Geðþekkur maður er ekki endilega tilvalinn alþingismaður

Pawel Bartoszek, lengi "hlynnt­ur inn­göngu Íslands í Evr­ópu­sam­bandið", gengur nú í Viðreisn, um leið og hann segir sig úr Sjálf­stæðis­flokki. Hann var einn margra ESB-manna sem kyngdu þeirri ósvinnu að taka sæti í ólög­legu "stjórn­laga­ráði", eftir að kosning 25 manna til stjórn­laga­þings var ógilt að fullu og öllu af Hæsta­rétti og kjörbréf þeirra aftur­kölluð af yfir­kjörstjórn. Hann var þar með reiðubúinn að láta tilganginn helga meðalið til að fá að freista þess að ráða einhverju um þá stjórnar­skrá Íslands, sem hann vanvirti í raun með því að óvirða úrskurð fullskipaðs Hæstaréttar.

Pawel sýndi eftir á, að hann var ekki sammála 24 félögum sínum í ólögmæta ráðinu um allt, og manninum er ekki alls varnað um ýmsar forréttinda­skoðanir sínar, sem hann hefur fengið mikið rými til að kynna í greinum og bakþönkum í Fréttablaðinu.

En kjörinn er hann ekki fremur en aðrir frambjóðendur "Viðreisnar" til að vinna af heilindum að því að efla Ísland og styrkja rétt þess í samfélagi þjóðanna. Allir þjónar Evrópu­sambandsins, í orði eða borði, eru í sjálfum sér af þeirri ástæðu einni vanhæfir til setu á þjóðþingi Íslendinga, rétt eins og Pawel var vanhæfur til að véla um stjórnarskrá Íslands fyrir nokkrum misserum.

Enginn, sem vill gera Alþingi að undirþingi Evrópu­sambandsins og gefa því síðastnefnda æðstu völd hér í laga- og dómsmálum, þar sem í milli ber um landslög og laga­gerninga póten­tátanna í Brussel, getur talizt hæfur til fundar­setu á því löggjafar­þingi, sem svo lengi mótaðist af anda frelsishetjunnar Jóns Sigurðssonar.

Jón Valur Jensson.

Pawel gengur til liðs við Viðreisn

Forsendulausar haustkosningar

Eftir Jón Steinar Ragnars­son  

Nú hefur verið boðað af fjár­mála­ráð­herra (í hvers um­boði er óljóst) að kosn­ingar fari fram 29. októ­ber að því gefnu að ekki verði upp­lausn á þing­inu. Þetta er furðu­leg yfir­lýsing og ekki í neinu sam­ræmi við þær for­sendur sem stjórn­ar­skrá mælir um.

Ekkert vantraust á stjórn­ina hefur verið samþykkt og engar forsendur um það að stjórnar­samstarfið sé komið í hnút. Forsætis­ráðherra hefur ekki gefið neina yfir­lýsingu enn og engar viðræður bornar undir forseta lýðveldisins.

Það er áhyggjuefni að hægt sé að gera slíkt af álíka léttúð, eins og það sé duttlungum háð að rjúfa þing og boða til kosninga.

Bjarni segir að fyrirvari sé á þessu ef ágrein­ingur og upp­lausn verði er setji vinnu­frið þingsins í uppnám. Það sem raun er að gerast er að Bjarni er að fara á svig við stjórnar­skrárbundið ferli undir hótunum frá málefna­lausri stjórnar­andstöðu um að eyði­leggja þingstörf ef hún fær ekki sínu fram um kosningar og þingrof. Það er ásteytingarsteinninn. 

Stjórnlausar frekjur eins og Svandís Svavarsdóttir virðast nú hafa fengið forsetavald eða einræðisvald með hótunum um skemmdarverk, upplausn og stjórnarkreppu. Ég spyr: Er ekki allt í lagi? Er ég mitt í episódu af Twilight Zone?

Hverjar eru forsendur stjórnar­slita? Hvar er van­traustið? Hvað ætlar nýkjörinn forseti að gera? Mun hann bera málið undir lögfróða og akta samkvæmt því eða ætlar hann að taka afstöðu út frá hlut­drægu mati, þar sem hann er sjálfur í herbúðum þeirra er stutt hafa upplausnina. Maður sem hlaut upphefð sína með því að stýra hlutdrægu fréttamati í Panama­málinu sem helsti álitsgjafi RUV í málinu, án nokkurrar sér­mennt­unar og þekk­ingar á því sem fram fór.

Hvenær var það annars í hlutverki fjármála­ráðherra minni­hlutans að lýsa yfir þingslitum? 

Þetta er fullkomlega galið.

Jón Steinar Ragnarsson. 

