Össur Skarphéðinsson getur varla beðið eftir að sækja um neyðarlán hjá ESB

Nýlega fengu utanríkisráðherrarnir Erato Kozakou-Marcoullis og Össur Skarphéðinsson að vera saman á mynd fyrir fjölmiðla á Íslandi og ef til vill á Kýpur, sem nú fer með formennsku í ráðherraráði ESB.

Það drýpur gleðin af ráðamönnum Kýpur yfir að fara fyrir ráðherraráði ESB. Þetta er sú staða, sem Össur og margan íslenskan kratann dreymir um komist í. Þá er hægt að halda alls konar fundi og segja alls konar hluti á launum, sem fær sjálfan Má Seðlabankastjóra að líta út sem lágtekjumann til samanburðar.

Erato Kozakou-Marcoullis, hefur alla ástæðu til að vera glöð. Kýpverjar leita nefnilega eftir neyðaraðstoð frá björgunarsjóði evrunnar og seðlabankastjóri Kýpur telur að fjármálakerfi landsins fari á hausinn ef neyðaraðstoðin berist ekki fljótlega.

Ekki tók það mörg ár hjá Kýpur í ESB-dýrðinni að ná þessu markmiði.

Þetta er tízkan hjá ESB – að betla peninga hjá neyðarsjóði evrunnar eða fara á hausinn.

Núna vill Kýpurráðherrann, að litlu löndin myndi bandalagið á kúpunni.

Íslenskir kratar geta ekki vatni haldið af hrifningu og flýtir það för þeirra að gráttunnunum í Brussel.

Eins og nýja slagorð ESB-sinna segir:

"Betra að betla í Brussel en gera handtak sjálfur."

gs 

Utanríkisráðherra Kýpur í heimsókn

Eina trygging eldri þorska er sjávarlögsaga Íslendinga

Væri ekki kjörið að finna sí svona 100 þorska á miðjum aldri og eldri og senda til Maríu Damanaki sjávarútvegsráðherra ESB? 

Hún gæti þá velt því fyrir sér, hvort hún teldi þorskana vera til marks um ránveiðar Íslendinga, þótt í eigin sjávarlögsögu væri (eftirlifandi eldri þorskar ESB í Norðursjó gætu ef til vill hafa tekið upp á því að bregða sér í ellilífeyrisferðalag til lögsöguparadísar Íslendinga).

María Damanaki gæti líka talið þetta til marks um ófullkomnar fiskimælingar sérfræðinga sambandsins í York, að fleiri þorskar yfir fermingu hafi fundist á lífi en þessir hundrað, sem prófessor Callum Roberts fann í Norðursjó.

Síðast kæmi henni sjálfsagt til hugar, að sjávarlögsaga Íslands eru haldbær fiskimið, sem Íslendingar nytja í sátt og samlyndi við samfélag þorska, bæði yngri þorska sem og þroskaða þorska og þá sér í lagi þá, sem komnir eru af léttasta skeiði.

Morgunblaðið hefur góð sambönd í þorskaheimum og sat falleg fyrirsæta fyrir á myndinni, sem birtist með fréttinni. Ekki var getið um aldurinn en tekið fram, að fyrirsætan var ekki úr Norðursjó.

Þorskafyrirsæturnar okkar eru fallegar enda ættaðar frá gómsætum Íslandsmiðum, þar sem mikið er af unglegum þorskum þrátt fyrir aldur.

Fullveldi.blog.is biður rannsóknarstofuna í York, sem fann þessa síðustu 100 eftirlifandi eldri þorska í Norðursjó, að skila góðum kveðjum til þeirra og færa þeim eintak af 600 síðna skýrslu Seðlabanka Íslands svo þeir geti kynnt sér kosti evrunnar sem gjaldmiðil á þurru Norðursjávarlandi, áður en togarar ESB fiska þá upp og henda dauðum aftur í hafið. 

