Evr­óp­usambandsmálin fjarri því að vera tryggilega útilokuð. Viðaukar (2) um háskaleg ákvæði í stjórnarsáttmála!

Ef Evr­ópu­sambands-sinn­inn Jón Stein­dór Valdimars­son, "sem var um ára­bil for­maður Já Ísland sem er vett­vang­ur þeirra sem vinna að Evr­ópu­sam­bands­aðild, er ... nokkuð sátt­ur við lend­ing­una í þeim mála­flokki" í nýjum stjórnar­sáttmála, skv. Mbl.is-frétt, þá er það full ástæða til að hafa áhyggjur af því, hvað verða kunni ofan á í því máli.

„Við vit­um að ann­ar sam­starfs­flokk­ur­inn er mjög á önd­verðum meiði við það, þannig að miðað við það þá er ég þokka­lega sátt­ur við þessa niður­stöðu og held að það sé ekki endi­lega slæmt fyr­ir efni máls­ins að það drag­ist.“ (JSV, í viðtali við Mbl.is)

Þótt þetta sé viss viðurkenning þess, að ESB-innganga Íslands sé gersamlega ótímabær, enda afar óvinsælt málefni skv. nýlegum skoðanakönnunum og vegna bágs ástands ESB -- og er raunar í fullkominni mótsögn við stjórnarskrá Lýðveldisins Íslands -- þá er vitað, hvernig þessir atlögumenn þjóðríkisins eru þenkjandi og við hverju megi búast af þeim.

Því skulum við enn vera á varðbergi og efla gengi þjóðríkisstefnunnar, sem nú styrkist einnig á alþjóðavettvangi, m.a. í Bretlandi, Danmörku, Hollandi, Frakklandi, Póllandi og Ungverjalandi.

VIÐAUKI I: Í hádegisfréttum Rúv kom meira fram um ákvæði hins nýja stjórnar­sáttmála um ESB-málin. Þar sagði, að ákvörðun um þau bíði seinni hluta kjörtímabilsins.

"Samkomulag stjórnarflokkanna gengur út á, að ríkisstjórnin taki ekki sameiginlega afstöðu gegn neinni tillögu sem fram komi á þinginu, t.d. um hvort greiða skuli atkvæði um framhald aðildar­viðræðna annars vegar eða einfaldlega inngöngu í Evrópu­sambandið hins vegar. Það verði síðan hverjum þingmanni í sjálfsvald sett, hvernig hann greiðir atkvæði, verði slík tillaga lögð fyrir þingið." (Einar Þorsteinsson sagði frá.)

Þetta sýnist undirrituðum alls ekki í góðu fari og að Sjálfstæðis­flokkurinn hafi hér fórnað þessu máli fremur en að tryggja fyrir fram fullveldi Íslands.

VIÐAUKI II: Hér eru textarnir um ESB-mál í Stefnuyfirlýsingu ríkisstjórnar Sjálfstæðisflokks, Viðreisnar og Bjartrar framtíðar:

Ríkisstjórnin mun byggja samstarf við Evrópusambandið á samningnum um Evrópska efnahagssvæðið. Fylgjast þarf vel með þróun Evrópusambandsins á næstu árum og gæta í hvívetna hagsmuna Íslands í samræmi við aðstæður hverju sinni. Sérstakan gaum þarf að gefa mögulegri úrsögn Bretlands úr sambandinu.

Alþingi fylgist grannt með þróun mála í Evrópu og efli tengsl við systur­stofnanir í öðrum Evrópuríkjum.

Komi fram þingmál um þjóðaratkvæða­greiðslu um aðildar­viðræður við Evrópusambandið eru stjórnarflokkarnir sammála um að greiða skuli atkvæði um málið og leiða það til lykta á Alþingi undir lok kjörtíma­bilsins. Stjórnar­flokkarnir kunna að hafa ólíka afstöðu til málsins og virða það hver við annan. (Auðk. hér, jvj)

 

Jón Valur Jensson.

Pawel ekki á ráðherrastól

Höfum gát á ríkisstjórn með tvo ESB-innlimunarsinnaða flokka, þótt flestir sjálfstæðismenn standi með fullveldinu

Full ástæða er til að hafa auga með ESB-stefnu hins hvikula Bjarna Bene­dikts­sonar og nýs ráðuneytis hans, sem er í burðarliðnum. Þótt ESB-málið verði svæft þar til „und­ir lok kjör­tíma­bils­ins,“ er ekki allt á hreinu í raun, og við verðum enn að bíða beinna yfirlýsinga frá hinni nýju stjórn; ekki er unnt að treysta á óstaðfestar fregnir.

