Ari Trausti Guðmundsson virðist lítt hafa kynnt sér Evrópusambandið og ætlar að gera upp hug sinn alveg í lokin!

Hann var í viðtali á Útvarpi Sögu þar sem þetta kom fram. Hann telur sig ekki sjá, að um fullveldisafsal verði að ræða fyrr en hann skoði lokasamning - og hvort Ísland verði ekki lengur sjálfstætt land þar með. Dæmi, sem hann tekur, bendir eindregið til sama þankagangs hjá honum og ESB-sinnum mörgum hverjum, þ.e.a.s. hann bætir við framangreint: hvort Danmörk, til dæmis, eða Eystrasaltslöndin séu sjálfstæð. Þessu kasta margir fram og láta sem fáránleiki hugsunarinnar sé augljós - og það sama virðist vaka fyrir Ara Trausta, þeim gamla heildarhyggjumanni. En valdheimildir Evrópusambandsins eru gríðarlegar og í margfalt meira mæli gagnvart okkar þjóðarbúi (þótt miðað sé við höfðatölu) heldur en meðal Dana og þjóða austast við Eystrasalt. Sjávarútvegurinn er hér svo stór hlutfallslega, að það á sér hvergi neitt sem nálgast hliðstæðu í ESB-löndum. Sjávarauðlindin, fiskistofnarnir, eru svo stór hluti af auðlindum okkar, að það á sér ekkert sambærilegt í ESB-ríkjum. En einmitt á þessu sviði sjávarútvegsmála tekur Evrópusambandið sér FULLAR VALDHEIMILDIR, ólíkt mörgum öðrum atvinnusviðum.

Þar að auki er fullveldisframsalið sjálft augljóst í öllum seinni áratuga "aðildarsamningum" (accession treaties), sem eru með þeim ósköpum gerðir, að nýja aðildarríkinu er ævinlega gert það að skyldu að meðtaka ALLA sáttmála og ALLA löggjöf Evrópusambandsins og að láta sína eigin löggjöf víkja, þegar á milli ber. Það verður jafnvel neytt til þess með úrskurði ESB-dómstólsins og túlkunavalds ESB sjálfs og hefur fyrir fram meðtekið það forræðisvald ESB. Hvernig og hvar? Í sjálfum "aðildarsamningnum"!

Ef Ari Trausti Guðmundsson hefur ekki skerpu til að sjá þetta, á hann þá erindi á forsetastól? Ef hann hafði ekki kynnt sér þessi mál, voru þá ekki síðustu forvöð fyrir hann að gera það um það leyti sem hann tók ákvörðun um sitt framboð?

Jón Valur Jensson.

Brot á Maastricht-samningnum að "bjarga evrunni" segir prófessor Mats Persson við Stokkhólmsháskóla

Gústaf Adolf Skúlason ritar:

Prófessor Mats Persson við Stokkhólmsháskóla hefur nýverið skrifað ritið "Evrópska skuldakreppan", þar sem hann telur aðgerðir leiðtoga ESB til björgunar evrunni brjóta í bága við skilmála Maastricht-samningsins frá 1992, sem eru "stjórnarskrá" ESB. Hann segir, að bankarnir séu sigurvegari í stöðunni og ný lán til Grikklands eða annarra landa munu ekki bjarga evrunni. "Í staðinn eykst þróunin að fjármálasambandi í Evrópu á meðan bankar eru hvattir til hættulegarar áhættutöku. Það mælir gegn anda Maastrichts-samningsins," skrifar Mats Persson.

Í grein í Dagens Nyheter í morgun skrifar Mats Persson: "Með bókinni "Evrópska skuldakreppan" vill ég skapa umræður um "björgunarpakkana", sem leiðtogar Evrópu hafa veitt og halda áfram að búa til. Björgunarlánin eru í reynd stuðningur við spekúlerandi eigendur bankanna. Með þeim hafa leiðtogar Evrópu sent bönkunum þau skilaboð, að þeir geta tekið stórkostlegar áhættur: ef vel gengur hagnast eigendur bankanna mjög vel - ef illa gengur taka skattgreiðendur tapið á sig."

