Lagaverk ESB er "ekki umsemjanlegt" í neinum aðalatriðum né til frambúðar

ESB-viðræðurnar snúast um samþykkt umsóknarlands á lögum ESB. Frábærlega skýrt viðtal við "aðalsamninganefndarmann" Íslands, Stefán Hauk Jóhannesson, í Mbl. 16/4, sýnir í hnotskurn, að það er í reynd EKKI verið að "semja" um eitthvað milli hinna tveggja málsaðila, miklu fremur en hitt, að verið sé að "semja", því að langflestum "köflunum" er lokið ÁN nokkurra umsaminna atriða, sem öðruvísi séu en hjá öllum hinum löndunum, og hinar örfáu undantekningar varða flestar smámál í reynd í okkar þjóðarbúskap og þjóðlífi, og svo verða þau mál líklega í meirihluta einungis tímabundnar undanþágur (eins og hjá Möltu).

Þetta áttu menn raunar að vita fyrir fram, því að ESB hefur sérstaklega varað við þeim misskilningi, að um "samningaviðræður" sé að ræða. Lagaverk ESB sé nefnilega alls ekki "negotiable" - ekki umsemjanlegt.*

Einhver mesti blekkingarleikur í íslenzkri nútímasögu hefur farið fram um þessi mál, og sú er eina ástæðan fyrir niðurstöðu skoðanakönnunar, birtrar nú á miðvikudegi, um afstöðu til framhalds eða slita eða söltunar á viðræðunum, þar sem naumur meirihluti virðist fyrir framhaldi.

Skýringuna á þeirri niðurstöðu mun sennilega að finna í eftirfarandi:

1. Stöð 2 og sérstaklega Fréttablaðinu er alls ekki treystandi til skoðanakannana um ESB-mál, þar sem eigandinn er yfirlýstur ESB-sinni, vitað er um afskipti hans af ritstjórn, og a.m.k. annar ritstjóri blaðsins er mikill ESB-predikari (Ól. Stephensen), og í líkum anda starfa ýmsir blaðamenn þar. Greinilega hlutdrægur fjölmiðill á ekki sjálfur að annast skoðanakannanir um slík mál.
2. Þar að auki var þessi könnun ESB-hliðhollu fjölmiðlanna, með 55% fylgi við framhald viðræðna, í verulegu ósamræmi við þessa GALLUP-könnun í sept.-okt. sl., þar sem 59,6% voru hlynnt afturköllun ESB-umsóknar, en 40,4% á móti afturköllun.
3. Mönnum hefur verið haldið óupplýstum hér um umsóknar- og aðlögunar-viðræðurnar og þeirri villu dreift vísvitandi, að um "samningaviðræður" sé að ræða. Þótt óheyrilegt fé hafi farið í allar "samninganefndirnar" og þýðingarstörf, ferðalög aðila o.m.fl., þá er í ljós komið, að í reynd er nánast ekki verið að semja um nokkurn skapaðan hlut, sem heiti geti. En "(samninga)viðræður" er opið orð sem hljómar vel, og það hefur áhrif á fólk, ásamt hinu, að fjölmiðlum -- m.a. ofangreindum -- hefur vísvitandi og slægðarlega verið beitt til að koma óorði á þá hugmynd að hætta beri við Össurar-umsóknina frá 2009 og slíta viðræðunum.
4. Hér kann einnig að birtast peningahugsun sumra: að eyddu fé í allt þetta yrði kastað á glæ, ef allt í einu verði hætt við. En það myndi einungis bætast við rúmlega milljarðs fjárútlátin (á þremur árum) með áframhaldi umsóknarinnar í tvö ár (mat Stefáns Hauks**), og tilgangurinn getur ekki verið verjanlegur, því að VITAÐ er af yfirlýsingum leiðandi fulltrúa Brussel-valdstofnana, að grunnreglur ESB í sjávarútvegsmálum, um jafnan aðgang meðlimaþjóða að fiskimiðunum, eru ófrávíkjanlegar, að minnsta kosti til lengdar (en boðið upp á nokkurn umþóttunar- og aðlögunartíma). Þetta er EKKI umsemjanlegt af okkar hálfu og því sjálfhætt þessari umsókn Össurar & Co., sem ríkisstjórnarflokkarnir fengu aldrei neitt meirihlutaumboð þjóðarinnar fyrir í kosningunum 2009. 
5. Og þrátt fyrir að sumar (ekki allar) skoðanakannanir sýni, að það sé allstór hluti kjósenda, sem vilji "ekki hætta við viðræðurnar", þá hefir hver einasta skoðanakönnun frá sumrinu 2009 sýnt, að þegar spurt er, hvort Ísland eigi að ganga í Evrópusambandið, þá er mjög eindreginn meirihluti aðspurðra á móti því. Nú eru þeir um 70%, en fylgjandi "aðild" 27%!

