Sviss verður ekki lengur umsóknarland að Evrópusambandinu

Á sama tíma og aðeins 5% Svisslendinga vilja ganga í ESB, samþykkir þingið þar með 126 at­kvæðum gegn 46 þings­álykt­un­ar­til­lögu um að um­sókn Sviss um inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið verði dreg­in til baka. Þessi formlega afgreiðsla neðri deildar þingsins er fagnaðarefni og ætti að vera okkur Íslendingum til fyrirmyndar um það, sem gjöra ber, enda er nú líka lag til þess, með gömlu Icesave-flokkana tvo að nálgast það að vera í útrýmingarhættu!

Áður höfðu sviss­nesk­ir kjós­end­ur hafnað aðild að Evr­ópska efna­hags­svæðinu (EES) í þjóðar­at­kvæðagreiðslu árið 1992.

Og takið eftir þessu:

Haft er eft­ir Didier Burk­halter, ut­an­rík­is­ráðherra Sviss, á frétta­vef sviss­nesku sjón­varps­stöðvar­inn­ar SRF, að um­sókn­in hefði raun þegar glatað gildi sínu og Sviss væri ekki á lista Evr­ópu­sam­bands­ins yfir um­sókn­ar­ríki. Þings­álykt­un­in væri fyr­ir vikið óþörf. [Svissneski þingmaðurinn Lukas] Reimann [flutningsmaður tillögunnar] seg­ir hins veg­ar í frétt­inni nauðsyn­legt að hafa skýr­ar lín­ur í þess­um efn­um. Vegna um­sókn­ar­inn­ar hafi Evr­ópu­sam­bandið ekki litið á Sviss sem sjálf­stætt og full­valda ríki. Á vefsíðu Rei­manns seg­ir að um­sókn­in hafi staðið Sviss fyr­ir þrif­um í sam­skipt­um og samn­ingaviðræðum við sam­bandið. (Mbl.is)

Þetta var þó ekki endanleg afgreiðsla málsins, því að þings­álykt­un­ar­til­lag­an fer næst til efri deild­ar sviss­neska þings­ins, verður tek­in fyr­ir þar í júní.

Þingmaðurinn Reimann var í viðtali við Morgunblaðið vegna málsins og taldi þar

... nær eng­ar lík­ur á öðru en að til­lag­an verði samþykkt þar líka. Verði sú raun­in fell­ur í hlut rík­is­stjórn­ar Sviss að fram­kvæma vilja þings­ins og draga um­sókn­ina um inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið form­lega til baka. Fram kem­ur á vefsíðu Rei­manns að sam­kvæmt skoðana­könn­un­um vilji aðeins 5% Sviss­lend­inga ganga í sam­bandið.

Eins og segir á vef Heimssýnar í dag: Það ætti að vera hægðarleikur fyrir íslenska þingið að koma í kjölfarið. Það er ekki nokkur minnsta ástæða til að hafa þetta hvimleiða mál hangandi yfir okkur áratugum saman.

Jón Valur Jensson.

ESB-umsókn Sviss verði dregin til baka

Aðildarumsóknin að ESB og stjórnarskrámálið eru sama málið

Árni Páll Árna­son sagði í bréfi sem hann sendi flokks­meðlim­um í Sam­fylk­ing­unni 11. febrúar sl.: „Við byggðum aðild­ar­um­sókn að ESB á flóknu baktjalda­sam­komu­lagi, sem aldrei hélt, í stað þess að fá skýrt umboð frá þjóðinni til að fara í aðild­ar­viðræður, sem hefði bundið alla flokka við um­sókn­ar­ferlið.“ En þarna játar Árni að umsóknarferlið hafi verið ein stór mistök.

Helgi Hjörvar þing­flokks­for­maður, sem fýsir að verða for­maður, tekur í svipaðan streng í yf­ir­lýs­ingu sem hann sendi fjölmiðlum í kjöl­far þess að hann til­kynnti fram­boð til for­mennsku í flokkn­um; „Það dug­ar ekki að bíða eft­ir evr­unni, held­ur þarf Sam­fylk­ing­in skýra stefnu­breyt­ingu.” - Sem er í sjálfu sér allt í lagi, en hann heldur áfram: “Við eig­um að halda aðild­ar­um­sókn­inni að ESB á lofti, en hætta að segja að allt sé ósann­gjarnt og verði áfram óhóf­lega dýrt á meðan við höf­um okk­ar veik­b­urða gjald­miðil.“ -Takið eftir, að hann segir að halda eigi aðildarumsókninni á lofti og viðurkennir þar með að hún hafi ekki verið dregin til baka og segir að krónan sé “veikburða gjaldmiðill.” Og hann sagði enn­frem­ur í yf­ir­lýs­ingu sinni: „Við meg­um ekki fresta því að breyta kerf­inu þangað til við fáum al­vöru gjald­miðil.“ Þessar yfirlýsingar Helga gefa okkur nasasjón af því hvernig hann myndi beita sér í Evrópusambands-aðildarmálinu, yrði hann formaður Samfylkingarinnar - væri hann vís til að gera allt til þess að liðka fyrir sem sneggstri innlimun í ESB.

