8% Tyrkja styðja Ríki islams (ISIS-samtökin); samt býður ESB þá velkomna á Schengen-svæðið!

Er ekki eitthvað mikið að þessu Evrópusambandi? Hvernig létu ESB-menn sér detta það í hug að bjóða tyrkn­esku þjóð­inni að fara um allt Schengen-svæðið án vega­bréfs­áritunar? Í Tyrk­landi eru meðal­laun helm­ingi lægri en hjá láglauna­fólki í Evrópu­sambandinu. Þessi ákvörðun stuðlar því að miklum fólks­flutn­ingum; og með munu óhjákvæmilega slæðast menn hlynntir hryðju­verkum. 

Þetta afhjúpar hinn brezki Nigel Farage hér í ESB-þinginu (smellið!):

https://www.facebook.com/informatiecontenti/videos/10154012369073960/

Farage: "[Turkey] is a country, according to the Pew Institute, whose poll last week showed that 8% of those 75 million actively encourage and support the aims of ISIS."

 

Skoðað 94.416 sinnum

JVJ.

	Íslendingur sagður í Ríki íslams
Ábyrgðarmaður færslu Tenging við þessa frétt hefur verið rofin vegna kvartana.

Reglugerðaráþján Evrópusambandsins kom í bakið á okkur

8% minnkun á rafmagnsnotkun heimila frá 2009 til 2014 kemur líklega að miklu leyti til af því, að s.k. sparperur eru fokdýrar í innkaupum og margir því nízkir við sig að endurnýja perur þar sem ljósastæði eru mörg, t.d. í ljósakrónum.

Við getum "þakkað" Evrópusambandinu það, hve kostnaður við kaup á ljósaperum hefur margfaldazt!

En við eigum ekkert með að að gera að vera í neinu múlbandi þessa stórveldis, sem sömuleiðis hugsar bara um sjálft sig, þegar það bannar hér notkun amerískra bílstóla!

Jón Valur Jensson.

Rafmagnsnotkun heimila minnkað um 8%

Schengen ógnar öryggi okkar

• Evrópska lögreglan Europol tel[ur] að allt að 5 þúsund vígamenn hryðjuverkasamtakanna Ríkis íslams, sem þjálfaðir hafa verið í Írak og Sýrlandi, séu þegar í ríkjum Evrópusambandsins, reiðubúnir að fremja hryðjuverk.
• Sir Richard Dearlove, fyrrverandi yfirmaður brezku leyniþjónustunnar MI6, sem sagði í síðasta mánuði að Bretland yrði öruggara utan Evrópusambandsins.
• Fyrrverandi forstjóri bandarísku leyni­þjónustunnar CIA, Michael Hayden, tók undir með Dearlove skömmu síðar og sagði Evrópusambandið meðal annars gera ríkjum sambandsins erfiðara fyrir að tryggja öryggi sitt.

Þetta kemur fram í afar góðri grein í Mbl. í fyrradag, Öryggi Íslands ógn­að, eftir Hjört J. Guðmundsson sagn­fræðing. Menn ættu að veita fulla eftirtekt hans glöggu orðum um okkar eigin stöðu í þessu "samstarfi", hvernig við vorum narraðir inn í það á fölskum forsendum, sem tíminn og þróunin hefur sýnt, að standist ekki. Hann segir orðrétt:

Við Íslendingar gerðumst á sínum tíma illu heilli aðilar að Schengen-svæðinu sem fyrrverandi forstjóri Interpol segir bjóða hryðjuverkamenn velkomna enda þúsundir þeirra þegar innan svæðisins að sögn Europol. Forsenda aðildar okkar var að öryggið á svonefndum ytri landamærum svæðisins yrði tryggt. Það hefur í reynd aldrei verið raunin og alveg sérstaklega ekki síðustu misserin. Forsendubresturinn er því alger. Við hefðum aldrei átt að gerast aðilar að Schengen-svæðinu en það er ekki of seint að leiðrétta þau mistök.

Eins og Jón Sigurðsson á sínum tíma* þurfum við að grundvalla stefnu okkar og viðleitni til framfara á sem fyllstri þekkingu ytri aðstæðna okkar, sögu landsins í bráð og lengd og ekki sízt á lagaramma þeim sem lýðveldinu er sniðinn. (Í VINNSLU.) 

