Forsprakkar "Viðreisnar" eru upp til hópa ESB-innlimunarsinnar - margir nafngreindir hér

Þeir voru ótrúlega margir for­kólf­ar inn­lim­un­ar­sinn­uðu öfug­mæla­sam­tak­anna "Já Ís­land!" Þar á meðal eru:
a) Bene­dikt sjálfur, meðlimur aðal­stjórn­ar "Já Ísland!" a.m.k. 2014–16 (eins og annar Icesave-greiðslu­sinni, Margrét Krist­manns­dóttir í SVÞ, og eins og ESB-mað­ur­inn Andrés Péturs­son), 
b) Jón Stein­dór Valdi­marsson, kjörinn formaður stjórnar "Já Ísland!" frá stofnun 2009 (og vogaði sér þó árið 2010 að bjóða sig fram til stjórnlagaþings til að véla um stjórnarskrána, þótt hann næði reyndar ekki kjöri), aðstoðar-framkvstj. og síðar frkvstj. Samtaka iðnaðarins (SI) 1988–2010 (orðinn frkvstj. þar 2008), stofnfélagi og stjórnarmaður í Viðreisn, ný­kjörinn alþm. flokksins,
c) Þorsteinn Víg­lundsson, nýkjörinn alþm., í stjórn SI 2004–2009, meðlimur "Já Ísland!", var frkvstj. Samtaka álfram­leiðenda 2010–2013, frkvstj. Samtaka atvinnu­lífsins (SA) 2013–2016, í stjórn Samtaka iðn­aðarins 2004–2010, vara­form. frá 2007, varaform. og form. Gildis, lífeyrissjóðs, 2014–2016,
d) Vilmundur Jósefsson, í stjórn SI a.m.k. 1994–2005 og í fram­kvæmda­ráði "Já Ísland!" a.m.k. 2015–16,
e) Hanna Katrín Friðriksson, í fram­kvæmda­ráði "Já Ísland!" (–2015–2016), nýkjörinn alþm. Viðreisnar,
f) Ellisif Tinna Víðisdóttir, fv. forstj. Varnar­mála­stofnunar og fv. ofur­launa-frkvstj. Kirkjuþings, í fram­kvæmda­ráði "Já Ísland!" (–2014–2016), er form. utanríkis­mála­nefndar Viðreisnar 2016,
g) Þorgerður Katrín Gunnars­dóttir, nýkjörinn alþm. Viðreisnar, hefur verið meðal þekkt­ustu ESB-sinna í Sjálfstæðis­flokknum, var þar varaform. 2009 þegar greidd voru atkvæði á Alþingi um Össurar-umsóknina um inngöngu í ESB, en hún sat þá hjá.
h) Jóna Sólveig Elínardóttir, nýkjörinn 9. þingmaður Suðurkjördæmis, fyrir Viðreisn, en hún var sérfræðingur hjá sendinefnd Evrópusambandsins á Íslandi og vefstjóri hjá Evrópustofu 2011–2013 skv. æviágripi hennar á althingi.is og flutti erindi á aðalfundi "Já Ísland!" 4. sept. 2014;
i) Pawel Bartoszek, nýkjörinn alþingismaður Reykjavíkurkjördæmis suður fyrir Viðreisn, í fram­kvæmda­ráði "Já Ísland!" a.m.k. 2015–16, sat í hinu ólögmæta stjórnlagaráði, sem samþykkti billega leið til að koma Íslandi hratt inn í Evrópu­sambandið, en batt um leið svo um hnútana, að þjóðin fengi ekki að krefjast þjóðar­atkvæða­greiðslu um að ganga úr stórveldinu;
j) Ólafur Þ. Stephensen, frkvstj. Félags atvinnu­rekenda, fv. ritstj. Morgun­blaðs­ins (málsvari ESB þar!), 24 stunda og Frétta­blaðsins, mikill ESB-sinni, er sagður bakhjarl Viðreisnar: http://pallvil.blog.is/blog/pall_vilhjalmsson/entry/2178635/
k) Það sama á við um Þorstein Pálsson, fv. forsætis­ráðherra og fv. ritstj. Frétta­blaðsins; langtíma-áróðurs­maður hefur hann verið fyrir inn­töku Íslands í Evrópu­sambandið og skip­aður af þing­mönnum Jóhönnu­stjórnar for­maður ESB-viðræðu­nefnda frá 2009, unz sama stjórn sprakk á því limm­inu; einnig hann er í fram­kvæmda­ráði öfug­mæla­sam­tak­anna "Já Ísland!" (–2015–2016).

Aðalheimildir: Vefsíður "Já Ísland!", Viðreisnar, SI og Alþingis.

Það kann ekki góðri lukku að stýra, að Benedikt Jóhannesson og félagar hans í Viðreisn og úr SI, fulltrúar atvinnu­rekenda á hægri kanti íslenzkra stjórnmála, vilja teyma þjóðina undir erlent helsi: æðsta löggjafarvald Evrópusambandsins, stjórnvald þess og dómsvald!