Af þessu er ljóst, að þeir flokkar, sem vilja hætta við ESB-umsóknina, eru í raun og sann í beztum tengslum við þjóðarviljann í þessu máli.

* Í plagginu Understanding Enlargement – The European Union’s enlargement policy, útg. af framkvæmdastjórn Evrópusambandsins 27.7. 2011, segir, og lesið nú vel í gegn, þetta er stórmerkilegur texti:

• "Inntökuviðræður varða hæfni umsækjandans [umsóknarríkisins] til að taka á sig skyldurnar sem fylgja því að verða meðlimur [í Evrópusambandinu]. Hugtakið "viðræður" getur verið misvísandi. Inntökuviðræður beinast sérstaklega að (focus on) skilyrðum og tímasetningu á því, að umsóknarríkið taki upp, innfæri og taki í notkun reglur Evrópusambandsins, um 100.000 blaðsíður af þeim. Og þessar reglur (sem einnig eru þekktar sem acquis, franska orðið um "það sem samþykkt hefur verið") eru ekki umsemjanlegar (not negotiable). Fyrir umsóknarríkið er þetta í kjarna sínum mál sem snýst um að samþykkja hvernig og hvenær ESB-reglur og ferli verði tekin upp og innfærð. Fyrir ESB er [hér] mikilvægt að fá tryggingar fyrir dagsetningu og virkni hvers umsóknarríkis í því að innfæra reglurnar."

Nánar hér (og enski textinn með): http://fullveldi.blog.is/blog/fullveldi/entry/1267916/.

** Takið eftir, að mat sérfræðingsins í þessum viðræðum er : TVÖFALT lengri tími til viðræðuloka heldur en Katrín Jakobsdóttir, nýr formaður VG, leyfði sér í sjónvarpsviðræðum nú í vikunni að tala um, þegar hún var að reyna að réttlæta, að landsfundur Vinstri grænna vill halda viðræðunum áfram! Katrín kaus að kríta liðugt yfir heilt ár!

Jón Valur Jensson.

Skekkjandi áhrif inngripa ESB-áróðursstöðva á íslenzkar kosningar

Nú er "Já Ísland!" farið að auglýsa hér á Mbl.is: "Klárum viðræðurnar"!! Hvar fær "Já Ísland!" stuðningsfé til þess?

Varað hefur verið við milljónahundraða peningaflaumi frá Brussel til áróðurs hér. 300.000 kr. er hámarkið sem fyrirtæki mega greiða til stjórnmálaflokks á hverju ári. Samt kyngja Samfylkingar- og VG-menn í þeim meirihluta á þingi, sem á sér afar takmarkaðan þjóðarstuðning lengur, allri 230 milljóna áróðursárás Evrópusambandsins inn á íslenzkan athyglismarkað.

Menn leiði hugann að því, að með fjárstuðningi -- erlendum eða frá innlendum hagsmunaaðilum -- við ESB-innlimunarmarkmið í fjölmiðlum hér er verið að SKEKKJA MYNDINA, skekkja möguleika flokka til kjörs manna á þing, verið að HYGLA Samfylkingarjálkum til að ná (kannski naumlega) kjöri, á sama tíma og það kemur þá niður á öðrum framboðum. En þarna er ekki verið að huga neitt að 300.000 króna hámarkinu, heldur svína á það með ófyrirleitinni hjáleið þeirra, sem vilja íslenzkt fullveldi feigt.