* Það er bæði ánægjulestur og upplýsandi að sjá vel rökstutt mat nútíma­fræðimanns, dr. Guðrúnar Nordal, á hinum öfluga og farsæla viðbúnaði Jóns Sigurðssonar strax upp úr tvítugu, meðan hann var í Laugar­nesi ritari Steingríms biskups, og allar götur síðan. Þetta má lesa í mjög ljósri ritgerð hennar, "Það þarf annað en hjalið tómt til að hrinda Íslandi á fætur aftur." Um viðbúnað Jóns Sigurðssonar, í tveggja alda minningar­verkinu Jón Sigurðsson. Hugsjónir og stefnumál (Rvík, Hið ísl. bókmenntafélag 2011, bls. 71 o.áfr.). Ólíkt ýmsum, sem með 20. aldar áherzlum á aðra hluti fóru að leyfa sér að tala niður meinta persónudýrkun Jóns og ævisagna-áherzluna í sagnaritun um 19. alda sögu okkar ("Kristjánssona-sagnfræðin" var þetta gjarnan kallað) og ekki sízt með því að þykjast geta talað með takmarkaðri virðingu um hið mikla ævisöguverk dr. Páls Eggerts Ólasonar: Jón Sigurðsson, I-V, Rvík: Hið ísl. þjóðvinafélag 1929-1933, þá sjáum við bæði endurnýjaða og djarfa nálgun Guðrúnar á málið í þessari ritgerð hennar. Hún kallar dr. Pál að sönnu "hinn ástríðufulla ævisagaritara Jóns", en segir líka: "Verk hans um Jón Sigurðsson er geysilega merkilegt og auðvitað snortið þeirri miklu aðdáun sem höfundur hefur á söguefni sínu. Fyrsta bindið af fimm kallast einfaldlga Viðbúnaður. Páll lýsir því vel hvernig Jón hervæddist í fræðastarfi sínu rétt eins og hermaður býr sig fyrir orustu. Sverð Jóns og skjöldur voru vinnusemi og lestur handrita. Páll Eggert, skrásetjari handrita Landsbókasafns, skildi mjög vel fræðastörf Jóns og var því mjög vel til þess fallinn að skilja hvað í þeim fólst. En í hverju fólst viðbúnaður hans?" (Sama rit, bls. 73-74.) -- Og hér læt ég lesandanum eftir að leita um samhengi alls þessa og um spennandi framhaldið í hina mjög svo gagnlegu ritgerð dr. Guðrúnar, en bókin fæst hjá því rótgróna útgáfufélagi sem Jón Sigurðsson vann á ævi sinni ómetanleg störf fyrir,** en það er Hið íslenska bókmenntafélag. -- En meðal þeirra, sem í Evrópusambands-móði hafa leyft sér að tala niður nálgun dr. Páls Eggerts á sjálfstæðisbaráttu Jóns og samherja hans á 19. öld, eru þeir sem reyna hvað þeir geta til að "relatívisera" hugtakið fullveldi og gera í raun lítið úr fyllsta tilgangi þessarar baráttu. Það er gott að sjá, að sá prófessor í sagnfræði, sem manna helzt hefur talað í þessa átt, er ekki meðal hinna tíu höfunda áðurnefnds aldaminningarrits.

** Sjá einkum ritgerð dr. Björns Magnússonar Olsen, Jón Sigurðsson og Bókmenntafélagið, í nefndu minningarriti (2011), bls. 183-208.

Jón Valur Jensson.

Afleitt val á utanríkisráðherra

Lilja Alfreðsdóttir, sem þing­flokk­ur Fram­sóknar vill að tillögu Sig­mund­ar Davíðs gera að utan­ríkis­ráðherra, er fyrrv. for­ystu­kona í Evr­ópu­samtök­unum (ESB-samtökum) að sögn Össurar Skarphéðinssonar! Þetta kórónar klúður Fram­sókn­ar í mál­efn­um Evr­ópu­sam­bands­ins, eftir að Gunnar Bragi hafði brugðizt þeirri skyldu sinni að fram­fylgja sam­þykktri stefnu flokks­þings Framsóknar­flokksins 2013. Hann reyndi að bera fram þingsályktunartillögu um, að Össurar­umsóknin (sem var ólögmæt) yrði dregin til baka, en gafst upp fyrir þrýstingi ESB-sinna vinstri flokkanna og hlutdrægra Rúv-frétta­manna, Fréttablaðsins, Stöðvar 2, Bylgjunnar o.s.frv., og það endaði á því, eftir margra vikna þóf, að nefbeins­laus ráðherrann dró sína eigin tillögu til baka!

Evrópusinnum bætist liðsauki eru orðin sem Össur hefur að fyrirsögn í Facebókar-færslu sinni seint í gærkvöldi (skv. Mbl.is, tengill hér neðar). Hann ritaði, kjamsandi á fréttinni:

"Það er söguleg kaldhæðni að síðasta verk Sigmundar Davíðs áður en örlögin feykja honum úr stóli forsætisráðherra skuli vera tillaga um að fyrrverandi forystukona í Evrópusamtökunum verði ráðherra fyrir Framsókn.

Lilja Alfreðsdóttir er mjög öflug kona, og í stöðunni er það að mörgu leyti brilljant leikur að gera hana að ráðherra. Hún er framtíðarefni."

Össur fær ekki leynt ánægju sinni hér með sitt uppáhald! Það hlakkaði í ESB-þjóninum. Svo kom það í ljós í morgun, að af öllum ráðuneytum er þessi ESB-kona sett yfir utan­ríkis­ráðuneytið!!!

