Ofmetnaður og vanhæfi?

Sem betur fer þarf ekki að kjósa annan tveggja Evrópu­sam­bands-inn­lim­unar­sinna til Bessa­staða, Þorgerði Katrínu eða stjórnar­skrár­brjótinn Össur Skarp­héð­ins­son, sem 19. þ.m. gaf ótví­rætt í skyn að hann gengur með for­setann í maganum ("ég yrði ábyggi­lega alþýð­legur forseti" sagði hann í síðdegis­þætti á Útvarpi Sögu! – og þetta er maðurinn sem unir sér svo vel innan um háelítuna í Brussel og vill helzt, að æðsta vald yfir okkar löggjafar-, framkvæmda- og dómsvaldi komist í hendur Evrópu­sambandsins!).

Ýmsir betri kostir koma til greina í forsetakjöri, eins og brátt kemur í ljós.

Jón Valur Jensson.

Borgarstjóri Lundúna vill að Bretland gangi úr Evrópusambandinu

Íhaldsmaðurinn mikilvægi Boris Johnson lýsir nú stuðningi við úrsögn Breta úr Evr­ópu­sam­band­inu. Þetta er áfall fyrir Dav­id Ca­meron o.fl. frammá­menn Íhalds­flokks­ins.

• Sagði John­son í dag að eft­ir mikla um­hugs­un myndi hann mæla með að fólki kysi um að yf­ir­gefa sam­bandið. 
• John­son er vin­sæll stjórn­mála­maður og einn sá þekkt­asti í Bretlandi. Hef­ur ærsla­fullt fas hans, mikið ljóst hár og hnitt­in svör hafa gert hann vin­sæl­an hjá  stuðnings­mönn­um Íhalds­flokks­ins sem og Verka­manna­flokks­ins. (Mbl.is)

Takið eftir þessu (leturbr. hér):

• John­son sagði Ca­meron hafa staðið sig mjög vel í samn­inga­viðræð­unum við leiðtoga Evr­ópu­sam­bands­ins í fund­ar­lot­unni í vik­unni sem er að líða, en að eng­inn gæti í raun sagt að þess­ar breyt­ing­ar myndu hafa [í för með sér] grund­vall­ar­breyt­ing­ar á sam­skipti ríkj­anna eins og hug­mynd­in var upp­haf­lega.

Já, hlustum á gagnrýni hans:

• Meðal þess sem John­son gagn­rýndi var að völd Evr­ópu­dóm­stóls­ins væru „kom­in úr bönd­un­um,“ og þá sagði hann að Bret­land þyrfti að leit­ast eft­ir nýju sam­bandi við Evr­ópu­sam­bandið byggðu á viðskipt­um og auknu sam­starfi.

Þá er þetta býsna athyglisvert um framtíðarhorfurnar hjá Cameron og Johnson:

• Stjórn­mála­skýrend­ur í Bretlandi telja að þetta út­spil John­sons, sem hef­ur bæði komið fram sem stuðnings­maður Ca­merons og stund­um verið hon­um ljár í þúfu, sýni að John­son horfi til þess að verða arftaki Ca­meron í embætti leiðtoga Íhalds­manna. Telji hann vænt­an­lega lík­legra til vin­sælda þegar til lengri tíma sé litið að styðja nú út­göngu úr sam­band­inu. (Mbl.is)

Hér verður engu spáð, nema hvað ljóst er, að yfirlýst afstaða Boris Johnson mun hafa sín áhrif á úrslit þjóðaratkvæðagreiðslunnar í sumar.

Jón Valur Jensson.

Boris mótfallinn hugmyndum Cameron

Gott að Samfylking sjái ljósið - eða a.m.k. smá-skímu

Nú hafa tveir forystumenn Sam­fylk­ingar, for­mað­urinn Árni Páll og Helgi þing­flokks­for­maður, sem fýsir að verða for­maður, viður­kennt mistök flokks­ins með ein­hliða ofur­áherzlu á ESB og evr­una ásamt hlut­drægum böl­móði um ís­lenzkt efna­hagslíf.