Jón Valur Jensson. 

Katrín Jakobsdóttir heldur áfram að hrinda fullveldissinnum frá VG - og um ESB-andstöðu Alþýðufylkingarinnar

Þetta kom í ljós í foringjayfirheyrslu Sjónvarps í kvöld. Ágætlega ágengar spurningar fekk hún og var vandræðaleg, svo að af bar. Ljóst er, að ekta VG-fólk snýr sér að Regnboganum, ef ekki Alþýðufylkingunni. EBS-þókknun Katrínar er pínleg og loftkennt mjög í öllum hennar innantómu "rökum" - það lá við, að hún svifi í loft upp, blessunin, og hefði verið sjón að sjá.

En við verðum víst að bíða til kjördags að sjá Vinstri græna gufa upp.

Það er reyndar full ástæða til að kynna hér glerharða afstöðu eins af nýju flokkunum, klofningsbrots út úr Vinstri grænum, þ.e. Alþýðufylkingarinnar. Þar er um "fortakslausa andstöðu við ESB-aðild" að ræða, eins og einn leiðandi manna þar, Vésteinn Valgarðsson (læknis Egilssonar, og Katrínar Fjeldsted, læknis og fv. þingkonu), upplýsti um á vefsíðu sinni, og hér sést þetta skýrt:

Þegar ríkisstjórnin sótti um aðild Íslands að Evrópusambandinu var látið að því liggja að það væri sakleysisleg athugun á því hvað væri í boði í samningaviðræðum. En síðan hefur milljörðum verið eytt í aðlögun að Evrópusambandsaðildinni og mútur í formi styrkja til að afla málinu fylgis. Hvergi er hins vegar talað um að aðild að sambandinu muni kosta tugi milljarða í aðildargjald.

Svo virðist sem beðið sé eftir hentugu tækifæri til að afgreiða málið þegar þjóðin hefur fengið upp í kok af áróðri og þá verði notað sem rök að svo miklu hafi verið eytt í aðildarundirbúninginn að ekki megi láta það fara til spillis. Einnig talar Samfylkingin um aðild að ESB eins og um sé að ræða lausn á gjaldmiðilsvanda.

Aðild að Evrópusambandinu snýst hins vegar hvorki um gjaldmiðil eða möguleika á styrkjum. Þegar allt kemur til alls snýst hún um sjálfstæði þjóðarinnar og möguleika hennar á að taka lýðræðislegar ákvarðanir um framtíð sína. Kjarninn í regluverki ESB snýst um frjálshyggju og markaðsvæðingu. Allt skal keypt og selt á markaði sem mögulegt er. Þannig vilja auðmenn ESB komast yfir samfélagsleg gæði á Íslandi, auðlindir, vinnuafl og fyrirtæki, eins og í Grikklandi og öðrum ríkjum ESB. Það mun auka enn á ójöfnuð og torvelda okkur sem þjóð að breyta því og vinda ofan af markaðsvæðingunni.

Þetta er greinilega ekki grauturinn í skálinni hennar Katrínar Jakobsdóttur.

Jón Valur Jensson.

Straight from the horse's mouth: grundvallargallar í fyrirkomulagi myntsamstarfs ESB

 "Evrusvæðið er eins og hálfbyggt hús, ófullgert og á ótraustum grunni," segir Jón Baldvin Hannibalsson í ræðu sem hann flutti í Vilnius. Það var tími til kominn að fá það viðurkennt hjá ESB-málpípum – þ.m.t. þetta, að hinar ótraustu stoðir Evrusvæðisins "endurspegla grundvallargalla í fyrirkomulagi myntsamstarfsins." Hvað segir nú lærisveinninn Össur, já og amen? Og vill hann þetta með "meistaranum":

• Telur Jón Baldvin að aðgerðir til handa evrusvæðinu að undanförnu gangi of skammt og séu að óbreyttu dæmdar til að mistakast. Stuðla þurfi að frekari samruna og samhæfingu efnahagskerfanna. (MBl.is.)

