ESB-umsóknarendurnýjun er út úr myndinni, og meint "frjálslyndi" sumra er eins og hver önnur Pótemkíntjöld

Heill ESB-flokkur þurrk­aðist út af þingi (BF). Annar lemstr­aðist stórlega, hélt þó 4 þing­mönn­um af 7, en sjálfur for­mað­urinn féll með mikl­um dynk: Bene­dikt Jóhann­esson sem fekk aðeins 2,1% stuðn­ing kjósenda í NA-kjör­dæmi! Er það býsna verð­ugur enda­punktur á ferli hans sem stjórn­mála­manns.

Þótt Samfylking hafi aukið fylgi sitt (bætti á sig 6,4% kjósenda, þ.e. rúml. 1/3 af samanlögu fylgi Miðflokksins og Flokks fólksins), þá vegur það ekki upp á móti 9,8% fylgishruni hinna ESB-flokkanna (6% hjá "Bjartri framtíð" og 3,8% hjá "Viðreisn").

Hvað sem vinstri flokkar reyna að bralla, mun þeim ekki koma saman í vinstri stjórn, og Sigurður Ingi á að halla sér að B,D,F+M-lausninni. Allir flokkarnir eru fullveldis­sinnaðir og allir leiðtogar stærri flokkanna í þeirri samsteypu hafa reynslu sem forsætisráðherrar og geta sameinazt um ýmis önnur markmið, um áframhald hagvaxtar og vonandi að bæta kjör fátækra og lækka vexti. Sitja verður Sigurður Ingi á sátts höfði við Sigmund Davíð og gagnkvæmt, landinu til heilla. Má ekki gera ráð fyrir neinu minna en að þeir séu nógu þroskaðir til þess.

Já, algert var afhroð Bjartrar framtíðar með 1,2% fylgi!

Fréttablaðið ber okkur þá "frétt" í dag, að "frjálslyndir hrynja af þinginu". Segja hverjir?

1. ESB-sinnað Fréttablaðið!
2. Tapsár varaformaður Viðreisnar, Jóna Sólveig Elínardóttir, sem missti þingsæti sitt og fekk aðeins 3,1% stuðning kjósenda í Suðurkjördæmi! Er hún hlutlaus um það, hver er svona "frjálslyndur"?
3. Eiríkur Bergmann Einarsson, fyrrverandi starfsmaður ESB í Ósló og núverandi styrkþegi ESB á Bifröst -- og er þó enn til kvaddur sem marktækur álitsgjafi í Rúv og Fréttablaðinu!

En hvað er svona "frjálslynt“ við að:

a) svipta Lýðveldið Ísland sjálfsákvörðunarrétti í eigin málum og gefa frá okkur æðsta og ráðandi löggjafarvald til Brussel? Ennfremur að kyngja því vegna valdboðs frá Brussel, að hvalveiðar verði harð­bannaðar, einnig selveiðar og hákarla­veiðar og að flótta­manna­kvótar verði einhliða ákveðnir handa okkur í Berlín og Brussel.

b) fara illa með sauðfjárbændur? Þorgerður Katrín, Benedikt og frændi hans forsætisráðherrann gátu ekki séð af nokkrum hundruðum milljóna til að koma í veg fyrir meiri háttar slátrun á þessari nauðsynlegu stétt, þótt hitt gætu þau: hent meira fé í 30-40 manna hóp lögfræðinga sem þrífast á því að tefja mál tilefnislausra hælisleitenda!

Straumur kjósenda í þessum kosningum var í heildina frá evrópska stórveldinu, sem hefur gert okkur nógu marga skráveifuna hingað til.

Nú er lag til að gera það, sem Styrmir Gunnarsson er alltaf að hvetja okkur til: að Alþingi dragi aðildarumsóknina ólögmætu formlega til baka, eins og svissneska þingið hefur nú þegar gert.

Jón Valur Jensson.

Stjórnarandstaðan fundaði í morgun

Að bera fé á menn! - og af ESB- og stjórnar­skrár­málum í aðdraganda kosninga

Ósiðlegt er að bera fé á sveit­ar­stjórn og bændur vegna virkj­ana á Ströndum og Suðurlandi.

Siðlaust var og að bera fé á 25 manns sem voru sviptir kjör­bréfi á stjórn­laga­þing, til þess að þeir tækju sæti í "stjórn­lagaráði" í stað­inn, ólög­mætri nefnd, eins og Jóhönnu­stjórnin beitti sér þó fyrir, af því að henni var svo í mun að einmitt þeir menn gætu beitt sér fyrir sem fljótlegastri aðferð til að véla þjóðina inn í Evrópusambandið.

Þess vegna bauð Jóhönnustjórnin tvöföldun launa "stjórnlaga­ráðs­manna", fjóra mánuði á fullu þingfarar­kaupi alþingis­manna, í stað tveggja, eins kveðið var á um í lögunum um stjórnlagaþing -- þeim lögum sem enn voru í gildi, þegar 30 þingmenn kusu þessa nefnd ("stjórnlagaráð") þvert gegn ákvæðum þeirra laga!

Í 111. grein stjórnarskrár-tillagnanna frá "ráðinu" var opnað á billega og snögga leið til þjóðar­atkvæða­greiðslu (einnar, ekki tveggja, eins og núverandi stjórnar­skrá myndi einungis leyfa) um fullveldisafsal til Evrópu­sambandsins, hvenær sem inn­limunar­sinnar og Brussel­menn sæju sér hentugt tækifæri til þess. Enn­fremur er með 67. greininni hlífðarlaust reynt að koma í veg fyrir, að þjóðin fái eftir á (fullsödd af veru í Evrópu­sambandinu) að krefjast þess að fá þjóðar­atkvæðagreiðslu um úrsögn úr stórveldinu!

Og enn er reynt af ýmissa vinstri flokka hálfu að keyra s.k. "nýja stjórnaskrá" í gegn í hugsanlega yfirvofandi vinstri stjórn (sem auk þessa mun e.t.v. hafa úrsögn Íslands úr Norður-Atlants­hafs­banda­laginu á verkefnaskrá sinni, sem og móttöku um eða yfir 7.000 kvóta­flóttamanna og hælis­leitenda, ef Vinstri græn fá að ráða). Taka má fram, að yrði Ísland gert að einu tannhjóli Evrópu­sam­bands­ins, yrðum við EKKI gerð sjálfráð um ákvörðun á fjölda kvóta­flóttamanna; slík ákvörðun yrði tekin í Berlín og Brussel, rétt eins og við fengjum þá ekki að halda hér áfram hvalveiðum, sela- og hákarlaveiðum.

FYLGIGÖGN

I.

