Evrópusambandið fær á snúðinn frá okkur Íslendingum í sinni eigin könnun

Ólíkt (öðrum) ESB-umsóknarlöndum eru langtum fleiri Íslendingar neikvæðir gagnvart inngöngu í Evrópusambandið heldur en hinir. 81% Íslendinga treysta Sameinuðu þjóðunum,* en aðeins 40% okkar treysta ESB, 52% treysta því ekki (12. spurning). Þótt traust okkar á því sé takmarkað, bera íbúar 19 af 33 ríkjum, sem könnunin náði til, minna traust til ESB en Íslendingar og þar af í 16 af 28 ríkjum ESB. (Mbl.is.)

57% Íslendinga telja að innganga í Evrópusambandið myndi ekki þjóna hagsmunum landsins samkvæmt niðurstöðum Eurobarometer-skoðanakönnunar fyrir sambandið sem birtar voru í vikunni en könnunin var gerð í maí síðastliðnum. Aðeins þriðjungur er á öndverðri skoðun. (Mbl.is.) Ef aðeins eru taldir þeir, sem taka afstöðu,........... Ólíkt umsóknarríkjum ESB (hin eru Serbía, Svartfjallaland, Makedónía og Tyrkland) hefur Ísland þá sérstöðu, að hér eru fleiri en í hinum löndunum þeirrar skoðunar, að innganga í ESB yrði landinu ekki í hag.

Í könnuninni kemur fram (í svörum við spurningu 15), að Íslendingar eru mjög á báðum áttum um það, hvort hugtakið lýðræði lýsi Evrópusambandinu vel eða illa; 47% telja það lýsa ESB, en 49% telja það ekki, og þeir okkar, sem telja, að 'lýðræði' lýsi ESB mjög vel, eru aðeins 7% aðspurðra, en 14% telja það lýsa Evrópusambandinu mjög illa. 

• Einnig var spurt að því hvort innganga í ESB væri jákvæð eða neikvæð fyrir Ísland. 42% Íslendinga telja að innganga í sambandið væri neikvæð fyrir landið, 24% jákvæð og 29% hvorki neikvæð eða jákvæð. Fleiri eru hins vegar þeirrar skoðunar að innganga væri jákvæð en neikvæð í hinum umsóknarríkjunum. (Mbl.is.)

Þetta er í góðu samræmi við það, sem margir hér telja, að Íslendingar hafi lítið að vinna, en gætu haft gríðarlega miklu að tapa með inntöku í þetta stórveldabandalag.

Þá er það frásagnarvert, að meirihluti Breta í könnuninni (53% gegn 36%) er á þeirri skoðun, að landi þeirra myndi farnast betur utan Evrópusambandsins heldur en innan þess.

* 13% eru á öndverðri skoðun. Íslendingar bera mest traust til SÞ af þeim þjóðum sem könnunin nær til. Næstir koma Danir með 76% traust til samtakanna og þar á eftir Svíar með 70%. (Mbl.is.)

JVJ tók saman. 

Telja ESB-aðild ekki Íslandi í hag

Árni Páll Árnason, með fullveldisafsal í maganum, vill auðvelda stjórnarskrárbreytingu

Við þekkjum þessa stefnu evrókrata frá síðasta kjörtímabili. Stjórnlagaráðs-tilbúningurinn ólögmæti átti að þjóna því markmiði þeirra að koma Íslandi undir ESB. Billeg heimild til fullveldisafsals var þar, með própagandísku orðavali til að auðvelda leikinn í kosningu um málið.

 

Nú er Árni Páll, formaður Samfylkingarinnar, farinn í gang með greinaskrif í Fréttablaðið til að liðka fyrir stjórnarskrárbreytingu, með þetta markmið evrókrata innanstokks, eins og við munum vísast sjá í hans næstu grein. Það er svo látið hljóma teknókratískt trúverðugt að breyta stjórnarskránni með þessum billega hætti, þar sem naumasti meirihluti, jafnvel tiltölulega fárra kjósenda, geti tekið ákvörðun sem leitt geti til óviðbreytanlegs fullveldisafsals íslenzkra valdstofnana um ókomna tíð, Alþingis, forseta Íslands, ríkisstjórnar Íslands og Hæstaréttar Íslands, í hendurnar á Evrópusambandi gömlu stórveldanna í álfunni, í stofnunum þess í Brussel, Strassborg og Lúxemborg.

