Reglugerðir ESB skapa óhjákvæmilega næsta hrun

 

Daniel Hannan

er blaðamaður og rithöfundur og hefur verið þingmaður Íhaldsflokksins í Bretlandi fyrir Suðaustur England síðan 1999. Hann talar frönsku og spönsku og elskar Evrópu en trúir því, að Evrópusambandið geri sjálfstæðar þjóðir fátækari, ólýðræðislegri og minna frjálsar.

Í nýjasta pistli sínum í The Telegraph skrifar Daniel Hannan (tilvitnanir í lausri þýðingu), að Evrópusambandið geri næsta hrun óhjákvæmilegt með reglugerðum sínum.

"Evrópuþingið er komið í fullt starf aftur og heldur áfram eins og ekkert bjáti á fyrir utan veggi þess. José Manuel Durao Barroso kallar eftir samruna ríkja og nýju skipulagi í heiminum. Þingmenn setja reglur fyrir einkarekin fyrirtæki, án þess að skilja hvernig þau starfa.

Meginviðfangsefni þeirra á tímabilinu er fjármagnsgeirinn, sem þeir upplifa bæði sem óskiljanlegan og hræðilegan. Engum ætti því að koma á óvart, að tillögur þeirra muni flæma á brott fjármálaviðskiptin í heild út úr ESB og sér í lagi London. Það sem ætti að koma á óvart er, að þeir auka samtímis líkurnar á nýju bankahruni.

Gjaldþrot banka er ekki dæmi um, að kapítalisminn sé hruninn. Þvert á móti sýna þau, að kapítalisminn virkar. Markaðir byggja á því að illa rekin fyrirtæki hverfi af braut og gefa rými fyrir nýja keppinauta; það er þetta ferli, sem drífur áfram hagvöxt og bætir lífskjörin. Það hefur gefið okkur efnislega velmegun, sem langafar okkar gátu ekki einu sinni ímyndað sér að væri til.

Afstaða ESB til fjármálaþjónustunnar byggir á því að fyrirbyggja gjaldþrot. Sérhver tillaga – allt frá kröfum um eigiðfjármagn til utanaðkomandi eftirlits – er hönnuð fyrir kerfi, þar sem bankar fara ekki í gjaldþrot.

Raunverulega ætti markmið okkar að vera að hafa fyrirkomuleg, þar sem bankar geta farið á hausinn án þess að það hafi stórskaðleg áhrif; fjölbreytilegan markað með þúsundum birgja, sem keppa hver við annan og gjaldþrot eins verður tækifæri fyrir duglegri keppinaut, sem tekur yfir reksturinn og býður betri þjónustu."

Daniel Hannan víkur málinu að fjármálafyrirtækjum Bretlands og bendir á, að um ein miljón manns vinna hjá þeim og um helmingur þeirra hjá fyrirtækjum með færri en 200 starfsmenn:

"Minni fyrirtækjunum er stjórnað af eigendum, sem ekki þarf að minna á hvað traustur rekstur er, – að lenda í gjaldþroti þýðir að öllu er glatað. Samt sem áður er þeim gert að eyða sífellt meiri tíma til að fást við reglur Bretlands og ESB, sem ekki eru settar til að leysa nein sérstök vandamál heldur frekar til að láta líta út að verið sé að gera eitthvað. Leiðarvísir Fjármálaeftirlistins fyrir reglurnar er í dag upp á 10,500 blaðsíður."

Daniel Hannan meinar, að fáir lesi pappírana, sem séu sendir fjárfestum og skapi falska tilfinningu um öryggi fjárfestinga.

"Stjórnir stórra franskra banka eru fullar af fyrrum ríkisstarfsmönnum. Fjórir risabankar ráða núna yfir 85% af franska markaðinum. Í stórum hluta álfunnar og einnig núna í Bretlandi eru stórir bankar reknir eins og hálfþjóðnýtt fyrirtæki. Eins og öll þjóðnýtt fyrirtæki ganga þau út frá því sem vísu, að skattgreiðendur verði látnir borga, ef hlutirnir fara illa."

Daniel Hannan bendir á, að reglur ESB auki í vaxandi mæli á bankavandann innan ESB og bendir í lok greinar sinnar á að eftir að Brasílíumenn breyttu bankalöggjöf í þá veru, að stjórnendur voru gerðir persónulega ábyrgir á störfum sínum, hafa vandamálin snarminnkað þar.