Færri en 100 eldri þorskar í Norðursjó

Fólk í Evrópu að vakna upp við martröð evrunnar

Alls staðar að í Evrópu berast niðurstöður skoðana- og álitskannana, sem allar sýna vaxandi óánægju með evruna, ESB og efnahagsástandið. Skiptir engu máli, hvort þær koma frá Svíþjóð, Þýzkalandi, Spáni eða Grikklandi, allar benda þær í sömu átt: fólk er að vakna upp við martröð evrunnar. Að Þjóðverjar í svo ríkum mæli, sem nú mælist, eða um 65% telja, að þeir hefðu haft það betra án evrunnar er nýtt met. Þar með er Þýzkaland komið á hæla Póllands, Svíþjóðar og Bretlands en tæp 90% Breta, 84% Svía og rúm 70% Pólverja telja sig betur komin að vera án draumfara á borð við evruna. Það, sem gæti breytt myndinni, er ef Spánverjum og Portúgölum hafi magnast svo reiðin að þeir nái að fella hið nýja met Þjóðverja.

Evran var tekin upp með lúðrablæstri og fögrum ræðum ár 2000 og er rúmum áratug síðar orðinn harmleikur fátæktar og atvinnuleysis í Evrópu. Reiði almennings á eftir að vaxa enn, þegar hann skilur að ólýðræðisleg vinnubrögð ESB eru meðvituð hönnun á teikniborði arkitekta ESB. Nú ætlar framkvæmdastjórnin að stjórna fjárlögum ríkjanna í nýju ríki og byrjað er á að komast yfir peninga skattgreiðenda með hinu nýja bankasambandi evrunnar.

Anders Borg, fjármálaráðherra Svía, hefur stappað niður fæti og sagt hingað og ekki lengra. Í viðtölum í Svíþjóð og Finnlandi hefur hann lýst þessu markmiði ESB sem "óraunhæfu og óhæfu." Hann ásakar ESB um að vilja koma bankavandamálum yfir á skattgreiðendur landa, sem ekki hafa evru sem gjaldmiðil og það án þess, að viðkomandi ríki geti greitt atkvæði um þær ákvarðanir, sem teknar eru. 

Á sama tíma og fólk vaknar upp – og sú mynd verður sífellt skýrari, að íbúar ESB eru búnir að fá sig fullsadda af gjörsamlega misheppnuðu ævintýri, þá lemur framkvæmdastjórn ESB hausnum við steininn og heldur áfram á brautinni að stórveldinu. José Manuel Barosso heldur ræðu um að mynda Sambandsríki, sem ekki á að vera neitt stórveldi heldur bara eitt sameiginlegt ríki ríkjanna í Evrópusambandinu. Framkvæmdastjórn ESB vinnur fullum fetum að því að útrýma því, sem eftir er af lýðræðinu í Evrópu.

Skoðanakannanir sem þessi, sem þýzka Bertelsmann-stofnunin hefur gert staðfesta allar þennan bitra sannleika fyrir íbúa Evrópulandanna./gs

Telja sig betur setta án evrunnar

Fullveldisframsal til Evrópusambandsins er tilgangurinn með 111. grein tillagna "stjórnlagaráðs"

ESB-innlimunarsinnar í s.k. stjórnlagaráði, sem störfuðu þar í umboði 30 lögbrota-þingmanna, voru nægilega öflugir til að koma þar í gegn fisléttu, áróðurshljómandi ákvæði um fullveldisframsal til Evrópusambandsins (það er það eina, sem þeir meina með 111. grein sinni*), ákvæði sem fer fram hjá flóknum, margvíslegum fyrirstöðum núverandi stjórnarskrár gegn fullveldisframsali. Tókst þeim að narra þar með sér alla aðra í "ráðinu"! Er það makalaus vísbending um vanhæfi þessa illa undirbúna hóps til stjórnarskrárgerðar.

Þetta eru lokaorðin í grein, sem nýbirt er hér og ástæða er til að minna á: Sannleikann segja Nigel Farage og félagar um fráleitt ofríki Evrópusambandsins gagnvart Íslandi.

Hér má ennfemur minna á, að stjórnlagaráð var bæði umboðslaust frá þjóðinni og ólögmætt; skipan þess gekk jafnvel í berhögg við ákvæði stjórnarskrárinnar um aðgreiningu hinna þriggja sviða ríkisvaldsins, en þar fyrir utan braut hún í bága við almenn kosningalög og lögin um stjórnlagaþing, sem í fullu gildi voru, þegar alþingismennirnir 30 tóku sína ólöglegu ákvörðun.