"Bankaeigendur evrópskra banka tilheyra sigurvegurum þeirrar stjórnmálastefnu, sem viðgengist hefur árin 2010 og 2011. En sigurvegarirnir eru fleiri. Framkvæmdanefnd ESB hefur verið einn ákafasti talsmaður hjálparlána til skuldugu ríkjanna. Starfsmenn hennar telja nefnilega, að rétt sé að breyta myntbandalaginu í fjármálasamband með miklu meiri miðstýringu en viðgengst í dag, þar sem hluti skatta og útgjalda landanna verður ákveðinn sameiginlega í Evrópu. Slíkt samband mundi að sjálfsögðu búa til miklu fleiri áhugaverða framamöguleika fyrir þá stétt alþjóðlegra búrókrata, sem lifir í Brussel.

Sú afstaða, að myntbandalagið verði að þróast í fjármálasamband er í skærri mótsögn við Maastricht-samninginn. Þar var afstaðan hið gagnstæða: skuldug lönd verða sjálf að leysa vandamál sín. Samningurinn innihélt reyndar tvær greinar, sem skorinort banna öðrum löndum eða Seðlabanka Evrópu að greiða út skuldug ríki. En þegar Grikklandskrísan brast á vorið 2010 fundu lögfræðingar Framkvæmdastjórnar ESB strax göt á þessum greinum."

"Það samband, sem nú er að myndast með miklu uppleggi af alríkisrekstri, stuðningssjóðum og stjórnun á sköttum og útgjöldum einstakra ríkja, er allt annað samband en það "hreina" myntbandalag, sem Svíþjóð greiddi þjóðaratkvæði um 2003. Margir þeirra, sem þá kusu "já" hafa ástæðu til að finnast þeir vera sviknir í dag."

Í lok greinar sinnar í Dagens Nyheter, segir Mats Persson, að sú stjórnmálastefna sem geri eigendur banka og stjórnmálamenn ábyrgðalausa á eigin verkum, sem leiða til taps og skuldavanda ríkja, sé stórhættuleg og síst það, sem ríki Evrópu þurfi á að halda í dag.

19. júní 2012,

Gústaf Adolf Skúlason

 

Fjórflokkurinn brást gervallur - meiri háttar svik Vinstri grænna o.fl. á Alþingi vegna forréttindafrumvarps í þágu ESB

IPA-styrkjum í þágu Evrópusambandsins var rennt með hraði í gegnum Alþingi í kvöld. stjórnarandstöðu-flokkarnir brugðust þjóðinni með þvi að bregða ekki fæti fyrir þetta gerræðisfrumvarp sem gefur útsendurum ESB fordæmalaust skatt- og tollfrelsi á öllum sviðum fyrir sitt hafurtask og starfsemi sína hér á landi!

Jafnréttisákvæði 65. gr. stjórnarskrárinnar er hér þverbrotið ("Allir skulu vera jafnir fyrir lögum ... Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna"). Kalla mætti þetta mismununarfrumvarpið mikla, en jafnframt þókknunar-frumvarpið harmræna til að staðfesta þýlyndi ýmissa þingmanna, allra í Samfylkingu, flestra í VG og tveggja annarra, gagnvart Evrópusambandinu.

Fyrir þessu stendur sjálft Alþingi Íslendinga (31:18 var niðurstaða atkvæðagreiðslunnar, og vantaði einn upp á, að raunverulegur meirihluti næðist allra þingmanna).

Sjá um þetta dæmalausa mál þessa ýtaregri grein undirritaðs í kvöld: GERVALLUR Fjórflokkurinn svíkur þjóðina í IPA-málinu til þægðar ESB, en VG með eindregnustum hætti auk evrókrata. -- Í greininni má svo að sjálfsögðu finna afgerandi rökstuðning fyrir því, sem fram kemur í fyrirsögninni.

Jón Valur Jensson. 

