Að bera fé á menn! - og af ESB- og stjórnar­skrár­málum í aðdraganda kosninga

Ósiðlegt er að bera fé á sveit­ar­stjórn og bændur vegna virkj­ana á Ströndum og Suðurlandi.

Siðlaust var og að bera fé á 25 manns sem voru sviptir kjör­bréfi á stjórn­laga­þing, til þess að þeir tækju sæti í "stjórn­lagaráði" í stað­inn, ólög­mætri nefnd, eins og Jóhönnu­stjórnin beitti sér þó fyrir, af því að henni var svo í mun að einmitt þeir menn gætu beitt sér fyrir sem fljótlegastri aðferð til að véla þjóðina inn í Evrópusambandið.

Þess vegna bauð Jóhönnustjórnin tvöföldun launa "stjórnlaga­ráðs­manna", fjóra mánuði á fullu þingfarar­kaupi alþingis­manna, í stað tveggja, eins kveðið var á um í lögunum um stjórnlagaþing -- þeim lögum sem enn voru í gildi, þegar 30 þingmenn kusu þessa nefnd ("stjórnlagaráð") þvert gegn ákvæðum þeirra laga!

Í 111. grein stjórnarskrár-tillagnanna frá "ráðinu" var opnað á billega og snögga leið til þjóðar­atkvæða­greiðslu (einnar, ekki tveggja, eins og núverandi stjórnar­skrá myndi einungis leyfa) um fullveldisafsal til Evrópu­sambandsins, hvenær sem inn­limunar­sinnar og Brussel­menn sæju sér hentugt tækifæri til þess. Enn­fremur er með 67. greininni hlífðarlaust reynt að koma í veg fyrir, að þjóðin fái eftir á (fullsödd af veru í Evrópu­sambandinu) að krefjast þess að fá þjóðar­atkvæðagreiðslu um úrsögn úr stórveldinu!

Og enn er reynt af ýmissa vinstri flokka hálfu að keyra s.k. "nýja stjórnaskrá" í gegn í hugsanlega yfirvofandi vinstri stjórn (sem auk þessa mun e.t.v. hafa úrsögn Íslands úr Norður-Atlants­hafs­banda­laginu á verkefnaskrá sinni, sem og móttöku um eða yfir 7.000 kvóta­flóttamanna og hælis­leitenda, ef Vinstri græn fá að ráða). Taka má fram, að yrði Ísland gert að einu tannhjóli Evrópu­sam­bands­ins, yrðum við EKKI gerð sjálfráð um ákvörðun á fjölda kvóta­flóttamanna; slík ákvörðun yrði tekin í Berlín og Brussel, rétt eins og við fengjum þá ekki að halda hér áfram hvalveiðum, sela- og hákarlaveiðum.

FYLGIGÖGN

I.

Skipan stjórnlagaráðs var ólögmæt

Stjórnvöldum bar að fylgja ógildingu stjórnlagaþingskosninga eftir með því að endurtaka kosninguna í löglegri mynd; í staðinn var skipað ólöglegt ráð!

S.k. stjórnlagaráð er ólögmætt, stofnað gegn þágildandi stjórnlagaþings- og kosningalögum. 30 alþingismenn veittu 25 umboðssviptum ólögmætt umboð sitt (ekki þjóðarinnar) til að véla um stjórnarskrána, sbr. kæru:

"Til Hæstaréttar Íslands, Ríkislögreglustjóra og Umboðsmanns Alþingis

Við undirrituð vorum í hópi frambjóðenda til stjórnlagaþings haustið 2010. 

Hér með mótmælum við stofnun stjórnlagaráðs, sem við teljum andstætt stjórnlögum, í stað þess stjórnlagaþings sem ríkisstjórn Íslands og Alþingi voru að lögum bundin að koma á fót. Við óskum eftir því að Hæstiréttur skoði hér rökstudd umkvörtunarefni okkar í mörgum liðum og fylgi málinu eftir með úrskurði sínum og jafnvel lögbanni á starf stjórnlagaráðs, ef réttinum þykir það rétt leið í málinu. Við áskiljum okkur ennfremur bótarétt vegna kostnaðar okkar og tapaðra réttinda, ef ekki verður farið að kröfum okkar.