En förum nú aftur í yfirlýsingar Árna Páls þar sem hann talar um flókið bak­tjaldamakk í tengslum við ESB "aðildar­viðræðurnar". Árið 2009 átti að ganga í sambandið að undan­gengnum breytingum á stjórnarskrá. Leitað var til Feneyja­nefndarinnar um álit á því hverju þyrfti helst að breyta og var það álit tilbúið 2010. Til að hægt væri að opna kafla er vörðuðu framsal valds og að gera okkur gjaldgeng til inngöngu þurfti að breyta ákvæðum í stjórnarskrá hvað þetta varðaði. Þá var á endanum skipað stjórnlagaráð sem síðar kom með tillögur að breytingum, sem áttu að vera samkvæmt forskrift Feneyja­nefnd­arinnar. (Það má taka fram að við skipun stjórnlagaráðs var litið framhjá úrskurði hæstaréttar um kosningar til stjórnlagaþings). Þessi drög voru send Feneyja­nefndinni til yfirferðar og skilaði hún áliti sínu á þeim 2013 sem í stuttu máli sagði drögin ómöguleg þar sem of margir fyrirvarar væru á framsals­ákvæðum. Meðan svo var, var ekki hægt að opna kafla er vörðuðu framsalið og því sigldu aðlögunarviðræðurnar í strand. Þetta var aldrei viðurkennt og aðeins rætt um hlé á aðildarviðræðum. Reynt var að telja fólki trú um að aðildar­viðræðurnar svonefndu og stjórnar­skrár­málið væru tvö aðskilin mál sem þau voru að sjálfsögðu ekki. Enn er verið að vinna í stjórnarkrármálinu, því án valda­framsals í stjórnarskrá er ekki hægt að halda "aðlögunarviðræðum" – réttu nafni: aðildarferlinu – áfram.

Með því að rýna í gegnum þennan vef blekkinga og baktjaldamakks má sjá að ESB-umsóknin og stjórnarskrármálið eru sama málið.

Svonefndar rýniskýrslur voru gerðar af ESB, en mönnum var ekki mikið í mun að þær kæmu fyrir almenningssjónir. Er ástæðan eflaust sú að þar hefði komið fram á hverju steytti, nefnilega framsali valds í stjórnarskrá. Öll gögn um aðild­arumsóknina á að vera hægt að finna á vef utanríkis­ráðuneytisins, framvindu­skýrslur, álit stjórnarskrár­nefndar og ESB-Feneyja­nefndarinnar 2010 og 2013. En þar vantar þó enn rýniskýrslurnar. Þær hefur Össur séð ásamt fleirum, en þær eru of eldfimar til opinberar birtingar því að þær tengja þessi tvö mál saman svo ekki verður um villst.

Stjórnarskrárnefnd heldur áfram undirbúningsvinnu fyrir aðild að ESB án þess að fólk almennt átti sig á því. Ekki tókst að ná fram sáttum um framsals­ákvæðin í síðustu atrennu, en það má búast við því að það verði reynt áfram, því það er lykillinn að því að taka upp viðræður við ESB, sem strönduðu einmitt á þessum ákvæðum.

Það er mikil herkænska af Samfylkingunni að slaka á kröfunni um inngöngu í Evrópusambandið þegar vitað er að aðildarferlið er stopp og mun hvergi komast af stað fyrr en búið er að liða sundur stjórnarskrána til að gera okkur hæf til inngöngu og opna á kafla sem varðar framsal. Nú eru þeir komnir með forgangsröðina. Nú mun áherslan lögð á stjórnarskrárbreytingar til að greiða götuna. Ég vil hvetja fólk til þess að vera vel á verði og fylgjast vel með fréttum af stjórnarskráviðræðum. Sjáum hvort framsalsákvæðið komi aftur til umræðu. Skrifum og látum í okkur heyra og mótmælum ef troða á í gegn þessu ákvæði um skilyrðislaust framsal valds í stjórnarskrá lýðveldis okkar.

Steindór Sigursteinsson. Steindór er hér gestapenni samtakanna. Með þakklæti.

Hvað gengur Skúla Magnússyni og Ragnhildi Helgadóttur til að vilja tefla fullveldi okkar í tvísýnu?

Skúli, sem er nú formaður Dómara­félagsins, amast við því, að stjórnar­skrár­nefnd­in hafi ekki samþykkt tillögu sem heim­ili stjórn­völd­um að fram­selja rík­is­vald "til alþjóða­stofn­ana í þágu alþjóða­samn­inga".

