Hvar stendur frambjóðandi í 1. sæti D-lista í NV-kjördæmi gagnvart Evrópusambandinu?

 Teitur Björn Einarsson, að­stoð­ar­maður Bjarna Ben. og sonur hins virta og vinsæla Ein­ars Odds Kristjáns­sonar, gefur kost á sér í efsta sætið í kjör­dæmi föð­ur síns heit­ins. En hvar stendur hann í málum?

Teitur var 1. varaformaður SUS þegar hann ritaði grein með formanni SUS, Þórlindi Kjartanssyni, í Morgun­blaðið 18. desember 2008. Hún er hér, opin öllum til lestrar: Auðlindir, fullveldi og ESB.

Í greininni segja þeir unga sjálfstæðis­menn hafa verið "sammála landsfundum flokksins á síðustu árum og ályktað að aðild að Evrópu­sambandinu sé ekki í samræmi við hagsmuni Íslendinga," en þrátt fyrir það hafi þeir "viljað knýja á um breytingar í gjaldmiðla­málum. Við viljum að sóst verði eftir því að semja um tengingu við evru, eða annar gjaldmiðill tekinn upp einhliða eða í samstarfi við aðra," segja þeir.

Þeir tala bæði almennt um "kosti og galla" Evrópu­sambands­aðildar, en hugsun þeirra er einna skýrust í þessum málsgreinum (og hér feitletrar undirritaður mikilvægar staðreyndir):

"Það þarf einnig að ræða um mögulega framtíðarþróun Evrópu­sambandsins því þótt framtíðin sé óráðin og óviss geta stjórnmálamenn ekki skorast undan því að leggja dómgreind sína á hvernig hún verði. Evrópusam­band­ið er langt frá því að vera fullskapað í sinni endanlegu mynd. Það tekur stöðugum breytingum. Í því ljósi er þörf á opinskárri og heiðarlegri umræðu um þá þróun sem á sér stað í þá átt að sambandið taki á sig stöðugt sterkari mynd sambandsríkis.

Það þarf jafnframt að komast upp úr þeim hjólförum umræðunnar að aðildarumsókn að Evrópusambandinu sé einhvers konar töfralausn á skammtímavandamálum – klassísk íslensk redding. Svo er vitaskuld ekki. Aðild að Evrópu­sambandinu er heldur enginn björgunar­hringur sem við getum gripið í núna þegar siglingin er erfið, en hent frá okkur þegar betur viðrar. Þvert á móti væri um nánast óafturkræft skref að ræða ef af yrði. Það ber því að hafna allir skammsýni og óskhyggju varðandi hvað kunni að felast í aðild að Evrópusambandinu."

Í kaflanum Fullveldi þjóðarinnar áttu þeir svo mjög góðan sprett í þessum upphafs-málslið (aftur er feitletrað það, sem Fullveldisvaktin kann að meta):

"Við aðild að Evrópusambandinu þyrfti Ísland að undirgangast það skilyrði að lög Evrópusambandsins yrðu rétthærri en öll önnur lög á Íslandi. Jafnvel ákvæði stjórnarskrár þyrftu að víkja fyrir lögum Evrópu­sambandsins ef þannig bæri undir. Um þetta atriði er ekki deilt og á þessu yrðu engar undanþágur. Slíkt afsal á völdum þings og þjóðar er nokkuð sem ákaflega erfitt er að kyngja þótt reyndin sé sú að með samningnum um Evrópska efnahagssvæðið þarf Ísland hvort sem er að taka upp stóran hluta Evrópulöggjafar inn í sín eigin lög. Stóri munurinn er hins vegar sá að Ísland hefur undirgengist að taka eingöngu upp í landsrétt reglur Evrópusambandsins á þeim sviðum sem heyra undir samninginn, það er á sviðum sem snerta hinn sameiginlega markað. Það er því ljóst að aðild að Evrópusambandinu fæli í sér mjög verulegt afsal fullveldis og sérstaklega ef litið er til þeirrar þróunar að stöðugt er verið að setja fleiri málaflokka undir Evrópusambandið. Í núverandi kerfi er Ísland ekki skuldbundið til þess að fylgja með í þeirri þróun. Spurningin um aðild að Evrópu­sam­bandinu tekur því ekki aðeins til hvernig Evrópusambandið er byggt upp í dag heldur hvers konar sambandsríki Evrópusambandið verður eftir nokkur ár eða áratugi."