Þar að auki eiga stjórnmálamenn að standa með þjóð sinni, en Benedikt var meðal leiðandi manna í því* að reyna að narra hana til að borga Icesave, þvert gegn lagalegum rétti okkar og þjóðarhagsmunum.* Sporin hræða!

* http://thjodarheidur.blog.is/blog/thjodarheidur/entry/1286385/

Jón Valur Jensson.

Benedikt svarar ásökunum

Aukinn meirihluti til framsals fullveldis er bæði eðlilegur og nauðsynlegur (sex skjaldarmerki Íslands fylgja með)

Mest knýjandi mál fyrir full­veldi Íslands, sem um leið er mik­il­vægt mál til að tryggja, að það verði sam­huga þjóð sem taki meg­in­ákvarð­anir þar um, er að setja það ákvæði inn í stjórn­ar­skrá, að í ákvörð­un bæði í þing­heimi og í þjóð­ar­at­kvæða­greiðslu verði áskilið, að 3/4 at­kvæða þurfi til að gera þá grund­vall­ar­breyt­ingu á okkar stjórn­skipan að afsala eða fram­selja full­veldi okkar til annars ríkis eða ríkja­veldis.

Þetta er í raun sjálfsagt mál til sjálfstryggingar lýðveldinu og kemur væntan­lega í veg fyrir snögga aðför að því sama lýðveldi með lýðskrumi og peningaaustri í einhliða áróður sem þjónar hagsmunum stærra veldis/ríkis.

Hliðstæðu er að finna í mörgum lögum félaga (þ.m.t. fyrirtækja og stofnana), sem leyfa ekki, að þau verði niður lögð eða lögð inn í annað félag, nema t.d. 80% atkvæða á aðalfundi ákveði svo.

Eins er hliðstæða fólgin í stjórnarskrá Noregs, sem áskilur í 93. gr., að til fullveldisframsals þurfi minnst 3/4 meirihluta í Stórþinginu.

Önnur hliðstæða var í dansk-íslenzku Sambandslögunum, en þar var áskilið, að aukinn meirihluta þyrfti bæði í Alþingi og í þjóðaratkvæðagreiðslu til að fella sambandalagasamninginn úr gildi, svo sem hér segir:

• 18. gr.:
• "... Til þess að ályktun þessi [um að fella úr gildi þann samning] sé gild, verða að minnsta kosti 2/3 þingmanna annaðhvort í hvorri deild Ríkis­þingsins [danska] eða í sameinuðu Alþingi að hafa greitt atkvæði með henni, og hún síðan vera samþykt við atkvæða­greiðslu kjósenda þeirra, sem atkvæð­is­rétt hafa við almennar kosn­ingar til löggjafar­þings landsins. Ef það kemur í ljós við slíka atkvæða­greiðslu, að 3/4 atkvæð­is­bærra kjósenda að minsta kosti hafi tekið þátt í atkvæða­greiðslunni, og að minsta kosti 3/4 greiddra atkvæða hafi verið með samningsslitum, þá er samningurinn fallinn úr gildi." (Hér skv. ritinu Sjálfstæðisbarátta Ís­lend­inga, lokaþáttur 1918-1944. Gunnar Hall tók saman. Rvík 1956, s. 25.)

Hér er athyglisverður texti í grein í Mbl. 14. maí 2013:  Eins og Norðmenn gerðu, eftir Björn S. Stefánsson, dr. scient.:

"Við ættum að geta gert eins og Norðmenn gerðu, nefnilega að hafa þjóðaratkvæðagreiðslu. Þannig má heyra, þegar rætt er um Evrópu­sambandsmálið. En hvað gerðu Norðmenn?

Norðmenn bjuggu sig undir Efnahagsbandalagsmálið á sjöunda áratug síðustu aldar með því að setja í stjórnarskrá ákvæði um framsal á valdi. Það var þannig, að framsal á valdi til bandalags ríkja, sem Noregur er aðili að, getur gerst með samþykki þriggja fjórðu þingmanna." (Nánar þar.)

Þetta væru vissar skorður gegn framsali eða hreinu afsali æðstu fullveldis­réttinda, sér í lagi afsali æðsta löggjafarvalds, sem er einmitt eitt ákvæðið í sérhverjum inntökusáttmála (accession treaty, hérlendis oft kallað "aðildar­samn­ingur") nýrra meðlima­ríkja á þessari öld, þegar þau samþykkja að ganga í Evrópu­sambandið.