 

Nei takk, ekkert fullveldisafsal ! -- enga ódýra heimild til grundvallar-stjórnarskrárbreytingar í dulargervi blekkjandi áróðurs Þorvaldar Gylfasonar & Co. um að fullveldisafsal sé "í þágu friðar og efnahagssamvinnu"! Engar slíkar afsalsgreinar (111. gr. "stjórnlagaráðs") samhliða öðru ákvæði sama plaggs (67. gr.) þar sem innlimunarsinnar ganga tryggilega svo um hnútana, að ekki sé hægt að krefjast þjóðaratkvæðagreiðslu um að snúa til baka frá innlimun í Evrópusambandið!

 

Við fengum miklu meira en nóg af rotinni Samfylkingarpólitík á síðasta kjörtímabili. Nú skiptir máli, að þingmenn stjórnarflokkanna haldi vöku sinni og taki ekki þátt í lymskulegum tilburðum Samfylkingarinnar sem gætu allt eins átt sér sín upptök í teymi spinndoktora Brusselvaldsins og koma sér a.m.k. einkar vel fyrir hagsmuni þeirra og keppikefli.

 

Sýnum lýðveldinu hollustu! Tökum þátt í baráttu fyrir óskertu fullveldi lands og þjóðar. 

 

Jón Valur Jensson. 

Hótanavaldi hinna voldugu beitt gegn smáþjóðum

 

Damanaki, sjávarútvegsstjóri ESB, hristir nú brandinn og boðar refsiaðgerðir gegn Íslendingum og Færeyingum vegna makríldeilunnar fyrir lok þessa mánaðar.

Sigmundur Davíð ræðir við æðstu ESB-menn  þennan þriðjudagsmorgun, þ.e. Barroso, forseta framkvæmdastjórnar ESB, og van Rompuy, forseta leiðtogaráðs ESB. Einnig fundar hann með Anders Fogh Rasmussen, framkvæmdastjóra Atlantshafsbandalagsins.

Yfirlýsing Damanaki kemur í kjölfar fundar sjávarútvegsráðherra ESB-ríkjanna sem

• "ræddu meðal annars um makríldeiluna í dag, en Bretar og Írar höfðu fyrir fund þeirra hvatt til þess að gripið yrði til refsiaðgerða gegn Íslendingum og Færeyingum."
• „Við getum ekki beðið til næsta árs, við verðum að grípa til aðgerða núna. Hvað varðar til hvaða aðgerðum við grípum nákvæmlega þá munu frekari upplýsingar verða gefnar út fyrir lok þessa mánaðar,“ sagði Damanaki á blaðamannafundi í kvöld (Mbl.is).

Og þetta er haft eftir Jóhannesi Þór Skúlasyni, aðstoðamanni forsætisráðherra:

• „Sigmundur Davíð á fund með Herman van Rompuy í fyrramálið og ég geri ráð fyrir að þetta verði meðal annars rætt. Við munum gera Barroso grein fyrir afstöðu Íslendinga, sérstaklega þeirri afstöðu okkar að við teljum þessar refsiaðgerðir allt of víðtækar og að þær standist ekki EES-samninginn. Þær séu ólögmætar og við munum ekki sitja þegjandi undir því. Ég geri ráð fyrir að þetta komi fram á morgun“ (Mbl.is).

Hér hefur því greinilega dregið til tíðinda, og verður fróðlegt að sjá, hvort harkan sex verði látin ráða í samskiptum stórveldabandalagsins við þessar tvær norrænu smáþjóðir.

• Birgir Ármannsson, formaður utanríkismálanefndar Alþingis, hefur "ekki trú á því að ESB grípi til einhverra aðgerða öðruvísi en að frekari viðræður eigi sér stað áður. Þar að auki hef ég miklar efasemdir um að refsiaðgerðir af því tagi sem menn hafa rætt um innan sambandsins fáist einfaldlega staðist. Ég held að það séu ekki lagaforsendur fyrir þeim,“ segir hann (Mbl.is),

en fer ekkert í grafgötur um, að hér er verið að beita hótunum fyrst og fremst með þessu tali um refsiaðgerðir.

Stórveldum fer það kannski vel að eigin áliti að hóta öllu illu, þar til í ljós kemur, að þau eru eins og hver önnur pappírstígrisdýr.

Jón Valur Jensson.