"Því miður fer ESB í þveröfuga átt, sleppir fram bæði dýrum og ónýtum reglum, eyðileggur fyrir minni fyrirtækjum, ýtir undir samruna og byggir múra kringum greinina. Með öðrum orðum, þá er það Brussel sjálft, sem hefur skapað fyrirbærið "of stór til að fara á hausinn", sem er rótin að öllum vandanum."

gs 

Fá meiri tíma en ekki meiri peninga

Vigdís skapar tækifæri enn á ný

Enn á ný gefur Vigdís Hauksdóttir, þingkona Framsóknarflokksins, alþingismönnum og þjóðinni tækifæri til að segja álit sitt á tilraunum ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur að troða Íslandi að fólki forspurðu inn í ESB.

Síðast þegar Vigdís lagði fram svipaða tillögu greiddu orðameistarar VinstriGrænna, sem þykjast vera á móti ESB, atkvæði gegn tillögu Vigdísar. Verst kom atkvæðið út hjá Ögmundi Jónassyni, innanríkisráðherra, sem nokkrum sinnum í hverjum mánuði undanfarið hálfa árið hefur sagt, að nú sé tími til kominn til að halda þjóðaratkvæðagreiðslu um málið. Sem kunnugt er greiddi Ögmundur atkvæði gegn tillögu Vigdísar um að þjóðin fengi að segja sitt álit.

Allt ESB ferli ríkisstjórnarinnar er laumuspil með furðulegustu útspilum oftast í kringum einhvern ennþá furðulegri "pakka", sem enginn hefur séð, fær nokkurn tímann að sjá, hvorki umbúðir né innihald. Ráðherrar vinstri grænna halda sér dauðahaldi í stólana sína og farga má landinu svo lengi sem takið heldur, hvort sem það heitir ESB eða eitthvað annað.

Skyldi kosningaár gera haldið sleipara?

Ef Ögmundur vill vera samkvæmur sjálfum sér í tvöfeldninni, þá finnur hann sér ástæðu til að greiða atkvæði gegn tillögu Vigdísar í þetta skiptið líka. Vigdís er með tvo herramenn sér við hlið núna, sem á sinn hvern hátt gætu gefið Ögmundi ástæðu til að segja nei: nefnilega fyrrum samherjann Ásmund Einar Daðason, sem ekki lét bjóða sér að axla þá tvöföldu skikkju gagnvart kjósendum sínum, sem Ögmundur og aðrir Vinstri Grænir bera. Ásmundur skildi skikkjuna eftir og gekk í hinn röska Framsóknarflokk, sem heill fer fyrir bændum og öðrum landsmönnum í varðveislu sjálfstæðis okkar og rétti til að ráða yfir eigin lífi. Hinn herramaðurinn, Árni Johnsen, þingmaður sjálfstæðismanna til margra ára er sjálfsagt ástæða Ögmundar til enn fleiri ára að segja NEI, NEI, NEI, þjóðin má ekki kjósa um aðildina að ESB!

Svik VinstriGrænu forystunnar tryggir, að flokkurinn hverfur undir steingrímu eftir næstu alþingiskosningar.

Hvíl í friði VinstriGræn.

gs 

Kosið verði um aðildarviðræður

ESB í stríð við Ísland og Færeyjar

Með 659 já atkvæðum gegn einungis 11 nei samþykkti Evrópuþingið næstum einhliða að fara í refsiaðgerðir gegn Íslendingum og Færeyingum, sem ESB ásakar fyrir ofveiðar á makríl. Það er fullur þungi í ESB batteríinu að hlaða áróðursbyssurnar og skjóta þeim lygum um allar jarðir, að Íslendingar og Færeyingar séu ránfiskarar og umhverfishryðjuverkamenn, sem í engu skeyta um sjálfbærar, ábyrgar fiskveiðar né lífríki sjávar.

Í þessum áróðri verður þess ekki getið að ESB ofveiðir sjálft að eigin sögn yfir 80% af fiskistofnum í sjávarvötnum ESB með yfir 30% fiskistofna í beinni útrýmingarhættu. Enginn veit heldur fyrir víst enn þá, hvort breyttar göngur makrílsins til norðurs séu hreinlega vegna fæðuskorts í suðri en margir telja fyrir víst að breyting á hitastigi sjávar hafi áhrif á hegðun fisksins.

ESB hefur vöðva til að valda Íslendingum og Færeyingum þungum búsifjum, svo full ástæða er að taka mark á hótununum. Hins vegar eiga Íslendingar ekki að sitja við borðið með þeim, sem veifa vopnum til að komast að "samkomulagi." Það rétta er því í þessarri stöðu að skilja stólinn eftir auðan á næsta fundi í London í október. En það skiptir litlu máli, því eyra Damanaki heyrir bara orð þeirra, sem hæst hrópa í Brussel. 