En þetta eitt dugar ekki, og framvinda mála í Noregi er einmitt skýrt dæmi um það. Þjóðin er að vísu mjög andvíg því á þessari öld (og ekki sízt nú) að fara inn í Evrópusambandið, en í Stórþinginu hafa ESB-innlimunarsinnar löngum verið í meirihluta, og það getur með tíð og tíma skapað hættu fyrir fullveldi landsins. Og þannig, ekkert minna, var ástandið bæði 1972 og 1994, þegar fram fóru þjóðar­atkvæða­greiðslur um inngöngu í Evrópu­sambandið. Í báðum tilfellum var því naumlega hafnað, með aðeins 53,5% meirihluta 1972, en með 52,2% árið 1994. Í vissum aðstæðum (efnahagskreppu eða vegna annarra ófara þjóðarbúsins af manna völdum eða náttúrunnar) getur því fullveldi lands verið í mikilli hættu, þegar svo mjótt er á munum, eins og líka sýndi sig í Svíþjóð í nóvember 1994, þegar 52,3% (af þeim 83,3% sem greiddu atkvæði) kusu aðild landsins að Evrópu­sambandinu. Nokkrum mánuðum seinna höfðu hlutföllin snúizt við, en þá gat sænskur almenningur ekkert gert í málinu! (Sjá nánar um það í bók Ragnars Arnalds, fyrrv. fjármála- og mennta­mála­ráðherra: Sjálf­stæðið er sístæð auðlind.)

Eins og undirritaður sagði hér í grein 20. nóv. 2013:

"Þannig gætum við þá setið uppi með tvískipta þjóð, naumur meirihluti þeirra, sem mæta myndu á kjörstað ... fengi að ráða, en hinir engu og það um alla framtíð nánast! Og þetta gæti gerzt, jafnvel þó að vitað sé, að þeir, sem eru MJÖG andvígir inntöku landsins í Evrópu­sambandið, eru miklu stærra hlutfall slíkra andstæðinga heldur en hlutfall hina, sem eru MJÖG HLYNNTIR inngöngu í ESB,* hefur reynzt vera meðal slíkra ESB-sinna. Ekki væri þetta uppskrift að mikilli þjóðarsátt og "samvinnu" þessara ólíku hópa!" 

Af þessum ástæðum, en umfram allt til að standa vörð um okkar sjálfstæða og fullvalda lýðveldi, ættu Íslendingar að gera gangskör að því, að það verði sett í stjórnarskrána, þegar henni næst verður breytt, að aukins meirihluta verði krafizt bæði í þingi og hjá þjóðinni sjálfri, ef tillaga kemur fram um framsal fullveldis til ríkjasambands eða stórveldis. En til þess voru refirnir ekki skornir hjá okkur 1. desember 1918, þegar fullveldi landsins var viðurkennt.

* Sbr. nýlega grein hér: 4,8 sinnum fleiri mjög andvígir inngöngu í ESB heldur en þeir sem eru mjög hlynntir henni.

Hér eru svo skjaldarmerki Íslands frá upphafi:

     Elzta merkið, tákn goðorðanna: frá 13. öld, næst kemur merki Íslands undir Noregskonungi um 1280 (sameinar tákn Ólafs helga og þjóðveldisins eða Gizurar jarls). Það þriðja: flatti þorskur­inn (endurgerð), frá ofan­verðum miðöldum og áfram allt inn í 20. öld.

Fjórða merkið, fálkinn: 1903-1919 (er til dæmis yfir dyrum Landsíma­hússins gamla við Suðurgötu), það fimmta er merki konungsríkisins Íslands 1919-1944, loks lýðveldismerkið frá 1944.

Elzta merkið, til sem slíkt, er á skjaldarmerkjabók Wijnbergens um 1280:

 Sama merki, nr. 2 hér ofar, er í raun nútíma-endurgerð, rússnesk! Og 1. merkið er endurgerð og tilgáta P. Warmings, birt í Árbók Fornleifafélagsins, þ.e.  skjöldur með tólf þverröndum, hvítum (silfruðum) og heiðbláum til skiptis, sem "er hugsanlega það merki (eða fáni) sem Hákon konungur fékk Gizuri Þorvaldssyni í Björgvin 1258, er hann gerði hann að jarli." (Heimild.)

Jón Valur Jensson.

Er Íslendingum að koma enn meira í koll að taka þátt í Rússabanni ESB?

Nú ætla Rússar sér að veiða 25.000 tonn af karfa við Reykjaneshrygg, þrisvar sinnum meira en ráðlagða heildarveiði.

• Rússar viðurkenna ekki stofnmat NA-Atlantshafsfiskveiðiráðsins, en það lagði til að engar karfaveiðar yrðu stundaðar næstu tvö ár.
• Á nýafstöðnum ársfundi ráðsins í Lundúnum var felld tillaga Íslands um að veiðar yrðu stöðvaðar; karfi hefur verið ofveiddur um árabil og tveir stofnar hans eru taldir í útrýmingarhættu. Rússar hafa sett sér einhliða kvóta, Evrópusambandið og Danmörk fyrir hönd Færeyja og Grænlands hafa ekki sætt sig við að Rússar sætu einir að veiðunum og hafa viljað takmarka þær. (RÚV.is)

Það mýkir ekki hug Rússa gagnvart Íslandi, að stjórnvöld hér hafa tekið fullan þátt í fráleitum og vonlausum viðskiptatakmörkunum Evrópusambandsins gagnvart þessu mikla viðskiptalandi okkar fram á síðustu ár.