Ákvörðun fyrir lok mánaðar

ESB stefnir að því að fá Tyrki inn, hvað sem finnskri alþýðu finnst

Finnar vilja Íslendinga með í ESB, en ekki Tyrki. 70% okkar eru hins vegar hreint ekki á þeim buxunum að eiga þangað neitt erindi.

En það er stefna Evrópusambandsins að fá Tyrki inn, jafnvel gælt við þá hugsun að fá Egypta, Túnisbúa og Lybíumenn inn í þetta ofurríki, sjá hér. Útþenslu-málaráðherrann Stefan Füle virðist a.m.k. á þeim buxunum. Og hvað Tyrki varðar, er það ekki spurning af hans hálfu og margra annarra Brusselbossa, sbr. þessa grein undiritaðs á Vísisboggi að gefnu tilefni fyrir nær þremur árum (jafnvel þótt ekki hafi allt rætzt, sem þar er talað um, kann sitthvað af því enn að vofa yfir):

Stækkunarstjóri ESB, gamall kommúnisti frá Tékkó, vill Tyrki í bandalagið!

Tvítugur (1982) gekk Stefan Füle í kommúnistaflokk Tékkóslóvakíu, en ekki úr honum fyrr en kommúnisminn féll árið 1989. Takið eftir: 14 árum eftir að Sovétríkin og 5 önnur Varsjárbandalagsríki réðust inn í Tékkó-Slóvakíu með hervaldi til að binda enda á vorið í Prag og tilraun til sósíalisma með mannlegu yfirbragði og gerðu Alexander Dubcek að götusópara, þá fannst Füle þessum tilvalið að gerast opinber kommúnisti.

Hann lærði heimspeki í Karlsháskóla í Prag og lagði stund á nám við MGIMO-diplómatastofnunina í Moskvu, “which was known for its tight links with the Soviet secret service, the KGB.” (Heimild hér.)

 Þessi maður, Stefan Füle,  hefur nú aðalumsjón með “umsókn Íslands” (!!!) í Evrópubandalagið. Menn kalla hann hér “stækkunarstjóra”, en hann er kommissar í framkvæmdastjórninni, sem er hin eiginlega ríkisstjórn Esb. og hann því með ráðherrastöðu í reynd í Evrópu-sambandi síaukins miðstjórnarvalds, og útþensla er þar á dagskránni, ÖLL EVRÓPA, og hann því réttnefndur útþenslumálaráðherra Evrópusambandsins.

• INNSKOT:  Reyndar er þetta ekki umsókn Íslands, heldur  Össurar nokkurs og Samfylkingarinnar – eða að vísu bara 60% af stuðningsmönnum Samfylkingarinnar og einungis 26% af Íslendingum almennt, samkvæmt nýjustu skoðanakönnun, sem birt var í byrjun þessa mánaðar. (Sjá hér.)
• Í maí–júní 2009, þegar þingsályktunartillaga lá fyrir Alþingi um að sækja um “aðild” að ESB, var gerð Capacent-Gallup-könnun um afstöðu almennings og spurt: “Hversu miklu eða litlu máli finnst þér skipta að fram fari þjóðaratkvæðagreiðsla um hvort Ísland eigi að sækja um aðild að Evrópusambandinu?” Þá reyndust heil 61,1% svara: “Mjög miklu máli”, en 15,2%: “Frekar miklu máli” (alls 76,3%), en 4,9% sögðu: “Frekar litlu máli” og 13% “mjög litlu máli”; en “hvorki né” sögðu 5,8%. (Heimild hér.)  
• En þessari áherzlu almennings á það að fá þjóðaratkvæðagreiðslu um UMSÓKNINA HAFNAÐI Samfylkingin. Hún er ekkert fyrir lýðræði, þegar það er henni til trafala!
• Engu breytti, þegar það kom í ljós í Gallupkönnun lok ágúst og byrjun september 2009, þar sem spurt var: “Ef aðild Íslands að Evrópusambandinu (ESB) yrði borin undir þjóðaratkvæði í dag, hvernig telur þú líklegast að þú myndir greiða atkvæði?“, að þá svöruðu einungis 16,1%: Örugglega með aðild, en 22,4%: Sennilega með aðild, en hins vegar 22,9%: Sennilega á móti aðild, og 38,6% svöruðu: Örugglega á móti aðild. Alls voru þannig 61,5% sennilega eða örugglega “á móti aðild”, en 38,5% með henni. Nú hefur sú tala reyndar hrunið niður í 26% (sjá ofar)!