En ólíkt sigurópi hins óþjóðlega ESB-Össurar, líta aðrir vitaskuld á þetta sem svik af hálfu Sigmundar Davíðs við þá fullveldis­stefnu sem Framsóknar­flokkurinn gaf sig út fyrir að fylgja.

Það er ekki fagur vitnisburður um staðfestu þingflokksins, að hann skuli hafa samþykkt þessa afleitu tillögu fráfarandi forsætisráðherra (sem enn er og verður formaður flokksins til næsta flokksþings), því að vafalaust hefur mönn­um þar verið ljós þessi fortíð og grunnafstaða Lilju Daggar Alfreðsdóttur.

Merkilegt má heita, ef ekki hefur verið heitt í kolunum á þingflokks­fundi gær­kvöldsins, þótt Sigurður Ingi hafi eftir á talað eins og þar hafi nánast allt farið fram í friði og spekt í fullri eindrægni.

Hefði annaðhvort Ásmundur Einar Daðason (fyrrv. formaður Heimssýnar) eða Vigdís Hauksdóttir orðið fyrir valinu sem utanríkisráðherra, hefðu fullveldis­sinnar getað tekið það sem órækan vitnisburð flokksins um að hann standi með málstað fullveldis okkar og sjálfstæðis, andstætt útþenslu­stefnu Evrópu­sam­bandsins. Í staðinn fáum við þessi sorglegu tíðindi. Engum flokkanna sex á Alþingi er í raun treystandi fyrir fullveldi landsins!

Jón Valur Jensson.

Lilja verður utanríkisráðherra

ESB-menn fá sérmeðferð hjá Fréttastofu Rúv

Athygli vakti undirritaðs, að í há­degis­fréttum Rúv var Vil­hjálmi Þor­steins­syni, gjald­kera Sam­fylk­ing­ar, gef­ið sér­stakt færi á að tala gegn krón­unni og með Evr­ópu­sam­band­inu. Ólíkt harðri at­sókn Frétta­stofu Rúv gegn for­sætis­ráð­herra o.fl. ráð­herr­um fekk Vilhjálmur (sem er frændi undir­ritaðs og aðal­eigandi CCP) algera sérmeðferð hjá Rúv: hann þurfti ekki að sitja undir hvössum spurn­ingum frétta­manns, þurfti ekki að mæta í viðtal og heldur ekki að sitja undir algengum ummælum Rúv-manna um ýmsan annan þessar vikurnar: "hann/hún gaf ekki færi á viðtali við frétta­stofuna." –Já, vitaskuld fá meiri háttar tals­menn Evrópu­sambandsins sérmeðferð hjá þessari hlut­drægu Fréttastofu Rúv.

Ólíkt þessari aðferð meintra fréttamanna sagði þó sjálfur Árni Páll Árna­son, formaður Sam­fylk­ing­ar­inn­ar, vegna þessa máls við mbl.is í gær, að það sam­rýmd­ist ekki því að gegna trúnaðar­störf­um fyr­ir Sam­fylk­ing­una að tengj­ast fé­lög­um í skatta­skjól­um, flokk­ur­inn hefði tekið af­ger­andi af­stöðu gegn slíku. 

Vilhjálmur gerir lítið úr muninum á tekjuskattinum, sem hann greiðir í Lúx­emborg miðað við Ísland (það muni 1,84%), en Páll Vilhjálmsson blm. hefur annað og ekki síður athyglisvert sjónarhorn á málið:

Græðir á Íslandi, greiðir lága skatta í Lúx

Vilhjálmur Þorsteinsson gjaldkeri Samfylk­ingar stundar at­vinnu­starfsemi á Íslandi en sækir í skattaskjólið í Lúxembúrg, sem Jean-Claude Juncker framkvæmdastjóri ESB bjó til handa auðmönnum.

Ólíkt ráðherrum ríkisstjórnarinnar stundar Vilhjálmur atvinnustarfsemi hér á landi. Arðurinn er skattlagður í Lúx og kemur ekki til samneyslunnar hér á landi.

Skattaskjólið í Lúxembúrg er skálkaskjól, enda lágskattastefnan, sem Juncker bjó til, handa auðmönnum í ESB-ríkjum sem öðrum.

Fróðlegt – en ekki tíundað í "Ríkisútvarpinu"!

Jón Valur Jensson.

Aflandsfélagið ekkert leyndarmál

Meintir fréttamenn misnota Rúv til hatramms áróðurs sem er til skammar fyrir lýðveldið gagnvart bandalagsríkjum

Fréttastofa Rúv (FRúv) kallar rík­is­stjórn þessa manns og þriggja ann­arra banda­lagsríkja okk­ar í NATO "öfga­full­ar fas­ista­stjórn­ir"! Skyldi FRúv leið­ast að heyra hann segja sann­leik­ann um ESB-stefn­una í mál­efnum Evr­ópu? Samkv. hvaða mæli­kvarða ríkis­starfs­manna Rúv eru ríkis­stjórnir Ung­verja­lands, Pól­lands, Tékk­lands og Slóvakíu "öfgafullar fasistastjórnir"? Og er það þá satt, að alls engir íslenzkir öfga­menn á launum hjá þjóðinni misnoti Rúv til pólitísks áróðurs?