Þrátt fyrir gríðarlegan vöðvamun hafa bæði Íslendingar og Færeyingar málstaðinn sínum megin. Þökk sé Hafrannsóknarstofnuninni hefur betri mynd af hegðun makrílsins fengist en menn vissu áður um. Kemur þá í ljós að hinar miklu "ofveiðar" eru töluvert innan við ramma sjálfbærra fiskiveiða og þess vegna óhætt að hækka kvóta Íslendinga þó nokkuð án þess að valda neinum usla. Tíminn mun vinna með málstað okkar í þeim málum. 

En þessar staðreyndir henta ekki útgerðarmönnum ESB landanna, sem stöðugt þurfa að ásælast lengra og dýpra til að geta fengið bröndu sjálfir vegna þess að fiskurinn er uppveiddur í eigin lögsögum. Eða eins og einn sagði, þegar bent var á, að ESB hefði engan rétt til ránveiða í lögsögu Vestur-Sahara: "Heldur þú virkilega að við getum sleppt því núna? Þá yrðu yfir 100 Spánartogarar að koma aftur inn á fiskimiðin okkar þar, sem engan fisk er lengur að fá."

Þegar fram í sækir mun það verða þrautin þyngri fyrir ESB að útskýra fyrir umheiminum, hvers vegna fjórfrelsi EES-samningsins, þ.e.a.s. frjálst flæði vöru, þjónustu, fólks og fjármagns eigi ekki við um EES-aðilann Ísland. Hvers vegna ekki er hægt að treysta Hafrannsóknarstofu einnar bestu fiskveiðiþjóðar heims. Þá mun sannleikurinn síast fram um að ESB er að krefjast tolla af öðrum vegna eigin ofveiði í heiminum.

Íslendingar þurfa að fara að leita að nánari samstarfi við lönd utan ESB í öðrum heimsálfum. Við þurfum ekki að láta neina búrókrata í Brussel segja okkur fyrir verkum á sviði sjávarútvegsmála. Þar yrði það beinn ávinningur fyrir ESB að taka upp sjávarútvegsstefnu Íslendinga í staðinn. En þannig virka ekki málin hjá nýja stórríkinu, sem verður að verða eitt ríki, þótt Baróssóstjóranum vefjist tunga um tönn og afneiti súper til að reyna að vera eins og alþýðlegur fasisti, sem telur fólki trú um, að lífið sé eingöngu þess virði að lifa, að hægt sé að standa og sitja eins og stóra hendin veifar.

Því miður vinnur íslenska ríkisstjórnin að því að leggjast undir Brusselstígvélið enda er áráttan að fá að vera með í fína klúbbi svartsígvélanna æðri öllu öðru. Landsmenn þurfa að undirbúa sig undir nýja "Icesave" samningalotu, því búast má við, að Steingrímur og jafnvel Össur komi með "samning aldarinnar" frá ráðamönnum ESB.

 

Gústaf Adolf Skúlason 

Samþykkja beitingu refsiaðgerða

Á hnjánum til Brussel

Ríkisstjórnin verður seint ásökuð um að liggja á lötu hliðinni í eina stefnumáli sínu að troða Íslandi gegn vilja mikils meirihluta landsmanna inn í Evrópusambandið. Allur sá tími og kostnaður, sem kratakljúfar íslensks samfélags leggja í þessa fyrirfram vonlausu ferð, mundi nýtast landsmönnum mun betur til eigin sparnaðar, styrkingu heimila og uppbyggingu atvinnulífs eftir stærstu fjármálaárás í sögu landsins. En í staðinn leggjast þeir fjármunir til allra hinna, sem brenndir eru á báli atvinnuleysis, lélegrar þjónustu hins opinbera við ellilífeyrisþega, sjúka, börnin í skólum og á dagheimilum. Og áfram stækkar skuld ríkisins og er nú komin á það stig að í alvöru má ræða hrun 2.0, ef skútunni verður ekki tafarlaust snúið frá Samspillingarstefnu ríkisstjórnarinnar.

Og allur er þessi skaði til þess eins að þjóna markmiðum ráðandi krata að krækja í feitu pulsubitana í Brussel. Það er eftir heilmiklu að slægjast, þegar mánaðarlaun þingmanna Evrópuþingsins slagar hátt í tíu miljónir krónur, laun starfsmanna allt að 4 miljónum krónum og fólk í leiðandi stöðum með hærri laun en sjálfur Bandaríkjaforseti. Og enginn þarf að borga skatta, því þessir u.þ.b. 50 þús starfsmenn ESB eru svo uppteknir af þýðingarmiklum störfum og eiífum fundahöldum, af því að þeir eru að bjarga aðildarríkjunum frá vandamálunum, sem ESB sjálft og evran hefur komið þeim í.