„Mis­tök eru til þess að læra af. Kreppa stjórn­mála og ekki síst okk­ar jafn­aðar­manna er ekki sér­ís­lensk þótt hún djúp sé hér. Hún er sprott­in af þeirri til­finn­ingu fólks að pen­inga­öfl­in ráði, stjórn­mála­menn séu í stjórn­mál­um bara sjálfra sín vegna og flokk­arn­ir svíki gef­in lof­orð,“ seg­ir Helgi Hjörv­ar, þing­flokks­formaður Sam­fylk­ing­ar­inn­ar, í yf­ir­lýs­ingu sem hann hef­ur sent til fjöl­miðla í kjöl­far þess að hann til­kynnti fram­boð til for­mennsku í flokkn­um (leturbr. jvj).

„Það dug­ar ekki að bíða eft­ir evr­unni, held­ur þarf Sam­fylk­ing­in skýra stefnu­breyt­ingu. Við eig­um að halda aðild­ar­um­sókn­inni að ESB á lofti,“ seg­ir Helgi, „en hætta að segja að allt sé ósann­gjarnt og verði áfram óhóf­lega dýrt á meðan við höf­um okk­ar veik­b­urða gjald­miðil.“

Takið eftir, að enn hangir hann í því að tíunda meintan veikleika krón­unnar, í stað þess að viðurkenna a.m.k. sveigjanleika hennar um leið, og vill halda aðild­ar­um­sókn­inni  áfram, NOTA BENE: ekki viðurkenna, að hún hafi verið dregin til baka! Við vitum sem sé, hvernig Helgi myndi reynast í því máli, yrði hann foringi Samfylkingarinnar – gera allt til að liðka fyrir sem sneggstri innlimun í stórveldið!

„Við meg­um ekki fresta því að breyta kerf­inu þangað til við fáum al­vöru gjald­miðil [sic],“ seg­ir Helgi enn­frem­ur í sömu yf­ir­lýs­ingu.

En þótt það sé prýðilegt að Samfylking sjái a.m.k. smá-skímu þessa dagana og ætli sér ekki að halda áfram gamla söngnum um að nánast allt sé hér ómögu­legt, eins og það hafi verið rök fyrir innlimun í stórveldabandalag, þá skulum við samt hafa auga með því, hvað valdamenn í þessum hnignandi flokki ætla sér – og ekki þá síður vegna þess, að nýja formannsefnið vill sameinast Pír­ötum og "Bjartri framtíð" og trúlega véla það fólk inn í Brusseláhugamál sitt.

Engin Evrópusambands-innlimunarstefna má eiga hér upp á pallborðið hjá íslenzkri þjóð; við stefnum sjálf að okkar eigin björtu framtíð með vinnusemi og okkar ágætu krónu sem smám saman hefur gert Ísland að alvöru-ferða­mennskulandi, ríkissjóði og sveitarfélögum og okkur öllum til mikils tekjuauka. Með tímanum (eins og hefur sýnt sig) getum við svo vel sniðið marga agnúana af okkar efnahags- og peningamálum og gefið almenningi miklu betri hlut í batanum með því að útdeila gróða nýju bankanna af því að hafa keypt kröfur hrundu bankanna á spottprís. Og nú þegar, frá síðustu áramótum, hefur ríkis­stjórnin fært niður verðlag á ýmsum vörum með niðurfellingu tolla – en það er nokkuð sem við værum ekki sjálfráð um, ef við værum í Evrópusambandinu!

Jón Valur Jensson.

Ekki hægt að bíða eftir evrunni

Stjórnarskrárnefnd má ekki leggja neitt til sem stofnar fullveldi í hættu eða torveldar endurheimt þess

Það, sem mestu skiptir um rétt þjóðarinnar til áhrifa á löggjöf, er ekki sú prósenta (15%) sem stjórnarskrárnefnd var að ráða með sér, heldur 1) að unnt sé að stöðva fullveldisframsal til ESB í krafti naums meirihluta kjósandi þing­manna og 2) að þjóðin geti haft frumkvæði að því að hafna þeim "þjóð­réttar­samningi" sem feli í sér slíkt fullveldisframsal.