Fundað í Stjórnarráðinu

Þorvaldur Gylfason fer offörum í rangfærslum

Þvílíkt rugl í Fréttablaðinu í dag, hann lætur sem "nýja stjórn­ar­skrá­in" sé LÖG í landinu! "Stjórn­laga­ráð" hafði sem slíkt EKKERT löglegt umboð frá lands­mönn­um, aldrei var kosið til þess í al­menn­um kosn­ingum, heldur var kosið til stjórn­laga­ÞINGS, en kosningin sú með ýmsum ágöllum og ógilt af sjálfum Hæstarétti Íslands fullskipuðum og kjörbréfin tekin af þeim "kjörnu"; átti þá að endurtaka kosninguna skv. lögum, en Jóhanna og Steingrímur svikust um það og völdu í staðinn að fara að hvatn­ingu róttæks búsáhalda­mótmælanda, Illuga Jökuls­son­ar, að sniðganga úrskurð Hæstaréttar, og það gerðu þau og þeirra lið, en þó ekki nema 29 alþingismenn alls!! Frá þeim einum hafði þetta meinta stjórn­lagaráð umboð sitt, þó ólöglegt, því að við skipan "ráðsmannanna" var þess ekki gætt, að í gildi voru lög um stjórn­lagaþing, og samkvæmt þeim og almennum kosn­inga­lögum ÁTTI að endurtaka kosn­inguna til stjórnlagaþings!

Þorvaldur Gylfason og félagar, þ. á m. að minnsta kosti 10-11 ESB-innlim­un­ar­sinnar, tóku svo þátt í þessu, samþykktu (með einni undantekningu) hina ólögmætu skipan sína af hálfu hinna 29 alþingismanna! (þáttur í plottinu var að "stjórn­lagaráðs­mönnum" var lofuð tvöföldun setutíma síns og þar með tvöföldun launa!).

Aldrei stóð til, að öll stjórnarskráin yrði stokkuð upp, en glaðhlakkalegir lögðust Þorvaldur og félagar í þá óumbeðnu vinnu, eins og til að tryggja að sem minnst ráðrúm yrði til að kjósendur gætu í reynd haft áhrif á einstakar greinar.

Í lögum um stjórnlagaþing höfðu verið talin upp 8 (átta) atriði sem stjórnvöld (ríkisstjórn og Alþingi) vildu ræða og breyta. þ.á m. ákvæði um framsal ríkis­valds, en ekki þorði þó Jóhönnustjórn að leggja hina billegu lýðveldis­svíkjandi 111. tillögu­grein (og 67. gr.) stjórnlagaráðs um framsal ríkisvalds (í reynd í þágu Evrópu­sambandsins!) undir dóm kjósenda, það kom bara ekki til greina! Því réð ekki sízt Samfylkingarkonan Valgerður Bjarnadóttir, formaður eftirlits- og stjórn­skipunar­nefndar. 

Ekkert fór "stjórnlagaráð" eftir ítrekaðri hvatningu Þjóðfundarins 6. nóv. 2010 um mikilvægi fullveldisréttinda lýðveldisins!

Jón Valur Jensson.

Hvar stendur frambjóðandi í 1. sæti D-lista í NV-kjördæmi gagnvart Evrópusambandinu?

 Teitur Björn Einarsson, að­stoð­ar­maður Bjarna Ben. og sonur hins virta og vinsæla Ein­ars Odds Kristjáns­sonar, gefur kost á sér í efsta sætið í kjör­dæmi föð­ur síns heit­ins. En hvar stendur hann í málum?

Teitur var 1. varaformaður SUS þegar hann ritaði grein með formanni SUS, Þórlindi Kjartanssyni, í Morgun­blaðið 18. desember 2008. Hún er hér, opin öllum til lestrar: Auðlindir, fullveldi og ESB.

Í greininni segja þeir unga sjálfstæðis­menn hafa verið "sammála landsfundum flokksins á síðustu árum og ályktað að aðild að Evrópu­sambandinu sé ekki í samræmi við hagsmuni Íslendinga," en þrátt fyrir það hafi þeir "viljað knýja á um breytingar í gjaldmiðla­málum. Við viljum að sóst verði eftir því að semja um tengingu við evru, eða annar gjaldmiðill tekinn upp einhliða eða í samstarfi við aðra," segja þeir.