IPA-styrkir samþykktir

Steingrímur Sigfússon reynir að halda öllum heitum (en ekki öll heit sín) vegna kosninga

Sannarlega hafa orðið "forsendubreytingar" varðandi Evrópusambandið sem Össurarflokkurinn sótti um innlimun í, þó ekki þær, að ESB stefni NÚ á að verða sambandsríki, því að það gerði það þegar árið 1997.*

Ummæli Steingríms J. í þætti Sigurjóns M. Egilssonar í Sprengisandi á Bylgjunni í morgun má ekki oftúlka -- ekki fram yfir það, sem hann sagði fyrir fáeinum dögum: að hann vilji gefa Evrópusambandinu "þrjá mánuði" til að sjá, hvernig fari með erfiðleika evrusvæðisins. Steingrímur er því enn ekki kominn á fremsta hlunn með að brjóta upp stjórnarsamstarfið; það verður trúlega ekki fyrr en í lok þess!

• "Auðvitað hljótum við að fylgjast grannt með því hvernig Evrópu tekst að leysa úr sínum málum og hvers konar Evrópusamband rís þá upp úr þessum sviptingum," sagði Steingrímur [í þessu viðtali í dag] og bætti við að ef þróun sambandsins leiðir til stóraukins samruna, með aukinni miðstýringu, hljóti Ísland að þurfa að leggja sjálfstætt og nýtt mat á það. (Mbl.is.)

Steingrímur hefur unnið þvert gegn stefnu flokks síns frá upphafi stjórnarsetunnar, bæði í Icesave- og ESB-málinu og AGS-málinu að auki. Hann virðist hafa gert allt til að halda flokki sínum við völd -- ekkert gjald verið of hátt fyrir það markmið. Þess vegna virðist hún tilkomin þessi algera auðsveipni við Samfylkinguna, sem sjálf virðist fjarstýrð frá Brussel, enda stefna þau sjálf að því að draga Evrópusambandsfánann að húni yfir sjálfu Alþingi og á öll sendiráð landsins.

En nú er Steingrímur farinn að láta á sér skilja, að hann setji fyrir sig frekari valdþjöppun í Brussel, hugsanlegan "stóraukinn samruna, með aukinni miðstýringu". Hann á þó að vita það eins og allir upplýstir menn, að sjálfir grunnsáttmálar Evrópusambandsins gera okkur nú þegar ókleift að ganga í það án missis fullveldis okkar og forræðis yfir náttúruauðlindum okkar, þ.m.t. fiskistofnunum (sbr. nýbirta grein hér).

En refjar voru þetta útspil hans: Hann er farinn að reyna að höfða þarna til kjósenda VG á ný og undirbúa að stökkva frá öllum saman ESB-áhuganum alveg undir lok kjörtímabilsins, þegar ekki þarf að kalla fram aukakosningar, og minnir þarna á skipstjóra sem síðastur stekkur frá borði á sökkvandi fley sínu; þannig gangi hann líka óbundinn til nýrra kosninga og ekki taglbundinn Jóhönnu Sigurðardóttur eins og nú. Með þessu getur þá ennfremur náð því markmiði að tryggja eins kjörtímabils þingmönnum sínum (sem og stimamjúkum Hreyfingarmönnum) full biðlaun í 6 mánuði. Þannig getur Steingrímur t.d. launað viðhengi sínu úr NA-kjördæmi, Birni Vali Gíslasyni, margháttaða, óþjóðholla þjónustusemi í þessum ESB-málum að ógleymdu Icesave, sem Björn sá var frá upphafi æstur að sporðrenna með hraði. Endurkosning Björns Vals er nefnilega alls ekki á dagskrá hjá þjóðinni á næsta ári, nema kjördæmaráðið verði svo heillum horfið að setja hann á oddinn, þegar Steingrímur fær hugsanlega vel launað pláss í Brussel eins og gamall vinur þarlendra, 10 milljóna ESB-maðurinn Árni Þór Sigurðsson.

En refjarnar eru líka fólgnar í þessu: að Steingrímur reynir ekki aðeins að halda kjósendum VG heitum, heldur einnig Jóhönnu, með því að gefa sjálfum sér áðurnefndan þriggja mánaða gálgafrest til að hafna Evrópusambandinu, og þá styttist nú í það, að hann geti þreyð þorrann út kjörtímabilið með hjálp sinnar ótrúlega lipru tungu!