Lágmarkskrafan um 15% kjósenda (um 40.000 manns), sem þurfi til að unnt verði að vísa samþykktum lögum til þjóðaratkvæðis, er verulega ströng og yrði því trúlega sjaldan (jafnvel aldrei) nýtt, því að þetta verður sennilega haft innan fjögurra vikna ramma, þ.e. að innan þess tíma, frá samþykkt Alþingis á við­komandi lögum, verði undirskriftalistar að liggja fyrir, og þar verður gerð mun strangari krafa til undirskriftanna heldur en t.d. í áskorendasöfnun Kára Stef­áns­sonar og félaga eða öðrum áþekkum.

Fundað verður á ný í stjórnarskrárnefnd á morgun, og þar er áhyggju-verkur­inn: að nefndin kunni að stefna að svipuðum stjórnarskrárbreytingum um framsal fullveldis og s.k. "stjórnlagaráð", sem hér starfaði ólöglega og bar fram tillögu í afar billegu formi um heimild til framsals ríkisvalds, þannig að hvenær sem væri (og þegar það t.d. væri talið ESB hentugast vegna stöðu alþjóðamála sem innlendra) gæti einfaldur meirihluti þingmanna troðið slíku máli í gegn og síðan gert áhlaup á þjóðina í krafti yfirgnæfandi peningaveldis og áróðurs­yfirburða innlendra sem erlendra hagsmunaaðila til að véla nauman meirihluta þjóðarinnar til að samþykkja þetta, sem 111. tillögugrein "ráðsins" átti að heimila –– en um leið bundið þannig um hnútana í 67. tillögugreininni, að kjósendur (alveg sama hve margir) gætu aldrei krafizt þjóðar­atkvæða­greiðslu um að afturkalla þær þjóðréttar­skuldbindingar, sem samþykktar hefðu verið með fyrr­nefndum gerningi, þ.e. innlimun í Evrópusambandið!

Það hvílir því mikil ábyrgð á herðum þessara stjórnarskrárnefndarmanna undir forystu Páls Þórhallssonar, sem og á alþingismönnum, eftir að frumvarp um þessi mál kann að koma fram á yfirstandandi vorþingi. Því er spenna í lofti, hvað kann að koma í ljós að loknum fundi nefndarinnar á morgun. En það er langt í frá sjálfgefið, að flokkar, sem jafnvel kenna sig við sjálfstæði, standi tryggan vörð um þjóðarhagsmuni. Það gerðu flestir þeirra ekki á lokastigum Icesave-málsins, og það var málskotsréttur forsetans, ásamt samstöðu gras­rótarhreyfinga og þjóðarviljans, sem bjargaði okkur þá frá óförum og alþjóða­hneisu. Þess vegna ætti stjórnarskrárnefnd ekki heldur að taka það í mál, að þessi dýrmæti málskotsréttur verði tekinn af forseta Íslands. Ennfremur er það afleitt, að einfaldur, naumur meirihluti, hvort heldur í Alþingi eða í þjóðar­atkvæða­greiðslu, geti haft úrslitaáhrif á sjálfstæði og fullveldi þessa lands.

En við þekkjum ýmsa þá, sem mælt hafa gegn neyðarrétti forsetans, og við skulum ekki ljá máls á því nú, að sömu aðilar laumi nú síðar inn þeirri vald­sviptingu þess embættis, enda er hreint engin þörf á henni.

Ennfremur má sérstaklega vara við því, að stjórnarskrárnefndin getur hugsan­lega tekið upp enn eina óþurftartillöguna frá "stjórnlagaráði", þ.e.a.s. í 113. greininni, um stjórnarskrár­breytingar, þar sem segir m.a.: "Hafi 5/6 hlutar þingmanna samþykkt frumvarpið [frumvarp til breytingar á stjórnarskrá] getur Alþingi þó ákveðið að fella þjóðaratkvæðagreiðsluna niður og öðlast þá frum­varpið gildi engu að síður." –– Þarna er einnig um valdsviptingu að ræða, í þetta sinn aftur og beint frá þjóðinni. Ákvæðin fyrstgreindu úr stjórnar­skrár­tillögum "stjórnlagaráðs" gætu þá t.d. komizt inn nú fyrir vorið, og síðan gæti Alþingi eitt sér breytt þeim ákvæðum í enn meiri ESB-átt, ef þingmönnum svo sýnist. Og minnumst þess hér, að 70% þeirra samþykktu Buchheit-frumvarpið!