Þrátt fyrir þetta er ýmislegt í framhaldinu þess eðlis í greininni, að höfundar fara aftur að slá úr og í og eru jafnvel ekki með það 100% á hreinu, að sjávarútvegsmálin mæli einna sterkast gegn "aðild", segja að vísu: "Ísland er eina landið þar sem sjávarútvegur er slík undirstaða og eðlilegt er að við óttumst að sú staðreynd muni mæta takmörkuðum skilningi þegar fram líða stundir," þ.e.a.s. í Evrópusambandinu, ef landið gengi í það.

Þeir spá þar ennfremur í "endurskoðun á sjávarútvegsstefnu ESB," sem standi yfir, og bæta við: "Áhugavert verður að sjá niðurstöðu þeirrar vinnu, en vísbendingar hafa verið uppi um að þar kunni að miða í skynsamlegri átt. Vera má að íslenskur sjávarútvegur geti jafnvel staðið frammi fyrir auknum tækifærum við aðild að Evrópusambandinu."

Þetta er afar óraunsætt og þvert gegn öllu sem skynsamlegast verður talið og byggt á staðreyndum. Tvímenningarnir reynast þannig vera farnir að spá verulega í Evrópusambandið í stað þess að standa traustan vörð um fullveldið. Og á þá lund eru sjálf lokaorð þeirra í greininni:

"Ef Ísland sækir um aðild að Evrópusambandinu ætti í raun aðeins tvennt að koma til greina hvað varðar sjávarútveginn. Annaðhvort varanleg undanþága frá núverandi kerfi eða Evrópusambandið hanni nýtt og skynsamlegra kerfi sem Íslendingar geti fellt sig við."

Þetta eru fánýtar bollaleggingar og taka ekkert mið af því, hve hörð stefna ESB er í þessum málum, né af hinu, að með æðsta lagavald í höndum getur sam­bandið alltaf breytt málum eftir á. Þessi linkind tvímenninganna er ekki í stíl bjargvættarins réttnefnda, Einars Odds, sem starfaði fyrir vinnandi stéttir landsins og ekki sízt sjómenn og sjávarútveginn.

En sé leitað yngri heimilda um afstöðu Teits til Evrópusambandsins, má vitna til þess, að Vilborg G. Hansen hafði haustið 2012 skoðanakönnun meðal fram­bjóð­enda í prófkjöri Sjálfstæðis­flokksins, könnun sem Sigurður Sigurð­arson birti niðurstöðurnar úr HÉR, og þar kom í ljós, að Teitur Björn var einn þeirra 14, sem voru "á móti aðild að Evrópusambandinu og áframhaldandi viðræðum," en 5 aðrir frambjóðendur vildu ýmist "halda áfram viðræðum eða fresta þeim."

Í öðrum málum mun Teitur Björn vera heldur til vinstri í Sjálfstæðisflokknum, hann og hans fólk studdi til dæmis Guðna Th. Jóhannesson í forseta­kosn­ingunum, gegn fyrrverandi formanni flokksins, Davíð Oddssyni. Ennfremur studdi sama fjölskylda mótframboð Samfylkingarkonunnar Þóru Arnórsdóttur árið 2012 gegn fullveldis­sinnanum Ólafi Ragnari Grímssyni. (En hver fjár­magn­aði kostnaðar­sama kosninga­baráttu Þóru, hefur það verið upplýst?)

Þá mun Teitur vera eindreginn fylgjandi fjölmenningar­hyggjunnar, m.a. byggingar mosku í Sogamýri, á gömlu landi Viðeyjaklausturs. Mágur hans, Illugi Gunnarsson ráðherra, bætti um betur með því að styðja líka aðra mosku, þá "íslenzku" í Feneyjum, og veita til hennar tugum milljóna króna, enda þurftu fátækir á Íslandi ekki á þeim peningum að halda, sízt öryrkjar og eftirlaunamenn!

Próf­kjör Sjálfstæðisflokksins fer fram í Norðvesturkjör­dæm­i 3. sept­em­ber.

PS. Grein þessi er þáttur í því að fylgjast með afstöðu frambjóðenda fyrir komandi kosningar í Evrópusambandsmálum og umfram allt í fullveldismálum, eins og áður hefur verið gert fyrir forsetakosningar.

Jón Valur Jensson.

Teitur Björn gefur kost á sér

Auðsær vilji þjóðar

Er þetta ekki býsna auðsær þjóð­ar­vilji að afger­andi meirihluti í öll­um skoðana­könnunum sl. sjö ár hef­ur hafnað inn­göngu í Evr­ópu­sambandið?