Skipan stjórnlagaráðs var ólögmæt

Stjórnvöldum bar að fylgja ógildingu stjórnlagaþingskosninga eftir með því að endurtaka kosninguna í löglegri mynd; í staðinn var skipað ólöglegt ráð!

S.k. stjórnlagaráð er ólögmætt, stofnað gegn þágildandi stjórnlagaþings- og kosningalögum. 30 alþingismenn veittu 25 umboðssviptum ólögmætt umboð sitt (ekki þjóðarinnar) til að véla um stjórnarskrána, sbr. kæru:

"Til Hæstaréttar Íslands, Ríkislögreglustjóra og Umboðsmanns Alþingis

Við undirrituð vorum í hópi frambjóðenda til stjórnlagaþings haustið 2010. 

Hér með mótmælum við stofnun stjórnlagaráðs, sem við teljum andstætt stjórnlögum, í stað þess stjórnlagaþings sem ríkisstjórn Íslands og Alþingi voru að lögum bundin að koma á fót. Við óskum eftir því að Hæstiréttur skoði hér rökstudd umkvörtunarefni okkar í mörgum liðum og fylgi málinu eftir með úrskurði sínum og jafnvel lögbanni á starf stjórnlagaráðs, ef réttinum þykir það rétt leið í málinu. Við áskiljum okkur ennfremur bótarétt vegna kostnaðar okkar og tapaðra réttinda, ef ekki verður farið að kröfum okkar.

1. Með lögum um stjórnlagaþing (nr. 90 25. júní 2010) var a) vísað til almennra kosningalaga, þannig að það var 100% eðlilegt, að kröfur þeirra síðarnefndu laga voru í úrskurði Hæstaréttar fyrr á þessu ári gerðar að mælistiku og forsendu fyrir mati á því, hvort kosningin hefði farið löglega fram; b) ennfremur var í lögunum um stjórnlagaþing kveðið skilmerkilega á um, að til Hæstaréttar Íslands skyldu berast hugsanlegar kærur vegna framboðs manna og kjörs þeirra, sem og um kosningarnar og reglur um þær. Stjórnvöld, sem sjálf sömdu þessi lög, geta því ekki kvartað eftir á og látið eins og Hæstiréttur hafi verið með slettirekuhátt eða misbeitt valdi sínu.

2. Hæstiréttur úrskurðaði kosningarnar og kjör mannanna tuttugu og fimm brjóta í bága við lög þar um og að það væri því ógilt.

3. Í samræmi við það afturkallaði landskjörstjórn kjörbréf 25-menninganna.

4. Skv. ákvæðum kosningalaga, sem náðu yfir þetta og jafnan hefur verið farið eftir, átti að endurtaka kosninguna. Það var ekki gert! 

5. Í stað þess var stofnað til þess, sem dr. Þráinn Eggertsson prófessor hefur kallað "hrakval" manna til stjórnlagaráðs. Á sama tíma var ákveðið að nánast tvöfalda setutíma þess (ætlað, að það standi frá 6. apríl til loka júlímánaðar).

6. Þingsályktunartillaga sem stjórnarmeirihlutinn fekk samþykkta, þó án meirihluta þingmanna (með 30 atkvæðum gegn mótatkvæðum) afnam ekki lögin um stjórnlagaþing. Þau eru enn í gildi, en ríkisstjórnin vill ekki framfylgja þeim!

7. Almenningur á fullan rétt á því að fá sitt eiginlega stjórnlagaþing, ekki fundi og ályktanir einhvers ráðs sem hefur ekki lögmætt umboð þjóðarinnar, heldur einungis frá veikum meirihluta alþingismanna, sem sé án breiðrar samstöðu um fyrirbærið.

8. Frambjóðendur til stjórnlagaþings, sem náðu ekki kosningu, eiga fullan og lögvarinn rétt á því að kosningin verði endurtekin, en í þetta sinn með traustum hætti. Jafnvel þótt óvíst sé, hvort þeir allir eða þorri þeirra vilji nýta sér þann rétt, munu ugglaust margir vilja fá úr þeim rétti sínum skorið með úrskurði Hæstaréttar.

9. Við frambjóðendur eigum ekki aðeins hagsmuna að gæta vegna möguleika okkar á því að ná kosningu, heldur einnig vegna vinnu og útlagðs kostnaðar margra okkar til að kynna sig og sín stefnumál í aðdraganda stjórnlagaþings, sem ríkisstjórnin og fylgismenn hennar á þingi hafa síðan sópað undir teppið.

10. Eðlilegt virðist því að leita úrskurðar Hæstaréttar Íslands á því, að stjórnvöldum hafi borið að fylgja ógildingu stjórnlagaþingskosninga eftir með því að endurtaka kosninguna í löglegri mynd, sem og að lagaleg réttindi og hagsmunir frambjóðenda, annarra en hinna 25 (26), skuli viðurkenndir og varðir.

11. Röng eða a.m.k. ósönnuð er sú fullyrðing að ágallar kosninganna í haust hafi ekki verið með þeim hætti að þeir hafi getað haft áhrif á úrslit kosninganna. Þvert gegn því áliti eða þeirri fullyrðingu segir Róbert Spanó, prófessor og forseti lagadeildar Háskóla Íslands, í viðtali við Morgunblaðið 25. febrúar sl.: "Að mínu áliti verður niðurstaða Hæstaréttar ekki skilin með öðrum hætti en svo að þeir annmarkar sem Hæstiréttur taldi vera á stjórnlagaþingskosningunni, sem í tveimur tilvikum voru taldir verulegir, hafi í eðli sínu verið til þess fallnir að hafa áhrif á úrslit kosninganna." (sjá hér: http://mbl.is/mm/gagnasafn/grein.html?grein_id=1368993&searchid=816fc-0a4e-b75e2 ).

12. Við álítum það ógæfulegt upphaf að stjórnarskrárbreytingum – jafnvel "nýrri stjórnarskrá"! – að gera það á grundvelli lagabrota og með aðstoð ráðs sem ekkert umboð hefur frá þjóðinni; jafnframt teljum við ísjárvert, að ýmsir 25-menninganna virðast nú þegar hafa farið út fyrir verkefnasvið sitt. 

Þá var t.d. sú röksemd framkvæmdavaldsins, að endurkosning sé dýr, ekki tæk, því að vel var unnt að hafa hana 9. apríl, með Icesave-kosningunni, en ríkisstjórnin kaus einfaldlega að fara ekki þá leið, heldur aðra sem ekkert rúm var fyrir í stjórnlagaþingslögunum.

Vinsamlega takið þessa stjórnsýslukæru/málskot okkar til athugunar og meðferðar.

Reykjavík, 6. apríl 2011."

Með fylgdu undirskriftir nokkurra frambjóðenda til stjórnlagaþings.