* Tilgangurinn var ekki að ganga í neitt annað yfirríkjabandalag en ESB.

Jón Valur Jensson. 

Sannleikann segja Nigel Farage og félagar um fráleitt ofríki Evrópusambandsins gagnvart Íslandi

Þingmenn Brezka sjálfstæðisflokksins harma tilraunir Evrópusambandsins til að tryggja sér ítök á Íslandi í „gegnum samblöndu af fjármunum, diplómatísku ráðabruggi og blygðunarlausum hótunum,“ að sögn hins einarða Nigels Farage, leiðtoga flokksins. Flokkurinn (UK Independence Party) "hafnar lögmæti valds Evrópusambandsins til þess að setja hvers kyns lagasetningu og þar af leiðandi greiðum við atkvæði gegn öllum tillögum framkvæmdastjórnar sambandsins að lagasetningu," segir hinn sami Nigel Farage í samtali við blaðamann Mbl.is.

Sl. miðvikudag voru greidd atkvæði um refsiaðgerðir ESB gegn ríkjum sem sambandið telur stunda ósjálfbærar fiskveiðar. 659 greiddu atkvæði með þessari árás á íslenzkt fullveldi í eigin efnahagslögsögu, 8 sátu hjá, og aðeins 11 greiddu atkvæði gegn þessu. Af þeim ellefu voru níu þingmenn Brezka sjálfstæðisflokksins. Við eigum því hauk í horni í Nigel Farage og félögum hans í þeim flokki. Svo sannarlega er kominn tími fyrir Íslendinga að ljá eyra hinum bráðsnjöllu, leifturhvössu og unaðslega áheyrilegu ræðum þessa merkilega manns á Evrópusambandsþinginu. Hann telur ekki eftir sér að segja æðstu ráðamönnum þar til syndanna fyrir þeirra margvíslegustu óknytti og yfirgang.

Sjáið hér sannleikann sagðan hreinan og tæran í orðum vinar okkar, Nigels:

• „Í þessu tilviki var ennfremur ánægjulegt fyrir okkur að lýsa yfir stuðningi okkar við Íslendinga sem sjálfstæða og fullvalda þjóð og við sjálfsagðan og óafsalanlegan rétt íslensku þjóðarinnar til þess að stunda fiskveiðar í eigin efnahagslögsögu."

Óafsalanlegur er sá réttur, eins og hann segir, en svikarar okkar á meðal vilja afsala honum til stórveldis.

Við svikurum er oft hægt að sjá, en það fer í verra, þegar skilningslausir eða óupplýstir sakleysingar gerast nytsamir málstað svikara, jafnvel sumir hverjir þvert gegn eigin vilja. Eru það mikil og þung örlög þjóða, ef og þegar atkvæði eða atfylgi slíkra ríður baggamun til að hnekkja réttarstöðu þeirra eigin landa.

Evrópusambandsinnlimunarsinnar í s.k. stjórnlagaráði, sem störfuðu þar í umboði 30 lögbrota-þingmanna, voru nægilega öflugir til að koma þar í gegn fisléttu, áróðurshljómandi ákvæði um fullveldisframsal til Evrópusambandsins (það er það eina, sem þeir meina með 111. grein sinni), ákvæði sem fer fram hjá flóknum, margvíslegum fyrirstöðum núverandi stjórnarskrár gegn fullveldisframsali. Tókst þeim að narra þar með sér alla aðra í "ráðinu"! Er það makalaus vísbending um vanhæfi þessa illa undirbúna hóps til stjórnarskrárgerðar.

Jón Valur Jensson. 

Ánægjulegt að styðja Íslendinga

Reglugerðir ESB skapa óhjákvæmilega næsta hrun

 

Daniel Hannan

er blaðamaður og rithöfundur og hefur verið þingmaður Íhaldsflokksins í Bretlandi fyrir Suðaustur England síðan 1999. Hann talar frönsku og spönsku og elskar Evrópu en trúir því, að Evrópusambandið geri sjálfstæðar þjóðir fátækari, ólýðræðislegri og minna frjálsar.