 

Hér er að finna ræðu Viktors Orban og neðar útdrátt úr henni á myndbandi með neðanmálstextum á ensku. Meðal þess, sem hann talar um þarna, er þetta:

02:15		It is forbidden to say that in Brussels they are concocting schemes
02:19		to transport foreigners here as quickly as possible and to settle them here among us.
02:26		It is forbidden to point out that the purpose of settling people here
02:30		is to reshape the religious and cultural landscape of Europe, and to reengineer its ethnic foundations.
02:39		— thereby eliminating the last barrier to internationalism: the nation-states.
02:46		It is forbidden to say that Brussels is now stealthily devouring more
02:51		and more slices of our national sovereignty,
02:55		and that in Brussels many are now making a plan for a United States of Europe —
03:01		for which no one has ever given authorisation.

Það ætti ekki að vera nein goðgá að ræða þessi mál, hvað sem mönnum kann að finnast um þau, og Orban, forsætisráðherra Ungverja, verður ekki ákærður fyrir fasisma að tala með þeim hætti, sem hann gerði hér, sbr. myndbandið hér neðst með útdrætti úr ræðu hans (enskir textar fylgja).

Jón Magnússon hrl., fyrrv. alþm., hefur á Moggabloggsíðu sinni skrifað harða, en sanngjarna gagnrýni á Fréttastofu Rúv fyrir það tiltæki að ráðast með óbótaskömmum á ríkisstjórnir fjögurra bandalags­ríkja okkar. Hann ritar m.a.:

"14.3.2016 | 12:29

Móðgun við bandalagsríki

Eftir að hafa hlustað á kvöldfréttir RÚV í gær þá var mér meira en nóg boðið. Ríkisfréttastofan á Íslandi kallar ríkisstjórnir fjögurra banda­lags­ríkja okkar í EES og NATO öfga- og fasista­stjórnir. Við skulum vona að fólk erlendis sé eins og hér almennt hætt að taka mark á frétta­flutningi RÚV.

Stjórnmálaflokkurinn AfD (Alternativ für Deutschland) sem vann afgerandi kosningasigur í Þýskalandi í gær er kallaður öfgaflokkur af fréttastofu RÚV.

Ég kynnti mér hvernig fréttamiðlar í okkar heimshluta skýra frá þessum hlutum. Af virtum dagblöðum og fréttamiðlum á Norður­lönd­unum, Þýskalandi, Bretlandi og Bandaríkjunum er hvergi að finna að AfD sé kallaður öfga­flokkur. Þá er hvergi að finna að þessir frétta­miðlar leyfi sér að kalla ríkis­stjórnir Póllands, Slóvakíu, Tékk­lands og Ungverja­lands öfga­fullar fasista­stjórnir eins og RÚV gerir. [...]

Stjórnendur RÚV verða að átta sig á að þeir bera ábyrgð á frétta­flutningi stofnunarinnar. Fréttir eiga að vera hlutlægar og sannar. Fréttamaðurinn sem ber ábyrgð á fréttinni um fasísku öfga­stjórnirnar í Póllandi, Slóvakíu, Tékklandi og Ungverja­landi er ekki starfi sínu vaxinn og það er stjórnandi frétta­útsend­ingarinnar ekki heldur.

Hvað svo með að móðga fjórar lýðræðisþjóðir, bandalags­þjóðir Íslands? Er það bara allt í lagi að bullukollast með stjórnarfar í þeim löndum eins og fréttamenn RÚV og sterti­mennið Eiríkur Bergmann gerðu í gærkvöldi? Varðar það engum viður­lögum innan RÚV eða eiganda þess að standa sig ekki í starfi og segja hlust­endum ósatt eða hagræða sannleik­anum í fréttatímum?"

Við orð J.M. má bæta: 

Þetta ótrúlega tilfelli, að fjögur bandalagsríki okkar í NATO eru á Rúv að ósekju sögð vera undir "öfgafullum fasistastjórnum", er fullt tilefni fyrir útvarps­stjóra og útvarps­ráð (og jafnvel, ef annað þrýtur, fyrir mennta­mála­ráðherrann og Alþingi) til að kalla eftir rannsókn á vinnu­brögðum frétta­stofunnar og einstakra frétta­manna og hreinsa þar síðan til, ef niður­staða rannsókn­arinnar mælir ótvírætt með slíkri lausn mála.

Fréttastofu Rúv ber undanbragðalaust að standa undir lagaskyldu sinni til hlut­lægs frétta­flutnings, sannsögli og óhlutdrægni.

Ríkisstjórnin eða utanríkisráðherra ætti ennfremur að biðja ríkisstjórnir eða sendi­fulltrúa ríkjanna fjögurra, Póllands, Slóvakíu, Tékklands og Ungverjalands, opinberlega afsökunar á þessari fullkomnu móðgun og grófu misnotkun ríkisfjölmiðilsins.