Ætli þessi Füle láti sig þetta nokkru varða? Er hann ekki hvort sem er með nóga peningasekki, sem bíða þess að verða dreift yfir Ísland í formi “kynningar” og áróðurs?

En þetta er sem sé nýi útþenslumálaráðherrann. Sennilega flestir búnir að gleyma því, hvað sá fyrri heitir; hann er orðinn kommissar á öðrum stað.

En hann Füle ætlar ekki bara að koma Íslandi í Brusselbandalagið. Hann er að fást við fleira, karlinn. Honum er mjög annt um að fá TYRKLAND líka í bandalagið. Lesið þessa frétt af rúmlega tveggja vikna gömlum ummælum hans:

• This week (12 July) EU Enlargement Commissioner, Stefan Füle, assured Turkey that the EU was committed to the Muslim country becoming a full member, saying that ways of accelerating the process would be worked on. “There should be a zero doubt policy about our commitment,” Füle told a joint news conference with Turkish ministers in Istanbul. (Heimild hér.)

Þarna segir, að Füle hafi á fundi með tyrkneskum ráðherrum í Istanbúl fullvissað Tyrkland um að Evrópubandalagið teldi sig skuldbundið þessu múslimalandi, að það fengi að verða fullur meðlimur ESB og að til þess yrði beitt flýtimeðferð. Enginn vafi ætti að leika á þeirri skuldbindingu ESB.

Þetta eru fréttir til næsta bæjar. Tyrknesk stjórnvöld hafa beðið lengi eftir þessu. Nú fer þetta að gerast. Fyrst á þó að taka inn “litla Ísland” og kannski Króatíu. Þeim finnst eflaust áríðandi að fá þennan feita bita, Ísland, áður en yfirvofandi aðild Tyrklands kemst í hámæli, enda hefur ekkert heyrzt af henni hér á landi í ESB-vilhöllu fjölmiðunum þrátt fyrir yfirlýsingu stækkunarstjórans í Istanbúl.*

Ég ætla að skjóta inn í þetta sannri sögu. Það er ekki lengra síðan en í gærkvöldi að ég hitti kunningja sem upplýsti mig allt í einu um það, að hann hefði verið á ferð í Noregi, úti á landi, og komið þar inn í flóttamannastöð. Þar voru nokkrir Afganar, og hann þáði að drekka með þeim te. Þegar á leið spjallið, trúði einn þeirra honum fyrir því, að hann væri talibani.

Þetta fannst kunningja mínum í meira lagi merkilegt – talibani í Noregi! – þegar hann sagði mér og öðrum frá þessu. En ef róttæklingur frá Afganistan fær auðveldan aðgang að Noregi, hvernig verður þá með tyrkneska heittrúarmenn? Verði Tyrkir – eins og Stefan Füle boðar – ESB-borgarar (73 milljónir manna), munu þeir njóta þar allra borgararéttinda, ferða-, dvalar- og starfsleyfis innan hvaða ESB-lands sem er. Þeir munu geta leynzt hvar sem er, frá Gíbraltar til Finnlands og frá Grikklandi til Íslands, og beitt sér gegn sínu nýja heimaríki, jafnvel þótt það sé stórveldi; þjóðlöndin innan þess geta þeir svo reynt að kúga með hótunum í verki, t.d. að látið verði undan einhverjum óbilgjörnum kröfum þeirra. En á efnahags- og atvinnusviðinu geta hinir margfalt fleiri heiðarlegu menn meðal landsmanna þeirra auðveldlega undirboðið sig í gegnum verktaka og náð til sín störfum frá íbúum þess lands, þar sem þeir taka sér búsetu.

Skyldu “verkalýðssinnarnir” Össur og Árni Þór hafa hugsað út í þetta? Eða “friðarsinnarnir” Ingibjörg Sólrún og Þórunn Sveinbjarnardóttir?

Og hvernig lízt íslenzku þjóðinni á málið? Er það í alvöru svo, að vegna þess eins, að Evrópuþjóðirnar eru orðnar svo náttúrulausar, að þær tímgast varla – og alls ekki að nægu gagni – þurfum VIÐ að lúta því að ganga í yfirríkjabandalag, sem verður, sem afleiðing af innkomu Tyrklands, fjarri því að vera friðsamlegt vegna sinna innri mótsagna og hörðu þjóðernis- og trúarárekstra á næstu áratugum? Hræða ekki sporin, þegar horft er á 30.000 manna fórnir í átökum Tyrkja og Kúrda á síðustu áratugum eða þegar litið er til hjaðningavíga sjíta og súnníta í Írak og víðar, gjarnan við moskur þeirra?