Þetta sam­fellda tíma­bil hófst með skoðana­könn­un sem Capacent gerði fyr­ir hug­veit­una And­ríki fyr­ir sjö árum en sam­kvæmt henni voru 48,5% and­víg inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið en 34,7% henni hlynnt. Fram að því höfðu skoðanakann­an­ir ým­ist sýnt meiri­hluta hlynnt­an inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið, and­víg­an þeim ráðahag eða and­stæðar fylk­ing­ar hníf­jafn­ar.

Sam­kvæmt niður­stöðum nýj­ustu könn­un­ar­inn­ar, sem gerð var af MMR og birt 22. júlí, eru 55,5% and­víg því að ganga í sam­bandið en 24,7% hlynnt því. Ef ein­ung­is er tekið mið af þeim sem taka af­stöðu með eða á móti inn­göngu eru rúm 69% and­víg henni en tæpt 31% vill að Ísland gangi í Evr­ópu­sam­bandið. (Hjörtur J. Guðmundsson blm. í Mbl.is-frétt, tengill neðar).

Þessar hræringar frá Evrópusambandinu hafa jafnvel aukizt upp á síðkastið, því að "stuðning­ur við inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið [hefur] minnkað tölu­vert frá því í byrj­un þessa árs sam­kvæmt skoðana­könn­un­um MMR, þegar hann var 36,2%, eða um 11,5 pró­sentu­stig. Á sama tíma hef­ur andstaðan við inn­göngu í sam­bandið auk­ist úr 47% í 55,5% eða um 8,5 pró­sentu­stig," eins og segir í sömu fréttarskýringu Hjartar.

"Nú er lag!" hefði einhver sagt við slíkar aðstæður, þ.e.a.s. fyrir ríkisstjórnina til að leggja á ný fram þingsályktunartillögu um að draga ESB-umsóknina form­lega til baka. Þótt það yrði hennar síðasta verk, þá væri þar ekki til einskis unnið. Og með samþykkt þeirrar tillögu hefði þingið og stjórnarflokkarnir loks­ins tekið á sig rögg og markað sér stöðu með þjóðinni, sem svo lengi hefur hafnað Evrópusambandinu.

Jón Valur Jensson.

Evrópusambandinu hafnað í sjö ár

Það mættu fleiri pakka niður sínum innlimunar­hugmyndum

Eftir langþráð brotthvarf Breta úr Evrópu­sam­band­inu er mörgum enn ljósara en áður, að Ísland á þangað ekkert erindi. Utan­ríkis­við­skipti Íslendinga við Breta námu 240 millj­örð­um króna árið 2014. ESB mun tapa meira á Brexit en Bretar sjálfir, sem geta unnið upp lakari samkeppnisaðstöðu á meginlandinu með nýju frelsi til eigin viðskiptasamninga við önnur lönd, þ. á m. Kanada og mörg önnur gömul samveldislönd, að ógleymdum Bandaríkjunum og löndum Asíu og Suður-Ameríku.

En það er ekki að undra, að Fréttablaðið hefur allt á hornum sér varðandi bæði Brexit og Boris Johnson, hinn nýja utanríkisráðherra Breta! Brexit er meiri háttar áfall fyrir "Evrópuhugsjón" Brussel-manna og harðra innlimunarsinna á Íslandi, og eftir því eru upphrópanirnar og særingarnar sem berast jafnt úr Skaftahlíðinni sem frá ESB-pótintátum ýmsum, m.a. utanríkisráðherra Frakka -- og ekki í minna mæli frá býrókratíumni íParís eftir því sem áhugi franskrar þjóðar hefur aukizt á hennar eigi Frexit!

Jón Valur Jensson.

Pakkaði fjögurra ára ESB-vinnu niður

Hvaðan fær "Viðreisn" fé til kostnaðarsams rekstrar síns?

Flokkurinn, sem hefur að mark­miði að gera Lýðveldið Ísland að litlu tann­hjóli í risa­verki er­lends stór­veldis, hefur staðið fyrir dýr­um sam­kom­um, m.a. í Hörpu, og ræð­ur sér nú vel laun­aðan fram­kvæmda­stjóra. Hvernig er allt þetta fjár­magnað, sem og auglýs­inga­starfs­emi og rekstur skrif­stofu? Hver eru félags­gjöld í Viðreisn, og hve margir eru skráðir félagar? Hvaða fyrirtæki styrkja flokkinn og um hve mikið fé?