 

Hér á eftir fer svo útdráttur úr helztu áherzlum í ræðu Viktors Orban. Við í Samtökum um rannsóknir á Evrópusambandinu og tengslum þess við Ísland tökum sem slík enga afstöðu til hinna einstöku áherzlu­atriða þessa ráð­herra, gefum aðeins landsmönnum tækifæri til að dæma um þau fyrir sjálfa sig, en sem fyrr segir virðist óhlýðni þessa ráð­herra við boðaða stefnu ESB-manna í Brussel, sem og gagnrýni hans á þá, meðal líklegra ástæðna þess, að á hann og reyndar fleiri lýðkjörna ríkja­leiðtoga innan Evrópu­sambands­ins skuli vera ráðizt með svo óbil­gjörnum hætti í ríkis­fjölmiðli Lýðveldisins Íslands. En fjarri fer því, að Frétta­stofu Rúv hafi verið falið eitthvert úrskurðar-dómsáfellis­vald um stjórnmál og samband lands okkar við önnur lýðræðisríki.

Jón Valur Jensson.

Jón Baldvin Hannibalsson afhuga Evrópu­samband­inu: "Það þýðir ekkert að tala um að ganga inn í brenn­andi hús!"

"Þegar ég horfi á Evrópu núna sé ég Evrópu­samband sem er nánast í sjálfs­morðs­leið­angri ... og allt þar í rugli. Frammistaða ESB núna sýnir algert póli­tískt forystu­leysi, alltaf viðbrögð eftir á og skammar­lega lítil­mennsku. Við göngum ekki inn í brenn­andi hús núna. Slökkvið fyrst eldana,“ sagði Jón Baldvin Hanni­bals­son, fyrr­verandi utan­ríkis­ráðherra, í viðtali á Morgunvaktinni á Rúv í morgun, en hann hefur endur­skoðað afstöðu sína til aðildar Íslands að Evrópu­sambandinu. Þar sé allt í rugli.

Rúv segir frá þessu á vef sínum og birtir þar viðtal Óðins Jónssonar við hann. Gefum Jóni Baldvin sjálfum orðið:

„Hér talar maður sem var harðvítugasti talsmaður þess að við eftir hrun gengjum í samfélag lýðræðis­ríkja, Evrópusambandið. Ég hef endurskoðað þá afstöðu. Einfald­lega vegna þess að þegar ég horfi á Evrópu, þá sé ég Evrópusamband sem er nánast í sjálfsmorðsleiðangri vegna þess að pólitíska forystan hefur algjörlega brugðist - og það er kreppa eftir kreppu eftir kreppu. Peninga­samstarfið er byggt á röngum grunni og stenst ekki. Það mun ekki standast nýtt áhlaup", sagði Jón Baldvin.

Já, hann skefur ekki af því, eftir að hafa fylgzt með þessu stórvelda­banda­lagi sem hann áður dáði!

„Sú stefna sem Evrópu­sambandið hefur rekið undir forystu Merkel gagnvart þeim þjóðum sem fóru verst út úr hruninu (þá er ég að tala um Grikkland, Kýpur, Íberíu­skagann, Írland) er rugl! Tómt efna­hags­legt rugl! Og ekki boðleg. Og síðan, frammistaða Evrópu­sambandsins gagnvart þeirri áraun sem fylgja flótta­manna­hrær­ingum um allan heim sýnir algjört pólitískt forystuleysi, alltaf viðbrögð við atburðum eftir á og í þessum málum skammarlega lítil­mennsku“. – Er Jón Baldvin Hannibalsson með öðrum orðum ekki lengur fylgjandi því að Ísland gerist aðili að Evrópu­samband­inu? – „Það þýðir ekkert að tala um að ganga inn í brennandi hús“.

Í staðinn eigum við að "koma okkar eigin húsi í lag og búa okkur undir það síðar meir að geta verið þjóð meðal þjóða."

Hér mega ESB-innlimunar­sinnar strjúka svitann af enninu, reyna að jafna sig og hlusta á yfirveguð orð þessa fyrrv. formanns Alþýðu­flokksins, eins harðasta tals­manns þess að Ísland sækti um aðild að Evrópu­sambandinu, því að ...

Jón Baldvin tekur þó fram að fram­tíðar­sýnin sé óbreytt, að vera í nánu sam­bandi við aðrar lýðræðisþjóðir, sérstak­lega á Norður­löndum og við Eystrasalt, en hann sé pólitískur raunsæis­maður. „Við göngum ekki inn í brennandi hús núna. Slökkvið fyrst eldana.“ 

Fátt um jafnaðarmenn nú orðið, en "vofa fasismans gengur ljósum logum um Evrópu"

Hann sagðist sjá núna tvo jafnaðarmenn í heim­inum: Annar væri "hans heilag­leiki páfinn" Franz, en hinn Bernie Sanders, fram­bjóðandi í Demókrata­flokknum til embættis forseta Bandaríkjanna.