1. Með lögum um stjórnlagaþing (nr. 90 25. júní 2010) var a) vísað til almennra kosningalaga, þannig að það var 100% eðlilegt, að kröfur þeirra síðarnefndu laga voru í úrskurði Hæstaréttar fyrr á þessu ári gerðar að mælistiku og forsendu fyrir mati á því, hvort kosningin hefði farið löglega fram; b) ennfremur var í lögunum um stjórnlagaþing kveðið skilmerkilega á um, að til Hæstaréttar Íslands skyldu berast hugsanlegar kærur vegna framboðs manna og kjörs þeirra, sem og um kosningarnar og reglur um þær. Stjórnvöld, sem sjálf sömdu þessi lög, geta því ekki kvartað eftir á og látið eins og Hæstiréttur hafi verið með slettirekuhátt eða misbeitt valdi sínu.

2. Hæstiréttur úrskurðaði kosningarnar og kjör mannanna tuttugu og fimm brjóta í bága við lög þar um og að það væri því ógilt.

3. Í samræmi við það afturkallaði landskjörstjórn kjörbréf 25-menninganna.

4. Skv. ákvæðum kosningalaga, sem náðu yfir þetta og jafnan hefur verið farið eftir, átti að endurtaka kosninguna. Það var ekki gert! 

5. Í stað þess var stofnað til þess, sem dr. Þráinn Eggertsson prófessor hefur kallað "hrakval" manna til stjórnlagaráðs. Á sama tíma var ákveðið að nánast tvöfalda setutíma þess (ætlað, að það standi frá 6. apríl til loka júlímánaðar).

6. Þingsályktunartillaga sem stjórnarmeirihlutinn fekk samþykkta, þó án meirihluta þingmanna (með 30 atkvæðum gegn mótatkvæðum) afnam ekki lögin um stjórnlagaþing. Þau eru enn í gildi, en ríkisstjórnin vill ekki framfylgja þeim!

7. Almenningur á fullan rétt á því að fá sitt eiginlega stjórnlagaþing, ekki fundi og ályktanir einhvers ráðs sem hefur ekki lögmætt umboð þjóðarinnar, heldur einungis frá veikum meirihluta alþingismanna, sem sé án breiðrar samstöðu um fyrirbærið.

8. Frambjóðendur til stjórnlagaþings, sem náðu ekki kosningu, eiga fullan og lögvarinn rétt á því að kosningin verði endurtekin, en í þetta sinn með traustum hætti. Jafnvel þótt óvíst sé, hvort þeir allir eða þorri þeirra vilji nýta sér þann rétt, munu ugglaust margir vilja fá úr þeim rétti sínum skorið með úrskurði Hæstaréttar.

9. Við frambjóðendur eigum ekki aðeins hagsmuna að gæta vegna möguleika okkar á því að ná kosningu, heldur einnig vegna vinnu og útlagðs kostnaðar margra okkar til að kynna sig og sín stefnumál í aðdraganda stjórnlagaþings, sem ríkisstjórnin og fylgismenn hennar á þingi hafa síðan sópað undir teppið.

10. Eðlilegt virðist því að leita úrskurðar Hæstaréttar Íslands á því, að stjórnvöldum hafi borið að fylgja ógildingu stjórnlagaþingskosninga eftir með því að endurtaka kosninguna í löglegri mynd, sem og að lagaleg réttindi og hagsmunir frambjóðenda, annarra en hinna 25 (26), skuli viðurkenndir og varðir.