"Skúli sagði að það mál kæmi Evr­ópu­sam­band­inu ekk­ert við og sam­bæri­leg ákvæði væri í stjórn­ar­skrám annarra ríkja." (Mbl.is)

Þetta er léleg röksemd, ef menn horfa til þess, að einungis tak­markaður fjöldi smærri, sjálf­stæðra þjóðríkja leyfir slíkt fullveldis­framsal nema þá að upp­fyllt­um mjög ströng­um skilyrðum eins og stór­auknum meiri­hluta í kosn­ingum um slík mál. Það á t.d. við um Noreg, en hefur ekki verið inni í myndinni í hugum þeirra, sem hér hafa komið nærri þessum málum á seinni árum: hvorki Sam­fylk­ingar-þing­manna, sem keyrðu á ESB-umsókn sína af mestu óbilgirni árið 2009 og aldrei kusu annað en að hafa einfaldan meirihluta í þingi og meðal þjóðar sem reglu, né heldur meðal "ráðs­manna" í hinu ólög­mæta "stjórn­laga­ráði", sem vildu leyfa billega kosningu þjóðar­innar (einfalds meiri­hluta greiddra atkvæða, sem gæti þá verið innan við 40% landsmanna) til að innlimast í stórveldi (111. tillögu­grein ráðsins), en vildu um leið (í 67. gr.) meina þjóðinni með öllu að eiga frumkvæði að því að ganga úr því stórveldi eða yfirhöfuð að hafa nokkurt leyfi þá til að fá að greiða um það þjóðaratkvæði! 

Skúli segir, að "Ísland eigi í erfiðleik­um í alþjóð­legu sam­starfi, ekki síst því sem kennt er við evr­ópska efna­hags­svæðið. Skort­ur á slíku ákvæði sé ann­marki á stjórn­skip­un lands­ins." (Mbl.is).

En þetta er fráleit nálgun á þetta mál. Það hefur engin þörf verið á slíku ákvæði, en sannar­lega er reynt að þrýsta á þingmenn með það, meðfram á fölskum forsendum ESB-innlim­unar­sinna, en einnig til að skuldbinda okkur með hættulega ágengri löggjöf, m.a. um innistæðutryggingar (miklu alvarlegri löggjöf en þeirri sem gilti hér á Icesave-tímanum) og um TISA-banka­starfsemina í Austur-Asíu, sem við ættum einfaldlega að hafna.

„Það að nefnd­in komi nú árið 2016 og skili ekki frum­varpi er ekki aðeins von­brigði held­ur til marks um það að nefnd­inni og stjórn­kerf­inu hafi mistek­ist að standa und­ir þeirri ábyrgð að viðhalda ís­lenskri stjórn­skip­un og leysa úr þeim göll­um sem á henni eru. Að þessu leyti fær vinna nefnd­ar­inn­ar fall­ein­kunn,“ 

sagði Skúli í viðtali við Mbl.is, en fær sjálfur falleinkunn hjá okkur i Samtökum um rannsóknir á Evrópusambandinu og tengslum þess við Íslands vegna and­varaleysis hans og eitraðs peðs sem hann hefur nú fært fram í þessu eilífa þrátefli.

Ragn­hild­ur Helga­dótt­ir, pró­fess­or og deild­ar­for­seti laga­deild­ar Há­skól­ans í Reykja­vík, sagðist einnig sakna ákvæðis um framsal rík­is­valds í til­lög­um nefnd­ar­inn­ar.

Við deilum ekki þeim söknuði með henni! Stór hluti Íslendinga hefur reyndar engan hugsjónarhita fyrir því að skurkað sé mikið í stjórnarskránni.

Í raun erum við í hættu stödd, ef hér eru ekki styrktar okkar fullveldisvarnir fremur en veiktar, eins og Skúli og Ragnhildur þó vilja í óforsjálni sinni.

Vegna gríðarlegs afls- og aðstöðumunar 330 þúsund íbúa Íslands og 510 milljón manna Evrópu­sambands, sem þar með er um 1550 sinnum stærra, ættum við Íslendingar að horfa með þeim mun meiri gagnrýni, ef ekki beinlínis þykkju og andstöðu, á hvern þann landa okkar sem getur hugsað sér að leggja því lið, að landið verði innlimað í evrópska stór­veldið eða hvaða stórveldi sem er. 

Sannarlega eiga slíkir einstaklingar aldrei erindi á forsetastól þessa lýðveldis.

Eitt a.m.k. gerði þó Ragnhildur rétt á þeim fundi sem Laga­stofn­un Há­skóla Íslands og Lög­fræðinga­fé­lags Íslands héldu í dag: að leggja áherzlu á, að ekki einungis ætti að vera réttur kjósenda að fá þjóðaratkvæði um lagafrumvörp, heldur einnig um þingsályktunartillögur um mikilvæg málefni.

Jón Valur Jensson.

Falleinkunn stjórnarskrárnefndar

Ofmetnaður og vanhæfi?

Sem betur fer þarf ekki að kjósa annan tveggja Evrópu­sam­bands-inn­lim­unar­sinna til Bessa­staða, Þorgerði Katrínu eða stjórnar­skrár­brjótinn Össur Skarp­héð­ins­son, sem 19. þ.m. gaf ótví­rætt í skyn að hann gengur með for­setann í maganum ("ég yrði ábyggi­lega alþýð­legur forseti" sagði hann í síðdegis­þætti á Útvarpi Sögu! – og þetta er maðurinn sem unir sér svo vel innan um háelítuna í Brussel og vill helzt, að æðsta vald yfir okkar löggjafar-, framkvæmda- og dómsvaldi komist í hendur Evrópu­sambandsins!).

Ýmsir betri kostir koma til greina í forsetakjöri, eins og brátt kemur í ljós.

Jón Valur Jensson.