Þetta er það, sem fullveldissinnaðir andstæðingar Evrópusambands-innlimunar hafa bent á: að þessi ríkjasamsteypa hefur í sér innbyggða hvöt til enn meiri samruna, samhæfingar og valdþjöppunar í ESB-veldinu sjálfu, og það gerist ekki nema með því að skerða fullveldi meðlimaríkjanna enn meira.

Jón Valur Jensson. 

Stoðir evrusvæðisins ótraustar

Af Evrópusambands-stofustássinu Hönnu Birnu Kristjánsdóttur

Hanna Birna hafði engar vöflur á því, heldur valtaði yfir samþykkt landsfundar Sjálfstæðisflokks örstuttu eftir hann, í drottningarviðtali í Silfri Egils. Hún lýsti sig þar andstæða hinni sjálfsögðu lokun Evrópusambandsstofu, sem landsfundur krafðist þó. Hún var sem sé fljótari að svíkja landsfund en Bjarni Ben. í sinni ísköldu Icesave-þjónkun.

Þessi Evrópusambandsstofu-Hanna Birna verðskuldar ekki traust til forystu. Vill hún ekki bara fara í Evrópusambandið þrátt fyrir látalætin? Og ætlar hún að taka undir þá LYGI, að "Evrópustofa" (skrautyrði og skrök um Evrópusambandsstofu) sé bara dæmi um eðlilegt "kynningarstarf" eins og fram fer í Norræna húsinu? Veit hún ekki, að Evrópusambandið vill komast yfir Ísland rétt eins og Tékkland, Austurríki, Svíþjóð og Noreg á sínum tíma? Heldur hún, að það sé eftir litlu að slægjast fyrir gömlu nýlenduveldin þar í inntöku Íslands? Þvílík fáfræði, ef hún heldur það! Þýzkir, brezkir, franskir og spænskir áhrifamenn hafa lýst miklum hug sínum til að fá Ísland inn. (Bara fjögur ríki þeirra munu ráða 50,79% atkvæðavægi í leiðtogaráði ESB og ráðherraráði ESB (sem setur lög um sjávarútvegsmál) frá 1.11. 2014, sjá HÉR.)

230 milljónum króna dælir Brusselvaldið í sínar tvær ESB-stofur, á Akureyri og í Reykjavík, það fé þjónar innlimunaráformum ESB-ríkjasambandsins. Tíu milljónum dældi það áður í Árna Þór Sigurðsson, sem Steingrímur fól forystu í utanríkismálanefnd og leiðandi starf gagnvart Icesave-óværunni (sem ESB þrýsti ákaft á um) og ESB-þingákvörðunum!

Á virkan hátt dældi ESB fé inn í Noreg, Svíþjóð og Tékkland stuttu fyrir þjóðaratkvæðagreiðslur þar um ESB-"aðild", það fylltist allt þar af ESB-áróðri. Norðmönnum, grasrótinni, rétt tókst að verjast ásókninni, eftir svik sinnar stjórnmálastéttar, verkalýðsforystu, atvinnurekendasamtaka og fjömiðlastéttar, með aðeins 52,2% meirihluta NEI-atkvæða. Ætli ESB líti ekki á litla Ísland sem auðveldari bráð?

Hanna Birna veit, að jafnvel stórfyrirtækjum er óheimilt að styrkja stjórnmálaflokka hér á landi með meira en 300.000 krónum. Þykir henni samt eðlilegt, að 230 milljóna króna áróðursbatterí ESB ("Evrópustofa") fái að athafna sig hér?! Veit hún ekki, að með því er stórveldið einnig að styðja málstað og gengi andstöðuflokks Hönnu Birnu sjálfrar, Samfylkingarinnar?

Þurfa sjálfstæðismenn á svona vanhugsun að halda í forystu flokks síns?

Og af hverju segir Hanna Birna sjaldan neitt í skrifum? Er hún hrædd við að þurfa að standa þar fyrir svörum?

Jón Valur Jensson.