• Á fundinum var samþykkt tillaga um 7.500 tonna heildarveiði. Þegar hún leggst við 25 þúsund einhliða kvóta Rússa gæti heildarveiðin orðið um 30 þúsund tonn. Á vef atvinnuvegaráðuneytisins segir að niðurstaðan sé Íslendingum mikil vonbrigði (Rúv)

Hvenær ætla stjórnvöld að sansast í þessu máli og hætta að refsa útgerðar- og sjómönnum fyrir það sem þeir bera enga ábyrgð á? Gríðarlegt tap hefur þegar orðið af sölubanninu á Rússland, einkum vegna makríls. Sá stinni og góði fiskur á annað skilið en að lenda í gúanói skammsýnna, ESB-þjónandi íslenzkra ráðherra. Áhrifin á karfaveiðarnar eru svo annað kjaftshögg á íslenzkan sjávarútveg. 

Jón Valur Jensson.

4,8 sinnum fleiri mjög andvígir inngöngu í ESB heldur en þeir sem eru mjög hlynntir henni

Í nýrri skoðanakönnun MMR, sem stór hluti svarenda (87,8%) tók afstöðu til, eru einungis 7,9% mjög hlynnt inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið, en 38,1% mjög and­víg henni. Í heild eru 57,8% and­víg, en 20,9% hlynnt inn­göngu í sam­band­ið. Hlutföll hóp­anna eru 2,77 full­veldis­sinnar á móti hverjum einum ESB-sinna! Andstaðan hefur aukizt verulega frá fyrri könnun MMR í sept­em­ber.

Ávallt raunar frá Össurar­umsókn­inni 2009 hefur verið traustur meiri­hluti andstæður inngöngu í evrópska stórveldið, en hvenær ætlar stjórn­mála­flokk­unum að lærast það? En í stað þess að leggja þetta fráleita umsókn­ar­mál til hliðar (mál, þar sem hinn fallni fyrrv. utan­ríkis­ráðherra braut stjórnar­skrána í æsingi sínum), þá hefur fjölgað í hópi veruleika­firrtra þingflokka sem gæla enn við þetta mál eftir kosn­ingarnar (þótt lítt hafi þeir fjallað um það í kosn­inga­barátt­unni!) og vilja fremur sinna því en aðkall­andi verkefnum innanlands, svo sem í heilbrigðis­þjónustu, aðbúnaði og kjörum lífeyrisþega, menntamálum, löggæzlu, vegagerð og viðunandi aðstöðu á ferða­manna­stöðum.

Skoðana­könn­un MMR var gerð dag­ana 7.-14. nóv­em­ber og var heild­ar­fjöldi svar­enda 904 ein­stak­ling­ar, 18 ára og eldri. Spurt var: Ert þú hlynnt(ur) eða and­víg(ur) því að Ísland gangi í Evr­ópu­sam­bandið (ESB)? Sam­tals tóku 87,8% af­stöðu. (Mbl.is)

Þurfa ekki stjórnmálamenn okkar að læra rétt eins og unga fólkið?

Jón Valur Jensson.

Vaxandi andstaða við inngöngu í ESB

Evrópusambandið vill verða stórveldi/heimsveldi (staðfest)

Hún gengur ekki þessi fáfræði margra um Evróp­usambandið! Jafnvel Ómar Ragnars­son þrætir fyrir vilja og stefnu Brussel-manna að gera Evrópu­sam­bandið að heimsveldi. En fyrir því liggja ótvíræð orð höfuð­leiðtoga þessa ríkja­sambands.

Þannig sagði Jacques Delors, forseti framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins 1985-1995: "Wir müßen Großmacht werden!" [Við verðum að gerast stórveldi]. Þetta sagði hann þá þegar í nóvember árið 1991 í viðtali við Der Spiegel (sbr. Ragnar Arnalds, fyrrv. fjármála- og menntamálaráðherra: Sjálfstæðið er sístæð auðlind, Reykjavík 1998, bls. 102).

Jón Baldvin Hannibalsson sagði Delore hinn frábærasta í starfi forseta fram­kvæmda­stjórn­ar­innar, sem er e.k. ríkisstjórn Evrópu­sambandsins. Ennfremur kallar Jón Baldvin þann klóka mann "föður Evrópska efnahagssvæðisins" (EES). En augljóst er, að Delors var opinber talsmaður ESB, ef nokkur var það.

Jose Manuel Barroso, sem var forseti fram­kvæmda­stjórnar Evrópu­sambandsins 2004-2014, talaði um “heimsveldi” sitt (empire).

Já, af því að ýmsir virðast efins um þessa stórveldisdrauma Evrópu­sambands­ins, þá er vert að vitna hér í sjálfan Barroso, sem lét merkileg orð falla í þessa átt á blaðamannafundi hinn 17. júlí 2007. Þar kallaði hann sambandið reyndar ekki stórveldi (Großmacht), eins og fyrirrennarinn Jacques Delors gerði, heldur ‘heimsveldi’ (empire).