Ætlum við að ganga með opinn faðminn á móti þessari nýju Evrópu, sem Brusselbandalag Stefans Füle býður okkur að láta innlimast í ?

* Hér verður nú – að loknum fréttatíma Rúv í hádeginu 27. júlí – að bæta því við, að minnzt var á það í fréttum þar, að brezki forsætisráðherrann Cameron styður inngöngu Tyrklands í ESB.  Þar segir m.a.:

• Landið yrði eitt það fjölmennasta í ESB með um 72 milljónir íbúa, langflestir múslimar. Óttast er að fjöldi tyrkneskra verkamanna muni flæða inn til Evrópu þegar vinnumarkaður Evrópusambandsins opnast þeim og aðrir hafa áhyggjur af efnahagslegum afleiðingum af aðild Tyrklands.

Bæta má við, að ýmsir ráðamenn ESB voru reyndar mjög andvígir inngöngu Tyrkja, ekki sízt Valéry Giscard d’Estaing, fyrrverandi Frakklandsforseti, en á slíka mun ekki lengur hlustað sem áður, enda er neyð bandalagsins mikil, að þurfa að horfa upp á stórfellda fækkun eigin vinnuafls-kynslóðar á næstu áratugum á sama tíma og öldruðum fjölgar gríðarlega, líftími lengist og byrðarnar STÓRAUKAST á herðum hinna vinnandi vegna eftirlauna, elliheimila-, heilbrigðis- og sjúkrahúsþjónustu gamla fólksins!

Og milljónirnar í Tyrklandi voru reyndar 72,5 árið 2009 (ekki 72 nú, eins og Rúv sagði), skv. Wikipediu, og fjölgunin um 1,272% á ári, vil ég bæta við! Fact Book CIA áætlar Tyrki reyndar 77.804.122 manns í júlí 2010 (heimild:hér).

Tyrkir draga þar hratt á fjölmennustu þjóð Evrópubandalagsins, Þjóðverja, sem voru taldir 81.757.600 1. janúar sl., en þar fæðast hins vegar einungis 1,38 börn á hverja konu, sem er eitt það minnsta í heiminum (heimild: hér), og þess vegna blasir þar við mannfækkun: niður í 65–70 milljónir manna árið 2060 (65 milljónir, ef gert er ráð fyrir innflutningi 100.000 eða fleiri nýbúa ár hvert; 70 milljónir, ef gert er ráð fyrir innflutningi 200.000 eða fleiri nýbúa ár hvert.[heimild]

Þarna eru sannarlega ærin umhugsunarefni fyrir þetta útópíska bandalag hans Össurar Skarphéðinssonar og vinar hans Stefan Füle stækkunarstjóra, engu síður en fyrir Angelu Merkel og David Cameron!

• Viðauki 12.12. 20011:
• Eins er það ærið umhugsunarefni fyrir Evrópusambandið að treysta sér til að vera með gamlan kommúnista úr rússneskum diplómataskóla tengdum KGB í áhrifastöðu í framkvæmdastjórninni. Þar er reyndar annar gamall kommúnisti fyrir, sjálfur forseti framkvæmdastjórnarinnar: Barroso!
• Menn skyldu ekki láta koma sér á óvart, ef skyndilega verður tilkynnt um umsókn Rússlands í Esb., jafnvel einmitt nú, við tugþúsunda-mótmæli í Moskvuborg. Ekki yrðu stjórnarhættir Esb. lýðræðislegri við það – né við inntöku Tyrklands. Færu bæði ríki inn, myndi “væntanlegt” atkvæðavægi innlimaðs Íslands í ráðherraráði og leiðtogaráði Esb. lækka úr 0,06% niður í 0,04%!

Jón Valur Jensson.

Vilja Ísland í ESB en ekki Tyrkland

Við gjöldum fyrir reglugerðarfargan og viðskiptahindranir ESB, m.a. gegn bandarískum barnabílstólum!