Fylgið myndi aukast ef Hanna Birna væri formaður

Píratar: enn einn ESB-flokkurinn! - Þá er nú Regnboginn ólíkt betri

Í einkaviðtali Sjónvarpsins við fulltrúa Pírataflokksins, Smára McCarthy, nú í kvöld kom m.a. fram, að þetta er enn einn svikuli smáflokkurinn sem vill halda áfram s.k. aðildarviðræðum við Evrópusambandið. Hann sagðist andvígur því, að flokkar tækju afstöðu í þessu máli, þjóðin ætti að gera það í þjóðaratkvæðagreiðslu. Samt tekur hans flokkur afstöðu í alls konar málum! Á hann að vera skoðanalaus í svo afgerandi máli?! Raunar er hann ekki hlutlaus, heldur tekur afstöðu með hinni ólögmætu Össurarumsókn frá árinu 2009, þeirri sem í var fólgið a.m.k. tvöfalt stjórnarskrárbrot og var þar að auki án umboðs frá þjóðinni; og 14%-flokkarnir (Samfylking og VG, sem í gær höfðu samtals 14% fylgi) unnu þá beinlínis og af hörku gegn því, að sjálf umsóknin yrði borin undir þjóðina í þjóðaratkvæðagreiðslu!

Að Pírataflokkurinn leggist þannig á sömu sveif og kapítalíseruðu tækni- og evrókratarnir í Samfylkingu og útfrymum hennar, "Bjartri framtíð" og "Lýðræðisvaktinni", þ.e.a.s. að stefna landinu áleiðis inn í stórkapítals-efnahagsheild Evrópusambandsins, er líklega frétt fyrir suma ofursósíalistana og anarkistana sem héldu að Pírataflokkur væri eitthvað fyrir þá. Þeir myndu gera betur í því að styðja Regnbogann, flokk Atla Gíslasonar, Bjarna Harðarsonar, Jóns Bjarnasonar og kvennanna sem skipa fremstu sætin á J-listanum í Kraganum (sjá tengil hér neðar).

Sá flokkur, Regnboginn, berst einarðlega fyrir því að viðhalda fullveldi og sjálfstæði Íslands. Hér skal honum spáð hraðvaxandi fylgi (og margt hefur breytzt hratt síðasta hálfa mánuð í flokkafylginu). Regnboginn er ekki aðeins augljós valkostur allra vinstri sinnaðra andstæðinga innlimunar í 500 milljóna Evrópusambandið, heldur má jafnvel ætla, að sumir mið- og jafnvel hægri menn skoði vel þennan valkost, m.a. með hliðsjón af frambjóðendum hans í viðkomandi kjördæmi og af hugsanlega vanhæfum eða ótraustverðum frambjóðendum sumra stóru flokkanna.

Jón Valur Jensson. 

Konur leiða Regnbogann í Kraganum

Brezki sjálfstæðisflokkurinn með 17% fylgi

UK Independence Party, sem berst fyrir því að Bretland segi skilið við Evrópusambandið, heldur áfram að bæta við sig miklu fylgi, kominn í 17%, en Íhaldsflokkurinn sokkinn niður í 28% og Frjálsir demókratar í 8%. Verkamannaflokkurinn fengi nú 38%

Skoðanakönnun Guardians, sem gerð var dagana 2.–4. apríl, náði til 1.948 einstaklinga. Hún staðfestir enn andstöðu Breta við Evrópusambandið. Þegar frá eru taldir óvissir, myndu rúml. 60% Breta skv. nýlegri skoðanakönnun Financial Times kjósa úrsögn úr Evrópusambandinu, en tæpl. 40% áframhald þar (sjá hér: Bretar að fá upp í kok af Evrópusambandinu – aðeins 33% vilja að landið verði þar áfram!).

En á það eftir að fara svo, að Brezki sjálfstæðisflokkurinn verði stærri hlutfallslega en Sjálfstæðisflokkurinn íslenzki? Og hvað veldur vantrúnni á þann síðarnefnda? Ýmsir vinstri menn og álitsgjafar á þeirra vegum hafa haldið því fram, að Sjálfstæðisflokkurinn hafi goldið þess á síðustu vikum, að landsfundur hafi gengið of langt í Evrópusambands-andstöðu sinni og því flýi margir flokkinn, m.a. til Framsóknarflokks.