Þetta kemur fram í frétt The Daily Telegraph: Barroso hails the European ‘empire’, hinn 18. júlí 2007, svohljóðandi:

“We are a very special construction unique in the history of mankind,” said Mr Barroso yesterday. “Sometimes I like to compare the EU as a creation to the organisation of empire. We have the dimension of empire.” – The commission president made his remarks on Europe’s historical mission while celebrating “real progress” on a new EU treaty deal to replace the constitution rejected by French and Dutch voters two years ago.

Frá þessari frétt sagði Heimssýn, hreyfing sjálfstæðissinna í Evrópumálum, hinn 25.7. 2007 með eftirfarandi hætti:

“Við erum mjög sérstök smíði sem er einstök í mannkynssögunni. Stundum líki ég Evrópusambandinu sem sköpunarverki við skipulag heimsveldis. Við búum yfir stærð heimsveldis.” Þannig mælti José Manuel Barroso, forseti framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins, á blaðamannafundi þann 17. júlí sl.

Þannig hafa tveir æðstu embættismenn Evrópusambandsins talað án þess að tvínóna við það. Hvers vegna viðurkenna íslenzkir áhangendur þessa fyrir­bæris ekki þá staðreynd?

En í fullu samræmi við þá staðreynd er vilji ráðamanna í Brussel nú (og reyndar um langa hríð áður) að stofna einn sameinaðan Evrópusambandsher, og fyrir liggja um það valdheimildir í Lissabon-sáttmálanum. 

Jean-Claude Juncker, eftirmaður Barrosos sem forseti framkvæmdastjórnar ESB frá 2014, hvetur til þess, að hafin verði af nýju upp­bygg­ing evr­ópsks ör­ygg­is­banda­lags með það að loka­mark­miði að stofna Evr­ópu­her,“ eins og hann sagði í ræðu á fundi í Berlín sl. fimmtu­dag; undir þetta taka þýzk stjórn­völd skv. frétt Irish Times, en Þýzkaland er lang­öflugasta ríkið innan Evrópu­sambandsins.

Nú blasir við, vegna einurðar Donalds Trump gagnvart NATO-ríkjum, að þar verða útgjöld til hermála trúlega hækkuð í 2% af vergri þjóðar­framleiðslu innan nokkurra ára. Engin ástæða til að ætla, að nokkru ríki, jafnvel svo smáu sem Íslandi, sem hugsanlega gæti innlimazt í ESB, yrði hlíft við því að leggja fram sinn skerf til sameiginlegra varnarmála, þ.e. til ESB-hersins. Þar yrði m.a. horft til tiltölulega mikils ríkidæmis okkar, og legðum við ekki fram mannskap til þjálfunar og vopna­burðar í þeim her, þá yrðum við í staðinn látin leggja fram þeim mun meira fé af fjárlögum okkar til reka slíkan her.

Og í sambandi við stórveldisdrauma Evrópu­sambandsins er ekki vert að gleyma hér fremur nýlegum ummælum Hermans van Rompuy, forseta ráðherraráðs ESB 2009-2014, um að "Úkraína á heima í Evrópusambandinu"! (sjá Evrópusambandið sækist eftir Úkraínu). En þegar hann lýsti þessu yfir, að Úkraína ætti heima í Evrópusambandinu, gerði hann nánast nákvæmlega það sama og Olli Rehn, fv. útþenslustjóri ESB, sagði í viðtali við Handelsblatt: "Islands natürlicher Platz ist in der EU – eðlilegur eða náttúrlegur staður Íslands er í Evrópusambandinu.” – Þau orð voru frek íhlutun í okkar innan­ríkismál (sbr. hér), og eins var um orð Rompuys gagnvart Úkraínu, en þeim var líka fylgt eftir í verki með framlagi ESB og Bandaríkja Obama til uppreisnar­afla í Kænugarði.

Jón Valur Jensson.

Vill stefna að Evrópuher

Er fyrirmynd ESB-sinna klárinn sem leitar þangað sem hann er kvaldastur?

"Alþingi hafnaði þjóðar­at­kvæða­greiðslu um ESB-um­sókn árið 2009, aðildar­viðræð­ur sigldu í strand 2011, þeim var hætt í janúar 2013. ESB-flokkar urðu undir í kosn­ingum 2013, ESB-við­ræð­um var slit­ið á síð­asta kjör­tíma­bili, ESB-flokk­ur­inn þurrk­aðist að mestu út 2016. ESB-málið var ekki kosninga­mál 2016, enginn prédikaði aðild. Að ESB-aðildar­mál valdi vand­ræðum við stjórnar­myndun í nóvember 2016 er með ólíkindum."

Þannig ritar Björn Bjarnason í snarpri grein sinni í gær og bætir við:

"Bretar, helsta viðskiptaþjóð okkar, er á leið úr ESB. Á þessari stundu veit enginn hvernig Bretum tekst að semja við ESB um úrsögn sína. Brýnasta verkefni íslenskra stjórnvalda nú gagnvart samstarfi við ESB-ríki er að tryggja farsælan samning við Breta samhliða EES-samningnum eða stuðla að aðild Breta að EES-samstarfinu. Þegar vitað verður um niðurstöðu ESB og Breta er tímabært fyrir okkur að huga enn á ný að samskiptunum við ESB."

