Aðildarumsóknin að ESB og stjórnarskrámálið eru sama málið

Árni Páll Árna­son sagði í bréfi sem hann sendi flokks­meðlim­um í Sam­fylk­ing­unni 11. febrúar sl.: „Við byggðum aðild­ar­um­sókn að ESB á flóknu baktjalda­sam­komu­lagi, sem aldrei hélt, í stað þess að fá skýrt umboð frá þjóðinni til að fara í aðild­ar­viðræður, sem hefði bundið alla flokka við um­sókn­ar­ferlið.“ En þarna játar Árni að umsóknarferlið hafi verið ein stór mistök.

Helgi Hjörvar þing­flokks­for­maður, sem fýsir að verða for­maður, tekur í svipaðan streng í yf­ir­lýs­ingu sem hann sendi fjölmiðlum í kjöl­far þess að hann til­kynnti fram­boð til for­mennsku í flokkn­um; „Það dug­ar ekki að bíða eft­ir evr­unni, held­ur þarf Sam­fylk­ing­in skýra stefnu­breyt­ingu.” - Sem er í sjálfu sér allt í lagi, en hann heldur áfram: “Við eig­um að halda aðild­ar­um­sókn­inni að ESB á lofti, en hætta að segja að allt sé ósann­gjarnt og verði áfram óhóf­lega dýrt á meðan við höf­um okk­ar veik­b­urða gjald­miðil.“ -Takið eftir, að hann segir að halda eigi aðildarumsókninni á lofti og viðurkennir þar með að hún hafi ekki verið dregin til baka og segir að krónan sé “veikburða gjaldmiðill.” Og hann sagði enn­frem­ur í yf­ir­lýs­ingu sinni: „Við meg­um ekki fresta því að breyta kerf­inu þangað til við fáum al­vöru gjald­miðil.“ Þessar yfirlýsingar Helga gefa okkur nasasjón af því hvernig hann myndi beita sér í Evrópusambands-aðildarmálinu, yrði hann formaður Samfylkingarinnar - væri hann vís til að gera allt til þess að liðka fyrir sem sneggstri innlimun í ESB.

En förum nú aftur í yfirlýsingar Árna Páls þar sem hann talar um flókið bak­tjaldamakk í tengslum við ESB "aðildar­viðræðurnar". Árið 2009 átti að ganga í sambandið að undan­gengnum breytingum á stjórnarskrá. Leitað var til Feneyja­nefndarinnar um álit á því hverju þyrfti helst að breyta og var það álit tilbúið 2010. Til að hægt væri að opna kafla er vörðuðu framsal valds og að gera okkur gjaldgeng til inngöngu þurfti að breyta ákvæðum í stjórnarskrá hvað þetta varðaði. Þá var á endanum skipað stjórnlagaráð sem síðar kom með tillögur að breytingum, sem áttu að vera samkvæmt forskrift Feneyja­nefnd­arinnar. (Það má taka fram að við skipun stjórnlagaráðs var litið framhjá úrskurði hæstaréttar um kosningar til stjórnlagaþings). Þessi drög voru send Feneyja­nefndinni til yfirferðar og skilaði hún áliti sínu á þeim 2013 sem í stuttu máli sagði drögin ómöguleg þar sem of margir fyrirvarar væru á framsals­ákvæðum. Meðan svo var, var ekki hægt að opna kafla er vörðuðu framsalið og því sigldu aðlögunarviðræðurnar í strand. Þetta var aldrei viðurkennt og aðeins rætt um hlé á aðildarviðræðum. Reynt var að telja fólki trú um að aðildar­viðræðurnar svonefndu og stjórnar­skrár­málið væru tvö aðskilin mál sem þau voru að sjálfsögðu ekki. Enn er verið að vinna í stjórnarkrármálinu, því án valda­framsals í stjórnarskrá er ekki hægt að halda "aðlögunarviðræðum" – réttu nafni: aðildarferlinu – áfram.

Með því að rýna í gegnum þennan vef blekkinga og baktjaldamakks má sjá að ESB-umsóknin og stjórnarskrármálið eru sama málið.

Svonefndar rýniskýrslur voru gerðar af ESB, en mönnum var ekki mikið í mun að þær kæmu fyrir almenningssjónir. Er ástæðan eflaust sú að þar hefði komið fram á hverju steytti, nefnilega framsali valds í stjórnarskrá. Öll gögn um aðild­arumsóknina á að vera hægt að finna á vef utanríkis­ráðuneytisins, framvindu­skýrslur, álit stjórnarskrár­nefndar og ESB-Feneyja­nefndarinnar 2010 og 2013. En þar vantar þó enn rýniskýrslurnar. Þær hefur Össur séð ásamt fleirum, en þær eru of eldfimar til opinberar birtingar því að þær tengja þessi tvö mál saman svo ekki verður um villst.