Í nýjasta pistli sínum í The Telegraph skrifar Daniel Hannan (tilvitnanir í lausri þýðingu), að Evrópusambandið geri næsta hrun óhjákvæmilegt með reglugerðum sínum.

"Evrópuþingið er komið í fullt starf aftur og heldur áfram eins og ekkert bjáti á fyrir utan veggi þess. José Manuel Durao Barroso kallar eftir samruna ríkja og nýju skipulagi í heiminum. Þingmenn setja reglur fyrir einkarekin fyrirtæki, án þess að skilja hvernig þau starfa.

Meginviðfangsefni þeirra á tímabilinu er fjármagnsgeirinn, sem þeir upplifa bæði sem óskiljanlegan og hræðilegan. Engum ætti því að koma á óvart, að tillögur þeirra muni flæma á brott fjármálaviðskiptin í heild út úr ESB og sér í lagi London. Það sem ætti að koma á óvart er, að þeir auka samtímis líkurnar á nýju bankahruni.

Gjaldþrot banka er ekki dæmi um, að kapítalisminn sé hruninn. Þvert á móti sýna þau, að kapítalisminn virkar. Markaðir byggja á því að illa rekin fyrirtæki hverfi af braut og gefa rými fyrir nýja keppinauta; það er þetta ferli, sem drífur áfram hagvöxt og bætir lífskjörin. Það hefur gefið okkur efnislega velmegun, sem langafar okkar gátu ekki einu sinni ímyndað sér að væri til.

Afstaða ESB til fjármálaþjónustunnar byggir á því að fyrirbyggja gjaldþrot. Sérhver tillaga – allt frá kröfum um eigiðfjármagn til utanaðkomandi eftirlits – er hönnuð fyrir kerfi, þar sem bankar fara ekki í gjaldþrot.

Raunverulega ætti markmið okkar að vera að hafa fyrirkomuleg, þar sem bankar geta farið á hausinn án þess að það hafi stórskaðleg áhrif; fjölbreytilegan markað með þúsundum birgja, sem keppa hver við annan og gjaldþrot eins verður tækifæri fyrir duglegri keppinaut, sem tekur yfir reksturinn og býður betri þjónustu."

Daniel Hannan víkur málinu að fjármálafyrirtækjum Bretlands og bendir á, að um ein miljón manns vinna hjá þeim og um helmingur þeirra hjá fyrirtækjum með færri en 200 starfsmenn:

"Minni fyrirtækjunum er stjórnað af eigendum, sem ekki þarf að minna á hvað traustur rekstur er, – að lenda í gjaldþroti þýðir að öllu er glatað. Samt sem áður er þeim gert að eyða sífellt meiri tíma til að fást við reglur Bretlands og ESB, sem ekki eru settar til að leysa nein sérstök vandamál heldur frekar til að láta líta út að verið sé að gera eitthvað. Leiðarvísir Fjármálaeftirlistins fyrir reglurnar er í dag upp á 10,500 blaðsíður."

Daniel Hannan meinar, að fáir lesi pappírana, sem séu sendir fjárfestum og skapi falska tilfinningu um öryggi fjárfestinga.

"Stjórnir stórra franskra banka eru fullar af fyrrum ríkisstarfsmönnum. Fjórir risabankar ráða núna yfir 85% af franska markaðinum. Í stórum hluta álfunnar og einnig núna í Bretlandi eru stórir bankar reknir eins og hálfþjóðnýtt fyrirtæki. Eins og öll þjóðnýtt fyrirtæki ganga þau út frá því sem vísu, að skattgreiðendur verði látnir borga, ef hlutirnir fara illa."

Daniel Hannan bendir á, að reglur ESB auki í vaxandi mæli á bankavandann innan ESB og bendir í lok greinar sinnar á að eftir að Brasílíumenn breyttu bankalöggjöf í þá veru, að stjórnendur voru gerðir persónulega ábyrgir á störfum sínum, hafa vandamálin snarminnkað þar.

