Framsókn veitir þjóðinni brautargengi í baráttunni gegn svikum VG og ESB-aðlögun

Vigdís Hauksdóttir, hinn góði fulltrúi meirihluta þjóðarinnar í baráttunni fyrir sjálfsforræði Íslands, samkvæm sjálfri sér í hugsun og athöfnum, ein af skærum stjörnum Framsóknarflokksins, sem staðið hefur staðföstum fótum á landsins grund í baráttunni gegn erlendri ásælni og svikulli ríkisstjórn í Icesave, ESB-aðlögun og nú síðast makríldeilu, hefur fullkomlega rétt fyrir sér, þegar hún bendir á hræsni Ögmundar Jónassonar innanríkisráðherra.

Stór orð innanríkisráðherrans um lýðræði og möguleika landsmanna að kjósa um afstöðuna til aðildarumsóknar ríkisstjórnarinnar til ESB reyndust tóm og nakin blekking, þegar tækifæri gafst á Alþingi til að kjósa um málið, vegna frumvarps Vigdísar Hauksdótturs.

Það virðist ekki duga fyrir ráðherra VG að svíkja kjósendur einu sinni. Aftur og aftur þegar tækifæri gefast til að efna orðin endurtaka þeir svikin, sem stöðugt stækka og rista dýpra í samfélaginu. Er nú svo komið, að grasrót VG er orðið ljóst, að forvígismenn flokksins ná ekki út fyrir ráðherrasetuna og búnir að hengja sig aftan í Brussel-elítu Samfylkingarinnar.

Eins gott fyrir ráðamenn VG að kasta þykjustu lýðræðisgrímunni og segja bara hreint út: Við viljum að Ísland gangi í ESB og við vinnum að því 24 tíma á sólarhring.

Hverslags afstaða er það til málefnis að segja að það sé rangt hjá öllum öðrum en aðeins "rétt" í eigin hendi? Eða hvenær verður það rétt hjá Ögmundi Jónassyni að gefa kjósendum "leyfi" til að segja álit sitt?

Er ekki bara alveg eins gott fyrir Ögmund að hoppa í pakkann með menntaklíku Samfylkingarinnar sem segja við landsmenn: "þið fáið að tala, þegar við erum búin að troða Íslandi inn í ESB?"

Er til meiri hræsni en að láta eins og maður sé á móti aðild á sama tíma og maður vinnur að aðild? Að plata landsmenn til að halda að þeir fái að segja sitt álit á meðan unnið er að því að taka landið frá þeim? 

Gústaf Adolf Skúlason 

Vigdís sakar Ögmund um hræsni

Makalausar upplýsingar, um ESB-viðræðustrand og upplýsingaleysi!

Hér er stórmerk grein Björns Bjarnasonar. Hans skarpa auga greinir orð Þorsteins Pálssonar í Frbl. í gær svo, að ESB-viðræðurnar virðist "strandaðar vegna ágreinings innan ríkisstjórnar," einnig að Össur feli upplýsingar um stöðu mála, haldi þeim jafnvel frá þeim sem sitja í samninganefnd Íslands. Og hann stillir Þorsteini, formanni einnar ESB-viðræðunefndarinnar, upp við vegg:

• "Ætlar hann að sitja þar áfram ef viðræðurnar eru strandaðar vegna ágreinings innan ríkisstjórnar?“ spyr Björn Bjarnason, fyrrverandi dómsmálaráðherra, á vefsíðunni Evrópuvaktin.is. Þessu hljóti Þorsteinn að þurfa að svara og helst opinberlega.

"Ætlar Þorsteinn Pálsson að taka þátt í þessum leik?" spyr Björn og bætir við:

• "Eða Björg Thorarensen, prófessor í stjórnlagafræði, sem telur ekki lengra unnt að ganga til samstarfs við ESB án þess að breyta stjórnarskránni? Ætlar hún auk þess að hylma yfir með þeim sem að mati Þorsteins Pálssonar brjóta þingræðisregluna?"

Endilega lesið í heild grein Björns Bjarnasonar á Evrópuvaktinni. --jvj.

Fulltrúar í nefndinni ekki nógu upplýstir

4, 12, 50 og 200 mílna fiskveiðilögsaga: áfangasigrar í krafti fullveldis íslenzka ríkisins

Hálf öld er liðin frá útfærslu landhelginnar í 50 mílur. Þá stækkaði hún um nær 220%, var þá orðin tvöföld stærð landsins, en með 200 mílna lögsögunni 1975 varð hún 7½-föld stærð landsins. Þetta gaf FULLVELDIÐ okkur.

Vopnum beittum við til að tryggja okkur þennan gríðarmikilvæga ávinning hins sjálfstæða ríkis, togvíraklippunum, sem halaklipptu brezka landhelgisbrjóta 82 sinnum með stórskaða fyrir þá.

Ekki er að spyrja að því, að stæðum við nú í sömu sporum og þá, með 12 mílna fiskveiðilögsögu, eins og við höfðum 1958-1972, og værum í núverandi Evrópusambandi, þá ættum við ekkert forræði þessara mála -- það væri allt í Brussel, samkvæmt hinum rómaða Lissabon-sáttmála !

Ömurlegt er hlutskipti þeirra manna sem mæla með framsali fullveldis okkar til evrópsks stórveldis. Á þjóðveldisöld hefði ugglaust mörgum þótt við hæfi að dæma baráttumenn fyrir slíku í eina hörðustu refsinguna: skóggang, þ.e. ævilanga útlegð, eða að öðrum kosti fjörbaugsgarð, þriggja ára útlegð.

Þarf að fara að endurskoða hegningarlögin?

Jón Valur Jensson. 

40 ár frá stækkun fiskveiðilögsögunnar