Björn ritar hér af hyggindum sem fyrri daginn, og þó skal tekið fram, að þau Samtök um rannsóknir á Evrópusambandinu og tengslum þess við Ísland, sem halda úti þesasari vefsíðu, gefa sér alls ekki, að EES-samningurinn sé skárri en aðrar leiðir tvíhliða viðskiptasamninga, sem unnt er að fara að fyrirmynd Svisslendinga.

En sannarlega er hitt með ólíkindum, að íslenzkir stjórnmálamenn láti sér detta í hug að setja ESB-aðildarmál á óskalista málefna í stjórnarmyndunarviðræðum og það eftir allt, sem á undan er gengið. Fyrir utan það, sem Björn hefur nefnt hér, er vert að minna á, að frá upphafi til enda vann Evrópusambandið harka­lega gegn rétti og þjóðarhag Íslendinga í Icesave-atganginum; ennfremur barðist það eindregið gegn okkar fulla fiskveiðirétti í makrílmálinu og vildi í upphafi aðeins "bjóða" okkur einungis 2-3% (og síðar 5-6%) hlut í Norður-Atlantshafsveiðunum, þótt allur væri þessi afli okkar að fullum rétti í eigin lögsögu! En með staðfestu Jóns Bjarnasonar, þáverandi ráðherra, og á grundvelli þeirra fullveldisréttinda okkar, sem við hefðum EKKI innan Evrópu­sambandsins, þá tókst honum að tryggja okkur 16-17% hlut í öllum þeim veiðum, sem síðan hafa skilað okkur hvorki meira né minna en einni milljón tonna af makríl á sjö árum!

Samt eru jafnvel heilir stjórnmálaflokkar stofnaðir til að troða Íslandi undir klafa Evrópusambandsins! "Þangað leitar klárinn sem hann er kvaldastur" segir þjóðarspekin (í ljósi reynslunnar) réttilega um þvílíka vanhugsun. 

Þar að auki er það skýrlega komið fram, enn einu sinni, í svörum Evrópu­sambandsins við fyrirspurn frá sóknarpresti á Akureyri, sr. Svavari Alfreð Jónssyni, að s.k. aðildarviðræður snúast alls ekki um það, sem A-, C-, S- og jafnvel V-flokkarnir vilja vera láta (þ.e. um samning um inngöngu í stórveldið), heldur einfaldlega um aðlögun viðkomandi lands að lögum og reglum Evrópu­sambandsins, sem ÖLL þarf að meðtaka, vilji land eða þjóð fá að "ganga í klúbbinn". Nánar er fjallað um þetta í skýrri grein á Moggabloggi sr. Svavars: Samningar eða aðlögun? Svar ESB, grein sem vakið hefur mikla athygli og fengið 170 "læk" (sbr. einnig þessar greinar hans: Lýðræði og heiðarleiki? og Óvinir ESB og karlakóra).

Þess vegna er það líka rétt hjá Birni Bjarnasyni að horfa fram á veginn í stað þess að reyna að endurvekja einhverja viðræðufundi, sem hvort sem er fóru í strand á veldisárum Jóhönnu og verða ekki vaktir upp frá dauðum, nema menn ætli sér beinlínis að hafna öllum þeim ströngu skilmálum sem Alþingi samþykkti 2009 sem skilyrði fyrir Össurar­umsókninni ógæfilegu. Og um þetta segir Björn:

"Í stjórnarmyndunar­viðræðum eiga menn ekki að takast á við einhverja drauga úr fortíðinni. Þar á að ræða mál líðandi stundar og framtíðar, meta stöðu þjóðarinnar frjálsir af fánýtum fortíðardeilum."

Megi Alþingi og þingflokkarnir bera gæfu til þess að halda sér við íslenzkt fullveldi í stað þess að gæla við að afsala því í hendur gamalla nýlendu­velda á megin­landinu, þeirra sem aldrei hafa gefið okkur eitt né neitt, heldur gengið hér freklega á fiskistofna okkar eða í bezta falli stundað við okkur viðskipti.

En svo sannarlega snýst Evrópu­sambandið um miklu meira en viðskipta­samninga, það snýst um tollmúra og niðurgreiðslur og marg­háttaðar vald­heimildir Rómar- og Lissabon-sáttmálanna, m.a. til æðstu ráðandi löggjafar sambandsins yfir öll þjóðríkin, einnig til fiskveiða allra ESB-borgara/útgerða upp að 12 mílum, sem og til forræðis í orku­verðlagningar­málum og til að setja á fót einn allsherjarher fyrir allt Evrópu­sambandið (mjög brýnt verkefni á næstu árum, segja þeir í Brussel!). Eru þeir Íslendingar, sem eru með öllum mjalla, trúlega vandfundnir sem í reynd eru ginnkeyptir fyrir nokkru af þessu.

Jón Valur Jensson.