En staða málsins mun nú vera þessi skv. Mbl.is og tilgreindri heimild:

Ný rík­is­stjórn Sjálf­stæðis­flokks, Bjartr­ar framtíðar og Viðreisn­ar mun ekki leggja fram til­lögu á Alþingi varðandi mögu­lega um­sókn Íslands um aðild að Evr­ópu­sam­band­inu á nú­ver­andi kjör­tíma­bili.

Þetta kem­ur fram í drög­um að stjórn­arsátt­mála sem for­menn flokk­anna þriggja hafa kynnt fyr­ir þing­flokk­um sín­um. Þó er með nokkuð al­mennu orðalagi opnað fyr­ir þann mögu­leika að þing­menn stjórn­ar­meiri­hlut­ans geti stutt þing­mál varðandi um­sókn­ar­ferli að Evr­ópu­sam­band­inu, komi slíkt mál fram „und­ir lok kjör­tíma­bils­ins,“ eins og það mun vera orðað í sátt­mála­drög­un­um. Ekki virðist þó liggja fyr­ir ná­kvæm skil­grein­ing á því við hvaða dag­setn­ingu skuli miðað með orðalag­inu und­ir lok kjör­tíma­bils­ins.

Samtök um rannsóknir á Evrópusambandinu og tengslum þess við Ísland óska landsmönnum öllum nær og fjær farsæls nýs árs.

Jón Valur Jensson.

Evrópumálin sett á ís

Mikill léttir að yfirlýsingu Bjarna Benediktssonar um að EKKI verði farið í ESB-viðræður

Hér er ný, frábær frétt af skyndi­lega mjög einarð­legri yfirlýs­ingu Bjarna um að flokk­ur hans ætli ekki að hvika frá því að fara EKKI í aðild­ar­viðræður við ESB, hags­mun­um lands­ins sé best borgið utan Evr­ópu­sam­bands­ins.

Spurður hvort til greina kæmi að Sjálf­stæðis­flokk­ur­inn setti málið á dag­skrá eða tæki þátt í því til að mynda með þjóðar­at­kvæðagreiðslu í ljósi stefnu sinn­ar sagði Bjarni: „Það er ekki okk­ar stefna að efna til slíkr­ar þjóðar­at­kvæðagreiðslu og við höf­um ekki verið til samn­inga um slíkt.“

Spurður áfram hvort málið yrði hugs­an­lega sett í hend­ur þings­ins sagði hann: „Það er auðvitað ein­hver veru­leiki sem all­ir sjá, að slík mál geta komið fram á þing­inu og það er ekki eitt­hvað sem ein­staka þing­flokk­ar geta komið í veg fyr­ir. Og það væri óskyn­sam­legt.“ (Mbl.is, í viðtali hans við mjög marktækan, vandaðan blaðamann, Evrópufræðinginn Hjört J. Guðmundsson)

Hins veg­ar skipti máli hvernig yrði brugðist við ef slík mál kæmu upp í þing­inu, segir hann.

Spurður hvernig Sjálf­stæðis­flokk­ur­inn myndi bregðast við því ef til­laga um þjóðar­at­kvæðagreiðslu um um­sókn að Evr­ópu­sam­band­inu kæmi fram í þing­inu og yrði samþykkt sagðist Bjarni ekki geta tjáð sig um það. Hann ít­rekaði hins veg­ar aðspurður að Sjálf­stæðis­flokk­ur­inn myndi ekki standa að um­sókn­ar­ferli að sam­band­inu. „Það vona ég að komi eng­um á óvart.“ (Mbl.is)

Það má taka ofan fyrir þessum skorinorðu yfirlýsingum Bjarna.

Fréttir, sem landsmönnum bárust í morgun og gengu í allt aðra átt, komu allar úr ESB-Fréttablaðinu, sem hefur líklega treyst á einhverjar vonir vina sinna í "Viðreisn" (öfugmælasamtökum), vonir sem nú eru að engu gerðar, og húrra fyrir því.

Jón Valur Jensson.

Þjóðaratkvæði ekki stefna flokksins

Vonandi veit það ekki á illt á nýju ári, að Bjarni, studdur ESB-flokkum, er mætt­ur á Bessastaði

Ótvíræðir ESB-hvolpar eru flokk­arn­ir "Viðreisn" og "Björt framtíð". Aðeins á eftir að koma í ljós, hvort Bjarni Bene­dikts­son reynist hafa bein í nefinu til að banda frá sér, í krafti lands­fundar­samþykkta, öllu land­sölu­gelti þessara tveggja sorg­legu flokka. En kominn er hann nú með stjórnar­mynd­unar­umboðið frá forseta Íslands.