Það er sérstök ástæða til að ganga eftir slíkum upplýsing­um þegar um er að ræða svo óþjóð­legan flokk sem vinn­ur að því að stór­skerða fullveldi Íslands.

Tveir af leiðtogum Viðreisnar, Benedikt Jóhannesson og Jón Steindór Valdi­mars­son, voru einnig í fremstu röð á meðal forsvarsmanna í "Áfram"-hópnum svo­kallaða, sem hamaðist í baráttu fyrir Icesave-svika­samningunum. Hópurinn var um þúsund sinnum betur fjármagn­aður en varnar­samtök grasrótar­manna, Samstaða þjóðar gegn Icesave, sbr. þessar upplýsingar um hópinn með nafninu fáránlega á vefsíðu Samstöðu þjóðar, þar sem Loftur Altice Þorsteinsson verkfræðingur ritaði m.a.:

• Skömmu eftir stofnun Áfram-hópsins bárust fréttir af því, að heldstu styrktaraðilar Icesave-vinanna væru Samtök fjármálafyrirtækja (SFF), Samtök atvinnulífsins (SA) og Samtök iðnaðarins (SI). Sem start-gjald veittu þessi samtök Áfram-hópnum milljón krónur, hvert fyrir sig. Alls munu styrkir sem Áfram-hópurinn þáði hjá fyrirtækjum og almanna-samtökum hafa numið 20 milljónum króna. Til samanburðar fekk Samstaða þjóðar gegn Icesave um 20 þúsund krónur frá fyrirtækjum og almanna-samtökum.

Já, göngum eftir því, hvort hér er kannski um sömu styrktaraðila að baki "Viðreisnar" og "Áfram"-hópsins eða hvort Evrópusambandið sjálft eða undir­stofnanir þess standa að því að ausa fé í þennan nýtilkomna flokk eða láta e.t.v. leppa til þess íslenzka aðila; kjósendur eiga rétt á að verða upplýstir um það -- og fyrir næstu kosningar, ekki löngu síðar!

Hér er partur af áliti Jóhannesar Ragnarssonar, vinstri manns og alþýðusinna:

Þessi svokallaða Viðreisn, sem gerð er út af kapítalisma­elskandi brask­ara­stömpum með ESB-glýju, á að sjálfsögðu ekkert erindi inní íslensk stjórnmál, ...

Hvaðan ,,Viðreisnarflokknum", sem ekkert er nema nafnið eitt, koma aurar til að ráða rándýra starfsmenn væri fróðlegt að vita, en ljóst er að alþýðu­fólk hefir ekki efni á svona flottræfilshætti og spjátrungsskap.

Það eru ekki allir jafn-skorinorðir og Jóhannes, en jafnvel flestir á meðal þeirra, sem hlynntir eru markaðshagskerfi og vilja veg Íslands sem beztan, geta verið sammála því, að samtök um að afsala okkur æðsta fullveldi í löggjafar-, stjórn­ar­fars- og dómsmálum og eigin stýringu landsins á viðskipta­samningum við aðrar þjóðir, eiga ekkert erindi á Alþingi við Austurvöll. Við Íslendingar höfum enga köllun til þess -- með verðmætar auðlindir okkar og stoltir af fengnu frelsi -- að verða langminnsta og ráðaminnsta þjóðin í hinu valdfreka Evrópu­sambandi.

Jón Valur Jensson.

Birna framkvæmdastjóri Viðreisnar

Hættulegar hugmyndir varðandi þjóðar­atkvæða­greiðslur og fullveldis­framsal

Stjórn­ar­skrár­nefnd er skipuð 8 fulltrúum þingflokkanna, sem halda fast um völd sín, og for­manni úr for­sætis­ráðu­neyti. Þess­ir UNDAN­SKILJA "lög sem sett eru til að fram­fylgja þjóðrétt­ar­skuld­bind­ing­um" frá þjóðar­atkvæða­greiðsl­um! Þingið eigi bara að ráða þeim málum sjálft, án þess að spyrja þjóðina! - eins og líka fjár­lögum, fjár­auka­lögum og lögum um skatta­mál­efni.

Þessi "lög, sem sett eru til að fram­fylgja þjóðrétt­ar­skuld­bind­ing­um", yrðu t.d. lög um að Ísland yrði gert að aðildarríki Evrópusambandsins! Já, eins og hjá ESB-sinnuðum "stjórnlaga­ráðs­mönnum" er hér sama undan­tekn­inga­ákvæðið frá fyrirhugaðri stjórnar­skrár­grein um þjóðar­atkvæða­greiðslur! -- ekki megi leggja hinar afdrifa­ríkustu stjórn­laga­breytingar í allri lýðveldis­sögunni undir dóm þjóðar­innar! 

