. Trúlega hefur aðildarumsókn Íslands að ESB opnað leiðina að viðurkenningu Íslands sem strandríkis. En þá einungis fyrir ESB til að nota stöðuna og þvinga Ísland til eftirgjafar á grundvelli krafna ESB um eigin makrílveiðar. 

Allt þetta mál er hvimleitt, mest fyrir ESB, sem tekur áhættuna á að brjóta bæði hafréttarsáttmála og úthafsveiðisamning Sameinuðu Þjóðanna ásamt EES-samningnum um frjálst flæði varnings, þjónustu, peninga og fólks. Einnig er um brot á alþjóðlegum viðskiptasamningum World Trade Organisation að ræða.

En ESB varðar það engu. Þeir reiða sig á Jóhönnu Sigurðardóttur. Hún á að koma með lausnina.

Og sjáum til. Það verður ekki einn mánuður þar til Íslendingum verður gert gylliboð, sem þeir eiga að gleypa á meðan fiskveiðilögsagan og allt líf í henni verður afhent ESB skv. skilmálum aðlögunar. /gs 

Stærð makrílstofnsins verður að endurmeta

Stríðsaðgerð ESB í leit að eigin fiski

ESB er inni í mjög slæmum vítahring: Ofveiðir yfir 80% af fiskistofnum í eigin lögsögu með yfir 30% fiskistofna í útrýmingarhættu. Sameinuðu Þjóðirnar ásaka ESB fyrir að virða ekki löglegan rétt íbúa Vestur-Sahara til fiskveiða í eigin lögsögu. Í staðinn greiðir ESB ríkisstjórn Marókkó veiðigjald fyrir að fá að veiða í lögsögu, sem Marókkó ræður engu um. 

Það þrengist því í sífellu að sjávariðnaði ESB með auknu atvinnuleysi, minni eigin afla, gífurlegu brottkasti fisks og niðurgreiðslum af almannafé svo skiptir hundruðum miljóna evra. Sjómenn Írlands, Skota, Bretlands m.fl. geta ekki samið beint sjálfir heldur verða þeir að fara með betlistaf til Brussel og biðja um áheyrn. Þetta fyrirkomulag er hluti vandans, sem á að velta yfir á Íslendinga og Færeyinga með löndunar- og hafnbanni íslenskra skipa í höfnum ESB. Síðan á að svelta íslenskan sjávarútveg með banni á fríu flæði vara og þjónustu frá ríkjum ESB til sjávarútvegs á Íslandi og í Færeyjum. Svo mikið er nú að marka fjórfrelsið, sem EES-samningurinn á að tryggja Íslendingum.

ESB er með stríðsaðgerðum sínum að knýja Íslendinga að sýna spilin í aðlögunarferlinu. "Þið hafið sótt um aðild að sambandinu, núna verðið þið að fara eftir leikreglum sambandsins." Það er verkefni ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur að leysa málið fyrir ESB. Hún er búin að bola öllum gagnrýnisröddum út úr samskiptunum. Eftir er "Já ráðherra" liðið, sem vinnur að markmiði ESB að taka yfir íslenska sjávarútveginn. Og þar er eftir miklu að slæjast fyrir Evrópusambandið með allan togaraflotann, sem bíður eftir að fá eitthvað að gera.

Núverandi staða Íslands verður skrifuð á reikning ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur, sem vinnur baki brotnu að nýrri "lausn". Í spilunum er, að Seðlabanki Evrópu kaupi "gjaldeyrishengjuna" líkt og verið er að gera með löndin í suðri. Það þýðir að komandi kynslóðir Íslendingar verða hnepptar í skuldaþrældóm. Gamalkunnum Icesave rýtingi endanlega stungið í bak landsmanna. Í staðinn fær ESB sjávarlögsögu Íslendinga. 

Eins og að koma til útgerðarmannsins og segja: Ég "losa" þig við skuldirnar en fæ togarann í staðinn. 

Íslendingar þurfa að fara að leita sér að nýjum mörkuðum, viðskiptafélögum og bandamönnum. Því fyrr því betra. Að sjálfsögðu á að senda sendiboða (ekki ráðherra) á næsta "samningafund" með yfirlýsingu frá íslensku ríkisstjórninni um, að þjóðin láti ekki bjóða sér svona framkomu. Því miður eru líkurnar á því að það muni gerast jafn miklar og að meðalhiti janúarmánaðar fari upp fyrir 16 gráður á Celsíus./gs 

Refsiaðgerðir náist ekki samkomulag í október