Hann segist hræddur við margt í samtímanum, að þetta geti farið til verri vegar: "Ég er skíthræddur, alltsvo: vofa fasismans gengur ljósum logum um Evrópu." Hann hafi ekki búizt við, að þetta gæti átt sér stað árið 2016, hann sé ekki alvitur! Og síðan fylgdu orð hans um Evrópusambandið, þau sem tilfærð hafa verið hér ofar!

Jón Valur Jensson tíndi saman.

Svíþjóðardemókratar styðja Brexit

Sviss verður ekki lengur umsóknarland að Evrópusambandinu

Á sama tíma og aðeins 5% Svisslendinga vilja ganga í ESB, samþykkir þingið þar með 126 at­kvæðum gegn 46 þings­álykt­un­ar­til­lögu um að um­sókn Sviss um inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið verði dreg­in til baka. Þessi formlega afgreiðsla neðri deildar þingsins er fagnaðarefni og ætti að vera okkur Íslendingum til fyrirmyndar um það, sem gjöra ber, enda er nú líka lag til þess, með gömlu Icesave-flokkana tvo að nálgast það að vera í útrýmingarhættu!

Áður höfðu sviss­nesk­ir kjós­end­ur hafnað aðild að Evr­ópska efna­hags­svæðinu (EES) í þjóðar­at­kvæðagreiðslu árið 1992.

Og takið eftir þessu:

Haft er eft­ir Didier Burk­halter, ut­an­rík­is­ráðherra Sviss, á frétta­vef sviss­nesku sjón­varps­stöðvar­inn­ar SRF, að um­sókn­in hefði raun þegar glatað gildi sínu og Sviss væri ekki á lista Evr­ópu­sam­bands­ins yfir um­sókn­ar­ríki. Þings­álykt­un­in væri fyr­ir vikið óþörf. [Svissneski þingmaðurinn Lukas] Reimann [flutningsmaður tillögunnar] seg­ir hins veg­ar í frétt­inni nauðsyn­legt að hafa skýr­ar lín­ur í þess­um efn­um. Vegna um­sókn­ar­inn­ar hafi Evr­ópu­sam­bandið ekki litið á Sviss sem sjálf­stætt og full­valda ríki. Á vefsíðu Rei­manns seg­ir að um­sókn­in hafi staðið Sviss fyr­ir þrif­um í sam­skipt­um og samn­ingaviðræðum við sam­bandið. (Mbl.is)

Þetta var þó ekki endanleg afgreiðsla málsins, því að þings­álykt­un­ar­til­lag­an fer næst til efri deild­ar sviss­neska þings­ins, verður tek­in fyr­ir þar í júní.

Þingmaðurinn Reimann var í viðtali við Morgunblaðið vegna málsins og taldi þar

... nær eng­ar lík­ur á öðru en að til­lag­an verði samþykkt þar líka. Verði sú raun­in fell­ur í hlut rík­is­stjórn­ar Sviss að fram­kvæma vilja þings­ins og draga um­sókn­ina um inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið form­lega til baka. Fram kem­ur á vefsíðu Rei­manns að sam­kvæmt skoðana­könn­un­um vilji aðeins 5% Sviss­lend­inga ganga í sam­bandið.

Eins og segir á vef Heimssýnar í dag: Það ætti að vera hægðarleikur fyrir íslenska þingið að koma í kjölfarið. Það er ekki nokkur minnsta ástæða til að hafa þetta hvimleiða mál hangandi yfir okkur áratugum saman.

Jón Valur Jensson.

ESB-umsókn Sviss verði dregin til baka

Aðildarumsóknin að ESB og stjórnarskrámálið eru sama málið

Árni Páll Árna­son sagði í bréfi sem hann sendi flokks­meðlim­um í Sam­fylk­ing­unni 11. febrúar sl.: „Við byggðum aðild­ar­um­sókn að ESB á flóknu baktjalda­sam­komu­lagi, sem aldrei hélt, í stað þess að fá skýrt umboð frá þjóðinni til að fara í aðild­ar­viðræður, sem hefði bundið alla flokka við um­sókn­ar­ferlið.“ En þarna játar Árni að umsóknarferlið hafi verið ein stór mistök.

Helgi Hjörvar þing­flokks­for­maður, sem fýsir að verða for­maður, tekur í svipaðan streng í yf­ir­lýs­ingu sem hann sendi fjölmiðlum í kjöl­far þess að hann til­kynnti fram­boð til for­mennsku í flokkn­um; „Það dug­ar ekki að bíða eft­ir evr­unni, held­ur þarf Sam­fylk­ing­in skýra stefnu­breyt­ingu.” - Sem er í sjálfu sér allt í lagi, en hann heldur áfram: “Við eig­um að halda aðild­ar­um­sókn­inni að ESB á lofti, en hætta að segja að allt sé ósann­gjarnt og verði áfram óhóf­lega dýrt á meðan við höf­um okk­ar veik­b­urða gjald­miðil.“ -Takið eftir, að hann segir að halda eigi aðildarumsókninni á lofti og viðurkennir þar með að hún hafi ekki verið dregin til baka og segir að krónan sé “veikburða gjaldmiðill.” Og hann sagði enn­frem­ur í yf­ir­lýs­ingu sinni: „Við meg­um ekki fresta því að breyta kerf­inu þangað til við fáum al­vöru gjald­miðil.“ Þessar yfirlýsingar Helga gefa okkur nasasjón af því hvernig hann myndi beita sér í Evrópusambands-aðildarmálinu, yrði hann formaður Samfylkingarinnar - væri hann vís til að gera allt til þess að liðka fyrir sem sneggstri innlimun í ESB.