Borgarstjóri Lundúna vill að Bretland gangi úr Evrópusambandinu

Íhaldsmaðurinn mikilvægi Boris Johnson lýsir nú stuðningi við úrsögn Breta úr Evr­ópu­sam­band­inu. Þetta er áfall fyrir Dav­id Ca­meron o.fl. frammá­menn Íhalds­flokks­ins.

• Sagði John­son í dag að eft­ir mikla um­hugs­un myndi hann mæla með að fólki kysi um að yf­ir­gefa sam­bandið. 
• John­son er vin­sæll stjórn­mála­maður og einn sá þekkt­asti í Bretlandi. Hef­ur ærsla­fullt fas hans, mikið ljóst hár og hnitt­in svör hafa gert hann vin­sæl­an hjá  stuðnings­mönn­um Íhalds­flokks­ins sem og Verka­manna­flokks­ins. (Mbl.is)

Takið eftir þessu (leturbr. hér):

• John­son sagði Ca­meron hafa staðið sig mjög vel í samn­inga­viðræð­unum við leiðtoga Evr­ópu­sam­bands­ins í fund­ar­lot­unni í vik­unni sem er að líða, en að eng­inn gæti í raun sagt að þess­ar breyt­ing­ar myndu hafa [í för með sér] grund­vall­ar­breyt­ing­ar á sam­skipti ríkj­anna eins og hug­mynd­in var upp­haf­lega.

Já, hlustum á gagnrýni hans:

• Meðal þess sem John­son gagn­rýndi var að völd Evr­ópu­dóm­stóls­ins væru „kom­in úr bönd­un­um,“ og þá sagði hann að Bret­land þyrfti að leit­ast eft­ir nýju sam­bandi við Evr­ópu­sam­bandið byggðu á viðskipt­um og auknu sam­starfi.

Þá er þetta býsna athyglisvert um framtíðarhorfurnar hjá Cameron og Johnson:

• Stjórn­mála­skýrend­ur í Bretlandi telja að þetta út­spil John­sons, sem hef­ur bæði komið fram sem stuðnings­maður Ca­merons og stund­um verið hon­um ljár í þúfu, sýni að John­son horfi til þess að verða arftaki Ca­meron í embætti leiðtoga Íhalds­manna. Telji hann vænt­an­lega lík­legra til vin­sælda þegar til lengri tíma sé litið að styðja nú út­göngu úr sam­band­inu. (Mbl.is)

Hér verður engu spáð, nema hvað ljóst er, að yfirlýst afstaða Boris Johnson mun hafa sín áhrif á úrslit þjóðaratkvæðagreiðslunnar í sumar.

Jón Valur Jensson.

Boris mótfallinn hugmyndum Cameron

Gott að Samfylking sjái ljósið - eða a.m.k. smá-skímu

Nú hafa tveir forystumenn Sam­fylk­ingar, for­mað­urinn Árni Páll og Helgi þing­flokks­for­maður, sem fýsir að verða for­maður, viður­kennt mistök flokks­ins með ein­hliða ofur­áherzlu á ESB og evr­una ásamt hlut­drægum böl­móði um ís­lenzkt efna­hagslíf.

„Mis­tök eru til þess að læra af. Kreppa stjórn­mála og ekki síst okk­ar jafn­aðar­manna er ekki sér­ís­lensk þótt hún djúp sé hér. Hún er sprott­in af þeirri til­finn­ingu fólks að pen­inga­öfl­in ráði, stjórn­mála­menn séu í stjórn­mál­um bara sjálfra sín vegna og flokk­arn­ir svíki gef­in lof­orð,“ seg­ir Helgi Hjörv­ar, þing­flokks­formaður Sam­fylk­ing­ar­inn­ar, í yf­ir­lýs­ingu sem hann hef­ur sent til fjöl­miðla í kjöl­far þess að hann til­kynnti fram­boð til for­mennsku í flokkn­um (leturbr. jvj).

„Það dug­ar ekki að bíða eft­ir evr­unni, held­ur þarf Sam­fylk­ing­in skýra stefnu­breyt­ingu. Við eig­um að halda aðild­ar­um­sókn­inni að ESB á lofti,“ seg­ir Helgi, „en hætta að segja að allt sé ósann­gjarnt og verði áfram óhóf­lega dýrt á meðan við höf­um okk­ar veik­b­urða gjald­miðil.“

Takið eftir, að enn hangir hann í því að tíunda meintan veikleika krón­unnar, í stað þess að viðurkenna a.m.k. sveigjanleika hennar um leið, og vill halda aðild­ar­um­sókn­inni  áfram, NOTA BENE: ekki viðurkenna, að hún hafi verið dregin til baka! Við vitum sem sé, hvernig Helgi myndi reynast í því máli, yrði hann foringi Samfylkingarinnar – gera allt til að liðka fyrir sem sneggstri innlimun í stórveldið!

„Við meg­um ekki fresta því að breyta kerf­inu þangað til við fáum al­vöru gjald­miðil [sic],“ seg­ir Helgi enn­frem­ur í sömu yf­ir­lýs­ingu.