Jón Valur Jensson.

Þjóðaratkvæði ef 15% vilja það

Baktjaldamakk Samfylkingar um ESB-umsóknina þarf að koma algerlega upp á yfirborðið

Árni Páll: "Við byggðum aðildarumsókn að ESB á flóknu baktjalda­samkomu­lagi, sem aldrei hélt, í stað þess að fá skýrt umboð frá þjóðinni til að fara í aðildar­viðræður, sem hefði bundið alla flokka við umsóknar­ferlið." Hann flokkar því Össurar­umsóknina sem "mistök".*

Merkilegt að uppgötva þetta svona eftir á. Og nú á Árni það eftir, eins og bent var á í leiðara Morgunblaðsins í dag, að lýsa því fyrir okkur með nákvæmum, sannsöglum hætti, hvernig þetta mikla baktjalda­samkomu­lag varð til, hverjir voru þar aðalleikendur, innlendir eða erlendir, og hvort einstaklingar úr öðrum flokkum en Jóhönnustjórnarinnar komu þar við sögu; ennfremur út á hvað þetta baktjaldasamkomulag gekk – hvort til dæmis skyldi fyrir alla muni forðazt, að þjóðin yrði spurð ráða.

Ennfremur var þetta meðal þeirra helztu mistaka sem Árni Páll nefndi í frægu bréfi sínu í gær:

"Skuldir heimilanna Þegar fólk var að drukkna í skuldafeni tókum við að okkur í of ríkum mæli að útskýra fyrir fólki að það ætti að borga skuldir sínar, í stað þess að taka okkur stöðu með fólki gegn fjármálakerfi.

Icesave  Við studdum samning um Icesave sem varði ekki ítrustu hagsmuni þjóðarinnar og mæltum gegn þjóðaratkvæðagreiðslu um hann."

Sannarlega var kominn tími til sannleiksuppgjörs í Samfylkingunni við hennar arfaslappa feril í Icesave- og ESB-málum. En seint mun Árna Páli takast að fá samþingmenn sína í SF alla til að iðrast. Hætt er við, að nú verði hangið í þögn að hætti Oddnýjar Harðardóttur og afneitun á borð við undanfærslur og nýskáldskap Steingríms J. Sigfúsonar í Icesave-málinu og raunar í fleiri mjög viðkvæmum fjármálum fyir hann.

Árni Páll hefur óneitanlega hreinni skjöld í sumum þessum málum en sam­ráðherrar hans fyrrverandi. Þannig léði hann fyrstur manna í stjórnarliði Jóhönnu máls á því að snúa við blaðinu í Icesave-málinu eftir á.

* Reyndar var Árni Páll einn meðal fárra sem gerðu sér grein fyrir því, að Össurar-umsóknin var, eins og á henni var haldið, beint stjórnarskrárbrot, sbr. hér: Árni Páll Árnason minnir óvart á að ESB-umsókn Össurar og hans eigin flokks var ólögmæt!

Jón Valur Jensson.

Bréf Árna Páls kom á óvart

Í öllum skoðanakönnunum frá Össurar-umsókninni hefur yfirgnæfandi meirihluti verið á móti því að Ísland gangi í Evrópusambandið

Beztu menn eins og brezki ­leik­ar­inn Michael Caine vilja úrsögn Bret­a úr ESB, hann gagn­rýnir harðlega "and­lits­lausa emb­ætt­is­mennnsku" þar, sem tekur ákvarð­anir fyr­ir Bret­land. Eins er um meiri­hluta Íslendinga: þeir vilja EKKI "aðild" að þessu valdfreka stórveldasambandi og hafa aldrei viljað! Samt sitjum við uppi með stjórnmálamenn sem hafa hvorki döngun né dug til að fylgja eftir þessum vilja þjóðarinnar!