En þessi tilfærða ástæða stenzt ekki, því að Framsóknarflokkurinn tók upp alveg sömu stefnuna um að hætta viðræðum við ESB, og samt er hann að stórauka fylgi sitt. Það er hin slysalega ímynd D-listans – að flokksforystan hefur gefið til kynna, að hún viti ekki, í hvorn fótinn hún á að stíga – sem veldur því, að stefnan fram undan virðist óljós hjá þingmönnum flokksins og bein áhætta í því fólgin að kjósa hann, og hafa menn þar í huga hin sögulegu svik forystunnar við fyrri landsfund og grasrótina í Icesave-málinu. Staðfesta flokksins hefur látið á sjá – ólíkt hinum nýja systurflokki hans sem sækir nú stöðugt fram í Bretlandi! – og eðlilega skapast þá stemming fyrir því að leita á aðrar slóðir, út fyrir Sjálfstæðisflokkinn.

Jón Valur Jensson.

Breski sjálfstæðisflokkurinn með 17% fylgi

Kippt fótum undan alhæfingum um ofurhátt verðlag matvæla hér á landi - og varað við áróðri þeirra sem vilja fórna íslenzkri matvælaframleiðslu

Ragnhildur Þóra Káradóttir, lektor í taugavísindum við háskólann í Cambridge, á athyglisverða grein í Mogganum í dag og ritar þar í upphafi: 

• "Búandi erlendis er stundum skrítið að hlusta á þjóðfélagsumræðuna á Íslandi þegar maður kemur heim. Laugardaginn fyrir páska var mér brugðið að heyra í fréttum viðtal við formann Samtaka verslunar og þjónustu um að það sé betra að fella niður innflutningsgjöld til að lækka skuldir heimilanna heldur en að ganga að rót vandans, sem er í fjármálakerfinu sjálfu. 

Og hún spyr: "Er það staðreynd að matarverð sé svona miklu hærra á Íslandi en erlendis? Hverjar eru sannanirnar fyrir því?"

 

Ragnhildur tók það upp hjá sjálfri sér að bera saman innkaup á páskamáltíð í þremur löndum, á Íslandi, Bretlandi og Ítalíu, og bar einnig saman verð á "klassískum íslenzkum hversdagsmat," soðinni ýsu og kartöflum, en margir hafa haft hér á orði, að ýsan sé orðin hér ótrúlega dýr. Skemmst er frá því að segja, að sá ljúffengi hversdagsréttur reyndist 48% dýrari í Bretlandi en á Íslandi!

 

Páskamaturinn, humarsúpa, lambalundir og panna cotta-eftirréttur, kostaði hins vegar 15.046 kr. á Íslandi, á Englandi 23.865 kr. og á Ítalíu 19.354 kr.* Sama máltíð er þannig 59% dýrari í Englandi en hér (en ef humarsúpunni er sleppt, er hann 24% dýrari þar ytra).

    

Ekki er þetta nú í takt við linnulítinn málflutning ýmissa Evrópusambands-áróðursmanna, m.a. forystufólks í Samtökum verslunar og þjónustu (Margrétar Kristmannsdóttur og nú upp á síðkastið Andrésar Magnússonar**), sem mála skrattann á vegginn í sífri sínu yfir matvælaverði á Íslandi, en tilgangur þeirra virðist að hjálpa heildsölum og innflytjendum að eignast stærri skerf í markaðnum.