11. Röng eða a.m.k. ósönnuð er sú fullyrðing að ágallar kosninganna í haust hafi ekki verið með þeim hætti að þeir hafi getað haft áhrif á úrslit kosninganna. Þvert gegn því áliti eða þeirri fullyrðingu segir Róbert Spanó, prófessor og forseti lagadeildar Háskóla Íslands, í viðtali við Morgunblaðið 25. febrúar sl.: "Að mínu áliti verður niðurstaða Hæstaréttar ekki skilin með öðrum hætti en svo að þeir annmarkar sem Hæstiréttur taldi vera á stjórnlagaþingskosningunni, sem í tveimur tilvikum voru taldir verulegir, hafi í eðli sínu verið til þess fallnir að hafa áhrif á úrslit kosninganna." (sjá hér: http://mbl.is/mm/gagnasafn/grein.html?grein_id=1368993&searchid=816fc-0a4e-b75e2 ).

12. Við álítum það ógæfulegt upphaf að stjórnarskrárbreytingum – jafnvel "nýrri stjórnarskrá"! – að gera það á grundvelli lagabrota og með aðstoð ráðs sem ekkert umboð hefur frá þjóðinni; jafnframt teljum við ísjárvert, að ýmsir 25-menninganna virðast nú þegar hafa farið út fyrir verkefnasvið sitt. 

Þá var t.d. sú röksemd framkvæmdavaldsins, að endurkosning sé dýr, ekki tæk, því að vel var unnt að hafa hana 9. apríl, með Icesave-kosningunni, en ríkisstjórnin kaus einfaldlega að fara ekki þá leið, heldur aðra sem ekkert rúm var fyrir í stjórnlagaþingslögunum.

Vinsamlega takið þessa stjórnsýslukæru/málskot okkar til athugunar og meðferðar.

Reykjavík, 6. apríl 2011."

Með fylgdu undirskriftir nokkurra frambjóðenda til stjórnlagaþings.

 

II.

Var athæfi stjórnarliða við skipan stjórnlagaráðs verjanlegt?

9. október 2012, DV.is, eftir Jón Val Jensson.

Stór var þessi fyrirsögn í DV 1. október: MÚTUR MUNU EKKI LÍÐAST. Þar segir frá frumvarpi innanríkisráðherra í samræmi við samning Evrópuráðsins gegn spillingu og í takt við tilmæli GRECO, samtaka ríkja gegn spillingu. Þar var því beint til Íslands "að tryggja að ákvæði almennra hegningarlaga um mútur og áhrifakaup næðu einnig til alþingismanna..."

Þetta var ágæt áminning til Íslendinga, sem senn ganga til kosninga um umbyltingu stjórnlaga okkar að óskum eða kröfum s.k. stjórnlagaráðs, sem í róttækni sinni fór langt fram úr yfirlýstum vilja þjóðfundarins 6. nóv. 2010 og bjó meira að segja til lúslétt heimildarákvæði um framsal fullveldis til erlends ríkjabandalags (111. gr. tillagananna). Öfugmælasamtökin "Já Ísland" hafa sérstaklega fagnað því ákvæði, sem heimilar einfalda skyndikosningu hvenær sem naumum meirihluta þingheims þókknast um innlimun Íslands í Evrópu­sambandið -- þ.e.a.s. nema meirihlutinn geri eins og ég hinn 20. næstkomandi: greiði atkvæði gegn þessari stjórnarskrártillögu í heild, því að það er eina leiðin til að losna við hina evrókratísku 111. grein!

En þegar gjörðir Alþingis 24. marz 2011 eru skoðaðar, virðist sérstök ástæða til að spyrja: Var tekin meðvituð ákvörðun um það meðal ráðandi afla í stjórnar­flokkunum að beita e.k. "áhrifakaupum" til að koma s.k. stjórnlagaráði á koppinn -- ekki aðeins heimildarlaust og í fullu ósamræmi við úrskurð Hæstaréttar, heldur einnig þvert gegn grundvallar-verkaskiptingu meginþátta ríkisvaldsins skv. stjórnarskrá lýðveldisins og þar að auki þvert gegn lögunum um stjórnlagaþing (nr. 90 / 25. júní 2010)? Skoðum fyrst forsöguna.