 

II.

Var athæfi stjórnarliða við skipan stjórnlagaráðs verjanlegt?

9. október 2012, DV.is, eftir Jón Val Jensson.

Stór var þessi fyrirsögn í DV 1. október: MÚTUR MUNU EKKI LÍÐAST. Þar segir frá frumvarpi innanríkisráðherra í samræmi við samning Evrópuráðsins gegn spillingu og í takt við tilmæli GRECO, samtaka ríkja gegn spillingu. Þar var því beint til Íslands "að tryggja að ákvæði almennra hegningarlaga um mútur og áhrifakaup næðu einnig til alþingismanna..."

Þetta var ágæt áminning til Íslendinga, sem senn ganga til kosninga um umbyltingu stjórnlaga okkar að óskum eða kröfum s.k. stjórnlagaráðs, sem í róttækni sinni fór langt fram úr yfirlýstum vilja þjóðfundarins 6. nóv. 2010 og bjó meira að segja til lúslétt heimildarákvæði um framsal fullveldis til erlends ríkjabandalags (111. gr. tillagananna). Öfugmælasamtökin "Já Ísland" hafa sérstaklega fagnað því ákvæði, sem heimilar einfalda skyndikosningu hvenær sem naumum meirihluta þingheims þókknast um innlimun Íslands í Evrópu­sambandið -- þ.e.a.s. nema meirihlutinn geri eins og ég hinn 20. næstkomandi: greiði atkvæði gegn þessari stjórnarskrártillögu í heild, því að það er eina leiðin til að losna við hina evrókratísku 111. grein!

En þegar gjörðir Alþingis 24. marz 2011 eru skoðaðar, virðist sérstök ástæða til að spyrja: Var tekin meðvituð ákvörðun um það meðal ráðandi afla í stjórnar­flokkunum að beita e.k. "áhrifakaupum" til að koma s.k. stjórnlagaráði á koppinn -- ekki aðeins heimildarlaust og í fullu ósamræmi við úrskurð Hæstaréttar, heldur einnig þvert gegn grundvallar-verkaskiptingu meginþátta ríkisvaldsins skv. stjórnarskrá lýðveldisins og þar að auki þvert gegn lögunum um stjórnlagaþing (nr. 90 / 25. júní 2010)? Skoðum fyrst forsöguna.

Sköpun stjórnlagaráðs ólögmæt
Nefnd lög um stjórnlagaþing fólu í 15. gr. Hæstarétti Íslands að úrskurða um hugsanlegar kærur frá kjósendum vegna kosningarinnar o.fl. atriða, og það gerði hann 25. janúar 2011 í fullskipuðum rétti með samhljóða niðurstöðu um ógildingu kosningarinnar vegna annmarka (þ. á m. tveggja verulegra) á framkvæmd hennar.

Ennfremur vísuðu stjórnlagaþingslögin (ekki sízt í nefndri 15. gr.) til laga um kosningar til Alþingis nr. 24 / 16. maí 2000, en í samræmi við ákvæði 115. gr.  síðarnefndu laganna bar viðkomandi ráðuneyti að kveðja til nýrra kosninga í stað hinnar ógiltu kosningar til stjórnlagaþings. Það var hins vegar ekki gert, heldur vélað um það að fara að hvatningu Illuga Jökulssonar o.fl., sem hagsmuna áttu að gæta, um að fara einfaldlega "fram hjá" úrskurði Hæstaréttar.

Þetta var samt ekki jafn-einfalt og það virtist -- það var ekki aðeins "farið á svig við" hæstaréttarúrskurðinn, eins og próf. Róbert Spanó, forseti lagadeildar HÍ orðaði það í viðtali við Morgunblaðið 25.2. 2011, heldur var beinlínis brotið freklega gegn lögunum um stjórnlagaþing, og vel að merkja, takið eftir þessu: Þau lög voru í FULLU GILDI, þegar sá fáheyrði atburður átti sér stað á Alþingi 24. marz 2011, að 30 þingmenn greiddu atkvæði með því að bjóða hinum 25 kjörbréfasviptu frambjóðendum setu í "stjórnlagaráði" til að annast það verkefni, sem að gildandi lögum tilheyrði hinu fyrir fram ákveðna stjórnlagaþingi!

Frambjóðenda freistað
Vitað var, að efasemdir voru í margra hugum um þetta, enda var hér um margföld réttarbrot að ræða og fleiri en hér eru talin. En eins og til að bæla niður þær efasemdir kom allt í einu um þær mundir fram sú hugmynd að lengja setutíma "stjórnlagaráðs" upp í allt að tvöfalt miðað við þá tvo mánuði, sem stjórnlagaþingið átti að sitja. Launin áttu að verða fullt þingfararkaup alþingismanna (og hlunnindi), en sem sé boðið upp á fjóra mánuði, ekki tvo! Þetta losaði milljón í aukahlut hvers og eins hinna 25 og reyndist sem sé ekki koma í veg fyrir, að þeir tækju að sér "verkefnið" í umboði vinstri flokkanna og þriggja framsóknarmanna eða samtals 47,6% þingmanna! (heimild: http://www.althingi.is/dba-bin/atkvgr.pl?nnafnak=44294).

Að þessi fjögurra mánaða setutími hinna kjörbréfasviptu hafi verið siðlaust tilboð á þessum viðkvæma ákvörðunartíma hinna sömu 25 umboðslausu, getur naumast verið eitthvað sem mér einum flýgur í hug. Innanríkisráðherrann ætti að grandskoða sitt eigið mútufrumvarp með þetta í huga, en taka ber fram, að eins og Jón Bjarnason studdi hann ekki hina dæmalausu þingsályktun 24. marz 2011, þótt níu þingmenn VG hafi látið sig hafa það að greiða atkvæði með ólögmætinu.

Mætum svo öll á kjörstað 20. október til að segja hreint og skýrt NEI við þessu hneykslisplaggi.

Jón Valur Jensson (9. okt. 2012). Höfundur er guðfræðingur og prófarkalesari, formaður Samtaka um rannsóknir á Evrópusambandinu og tengslum þess við Ísland, bauð sig fram til stjórnlagaþings og fekk 2.964 atkvæði í þeirri kosningu 27. nóvember 2010. 

III.

Vitnisburður Valgerðar: "Ríkisskipuð nefnd"!

Hvað var þetta stjórnlagaráð? Ríkisskipuð nefnd, viðurkenndi sjálf Valgerður Bjarnadóttir, þáverandi formaður stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar Alþingis! Sjá hér:  http://jvj.blog.is/blog/jvj/entry/1263362/ (Valgerður viðurkennir gloríur og brotavilja stjórnlagaráðs í þágu ESB). Þetta var sem sé EKKI ráð eða nefnd með þjóðarumboði, heldur einber nefnd á vegum 30 lögbrjóta í hópi alþingismanna!