"Því miður fer ESB í þveröfuga átt, sleppir fram bæði dýrum og ónýtum reglum, eyðileggur fyrir minni fyrirtækjum, ýtir undir samruna og byggir múra kringum greinina. Með öðrum orðum, þá er það Brussel sjálft, sem hefur skapað fyrirbærið "of stór til að fara á hausinn", sem er rótin að öllum vandanum."

gs 

Fá meiri tíma en ekki meiri peninga

Vigdís skapar tækifæri enn á ný

Enn á ný gefur Vigdís Hauksdóttir, þingkona Framsóknarflokksins, alþingismönnum og þjóðinni tækifæri til að segja álit sitt á tilraunum ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur að troða Íslandi að fólki forspurðu inn í ESB.

Síðast þegar Vigdís lagði fram svipaða tillögu greiddu orðameistarar VinstriGrænna, sem þykjast vera á móti ESB, atkvæði gegn tillögu Vigdísar. Verst kom atkvæðið út hjá Ögmundi Jónassyni, innanríkisráðherra, sem nokkrum sinnum í hverjum mánuði undanfarið hálfa árið hefur sagt, að nú sé tími til kominn til að halda þjóðaratkvæðagreiðslu um málið. Sem kunnugt er greiddi Ögmundur atkvæði gegn tillögu Vigdísar um að þjóðin fengi að segja sitt álit.

Allt ESB ferli ríkisstjórnarinnar er laumuspil með furðulegustu útspilum oftast í kringum einhvern ennþá furðulegri "pakka", sem enginn hefur séð, fær nokkurn tímann að sjá, hvorki umbúðir né innihald. Ráðherrar vinstri grænna halda sér dauðahaldi í stólana sína og farga má landinu svo lengi sem takið heldur, hvort sem það heitir ESB eða eitthvað annað.

Skyldi kosningaár gera haldið sleipara?

Ef Ögmundur vill vera samkvæmur sjálfum sér í tvöfeldninni, þá finnur hann sér ástæðu til að greiða atkvæði gegn tillögu Vigdísar í þetta skiptið líka. Vigdís er með tvo herramenn sér við hlið núna, sem á sinn hvern hátt gætu gefið Ögmundi ástæðu til að segja nei: nefnilega fyrrum samherjann Ásmund Einar Daðason, sem ekki lét bjóða sér að axla þá tvöföldu skikkju gagnvart kjósendum sínum, sem Ögmundur og aðrir Vinstri Grænir bera. Ásmundur skildi skikkjuna eftir og gekk í hinn röska Framsóknarflokk, sem heill fer fyrir bændum og öðrum landsmönnum í varðveislu sjálfstæðis okkar og rétti til að ráða yfir eigin lífi. Hinn herramaðurinn, Árni Johnsen, þingmaður sjálfstæðismanna til margra ára er sjálfsagt ástæða Ögmundar til enn fleiri ára að segja NEI, NEI, NEI, þjóðin má ekki kjósa um aðildina að ESB!

Svik VinstriGrænu forystunnar tryggir, að flokkurinn hverfur undir steingrímu eftir næstu alþingiskosningar.

Hvíl í friði VinstriGræn.

gs 

Kosið verði um aðildarviðræður

ESB í stríð við Ísland og Færeyjar

Með 659 já atkvæðum gegn einungis 11 nei samþykkti Evrópuþingið næstum einhliða að fara í refsiaðgerðir gegn Íslendingum og Færeyingum, sem ESB ásakar fyrir ofveiðar á makríl. Það er fullur þungi í ESB batteríinu að hlaða áróðursbyssurnar og skjóta þeim lygum um allar jarðir, að Íslendingar og Færeyingar séu ránfiskarar og umhverfishryðjuverkamenn, sem í engu skeyta um sjálfbærar, ábyrgar fiskveiðar né lífríki sjávar.

Í þessum áróðri verður þess ekki getið að ESB ofveiðir sjálft að eigin sögn yfir 80% af fiskistofnum í sjávarvötnum ESB með yfir 30% fiskistofna í beinni útrýmingarhættu. Enginn veit heldur fyrir víst enn þá, hvort breyttar göngur makrílsins til norðurs séu hreinlega vegna fæðuskorts í suðri en margir telja fyrir víst að breyting á hitastigi sjávar hafi áhrif á hegðun fisksins.