Sósíaldemókratar sambandsríkja og evrusvæðis hafa verið minst sagt duglegir við að leggja álfuna í rúst og flokksbræður þeirra á Íslandi horfa öfundaraugum á árangurinn. Ekki nóg með að búið er að pína upp hærra atvinnuleysi en þekkst hefur í lengri tíma, hleypa inn þríeyki í stað lýðræðis, skera niður venjulega þjónustu sjúkrahúsa og skóla og skapa þannig upplausnarástand og gjaldfellingu siðmenntaðs samfélags, að nýir nazistar þramma að næturlagi um stræti sjálfrar vöggu lýðræðisins, þá er einnig verið að afnema það sem eftir er af fjárhagslegu sjálfstæði þjóða á færibandi með endalausum nýjum tilskipunum eins og t.d. um yfirstjórn bankamála evrusvæðisins. Þar er helsta umræða toppanna, hvort nauðsynlegt sé að taka yfirráðin af öllum 6000 bönkum ESB eða hvort það dugi ekki bara að taka yfir 200 stærstu bankanna, sem ráða 90% fjármagnsins.

Þjóðverjar vilja stjórna öllu ESB og setja skilyrði um sífellt meiri völd sér til handa "af því að þeir leggja hvort eð er svo mikið í púkkið." Hvort svo sem ný bankastjórn hrynjandi evru eða nýjar, hispurslausari tillögur sem eru á leiðinni og segja hreint út að þjóðirnar verði endanlega að kasta fullveldi sínu í hendur Framkvæmdastjórnarinnar, þá er stóra spurningin á meginlandinu, hvort algjör upplausn brýst út áður en Þjóðverjar, Framkvæmdastjórnin og handfylli ríkja mynda saman 4. ríkið til að beygja undir sig það sem eftir verður.

Hvað Ísland varðar er ekkert að marka þá pappíra sem á utanríkisráðuneytismáli kallast "samningsafstaðan í peningamálum". Það er sama blaðrið og einkennir tal ríkisstjórnarinnar um lausnir, sem eiga að falla frá himnum ofan í framtíðinni. Á meðan raunveruleikinn er sá, að ríkissjóður sligast með yfir ársframleiðslu landsins í skuldir, sem aukast dag frá degi, landið býr við gjaldeyrishöft og atvinnuleysi sem náð hefur fótfestu, er skútunni stýrt í hrun 2.0. Allt tal um "hyggist uppfylla", "mun taka", "áætlar að" "hyggst taka", "gert ráð fyrir", "stefnt er að", "núverandi spár", "gefa til kynna", "verði náð" er í besta falli hægt að nota sem skreytingu á pappír, sem venjulega er notaður annars staðar en í nánd við þann stað, þar sem heilinn er venjulega. Ísland uppfyllir ekki Maastricht-skilyrðin og allt orðagjálfrið fær í engu breytt þeirri staðreynd.

Eini boðskapur "samningsafstöðu í peningamálum" er enn á ný endurtekin viljayfirlýsing um að fá að ganga inn í ESB-klúbbinn. Virðast allir "samningar" ríkisstjórnarinnar við ESB vera eitt allsherjarbænakall á hnjánum til að fá að vera með.

Var það þess vegna, sem lýðveldið Ísland var stofnað á Þingvöllum 17. júní 1944, svo að fáeinir stjórnmálaskussar gætu tæpum 70 árum síðar selt landið fyrir fáeina stóla við hliðina á "stóru strákunum" í Brussel? 

Gústaf Adolf Skúlason 

Samningsafstaðan í peningamálum birt

Lausn ESB er langdregin kæfing - reyna að ná andanum með plastpoka yfir höfuðið

Mörgum finnst betra að deyja fljótt og kvalalaust en að sjálfsmorð sé framið í löngu og sársaukafullu dauðastríði. Það er samt áður lausnin, sem Seðlabanki Evrópu tekur til og núna veldur deilum hjá "leiðtogum" ESB.

Í dag fá lönd eins og Þýzkaland, Frakkland, Finnland og Danmörk borgað fyrir að taka lán. Þá er ekki um að ræða, að vextirnir séu lægri en verðbólgan heldur er það tryggt, að verðgildi peninganna minnkar. Seðlabanki Danmörku tekur 0,2 % fyrir innsetningu peninga frá bönkum og hjá SE eru mótsvarandi vextir 0%.