 

Ragnhildur Þóra spyr um "langtímaafleiðingar þess að fella niður innflutningsgjöld" og lízt ekki á blikuna, þetta hafi trúlega þær afleiðingar, að landbúnaður Íslands leggist af. Hún lýkur máli sínu með þessum hætti:

 

Ég bið Íslendinga að hugsa sig vel um og varast áróður þeirra sem vilja fórna íslenskri matvælaframleiðslu. Eins og ítalskt máltæki segir: Ef staðreyndarugl er endurtekið í sífellu verður það álitið sannleikur. Lítum á rökin og staðreyndir sem liggja að baki áður en við tökum afstöðu og gerum breytingar sem geta haft skaðlegar afleiðingar. Við höfum gnótt af hreinu vatni, við framleiðum nóg af ódýrri orku og mat til sjá fyrir öllum landsmönnum; sem er einstæður lúxus í þessum heimi. Verum stolt af þessari sterku sérstöðu okkar og metum hana fyrir það sem hún er. Seljum ekki matvælaöryggið frá okkur, verðum ekki þrælar erlendra markaðsafla, höldum sjálfstæði okkar.

 

Það er góð tilbreyting að sjá svona skýra hugsun í þessum málum, Ragnhildur Káradóttir áttar sig alveg á því, hvað hér geti verið í húfi, og sjálf ber grein hennar að gefnu tilefni yfirskriftina Er sjálfstæði Íslands til sölu? (smellið á þetta til að sjá greinina alla með mynd af höfundi, en þetta er einnig á bls. 35 í Mbl. í dag).

 

* Ragnhildur birtir neðanmáls upplýsingar um útreikningana og um innkaupastaði (á Íslandi var það Nóatúnsverzlunin, sem margir vita, að er hér hvorki dýrust né ódýrust til innkaupa).

 

** Hér á JVJ einnig grein með gagnrýni á áhlaup Andrésar Magnússonar, frkvstj. SVÞ, á kjúklinga- og svínarækt í landinu: Skammsýni SVÞ-manna: vilja gefa öðrum störf okkar.

 

Jón Valur Jensson.

Umboðslaus gulrótarráðherra lofar öllu fögru í Fréttablaði sínu

Spurning er ekki hvort, heldur hve oft hann lýgur í þessari grein í dag. Dæmi 1: "Í fimmta lagi er lýðræðislegt að ljúka samningum. Meirihluti Alþingis samþykkti að fela ríkisstjórn að sækja um aðild að ESB." – En þetta var gert með beinni þvingun við þingmenn VG, forystunni nánast mútað með ráðherrastólum og óbreyttir þingmenn beittir flokksaga þvert gegn yfirlýstri stefnu þeirra fyrir kosningar 2009. Þetta er frekar landsdómsmál en lýðræði.

 

Þar að auki hefur ALDREI verið lýðræðislegur vilji meirihluta fólks í yfir 15 skoðana-könnunum frá 2009 að Ísland "gangi í" Evrópusambandið; andstaðan er nú 70%. 

 

Þá segir ráðherrann það að ljúka aðildarviðræðunum "ein(u) leiðin(a) til þess að útkljá Evrópumálin," eins og maðurinn og þetta þráhyggjumál hans eigi sér enga framtíð, ef þetta er ekki gert 2013–15 frekar en t.d. 2025 eða 2045. Ef hann á við, að þá loks hætti deilur um þetta mál, þegar þjóðin "sjái samning", þá er það ekki rétt; Bretar deila um málið og andstaða magnast; ESB-sinnar í Noregi héldu áfram róðrinum þrátt fyrir höfnun þjóðarinnar á ESB-"aðild" 1972 – hömuðust enn og fengu aðra þjóðaratkvæðagreiðslu 1994, en þrátt fyrir höfnun þjóðarinnar líka þá hafa ESB-innlimunarmenn haldið áfram þvargi sínu og reynt áfram eins og rjúpan við staurinn, þótt þeir láti að vísu lítt á sér bera nú, þegar andstaða þjóðarinnar er nær alger.

  

Í sama Fréttablaði fréttir gulrótarráðherrann, að hans flokkur nýtur nú 9,5% fylgis og fengi 6 þingmenn, en VG jafnmikils fylgis og Píratar, 5,6%, og næðu 4 þingmönnum. Þykist þessi ráðherra enn hafa "lýðræðislegt" ríkisstjórnarumboð, með 15,1% fylgi flokkanna, til að krefjast framhalds þessara viðræðna sem hann þvingaði upp á Alþingi í þókknun sinni við Brusselvaldið? Heldur hann að fólk sjái ekki í gegnum þetta?