En förum nú aftur í yfirlýsingar Árna Páls þar sem hann talar um flókið bak­tjaldamakk í tengslum við ESB "aðildar­viðræðurnar". Árið 2009 átti að ganga í sambandið að undan­gengnum breytingum á stjórnarskrá. Leitað var til Feneyja­nefndarinnar um álit á því hverju þyrfti helst að breyta og var það álit tilbúið 2010. Til að hægt væri að opna kafla er vörðuðu framsal valds og að gera okkur gjaldgeng til inngöngu þurfti að breyta ákvæðum í stjórnarskrá hvað þetta varðaði. Þá var á endanum skipað stjórnlagaráð sem síðar kom með tillögur að breytingum, sem áttu að vera samkvæmt forskrift Feneyja­nefnd­arinnar. (Það má taka fram að við skipun stjórnlagaráðs var litið framhjá úrskurði hæstaréttar um kosningar til stjórnlagaþings). Þessi drög voru send Feneyja­nefndinni til yfirferðar og skilaði hún áliti sínu á þeim 2013 sem í stuttu máli sagði drögin ómöguleg þar sem of margir fyrirvarar væru á framsals­ákvæðum. Meðan svo var, var ekki hægt að opna kafla er vörðuðu framsalið og því sigldu aðlögunarviðræðurnar í strand. Þetta var aldrei viðurkennt og aðeins rætt um hlé á aðildarviðræðum. Reynt var að telja fólki trú um að aðildar­viðræðurnar svonefndu og stjórnar­skrár­málið væru tvö aðskilin mál sem þau voru að sjálfsögðu ekki. Enn er verið að vinna í stjórnarkrármálinu, því án valda­framsals í stjórnarskrá er ekki hægt að halda "aðlögunarviðræðum" – réttu nafni: aðildarferlinu – áfram.

Með því að rýna í gegnum þennan vef blekkinga og baktjaldamakks má sjá að ESB-umsóknin og stjórnarskrármálið eru sama málið.

Svonefndar rýniskýrslur voru gerðar af ESB, en mönnum var ekki mikið í mun að þær kæmu fyrir almenningssjónir. Er ástæðan eflaust sú að þar hefði komið fram á hverju steytti, nefnilega framsali valds í stjórnarskrá. Öll gögn um aðild­arumsóknina á að vera hægt að finna á vef utanríkis­ráðuneytisins, framvindu­skýrslur, álit stjórnarskrár­nefndar og ESB-Feneyja­nefndarinnar 2010 og 2013. En þar vantar þó enn rýniskýrslurnar. Þær hefur Össur séð ásamt fleirum, en þær eru of eldfimar til opinberar birtingar því að þær tengja þessi tvö mál saman svo ekki verður um villst.

Stjórnarskrárnefnd heldur áfram undirbúningsvinnu fyrir aðild að ESB án þess að fólk almennt átti sig á því. Ekki tókst að ná fram sáttum um framsals­ákvæðin í síðustu atrennu, en það má búast við því að það verði reynt áfram, því það er lykillinn að því að taka upp viðræður við ESB, sem strönduðu einmitt á þessum ákvæðum.

Það er mikil herkænska af Samfylkingunni að slaka á kröfunni um inngöngu í Evrópusambandið þegar vitað er að aðildarferlið er stopp og mun hvergi komast af stað fyrr en búið er að liða sundur stjórnarskrána til að gera okkur hæf til inngöngu og opna á kafla sem varðar framsal. Nú eru þeir komnir með forgangsröðina. Nú mun áherslan lögð á stjórnarskrárbreytingar til að greiða götuna. Ég vil hvetja fólk til þess að vera vel á verði og fylgjast vel með fréttum af stjórnarskráviðræðum. Sjáum hvort framsalsákvæðið komi aftur til umræðu. Skrifum og látum í okkur heyra og mótmælum ef troða á í gegn þessu ákvæði um skilyrðislaust framsal valds í stjórnarskrá lýðveldis okkar.

Steindór Sigursteinsson. Steindór er hér gestapenni samtakanna. Með þakklæti.

Hvað gengur Skúla Magnússyni og Ragnhildi Helgadóttur til að vilja tefla fullveldi okkar í tvísýnu?

Skúli, sem er nú formaður Dómara­félagsins, amast við því, að stjórnar­skrár­nefnd­in hafi ekki samþykkt tillögu sem heim­ili stjórn­völd­um að fram­selja rík­is­vald "til alþjóða­stofn­ana í þágu alþjóða­samn­inga".