Mínusvextir er algjörlega óhugsandi í peningakerfi dagsins, þar sem allt gengur út á að framleiða peninga sem skuldir og rukka inn vexti fyrir. Ástandið sýnir, að allt peningakerfið er komið að allsherjar hruni, þegar ekki er hægt að borga vexti lengur heldur snýst dæmið við og peningarnir missa gildi sitt. Þar með er sá trúnaður sem kerfið byggir á fokinn í veður og vind. Financial Times talar um, að mínusvextir séu fyrirboðinn um endalok alls bankageirans á vesturlöndum. Það er náttúrulega í engu samræmi við lofsöng Maríó Draghi og annarra samstarfsmanna hans í ESB um bankakerfið og "óafturkræfa" evru, sem þeir reyna að telja íbúum ESB trú um að gera verði allt till að bjarga. Á sama tíma verða ríkisskuldabréf, sem áður voru álitin örugg fjárfesting, að áhættuspili, þar sem peningarnir hverfa.

Ef að sá sparsami á að vera mjög ánægður, ef honum tekst að fá peninginn sinn aftur frá bankanum, þá verður rúmdýnan og sparibaukurinn mun betri valkostir fyrir geymslu peninga en bankinn. Endalaus umstöflun peningaskulda banka yfir á ríkin og skattgreiðendur þeirra lengir dauðastríð kerfisins, þar sem gjaldþrota bönkum er haldið á floti einungis til að viðhalda gervimynd yfir gjaldþrota kerfi. Þetta er álíka gáfuleg lausn og að binda plastpoka yfir höfuðið til að fá aukið súrefni. Þörf bankanna á stærri skuldabólu til að fá meiri vaxtatekjur er ekki hægt að mæta lengur, þrátt fyrir örvæntingarfullar tilraunir til skuldasölu til fárra ríkja sem enn njóta lánstrausts. Það eina sem er eftir er gjaldfelling evrunnar og óðaverðbólga aðallega í suður Evrópu.

Kaup SE á ríkisskuldabréfum skuldsettra ríkja evrusvæðisins mun einungis framlengja dauðastríðið með enn frekari hörmungum fyrir íbúa ríkjanna en verið hefur. Fyrr eða síðar munu peningarnir lækka svo mikið, að tímabil Þjóðverja fyrir stríð, þegar fullar hjólbörur með mynt þurfti til að kaupa eitt brauð, gæti endurtekið sig.

Sem betur fer eru ýmsir stjórnmálamenn farnir að opna augun og neita að taka þátt í þessum hildarleik. Það á jafnt við um björgun evrunnar sem og alræðisstefnu Þjóðverja yfir Evrópu og sköpun 4. ríkisins. /gs 

 

Schäuble varar skuldsett evruríki við

Yfirlýsing Draghis eintómt bull

Þannig hefst blaðagrein Andreas Cervenka í Sænska Dagblaðinu í gær, þar sem hann býður lesendum blaðsins velkomna til Evrópu 2.0.

Teknókratjúnta ESB hefur skapað sjálfri sér verkefnið að bjarga evrunni. Tal Draghis um að ekki verði horfið frá evrunni er bull, þar sem það voru stjórnmálamenn sem tóku þá ákvörðun að taka upp hina sameiginulegu mynt og þess vegna er það stjórnmálaleg ákvörðun að leggja hana niður.

Cevenka er ekki náðugur í skrifum sínum og bendir á að orðin komi frá óvöldum búrókrata í SE á meðan Grikklandi og Ítalíu er stjórnað af skipuðum ríkisstjórnum tæknikrata og í Frankfúrt sitja búrókratar, sem leggja upp stefnuna að mestu leyti sjálfir. Ætlast er til að almenningur fylgi þægur á eftir.

"Þeir hugsa kannski, að gjaldið fyrir óskerta eiginfjárstöðu bankanna sé að nauðga þúsund ára gömlum lýðræðishefðum."

Eins og af hreinni tilviljun vill annar Maríó, þ.e.a.s. Monti forsætisráðherra Ítalíu, binda lýðræðislega valda fulltrúa annarra ríkja með þagnarskyldu, sem hindrar þá frá því að segja það, sem þeim finnst sjálfum. Seðlabankastjórinn Marío Draghi er að reyna að róa taugaveiklaða fjármálamarkaði sem fyrir löngu eru byrjaðir að undirbúa sig undir það, sem SE-bankastjórinn segir að aldrei geti gerst: Evran springur.

"Að kaupa ríkisskuldabréf leysir ekki aðalvandann, þ.e.a.s. þann grundvallarmismuninn sem ríkir í samkeppnisstöðu landa í suður og norður Evrópu. Áætlun Draghi & Co er að suðurríkin afhendi öll völd til Brussel og taki á sig ómanneskjulegan niðurskurð."