Ætlum við að treysta þessum sex flokkum -- og þessum fjórum fulltrúum stjórnar­flokkanna og fjórum frá stjórnar­andstöðu­flokkunum -- fyrir framtíð og fullveldi íslenzkrar þjóðar, þegar við sjáum nú þessi vinnubrögð þeirra?

Er ekki full þörf á andstöðu fullveldissinnaðra þingmanna (sem eru margir hverjir í stjórnarflokkunum, þótt ekki séu þar allir heilir með fullveldinu) við þetta atriði í tillögum stjórnarskrárnefndar? Þeir skulu vita, að þeir verða ekki afsakaðir eftir á með því, að nefndin, ekki þeir, hafi borið ábyrgð á frumvarpi þessa efnis.

Ramm-flokkspólitísk stjórnarskrárnefnd hefði betur setið heima en að bjóða íslenzkri þjóð upp á þessa tillögu. Hættan er líka sú, að málskotsréttur eða synjunarvald forsetans verði í framhaldi af þessu afnumið með þeirri fölsku réttlætingu, að bein áhrif minnst 15% kjósenda til að knýja fram þjóðar­atkvæða­greiðslu eigi að nægja sem öryggisventill gegn ólögum; en alveg er ljóst, að þjóðrétt­ar­skuld­bind­ing­ar eins og þær, sem áður var getið, fengjust EKKI lagðar undir þjóðar­atkvæði samkvæmt þessum nýju stjórnar­skrár­tillögum.

Svo er einnig hætt við því, að ESB-sinnaður forseti myndi ekki nýta vald­heim­ild sína skv. 26. grein stjórnar­skrárinnar til að vísa málinu til úrskurðar þjóðar­innar. Þá stæði sama þjóð uppi varnar­laus gagn­vart vilja kannski naums meiri­hluta alþingis­manna.

Úr því að verið er að vinna á annað borð að endur­skoðun mikilvægra ákvæða stjórnar­skrár í málum sem þessum, þá er vitaskuld fyllilega tímabært að setja þar inn skýrt ákvæði um að til framsals ríkisvalds eða afsals fullveldis til erlends yfirvalds skuli lágmark þrír fjórðu alþingismanna hafa samþykkt þá tillögu, eins og líka er kveðið á um í 115. gr. norsku stjórnarskrárinnar, að því viðbættu, að við slíka atkvæðagreiðslu skuli minnst tveir þriðju þingmanna vera viðstaddir (eins og einnig er kveðið á um í norsku stjórnarskránni). Þar að auki skuli hliðstæðs meirihluta krafizt við þjóðar­atkvæða­greiðslu um sama málefni. Ekki verði gefið neitt færi á því að sniðganga þjóðina við slíka ákvörð­un um skerðingu fullveldis lýðveldisins.

Jafnvel nýkjörinn forseti landsins, Guðni Th. Jóhannesson, sem tekur við völdum 1. ágúst, lét þau orð falla í kosningabaráttu sinni, að hann álíti eðlilegt, að krafizt verði aukins meirihluta við ákvarðanir um framsal fullveldis. Þetta sagði hann i viðtalsþætti á Útvarpi Sögu. (nánar á eftir)

Jón Valur Jensson.

15% geti knúið fram þjóðaratkvæði

Draumur Brussel-bossa rætist um stofnun ESB-hers

Þeir vita sem er, að ekki er tekið mikið mark á herlausu stórveldi. 

ESB-þingið samþykkti í dag að stofna nýj­an landa­mæra­her og á hann að taka á flótta­manna­vand­an­um: standa vakt­ina á landa­mær­um landa á borð við Grikk­land og Ítal­íu frá og með sept­em­ber á þessu ári. Mbl.is segir frá í nýrri frétt.

Stofn­un landa­mæra­hers­ins var samþykkt með 483 at­kv. gegn 181. 48 sátu hjá.

Nokk­ur ríki Evr­ópu­sam­bands­ins hafa á und­an­förnu miss­eri tekið upp landa­mæra­eft­ir­lit að nýju, en það hafði verið aflagt eft­ir að Schengen-sam­starfið tók til starfa. Er það vegna flótta­manna­straums­ins, en rúm­lega ein millj­ón flótta­manna og inn­flytj­enda hef­ur komið til Evr­ópu frá því í árs­byrj­un 2015.