Lítið bara á niðurstöður skoðanakannana allt frá því að Össurar-umsóknin ólögmæta fór í gegnum Alþingi (en svikizt var um að leita stjórnarskrár-fyrirskipaðs samsinnis forsetans!). Takið eftir: andstaðan VEX með tímanum:

Gallup, 4.8.2009: 34,7% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 48,5% á móti, 16,9% hlutlaus.

Gallup, 15.9.2009: 32,7% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 50,2% á móti, 17% hlutlaus.

Sama könnun: Ef þjóðaratkvæði núna, hvernig myndirðu kjósa?  38,5% með, 61,5% á móti.

Hásk. á Bifröst, 5.11.2009: 29,0% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 54% á móti, 17% hlutlaus.

Gallup, 28.2.2010: 33,3% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 55,9% á móti, 10,8% hlutlaus.

Gallup, 5.3.2010: 24,4% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 60% á móti, 15,5% hlutlaus.

Sama könnun: Ef þjóðaratkvæði núna, hvernig myndirðu kjósa?  30,5% með, 69,4% á móti.

Gallup, 6.7.2010: 26% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 60% á móti, 14% hlutlaus.

Gallup, 10.3.2011: 31,4% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 50,5% á móti, 18% hlutlaus.

Sama könnun: Ef þjóðaratkvæði núna, hvernig myndirðu kjósa?  38,9% með, 61,1% á móti.

MMR, 17.3.2011: 30% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 55,7% á móti, 14,2% hlutlaus.

Gallup, 16.6.2011: 37,3% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 50,1% á móti, 12,6% hlutlaus.

Gallup, 11.8.2011: 35,5% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 64,5% á móti.

Gallup, 19.1.2012: 31,5% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 53,5% á móti, 15% hlutlaus.

Gallup, 22.2.2012: 26,3% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 56,2% á móti, 17,5% hlutlaus.

Sama könnun: Ef þjóðaratkvæði núna, hvernig myndirðu kjósa?  32,6% með, 67,4% á móti.

Hásk.Ísl., 27.4.2012: 27,5% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 53,8% á móti, 18,7% hlutlaus.

Gallup, 15.10.2012: 27,3% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 57,6% á móti, 15% hlutlaus.

MMR, 13.2.2013: 24,2% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 63,3% á móti, 12,5% hlutlaus.

Gallup, 6.3.2013: 25,1% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 58,5% á móti, 16,5% hlutlaus.

Sama könnun: Ef þjóðaratkvæði núna, hvernig myndirðu kjósa?  30% með, 70% á móti.   

Jón Valur Jensson.

Michael Caine vill úr Evrópusambandinu

Vanhagar okkur um ESB-umsóknarkonu á Bessastaði? Katrín Jakobsdóttir snuðaði þjóðina og sveik kosningaloforð í ESB-máli

Vilji menn eitilharða fylgiskonu þess að Ísland stefni inn í Evrópu­sam­bandið, geta þeir kosið Kat­rínu. Í einu og öllu þjónaði hún Stein­grími J. og Jóhönnu í því máli 2009 þvert gegn auglýstri stefnu eigin flokks, Vinstri grænna, fyrir kosn­ing­arnar 2009. Harka hennar í þágu Össurar-umsókn­arinnar sést af þessu:

1) Um breytingar­tillögu Vigdísar Hauksdóttur: að hagsmunir al­menn­ings og atvinnulífs yrðu tryggðir í aðildar­viðræðum, sérstaklega sjávar­útvegs og land­búnaðar, og að fullveldi og óskorað forræði Íslend­inga yfir auðlindum þjóðar­innar yrði grund­vallar­krafa í viðræð­unum, um þetta greiddi Katrín atkvæði þvert á móti.

2) Um breytingartillögu Bjarna Benediktssonar og Þorgerðar Katrínar Gunn­ars­dóttur um þjóðaratkvæða­greiðslu innan þriggja mánaða um þings­álykt­unar­tillöguna greiddi Katrín Jakobsdóttir atkvæði á móti. Hún vildi sem sé ekki leyfa þjóðinni að segja álit sitt á því að hefja þetta umsóknarferli, sem hefur bæði kostað okkur mikið og sett störf Alþingis í uppnám og herkví á stundum og er enn til vandræða og hangir eins og sverð yfir fullveldis­hagsmunum þjóðarinnar.