Jón Valur Jensson. 

* "Í samþykkt [ESB-]þingsins frá desember 1997 segir m.a.: "Löndin sem sækja um aðild verða að sýna, að þau séu trú grundvallarmarkmiðum ríkjasambands sem stefnir í átt að sambandsríki" ("federal state"). Í samþykktinni er hvatt til þess að afnema neitunarvald, minnka áhrif smáríkja og auka miðstjórnarvald.” (Ragnar Arnalds: Sjálfstæðið er sívirk auðlind, s. 103.) Þessu er m.a. framfylgt í krafti Lissabon-sáttmálans, sem eykur YFIRRÁÐ STÆRSTU RÍKJANNA í ráðherraráðinu í Brussel um 61% -- það ákvæði sáttmálans tekur gildi 1. nóvember 2014.

Gætum þurft að endurmeta stöðuna

Þetta er dagurinn - til hamingju, Íslendingar - stöndum vörð um fullveldið

Sjálfstæði og fullveldi landsins er árangurinn af baráttu sem stóð yfir í ótrúlega skamman tíma, en grunninn lagði þjóðskörungurinn sem fæddur var þennan dag, Jón Sigurðsson. Einstök gæfa fylgdi hinu lánsama, nýja ríki lengst af, en nú stafar okkur ógn af yfirráðahyggju evrópsks stórveldis, sem seilist hér til æðstu valda yfir öllum helztu málaflokkum þjóðlífsins, einkum hinum efnahagslegu, með stjórn peningamála og viðskipta við önnur ríki, og með auðlindastýringu, sér í lagi í sjávarútvegi.

Yfir þessum málaflokkum öllum tekur Evrópusambandið sér FULLAR VALDHEIMILDIR, eins og varaformaður Samtaka um rannsóknir á Evrópusambandinu og tengslum þess við Ísland, Gústaf Adolf Skúlason, ritaði hér fyrir nokkrum dögum:

"Skýringin á því, hvers vegna aðildarferlið dregst, er meðal annars að finna í sjávarútvegskaflanum en ESB fer með einhliða og alhliða vald yfir þeim málaflokki. Svið valdaheimilda ESB er skýrt skilgreint í Lissabonsáttmálanum í 1. bálki um flokka og svið valdheimilda Sambandsins, 2. gr. (feitletur og undirstrikanir mínar/gas): 

• "1. Þegar Sambandinu eru veittar fullar valdheimildir á tilteknu sviði í sáttmálunum er því einu heimilt að setja lög og samþykkja lagalega bindandi gerðir en aðildarríkjunum er því aðeins heimilt að gera slíkt að Sambandið veiti þeim umboð til þess eða í því skyni að koma gerðum Sambandsins til framkvæmda." 
• Í 3.gr. eru hin tilteknu svið skilgreind:  
• "1. Eftirtalin svið skulu falla undir fullar valdheimildir Sambandsins:
• a) tollabandalag,
• b) setning nauðsynlegra samkeppnisreglna vegna starfsemi innri markaðarins,
• c) peningamálastefna fyrir þau aðildarríki sem hafa evru sem gjaldmiðil,
• d) verndun lífrænna auðlinda hafsins innan sameiginlegu sjávarútvegsstefnunnar,
• e) sameiginleg viðskiptastefna.
• 2. Sambandið skal einnig hafa fullar valdheimildir þegar kemur að gerð milliríkjasamninga ef kveðið er á um gerð þeirra í lagagerð Sambandsins eða hún telst nauðsynleg til að gera Sambandinu kleift að beita valdheimildum sínum á vettvangi sínum eða að því marki sem gerð slíkra samninga er til þess fallin að hafa áhrif á sameiginlegar reglur eða breyta gildissviði þeirra."