Það er svolítil bót í máli, að hin óþjóðholla "Viðreisn" hrapar í fylgi í nýbirtum Þjóðarpúlsi Gallup, fær þar aðeins 7,4%, en Sjálfstæðisflokkurinn 29%. Ef eitthvað verður af stjórnarmyndun þessara þriggja flokka, þá er þess fyrst að geta, að hún nyti aðeins eins þingmanns meirihluta, en í 2. lagi hafa þessir flokkar einungis 45,1% fylgi.

Fullveldisvaktin og Samtök um rannsóknir á Evrópusambandinu og tengslum þess við Ísland þakka lesendum sínum samfylgdina það sem af er þessu ári og óska þjóðinni allri velfarnaðar á nýju ári.

Jón Valur Jensson.

Bjarni kominn aftur með umboðið

Víst er friðarhugur í Trump!

Hvers lags "frétt" er þetta á Mbl.is: "Enginn friðar­hugur í Trump"?*

Víst er friðar­hugur í honum! Hann vill að

1. Banda­ríkin hætti að hafa frum­kvæði að stríðum úti um allan heim með inn­rás­um og íhlut­unum í innan­ríkis­mál ríkja,
2. og hann vill draga úr kaupum á rán­dýrum vopna­búnaði til bandar­íska hersins. Einmitt þess vegna hafa hlutabréf lækkað í bandaríska hergagna­iðnaðinum.

Gleymum svo ekki, að haukarnir í hermálum Banda­ríkjanna sl. 8 ár hafa verið Barack Obama og Hillary Clinton, sem studdu loftárásir á Líbýu og ófarsælan stuðning við uppreisnaröfl gegn Assad-stjórninni í Sýrlandi, auk þess að skipta sér af rússneskum innanlands­málum vegna Krímskagans, þar sem fólkið kaus að endurnýja langtíma rússnesk yfirráð allt frá frelsun hans undan Tyrkjasoldán á 18. öld.

Og í þessum freklega Obama-Clinton-Evrópusambands-yfirgangi taka íslenzk stjórnvöld þátt með viðskiptahöftum á Rússland!

Fréttamenn eiga ekki að snúa við staðreyndum.

* Þannig var frétt Mbl.is upphaflega. 20 mín. seinna hefur hún breytzt í: Enginn friðarhugur í Trump gagnvart Kína. Kannski sumir fréttamenn vilji, að Kína leggi ekki aðeins undir sig Suður-Kínahaf, heldur einnig eyríkið Formósu (Taíwan), en um það land hefur allt frá stríðslokum 1945 helzt verið ágreiningur milli stefnu kommúnista í Peking og Bandaríkjanna. Nú vilja sumir "friðar­sinnar", að Bandaríkja­stjórn hætti að ábyrgjast öryggi Taíwans!

Jón Valur Jensson. 

Enginn friðarhugur í Trump

Forsprakkar "Viðreisnar" eru upp til hópa ESB-innlimunarsinnar - margir nafngreindir hér