Þeir tala bæði almennt um "kosti og galla" Evrópu­sambands­aðildar, en hugsun þeirra er einna skýrust í þessum málsgreinum (og hér feitletrar undirritaður mikilvægar staðreyndir):

"Það þarf einnig að ræða um mögulega framtíðarþróun Evrópu­sambandsins því þótt framtíðin sé óráðin og óviss geta stjórnmálamenn ekki skorast undan því að leggja dómgreind sína á hvernig hún verði. Evrópusam­band­ið er langt frá því að vera fullskapað í sinni endanlegu mynd. Það tekur stöðugum breytingum. Í því ljósi er þörf á opinskárri og heiðarlegri umræðu um þá þróun sem á sér stað í þá átt að sambandið taki á sig stöðugt sterkari mynd sambandsríkis.

Það þarf jafnframt að komast upp úr þeim hjólförum umræðunnar að aðildarumsókn að Evrópusambandinu sé einhvers konar töfralausn á skammtímavandamálum – klassísk íslensk redding. Svo er vitaskuld ekki. Aðild að Evrópu­sambandinu er heldur enginn björgunar­hringur sem við getum gripið í núna þegar siglingin er erfið, en hent frá okkur þegar betur viðrar. Þvert á móti væri um nánast óafturkræft skref að ræða ef af yrði. Það ber því að hafna allir skammsýni og óskhyggju varðandi hvað kunni að felast í aðild að Evrópusambandinu."

Í kaflanum Fullveldi þjóðarinnar áttu þeir svo mjög góðan sprett í þessum upphafs-málslið (aftur er feitletrað það, sem Fullveldisvaktin kann að meta):

"Við aðild að Evrópusambandinu þyrfti Ísland að undirgangast það skilyrði að lög Evrópusambandsins yrðu rétthærri en öll önnur lög á Íslandi. Jafnvel ákvæði stjórnarskrár þyrftu að víkja fyrir lögum Evrópu­sambandsins ef þannig bæri undir. Um þetta atriði er ekki deilt og á þessu yrðu engar undanþágur. Slíkt afsal á völdum þings og þjóðar er nokkuð sem ákaflega erfitt er að kyngja þótt reyndin sé sú að með samningnum um Evrópska efnahagssvæðið þarf Ísland hvort sem er að taka upp stóran hluta Evrópulöggjafar inn í sín eigin lög. Stóri munurinn er hins vegar sá að Ísland hefur undirgengist að taka eingöngu upp í landsrétt reglur Evrópusambandsins á þeim sviðum sem heyra undir samninginn, það er á sviðum sem snerta hinn sameiginlega markað. Það er því ljóst að aðild að Evrópusambandinu fæli í sér mjög verulegt afsal fullveldis og sérstaklega ef litið er til þeirrar þróunar að stöðugt er verið að setja fleiri málaflokka undir Evrópusambandið. Í núverandi kerfi er Ísland ekki skuldbundið til þess að fylgja með í þeirri þróun. Spurningin um aðild að Evrópu­sam­bandinu tekur því ekki aðeins til hvernig Evrópusambandið er byggt upp í dag heldur hvers konar sambandsríki Evrópusambandið verður eftir nokkur ár eða áratugi."

Þrátt fyrir þetta er ýmislegt í framhaldinu þess eðlis í greininni, að höfundar fara aftur að slá úr og í og eru jafnvel ekki með það 100% á hreinu, að sjávarútvegsmálin mæli einna sterkast gegn "aðild", segja að vísu: "Ísland er eina landið þar sem sjávarútvegur er slík undirstaða og eðlilegt er að við óttumst að sú staðreynd muni mæta takmörkuðum skilningi þegar fram líða stundir," þ.e.a.s. í Evrópusambandinu, ef landið gengi í það.

Þeir spá þar ennfremur í "endurskoðun á sjávarútvegsstefnu ESB," sem standi yfir, og bæta við: "Áhugavert verður að sjá niðurstöðu þeirrar vinnu, en vísbendingar hafa verið uppi um að þar kunni að miða í skynsamlegri átt. Vera má að íslenskur sjávarútvegur geti jafnvel staðið frammi fyrir auknum tækifærum við aðild að Evrópusambandinu."

Þetta er afar óraunsætt og þvert gegn öllu sem skynsamlegast verður talið og byggt á staðreyndum. Tvímenningarnir reynast þannig vera farnir að spá verulega í Evrópusambandið í stað þess að standa traustan vörð um fullveldið. Og á þá lund eru sjálf lokaorð þeirra í greininni:

"Ef Ísland sækir um aðild að Evrópusambandinu ætti í raun aðeins tvennt að koma til greina hvað varðar sjávarútveginn. Annaðhvort varanleg undanþága frá núverandi kerfi eða Evrópusambandið hanni nýtt og skynsamlegra kerfi sem Íslendingar geti fellt sig við."