Samkvæmt ofangreindum skilmálum er algjörlega ljóst, að Íslendingar afsala sér sjálfsákvörðunarrétti sínum varðandi stjórnun peningamála, 200 mílna lögsögu sjávar og auðlindum hafsins, milliríkjasamningum Íslendinga og sameiginlegri viðskiptastefnu.

Í heimsóknum Stefans Fúle til Íslands hefur hvorki hann né hafa aðrir ráðamenn ESB reynt að upplýsa landsmenn um kröfur Lissabonssáttmálans né þýðingu þeirra krafna fyrir framtíðar stjórnarhætti Íslands, gangi Ísland með í ESB." (Tilvitnun lýkur í grein Gústafs Skúlasonar.)

Jón Valur Jensson. 

„Sólbrenna líklega fáir á morgun“

Ólafur Ragnar Grímsson er andvígur inngöngu í Evrópusambandið

• Af þeim þúsundum mála, sem Alþingi hefur afgreitt meðan ég hef verið forseti, eru það aðeins þrjú mál sem ég hef haft afskipti af, og það er Icesave, það er Evrópusambandsmálið, og það er fjölmiðlafrumvarpið.

Svo mælti langvinsælasti forsetaframbjóðandinn (skv. nýjustu skoðanakönnun) í viðtali á Útvarpi Sögu, sem endurtekið var á þessu laugardagskvöldi (nokkurn veginn orðrétt hér og efnislega 100% þannig).

Fyrr í viðtalinu ræddi Ólafur bæði EES-samninginn og ESB-inntökumálið all-ýtarlega og gerði andstöðu sína við samning um "aðild" deginum ljósari. Væri fengur að því að fá upptöku eða afrit af því viðtali hingað á vefsíðuna.

Jón Valur Jensson. 

Ólafur Ragnar með 58%

Ótrúleg er ófyrirleitni stjórnarliðsins: IPA-styrkir, þvert gegn íslenzkum lögum, eru markmiðið sem tefur þinglok!

"Þá leggur ríkisstjórnin mikla áherslu á að tillaga um hina svokölluðu IPA-styrki verði samþykkt en drjúgur hluti styrkjanna fellur niður 18. júní," segir í fréttum Rúv. Enn frekari lækkun veiðigjalds hefur náðst fram í dag, en IPA-málið afhjúpar Esb-þjónkun Samfylkingar og viðhengis hennar, þess sem eftir er af Vinstri grænum. Þau hefðu getað lokið þingi í dag, en Samfylkingin vill fyrir alla muni drösla þessum IPA-styrkjum Evrópusambandsins yfir saklausa þjóðina til að þókknast stórveldinu, þó að það kosti yfirtroðslu skatta- og tollalaga og mismunun fólks og fyrirtækja þvert gegn jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar. Ótrúlegast er, að Vinstri græn ætla að fylgja Samfylkingu í þessu. -JVJ.

„Treystum ekki ríkisstjórninni“

Hagsmunir Bretlands og Íslands - ólíku saman að jafna

Það gefur að skilja að það eru hagsmunir Bretlands að vera í hinu nýja stórveldi Evrópusambandinu. Ásamt öðrum fyrrverandi nýlenduveldum þar hefur Bretland komið því svo fyrir með Lissabon-sáttmálanum, að atkvæðavægi þess í ráðherraráðinu volduga og leiðtogaráðinu eykst um 46,6% hinn 1. nóv. 2014, þ.e. úr núverandi 8,41% í 12,33%. Þannig myndu Bretar ráða þar áttunda hverju atkvæði, áður en byrjað væri að telja samherja þess í atkvæðagreiðslum. Til samanburðar fengi litla Ísland 0,06% atkvæðavægi í þessum tveimur ráðum (205 sinnum minna en Bretar!).

Jafnvel þótt Bretar hafi liðið fyrir sjávarútvegsstefnu Evrópusambandsins, þá ætla þeir að bæta sér það upp ... á Íslandsmiðum. Hér fengju þeir jafnan aðgang að fiskveiðilögsögunni milli 12 og 200 mílna, rétt eins og Spánverjar.