Þeir voru ótrúlega margir for­kólf­ar inn­lim­un­ar­sinn­uðu öfug­mæla­sam­tak­anna "Já Ís­land!" Þar á meðal eru:
a) Bene­dikt sjálfur, meðlimur aðal­stjórn­ar "Já Ísland!" a.m.k. 2014–16 (eins og annar Icesave-greiðslu­sinni, Margrét Krist­manns­dóttir í SVÞ, og eins og ESB-mað­ur­inn Andrés Péturs­son), 
b) Jón Stein­dór Valdi­marsson, kjörinn formaður stjórnar "Já Ísland!" frá stofnun 2009 (og vogaði sér þó árið 2010 að bjóða sig fram til stjórnlagaþings til að véla um stjórnarskrána, þótt hann næði reyndar ekki kjöri), aðstoðar-framkvstj. og síðar frkvstj. Samtaka iðnaðarins (SI) 1988–2010 (orðinn frkvstj. þar 2008), stofnfélagi og stjórnarmaður í Viðreisn, ný­kjörinn alþm. flokksins,
c) Þorsteinn Víg­lundsson, nýkjörinn alþm., í stjórn SI 2004–2009, meðlimur "Já Ísland!", var frkvstj. Samtaka álfram­leiðenda 2010–2013, frkvstj. Samtaka atvinnu­lífsins (SA) 2013–2016, í stjórn Samtaka iðn­aðarins 2004–2010, vara­form. frá 2007, varaform. og form. Gildis, lífeyrissjóðs, 2014–2016,
d) Vilmundur Jósefsson, í stjórn SI a.m.k. 1994–2005 og í fram­kvæmda­ráði "Já Ísland!" a.m.k. 2015–16,
e) Hanna Katrín Friðriksson, í fram­kvæmda­ráði "Já Ísland!" (–2015–2016), nýkjörinn alþm. Viðreisnar,
f) Ellisif Tinna Víðisdóttir, fv. forstj. Varnar­mála­stofnunar og fv. ofur­launa-frkvstj. Kirkjuþings, í fram­kvæmda­ráði "Já Ísland!" (–2014–2016), er form. utanríkis­mála­nefndar Viðreisnar 2016,
g) Þorgerður Katrín Gunnars­dóttir, nýkjörinn alþm. Viðreisnar, hefur verið meðal þekkt­ustu ESB-sinna í Sjálfstæðis­flokknum, var þar varaform. 2009 þegar greidd voru atkvæði á Alþingi um Össurar-umsóknina um inngöngu í ESB, en hún sat þá hjá.
h) Jóna Sólveig Elínardóttir, nýkjörinn 9. þingmaður Suðurkjördæmis, fyrir Viðreisn, en hún var sérfræðingur hjá sendinefnd Evrópusambandsins á Íslandi og vefstjóri hjá Evrópustofu 2011–2013 skv. æviágripi hennar á althingi.is og flutti erindi á aðalfundi "Já Ísland!" 4. sept. 2014;
i) Pawel Bartoszek, nýkjörinn alþingismaður Reykjavíkurkjördæmis suður fyrir Viðreisn, í fram­kvæmda­ráði "Já Ísland!" a.m.k. 2015–16, sat í hinu ólögmæta stjórnlagaráði, sem samþykkti billega leið til að koma Íslandi hratt inn í Evrópu­sambandið, en batt um leið svo um hnútana, að þjóðin fengi ekki að krefjast þjóðar­atkvæða­greiðslu um að ganga úr stórveldinu;
j) Ólafur Þ. Stephensen, frkvstj. Félags atvinnu­rekenda, fv. ritstj. Morgun­blaðs­ins (málsvari ESB þar!), 24 stunda og Frétta­blaðsins, mikill ESB-sinni, er sagður bakhjarl Viðreisnar: http://pallvil.blog.is/blog/pall_vilhjalmsson/entry/2178635/
k) Það sama á við um Þorstein Pálsson, fv. forsætis­ráðherra og fv. ritstj. Frétta­blaðsins; langtíma-áróðurs­maður hefur hann verið fyrir inn­töku Íslands í Evrópu­sambandið og skip­aður af þing­mönnum Jóhönnu­stjórnar for­maður ESB-viðræðu­nefnda frá 2009, unz sama stjórn sprakk á því limm­inu; einnig hann er í fram­kvæmda­ráði öfug­mæla­sam­tak­anna "Já Ísland!" (–2015–2016).

Aðalheimildir: Vefsíður "Já Ísland!", Viðreisnar, SI og Alþingis.

Það kann ekki góðri lukku að stýra, að Benedikt Jóhannesson og félagar hans í Viðreisn og úr SI, fulltrúar atvinnu­rekenda á hægri kanti íslenzkra stjórnmála, vilja teyma þjóðina undir erlent helsi: æðsta löggjafarvald Evrópusambandsins, stjórnvald þess og dómsvald!

Þar að auki eiga stjórnmálamenn að standa með þjóð sinni, en Benedikt var meðal leiðandi manna í því* að reyna að narra hana til að borga Icesave, þvert gegn lagalegum rétti okkar og þjóðarhagsmunum.* Sporin hræða!

* http://thjodarheidur.blog.is/blog/thjodarheidur/entry/1286385/

Jón Valur Jensson.

Benedikt svarar ásökunum

Aukinn meirihluti til framsals fullveldis er bæði eðlilegur og nauðsynlegur (sex skjaldarmerki Íslands fylgja með)

Mest knýjandi mál fyrir full­veldi Íslands, sem um leið er mik­il­vægt mál til að tryggja, að það verði sam­huga þjóð sem taki meg­in­ákvarð­anir þar um, er að setja það ákvæði inn í stjórn­ar­skrá, að í ákvörð­un bæði í þing­heimi og í þjóð­ar­at­kvæða­greiðslu verði áskilið, að 3/4 at­kvæða þurfi til að gera þá grund­vall­ar­breyt­ingu á okkar stjórn­skipan að afsala eða fram­selja full­veldi okkar til annars ríkis eða ríkja­veldis.