IV.

VIÐAUKAHUGLEIÐINGAR

Það stóð aldrei til, skv. vegvísun Þjóðfundarins 6. nóvember 2010, að fara út í allsherjarbreytingar á stjórnarskránni, en þetta var þó það, sem Þorvaldarliðið dirfðist að gera, hvatt áfram af hans enþúsísma og ofuráhuga árum saman, sem sumir villtust á sem það þýddi yfirburðaþekkingu og rétta hugsun um rétta aðferð (!).

Það er einhver öruggasta leið til að 1) fara offari, 2) hafa með (og sjást yfir) alls kyns slysatillögur sem geta haft andhverf eða óþægileg áhrif eða rekast á mörg horn í lagasafni og stjórnkerfi ríkisins,* þegar menn (umboðslausir raunar) voga sér að stokka upp alla stjórnarskrána í einu, í stað þess að taka fyrir nokkuð afmörkuð svið hennar í þrepum eins og Þjóðfundurinn hafði lagt til að þessu sinni og eins og gert hafði verið fram að því (vissulega kannski of hægt og a.m.k. um kjördæma- og kosningaskipan landsins allt of hægt), þ.e. með breytingum á henni stig af stigi með tímanum.

En með bráðræði hins ólögmæta** "stjórnlagaráðs" tókst Þorvaldarliðinu þeim mun auðveldar að fela landsöluáform sumra í liðinu í vissum greinum þar : með opinni, billegri heimild í 111. greininni, "Framsal ríkisvalds", til að framselja það "til alþjóðlegra stofnana sem Ísland á aðild að í þágu friðar og efnahagssamvinnu" (! -- "sniðugt" að hafa beinan áróður með!) og með 2. setningunni í 67. greininni, sem bannar beinlínis þjóðinni að fá að krefjast atkvæðagreiðslu um að snúa við slíkri framsals-ákvörðun! Og ekki aðeins var þessi lands- og þjóðarháski innifalinn þarna í frumskógartillögum "ráðsins", heldur var vísvitandi sleppt að leggja einmitt þessi atriði undir dóm kjósenda -- og tvívegis fellt í meðförum Jóhönnuliðsins á Alþingi að láta nefna þetta mál sérstaklega meðal þeirra örfáu sem voru lögð undir dóm kjósenda 20. okt. 2012!

Þetta var þeim mun grófara sem það var einmitt eindregið margítrekað af nefndum Þjóðfundi, að fullveldi landsins væri meðal dýrmætustu ákvæða stjórnarskrárinnar sem standa bæri vörð um og verja! En þveröfuga leið fór "stjórnlagaráðið" og naut svo stuðnings stjórnsýslu- og eftirlitsnefndar Alþingis undir formennsku ESB-innlimunarsinnaðrar Valgerðar Bjarnadóttur, samfylkingarkonu, sem felldi það að leyfa þjóðinni að fá að taka beint á þessum fullveldismálum (111. og 67. gr. tilagnanna) með því að spyrja sérstaklega um þau á atkvæðaseðlinum.

Já, í staðinn var allt gert til að fela það meginmál, og svo var öllum almenningi ætlað að lesa í skyndi*** og þó vandlega yfir 115 tillögugreinar "ráðsins" og bera þær saman við hinar 80 eða 81 grein gildandi stjórnarskrár. Vitaskuld var þetta mikla áhlaupsverk (margra klukkutíma eða nokkurra daga vitsmunavinna) lítt upplýstum almenningi ofviða, og alveg geta menn séð það í hendi sér, að naumast hefur nema mjög lítill hluti kjósenda gefið sér tíma til alvöru-lesturs á jafnvel helmingnum af tillögum "ráðsins"! 

En til þess hafa refirnir verið skornir hjá byltingarmönnum "ráðsins": að gera þetta allt nógu viðamikið til að koma í veg fyrir að menn tækju eftir ýmsum landráðaáformum innan um og aftarlega í þessu makalausa plaggi Þorvaldar og félaga! En það er þeim mun fremur ástæða til að minna á hitt, að þrátt fyrir mikla auglýsingamennsku og misnotkun ýmissa fjölmiðla í þágu "já"-atkvæða tóku einungis 48,4% þjóðarinnar þátt í því þjóðaratkvæði sem fram fór um tillögur hins ólögmæta "stjórnlagaráðs" 20. okt. 2012. Og það er vitaskuld ein af ástæðum þess, að við erum enn með okkar raunverulegu stjórnarskrá óspillta af tillögum "ráðsins" allar götur síðan þá.

* Þessir annmarkar sönnuðust einmitt, þegar nefnd lögfróðra fór yfir plaggið (allsherjar-stjórnarskrár-tillöguna) frá "stjórnlagaráðinu", í samræmingarskyni, og fann þar um eða yfir 70 atriði, sem rákust hvert á annars horn eða á önnur ákvæði stjórnlaga! Vitaskuld bar þetta sízt af öllu vitni um fagleg vinnubrögð "ráðsmannanna"; og það er t.d. hvorki nóg að vera prófessor í hagfræði né ESB-innlimunarsinnaður stjórnarformaður útrásarhneigðs tölvutæknifyrirtækis til að hafa fullt vit á svo grundvallandi og brothættum málum sem sjálfum stjórnlögum heils lands.

** Sjá hér: http://www.dv.is/blogg/adsendar-greinar/2012/10/9/jon-valur-var-athaefi-stjornarlida-vid-skipan-stjornlagarads-verjanlegt/ [sjá hér ofar, II] --- einnig hér: Umsögn um stjórnarskrárfrumvarp

*** Pésinn Þjóðaratkvæði laugardaginn 20. október 2012 var sendur út með allt of skömmum fyrirvara, og þar var m.a.s. alvarleg eyða aftast í 15. grein stjórnarskrár-tillagnanna á bls. 20: þar vantaði nokkrar setningar inn í, eins og einn "ráðsmaðurinn", Pétur Gunnlaugsson, viðurkenndi í síðdegisþætti (með viðtali við Valgerði Bjarnadóttur) á Útvarpi Sögu 16. okt. 2012. Samt var ekkert hirt um að koma þeim setningum til kjósenda fyrir kjördag!!! -- dæmigert um skammarleg vinnubrögðin við tilraun til stórfelldrar umbyltingar á sjálfri stjórnarskrá landsins! En vissulega var þessi kosning þó ekki bindandi. 