"Skúli sagði að það mál kæmi Evr­ópu­sam­band­inu ekk­ert við og sam­bæri­leg ákvæði væri í stjórn­ar­skrám annarra ríkja." (Mbl.is)

Þetta er léleg röksemd, ef menn horfa til þess, að einungis tak­markaður fjöldi smærri, sjálf­stæðra þjóðríkja leyfir slíkt fullveldis­framsal nema þá að upp­fyllt­um mjög ströng­um skilyrðum eins og stór­auknum meiri­hluta í kosn­ingum um slík mál. Það á t.d. við um Noreg, en hefur ekki verið inni í myndinni í hugum þeirra, sem hér hafa komið nærri þessum málum á seinni árum: hvorki Sam­fylk­ingar-þing­manna, sem keyrðu á ESB-umsókn sína af mestu óbilgirni árið 2009 og aldrei kusu annað en að hafa einfaldan meirihluta í þingi og meðal þjóðar sem reglu, né heldur meðal "ráðs­manna" í hinu ólög­mæta "stjórn­laga­ráði", sem vildu leyfa billega kosningu þjóðar­innar (einfalds meiri­hluta greiddra atkvæða, sem gæti þá verið innan við 40% landsmanna) til að innlimast í stórveldi (111. tillögu­grein ráðsins), en vildu um leið (í 67. gr.) meina þjóðinni með öllu að eiga frumkvæði að því að ganga úr því stórveldi eða yfirhöfuð að hafa nokkurt leyfi þá til að fá að greiða um það þjóðaratkvæði! 

Skúli segir, að "Ísland eigi í erfiðleik­um í alþjóð­legu sam­starfi, ekki síst því sem kennt er við evr­ópska efna­hags­svæðið. Skort­ur á slíku ákvæði sé ann­marki á stjórn­skip­un lands­ins." (Mbl.is).

En þetta er fráleit nálgun á þetta mál. Það hefur engin þörf verið á slíku ákvæði, en sannar­lega er reynt að þrýsta á þingmenn með það, meðfram á fölskum forsendum ESB-innlim­unar­sinna, en einnig til að skuldbinda okkur með hættulega ágengri löggjöf, m.a. um innistæðutryggingar (miklu alvarlegri löggjöf en þeirri sem gilti hér á Icesave-tímanum) og um TISA-banka­starfsemina í Austur-Asíu, sem við ættum einfaldlega að hafna.

„Það að nefnd­in komi nú árið 2016 og skili ekki frum­varpi er ekki aðeins von­brigði held­ur til marks um það að nefnd­inni og stjórn­kerf­inu hafi mistek­ist að standa und­ir þeirri ábyrgð að viðhalda ís­lenskri stjórn­skip­un og leysa úr þeim göll­um sem á henni eru. Að þessu leyti fær vinna nefnd­ar­inn­ar fall­ein­kunn,“ 

sagði Skúli í viðtali við Mbl.is, en fær sjálfur falleinkunn hjá okkur i Samtökum um rannsóknir á Evrópusambandinu og tengslum þess við Íslands vegna and­varaleysis hans og eitraðs peðs sem hann hefur nú fært fram í þessu eilífa þrátefli.

Ragn­hild­ur Helga­dótt­ir, pró­fess­or og deild­ar­for­seti laga­deild­ar Há­skól­ans í Reykja­vík, sagðist einnig sakna ákvæðis um framsal rík­is­valds í til­lög­um nefnd­ar­inn­ar.

Við deilum ekki þeim söknuði með henni! Stór hluti Íslendinga hefur reyndar engan hugsjónarhita fyrir því að skurkað sé mikið í stjórnarskránni.

Í raun erum við í hættu stödd, ef hér eru ekki styrktar okkar fullveldisvarnir fremur en veiktar, eins og Skúli og Ragnhildur þó vilja í óforsjálni sinni.

Vegna gríðarlegs afls- og aðstöðumunar 330 þúsund íbúa Íslands og 510 milljón manna Evrópu­sambands, sem þar með er um 1550 sinnum stærra, ættum við Íslendingar að horfa með þeim mun meiri gagnrýni, ef ekki beinlínis þykkju og andstöðu, á hvern þann landa okkar sem getur hugsað sér að leggja því lið, að landið verði innlimað í evrópska stór­veldið eða hvaða stórveldi sem er. 

Sannarlega eiga slíkir einstaklingar aldrei erindi á forsetastól þessa lýðveldis.

Eitt a.m.k. gerði þó Ragnhildur rétt á þeim fundi sem Laga­stofn­un Há­skóla Íslands og Lög­fræðinga­fé­lags Íslands héldu í dag: að leggja áherzlu á, að ekki einungis ætti að vera réttur kjósenda að fá þjóðaratkvæði um lagafrumvörp, heldur einnig um þingsályktunartillögur um mikilvæg málefni.

Jón Valur Jensson.

Falleinkunn stjórnarskrárnefndar