Birgir Steingrímsson á þetta glögga innlegg á Eyju-vefsíðu í dag:

ESB leggur á tolla og er með margskonar viðskiptahindranir til að koma í veg fyrir samkeppni frá ríkjum utan sambandsins. Nýjasta dæmið er hvernig komið er í veg fyrir að almenningur á Íslandi geti keypt góða og ódýra barnabílstóla frá USA, en er þvingaður í staðinn til að kaupa barnabílstóla frá Evrópu á uppsprengdu verði. Staðreyndin er sú að lífskjör almennings í Evrópu eru að hrynja vegna reglugerðarfargans og ofurskattlagningar. Gott dæmi um hverskonar áhrif reglugerðarfarganið er að hafa á atvinnustarfsemi á Íslandi er sú staðreynd að einstaklingur hefur beðið eftir leyfi til að hefja kræklingaræktun í 5 ár og ekki enn fengið leyfið! Nýja byggingarreglugerðin er annað dæmi og svo má lengi telja.

Eins og Norðmenn gerðu

Frá Birni S. Stefánssyni

Björn S. Stefánsson

 

Við ættum að geta gert eins og Norðmenn gerðu, nefnilega að hafa þjóðaratkvæðagreiðslu. Þannig má heyra, þegar rætt er um Evrópusambandsmálið. En hvað gerðu Norðmenn?

Norðmenn bjuggu sig undir Efnahagsbandalagsmálið á sjöunda áratug síðustu aldar með því að setja í stjórnarskrá ákvæði um framsal á valdi. Það var þannig, að framsal á valdi til bandalags ríkja, sem Noregur er aðili að, getur gerst með samþykki þriggja fjórðu þingmanna.

Aðild að Efnahagsbandalaginu var á dagskrá í Noregi fljótlega eftir þessa stjórnarskrárbreytingu. Mið-hægristjórn Bortens vann að henni, en málinu var hleypt upp. Stjórn Verkamannaflokksins, undir forystu Brattelis, hélt málinu áfram. Fyrirsjáanlegur var meirihluti á þingi fyrir aðild, en ekki þrír fjórðu. Samtök fyrir aðild lögðu þá til þjóðaratkvæðagreiðslu. Hún var ekki bindandi, því að engin ákvæði voru um slíkt í stjórnarskránni. Ef einhverjir þingmenn, sem voru andvígir aðild, mundu greiða atkvæði með aðild með vísan til þess, að meirihluti þjóðarinnar hefði reynst vera fylgjandi aðild, hefði meirihlutinn á þingi getað farið í þrjá fjórðu. Andstæðingar aðildar lýstu sig samþykka þjóðaratkvæðagreiðslu, og þingið ákvað, að hún skyldi fara fram. Þá varð heiftúðugt stríð meðal landsmanna. Fullur fjandskapur varð gjarna meðal vina og ættingja. Í Verkamannaflokknum var kröftugur minnihluti andvígur aðild. Bratteli lýsti því, að stjórn hans mundi segja af sér, ef þjóðin felldi aðild. Svo fór. Það var 1973, og Bratteli sagði af sér. Aðildarsamningurinn var ekki borinn undir þingið.

Árið eftir heyrði ég Einar Gerhardsen, fyrirrennara Brattelis, á málstofu um þjóðaratkvæðagreiðsluna í stjórnmálafræðideild Oslóarháskóla lýsa afsagnarhótun Brattelis sem býsnum. Ef enginn hefði komið fram í andstöðu við aðild í flokknum, sagði hann, hefði flokkurinn þurft að búa til slíka andstöðu í honum. 1994 var eins og 1973, að á þingi var meirihluti með aðild. Þjóðaratkvæðagreiðsla (ekki bindandi) fór fram, og aðild var hafnað. Samningur Noregs um aðild var ekki borinn undir þingið.

Síðar hefur það gerst fyrir þingkosningar, að andstæðingar aðildar hafa kannað skipulega meðal frambjóðenda, sem voru líklegir til að ná kjöri og höfðu lýst sig andstæða aðild, hvort þeir ætluðu að standa við það, enda þótt þjóðaratkvæðagreiðsla færi á annan veg. Þá hafa aðildarsinnar á þingi lagt til að breyta ákvæði stjórnarskrárinnar um aukinn meirihluta úr þremur fjórðu í tvo þriðju, en án árangurs.

BJÖRN S. STEFÁNSSON, dr. scient.

 

Frá Birni S. Stefánssyni.

Þessi grein birtist í Morgunblaðinu 14. maí sl. Endurbirt hér með góðfúslegu leyfi höfundar.

Geta má þess, að dr. Björn er mjög kunnugur málefnum Norðmanna, hefur sínar prófgráður þaðan og starfaði þar um árabil. 