Og ég endurtek, öllum til glöggvunar: Aðeins 48,4% kosningabærra tóku þátt í því þjóðaratkvæði, þótt milljónatugum væri veitt í að auglýsa fyrirbærið og reyna að fríska það upp, eftir að stjórnsýslu- og eftirlitsnefndin hennar ESB-Valgerðar Bjarnadóttur var búin halastýfa allar 115 tillögur þess og gefa meintum traustsverðum kjósendum aðeins færi á að taka afstöðu til sex spurninga!

Jón Valur Jensson. Höf. er formaður Samtaka um rannsóknir á Evrópu­sambandinu og tengslum þess við Ísland.

Reynt að bera fé á stjórnvald

Samfylkingin kann ekki að skammast sín: ESB-maður leiðir lista hennar í Reykjavík

Ágúst Ólafur Ágústsson, fv. alþm. og varaform. flokksins og form. Evr­ópu­nefnd­ar, var svo harður ESB-sinni, að hann sagði mik­il­vægt að breyta stjórn­ar­skránni til að opna á Evr­ópu­sam­bands­aðild! Um þetta geta menn lesið í Vísis­frétt 4.2. 2009: Stjórn­ar­skrá breytt fyrir ESB-aðild, sem er að finna óstytta með þess­ari grein: Ingibjörg Sólrún afhjúpaði tengslin milli óska­stefnu Samfylk­ingarinnar að keyra okkur inn í ESB og stefnu hennar á stjórnar­skrár­breytingar, en þar á Ágúst Ólafur, varaformaður henni við hlið, fullan þátt í þeim yfirlýsingum.

Nú þegar Samfylkingin er að reyna að ná vopnum sínum á ný eftir hrikalegt afhroð í tveimur alþingis­kosningum í röð, finna menn ekki meira en svo til skömmustu sinnar, að þeim dettur í hug að tefla á ný fram algerum ESB-sinna og svo miklum andstæðingi íslenzks fullveldis, að honum fannst, rétt eins og Ingibjörgu Sólrúnu, þáverandi formanni, eðlilegt að stokka upp stjórnar­skrána til að ná þessu markmiði sínu: að gera Ísland að tannhjóli í ESB-verkinu! Vitaskuld sáu þau ekki fyrir Brexit og aðrar hrakfarir Evrópusambandsins, en það væri algert lágmark fyrir Ágúst Ólaf, ef hann á að ná einhverju trausti kjósenda, að segja sig frá öllum hugmyndum um að gera landið að ósjálfstæðu peði Brussel- og Berlínar­valdsins.

Ennfremur tók hann fullan þátt í því að þókknast ESB með því að beygja sig fyrir Icesave-kröfum Breta, Hollendinga og Brusselmanna! Hvar er iðrunin?

Og hver skyldi svo skipa heiðurssætið (það neðsta) á lista Ágústs Ólafs í Reykjavík suður? Engin önnur en Jóhanna Sigurðardóttir, fyrrverandi forsætis­ráðherra og samverka­maður Steingríms J., Össurar, Björns Vals og Ágústs Ólafs í ESB- og icesave-svikunum! Í bak og fyrir er þessi framboðs­listi þannig merktur ESB!

Jón Valur Jensson.

Helga og Ágúst leiða í Reykjavík

Styrmir Gunnarsson: Þess vegna skal enn spurt:

Voru það hótanir af hálfu ESB, sem urðu til þess að fyrr­ver­andi ríkis­stjórn Fram­sóknar­flokks og Sjálf­stæðis­flokks gafst upp við að aftur­kalla með form­legum hætti aðildar­umsókn Íslands að ESB?

Þessi orð Styrmis er að finna í grein hans Katalónía: Ótrúlegt framferði Madrid-stjórnarinnar - Hvað þýðir þögn ESB?

Ingibjörg Sólrún afhjúpaði tengslin milli óskastefnu Samfylkingarinnar að keyra okkur inn í ESB og stefnu hennar á stjórnarskrár­breytingar

  Jón Steinar Ragnarsson, klár þjóðfélags­rýnir sem skrifað hefur um ESB-málefni, bendir enn á rótina að stjórn­ar­skrár­hugmynd Sam­fylk­ing­ar­innar, vísar á frétt frá 2009 til að "rifja upp hvenær og hvers­vegna þessi stjórn­ar­skrár­sirkus byrjaði".

Sannarlega er það nánast opinberun að lesa þessa átta ára Vísisfrétt:

Stjórnarskrá breytt fyrir ESB-aðild

 4. febrúar 2009 13:28

Ingibjörg Sólrún. 

Áttatíu daga stjórnin hyggst breyta stjórnarskrá á þann veg að Ísland getur á næsta kjörtímabili gengið í Evrópusambandið að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu. Mikilvæg breyting, segir Ingibjörg Sólrún Gísladóttir formaður Samfylkingarinnar. Vara­for­maðurinn segir stjórnina vera að tryggja að Evrópumálin læsist ekki inni á næsta kjörtímabili. 

Evrópusambandsaðild er hvergi nefnd í verkefnaskrá 80 daga stjórnarinnar og eina tilvísunin til þessa mikla hitamáls er að Evrópunefnd skuli ljúka störfum við úttekt á viðhorfum hagsmuna­aðila til Evrópu­sambandsins og skila skýrslu 10 dögum fyrir kosningar. Í þeirri skýrslu eigi að vera mat á stöðu og horfum Íslands gagnvart samstarfi við Evrópuþjóðir og framtíðar­horfum í gjaldmiðlamálum.

En þótt lítið fari fyrir því í verkefnaskránni þá mun núverandi ríkisstjórn engu að síður gera mikilvægar breytingar á stjórnar­skrá sem leiða til þess að ef þjóð og alþingi kýs, þá getur Ísland sótt um aðild að Evrópusambandinu á næsta kjörtímabili.

Eins og staðan er núna þarf tvö þing með kosningum á milli til að breyta stjórnarskrá. 80 daga stjórnin ætlar hins vegar að breyta því svo að hægt verði að breyta stjórnarskrá með þjóðar­atkvæða­greiðslu. Og það þarf stjórnarskrár­breytingu til að ganga í ESB. Það þýðir að ef næsta ríkisstjórn hefur hug á að fara í aðildar­viðræður, þá þarf hún ekki að senda sjálfa sig heim og boða til kosninga, heldur getur einfaldlega lagt aðild að Evrópu­sambandinu í þjóðaratkvæði.

Ingibjörg telur mikilvægt að sett verði ákvæði í stjórnarskrána fyrir komandi þingkosningar svo þjóðin geti hvenær sem er gert breytingar á stjórnarskránni með þjóðar­atkvæða­greiðslu. „Það þýðir að þjóðin getur ákveðið að deila fullveldi sínu með öðrum þjóðum á næsta kjörtímabili ef hún svo kýs án þess að boðað sé til kosninga í millitíðinni."