Þetta eru fánýtar bollaleggingar og taka ekkert mið af því, hve hörð stefna ESB er í þessum málum, né af hinu, að með æðsta lagavald í höndum getur sam­bandið alltaf breytt málum eftir á. Þessi linkind tvímenninganna er ekki í stíl bjargvættarins réttnefnda, Einars Odds, sem starfaði fyrir vinnandi stéttir landsins og ekki sízt sjómenn og sjávarútveginn.

En sé leitað yngri heimilda um afstöðu Teits til Evrópusambandsins, má vitna til þess, að Vilborg G. Hansen hafði haustið 2012 skoðanakönnun meðal fram­bjóð­enda í prófkjöri Sjálfstæðis­flokksins, könnun sem Sigurður Sigurð­arson birti niðurstöðurnar úr HÉR, og þar kom í ljós, að Teitur Björn var einn þeirra 14, sem voru "á móti aðild að Evrópusambandinu og áframhaldandi viðræðum," en 5 aðrir frambjóðendur vildu ýmist "halda áfram viðræðum eða fresta þeim."

Í öðrum málum mun Teitur Björn vera heldur til vinstri í Sjálfstæðisflokknum, hann og hans fólk studdi til dæmis Guðna Th. Jóhannesson í forseta­kosn­ingunum, gegn fyrrverandi formanni flokksins, Davíð Oddssyni. Ennfremur studdi sama fjölskylda mótframboð Samfylkingarkonunnar Þóru Arnórsdóttur árið 2012 gegn fullveldis­sinnanum Ólafi Ragnari Grímssyni. (En hver fjár­magn­aði kostnaðar­sama kosninga­baráttu Þóru, hefur það verið upplýst?)

Þá mun Teitur vera eindreginn fylgjandi fjölmenningar­hyggjunnar, m.a. byggingar mosku í Sogamýri, á gömlu landi Viðeyjaklausturs. Mágur hans, Illugi Gunnarsson ráðherra, bætti um betur með því að styðja líka aðra mosku, þá "íslenzku" í Feneyjum, og veita til hennar tugum milljóna króna, enda þurftu fátækir á Íslandi ekki á þeim peningum að halda, sízt öryrkjar og eftirlaunamenn!

Próf­kjör Sjálfstæðisflokksins fer fram í Norðvesturkjör­dæm­i 3. sept­em­ber.

PS. Grein þessi er þáttur í því að fylgjast með afstöðu frambjóðenda fyrir komandi kosningar í Evrópusambandsmálum og umfram allt í fullveldismálum, eins og áður hefur verið gert fyrir forsetakosningar.

Jón Valur Jensson.

Teitur Björn gefur kost á sér

Auðsær vilji þjóðar

Er þetta ekki býsna auðsær þjóð­ar­vilji að afger­andi meirihluti í öll­um skoðana­könnunum sl. sjö ár hef­ur hafnað inn­göngu í Evr­ópu­sambandið?

Þetta sam­fellda tíma­bil hófst með skoðana­könn­un sem Capacent gerði fyr­ir hug­veit­una And­ríki fyr­ir sjö árum en sam­kvæmt henni voru 48,5% and­víg inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið en 34,7% henni hlynnt. Fram að því höfðu skoðanakann­an­ir ým­ist sýnt meiri­hluta hlynnt­an inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið, and­víg­an þeim ráðahag eða and­stæðar fylk­ing­ar hníf­jafn­ar.

Sam­kvæmt niður­stöðum nýj­ustu könn­un­ar­inn­ar, sem gerð var af MMR og birt 22. júlí, eru 55,5% and­víg því að ganga í sam­bandið en 24,7% hlynnt því. Ef ein­ung­is er tekið mið af þeim sem taka af­stöðu með eða á móti inn­göngu eru rúm 69% and­víg henni en tæpt 31% vill að Ísland gangi í Evr­ópu­sam­bandið. (Hjörtur J. Guðmundsson blm. í Mbl.is-frétt, tengill neðar).

Þessar hræringar frá Evrópusambandinu hafa jafnvel aukizt upp á síðkastið, því að "stuðning­ur við inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið [hefur] minnkað tölu­vert frá því í byrj­un þessa árs sam­kvæmt skoðana­könn­un­um MMR, þegar hann var 36,2%, eða um 11,5 pró­sentu­stig. Á sama tíma hef­ur andstaðan við inn­göngu í sam­bandið auk­ist úr 47% í 55,5% eða um 8,5 pró­sentu­stig," eins og segir í sömu fréttarskýringu Hjartar.