Evrópusambandið vill fá að vita hvað gera beri við sína Íslandsviðræðustarfsmenn; óhreinskiptni ríkisstjórnarinnar

Aðferð ríkisstjórnarinnar gengur ekki -- að lognmollast til að "setja aðildarviðræður í hlé" -- og hugnast hvorki kjósendum ríkisstjórnarflokkanna né andstæðingum. Engin svör berast, hvort Þorsteini Pálssyni verði sagt upp störfum og öllu "samninga"-nefndarliðinu með honum eða hvort haldið verður áfram að ausa peningum í þá.

En Evrópusambandið vill fá að vita, hvað það sjálft á að gera við sína eigin starfsmenn, sem stóðu í þessu -- hvort þá megi nota til annarra verkefna eða hvort ríkisstjórn Íslands ætli að ljúka þessu "hléi" sínu, eins og hléum lýkur yfirleitt. 

Snýst málið um hugleysi ríkisstjórnarflokkanna, eða toga einhverjir þar í spotta, t.d. síngjarnir sveitarstjórnarmenn sem vilja áframhald IPA-styrkjanna?

Við viljum heiðarlegan ENDI á þessar innlimunarviðræður! 

Jón Valur Jensson. 

ESB telur sig þurfa frekari skýringar

Að slá hlutum á frest er ekki að hætta við þá!!!

Ljóst er að hafa verður stöðugt aðhald við nýja ríkisstjórn um ESB-ógæfumálið. Réttast væri að mótmæla við þingsetninguna, en flestir þá reyndar í vinnu.

Óvænt fréttaviðtal við Gunnar Braga Sveinsson utanríkisráðherra á Mbl.is 29. maí styður það, að árvekni er þörf, enda hafa leiðtogar framsóknar- og sjálfstæðismanna áður reynzt ótraustir í þessum málum, Gunnar Bragi þó verið með þeim farsælli. Samt er undarlega hluti að finna í þessu viðtali, þar sem þó segir, að hann hafi ákveðið föstudaginn 24. maí, "að ekki yrði lögð meiri vinna innan ráðuneytisins í aðildarumsóknina að Evrópusambandinu fyrr en hann hefði hitt fulltrúa þess í júní næstkomandi."

Spyrja má: Til hvers ætti þá (eftir nefndan fund) að "leggja meiri vinnu í aðildarumsóknina" hans Össurar og þess nauma meirihluta á Alþingi, sem gegn atkvæði Gunnars Braga og gegn vilja þjóðarinnar tók þessa marg-gagnrýndu ákvörðun, sem jafnvel varðaði við landráðabálk almennra hegningarlaga og var andstæður andanum í stjórnarskrá lýðveldisins (t.d. 2. gr., auk þess sem brotið var gegn 16. og 19. grein hennar við framkvæmdina)?

• „Ég taldi eðlilegt í ljósi þess að ríkisstjórnin ákvað að gera hlé á aðildarviðræðunum að beina því til starfsfólks ráðuneytisins að frekari vinnu við aðildarferlið yrði slegið á frest þar til ég er búinn að fara út og hitta fulltrúa Evrópusambandsins,“ sagði Gunnar Bragi. Hann kvaðst eiga von á að fara til Brussel fljótlega í júnímánuði. (Sama frétt Mbl.is.)

Að slá vinnu við eitthvað á frest þýðir í flestra munni, að þeirri vinnu verði síðar haldið áfram. Er sá vilji þessa ráðherra eða þeirra, sem standa kunna á bak við afstöðu hans í málinu? Er Evrópustórveldis-sinninn Halldór Ásgrímsson, sem mætti á fund framsóknarmanna í Rúgbrauðsgerðinni 21. maí sl., kannski á ný kominn með puttana í pólitíkina hjá þeim? Eða er okkur bara ætlað að treysta þessum flokkum út í loftið? Hefur það gefizt nógu vel hingað til? – Nei, almenningur þarf að halda vöku sinni, rétt eins og grasrótin gerði í Icesave-málinu, þvert gegn stórum hluta stjórnmálastéttarinnar.