"Þess vegna er það alls ekki ólíklegt, að íbúar bæði norðurs og suðurs nái þeim stað að byrja velta því fyrir sér, að lífið er kannski miklu betra án evrunnar þrátt fyrir allt. Og meðfæddan hæfileika mannskepnunnar að hugsa frjálst getur ekki einu sinni valdamesti búrókrati heimsins drepið í dróma.

SEM BETUR FER!" 

/gs 

Stórskotaárás á hendur skuldakreppunni

Teknókratinn Maríó Monti vill banna frjálsa, opinbera umræðu innan ESB

Teknókratinn Maríó Monti er búinn að finna lausnina á evru-, skulda-, stjórnmála- og þjóðfélagskreppu ESB:

Banna stjórnmálamönnum að tala um evruvandann.

Þessar hugmyndir hafa heyrst áður en Monti vill, að stjórnmálamönnum verði fyrirskipað, hvað leyfilegt er að segja á opinberum vettvangi. Í ræðu í Fiesoli á Ítalíu líkti Monti evrunni við "kórónu" á dómkirkjunni og óttast að umræðustíllinn á evrusvæðinu eyðileggi alla bygginguna.

" Við verðum ef til vill að ræða í Evrópuráðinu, hvort það sé ekki tímabært að koma með reglur um opinberar yfirlýsingar þeirra, sem vilja láta kalla sig leiðtoga í Evrópu."

Monti lagði til, að stjórnmálamönnum yrðu lagðar sérstakar reglur um, hvað má segja og ekki segja, svo hægt sé að bjarga evrusvæðinu.

Monti er ekki sá fyrsti, sem telur að þessi leið geti bjargað evrusvæðinu. Þegar þýzki stjórnmálamaðurinn Alexander Dobrindt lýsti þeirri persónulegri skoðun sinni, að Grikkland yfirgæfi evrusvæðið þegar árið 2013, reiddist Angela Merkel og lýsti því yfir, að þýskir stjórnmálamenn mættu ekki tala þannig, að möguleikar ykjust á  Grikkland færi. 

Allar götur frá stofnun ESB og upptöku evrunnar hafa ráðamenn ESB í Brussel blásið á þá, sem bent hafa á að evran er stjórnmálaverkefni en ekki efnahagslegt og þess vegna dæmt að mistakast. Einnig hafa þeir, sem bent hafa á, að hugmyndin um bandaríki Evrópu getur ekki gengið upp vegna gjörólíkra aðstæðna í Evrópu samanborið  við USA. Ráðamenn ESB hafa úrskurðað allt tal af þessu tagi sem "andevrópskan áróður" og sakað alla, sem ekki hafa trúað á verkefnið um að vera óvinir fólksins í ESB.

Á meðan ESB brennur, evrusvæðið liðast sundur og þjóðfélagsleg átök magnast um álfuna alla, ætla teknókratarnir að banda vandamálunum frá sér með því að banna opinbera umræðu um þau. Einungis má flytja hallelújaræður um ágæti evrunnar og ESB.

Hvað er langt síðan svona hugmyndir réðu ríkjum í Evrópu? Vill einhver fá þá ógnaröld aftur? /gs 

Barroso, forseti framkvæmdastjórnar ESB, vill aukin völd til stofnana Evrópusambandsins, meiri samruna og MEIRA FULLVELDISFRAMSAL frá þjóðríkjunum

Þetta er nú hans helzti hjálpræðisboðskapur fyrir ESB, eftir að hafa lagt heilann í bleyti í sumarleyfinu: MEIRA FULVELDISFRAMSAL TIL ESB, MEIRI SAMLÖGUN OG SAMRUNA ESB-ríkjanna.

Þetta lagði hann skýra og þunga áherzlu á fyrir örfáum dögum í 1. ræðu sinni eftir fríið.

Um þetta er fjallað í frétt frá Eurobserver, sem frá er sagt í frétt á Mbl.is nú í kvöld (sjá tengil hér neðar).

• Barroso ... vill að Lissabon-sáttmáli Evrópusambandsins verði endurskoðaður í því ljósi,

sem ræddi um hér í upphafi, og áfram segir m.a. í Mbl.is-fréttinni:

• „Yfirstandandi erfiðleikar hafa fært heim sönnur um takmörk sjálfstæðra aðgerða þjóðríkjanna. Endurnýja þarf Evrópusambandið og grundvallaratriði sáttmálans,“ sagði Barroso samkvæmt fréttavefnum Euobserver.com.