Samfylkingarkonan Ingibjörg Sólrún komst strax á snoðir um þessi áform Bretanna síðla hausts 2008, eins og fram kom þá í Fréttablaðinu.

Þá ætla Bretar sér ennfremur að ná hér í raforku með sæstreng; eru strax farnir að undirbúa það, með komu ráðherra hingað, og fengu leiðitama 3ja mánaða ráðfrúna Oddnýju G. Harðardóttur til að undirrita viljayfirlýsingu þess efnis (hvað, fyrir næstu 1-5 ríkisstjórnir hér??! JÁ!!!).

Ef við létum fallerast fyrir ESB, myndi staða okkar í orkusölumálum stórversna, því að í Lissabon-sáttmálanum eru mjög hentugar valdheimildir fyrir ESB og Bretana til að ná hér fullum tökum á olíauðlindum og raforkudreifingu -- ekki með "þjóðnýtingu" þess arna til Brussel, heldur með skorðum við sölu til annarra en ESB-landa, með verðstýringu, ágengni-stýringu í auðlindirnar o.fl.

Þá er þess enn ógetið, að raforkusala Íslands sem hugsanlegs ESB-lands til Bretlands myndi koma niður á almennum neytendum hér, því að ólögmætt yrði að láta þá njóta fríðinda í formi lægra verðs en til Bretanna, það teldist brjóta í bága við jafnræðisreglur Evrópusambandsins. Afleiðingin yrði stórhækkað raforkuverð til heimilanna og a.m.k. allra annarra fyrirtækja en þeirra, sem beinlínis hafa innsiglaða samninga til langs tíma.

Þótt brezkur almenningur sé afar fráhverfur Evrópusambandinu -- aðeins fjórði hver Breti styður áframhaldandi veru í ESB - aðeins 8% vilja evru í stað punds! -- þá eru brezk stjórnvöld á öðru máli og sjá vitaskuld sóknarfæri fyrir sig að komast auðveldlega í að gramsa í okkar auðlindum. Þá yrði tvöfalds ósigurs þeirra hefnt: gagnvart Íslendingum í þorskastríðunum og gagnvart Spánverjum vegna sjávarútvegsstefnu ESB og dómsniðurstöðu ESB-dómstólsins.

Bretar eiga stórveldishagsmuni undir því að vera í Evrópusambandinu; Íslendingar, sem eru meira en 200 sinnum færri, eiga þar nánast öllu að tapa og nánast ekkert að vinna, enda ekki með vægi til að verja sig á vettvangi gömlu tíu nýlenduveldanna, sem frá 1.11. 2014 munu ráða um 73,34% atkvæðavægi í ráðherraráði og leiðtogaráði Evrópusambandsins.

Fagnaðarlæti sumra Esb-sinna yfir því, að tiltekin hugveita hafi sagt hagsmunum Breta betur borgið innan en utan ESB, eru því gersamlega misráðin, ef þeir ímynda sér, að þetta getið orðið okkur til fyrirmyndar um nokkurn skapaðan hlut!

Jón Valur Jensson.

"ESB nýtir kreppuna til hins ýtrasta" til að hraða þróuninni til sambandsríkis!

"ESB gengur bara í eina átt enda eru leiðtogar þess í Brussel og Berlín sannfærðir um að annars riði það til falls." Þannig ritar leiðarahöf. Mbl. í dag. Og í hvaða átt? Samrunaáttina. Það er alveg ljóst, að þetta er sú átt sem æðsti maður ESB stefnir í og margir voldugustu menn Evrópusambandsríkjanna með honum.

• José Manuel Barroso, forseti framkvæmdastjórnar ESB, segir nú að öll 27 ríki sambandsins þurfi að ganga lengra í samruna fjármálakerfa sinna en gert sé ráð fyrir í lagafrumvörpum framkvæmdastjórnarinnar frá því í síðustu viku. Taka þurfi "mjög stórt skref" í samrunaátt ef draga eigi lærdóm af skuldakreppu aðildarríkjanna og þetta þurfi að gerast á næsta ári.  (Mbl.)