Þetta er í raun sjálfsagt mál til sjálfstryggingar lýðveldinu og kemur væntan­lega í veg fyrir snögga aðför að því sama lýðveldi með lýðskrumi og peningaaustri í einhliða áróður sem þjónar hagsmunum stærra veldis/ríkis.

Hliðstæðu er að finna í mörgum lögum félaga (þ.m.t. fyrirtækja og stofnana), sem leyfa ekki, að þau verði niður lögð eða lögð inn í annað félag, nema t.d. 80% atkvæða á aðalfundi ákveði svo.

Eins er hliðstæða fólgin í stjórnarskrá Noregs, sem áskilur í 93. gr., að til fullveldisframsals þurfi minnst 3/4 meirihluta í Stórþinginu.

Önnur hliðstæða var í dansk-íslenzku Sambandslögunum, en þar var áskilið, að aukinn meirihluta þyrfti bæði í Alþingi og í þjóðaratkvæðagreiðslu til að fella sambandalagasamninginn úr gildi, svo sem hér segir:

• 18. gr.:
• "... Til þess að ályktun þessi [um að fella úr gildi þann samning] sé gild, verða að minnsta kosti 2/3 þingmanna annaðhvort í hvorri deild Ríkis­þingsins [danska] eða í sameinuðu Alþingi að hafa greitt atkvæði með henni, og hún síðan vera samþykt við atkvæða­greiðslu kjósenda þeirra, sem atkvæð­is­rétt hafa við almennar kosn­ingar til löggjafar­þings landsins. Ef það kemur í ljós við slíka atkvæða­greiðslu, að 3/4 atkvæð­is­bærra kjósenda að minsta kosti hafi tekið þátt í atkvæða­greiðslunni, og að minsta kosti 3/4 greiddra atkvæða hafi verið með samningsslitum, þá er samningurinn fallinn úr gildi." (Hér skv. ritinu Sjálfstæðisbarátta Ís­lend­inga, lokaþáttur 1918-1944. Gunnar Hall tók saman. Rvík 1956, s. 25.)

Hér er athyglisverður texti í grein í Mbl. 14. maí 2013:  Eins og Norðmenn gerðu, eftir Björn S. Stefánsson, dr. scient.:

"Við ættum að geta gert eins og Norðmenn gerðu, nefnilega að hafa þjóðaratkvæðagreiðslu. Þannig má heyra, þegar rætt er um Evrópu­sambandsmálið. En hvað gerðu Norðmenn?

Norðmenn bjuggu sig undir Efnahagsbandalagsmálið á sjöunda áratug síðustu aldar með því að setja í stjórnarskrá ákvæði um framsal á valdi. Það var þannig, að framsal á valdi til bandalags ríkja, sem Noregur er aðili að, getur gerst með samþykki þriggja fjórðu þingmanna." (Nánar þar.)

Þetta væru vissar skorður gegn framsali eða hreinu afsali æðstu fullveldis­réttinda, sér í lagi afsali æðsta löggjafarvalds, sem er einmitt eitt ákvæðið í sérhverjum inntökusáttmála (accession treaty, hérlendis oft kallað "aðildar­samn­ingur") nýrra meðlima­ríkja á þessari öld, þegar þau samþykkja að ganga í Evrópu­sambandið.

En þetta eitt dugar ekki, og framvinda mála í Noregi er einmitt skýrt dæmi um það. Þjóðin er að vísu mjög andvíg því á þessari öld (og ekki sízt nú) að fara inn í Evrópusambandið, en í Stórþinginu hafa ESB-innlimunarsinnar löngum verið í meirihluta, og það getur með tíð og tíma skapað hættu fyrir fullveldi landsins. Og þannig, ekkert minna, var ástandið bæði 1972 og 1994, þegar fram fóru þjóðar­atkvæða­greiðslur um inngöngu í Evrópu­sambandið. Í báðum tilfellum var því naumlega hafnað, með aðeins 53,5% meirihluta 1972, en með 52,2% árið 1994. Í vissum aðstæðum (efnahagskreppu eða vegna annarra ófara þjóðarbúsins af manna völdum eða náttúrunnar) getur því fullveldi lands verið í mikilli hættu, þegar svo mjótt er á munum, eins og líka sýndi sig í Svíþjóð í nóvember 1994, þegar 52,3% (af þeim 83,3% sem greiddu atkvæði) kusu aðild landsins að Evrópu­sambandinu. Nokkrum mánuðum seinna höfðu hlutföllin snúizt við, en þá gat sænskur almenningur ekkert gert í málinu! (Sjá nánar um það í bók Ragnars Arnalds, fyrrv. fjármála- og mennta­mála­ráðherra: Sjálf­stæðið er sístæð auðlind.)