ESB hefur vöðva til að valda Íslendingum og Færeyingum þungum búsifjum, svo full ástæða er að taka mark á hótununum. Hins vegar eiga Íslendingar ekki að sitja við borðið með þeim, sem veifa vopnum til að komast að "samkomulagi." Það rétta er því í þessarri stöðu að skilja stólinn eftir auðan á næsta fundi í London í október. En það skiptir litlu máli, því eyra Damanaki heyrir bara orð þeirra, sem hæst hrópa í Brussel. 

Þrátt fyrir gríðarlegan vöðvamun hafa bæði Íslendingar og Færeyingar málstaðinn sínum megin. Þökk sé Hafrannsóknarstofnuninni hefur betri mynd af hegðun makrílsins fengist en menn vissu áður um. Kemur þá í ljós að hinar miklu "ofveiðar" eru töluvert innan við ramma sjálfbærra fiskiveiða og þess vegna óhætt að hækka kvóta Íslendinga þó nokkuð án þess að valda neinum usla. Tíminn mun vinna með málstað okkar í þeim málum. 

En þessar staðreyndir henta ekki útgerðarmönnum ESB landanna, sem stöðugt þurfa að ásælast lengra og dýpra til að geta fengið bröndu sjálfir vegna þess að fiskurinn er uppveiddur í eigin lögsögum. Eða eins og einn sagði, þegar bent var á, að ESB hefði engan rétt til ránveiða í lögsögu Vestur-Sahara: "Heldur þú virkilega að við getum sleppt því núna? Þá yrðu yfir 100 Spánartogarar að koma aftur inn á fiskimiðin okkar þar, sem engan fisk er lengur að fá."

Þegar fram í sækir mun það verða þrautin þyngri fyrir ESB að útskýra fyrir umheiminum, hvers vegna fjórfrelsi EES-samningsins, þ.e.a.s. frjálst flæði vöru, þjónustu, fólks og fjármagns eigi ekki við um EES-aðilann Ísland. Hvers vegna ekki er hægt að treysta Hafrannsóknarstofu einnar bestu fiskveiðiþjóðar heims. Þá mun sannleikurinn síast fram um að ESB er að krefjast tolla af öðrum vegna eigin ofveiði í heiminum.

Íslendingar þurfa að fara að leita að nánari samstarfi við lönd utan ESB í öðrum heimsálfum. Við þurfum ekki að láta neina búrókrata í Brussel segja okkur fyrir verkum á sviði sjávarútvegsmála. Þar yrði það beinn ávinningur fyrir ESB að taka upp sjávarútvegsstefnu Íslendinga í staðinn. En þannig virka ekki málin hjá nýja stórríkinu, sem verður að verða eitt ríki, þótt Baróssóstjóranum vefjist tunga um tönn og afneiti súper til að reyna að vera eins og alþýðlegur fasisti, sem telur fólki trú um, að lífið sé eingöngu þess virði að lifa, að hægt sé að standa og sitja eins og stóra hendin veifar.

Því miður vinnur íslenska ríkisstjórnin að því að leggjast undir Brusselstígvélið enda er áráttan að fá að vera með í fína klúbbi svartsígvélanna æðri öllu öðru. Landsmenn þurfa að undirbúa sig undir nýja "Icesave" samningalotu, því búast má við, að Steingrímur og jafnvel Össur komi með "samning aldarinnar" frá ráðamönnum ESB.

 

Gústaf Adolf Skúlason 

Samþykkja beitingu refsiaðgerða

Á hnjánum til Brussel

Ríkisstjórnin verður seint ásökuð um að liggja á lötu hliðinni í eina stefnumáli sínu að troða Íslandi gegn vilja mikils meirihluta landsmanna inn í Evrópusambandið. Allur sá tími og kostnaður, sem kratakljúfar íslensks samfélags leggja í þessa fyrirfram vonlausu ferð, mundi nýtast landsmönnum mun betur til eigin sparnaðar, styrkingu heimila og uppbyggingu atvinnulífs eftir stærstu fjármálaárás í sögu landsins. En í staðinn leggjast þeir fjármunir til allra hinna, sem brenndir eru á báli atvinnuleysis, lélegrar þjónustu hins opinbera við ellilífeyrisþega, sjúka, börnin í skólum og á dagheimilum. Og áfram stækkar skuld ríkisins og er nú komin á það stig að í alvöru má ræða hrun 2.0, ef skútunni verður ekki tafarlaust snúið frá Samspillingarstefnu ríkisstjórnarinnar.