3) Um þingsályktunartillöguna sjálfa, um aðildarumsókn að Evrópu­sambandinu,* greiddi Katrín atkvæði með henni.

Katrín Jakobsdóttir flutti ræðu á fullveldis­hátíð Heimssýnar í Gerðarsal í Kópavogi 1. desember 2008, að því er virtist til að gefa þar í skyn, að hún væri býsna mikið á línu með þeim samtökum gagnvart ESB og að vert væri fyrir fundarmenn að gefa henni atkvæði í komandi alþingis­kosningum. Í ljósi gerða hennar rúmu hálfu ári síðar virðist sem hún hafi þar verið að narra fundarmenn eða slá ryki í augu þeirra um raunverulega stöðu hennar. Hafi hún þá verið á móti ESB-umsókn, er ljóst, að hún sýndi enga sjálfssamkvæmni né trúnað í því máli, þegar á reyndi, þvert á móti gekk hún þveröfuga leið og tók þar ekki einu sinni í mál að bera þessa umsókn undir þjóðina fyrir haustið 2009!

Katrín er því enginn valkostur fyrir fullveldissinna að styðja, ekki frekar en Steingrímur J. Sigfússon, fyrrum formaður hennar, sem gekk á undan með ljótu fordæmi um að svíkja sín kosningaloforð með greypilegum hætti sumarið 2009.

Það er því öfugsnúið í hæsta máta að ímynda sér, að upplýstir, þjóðhollir Íslendingar, trúir fullveldi landsins, geti fengið það af sér að styðja Katrínu Jakobsdóttur til embættis forseta Íslands. Við kjósum ekki stjórnmálamenn til mestu ábyrgðarstarfa út á bros þeirra, heldur orð og efndir og tryggð við lýðveldið.

Jón Valur Jensson.

Katrín nýtur mestra vinsælda

Brezkur almenningur fráhverfur ESB

Sumar þjóðir hafa skriðið inn í Evrópusambandið á naumari meirihluta en þeir Bretar hafa nú, sem eru fylgjandi úrsögn úr sama yfirríkjasambandi (53%:47%). Yrði kosning nú, væri þó viðbúið, að gríðarlegt áróðursfé myndi streyma bæði inn í Bretland og frá hagsmunaaðilum þar til að koma í veg fyrir úrsögn landsins.

En það er ekki frækileg frammistaða Evrópusambandsins sem er ástæða niðurstöðu þessarar nýju skoðanakönnunar sem fyrirtækið Survation gerði fyrir Mail on Sunday, enn einnar könnunar sem staðfestir sömu þróun.

Undarlegt er, að enn skuli vera uppi þeir menn á Íslandi sem vilja smeygja landsmönnum sínum undir klafa þessa ofurríkjabandalags sem hefur t.d. stofnun hers og skattahækkanir á verkefnaskrá sinni nú um stundir, sem og stórlega íþyngjandi og hættulegt innistæðutryggingakerfi sem sumir sofandi þingmenn hérlendis virðast jafnvel vilja innfæra í íslenzka löggjöf. Það má aldrei gerast.

20% aðspurðra tóku ekki afstöðu í þessari könnun dag­ana 14.-16. janú­ar.

JVJ.

53% vilja úr Evrópusambandinu

Brugðumst við forseta Íslands? (Með viðaukum)

Herra Ólaf­ur gefur ekki kost á sér til end­ur­kjörs. Hann segir umsókn um aðild að ESB og  áform um grund­vallar­breyt­ingar á fullveldinu "hafa verið lögð til hliðar," en ÓVISSA ríkir einmitt um þessi atriði bæði! Evrópu­sambandið hefur þver­skallazt við að taka mark á bréfi Gunnars Braga utan­ríkis­ráðherra um að umsóknin sé dregin til baka, og hefur oft verið verðuglega gert gys að þeirri klaufalegu, illa frágengnu aðgerð ráðherrans, nú síðast í áramótaskaupi í gær.