En þótt það sé prýðilegt að Samfylking sjái a.m.k. smá-skímu þessa dagana og ætli sér ekki að halda áfram gamla söngnum um að nánast allt sé hér ómögu­legt, eins og það hafi verið rök fyrir innlimun í stórveldabandalag, þá skulum við samt hafa auga með því, hvað valdamenn í þessum hnignandi flokki ætla sér – og ekki þá síður vegna þess, að nýja formannsefnið vill sameinast Pír­ötum og "Bjartri framtíð" og trúlega véla það fólk inn í Brusseláhugamál sitt.

Engin Evrópusambands-innlimunarstefna má eiga hér upp á pallborðið hjá íslenzkri þjóð; við stefnum sjálf að okkar eigin björtu framtíð með vinnusemi og okkar ágætu krónu sem smám saman hefur gert Ísland að alvöru-ferða­mennskulandi, ríkissjóði og sveitarfélögum og okkur öllum til mikils tekjuauka. Með tímanum (eins og hefur sýnt sig) getum við svo vel sniðið marga agnúana af okkar efnahags- og peningamálum og gefið almenningi miklu betri hlut í batanum með því að útdeila gróða nýju bankanna af því að hafa keypt kröfur hrundu bankanna á spottprís. Og nú þegar, frá síðustu áramótum, hefur ríkis­stjórnin fært niður verðlag á ýmsum vörum með niðurfellingu tolla – en það er nokkuð sem við værum ekki sjálfráð um, ef við værum í Evrópusambandinu!

Jón Valur Jensson.

Ekki hægt að bíða eftir evrunni

Stjórnarskrárnefnd má ekki leggja neitt til sem stofnar fullveldi í hættu eða torveldar endurheimt þess

Það, sem mestu skiptir um rétt þjóðarinnar til áhrifa á löggjöf, er ekki sú prósenta (15%) sem stjórnarskrárnefnd var að ráða með sér, heldur 1) að unnt sé að stöðva fullveldisframsal til ESB í krafti naums meirihluta kjósandi þing­manna og 2) að þjóðin geti haft frumkvæði að því að hafna þeim "þjóð­réttar­samningi" sem feli í sér slíkt fullveldisframsal.

Lágmarkskrafan um 15% kjósenda (um 40.000 manns), sem þurfi til að unnt verði að vísa samþykktum lögum til þjóðaratkvæðis, er verulega ströng og yrði því trúlega sjaldan (jafnvel aldrei) nýtt, því að þetta verður sennilega haft innan fjögurra vikna ramma, þ.e. að innan þess tíma, frá samþykkt Alþingis á við­komandi lögum, verði undirskriftalistar að liggja fyrir, og þar verður gerð mun strangari krafa til undirskriftanna heldur en t.d. í áskorendasöfnun Kára Stef­áns­sonar og félaga eða öðrum áþekkum.

Fundað verður á ný í stjórnarskrárnefnd á morgun, og þar er áhyggju-verkur­inn: að nefndin kunni að stefna að svipuðum stjórnarskrárbreytingum um framsal fullveldis og s.k. "stjórnlagaráð", sem hér starfaði ólöglega og bar fram tillögu í afar billegu formi um heimild til framsals ríkisvalds, þannig að hvenær sem væri (og þegar það t.d. væri talið ESB hentugast vegna stöðu alþjóðamála sem innlendra) gæti einfaldur meirihluti þingmanna troðið slíku máli í gegn og síðan gert áhlaup á þjóðina í krafti yfirgnæfandi peningaveldis og áróðurs­yfirburða innlendra sem erlendra hagsmunaaðila til að véla nauman meirihluta þjóðarinnar til að samþykkja þetta, sem 111. tillögugrein "ráðsins" átti að heimila –– en um leið bundið þannig um hnútana í 67. tillögugreininni, að kjósendur (alveg sama hve margir) gætu aldrei krafizt þjóðar­atkvæða­greiðslu um að afturkalla þær þjóðréttar­skuldbindingar, sem samþykktar hefðu verið með fyrr­nefndum gerningi, þ.e. innlimun í Evrópusambandið!

Það hvílir því mikil ábyrgð á herðum þessara stjórnarskrárnefndarmanna undir forystu Páls Þórhallssonar, sem og á alþingismönnum, eftir að frumvarp um þessi mál kann að koma fram á yfirstandandi vorþingi. Því er spenna í lofti, hvað kann að koma í ljós að loknum fundi nefndarinnar á morgun. En það er langt í frá sjálfgefið, að flokkar, sem jafnvel kenna sig við sjálfstæði, standi tryggan vörð um þjóðarhagsmuni. Það gerðu flestir þeirra ekki á lokastigum Icesave-málsins, og það var málskotsréttur forsetans, ásamt samstöðu gras­rótarhreyfinga og þjóðarviljans, sem bjargaði okkur þá frá óförum og alþjóða­hneisu. Þess vegna ætti stjórnarskrárnefnd ekki heldur að taka það í mál, að þessi dýrmæti málskotsréttur verði tekinn af forseta Íslands. Ennfremur er það afleitt, að einfaldur, naumur meirihluti, hvort heldur í Alþingi eða í þjóðar­atkvæða­greiðslu, geti haft úrslitaáhrif á sjálfstæði og fullveldi þessa lands.