Ágúst Ólafur Ágústsson, varaformaður Samfylkingar og annar tveggja formanna Evrópunefndarinnar, segir mikilvægt að breyta stjórnarskránni nú til að læsa Evrópumálin ekki inni næstu fjögur ár. 

Já, augljóst er hér, til hvers refirnir voru skornir! Megintilgangur þessara leiðandi Samfylkingar­manna 2009 með hugmyndum um uppstokkun stjórnar­skrárinnar var sá að koma okkur inn í Evrópu­sambandið, það liggur ljóst fyrir í þessum afhjúpandi orðum formanns og vara­formanns Samfylk­ingar­innar í aðdrag­anda þessara stjórnar­skrár­mála. Allt masið um nauðsyn þjóðar­atkvæða­greiðslna og ákvæða um þjóðareign á auðlindum og að skýra betur stöðu forseta­embætt­isins í stjórnkerfinu var svo í áróðri þessara afla fyrir "nýrri stjórnar­skrá" fyrst og fremst til þess ætlað að þjóna þessum megintilgangi þeirra: að innlima Ísland í Evrópu­sambandið og undir forræði þess í löggjafarmálum.

Menn geta lært af þessu hvernig Samfylkingin er innrætt og hvað hún í raun setur á oddinn, eins og sýndi sig líka í Icesave-málinu, þegar flokkurinn hlýddi í þrælslegri auðmýkt því sem Brussel-valdið lagði hér að stjórnvöldum. Merkilegt hve flokknum tókst vel að fela svo þennan beina tilgang sinn, þegar á leið, en það afsakar ekki að margir, fyrst og fremst Rúv-fréttamenn í Efstasleiti, 365 miðlar og fjöldi álitsgjafa unnu eins og jarðýtur að þessum málum sem m.a. tóku þá mynd á sig að leggja til billega aðferð í 111. gr. tillagna hins ólöglega "stjórnlaga­ráðs" um framsal ríkisvalds til erlends valds (les: til Evrópu­sam­bands­ins) og svo annað ákvæði í 67. gr. sem koma átti beinlínis í veg fyrir, að þær "þjóðréttar­skuldbindingar" mætti endurskoða eða þeim hafna í þjóðaratkvæðagreiðslu!

Merkilegt er að uppgötva, að á næstsíðasta kjörtímabili hafði Inga Sæland, núverandi formaður Flokks fólksins, verið fylgismaður Samfylkingarinnar. Nýlega hefur hún þó í Útvarpi Sögu svarið af sér, að hún vilji koma Íslandi í ESB, en var hún þá í alvöru svona illa áttuð um stefnu síns gamla flokks, Samfylkingarinnar, þegar veldi hans var sem mest? Vart verður því trúað um þvílíka áhugamanneskju um stjórnmál, að hún hafi ekki vitað þetta. Gott og vel, kjaramálin hafa eflaust tekið huga hennar, en var fullveldi landsins ekki merkilegra í hennar huga en svo, að hún hafi þá verið reiðubúin að vinna gegn því með því að greiða Samfylkingunni atkvæði sitt?

http://www.visir.is/g/200938564492

PS. Vegna lokaorða þessarar greinar (sem skrifuð var 22. september) skal þess getið, að Flokkur fólksins hefur nú lýst yfir ótvíræðri andstöðu sinni við Evrópusambandsaðild Íslands. Það sama á einnig við um Framsóknarflokkinn og Miðflokkinn.

Jón Valur Jensson.

Tillaga Bjarna „óásættanleg“

Ekkert verður af aðildarviðræðum ESB við Tyrki (og minnt hér á nauðsyn brýnnar aðgerðar Alþingis)

Leiðtogi vold­ug­asta rík­isins í Evrópu­sam­band­inu, Angela Merkel, var að lýsa vilja sín­um til þess að sam­bandið slíti aðild­ar­viðræðum við Tyrki.

Spenna hafði að undan­förnu aukizt milli Þýzkalands og Tyrklands. Erdogan, forseti Tyrklands, hvatti landsmenn sína, sem búsettir eru í Þýzkalandi til að kjósa gegn Kristilegum demókrötum, flokki Merkel, í komandi kosningum, 24. þessa mánaðar, sem og gegn  öðrum stjórn­ar­flokk­um lands­ins. Og nú segir Merkel sjálf:

„Ég sé ekki fyrir mér að þeir gangi nokkurn tímann í sambandið og ég trúði aldrei að svo yrði.“

Hún bætti því við að hún ætlaði að ræða við stjórn­mála­leiðtoga Evr­ópu­sam­bands­ríkj­anna um að „slíta þess­um aðild­ar­viðræðum“. Þessi orð féllu í sjón­varps­kappræðum hennar í kvöld við mótframbjóðandann Martin Schulz, fulltrúa sósíaldemókrata. Þjóðverjar ganga til kosninga 24. september. (Rúv.is, Mbl.is (tengill neðar), með myndum leiðtoganna).

Já, þetta hljómar auðveldlega, „að slíta þess­um aðild­ar­viðræðum“. Hvað um að hr. Bjarni Benediktsson fari nú loksins að vinda að því bráðan bug að láta Alþingi afturkalla formlega umsóknina ólögmætu, sem kennd er við Össur Skarðhéð­insson, um inngöngu Íslands í Evrópu­sambandið? Getur Bjarni ekki komið sér að því verki án frekari tafa? Eða hvað heldur aftur af honum? Er hann eitthvað tvöfaldur í roðinu? Eða ímyndar hann sér, að það sé ekki þing­meirihluti fyrir því, þótt ESB-Samfylkingin hafi kvarnazt niður í að verða þriggja manna þingflokkur?!

Sjálfstæðisflokkurinn stendur illa undir nafni, ef hann ætlar ekki að verða við þessari kröfu. Og hún kemur meðal annars frá góðum og gegnum meðlimum flokksins eins og Styrmi Gunnarssyni, fv. ritstjóra Morgun­blaðsins, Halldóri Jónssyni verk­fræðingi og Jóni Magnússyni hrl.

Jón Valur Jensson.

Merkel vill slíta viðræðum við Tyrki

Gildi fullveldis og sjálfstæðis, fyrir sjálf okkur og aðra. En með inngöngu í ESB myndi lagafargan þaðan u.þ.b. fimmfaldast!