Eins og undirritaður sagði hér í grein 20. nóv. 2013:

"Þannig gætum við þá setið uppi með tvískipta þjóð, naumur meirihluti þeirra, sem mæta myndu á kjörstað ... fengi að ráða, en hinir engu og það um alla framtíð nánast! Og þetta gæti gerzt, jafnvel þó að vitað sé, að þeir, sem eru MJÖG andvígir inntöku landsins í Evrópu­sambandið, eru miklu stærra hlutfall slíkra andstæðinga heldur en hlutfall hina, sem eru MJÖG HLYNNTIR inngöngu í ESB,* hefur reynzt vera meðal slíkra ESB-sinna. Ekki væri þetta uppskrift að mikilli þjóðarsátt og "samvinnu" þessara ólíku hópa!" 

Af þessum ástæðum, en umfram allt til að standa vörð um okkar sjálfstæða og fullvalda lýðveldi, ættu Íslendingar að gera gangskör að því, að það verði sett í stjórnarskrána, þegar henni næst verður breytt, að aukins meirihluta verði krafizt bæði í þingi og hjá þjóðinni sjálfri, ef tillaga kemur fram um framsal fullveldis til ríkjasambands eða stórveldis. En til þess voru refirnir ekki skornir hjá okkur 1. desember 1918, þegar fullveldi landsins var viðurkennt.

* Sbr. nýlega grein hér: 4,8 sinnum fleiri mjög andvígir inngöngu í ESB heldur en þeir sem eru mjög hlynntir henni.

Hér eru svo skjaldarmerki Íslands frá upphafi:

     Elzta merkið, tákn goðorðanna: frá 13. öld, næst kemur merki Íslands undir Noregskonungi um 1280 (sameinar tákn Ólafs helga og þjóðveldisins eða Gizurar jarls). Það þriðja: flatti þorskur­inn (endurgerð), frá ofan­verðum miðöldum og áfram allt inn í 20. öld.

Fjórða merkið, fálkinn: 1903-1919 (er til dæmis yfir dyrum Landsíma­hússins gamla við Suðurgötu), það fimmta er merki konungsríkisins Íslands 1919-1944, loks lýðveldismerkið frá 1944.

Elzta merkið, til sem slíkt, er á skjaldarmerkjabók Wijnbergens um 1280:

 Sama merki, nr. 2 hér ofar, er í raun nútíma-endurgerð, rússnesk! Og 1. merkið er endurgerð og tilgáta P. Warmings, birt í Árbók Fornleifafélagsins, þ.e.  skjöldur með tólf þverröndum, hvítum (silfruðum) og heiðbláum til skiptis, sem "er hugsanlega það merki (eða fáni) sem Hákon konungur fékk Gizuri Þorvaldssyni í Björgvin 1258, er hann gerði hann að jarli." (Heimild.)

Jón Valur Jensson.

Er Íslendingum að koma enn meira í koll að taka þátt í Rússabanni ESB?

Nú ætla Rússar sér að veiða 25.000 tonn af karfa við Reykjaneshrygg, þrisvar sinnum meira en ráðlagða heildarveiði.

• Rússar viðurkenna ekki stofnmat NA-Atlantshafsfiskveiðiráðsins, en það lagði til að engar karfaveiðar yrðu stundaðar næstu tvö ár.
• Á nýafstöðnum ársfundi ráðsins í Lundúnum var felld tillaga Íslands um að veiðar yrðu stöðvaðar; karfi hefur verið ofveiddur um árabil og tveir stofnar hans eru taldir í útrýmingarhættu. Rússar hafa sett sér einhliða kvóta, Evrópusambandið og Danmörk fyrir hönd Færeyja og Grænlands hafa ekki sætt sig við að Rússar sætu einir að veiðunum og hafa viljað takmarka þær. (RÚV.is)

Það mýkir ekki hug Rússa gagnvart Íslandi, að stjórnvöld hér hafa tekið fullan þátt í fráleitum og vonlausum viðskiptatakmörkunum Evrópusambandsins gagnvart þessu mikla viðskiptalandi okkar fram á síðustu ár.