En við þekkjum ýmsa þá, sem mælt hafa gegn neyðarrétti forsetans, og við skulum ekki ljá máls á því nú, að sömu aðilar laumi nú síðar inn þeirri vald­sviptingu þess embættis, enda er hreint engin þörf á henni.

Ennfremur má sérstaklega vara við því, að stjórnarskrárnefndin getur hugsan­lega tekið upp enn eina óþurftartillöguna frá "stjórnlagaráði", þ.e.a.s. í 113. greininni, um stjórnarskrár­breytingar, þar sem segir m.a.: "Hafi 5/6 hlutar þingmanna samþykkt frumvarpið [frumvarp til breytingar á stjórnarskrá] getur Alþingi þó ákveðið að fella þjóðaratkvæðagreiðsluna niður og öðlast þá frum­varpið gildi engu að síður." –– Þarna er einnig um valdsviptingu að ræða, í þetta sinn aftur og beint frá þjóðinni. Ákvæðin fyrstgreindu úr stjórnar­skrár­tillögum "stjórnlagaráðs" gætu þá t.d. komizt inn nú fyrir vorið, og síðan gæti Alþingi eitt sér breytt þeim ákvæðum í enn meiri ESB-átt, ef þingmönnum svo sýnist. Og minnumst þess hér, að 70% þeirra samþykktu Buchheit-frumvarpið!

Jón Valur Jensson.

Þjóðaratkvæði ef 15% vilja það

Fv. varn­ar­málaráðherra Breta: "Að vera í ESB býður hættunni heim"!

Liam Fox seg­ir hryðju­verka­menn komast til lands­ins und­ir yf­ir­skini þess að vera flótta­menn. Því stafi Bret­um hætta af straumi hæl­is­leit­enda og flótta­manna til álfunnar og verri gætu af­leiðing­arnar orðið en árás­irn­ar sem kon­ur urðu fyr­ir í Köln o.fl. þýzkum borgum um ára­mót­in.

Þetta kem­ur fram í viðtali breska dag­blaðsins Daily Tel­egraph við Liam Fox en þar seg­ir hann að Bret­ar þurfi að end­ur­heimta sjálf­stæði sitt og segja skilið við Evr­ópu­sam­bandið til þess að koma í veg fyr­ir að þessi staða geti komið upp. Seg­ir hann út í hött að halda því fram, líkt og Dav­id Ca­meron for­sæt­is­ráðherra Bret­lands hafi gert, að vera Breta í Evr­ópu­sam­band­inu styrkti þjóðarör­yggi þeirra. Bretlandi stafaði hætta af veru sinni í sam­band­inu af fjöl­mörg­um ástæðum. Þar á meðal vegna efna­hagskrís­unn­ar á evru­svæðinu. (Mbl.is segir frá, leturbr. jvj.)

Þessi fyrrverandi ráðherra seg­ir "yf­ir­völd í Grikklandi og á Ítal­íu ekki hafa hug­mynd um það hvaða fólk sé að koma til landa þeirra með bát­um frá Tyrklandi og yfir Miðjarðar­hafið, hvort um sé að ræða flótta­menn, hæl­is­leit­end­ur, fólk að flýja bág kjör eða hryðju­verka­menn sem haldi því fram að þeir séu flótta­menn eða hæl­is­leit­end­ur."

Þetta er alvarleg áminning, ekki aðeins til ríkisstjórnar íhaldsmanna í Bretlandi, heldur til margra ríkisstjórna í Evrópusambandinu. Standa hefði mátt miklu betur að þessum flóttamannamálum, en eins og of lengi var látið reka á reiðanum, má líklegt telja, að varnir landanna hafi riðlazt eða veikzt.

Jón Valur Jensson.

Vera í ESB bjóði hættunni heim

Í öllum skoðanakönnunum frá Össurar-umsókninni hefur yfirgnæfandi meirihluti verið á móti því að Ísland gangi í Evrópusambandið

Beztu menn eins og brezki ­leik­ar­inn Michael Caine vilja úrsögn Bret­a úr ESB, hann gagn­rýnir harðlega "and­lits­lausa emb­ætt­is­mennnsku" þar, sem tekur ákvarð­anir fyr­ir Bret­land. Eins er um meiri­hluta Íslendinga: þeir vilja EKKI "aðild" að þessu valdfreka stórveldasambandi og hafa aldrei viljað! Samt sitjum við uppi með stjórnmálamenn sem hafa hvorki döngun né dug til að fylgja eftir þessum vilja þjóðarinnar!

Lítið bara á niðurstöður skoðanakannana allt frá því að Össurar-umsóknin ólögmæta fór í gegnum Alþingi (en svikizt var um að leita stjórnarskrár-fyrirskipaðs samsinnis forsetans!). Takið eftir: andstaðan VEX með tímanum:

Gallup, 4.8.2009: 34,7% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 48,5% á móti, 16,9% hlutlaus.

Gallup, 15.9.2009: 32,7% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 50,2% á móti, 17% hlutlaus.

Sama könnun: Ef þjóðaratkvæði núna, hvernig myndirðu kjósa?  38,5% með, 61,5% á móti.