Margir átta sig ekki á gildi full­veld­is fyrrr en seint og um síðir. En því áttum við sigra okkar í land­helgis­mál­inu að þakka og einnig í Ice­save-mál­inu. Í krafti þess rétt­um við Eystra­salts­þjóð­unum dýr­mæta hjálp­ar­hönd.*

Í dag hitti undir­rit­aður einn þýð­end­anna á ESB-til­skip­unum yfir á íslenzku. Þeir eru (í húsi austan við utanríkis­ráuneytið, við Þverholtið) þrjátíu talsins í fullu starfi og 20-25 að auki. En í stað þess að hafa 50-55 í starfi, meðan við erum að taka við EES-reglu­gerðum og tilskipunum, þá myndi þurfa að bæta við 200 þýðendum, ef við gengjum í Evrópu­sambandið, sagði hann. 250 manns bara við að þýða allt þetta texta- og pappírs­fargan á íslenzku og gera það að íslenzkum lögum og reglum!

NEI TAKK!

Lengi lifi minning Jóns Sigurðssonar, sem ritaði:

„Sumir af vorum helztu mönnum eru líka svo hræddir við sjálfsforræði landsins, að þeir eru eins og skepnan, sem varð hrædd við sína eigin mynd. En nú er það lífsmál fyrir vort land, að það hafi alla stjórnarathöfn sem næsta sér og hagkvæmasta, og þá stjórn, sem getur svo að kalla séð með eigin augum það sem hún á að ráða yfir, en ekki í speigli og ráðgátu, eða með annara augum, í 300 mílna fjarska. Þetta er krafa, sem oss virðist ekki maður geti sleppt, nema með því að óska sér að leggjast í dauðasvefn að nýju ...“ (Úr ritgerð Jóns, Um stjórnarmál Íslands, Ný félagsrit, XXII, 5, 1862; þarna notar hann orðið míla í merkingunni dönsk míla, 7532 metrar; 300 danskar mílur eru 1.220 sjómílur.)

* Sjá fréttartengil hér fyrir neðan. Ýmsan fróðleik er líka að finna á eftirfarandi vefslóðum undirritaðs:

1) Barátta fyrir endurheimt sjálfstæðis Litháens (16. júní 2013)

2) Til hamingju, Litháar, með ykkar 20 ára endurvakta sjálfstæði – en takið ekki þátt í að brjóta niður okkar fullveldi! (28. ágúst 2011)

Jón Valur Jensson.

Litháar segja „takk Ísland“

Það er ekkert að marka Benedikt, rammhlutdrægan gegn íslenzku sjálfstæði, leiðitaman ESB og óvin meintra óvina þess

Bandaríkin hafa ekki "sagt pass" við Ísland, þótt Benedikt ESB-málpípa segi svo, grípandi línuna frá Merkel. Uncle Sam var ekki "vondi karlinn", heldur Evrópu­sambandið: dæmdi okkur til að borga Icesave, vildi ekki unna okkur makrílveiða, reyndist Færeyingum líka afleitlega með viðskiptabanni.

Við getum flest þakkað fyrir að hafa ekki lent inni í Evrópusambandinu, enda værum við þá nú að borga Icesave-reikninga, ættum sáralítinn makríl-veiðirétt, værum með ESB-sjómenn hér í fisk­veiði­lögsögunni eins og Bretar, hefðum ekki okkar sveigjan­legu krónu, heldur værum í líku fari og Írar sem bölva evrunni og njóta ekki okkar ferða­manna­sprengju, og þar að auki værum við svo með þessi Brussel-­tröll hangandi yfir okkur með ógnanir og hótanir um að við myndum hafa verra af, eins og Bretar, ef við skyldum voga okkur að reyna að verða sjálfstæð þjóð og fullvalda á ný með úrsögn úr Evrópusambandinu!

En Bandaríkin hafa hvorki brugizt okkur né Evrópu. Við fengum vel útilátna Marshall-aðstoð, sem fjármagnaði Áburðarverksmiðjuna, Sementsverksmiðjuna og tvær Sogsvirkjanir, auk þess sem "kanavinnan" við ýmsar framkvæmdir, aðallega á vellinum, átti um gott árabil drjúgan þátt í að við komumst þá bærilega af. Bandaríkin gáfu okkur sjálfan Keflavíkurflugvöll. Jafnvel löngu seinna borguðu þau lungann af byggingarkostnaði Flugstöðvar Leifs Eiríkssonar.

Til að kóróna viðskiptasögu okkar við Bandaríkin tókst við viðskilnaðinn að véla út úr þeim allar varnarliðseignirnar, fjöldann allan af herstövarhúsum, þjónustu­hús og mörg hundruð íbúða, á tombóluverði (og margt af þessu svo fengið billega í hendur einkavinum valdhafa hér).

Aldrei hafa Evrópríkin hjálpað okkur með neinum slíkum hætti, sízt Evrópu­sambandið, sem hirðir frekar af okkur framlög í þróunarhjálp fyrir slökustu ríkin í austurhluta þess ofurbákns, þótt þau komi okkur ekkert við.

Og það eru Bandaríkin sem hafa staðið, okkur að kostnaðarlausu, undir vörnum Íslands öllum öðrum fremur í meira en sjö áratugi. Varnarsamningurinn við Bandaríkjamenn er enn í fullu gildi, hve mjög sem Benedikt Jóhannesson reynir að láta sem okkur sé meira traust í Evrópusambandinu!

Þrívegis hafa Bandaríkin bjargað Evrópu frá sjálfri sér:

• í fyrri heimsstyrjöld,
• í síðari heimsstyrjöld
• og í Kalda stríðinu.

Þessu má Benedikt ekki gleyma í ásthrifni sinni af Evrópusambandinu.

Jón Valur Jensson.

„Freki karlinn ræður“

Fram­fara­flokk­ur­inn í Nor­egi snýst alfarið gegn inngöngu í ESB

Evr­ópu­sam­bandið hefur fjar­lægzt upp­haf­legt mark­mið sitt að stuðla að friði, frelsi og sam­vinnu í Evr­ópu, en verður sí­fellt meira skriffinnsku­bákn, segir í álykt­un flokks­ins. Tillaga  ut­an­rík­is­mála­nefndar ­flokks­ins, að hann leggist form­lega gegn inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið, var samþykkt. Áður hefur Fram­fara­flokk­ur­inn haft þá stefnu (líkt og ýmsir tvístígandi flokkar hér á landi), að málið yrði út­kljáð í þjóðar­at­kvæðagreiðslu.

Frá þessari nýju stefnu, sem samþykkt var á flokks­þingi um helg­ina, segir á frétta­vef norska rík­is­út­varps­ins, NRK.

Fyr­ir lands­fund­inn, und­an­farna mánuði, höfðu Siv Jensen fjármálaráðherra og aðrir forystumenn flokksins talað á þessum nót­um, en vax­andi andstaða hefur verið inn­an hans við inn­göngu í Evrópusam­bandið, sbr. frétt mbl.is: „Í dag myndi ég kjósa nei“, og pistil hér: "Ég mundi segja nei!" - Hressandi andblær af ESB-höfnun norska fjármálaráðherrans.