Viljaleysi eða heigulsskapur stjórnarflokkanna við að standa við sínar stefnu­skrár um að segja þessari umsókn formlega upp, sem bezt er gert í Alþingi, eltir enn þessa ríkisstjórn á röndum, og hennar er samábyrgðin á því, að for­ingjar stjórnar­andstöð­unnar hafa lýst því yfir, að þeir telji umsóknina enn í gangi og að þeir geti bara haldið áfram með hana, þar sem frá var horfið, ef þeir komist aftur að völdum!

Raunar er það svo við frekari umhugsun þessara mála, að jafnvel virðist sem þetta kunni að hafa verið skipulagt sem leikflétta af ESB-hlynntra ráðherra hálfu: að reyna að kljúfa raðir fullveldis­sinna, sem sumir a.m.k. myndu falla fyrir leið Gunnars Braga ("bænarskrá" hans, eins og sumir hafa kallað upp­sagnarbréfið), enda fór það svo, að sumir ESB-andstæðingar fögnuðu þeirri aðgerð hans sem réttri og fullgildri og að hún losaði okkur við ESB fyrir fullt og allt, en aðrir fullveldissinnar sáu hins vegar í hendi sér, að þetta dugði ekki til og héldu áfram (þ.m.t. á þessum vef) að krefjast þess, að staðið yrði við að láta Alþingi segja upp Össurar­umsókninni, sem með refslegum brögðum Össurar og ósvífnum svikum Stein­gríms J. & Co. var laumað þarna í gegn árið 2009. En málið er sem sé enn í þessum afleita farvegi núverandi utanríkis­ráð­herra eða þeirra, sem véluðu hér um og gætu jafnvel staðið nær Brussel en Stjórnarráðinu.

Svo er ítrekað verið að reyna að skjóta inn í stjórnarskrána ákvæði um heimild til framsals ríkisvalds, en sá er draumur ESB-yfirráða-hlynntra manna eins og Þorvaldar Gylfasonar, Ragnheiðar Ríkharðsdóttur, Benedikts Jóhannessonar, Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur, Össurar Skarphéðinssonar, Árna Páls Árna­sonar, Jóns Gnarr, Þóru Arnórsdóttur og trúlega Steingríms J. Sigfússonar, Svandísar Svavarsdóttur, Katrínar Jakobsdóttur, "Bjartrar framtíðar" og Pírata. Ekkert af þessu fólki er vert þess að treysta fyrir fullveldi Íslands.

Ákvæði um þessa framsals-heimild á fullveldis­réttindum er að veltast fyrir starf­andi stjórnar­skrár­nefnd, en ekki náðst full sam­staða í nefndinni um fyrir­liggjandi tillögur um stjórnar­skrár­breytingar, en einmitt í þessu máli er tillagan allt of lík tillögu hins ólög­mæta "stjórn­laga­ráðs" í 111. grein þess, tillögu sem gert hefði ESB-sinnum fært að hefja sókn í málinu, hvenær sem þeir sæju til þess bezt veðurútlit, en jafnframt bundið svo um hnútana (eins og í 67. grein tillagna "stjórn­laga­ráðs") að þjóðinni yrði meinað að krefjast þjóðar­atkvæða­greiðslu um úrsögn úr Evrópu­samband­inu með jafn-auðveldum og fljótvirkum hætti.

Forsetinn hefði þurft mest á því að halda, að menn styddu hann almennt í því á virkan hátt að bjóða sig aftur fram, meðan þessi mál bæði eru í raun hangandi í lausu lofti.