Hásk. á Bifröst, 5.11.2009: 29,0% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 54% á móti, 17% hlutlaus.

Gallup, 28.2.2010: 33,3% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 55,9% á móti, 10,8% hlutlaus.

Gallup, 5.3.2010: 24,4% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 60% á móti, 15,5% hlutlaus.

Sama könnun: Ef þjóðaratkvæði núna, hvernig myndirðu kjósa?  30,5% með, 69,4% á móti.

Gallup, 6.7.2010: 26% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 60% á móti, 14% hlutlaus.

Gallup, 10.3.2011: 31,4% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 50,5% á móti, 18% hlutlaus.

Sama könnun: Ef þjóðaratkvæði núna, hvernig myndirðu kjósa?  38,9% með, 61,1% á móti.

MMR, 17.3.2011: 30% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 55,7% á móti, 14,2% hlutlaus.

Gallup, 16.6.2011: 37,3% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 50,1% á móti, 12,6% hlutlaus.

Gallup, 11.8.2011: 35,5% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 64,5% á móti.

Gallup, 19.1.2012: 31,5% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 53,5% á móti, 15% hlutlaus.

Gallup, 22.2.2012: 26,3% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 56,2% á móti, 17,5% hlutlaus.

Sama könnun: Ef þjóðaratkvæði núna, hvernig myndirðu kjósa?  32,6% með, 67,4% á móti.

Hásk.Ísl., 27.4.2012: 27,5% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 53,8% á móti, 18,7% hlutlaus.

Gallup, 15.10.2012: 27,3% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 57,6% á móti, 15% hlutlaus.

MMR, 13.2.2013: 24,2% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 63,3% á móti, 12,5% hlutlaus.

Gallup, 6.3.2013: 25,1% vildu inngöngu í Evrópusambandið, 58,5% á móti, 16,5% hlutlaus.

Sama könnun: Ef þjóðaratkvæði núna, hvernig myndirðu kjósa?  30% með, 70% á móti.   

Jón Valur Jensson.

Michael Caine vill úr Evrópusambandinu

Steingrímur J. Sigfússon sveikst aftan að þjóðinni með kosningaloforði sínu í Sjónvarpi kvöldið fyrir kjördag 2009 (myndband afhjúpar hann!)

Greypileg kosningasvik formanns VG og leiðitamra í flokki hans varðandi umsókn um inngöngu í Evrópusambandið sitja enn í mörgum. Hefur pólitíkus nokkurn tímann tekið U-beygju jafn-hratt og gróflega fyrir ráðherrastóla?

Orð Steingríms J. Sigfússonar hér á eftir eru á tæru: hvernig hann narraði þjóðina með eindregnu kosningaloforði fyrir maíkosningarnar 2009 um að fara EKKI í aðildarviðræður, en sneri algerlega við blaðinu með þátttöku sinni og annarra í VG í ESB-umsókn Össurar og Jóhönnu strax þá um sumarið. Sjáið þetta afhjúpandi hálfrar mínútu myndband, daginn fyrir kosningarnar 2009:

https://www.youtube.com/watch?v=AIBuEnFQ6ac

Þar segir orðrétt:

• Sigmar í Kastljósi: "Kemur það til greina, Steingrímur, bara svo að ég spyrji þig, kemur það til greina að hefja undirbúning að því að sækja um, strax núna eftir kosningar? ..."
• Steingrímur: "Nei."
• Sigmar: "... vegna þess að þannig hefur Samfylkingarfólkið talað ..."
• Steingrímur: "Nei."
• Sigmar: "... að þetta byrji í sumar?"
• Steingrímur: "Nei."
• Sigmar: "Hvenær getur þetta byrjað?" 
• Steingrímur: "Það samrýmist ekki okkar stefnu, og við hefðum ekkert umboð til slíks, og þó við reyndum að leggja það til, forystufólkið í flokknum, að það yrði farið strax í aðildarviðræður, gagnstætt okkar stefnu í maí, þá yrði það fellt í flokksráði Vinstri grænna. Þannig að slíkt er ekki í boði."

Þetta nægir sem sjálfsvitnisburður þessa fyrrverandi "allsherjarráðherra" í ríkisstjórn Jóhönnu. Ekkert kemur honum verr en hans eigin gerðir.

En spyrjum okkur: Gerðu 365 miðlar og Ríkisútvarpið eitthvað til að minna á þau greypilegu kosningasvik Steingríms J. að taka svo fullan þátt í Evrópusambands-umsókn Samfylkingarinnar fljótlega eftir kosningarnar? Var eitthvað gert til að gagnrýna Steingrím J. Sigfússon og hans auðsveipna þjónustulið, þ. á m. Katrínu Jakobsdóttur?*

Nei, minnist þess nokkur? Hver hefur nokkurn tímann heyrt þessi orða­skipti í Kastljósi daginn fyrir kosningarnar 2009 endurtekin í dagskrá Fréttastofu Rúv, hvað þá sýnd á skjánum vikum og mánuðum og jafnvel árum saman?