"Nú er lag!" hefði einhver sagt við slíkar aðstæður, þ.e.a.s. fyrir ríkisstjórnina til að leggja á ný fram þingsályktunartillögu um að draga ESB-umsóknina form­lega til baka. Þótt það yrði hennar síðasta verk, þá væri þar ekki til einskis unnið. Og með samþykkt þeirrar tillögu hefði þingið og stjórnarflokkarnir loks­ins tekið á sig rögg og markað sér stöðu með þjóðinni, sem svo lengi hefur hafnað Evrópusambandinu.

Jón Valur Jensson.

Evrópusambandinu hafnað í sjö ár

Hvaðan fær "Viðreisn" fé til kostnaðarsams rekstrar síns?

Flokkurinn, sem hefur að mark­miði að gera Lýðveldið Ísland að litlu tann­hjóli í risa­verki er­lends stór­veldis, hefur staðið fyrir dýr­um sam­kom­um, m.a. í Hörpu, og ræð­ur sér nú vel laun­aðan fram­kvæmda­stjóra. Hvernig er allt þetta fjár­magnað, sem og auglýs­inga­starfs­emi og rekstur skrif­stofu? Hver eru félags­gjöld í Viðreisn, og hve margir eru skráðir félagar? Hvaða fyrirtæki styrkja flokkinn og um hve mikið fé?

Það er sérstök ástæða til að ganga eftir slíkum upplýsing­um þegar um er að ræða svo óþjóð­legan flokk sem vinn­ur að því að stór­skerða fullveldi Íslands.

Tveir af leiðtogum Viðreisnar, Benedikt Jóhannesson og Jón Steindór Valdi­mars­son, voru einnig í fremstu röð á meðal forsvarsmanna í "Áfram"-hópnum svo­kallaða, sem hamaðist í baráttu fyrir Icesave-svika­samningunum. Hópurinn var um þúsund sinnum betur fjármagn­aður en varnar­samtök grasrótar­manna, Samstaða þjóðar gegn Icesave, sbr. þessar upplýsingar um hópinn með nafninu fáránlega á vefsíðu Samstöðu þjóðar, þar sem Loftur Altice Þorsteinsson verkfræðingur ritaði m.a.:

• Skömmu eftir stofnun Áfram-hópsins bárust fréttir af því, að heldstu styrktaraðilar Icesave-vinanna væru Samtök fjármálafyrirtækja (SFF), Samtök atvinnulífsins (SA) og Samtök iðnaðarins (SI). Sem start-gjald veittu þessi samtök Áfram-hópnum milljón krónur, hvert fyrir sig. Alls munu styrkir sem Áfram-hópurinn þáði hjá fyrirtækjum og almanna-samtökum hafa numið 20 milljónum króna. Til samanburðar fekk Samstaða þjóðar gegn Icesave um 20 þúsund krónur frá fyrirtækjum og almanna-samtökum.

Já, göngum eftir því, hvort hér er kannski um sömu styrktaraðila að baki "Viðreisnar" og "Áfram"-hópsins eða hvort Evrópusambandið sjálft eða undir­stofnanir þess standa að því að ausa fé í þennan nýtilkomna flokk eða láta e.t.v. leppa til þess íslenzka aðila; kjósendur eiga rétt á að verða upplýstir um það -- og fyrir næstu kosningar, ekki löngu síðar!

Hér er partur af áliti Jóhannesar Ragnarssonar, vinstri manns og alþýðusinna:

Þessi svokallaða Viðreisn, sem gerð er út af kapítalisma­elskandi brask­ara­stömpum með ESB-glýju, á að sjálfsögðu ekkert erindi inní íslensk stjórnmál, ...

Hvaðan ,,Viðreisnarflokknum", sem ekkert er nema nafnið eitt, koma aurar til að ráða rándýra starfsmenn væri fróðlegt að vita, en ljóst er að alþýðu­fólk hefir ekki efni á svona flottræfilshætti og spjátrungsskap.

Það eru ekki allir jafn-skorinorðir og Jóhannes, en jafnvel flestir á meðal þeirra, sem hlynntir eru markaðshagskerfi og vilja veg Íslands sem beztan, geta verið sammála því, að samtök um að afsala okkur æðsta fullveldi í löggjafar-, stjórn­ar­fars- og dómsmálum og eigin stýringu landsins á viðskipta­samningum við aðrar þjóðir, eiga ekkert erindi á Alþingi við Austurvöll. Við Íslendingar höfum enga köllun til þess -- með verðmætar auðlindir okkar og stoltir af fengnu frelsi -- að verða langminnsta og ráðaminnsta þjóðin í hinu valdfreka Evrópu­sambandi.

Jón Valur Jensson.