Samþykkt Evr­ópuþings­ins í dag fel­ur í sér heim­ild­ir ríkja til þess að sjá áfram um eft­ir­lit á landa­mær­um sín­um, en þau geta nú kallað eft­ir neyðar­aðstoð úr landa­mæra­hern­um sem mun telja a.m.k. 1.500 landa­mæra­verði. (Mbl.is)

Greinilega hefur það haft mikil áhrif, að leiðtogar ESB-ríkja eins og Þýzkalands og Svíþjóðar buðu flótta­menn velkomna til landa sinna. Svíar sögðu alla sýr­lenzka flóttamenn velkomna að vera til fram­búðar, jafnvel þótt friður kæmist á í Sýrlandi, en svo neyddust sósíaldemókratar til að snúa við blaðinu, þegar þeir réðu ekki lengur við aðstreymið. Og ýmsar ESB-þjóðir kunna Angelu Merkel litla þökk fyrir að hafa átt sinn stóra þátt í að hleypa af stað flóttamanna­straumn­um yfir Eyjahaf og Miðjarðarhaf.

Og nú dugar ESB-ríkjum ekkert minna en 1500 manna ESB-landamæraher auk þeirra eigin löggæzumanna! Hafi þetta ekki verið skipulagt frá upphafi, ber það naumast vitni um mikla fyrirhyggju.

En hér hyggja eflaust ýmsir ESB-valdamenn gott til glóðarinnar að nýta sér í vaxandi mæli valdheimildir Lissabon-sáttmálans um stofnun og rekstur ESB-hers, á landi, lofti og legi.

Jón Valur Jensson.

ESB stofnar landamæragæslu

Verður tyrknesk ESB-aðild leið margra til að breiða út hryðjuverk í Evrópu?

Illt er í efni í Evrópusambandinu, ef Tyrkjastjórn tekst að fá þar "aðild". Nýjasta frétt af Erdogan er sú, að hann segir flóttamenn kunna að fá þar ríkis­borg­ara­rétt, 2,7 milljónir sýrlenzkra! Þeir yrðu því ásamt tæp­lega 80 milljónum Tyrkja full­gildir ESB-borg­arar með ferða-, dvalar- og atvinnu­frelsi um stóran hluta Evrópu, ef Erdogan verður að ósk sinni um aðild að Evrópu­sambandinu, en honum var einmitt gefinn ádráttur um það þegar samningarnir dýrkeyptu og fáránlegu voru gerðir milli Brusselvaldsins og Tyrklands um flótta­manna­vandann.

Án efa hafa margir fylgismenn hryðjuverka­samtaka laumazt með flótta­mönnum til Tyrklands eða eiga eftir að gera það. Ráðamenn í Berlín og Brussel hafa samt flotið sofandi að feigðarósi í þessum málum öllum.

Óvíst er enn um framgang þessarar hugmyndar Erdogans, sjá um það frétt Rúv, en óneitanlega gæti hún reynzt hættuleg öryggi Evrópubúa, þ.m.t. Íslendinga.

Jón Valur Jensson.

Helmut Kohl mælir gegn því að skellt verði hurðum á Breta

  Ólíkt ýmsum Brussel­mönnum, sem brugðizt hafa ókvæða við BREXIT Breta, brýn­ir hinn aldni og vísi Helmut Kohl (Þýzka­lands­kanzl­ari 1982-98) leiðtoga Evr­ópu­sam­bands­ins til að sýna Bret­um ekki óþarfa hörku og þrýsta ekki of fast á þá eft­ir ákvörð­unina um að yf­ir­gefa sam­bandið. Hann hvetur þá til að „vinna ekki í of mikl­um flýti“ í kom­andi samn­ingaviðræðum við brezk stjórn­völd.

Kohl, sem barðist á tí­unda ára­tug síðustu ald­ar fyr­ir nán­ari sam­vinnu Evr­ópu­sam­bands­ríkja á sem flest­um sviðum, seg­ir í viðtal­inu að það yrðu „risa­stór mis­tök“ af hálfu Evr­ópu­sam­bands­ins að skella [hurð]­­um á Breta. Þjóðin þurfi tíma til þess að ákveða hver næstu skref séu.