Hlutdrægni Fréttastofu Rúv (og vitaskuld fjölmiðla ESB-mannsins Jóns Ásgeirs Jóhannessonar) er AUGLJÓS, því að hitt gátu þeir: endurtekið í sífellu orð Bjarna Ben. og Sigmundar Davíðs, í og úr samhengi, þar sem þeir virtust tala gegn eigin nýlegu flokkssamþykktum í ESB-málinu. Flokksþing þeirra vildu binda enda á Össurar-umsóknina um inngöngu í ESB, og þegar til stóð að ganga frá því máli í Alþingi, var það stöðvað með upphlaupi Samfylkingar, ESB-sinna, 365 miðla og Fréttastofu Rúv sem dögum og vikum saman hamraði endalaust á því (yfirleitt fyrst í fréttum) að ríkisstjórnarflokkanir stefndu að "kosningasvikum"! Fólk var jafnvel með slíkum ókeypis auglýsingum æst upp í að mæta á Austurvöll til að kollvarpa áformum ríkisstjórnarinnar. Þar hitti þetta lið svo fyrir nefbeinslausa menn, leiðtoga flokkanna tveggja og utanríkis­ráðherrann, sem sneypulega dró til baka sína þings­ályktunar­tillögu um afturköllun aðildar­umsóknar að ESB! Aldrei var hins vegar gengið að þjóðsvikaranum Steingrími með sama ágenga hætti.

Sjálfstýriapparatið á Fréttastofu Rúv birtir bara það sem því sýnist, en ekkert t.d. um hin makalausu svik Steingríms J. Viðkomandi starfsmenn þar voru með þessu í reynd að vinna í þágu erlends stórveldis, ekki íslenzks almennings, sem er þó eigandi þessa sama Ríkisútvarps!

Jón Ásgeir Jóhannesson, hvers hjarta slær ekki bara uppi á lofti í Skaftahlíð (í gamla Lídó-húsinu, aðsetri 365), heldur líka í Brussel, sá maður á hins vegar Ingibjörgu Pálmadóttur, sem á 365 fjölmiðla, og þess vegna eru allir skriffinnar og skrafarar þar látnir vinna í þágu Evrópusambands-"hugsjónar" Jóns Ásgeirs! 

En Steingrímur J. Sigfússon á enn eftir að gera reikningsskil gerða sinna. Alþingi á ekki að vera honum griðastaður til að halda áfram að þjóna markmiðum Samfylkingarinnar og hennar yfirboðara.

* Sumir hafa verið að stinga upp á Katrínu Jakobsdóttur sem forsetaframbjóðanda í komandi kosningum! Þeir ættu að hafa ofangreint í huga, sbr. einnig þessa grein um hana: Vanhagar okkur um ESB-umsóknarkonu á Bessastaði? Katrín Jakobsdóttir snuðaði þjóðina og sveik kosningaloforð í ESB-máli.

 

VIÐAUKI: 

Indriði á Skjaldfönn um "kosningaloforðasvikarann mesta", Steingrím J.:

Ráð er að lesa orð gamals VG-félaga, Indriða Aðalsteinssonar, bónda á Skjaldfönn við Ísafjarðardjúp, í snarpri grein hans í Mbl. 24.2.2014: Opin­berunarbók Össurar. Þar segir hann m.a. (leturbr. hér):

• "En aftur til kosningavorsins 2009. Það tók ekki langan tíma fyrir sigur­vegarann S.J.S. að slökkva á vonum og væntum­þykju okkar þorra stuðnings­fólks VG til ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur. Í sjónvarps­umræð­um kvöldið fyrir kjördag hafnaði S.J.S. því algerlega, að til greina kæmi að óska eftir viðræðum um ESB-aðild. 
• Orðrétt sagði hann við alþjóð: „Það samrýmist ekki okkar stefnu og við höfum ekkert umboð til þess.“ Hálfum mánuði síðar lagði stjórnar­fleyið frá landi með Brussel fyrir stafni og aðildarumsókn sem leiðarljós. Nýjum og áður óþekktum hæðum Íslandssögunnar í kosningaloforðasvikum hafði verið náð." 

Og eftir smá-sprett um Jóhönnu segir Indriði:

• "Hinn stjórnar„leiðtoginn“ S.J.S. lét ekki sitt eftir liggja í vígaferlunum. Hann hrakti Lilju Mósesdóttur og Atla Gíslason úr flokknum og flæmdi Ásmund Einar til Framsóknar. Ruddi síðan Guðfríði Lilju frá þingflokks­formennsku. Að skipan Jóhönnu dró hann Jón Bjarnason úr ráðherrastól og gerði hvað hann gat að leggja Ögmund að velli í Kragaforvali. 
• Í ársbyrjun 2012 er stjórnin í raun búin að missa þingstyrk til að koma málum sínum fram, enda klókindi hvergi að finna hjá forkólfum hennar sem töpuðu öllum sínum orrustum. 
• En að sögn Össurar var stritast við að sitja, þó að ljóst mætti vera að því lengur sem þessi „fyrsta hreina vinstristjórn“ héldi út, því sárgrætilegra víti til varnaðar yrði hún um alla framtíð."

Þannig skrifa gamlir, trúir VG-menn um sinn fallna "leiðtoga". 

Jón Valur Jensson.