Birna framkvæmdastjóri Viðreisnar

Hættulegar hugmyndir varðandi þjóðar­atkvæða­greiðslur og fullveldis­framsal

Stjórn­ar­skrár­nefnd er skipuð 8 fulltrúum þingflokkanna, sem halda fast um völd sín, og for­manni úr for­sætis­ráðu­neyti. Þess­ir UNDAN­SKILJA "lög sem sett eru til að fram­fylgja þjóðrétt­ar­skuld­bind­ing­um" frá þjóðar­atkvæða­greiðsl­um! Þingið eigi bara að ráða þeim málum sjálft, án þess að spyrja þjóðina! - eins og líka fjár­lögum, fjár­auka­lögum og lögum um skatta­mál­efni.

Þessi "lög, sem sett eru til að fram­fylgja þjóðrétt­ar­skuld­bind­ing­um", yrðu t.d. lög um að Ísland yrði gert að aðildarríki Evrópusambandsins! Já, eins og hjá ESB-sinnuðum "stjórnlaga­ráðs­mönnum" er hér sama undan­tekn­inga­ákvæðið frá fyrirhugaðri stjórnar­skrár­grein um þjóðar­atkvæða­greiðslur! -- ekki megi leggja hinar afdrifa­ríkustu stjórn­laga­breytingar í allri lýðveldis­sögunni undir dóm þjóðar­innar! 

Ætlum við að treysta þessum sex flokkum -- og þessum fjórum fulltrúum stjórnar­flokkanna og fjórum frá stjórnar­andstöðu­flokkunum -- fyrir framtíð og fullveldi íslenzkrar þjóðar, þegar við sjáum nú þessi vinnubrögð þeirra?

Er ekki full þörf á andstöðu fullveldissinnaðra þingmanna (sem eru margir hverjir í stjórnarflokkunum, þótt ekki séu þar allir heilir með fullveldinu) við þetta atriði í tillögum stjórnarskrárnefndar? Þeir skulu vita, að þeir verða ekki afsakaðir eftir á með því, að nefndin, ekki þeir, hafi borið ábyrgð á frumvarpi þessa efnis.

Ramm-flokkspólitísk stjórnarskrárnefnd hefði betur setið heima en að bjóða íslenzkri þjóð upp á þessa tillögu. Hættan er líka sú, að málskotsréttur eða synjunarvald forsetans verði í framhaldi af þessu afnumið með þeirri fölsku réttlætingu, að bein áhrif minnst 15% kjósenda til að knýja fram þjóðar­atkvæða­greiðslu eigi að nægja sem öryggisventill gegn ólögum; en alveg er ljóst, að þjóðrétt­ar­skuld­bind­ing­ar eins og þær, sem áður var getið, fengjust EKKI lagðar undir þjóðar­atkvæði samkvæmt þessum nýju stjórnar­skrár­tillögum.

Svo er einnig hætt við því, að ESB-sinnaður forseti myndi ekki nýta vald­heim­ild sína skv. 26. grein stjórnar­skrárinnar til að vísa málinu til úrskurðar þjóðar­innar. Þá stæði sama þjóð uppi varnar­laus gagn­vart vilja kannski naums meiri­hluta alþingis­manna.

Úr því að verið er að vinna á annað borð að endur­skoðun mikilvægra ákvæða stjórnar­skrár í málum sem þessum, þá er vitaskuld fyllilega tímabært að setja þar inn skýrt ákvæði um að til framsals ríkisvalds eða afsals fullveldis til erlends yfirvalds skuli lágmark þrír fjórðu alþingismanna hafa samþykkt þá tillögu, eins og líka er kveðið á um í 115. gr. norsku stjórnarskrárinnar, að því viðbættu, að við slíka atkvæðagreiðslu skuli minnst tveir þriðju þingmanna vera viðstaddir (eins og einnig er kveðið á um í norsku stjórnarskránni). Þar að auki skuli hliðstæðs meirihluta krafizt við þjóðar­atkvæða­greiðslu um sama málefni. Ekki verði gefið neitt færi á því að sniðganga þjóðina við slíka ákvörð­un um skerðingu fullveldis lýðveldisins.

Jafnvel nýkjörinn forseti landsins, Guðni Th. Jóhannesson, sem tekur við völdum 1. ágúst, lét þau orð falla í kosningabaráttu sinni, að hann álíti eðlilegt, að krafizt verði aukins meirihluta við ákvarðanir um framsal fullveldis. Þetta sagði hann i viðtalsþætti á Útvarpi Sögu. (nánar á eftir)

Jón Valur Jensson.

15% geti knúið fram þjóðaratkvæði

Guðni Th. Jóhannesson MUN skrifa undir samþykkt Alþingis um að ganga í Evrópusambandið!