Hann kall­ar jafn­framt eft­ir því að Evr­ópu­sam­bandið slaki nú á og taki „eitt skref aft­ur á bak áður en það tek­ur tvö skref fram á við“ á hraða sem sé viðráðan­leg­ur fyr­ir öll aðild­ar­rík­in. (Mbl.is)

Hann er hér greinlega málsvari málamiðlunar og skilnings og gott ef ekki hygginda, honum gezt ekki að þeirri hugmynd, að tækifærið verði nú notað til að láta kné fylgja gegn Bretum og fjarlægja Evrópu­sambandið enn meira frá þeim Evrópu­mönnum sem hafa viljað hægja á samruna­ferlinu eða leyfa ríkj­unum að endu­rheimta meira af sínu skerta fullveldi:

Í stað þess að stíga skref í átt til auk­inn­ar miðstýr­ing­ar ættu leiðtog­ar sam­bands­ins að hafa það í huga að aðild­ar­ríki sam­bands­ins séu mis­mun­andi, [segir Kohl] að því er seg­ir í frétt The Guar­di­an.

Hin sér­staka staða Bret­lands inn­an Evr­ópu­sam­bands­ins hafi ávallt verið erfitt og krefj­andi viðfangs­efni. Hún ætti hins veg­ar ræt­ur að rekja til sögu lands­ins. Virða þyrfti það. „Hún er líka hluti af fjöl­breyti­leika Evr­ópu,“ bætti hann við.

Virkjun 50. greinar Lissabonsáttmálans um útgöngu ríkis úr sambandinu getur tekið tvö ár og nægur tími til stefnu til að aðlagast hinum nýja veruleika. Engu að síður láta menn stóryrðin falla, eins og heyrzt hefur frá Brussel, Spáni og víðar að og sjá mátti á skrifum ýmissa álitsgjafa í Fréttablaðinu í morgun. Þá er gott að líta fremur til hins reynda manns, Helmuts Kohl, sem róar hér samherja sína og mælir gegn mestu öfgunum sem uppi hafa verið í röðum ESB-sinna. Dómsdagsspár þeirra eru ekki þumlungi nær sannleikanum en verstu spár Icesave-sinna á Íslandi árið 2009 -- spár sem aldrei rættust!

Jón Valur Jensson.

Sýni ekki Bretum óþarfa hörku

Endalaust reyna ESB-sinnar, á Bretlandi sem Íslandi, að halda áfram róðrinum í gremju sinni yfir Brexit. Rúv í sorgarlit!

Vesalings þingmaðurinn Dav­id Lammy, Verka­manna­flokknum, á ekki annað svar við Brexit-þjóðar­at­kvæðagreiðslunni á fimmtu­dag­inn en að óvirða hana. Átti hún þó að ákvarða um framtíð Bret­lands í eða utan Evr­ópu­sam­bandsins.

Seg­ir hann að mál­flutn­ing­ur þeirra sem hafi viljað úr sam­band­inu væri þegar að liðast í sund­ur og sum­ir óskuðu þess að hafa ekki kosið með því.

Þetta eru engin rök gegn nærri 1,3 milljónar meirihluta, enda hefur fjöldi manns áttað sig á því eftir á, að gróflega voru notuð fjarstæðukennd hræðslurök gegn úrsögninni, og voru þau engu skárri en Norður-Kóreu-einangrunarrök fylgis­manna Icesave á Íslandi.

Þrjátíu og þrjár og hálf milljón Breta tók þátt í atkvæðagreiðslunni, 71,8% atkvæðisbærra, og er það hæsta hlutfall þeirra í kosningum allt frá kosningu til brezka þingsins 1992 (BBC).

Brezki Verkamannaflokkurinn ætti nú fyrst að reyna að komast í sátt við sjálfan sig (samanber þessa frétt), áður en hann fer að taka lýðræðislegt vald frá almenningi.

En fóstbróðir þessarar ESB-eftirlegukindar í Verkamannaflokknum er meðal annarra Árni Páll Árnason í Samfylkingunni sem leggur ekki meira upp úr lýðræðinu, sem þarna býr að baki, en svo, að hann kallar það „furðuflipp“ af Cameron, forsætisráðherra Breta, að leyfa þessu að gerast! 

Menn hafa einnig veitt athygli undarlegum viðbrögðum Fréttastofu Rúv við tíðindunum frá Bretlandi. Þar hafa fréttamenn allt á hornum sér varðandi afstöðu almennings og voru reyndar í sorgarsjokki strax á föstudagsmorgun, eins og glöggt mátti heyra á fréttamönnum og dagskrárgerðarfólki þar!