Sjá einnig hér í frétt á viðskiptafréttasíðu frá 1. þessa mánaðar:

• "MarketWatch, BRUSSELS--European Commission President Jose Manuel Barroso made his clearest call yet for fundamental change to the European Union treaties, saying Saturday the region needs "a leap in quality" in terms of integration.
• In a speech at a Yale Law School conference in The Hague, Mr. Barroso said the EU was facing a "make-or-br
• "Europe and the principles of the Treaty need to be renewed. We need more integration [samlögun, samruna Esb-ríkjanna], ... This European renewal must represent a leap in quality and enable Europe to rise to the challenges of the world today," he said.

• Mr. Barroso, European Council President Herman Van Rompuy, European Central Bank President Mario Draghi and Jean-Claude Juncker, president of the euro-zone finance ministers grouping, have been charged with developing a blueprint for deeper regional integration by the end of the year.

• However until now, many in Brussels, including at the EU's executive, were reluctant to dive into a contentious debate about changing the EU's basic treaties. Previous attempts at treaty changes, which need approval by each of the EU's 27 member states, have taken years and proven a distraction from efforts to improve the region's economy.

• However, in his first major speech since returning from the summer break, Mr. Barroso said it was clear that the monetary union can only be protected if member states agree to a much greater pooling of sovereignty.

• "The crisis has made it clear that we must not only complete the economic and monetary union, but also pursue greater economic integration and deeper political and democratic union with appropriate mechanisms of accountability," he said ..."

• Sjá hér á MarketWatch:

• http://www.marketwatch.com/story/barroso-signals-need-for-eu-treaty-changes-2012-09-01 (Leturbr. og hornklofa-aths. frá mér, JVJ.)

Hvað ætli Evrópusambandsinnlimunarsinnar segi nú við þessu öllu? Verður áfram haldið í einskærri afneitun eða héralegum feluleik í kringum staðreyndir um miðstýringarþróunina í ESB?

Jón Valur Jensson. 

Vill að stofnanir ESB fái aukin völd

Brusselvaldið leggur fram frumvarp um refsiaðgerðir gegn Íslendingum eftir 10 daga!

Þetta er í fullum gangi í Evrópusambandinu, og viðræðuslit í Lundúnum í dag munu sízt draga úr árásargirni ESB og þeirra ríkja þar sem reyna að halda í ósanngjarnan hlut sinn úr makrílveiðum. Þetta fólk tekur ekkert mark á niðurstöðum nýjustu rannsókna á ástandi makrílstofnsins, og sjávarútvegsefnd Evrópusambandsþingsins keyrir á málið undir forsæti brezks manns, það er sú nefnd, sem undirbúið hefur sóknina gegn okkur með tillögum til frumvarps, sem framkvæmdastjórnin mun leggja fram 13. þ.m., að vísu ekki föstudaginn þrettánda, en í ógæfuplaggi samt!

Fróðlega er fjallað um þessar fyrirhuguðu refsiaðgerðir í Mbl.is-frétt Hjartar J. Guðmundssonar í dag. Þar kemur fram, að þótt að vísu sé tekið fram í frumvarpinu (sem Mbl. hefur undir höndum), að ekki megi beita þessum aðgerðum "handahófskennt eða með óréttmætri mismunun á milli ríkja þar sem sambærilegar aðstæður séu fyrir hendi" og að "óheimilt [sé] að beita þeim í þeim tilgangi að hindra alþjóðleg viðskipti," þá eru þetta samt áberandi víðtækar refsiaðgerða-heimildir:

• Meðal þeirra refsiaðgerða sem Evrópusambandinu verður heimilt að grípa til samkvæmt frumvarpinu eru að setja hömlur á landanir á afla í höfnum sambandsins úr þeim fiskistofnum sem talið er að viðkomandi ríki stundi ósjálfbærar veiðar á. Einnig er heimilt að grípa til slíkra takmarkana á löndun afla úr öllum fiskistofnum sem deila sama vistkerfi og fiskistofninn sem deilt er um sem og afurðum sem unnar eru úr fiski úr þeim stofni sem deilur standa um.
• Þá er kveðið á um ýmsar hömlur sem grípa megi til varðandi þjónustu fiskiskipa frá viðkomandi ríki sem stunda veiðar úr þeim fiskistofni eða -stofnum sem deilt er um og einnig varðandi viðskipti á milli aðila frá ríkinu annars vegar og Evrópusambandinu hins vegar með fiskiskip. Einnig með búnað tengdan sjávarútvegi sem nota á við veiðar úr viðkomandi fiskistofni sem deilt er um.
• Ennfremur segir í frumvarpinu að hægt sé að beita umræddum refsiaðgerðum gegn ríki utan Evrópusambandsins jafnvel þó veiðar úr fiskistofninum sem deilt er um séu ekki lengur ósjálfbærar að áliti sambandsins ef ástæða þess er sú að önnur ríki hafi dregið úr sínum veiðum. 