Ekkert í lögum okkar krefst þess, að þjóðar­at­kvæða­greiðsla verði um ákvörðun Al­þingis að ganga í Evr­ópu­sam­bandið. Verði það sam­þykkt á ný­skip­uðu þingi eftir haust­kosn­ingar, með ríkis­stjórn Pír­ata og ann­arra vinstri flokka við stjórn­völinn -- manna sem hafa lýst því yfir, að þeir taki ekki mark á bréfi Gunnars Braga Sveins­sonar til Brussel og að því sé umsóknin enn í fullu gildi (og samur er hugur Brussel-manna) -- þá yrði engin sjálfkrafa þjóðar­atkvæða­greiðsla næsta skrefið eftir þá samþykkt á Alþingi (jafnvel þótt samþykkt yrði með naumum, einföldum meirihluta).

Málið færi þó fyrir forsetann til undirskriftar (eða synjunar). En Guðni Th. Jóhannes­son hefur lýst því yfir í viðtali á Útvarpi Sögu, að hann MUNI skrifa undir, EF allar kröfur okkar verði upp­fylltar. En þá er hann að gefa það á vald ríkis­stjórnar, sem stendur þá að málinu, hverjar "allar kröfur" landsins (þ.e. HENNAR) verði. Guðni er þar með búinn að binda sig í báða skó með að fylgja þeirri ríkis­stjórn: hann MUNI skrifa undir!

Þetta er meiri háttar áhættu­mál í augum allra fullveldis­sinna. Guðni er EKKI okkar frambjóðandi, er það ekki algerlega ljóst?

Jón Valur Jensson.

Samfylkingin er með stefnu sinni hættulegur flokkur, og það á við um fleiri flokka

Evrópusambandið er enn á dag­skrá Sam­fylk­ing­ar­innar, sbr. skýr orð Árna Páls þess efnis fyrir nokkr­um dögum í eld­hús­dags­um­ræðum. Hann telur Öss­urar­umsóknina enn í fullu gildi og myndi við nýja stjórnar­myndun eftir kosningar vilja fylgja þessu eftir!

Hvernig litist lesendum á það útlit, að hægt væri að færa klukkuna svo langt aftur, ef Samfylkingu, Pírötum, Vinstri grænum, "Viðreisn" og "Bjartri framtíð" (ef hún lognast ekki út af) tekst að mynda ríkisstjórn eftir næstu þing­kosningar og endurvekja allt þetta mál?

Er þá ekki betra að hafa varann á og forðast þá flokka sem taka fullveld­is­afsal til Evrópu­sambandsins í mál?

Ef þetta er í raun það mál, sem skeinu­hættast getur orðið Lýð­veldinu Íslandi og framtíðar-lífs­mögu­leikum þess sem eiginlegs sjálfstæðs og full­valda ríkis með fulla stjórn á eigin auðlindum, er þá ekki ljóst, að þeir flokkar eru beinlínis hættulegir sem líklegir eru til að styðja innlimun Íslands í Evrópu­sambandið?

Jón Valur Jensson.

Hallast að því að gefa kost á sér

Vilhjálmur Bjarnason alþm. er ESB-inntökusinni

Fullveldis­sinnaðir stuðnings­menn Sjálf­stæðis­flokks í Suð­vestur­kjör­dæmi geta með at­kvæðum sín­um stuðl­að að því að full­veldis­sinn­ar kom­ist á þing, en Vil­hjálmur er ekki einn þeirra, er jafnvel í fram­kvæmda­ráði hinna ESB-inn­limunar­sinn­uðu öfug­mælasamtaka "Já Ísland!" - situr þar með mönnum eins og Bene­dikt Jóhannes­syni (formanni "Viðreisnar", nýs flokks Evópu­sam­bands­sinna), Auðuni Arnórs­syni stjórn­mála­fræðingi, fyrrv. blaðamanni Fréttablaðsins (en nú starfsmanni sendiráðs hér á landi), Baldri Dýrfjörð og Baldri Þórhalls­syni, vara­þing­manni Samfyk­ingar­innar, "Jean Monnet-prófessor" og milljóna styrkþega Evrópu­sambandsins.

Þar eru einnig Bergur Ebbi Benediktsson lögfræðingur, Bolli Héðinsson hagfræðingur (skrifar iðulega í Fréttablaðið), Bryndís Ísfold Hlöðversdóttir stjórnmálafræðingur (ung), Brynhildur Pétursdóttir, alþingismaður Bjartrar framtíðar, sem er að hætta á þingi, Ellisif Tinna Víðisdóttir, lögfræðingur og fyrrv. forstj. Varnarmálastofnunar, nú frkvstj. Kirkjuþings, Elvar Örn Arason, stjórnsýslufræðingur, G. Pétur Matthíasson, upplýsingafulltrúi Vega­gerð­ar­innar, fv. fréttamaður, bróðir Þórólfs prófessors (sem sjálfur er óbreytt­ur félags­maður í þessum öfug­mæla­samtökum), G. Valdimar Valdemarsson, kerfis­fræðingur, var í Framsóknarflokki, síðast þegar fréttist.