Sköpun stjórnlagaráðs ólögmæt
Nefnd lög um stjórnlagaþing fólu í 15. gr. Hæstarétti Íslands að úrskurða um hugsanlegar kærur frá kjósendum vegna kosningarinnar o.fl. atriða, og það gerði hann 25. janúar 2011 í fullskipuðum rétti með samhljóða niðurstöðu um ógildingu kosningarinnar vegna annmarka (þ. á m. tveggja verulegra) á framkvæmd hennar.

Ennfremur vísuðu stjórnlagaþingslögin (ekki sízt í nefndri 15. gr.) til laga um kosningar til Alþingis nr. 24 / 16. maí 2000, en í samræmi við ákvæði 115. gr.  síðarnefndu laganna bar viðkomandi ráðuneyti að kveðja til nýrra kosninga í stað hinnar ógiltu kosningar til stjórnlagaþings. Það var hins vegar ekki gert, heldur vélað um það að fara að hvatningu Illuga Jökulssonar o.fl., sem hagsmuna áttu að gæta, um að fara einfaldlega "fram hjá" úrskurði Hæstaréttar.

Þetta var samt ekki jafn-einfalt og það virtist -- það var ekki aðeins "farið á svig við" hæstaréttarúrskurðinn, eins og próf. Róbert Spanó, forseti lagadeildar HÍ orðaði það í viðtali við Morgunblaðið 25.2. 2011, heldur var beinlínis brotið freklega gegn lögunum um stjórnlagaþing, og vel að merkja, takið eftir þessu: Þau lög voru í FULLU GILDI, þegar sá fáheyrði atburður átti sér stað á Alþingi 24. marz 2011, að 30 þingmenn greiddu atkvæði með því að bjóða hinum 25 kjörbréfasviptu frambjóðendum setu í "stjórnlagaráði" til að annast það verkefni, sem að gildandi lögum tilheyrði hinu fyrir fram ákveðna stjórnlagaþingi!

Frambjóðenda freistað
Vitað var, að efasemdir voru í margra hugum um þetta, enda var hér um margföld réttarbrot að ræða og fleiri en hér eru talin. En eins og til að bæla niður þær efasemdir kom allt í einu um þær mundir fram sú hugmynd að lengja setutíma "stjórnlagaráðs" upp í allt að tvöfalt miðað við þá tvo mánuði, sem stjórnlagaþingið átti að sitja. Launin áttu að verða fullt þingfararkaup alþingismanna (og hlunnindi), en sem sé boðið upp á fjóra mánuði, ekki tvo! Þetta losaði milljón í aukahlut hvers og eins hinna 25 og reyndist sem sé ekki koma í veg fyrir, að þeir tækju að sér "verkefnið" í umboði vinstri flokkanna og þriggja framsóknarmanna eða samtals 47,6% þingmanna! (heimild: http://www.althingi.is/dba-bin/atkvgr.pl?nnafnak=44294).

Að þessi fjögurra mánaða setutími hinna kjörbréfasviptu hafi verið siðlaust tilboð á þessum viðkvæma ákvörðunartíma hinna sömu 25 umboðslausu, getur naumast verið eitthvað sem mér einum flýgur í hug. Innanríkisráðherrann ætti að grandskoða sitt eigið mútufrumvarp með þetta í huga, en taka ber fram, að eins og Jón Bjarnason studdi hann ekki hina dæmalausu þingsályktun 24. marz 2011, þótt níu þingmenn VG hafi látið sig hafa það að greiða atkvæði með ólögmætinu.

Mætum svo öll á kjörstað 20. október til að segja hreint og skýrt NEI við þessu hneykslisplaggi.

Jón Valur Jensson (9. okt. 2012). Höfundur er guðfræðingur og prófarkalesari, formaður Samtaka um rannsóknir á Evrópusambandinu og tengslum þess við Ísland, bauð sig fram til stjórnlagaþings og fekk 2.964 atkvæði í þeirri kosningu 27. nóvember 2010. 