Evrópumálin líklega til þingsins

Brexit virðist ætla að standast þrátt fyrir hæstaréttarúrskurð

Ólíklegt er að úr­sk­urður­ Hæstaréttar Englands og Wales "komi í veg fyr­ir úr­sögn Bret­lands úr Evr­ópu­sam­band­inu, þótt málið gæti seinkað því, að grein 50 verði virkjuð," segir ESB-fræðingurinn Hjörtur J. Guðmundsson í fróðlegri grein á Mbl.is: Er Brexit búið að vera? 

Úrskurðurinn gekk út á, að Bretastjórn hafi borið að leita samþykkis brezka þingsins, áður en úrsagnarferli landsins úr Evrópusambandinu verði formlega hafið, ekki hafi nægt það "konunglega vald" sem ríkisstjórnin taldi sig hafa til þeirrar ákvörðunar. Ríkisstjórn Theresu May mun áfrýja úrskurðinum til Hæstaréttar Bretlands (United Kingdom), og má búast við því, að hann úrskurði um málið í desember. Á meðan er margt orðið betur ljóst um að andstaðan við Brexit hefur fremur hjaðnað en haldizt við í fyrri styrk (sjá grein Hjartar), enda er t.d. pundið aftur á upp­leið í kjöl­far Brex­it-úr­sk­urðarins.

JVJ.

Er Brexit búið að vera?

Þýzkir: Island will der EU beitreten! “Auch ein strategisches Interesse”

Ja zu Beitrittsverhandlungen

“Island will der EU beitreten” stendur þar undir mynd, sem ég kæri mig ekki um að birta hér (af íslenzka fánanum með þeim þýzka og Evrópusambandsins). Eftirfarandi er fróðlegt:

Mit großer Mehrheit hat sich der Bundestag für die Aufnahme von Beitritts­verhand­lungen über eine EU-Mitgliedschaft Islands ausgesprochen. Zwar lehnten die Abge­ordneten am Donnerstag, 22. April 2010, nach rund ein­stündiger Debatte im Plenum alle Anträge sowie Entschließungs­anträge der Opposition ab, in denen SPD, Die Linke und Bündnis 90/Die Grünen beinahe unisono für einen zukünftigen EU-Beitritt der Atlantikinsel plädiert hatten (17/1059,17/1191, 17/1171,17/1172). Doch der gemeinsame Antrag von Union und FDP mit dem Ziel, ein Ein­vernehmen zwischen Bundestag und Bundes­regierung über Beitritts­verhandlungen mit Island herzustellen, wurde in der Abstimmung mit den Stimmen der Koalition angenommen (17/1190, 17/1464). Ein Antrag der Grünen, die gefordert hatten, die Rechte des Bundes­tages nach den Begleitgesetzen zum Vertrag von Lissabon zu wahren, wurde einver­nehmlich vom Parlament für erledigt erklärt (17/260).

In der Debatte, die der Abstimmung vorausging, hatten sich alle Redner für die baldige Aufnahme von Beitrittsverhandlungen ausgesprochen. Michael Link, europapolitischer Sprecher der FDP, betonte, Deutschland und die Europäische Union hätten ein großes Interesse am Gelingen der Beitrittsverhandlungen. [Allt, sem er hér og síðar með bæði feitletri og skáletri í senn, er mín leturbreyting, JVJ.] Mit Island würde eine stabile Demokratie der EU beitreten, in der Rechtsstaatlichkeit und Menschenrechte geachtet würden.

“Mehr als nur eine Flucht unter den Euro-Rettungsschirm”

Trotz der Finanzkrise, die die Republik hart getroffen habe, könne man noch immer von einer stabilen Marktwirtschaft auf der Atlantikinsel sprechen. Zudem könne die EU von Island “viel lernen“: So lege Island großen Wert auf eine nachhaltige Fischereiwirtschaft. “Wir müssen in den Beitrittsverhandlungen darauf achten, dass Island in Bereichen, in denen es Fortschritte gemacht hat, nichts von der EU übergestülpt wird“, mahnte der Liberale.

Im Gegenzug dürften jedoch keine “Abstriche und Kompromisse“ beim kommerziellen Walfang gemacht werden. Kritikern, die Bedenken geäußert hatten, Island ginge es mit dem Beitrittsgesuch nur um die “Flucht unter den Euro-Rettungsschirm“, entgegnete Link, dass sich die Sozialdemokraten in Island schon lange für eine EU-Mitgliedschaft ihres Landes einsetzten. “Es geht um mehr als nur um den Beitritt zur Eurozone.“

“Beitrittsverhandlungen sind keine Einbahnstraße”

Ähnlich sah dies auch Michael Roth, der stellvertretende europapolitische Sprecher der SPD. Seine Fraktion “freue“ sich auf Beitrittsverhandlungen. Wichtig sei dabei, die Chancen einer Mitgliedschaft auf beiden Seiten zu betonen. Dennoch müsse in den Verhandlungen klar gemacht werden, dass es in der EU nicht nur um “„Binnenmarkt, Euro und wirtschaftliche Kriterien“ gehe. “Wir sind auch eine Wertegemeinschaft“, betonte der Sozialdemokrat.