  

3. lygi: "Í þriðja lagi myndu slit á viðræðunum endanlega skera á þann möguleika að taka upp evru – ef þjóðin svo kýs." – Af hverju ENDANLEGA? Hann getur reynt að sækja um aftur 2025! – eða er hann virkilega að segja okkur, að evran, sem nú er rétt komin yfir fermingaraldur og strax að breytast í vandræðaungling, verði þá ekki lengur til?!

  

Ráðherrann: "Aðild að ESB snýst um að koma á traustari umgjörð um efnahagslífið þannig að verðbólga og vextir geti lækkað og stöðugleiki komist á. Varanlega." – Hefur stöðugleiki komizt varanlega á á Spáni, Grikklandi, Kýpur, Ítalíu, Írlandi, Belgíu, Portúgal? Atvinnuleysi var enn að aukast í evrusvæðinu skv. nýjustu tölum, í 12% og hefur aldrei verið meira, en 10,9% í Evrópusambandinu öllu, "og eru þar 26,3 milljónir manna án vinnu" (Ruv.is). Er það "varanlegur stöðugleiki" gulrótarráðherrans?

   

Greinilega var þetta skrök, en um leið ÞEGIR Össur um, að "aðild að ESB snýst um" það fyrst og fremst að koma æðstu löggjafarréttindum yfir þessu landi í hendur hinna tveggja löggjafarsamkundna ESB, Evrópusambands-þingsins í Strassborg og Brussel og ráðherraráðsins í Brussel. Í því fyrrnefnda yrði atkvæðavægi okkar 1/125, í því síðarnefnda 1/1666 (0,06%), og lög þaðan, m.a. um fiskveiðimál, myndu hafa forgang fram yfir íslenzk lög um sama efni. Nánar hér: http://fullveldi.blog.is/blog/fullveldi/entry/1291104/. Með því að þegja þetta mál í hel er ráðherrann að yppta öxlum yfir hinni óbætanlegu fórn: missi íslenzks fullveldis, æðstu ráða okkar í annarra hendur. Já, þetta er í alvöru satt: Við erum með þvílíkan ráðherra hér við æðstu völd í utanríkismálum.

 

En vitaskuld þráir gulrótarráðherra að komast í hóp gúrkuráðherra í Brussel. 

 

En evrugyllingar- og krónuníðs-ráðherrann er ekki alveg viss, hve miklu hann getur skrökvað um eftirfarandi mál: "Í dag nemur Íslandsálagið á krónuna um 130-230 milljörðum á hverju ári," segir hann. Þetta var ekki þýzk nákvæmni! Og engin rök fylgdu fullyrðingunni. Menn eiga ekki að skrökva. Sjálfur formaður flokks hans átti í gærkvöldi vart nógu sterk orð til að dást að því, hve Íslendingar hefðu staðið sig vel í því að auka útflutningstekjur sínar og auka ferðamannastrauminn hingað eftir bankakreppuna. Össur og Árni Páll geta þakkað það sveigjanleika krónunnar, þeirri leiðréttingu á gengi, sem hvorki Spánverjar, Grikkir, Írar né Kýpurbúar hafa átt völ á.

 

PS. Hér er enn ekki lokið upptalningu á skröki ráðherrans í dag. –Framhald! 

 

Jón Valur Jensson.

Framsókn fengi 40%

Sjómenn og aðrir áhugamenn um útgerð og fiskveiðar ÍSLENDINGA á Íslandsmiðum!

Ykkur er hér með bent á þessa efnismöppu (færsluflokk) á Fullveldisvaktinni: Fiskveiðar, sjávarútvegur - alls 10 + 10 plús 10 + 8 greinar eða pistlar um þessi málefni, sem svo miklu varða þessa þjóð í bráð og í lengd, en sumir virðast staurblindir á. 

Útbreiðum þekkinguna, hún mun jarða ESB-áhuga sumra í landinu. -- JVJ.