III.

Vitnisburður Valgerðar: "Ríkisskipuð nefnd"!

Hvað var þetta stjórnlagaráð? Ríkisskipuð nefnd, viðurkenndi sjálf Valgerður Bjarnadóttir, þáverandi formaður stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar Alþingis! Sjá hér:  http://jvj.blog.is/blog/jvj/entry/1263362/ (Valgerður viðurkennir gloríur og brotavilja stjórnlagaráðs í þágu ESB). Þetta var sem sé EKKI ráð eða nefnd með þjóðarumboði, heldur einber nefnd á vegum 30 lögbrjóta í hópi alþingismanna!

IV.

VIÐAUKAHUGLEIÐINGAR

Það stóð aldrei til, skv. vegvísun Þjóðfundarins 6. nóvember 2010, að fara út í allsherjarbreytingar á stjórnarskránni, en þetta var þó það, sem Þorvaldarliðið dirfðist að gera, hvatt áfram af hans enþúsísma og ofuráhuga árum saman, sem sumir villtust á sem það þýddi yfirburðaþekkingu og rétta hugsun um rétta aðferð (!).

Það er einhver öruggasta leið til að 1) fara offari, 2) hafa með (og sjást yfir) alls kyns slysatillögur sem geta haft andhverf eða óþægileg áhrif eða rekast á mörg horn í lagasafni og stjórnkerfi ríkisins,* þegar menn (umboðslausir raunar) voga sér að stokka upp alla stjórnarskrána í einu, í stað þess að taka fyrir nokkuð afmörkuð svið hennar í þrepum eins og Þjóðfundurinn hafði lagt til að þessu sinni og eins og gert hafði verið fram að því (vissulega kannski of hægt og a.m.k. um kjördæma- og kosningaskipan landsins allt of hægt), þ.e. með breytingum á henni stig af stigi með tímanum.

En með bráðræði hins ólögmæta** "stjórnlagaráðs" tókst Þorvaldarliðinu þeim mun auðveldar að fela landsöluáform sumra í liðinu í vissum greinum þar : með opinni, billegri heimild í 111. greininni, "Framsal ríkisvalds", til að framselja það "til alþjóðlegra stofnana sem Ísland á aðild að í þágu friðar og efnahagssamvinnu" (! -- "sniðugt" að hafa beinan áróður með!) og með 2. setningunni í 67. greininni, sem bannar beinlínis þjóðinni að fá að krefjast atkvæðagreiðslu um að snúa við slíkri framsals-ákvörðun! Og ekki aðeins var þessi lands- og þjóðarháski innifalinn þarna í frumskógartillögum "ráðsins", heldur var vísvitandi sleppt að leggja einmitt þessi atriði undir dóm kjósenda -- og tvívegis fellt í meðförum Jóhönnuliðsins á Alþingi að láta nefna þetta mál sérstaklega meðal þeirra örfáu sem voru lögð undir dóm kjósenda 20. okt. 2012!

Þetta var þeim mun grófara sem það var einmitt eindregið margítrekað af nefndum Þjóðfundi, að fullveldi landsins væri meðal dýrmætustu ákvæða stjórnarskrárinnar sem standa bæri vörð um og verja! En þveröfuga leið fór "stjórnlagaráðið" og naut svo stuðnings stjórnsýslu- og eftirlitsnefndar Alþingis undir formennsku ESB-innlimunarsinnaðrar Valgerðar Bjarnadóttur, samfylkingarkonu, sem felldi það að leyfa þjóðinni að fá að taka beint á þessum fullveldismálum (111. og 67. gr. tilagnanna) með því að spyrja sérstaklega um þau á atkvæðaseðlinum.