Fram­fara­flokk­ur­inn mynd­ar nú­ver­andi rík­is­stjórn Nor­egs ásamt Hægri­flokkn­um en þing­kosn­ing­ar verða í land­inu í haust.

Fram­fara­flokk­ur­inn vill einnig semja um end­ur­bæt­ur á samn­ingn­um um Evr­ópska efna­hags­svæðið (EES) sem Nor­eg­ur er aðili að ásamt Íslandi, Liechten­stein og öll­um ríkj­um Evr­ópu­sam­bands­ins. Vill flokk­ur­inn að samn­ing­ur­inn verði túlkaður með þrengri hætti til þess að standa bet­ur vörð um full­veldi Nor­egs og þjóðar­hags­muni. (Mbl.is)

Fagna ber því, að línurnar verða hér skýrari eftir en áður og Noregur enn fjær því en fyrr að geta hugsað sér að ganga inn í Evrópusambandið.

Vegna hlið­stæðrar hagsmunastöðu Íslands gagnvart ESB má þetta verða okkur ágæt fyrirmynd.

Jón Valur Jensson.

Hafnar inngöngu í ESB

Næsti bær við Brexit er Frexit. En þá verður ekki kátt í Berlaymont-höllinni!

  Jafnvel for­setafram­bjóðand­inn, gervi-miðjumaður­inn Emm­anu­el Macron seg­ir í við­tali við BBC að gera þurfi breyt­ing­ar á Evr­ópu­sam­band­inu, ella standi ESB frammi fyr­ir Frex­it ! 

Það er ánægjulegt að menn séu einnig á megin­landinu farnir að átta sig á rangri stefnu Evr­ópu­sam­bands­ins, á ofurgræðgi þess í vald­heim­ildir sem skerða full­veldi þátt­töku­ríkjanna, og á margs konar afdrifa­ríkum stjórnunar­mistökum þess, fyrir utan allt bruðlið og spillinguna.

Fréttastofa RÚV hefur gert mikið með það, hvað Macron sé mikill ESB-maður, ólíkt frú Le Pen, sem vill þjóðar­atkvæða­greiðslu um úrsögn Frakka úr Evrópu­sambandinu.

En jafnvel þessi mótfram­bjóðandi hennar, "fyrrverandi" sósíalistinn (og þó Roth­schild-banka-vinurinn) monsjör Macron, vill ekki hrinda frá sér þeim kjósendum sem hafa sterkar efasemdir um þetta ofur­bandalag hátt í 30 ríkja. Já, hann úttalar sig skýrt:

„Ég er Evr­óp­us­inni. Ég varði gildi og hug­mynda­fræði sam­bands­ins ít­rekað í kosn­inga­bar­át­tunni vegna þess að ég tel hvort tveggja mik­il­vægt fyr­ir íbúa Frakk­lands og fyr­ir okk­ar stað í alþjóða­væðing­unni,“ seg­ir Macron. „En á sama tíma verðum við að taka á þessu ástandi. Hlusta á fólkið og þá staðreynd að það er reitt.“

Macron seg­ir að það yrðu svik ef hann leyfði Evr­ópu­sam­band­inu að halda áfram á þeirri veg­ferð sem það væri á. „Og ég vil það ekki. Vegna þess að dag­inn eft­ir þá verður niðurstaðan Frex­it. Eða við fáum Þjóðfylk­ing­una [flokk Mar­ine Le Pen] aft­ur,“ seg­ir hann. (Mbl.is, leturbr. hér.)

Já, Frökkum o.fl. þátttökuþjóðum er alls ekki sama um, hvert Brussel­menn í skrifstofu- og funda­höllum sínum eru að leiða þjóðirnar, með ógætilegri efnahags- og peninga­málastjórn, með inngripum í jafnvel stjórnar­skrármál ríkjanna, með allt of opinni stefnu gagnvart því að fá milljónir múslima inn í álfuna og með undar­legum samn­ingum við einræðis­stjórnina í Tyrklandi sem fær mörg­hundruð milljarða króna afhentar í mútufé árlega fyrir að vísa ekki flótta­mönnum beinustu leið inn í Evrópu.

ESB-gjaldmiðillinn, evran, hefur þegar reynzt þónokkrum þátttöku­þjóðanna hinn versti fjár­hags­klafi um háls og seint fengin nein lausn á vanda Grikkja, Ítala, Portúgala, Íra o.fl. þjóða.

Og svo kemur í ljós, að þrátt fyrir fagur­mæli Lissabon-sáttmálans um rétt þjóð­anna til að segja sig úr Evrópu­samband­inu, þá eru menn í Berlaymont-höllinni og í Berlín og París á fullu við að valda Bretum sem mestum búsifj­um vegna ákvörðunar meirihluta þeirra um að segja skilið við sambandið. Þar er m.a. um stórar álögur á þá að ræða, sem ESB-menn vilja leggja á brezka ríkis­sjóðinn, eina risaálöguna eftir aðra; og svo eru Brussel-menn jafnvel farnir að reyna að kjlúfa brezka ríkjasambandið í herðar niður, nú síðast með því að leggja til, að Norður-Írland verði eftir í ESB eins og írska lýðveldið og í bandi með því! Þetta kemur þó ekki til af ást á írsku þjóðinni, sem mætti gjarnan sameinast, heldur er allt til marks um, að því fer fjarri, að Evrópu­sambandið sé neitt skárra en önnur stórveldi sem þjösnast áfram í vald­stefnu sinni og yfir­ráða­hneigð.

Íslendingar geta svo rétt ímyndað sér, hvernig þeim, um 240 sinnum minni þjóð en Bretar eru, hefði gengið að slíta sig lausa frá Evrópu­sambandinu, ef Össuri Skarphéðinssyni, Jóhönnu Sigurðardóttur, Helga Hjörvar, Árna Páli & Co., ásamt svikurum í öðrum flokkum, hefði tekizt að troða okkur í það stór­veldi, þegar við vorum sem veikust fyrir. Eitt er víst: að þá værum við nú að borga Icesave-reikninga, ættum sáralítinn makríl­veiðirétt, værum með ESB-menn hér í fisk­veiði­lögsögunni, hefðum ekki okkar sveigjan­legu krónu, heldur í líku fari og Írar sem bölva evrunni og njóta ekki okkar ferða­manna­sprengju, og þar að auki værum við svo með þessi Brussel­tröll hangandi yfir okkur með ógnanir og hótanir um að við höfum verra af, ef við vogum okkur að reyna að verða sjálfstæð þjóð og fullvalda á ný!

Til hamingju með sjálfstæðið, Íslendingar. Til hamingju með daginn, 1. maí. 

Jón Valur Jensson.

Frexit óumflýjanlegur án breytinga