• Á fundinum var samþykkt tillaga um 7.500 tonna heildarveiði. Þegar hún leggst við 25 þúsund einhliða kvóta Rússa gæti heildarveiðin orðið um 30 þúsund tonn. Á vef atvinnuvegaráðuneytisins segir að niðurstaðan sé Íslendingum mikil vonbrigði (Rúv)

Hvenær ætla stjórnvöld að sansast í þessu máli og hætta að refsa útgerðar- og sjómönnum fyrir það sem þeir bera enga ábyrgð á? Gríðarlegt tap hefur þegar orðið af sölubanninu á Rússland, einkum vegna makríls. Sá stinni og góði fiskur á annað skilið en að lenda í gúanói skammsýnna, ESB-þjónandi íslenzkra ráðherra. Áhrifin á karfaveiðarnar eru svo annað kjaftshögg á íslenzkan sjávarútveg. 

Jón Valur Jensson.

4,8 sinnum fleiri mjög andvígir inngöngu í ESB heldur en þeir sem eru mjög hlynntir henni

Í nýrri skoðanakönnun MMR, sem stór hluti svarenda (87,8%) tók afstöðu til, eru einungis 7,9% mjög hlynnt inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið, en 38,1% mjög and­víg henni. Í heild eru 57,8% and­víg, en 20,9% hlynnt inn­göngu í sam­band­ið. Hlutföll hóp­anna eru 2,77 full­veldis­sinnar á móti hverjum einum ESB-sinna! Andstaðan hefur aukizt verulega frá fyrri könnun MMR í sept­em­ber.

Ávallt raunar frá Össurar­umsókn­inni 2009 hefur verið traustur meiri­hluti andstæður inngöngu í evrópska stórveldið, en hvenær ætlar stjórn­mála­flokk­unum að lærast það? En í stað þess að leggja þetta fráleita umsókn­ar­mál til hliðar (mál, þar sem hinn fallni fyrrv. utan­ríkis­ráðherra braut stjórnar­skrána í æsingi sínum), þá hefur fjölgað í hópi veruleika­firrtra þingflokka sem gæla enn við þetta mál eftir kosn­ingarnar (þótt lítt hafi þeir fjallað um það í kosn­inga­barátt­unni!) og vilja fremur sinna því en aðkall­andi verkefnum innanlands, svo sem í heilbrigðis­þjónustu, aðbúnaði og kjörum lífeyrisþega, menntamálum, löggæzlu, vegagerð og viðunandi aðstöðu á ferða­manna­stöðum.

Skoðana­könn­un MMR var gerð dag­ana 7.-14. nóv­em­ber og var heild­ar­fjöldi svar­enda 904 ein­stak­ling­ar, 18 ára og eldri. Spurt var: Ert þú hlynnt(ur) eða and­víg(ur) því að Ísland gangi í Evr­ópu­sam­bandið (ESB)? Sam­tals tóku 87,8% af­stöðu. (Mbl.is)

Þurfa ekki stjórnmálamenn okkar að læra rétt eins og unga fólkið?

Jón Valur Jensson.

Vaxandi andstaða við inngöngu í ESB

Evrópusambandið vill verða stórveldi/heimsveldi (staðfest)

Hún gengur ekki þessi fáfræði margra um Evróp­usambandið! Jafnvel Ómar Ragnars­son þrætir fyrir vilja og stefnu Brussel-manna að gera Evrópu­sam­bandið að heimsveldi. En fyrir því liggja ótvíræð orð höfuð­leiðtoga þessa ríkja­sambands.

Þannig sagði Jacques Delors, forseti framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins 1985-1995: "Wir müßen Großmacht werden!" [Við verðum að gerast stórveldi]. Þetta sagði hann þá þegar í nóvember árið 1991 í viðtali við Der Spiegel (sbr. Ragnar Arnalds, fyrrv. fjármála- og menntamálaráðherra: Sjálfstæðið er sístæð auðlind, Reykjavík 1998, bls. 102).

Jón Baldvin Hannibalsson sagði Delore hinn frábærasta í starfi forseta fram­kvæmda­stjórn­ar­innar, sem er e.k. ríkisstjórn Evrópu­sambandsins. Ennfremur kallar Jón Baldvin þann klóka mann "föður Evrópska efnahagssvæðisins" (EES). En augljóst er, að Delors var opinber talsmaður ESB, ef nokkur var það.