Það er lítil huggun í því, sem forsetinn orðar svo, að "allir flokkar á Alþingi heita því nú, að aldrei verði aftur lagt í slíka vegferð, nema þjóðin heimili það fyrst í sérstakri atkvæða­greiðslu." Stefnu­yfirlýsingar landsfunda Sjálfstæðis­flokks og Fram­sóknar­flokks vorið 2013 gengu EKKI út á slíka þjóðar­atkvæða­greiðslu áður en umsóknin yrði formlega dregin til baka, heldur út á hitt, að ef síðar meir kæmi upp tillaga um að sækja aftur um, skyldi hún borin upp í þjóðar­atkvæða­greiðslu, áður en Alþingi afgreiddi hana. En um þetta mál hafa margir, ekki sízt fjömiðlamenn á 365 miðlum og Rúv, reynt að villa um fyrir þjóðinni og herja um leið á þau heil­brigðu öfl í stjórnar­flokkunum, sem vildu afgreiða málið sem fyrst á Alþingi eftir kosningarnar 2013.

Jón Valur Jensson.

Býður sig ekki fram til endurkjörs

Brussel verður innan 20 ára að meirihluta múslimsk borg með sterkum áhrifum sjaríalaga

Staðreynd um höfuðvígi ESB! Straumur flóttamanna eykur líkurnar, en þarf ekki til, svo mikil er tímgun múslima í Belgíu. CBN News lýsa ástandi og horfum. Í Brussel eru múslimar stærsta trúfélagið, í Antwerpen eru þeir færri, en eru þó með 40% barna í skólum þar.

Í þættinum ískyggilega er rætt við ímam, Abu Imram (leiðtoga hinna róttæku samtaka "Sjaría fyrir Belgíu") sem telur með öðrum, að 2030 verði múslimar jafnvel komnir í meirihluta í Belgíu. Ungur fræðimaður þar, belgískur, Sam van Rooy, er mjög svartsýnn á útlitið og hyggur æ fleiri Belga munu flytjast frá Brussel, og það eigi bara eftir að flýta fyrir þessari þróun - eða öfugþróun.

Ímaminn, sem rætt er við í þættinum, lítur á "lýðræðissinnaða múslima" sem sjálfsmótsögn á borð við "kristinn Gyðing" eða "múslima sem er Gyðingatrúar". Hann og félagar hans boða sjaríalög, ráðast með orðum og truflunum á hægfara múslima og eru sigurvissir um framtíðina, þetta sé bara spurning um tíma. Ímaminn storkar hinum kristnu: þeir geti ekki snúið við þessari þróun, til þess þyrftu þeir að fá sér fjórar konur hver, en ekki kvaðst hann sjá fyrir sér, að þeir færu þá leið!

Hvort eða hvernig þessi fólksfjöldaþróun muni hafa áhrif á miðstöð stjórnvalda í Evrópusambandinu verður framtíðin að skera úr um, en í Brussel eru flestar skrifstofurnar og stofnanirnar og m.a. fundarstaðir framkvæmdastjórnarinnar (e.k. ríkisstjórnar ESB, með stjórnvaldið), ráðherraráðsins volduga (hefur löggjafarvald) og að hluta ESB-þingsins, sem einnig starfar í Strassborg.

Verði ESB áfram með miðstöð sína þarna, munu múslimar bætast sterkt inn í hina fjölmennu þrýstihópa sem vinna að sínum málum gagnvart ESB í Brussel, og þá gætu múslimar náð þar auknum áhrifum, ekki hvað sízt ef Tyrkland bætist í hóp meðlimaríkja og verður fljótt það fjölmennasta.

Eins er hægt að sjá fyrir sér, að Evópusambandið neyðist til að flytja höfuð­stöðvar sínar til Berlínar, þar sem valdamiðja sambandsins er nú þegar í veigamiklum atriðum stefnumótunar.

Hér fyrir neðan er tengill (smellið!) á mjög efnismikla og að mörgu leyti átakanlega grein Guðrúnar Hálfdánardóttur, blaðamanns á Morgunblaðinu, um flóttamannavandamálið í vídd og breidd þess í Evrópu og Mið-Austurlöndum. Þar kemur m.a. fram, að Sýrland á nál. 49% af 90 prósentum þeirra flótta­manna sem komið hafa bátaleiðina yfir Miðjarðar- eða Eyjahaf, Afganistan um 21% þeirra og Írak um 8%, en 11% samanlagt koma frá Erítreu, Pakistan, Nígeríu, Sómalíu og Súdan.

Jón Valur Jensson.

„Hvað er heima?“