Hvernig stendur á því, að fréttamenn ganga ekki harðar að þessum ráðherra og öðrum með spurningar í ætt við það, sem HÉR* og HÉR** voru ítrekaðar og fela meðal annars í sér, hvort ESB-"samninga"nefndamennirnir verði ekki teknir af launalista ríkisins (það er mælikvarði á það, hvort þetta "ferli" verður stöðvað í raun og ekki bara í plati) og hvort Evrópusambands-áróðursstofunum tveimur ("Evrópustofu") verði ekki lokað? Þjóðin á fullan rétt á svörum ráðamanna.

* Knýjandi spurningar vegna "hlés" á aðlögunarviðræðum við Evrópusambandið

** Er Ísland ennþá "umsóknarríki"? Hvað segja utanríkisráðherra, Sigmundur Davíð og Bjarni?

Jón Valur Jensson.

Hlé á viðræðum við ESB

William Hague: sýna megi ESB rauða spjaldið!

Þessi utanríkisráðherra Breta segir yfirþjóðlegt vald innan Evrópusambandsins ekki hafa gefið nógu góða raun og traust á stofnunum þess sé "í sögulegu lágmarki". Hann vill að ESB-lönd fái að "hafna þeirri löggjöf sem þær telja koma illa við sig," og meðal Breta er þetta kallað "rauða spjaldið", sem margir þar vilja, að sýna megi Evrópusambandinu.

Íhaldsflokkurinn er í erfiðri aðstöðu vegna útbreiddrar, vaxandi andstöðu við ESB í landinu, andstöðu sem m.a. sýnir sig í beinu vantrausti 69% Breta á Brusselvaldinu og í stórauknu fylgi UKIP (brezka sjálfstæðisflokksins) sem einkum tekur atkvæði frá íhaldsmönnum.

Frekar en að tapa næstu kosningum vilja leiðtogar Íhaldsflokksins láta undan kröfum um þjóðaratkvæðagreiðslu um veruna í ESB. Hún verður ekki seinna en í árslok 2017, en með því fyrirheiti sínu er formaðurinn, forsætisráðherrann David Cameron, annaðhvort að lengja gálgafrestinn eða reyna að gefa sér tíma til að vinna úr málinu, því að sjálfur vill hann áframhald á ESB-aðild Breta. Það yrði hægara sagt en gert fyrir þá að losa sig frá Evrópusambandinu, svo mjög eru hagsmunir þar orðnir samantvinnaðir.

Jón Valur Jensson.

Þjóðir ESB fái „rauða spjaldið“

Er Ísland ennþá "umsóknarríki"? Hvað segja utanríkisráðherra, Sigmundur Davíð og Bjarni?

Einn aðalforkólfur ESB-brigðastefnu VG, Árni Þór Sigurðsson:

• "Og það er ekki út frá stjórnarsáttmálanum hægt að segja að viðræðunum við Evrópusambandið sé beinlínis hætt og alls ekki hægt að draga þá ályktun að Ísland sé ekki lengur umsóknarríki.“ 

Hvernig lízt nýjum utanríkisráðherra, Gunnari Braga Sveinssyni, á þessa athugasemd Árna Þórs í viðtali hans við Mbl.is? Hvert er svar ráðherrans og beggja flokksforingja nýju stjórnarinnar við þessari spurningu: Er Ísland ennþá ESB-"umsóknarríki" í þeirra augum? Ef svo er, hafa þeir þá ekki ýmislegt að útskýra fyrir kjósendum sínum?

Eins er eðilegt að endurtaka hér nokkrar spurningar frá í fyrradag:

• Verða "samninga"nefndamennirnir teknir af launalista ríkisins sem slíkir? ÞAÐ er mælikvarði á það, hvort þetta verður STÖÐVAÐ.
• Verða IPA-mútustyrkirnir stöðvaðir?
• Verður Evrópusambands-áróðursstofunum (báðum) lokað, að kröfu landsfundar Sjálfstæðisflokksins, eða verður einhver sýndarmennska og hráskinnaleikur hér í gangi næstu fjögur árin og framtíð lýðveldisins látin vega léttara en áróðurs- og innlimunarstefnu-hagsmunir Brusselvaldsins?
• Brestur fréttamenn ímyndunarafl og frumkvæði til að spyrja núverandi ráðamenn þessara sjálfsögðu spurninga? 

Nefndir ráðherrar munu ekki endalaust komast upp með að þegja við slíkum sjálfsögðum spurningum. Þeim ber að gera hreint fyrir sínum dyrum og ástunda í það minnsta engar brusselskar refjar hér gagnvart kjósendum sínum.

Jón Valur Jensson. 

Segir ESB-stefnuna óskýra