Aus diesem Grund sei es notwendig, auch die Zivilgesellschaft in den Prozess der Beitrittsverhandlungen einzubeziehen. Nicht nur in Island, sondern auch innerhalb der EU müsse dringend eine Debatte über die Zukunft der EU geführt werden, forderte er. Roth plädierte dafür, die Beitrittsverhandlungen mit Island zum Anlass zu nehmen, das nachzuholen, was auch in Deutschland sträflich vernachlässigt worden sei - “eine Debatte darüber, wohin wir wollen mit der Union und wie wir in Wirtschaft, Finanzpolitik und Umweltpolitik enger zusammenarbeiten können“. Die Verhandlungen seien “keine Einbahn- sondern eine Zweibahnstraße“, stellte Roth klar.

“Island muss Integrationsidee Europas mittragen”

Dr. Andreas Schockenhoff, stellvertretender Vorsitzender der Union für den Bereich der Europapolitik, betonte, dass mit dieser nun stattfindenden Debatte über Island der Bundestag zum ersten Mal darüber entscheiden könne, ob mit einem Kandidaten EU-Beitrittsverhandlungen geführt werden. “Das ist ein starkes Recht, das der Lissabon-Vertrag uns einräumt“, gab der CDU-Politiker zu bedenken. Doch es sei auch eine “große Verantwortung“. Das Parlament müsse seine Erwartungen an den Verhandlungsprozess deutlich machen.

Für seine Fraktion betonte Schockenhoff, die CDU/CSU unterstütze das Ziel einer Mitgliedschaft Islands in der EU. Die Republik sei ein “Gewinn“ für Europa, gerade was seine Erfahrungen mit erneuerbaren Energien betreffe. Außerdem habe die EU auch ein strategisches Interesse: “Island ist das Tor zu Arktis, gerade mit Blick auf die dortigen Rohstoffe sollte die EU hier präsent sein“, so Schockenhoff. [Allt, sem er hér og síðar með bæði feitletri og skáletri, er mín leturbreyting, JVJ.]

Trotzdem müsse die Atlantikrepublik auch die politischen und wirtschaftlichen Kriterien für eine Aufnahme erfüllen. Island dürfe nicht nur aus finanziellen Gründen Mitglied werden. “Es muss auch die Grundidee einer immer tieferen Integration mittragen“, forderte der Politiker.

“Verhandlungen ohne Vorbedingungen”

Manuel Sarrazin, europapolitischer Sprecher von Bündnis 90/Die Grünen, betonte wie auch Schockenhoff die Bedeutung der Debatte im Parlament über das Beitrittsgesuch Islands: “Wir als Bundestag mischen uns nun ein - und das ist ein wichtiges Signal - auch an die Öffentlichkeit. In den Verhandlungen mit Island dürften alte Fehler, wie etwa die verfrühte Nennung von Beitrittsterminen, nicht wiederholt werden.

Aber auch bilaterale Konflikte dürften nicht den europäischen Prozess behindern, forderte der Politiker mit Blick auf das umstrittene isländische “Icesave“-Gesetz. Dieses sollte Hunderttausende ausländischer Kunden für die Pleite der Icesave-Bank entschädigen, war dann aber vom isländischen Präsidenten im Januar 2010 per Veto gestoppt worden. Dies hatte zu Streit mit den EU-Mitgliedstaaten Niederlanden und Großbritannien geführt.

Sarrazin sprach sich für den baldigen Beginn von Verhandlungen mit Island ohne Vorbedingungen aus. Die Bundesregierung solle darauf beim nächsten Treffen des Europäischen Rates im Juni hinwirken, verlangte der Abgeordnet: “Damit Island nicht länger warten muss.“

“Schuldentilgung darf keine Voraussetzung sein”

Auch Andrej Hunko (Die Linke) unterstützte ausdrücklich das Beitrittsgesuch Islands. Natürlich gebe es Bereiche, in denen sich das Land “verändern“ müsse, gab er zu und nannte in diesem Zusammenhang insbesondere das Verbot des kommerziellen Walfangs. Doch auch die EU müsse sich bewegen - etwa im Bereich der Kapitalverkehrskontrolle, forderte Hunke, der Mitglied des Europaausschusses im Bundestag ist.

So bezeichnete der Linkspolitiker - ähnlich wie zuvor Manuel Sarrazin - es als “inakzeptabel“, die Beitrittsperspektive Islands mit dem Streit um das isländische “Icesave“-Gesetz  zu verknüpfen, wie es bislang in der Öffentlichkeit getan worden sei. Die Schuldentilgung dürfe keine Voraussetzung für einen Beitritt des Landes zur EU sein.

Heimild: vefsíðan Deutscher Bundestag, Startseite > Dokumente & Recherche > Textarchiv > 2010 > EU-Beitritt Island.

JVJ tíndi saman. Áður birt á Vísisbloggi JVJ 22. apríl 2010.