Já, strax á næsta ári, góðir lesendur! Vituð ér enn eða hvað?

• Barroso segir að nú sé lag vegna ástandsins í álfunni. Þetta tækifæri vill hann grípa til að stíga "mjög stórt skref" í átt að sambandsríki. Og þó að ástandið batni dettur engum í hug að skrefið stóra verði stigið til baka.

Hér er þessi stutti snilldarleiðari Mbl.: Mjög stórt skref. Þeir birtast þar margir hver öðrum betri, leiðararnir um Evrópsambandið og hina ófarsælu umsókn minnihlutaflokks á Alþingi um inntöku Íslands í það sífellt valdsæknara stórveldabandalag.

Jón Valur Jensson.

Hvers vegna þegja ráðamenn ESB og ríkisstjórnar Íslands um kröfur Lissabonsáttmálans?

Gústaf Adolf Skúlason ritar:

Það er merkilegt að fylgjast með ráðamönnum Íslands krefjast þess, að þjóðin bíði eftir því, sem kemur "úr pakkanum". Enginn getur sagt, hvað það er né hvenær það verði sýnilegt. Sem sagt í stíl við bestu töframenn, sem töfra kanínur upp úr töfrahatti. Skýringin á þessum loddaraleik er sú, að ekkert annað getur komið upp úr pakkanum en samþykki ESB á aðlögunaráætlun Íslands að ESB samkvæmt kröfum Lissabonsáttmálans. Hinn stórkostlega "samning", sem á að slá ráðherra ríkisstjórnarinnar til riddara hvíta hestsins í huga þjóðarinnar, er hvergi að finna nema í höfðum ráðherranna sjálfra. Þeir þegja um hvaða störf þeir eru að vinna á bak við tjöldin, sem öll miða að því að veita aðildarferlinu brautargengi, þótt það þýði klafa á þjóðina á borð við Icesave, ólöglegt stjórnlagaráð, umturnun ráðuneyta og eyðileggingu sjávarútvegsins.

Aðlögunarferlið er fólgið í opnun svokallaðra málakafla og er þeim lokað, þegar áætlun umsóknarlandsins um breytingar till að fullnægja skilyrðum Lissabon-sáttmálans liggja fyrir. Það, sem tefur birtingu hinnar óskilgreindu tálsýnar, sem ríkisstjórnin veifar framan í landsmenn, er að fyrirfram þekktar kröfur Lissabonsáttmálans stangast á við umboð ríkisstjórnarinnar frá Alþingi um "að kíkja í pakkann". Það er ekkert slíkt ferli til hjá ESB, sem hægt er að líkja við "að kíkja í pakkann". Einungis aðlögunarferli umsækjenda að kröfum Lissabonsáttmálans. Öllum, sem eitthvað kynna sér málefni ESB, er þetta frá upphafi ljóst. Ríkisstjórn Íslands hefur farið eins mikið á svig við upprunalegt umboð Alþingis um að "kíkja í pakkann" og hægt er án þess að stjórnin klofni um málið og stjórnin fellur. Gagnvart þjóðinni hefur ríkisstjórnin farið eins langt út fyrir umboð kjósenda og hægt er, eins og í Icesave, án þess að þurfa að hrökklast frá völdum.

Ríkisstjórn Íslands er því með lygum sínum um einhvern stórkostlegan "samning", sem víkur frá Lissabonsáttmálanum, búin að króa sjálfa sig af úti í horni og getur sig hvergi hreyft. Skýringin á því, hvers vegna aðildarferlið dregst, er meðal annars að finna í sjávarútvegskaflanum en ESB fer með einhliða og alhliða vald yfir þeim málaflokki. Svið valdaheimilda ESB er skýrt skilgreint í Lissabonsáttmálanum í 1. Bálki um Flokka og svið valdheimilda Sambandsins 2.gr. (feitletur og undirstrikanir mínar/gas): 

"1. Þegar Sambandinu eru veittar fullar valdheimildir á tilteknu sviði í sáttmálunum er því einu heimilt að setja lög og samþykkja lagalega bindandi gerðir en aðildarríkjunum er því aðeins heimilt að gera slíkt að Sambandið veiti þeim umboð til þess eða í því skyni að koma gerðum Sambandsins til framkvæmda." 