Og hér er enn eitt ánægjuefnið með Evrópusambandið eða hitt þó heldur:

• Gert er ráð fyrir að frumvarpið, sem mbl.is hefur undir höndum, verði lagt fyrir Evrópuþingið 13. september næstkomandi og er búist við að hægt verði að beita þeim heimildum sem kveðið er á um í því fljótlega eftir það.

Makalaus er yfirgangur þessa Evrópusambands, sem Össur og Jóhanna þrá hvað ákafast að fá að innlima landið í, með öllum hinum u.þ.b. 319.998 Íslendingunum.

Steingrímur hefur lokið sínum viðræðum og hefur ekki verið illa svikinn af sínum ráðuneytisstjóra, Sigurgeiri Þorgeirssyni, sem talaði mjög skelegglega um þetta mál í viðtali við Morgunblaðið, sjá þar 31. ágúst, bls. 4: 'Ráðherrar ræða makríl', en þar segir hann m.a. um lygaáburð sjávarútvegsfyrirtækja í ESB og Noregi:

• „Það er ... hreint með ólíkindum að útgerðarmenn annars staðar skuli halda því fram að minna hafi verið af makríl í íslenskri lögsögu í sumar heldur en síðustu ár. Þetta gera þeir þvert ofan í skýrslu sem er sameiginleg niðurstaða vísindamanna frá Noregi, Færeyjum og Íslandi og þeir vita mæta vel um. Að dreifa hinu gagnstæða er ekkert annað en ósvífni,“ segir Sigurgeir. 

Steingrímur J. Sigfússon hefur hins vegar markað þá kröfugerð, að við Íslendingar fáum 16-17% af makrílveiðum í NA-Atlantshafi. Þetta er allt of væg krafa, það er alveg ljóst eftir rannsóknir Íslendinga og Norðmanna á ástandi makrílstofnsins. Steingrímur setur markið ekki hátt og því augljós spurning, hvort hann ætli út í málamiðlun langt niður fyrir þetta. Það kann að vísu að bjarga honum, að kröfur ESB eru óumsemjanlegar, þ.e. um fáránlega lágt hlutfall veiðikvótans fyrir okkur, líklega 7%, og þverhausast menn í Brusselgarði við síka stífni, sem er út úr öllu korti og einkum öllum veiðikortum veruleikans! 

 

Það er reyndar fráleitt að binda makrílkvóta okkar um alla framtíð, því að makrílgöngur hingað geta enn aukizt verulega, með tilheyrandi álagi á vistkerfið og fáanlega átu í sjónum fyrir aðrar dýrategundir (fiska og fugla). Slíkir samningar nú eru jafn-fráleitir eins og að innlima Ísland í þetta Evrópusamband, en þá kæmust allar ákvarðanir um þennan deilistofn, makrílinn, einhliða í hendur Brusselvaldsins!

   

Vekja má athygli á því, að þrátt fyrir vaxandi makrílgöngur hingað hreyfir Steingrímur sig ekki spönn frá rassi frá þeim veiðikvóta, sem samflokksmaður hans, Jón Bjarnason, hafði ákveðið, meðan hann réð sjávarútvegsráðuneytinu. Er ekki að efa, að Jón hefði sett hér fram hraustlegri kröfur en Steingrímur -- sá sami Steingrímur sem lét víkja Jóni úr ráðherrastóli og ber að auki fulla ábyrgð á því, að Tómasi H. Heiðar var vikið úr íslenzku makríl-samninganefndinni, þar sem hann gegndi formennsku.

Því verður fylgzt náið með sérhverjum athöfnum Steingríms J. í þessu máli. 

   

Jón Valur Jensson.

Refsiaðgerðirnar virði alþjóðalög

Afbakaðar kringumstæður, fjárglæframenn komast upp með glæpi. Viðtal við prófessor William Black.

Í viðtali við usawatchdog.com segir prófessor William Black, sem er Íslendingum að góðu kunnur vegna fyrirlestra um fjársvik í Bandaríkjunum og á Íslandi í kjölfar bankahrunsins 2008, að fjársvik séu ekki lengur glæpur, vegna þess að glæpamenn eru ekki sóttir til saka fyrir fjárglæpi og ganga lausir og haldi áfram iðju sinni.

William Black segir, að aðgerðir yfirvalda í Evrópu auki á kreppuna og skapi í raun efnahagslegar afbrigðilegar kringumstæður, sem vinni gegn efnahagslegum bata.

Viðtalið er um 20 mín. langt og má sjá hér fyrir neðan.