Enn eru hér fleiri dæmi úr hinu 122 manna framkvæmdaráði ESB-sinnanna:

Grímur Atlason, framkvæmdastjóri, fv. bæjarstjóri (maður Helgu Völu).
Guðbjörn Guðbjörnsson, yfirtollvörður og söngvari ágætur.
Guðjón Sigurbjartsson, framkvæmdastjóri og ráðgjafi, skrifar mikið í blöð um landbúnaðarmál og hefur fengið mikla faglega gagnrýni vegna fullyrðinga hans um verðlagsmál.
Guðmundur Gunnarsson, fv. formaður Rafiðnaðarsambandsins, sat í "stjórnlagaráði!
Guðmundur Steingrímsson, alþingismaður "Bjartrar framtíðar"!
Guðrún Pétursdóttir (sendiherra Benediktssonar), lífeðlisfræðingur, fyrrv. forsetaframbjóðandi, ekkja Ólafs Bannibalssonar.

Og enn tökum við fleiri dæmi úr hinni opinberlega birtu skrá:

Gylfi Zoega, prófessor.
Hanna Katrín Friðriksson, framkvæmdastjóri, fv. blm. Mbl.
Helga Vala Helgadóttir lögfræðingur, m.a. hælisleitenda.
Helgi Jóhann Hauksson stjórnmálafræðingur.
Helgi Magnússon framkvæmdastjóri.
Helgi Pétursson tónlistarmaður.
Hilmar V. Pétursson, forstjóri CCP
Hörður Unnsteinsson stjórnmálafræðingur
Jón Karl Helgason bókmenntafræðingur.
Jón Sigurðsson, forstjóri Össurar.
Jón Sigurðsson, rekstrarhagfræðingur, fv. skólastjóri.
Katrín Júlíusdóttir, alþingismaður, varaform. Samfylkingar, Icesave-kona.
Lúðvík Emil Kaaber, lögmaður og endurskoðandi.
Margrét Kristmannsdóttir, frkvstj., formaður SVÞ, Icesave-greiðslusinni.
Oddný G. Harðardóttir alþm., frambjóðandi í formannskjöri Samfylkingar.
Óttarr Ólafur Proppé, alþingismaður Bjartrar framtíðar, formaður þingnefndar um frumvarp til útlendingalaga, sem samþykkt voru samhljóða á Alþingi í gær, en sennilega í andstöðu við vilja verulegs fjölda landsmanna.
Páll Rafnar Þorsteinsson, heimspekingur
Pawel Bartoszek stærðfræðingur, skrifar í Fréttabl., sat í "stjórnlagaráði".
Pétur Gunnarsson blaðamaður.
Pétur J. Eiríksson hagfræðingur.
Sema Erla Serdar, stjórnmála- og Evrópufræðingur, háttsett í Samfylkingu.
Svanborg Sigmarsdóttir stjórnmálafræðingur, (fv.?) blm. á Fréttablaðinu
Sveinn Hannesson, framkvæmdastjóri Gámaþjónustunnar.
Úlfar Hauksson stjórnmálafræðingur, var virkur í blaðaskrifum með ESB.

Í framkvæmdaráðinu, sem valið var á aðalfundi 30. september 2015, eru að endingu, meðal annarra, fleiri forvitnilegir aðilar eins og Vilhjálmur Þorsteinsson, frumkvöðull í CCP og Tortólamaður, fyrrv. gjaldkeri Samfylkingarinnar og fyrrv. stjórnarmaður Kjarnans (sagði af sér vegna Panamamálanna), sat þrátt fyrir ESB-kappsemi sína í "stjórnlagaráði" (!), Vilmundur Jósefsson, fv. formaður Samtaka atvinnulífsins, Svanborg Sigmarsdóttir stjórnmálafræðingur, Þorkell Helgason, fv. orkumálastjóri, sem einnig sat í "stjórnlagaráði", og Þorsteinn Pálsson, fv. forsætisráðherra.

Þjóðin á rétt á að vita um afstöðu þessa fólks. Áðurnefndur Vilhjálmur Bjarnason, fjárfestir og alþingismaður, hefur nú upplýst, að hann hyggist gefa kost á sér til áframhaldandi þingsetu í næstu kosningum. Naumast er hann valkostur fullveldissinna!

Jón Valur Jensson.

Vilhjálmur gefur áfram kost á sér