Í 3.gr. eru hin tilteknu svið skilgreind:  

"1. Eftirtalin svið skulu falla undir fullar valdheimildir Sambandsins:

a) tollabandalag,

b) setning nauðsynlegra samkeppnisreglna vegna starfsemi innri markaðarins,

c) peningamálastefna fyrir þau aðildarríki sem hafa evru sem gjaldmiðil,

d) verndun lífrænna auðlinda hafsins innan sameiginlegu sjávarútvegsstefnunnar,

e) sameiginleg viðskiptastefna.

2. Sambandið skal einnig hafa fullar valdheimildir þegar kemur að gerð milliríkjasamninga ef kveðið er á um gerð þeirra í lagagerð Sambandsins eða hún telst nauðsynleg til að gera Sambandinu kleift að beita valdheimildum sínum á vettvangi sínum eða að því marki sem gerð slíkra samninga er til þess fallin að hafa áhrif á sameiginlegar reglur eða breyta gildissviði þeirra."

Samkvæmt ofangreindum skilmálum er algjörlega ljóst, að Íslendingar afsala sér sjálfsákvörðunarrétti sínum varðandi stjórnun peningamála, 200 mílna lögsögu sjávar og auðlindum hafsins, milliríkjasamningum Íslendinga og sameiginlegri viðskiptastefnu.

Í heimsóknum Stefans Fúle til Íslands hefur hvorki hann né hafa aðrir ráðamenn ESB reynt að upplýsa landsmenn um kröfur Lissabonssáttmálans né þýðingu þeirra krafna fyrir framtíðar stjórnarhætti Íslands, gangi Ísland með í ESB. Þar sem hvorki ráðamenn ESB né Íslands upplýsa Íslendinga um hina raunverulegu lagaskilmála Lissabonsáttmálans, sem Ísland sem ríki beygir sig undir með aðild að ESB, er engu líkar en þeir geri sér grein fyrir því, að það séu einmitt þessar kröfur, sem séu stærstu hindranir fyrir inngöngu Íslendinga í ESB. Að Íslendingar afhendi ekki sjálfviljugir yffiráð sín á peningamálum, sjávarútvegsmálum, milliríkjasamningum og viðskiptastefnu til erlends stórveldis í umsjá andlitslausra búrókrata í Brussel. Þetta kemur heim og saman við þau vinnubrögð, sem í gangi hafa verið frá upphafi ESB, að ekki megi upplýsa um raunveruleg markmið ESB, sem er að stofna hið sameiginlega ríki, sem Gordon Brown lýsti svo vel sem hinu nýja ráðandi heimsveldi jarðar á fundi Evrópuþingsins vorið 2009.

Það er auðvelt fyrir forsætisráðherra einstakra ríkja í Evrópu að hittast á fundum og stofna ríkjasamband, sem síðan er staðfest af kjörnum meirihluta þjóðþinga, sem þeir hinir sömu ráðamenn eru í forsvari fyrir. Orsakir sívaxandi stjórnmálakreppu ESB er einmitt fólgin í því, að kjósendur geta aðeins í þingkosningum sagt álit sitt með því að fella sitjandi ríkisstjórnir, sem samþykkt hafa aðild að ESB og upptöku evrunnar oft gegn vilja almennings. Enda er nú svo komið, að skipt hefur verið um ríkisstjórnir í flestum aðildarríkjum ESB undanfarin ár, sem aukið hefur á óstöðugleika allan. 

Það besta fyrir hvern og einn er náttúrulega að kynna sér málin sjálf(ur) og lesa um hvað það fjallar. Skilgreiningu á valdsviðum ESB er að finna á síðum 50-53 í Lissabonsáttmálanum, sem hlaða má niður hér:

http://www.utanrikisraduneyti.is/media/esb/lissabon-sattmali/Lissabon-heildarskjal.pdf 

 

11. júní 2012,

Gústaf Adolf Skúlason