Og allur er þessi skaði til þess eins að þjóna markmiðum ráðandi krata að krækja í feitu pulsubitana í Brussel. Það er eftir heilmiklu að slægjast, þegar mánaðarlaun þingmanna Evrópuþingsins slagar hátt í tíu miljónir krónur, laun starfsmanna allt að 4 miljónum krónum og fólk í leiðandi stöðum með hærri laun en sjálfur Bandaríkjaforseti. Og enginn þarf að borga skatta, því þessir u.þ.b. 50 þús starfsmenn ESB eru svo uppteknir af þýðingarmiklum störfum og eiífum fundahöldum, af því að þeir eru að bjarga aðildarríkjunum frá vandamálunum, sem ESB sjálft og evran hefur komið þeim í.

Sósíaldemókratar sambandsríkja og evrusvæðis hafa verið minst sagt duglegir við að leggja álfuna í rúst og flokksbræður þeirra á Íslandi horfa öfundaraugum á árangurinn. Ekki nóg með að búið er að pína upp hærra atvinnuleysi en þekkst hefur í lengri tíma, hleypa inn þríeyki í stað lýðræðis, skera niður venjulega þjónustu sjúkrahúsa og skóla og skapa þannig upplausnarástand og gjaldfellingu siðmenntaðs samfélags, að nýir nazistar þramma að næturlagi um stræti sjálfrar vöggu lýðræðisins, þá er einnig verið að afnema það sem eftir er af fjárhagslegu sjálfstæði þjóða á færibandi með endalausum nýjum tilskipunum eins og t.d. um yfirstjórn bankamála evrusvæðisins. Þar er helsta umræða toppanna, hvort nauðsynlegt sé að taka yfirráðin af öllum 6000 bönkum ESB eða hvort það dugi ekki bara að taka yfir 200 stærstu bankanna, sem ráða 90% fjármagnsins.

Þjóðverjar vilja stjórna öllu ESB og setja skilyrði um sífellt meiri völd sér til handa "af því að þeir leggja hvort eð er svo mikið í púkkið." Hvort svo sem ný bankastjórn hrynjandi evru eða nýjar, hispurslausari tillögur sem eru á leiðinni og segja hreint út að þjóðirnar verði endanlega að kasta fullveldi sínu í hendur Framkvæmdastjórnarinnar, þá er stóra spurningin á meginlandinu, hvort algjör upplausn brýst út áður en Þjóðverjar, Framkvæmdastjórnin og handfylli ríkja mynda saman 4. ríkið til að beygja undir sig það sem eftir verður.

Hvað Ísland varðar er ekkert að marka þá pappíra sem á utanríkisráðuneytismáli kallast "samningsafstaðan í peningamálum". Það er sama blaðrið og einkennir tal ríkisstjórnarinnar um lausnir, sem eiga að falla frá himnum ofan í framtíðinni. Á meðan raunveruleikinn er sá, að ríkissjóður sligast með yfir ársframleiðslu landsins í skuldir, sem aukast dag frá degi, landið býr við gjaldeyrishöft og atvinnuleysi sem náð hefur fótfestu, er skútunni stýrt í hrun 2.0. Allt tal um "hyggist uppfylla", "mun taka", "áætlar að" "hyggst taka", "gert ráð fyrir", "stefnt er að", "núverandi spár", "gefa til kynna", "verði náð" er í besta falli hægt að nota sem skreytingu á pappír, sem venjulega er notaður annars staðar en í nánd við þann stað, þar sem heilinn er venjulega. Ísland uppfyllir ekki Maastricht-skilyrðin og allt orðagjálfrið fær í engu breytt þeirri staðreynd.