Rúvarar finna ýmislegt sér til sárabóta eða öllu heldur til að bíta frá sér: slá því til dæmis upp, að Donald Trump sé ánægður með niðurstöðuna (og þá eigi hún náttúrlega ekki að geta verið góð, skv. forskriftum Rúv), ennfremur séu ISIS-samtökin ánægð með útkomuna! Engin uppsláttarfrétt um aðal-niðurstöðuna finnst á vefsíðu Rúv um Evrópusambandsmál, þess í stað reynt að hjakka í öllu því sem Rúvurum þykir við hæfi til að varpa rýrð á þessa ákvörðun almennings. Það er ekki eins og Rúv geti verið hlutlaust í þessu máli, svo heiftarlega hlutdrægir eru starfsmenn þess. Það hafa þeir einmitt verið líka gagnvart viðleitni sjálfstæðissinna á Íslandi til að bægja frá okkur ásókn ESB-þjóna í að gera land okkar að undirlægju Brussel-valdsins, og eiga þessir fjölmiðlamenn þó að heita starfsmenn lýðveldisins, ekki evrópska stórveldisins!

Jón Valur Jensson.

Vill hunsa þjóðaratkvæðið

Naumur meirihluti, síðast er fréttist, fyrir BREXIT - og íslenzkar hliðstæður ofurmæla-umræðu

Spennan er í hámarki í Bretlandi: allt virðist geta gerzt: úrsögn úr Evr­ópu­sam­bandinu eða naumur sigur ESB-manna, en nýjustu tvær skoð­ana­kann­anir sýna að 45% vilji að Bret­land segi skilið við Evr­ópu­sam­bandið, en 44% vilja landið áfram inn­an sam­bands­ins (könnun fyr­ir­tæk­is­ins Op­ini­um), og skoð­ana­könn­un fyr­ir­tæk­is­ins TNS sýnir 43% hlynnt því að yf­ir­gefa Evr­ópu­sam­bandið, en 41% hlynnt áfram­hald­andi veru inn­an þess. (Mbl.is)

Hálfgerðar dóms­dags­spár hafa verið í fyrir­sögnum brezkra fjölmiðla margar síðustu vikur, en þetta er í raun mjög sambærilegt við endemis-hrakfara­spár manna eins og Gylfa Magnússonar, prófessors og ráðherra, Þórólfs Matthías­son­ar, prófessors og mikils ESB-sinna, og dr. Guðna Th. Jóhannes­son­ar, dósents í sagnfræði, vegna Icesave-málsins --- allir töldu þeir stórháska­legt fyrir Íslendinga að segja NEI við Svavarssamningnum um Icesave (!) og að það hefði kostað okkur einangrun og eymd (sem enginn hefur þó upplifað!). Hefur rétti­lega verið bent á þessa hliðstæðu ofurmælamanna í löndunum tveimur í Stak­steinum Morgunblaðsins.

Í báðum tilvikum virðist ætlunin hafa verið að hræða heilar þjóðir til að taka afstöðu á grundvelli ofurhræðslu. Þegar frá líður og raunverulegar afleiðingar atkvæða­greiðslunnar í Bretlandi liggja fyrir, þá er mjög líklegt, að þeir þing­menn og ráðherrar, hópar, fjöl­miðlar og stofnanir, sem með mestum ýkjum spáðu fyrir um afleið­ingarnar, verði teknir á beinið fyrir ábyrgðar­leysi, að efna til múgæsinga og blekkja kjósendur.

Það má segja, að hliðstæðir fullyrðingasmiðir hér á landi ættu að minnsta kosti að biðjast afsökunar, en sæta ella almennum átölum. En merkilegt nokk hafa þeir bara haldið sínu striki, einn þeirra (sá síðastnefndi, sem sagði að við myndum einangrast eins og Norður-Kórea og Myanmar herforingjanna) hefur jafnvel boðið sig fram til að verða forseti landsins! -- þaggað niður í einum mótframbjóðanda sínum og hnjóðað í hann fyrir að minnast á þessi mál opin­berlega, eins og sá hefði brotið velsæmis- og veizlu­reglur ("Davíð, hefurðu enga sómakennd?!" eru hans fleygu orð, sem nægðu til að stöðva umræðuna), en dr. Guðni á enn eftir að gera fræðilega grein fyrir rökum síns máls. Við bíðum og vonum!

Jón Valur Jensson.

Fleiri vilja úr Evrópusambandinu