Jose Manuel Barroso, sem var forseti fram­kvæmda­stjórnar Evrópu­sambandsins 2004-2014, talaði um “heimsveldi” sitt (empire).

Já, af því að ýmsir virðast efins um þessa stórveldisdrauma Evrópu­sambands­ins, þá er vert að vitna hér í sjálfan Barroso, sem lét merkileg orð falla í þessa átt á blaðamannafundi hinn 17. júlí 2007. Þar kallaði hann sambandið reyndar ekki stórveldi (Großmacht), eins og fyrirrennarinn Jacques Delors gerði, heldur ‘heimsveldi’ (empire).

Þetta kemur fram í frétt The Daily Telegraph: Barroso hails the European ‘empire’, hinn 18. júlí 2007, svohljóðandi:

“We are a very special construction unique in the history of mankind,” said Mr Barroso yesterday. “Sometimes I like to compare the EU as a creation to the organisation of empire. We have the dimension of empire.” – The commission president made his remarks on Europe’s historical mission while celebrating “real progress” on a new EU treaty deal to replace the constitution rejected by French and Dutch voters two years ago.

Frá þessari frétt sagði Heimssýn, hreyfing sjálfstæðissinna í Evrópumálum, hinn 25.7. 2007 með eftirfarandi hætti:

“Við erum mjög sérstök smíði sem er einstök í mannkynssögunni. Stundum líki ég Evrópusambandinu sem sköpunarverki við skipulag heimsveldis. Við búum yfir stærð heimsveldis.” Þannig mælti José Manuel Barroso, forseti framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins, á blaðamannafundi þann 17. júlí sl.

Þannig hafa tveir æðstu embættismenn Evrópusambandsins talað án þess að tvínóna við það. Hvers vegna viðurkenna íslenzkir áhangendur þessa fyrir­bæris ekki þá staðreynd?

En í fullu samræmi við þá staðreynd er vilji ráðamanna í Brussel nú (og reyndar um langa hríð áður) að stofna einn sameinaðan Evrópusambandsher, og fyrir liggja um það valdheimildir í Lissabon-sáttmálanum. 

Jean-Claude Juncker, eftirmaður Barrosos sem forseti framkvæmdastjórnar ESB frá 2014, hvetur til þess, að hafin verði af nýju upp­bygg­ing evr­ópsks ör­ygg­is­banda­lags með það að loka­mark­miði að stofna Evr­ópu­her,“ eins og hann sagði í ræðu á fundi í Berlín sl. fimmtu­dag; undir þetta taka þýzk stjórn­völd skv. frétt Irish Times, en Þýzkaland er lang­öflugasta ríkið innan Evrópu­sambandsins.

Nú blasir við, vegna einurðar Donalds Trump gagnvart NATO-ríkjum, að þar verða útgjöld til hermála trúlega hækkuð í 2% af vergri þjóðar­framleiðslu innan nokkurra ára. Engin ástæða til að ætla, að nokkru ríki, jafnvel svo smáu sem Íslandi, sem hugsanlega gæti innlimazt í ESB, yrði hlíft við því að leggja fram sinn skerf til sameiginlegra varnarmála, þ.e. til ESB-hersins. Þar yrði m.a. horft til tiltölulega mikils ríkidæmis okkar, og legðum við ekki fram mannskap til þjálfunar og vopna­burðar í þeim her, þá yrðum við í staðinn látin leggja fram þeim mun meira fé af fjárlögum okkar til reka slíkan her.

Og í sambandi við stórveldisdrauma Evrópu­sambandsins er ekki vert að gleyma hér fremur nýlegum ummælum Hermans van Rompuy, forseta ráðherraráðs ESB 2009-2014, um að "Úkraína á heima í Evrópusambandinu"! (sjá Evrópusambandið sækist eftir Úkraínu). En þegar hann lýsti þessu yfir, að Úkraína ætti heima í Evrópusambandinu, gerði hann nánast nákvæmlega það sama og Olli Rehn, fv. útþenslustjóri ESB, sagði í viðtali við Handelsblatt: "Islands natürlicher Platz ist in der EU – eðlilegur eða náttúrlegur staður Íslands er í Evrópusambandinu.” – Þau orð voru frek íhlutun í okkar innan­ríkismál (sbr. hér), og eins var um orð Rompuys gagnvart Úkraínu, en þeim var líka fylgt eftir í verki með framlagi ESB og Bandaríkja Obama til uppreisnar­afla í Kænugarði.

Jón Valur Jensson.

Vill stefna að Evrópuher