Já, í staðinn var allt gert til að fela það meginmál, og svo var öllum almenningi ætlað að lesa í skyndi*** og þó vandlega yfir 115 tillögugreinar "ráðsins" og bera þær saman við hinar 80 eða 81 grein gildandi stjórnarskrár. Vitaskuld var þetta mikla áhlaupsverk (margra klukkutíma eða nokkurra daga vitsmunavinna) lítt upplýstum almenningi ofviða, og alveg geta menn séð það í hendi sér, að naumast hefur nema mjög lítill hluti kjósenda gefið sér tíma til alvöru-lesturs á jafnvel helmingnum af tillögum "ráðsins"! 

En til þess hafa refirnir verið skornir hjá byltingarmönnum "ráðsins": að gera þetta allt nógu viðamikið til að koma í veg fyrir að menn tækju eftir ýmsum landráðaáformum innan um og aftarlega í þessu makalausa plaggi Þorvaldar og félaga! En það er þeim mun fremur ástæða til að minna á hitt, að þrátt fyrir mikla auglýsingamennsku og misnotkun ýmissa fjölmiðla í þágu "já"-atkvæða tóku einungis 48,4% þjóðarinnar þátt í því þjóðaratkvæði sem fram fór um tillögur hins ólögmæta "stjórnlagaráðs" 20. okt. 2012. Og það er vitaskuld ein af ástæðum þess, að við erum enn með okkar raunverulegu stjórnarskrá óspillta af tillögum "ráðsins" allar götur síðan þá.

* Þessir annmarkar sönnuðust einmitt, þegar nefnd lögfróðra fór yfir plaggið (allsherjar-stjórnarskrár-tillöguna) frá "stjórnlagaráðinu", í samræmingarskyni, og fann þar um eða yfir 70 atriði, sem rákust hvert á annars horn eða á önnur ákvæði stjórnlaga! Vitaskuld bar þetta sízt af öllu vitni um fagleg vinnubrögð "ráðsmannanna"; og það er t.d. hvorki nóg að vera prófessor í hagfræði né ESB-innlimunarsinnaður stjórnarformaður útrásarhneigðs tölvutæknifyrirtækis til að hafa fullt vit á svo grundvallandi og brothættum málum sem sjálfum stjórnlögum heils lands.

** Sjá hér: http://www.dv.is/blogg/adsendar-greinar/2012/10/9/jon-valur-var-athaefi-stjornarlida-vid-skipan-stjornlagarads-verjanlegt/ [sjá hér ofar, II] --- einnig hér: Umsögn um stjórnarskrárfrumvarp

*** Pésinn Þjóðaratkvæði laugardaginn 20. október 2012 var sendur út með allt of skömmum fyrirvara, og þar var m.a.s. alvarleg eyða aftast í 15. grein stjórnarskrár-tillagnanna á bls. 20: þar vantaði nokkrar setningar inn í, eins og einn "ráðsmaðurinn", Pétur Gunnlaugsson, viðurkenndi í síðdegisþætti (með viðtali við Valgerði Bjarnadóttur) á Útvarpi Sögu 16. okt. 2012. Samt var ekkert hirt um að koma þeim setningum til kjósenda fyrir kjördag!!! -- dæmigert um skammarleg vinnubrögðin við tilraun til stórfelldrar umbyltingar á sjálfri stjórnarskrá landsins! En vissulega var þessi kosning þó ekki bindandi. 

Og ég endurtek, öllum til glöggvunar: Aðeins 48,4% kosningabærra tóku þátt í því þjóðaratkvæði, þótt milljónatugum væri veitt í að auglýsa fyrirbærið og reyna að fríska það upp, eftir að stjórnsýslu- og eftirlitsnefndin hennar ESB-Valgerðar Bjarnadóttur var búin halastýfa allar 115 tillögur þess og gefa meintum traustsverðum kjósendum aðeins færi á að taka afstöðu til sex spurninga!

Jón Valur Jensson. Höf. er formaður Samtaka um rannsóknir á Evrópu­sambandinu og tengslum þess við Ísland.

Reynt að bera fé á stjórnvald