Eini boðskapur "samningsafstöðu í peningamálum" er enn á ný endurtekin viljayfirlýsing um að fá að ganga inn í ESB-klúbbinn. Virðast allir "samningar" ríkisstjórnarinnar við ESB vera eitt allsherjarbænakall á hnjánum til að fá að vera með.

Var það þess vegna, sem lýðveldið Ísland var stofnað á Þingvöllum 17. júní 1944, svo að fáeinir stjórnmálaskussar gætu tæpum 70 árum síðar selt landið fyrir fáeina stóla við hliðina á "stóru strákunum" í Brussel? 

Gústaf Adolf Skúlason 

Samningsafstaðan í peningamálum birt

Lausn ESB er langdregin kæfing - reyna að ná andanum með plastpoka yfir höfuðið

Mörgum finnst betra að deyja fljótt og kvalalaust en að sjálfsmorð sé framið í löngu og sársaukafullu dauðastríði. Það er samt áður lausnin, sem Seðlabanki Evrópu tekur til og núna veldur deilum hjá "leiðtogum" ESB.

Í dag fá lönd eins og Þýzkaland, Frakkland, Finnland og Danmörk borgað fyrir að taka lán. Þá er ekki um að ræða, að vextirnir séu lægri en verðbólgan heldur er það tryggt, að verðgildi peninganna minnkar. Seðlabanki Danmörku tekur 0,2 % fyrir innsetningu peninga frá bönkum og hjá SE eru mótsvarandi vextir 0%.

Mínusvextir er algjörlega óhugsandi í peningakerfi dagsins, þar sem allt gengur út á að framleiða peninga sem skuldir og rukka inn vexti fyrir. Ástandið sýnir, að allt peningakerfið er komið að allsherjar hruni, þegar ekki er hægt að borga vexti lengur heldur snýst dæmið við og peningarnir missa gildi sitt. Þar með er sá trúnaður sem kerfið byggir á fokinn í veður og vind. Financial Times talar um, að mínusvextir séu fyrirboðinn um endalok alls bankageirans á vesturlöndum. Það er náttúrulega í engu samræmi við lofsöng Maríó Draghi og annarra samstarfsmanna hans í ESB um bankakerfið og "óafturkræfa" evru, sem þeir reyna að telja íbúum ESB trú um að gera verði allt till að bjarga. Á sama tíma verða ríkisskuldabréf, sem áður voru álitin örugg fjárfesting, að áhættuspili, þar sem peningarnir hverfa.

Ef að sá sparsami á að vera mjög ánægður, ef honum tekst að fá peninginn sinn aftur frá bankanum, þá verður rúmdýnan og sparibaukurinn mun betri valkostir fyrir geymslu peninga en bankinn. Endalaus umstöflun peningaskulda banka yfir á ríkin og skattgreiðendur þeirra lengir dauðastríð kerfisins, þar sem gjaldþrota bönkum er haldið á floti einungis til að viðhalda gervimynd yfir gjaldþrota kerfi. Þetta er álíka gáfuleg lausn og að binda plastpoka yfir höfuðið til að fá aukið súrefni. Þörf bankanna á stærri skuldabólu til að fá meiri vaxtatekjur er ekki hægt að mæta lengur, þrátt fyrir örvæntingarfullar tilraunir til skuldasölu til fárra ríkja sem enn njóta lánstrausts. Það eina sem er eftir er gjaldfelling evrunnar og óðaverðbólga aðallega í suður Evrópu.

Kaup SE á ríkisskuldabréfum skuldsettra ríkja evrusvæðisins mun einungis framlengja dauðastríðið með enn frekari hörmungum fyrir íbúa ríkjanna en verið hefur. Fyrr eða síðar munu peningarnir lækka svo mikið, að tímabil Þjóðverja fyrir stríð, þegar fullar hjólbörur með mynt þurfti til að kaupa eitt brauð, gæti endurtekið sig.

Sem betur fer eru ýmsir stjórnmálamenn farnir að opna augun og neita að taka þátt í þessum hildarleik. Það á jafnt við um björgun evrunnar sem og alræðisstefnu Þjóðverja yfir Evrópu og sköpun 4. ríkisins. /gs 

 

Schäuble varar skuldsett evruríki við