Stjórnarskrárnefnd heldur áfram undirbúningsvinnu fyrir aðild að ESB án þess að fólk almennt átti sig á því. Ekki tókst að ná fram sáttum um framsals­ákvæðin í síðustu atrennu, en það má búast við því að það verði reynt áfram, því það er lykillinn að því að taka upp viðræður við ESB, sem strönduðu einmitt á þessum ákvæðum.

Það er mikil herkænska af Samfylkingunni að slaka á kröfunni um inngöngu í Evrópusambandið þegar vitað er að aðildarferlið er stopp og mun hvergi komast af stað fyrr en búið er að liða sundur stjórnarskrána til að gera okkur hæf til inngöngu og opna á kafla sem varðar framsal. Nú eru þeir komnir með forgangsröðina. Nú mun áherslan lögð á stjórnarskrárbreytingar til að greiða götuna. Ég vil hvetja fólk til þess að vera vel á verði og fylgjast vel með fréttum af stjórnarskráviðræðum. Sjáum hvort framsalsákvæðið komi aftur til umræðu. Skrifum og látum í okkur heyra og mótmælum ef troða á í gegn þessu ákvæði um skilyrðislaust framsal valds í stjórnarskrá lýðveldis okkar.

Steindór Sigursteinsson. Steindór er hér gestapenni samtakanna. Með þakklæti.

Hvað gengur Skúla Magnússyni og Ragnhildi Helgadóttur til að vilja tefla fullveldi okkar í tvísýnu?

Skúli, sem er nú formaður Dómara­félagsins, amast við því, að stjórnar­skrár­nefnd­in hafi ekki samþykkt tillögu sem heim­ili stjórn­völd­um að fram­selja rík­is­vald "til alþjóða­stofn­ana í þágu alþjóða­samn­inga".

"Skúli sagði að það mál kæmi Evr­ópu­sam­band­inu ekk­ert við og sam­bæri­leg ákvæði væri í stjórn­ar­skrám annarra ríkja." (Mbl.is)

Þetta er léleg röksemd, ef menn horfa til þess, að einungis tak­markaður fjöldi smærri, sjálf­stæðra þjóðríkja leyfir slíkt fullveldis­framsal nema þá að upp­fyllt­um mjög ströng­um skilyrðum eins og stór­auknum meiri­hluta í kosn­ingum um slík mál. Það á t.d. við um Noreg, en hefur ekki verið inni í myndinni í hugum þeirra, sem hér hafa komið nærri þessum málum á seinni árum: hvorki Sam­fylk­ingar-þing­manna, sem keyrðu á ESB-umsókn sína af mestu óbilgirni árið 2009 og aldrei kusu annað en að hafa einfaldan meirihluta í þingi og meðal þjóðar sem reglu, né heldur meðal "ráðs­manna" í hinu ólög­mæta "stjórn­laga­ráði", sem vildu leyfa billega kosningu þjóðar­innar (einfalds meiri­hluta greiddra atkvæða, sem gæti þá verið innan við 40% landsmanna) til að innlimast í stórveldi (111. tillögu­grein ráðsins), en vildu um leið (í 67. gr.) meina þjóðinni með öllu að eiga frumkvæði að því að ganga úr því stórveldi eða yfirhöfuð að hafa nokkurt leyfi þá til að fá að greiða um það þjóðaratkvæði! 

Skúli segir, að "Ísland eigi í erfiðleik­um í alþjóð­legu sam­starfi, ekki síst því sem kennt er við evr­ópska efna­hags­svæðið. Skort­ur á slíku ákvæði sé ann­marki á stjórn­skip­un lands­ins." (Mbl.is).

En þetta er fráleit nálgun á þetta mál. Það hefur engin þörf verið á slíku ákvæði, en sannar­lega er reynt að þrýsta á þingmenn með það, meðfram á fölskum forsendum ESB-innlim­unar­sinna, en einnig til að skuldbinda okkur með hættulega ágengri löggjöf, m.a. um innistæðutryggingar (miklu alvarlegri löggjöf en þeirri sem gilti hér á Icesave-tímanum) og um TISA-banka­starfsemina í Austur-Asíu, sem við ættum einfaldlega að hafna.

„Það að nefnd­in komi nú árið 2016 og skili ekki frum­varpi er ekki aðeins von­brigði held­ur til marks um það að nefnd­inni og stjórn­kerf­inu hafi mistek­ist að standa und­ir þeirri ábyrgð að viðhalda ís­lenskri stjórn­skip­un og leysa úr þeim göll­um sem á henni eru. Að þessu leyti fær vinna nefnd­ar­inn­ar fall­ein­kunn,“ 

sagði Skúli í viðtali við Mbl.is, en fær sjálfur falleinkunn hjá okkur i Samtökum um rannsóknir á Evrópusambandinu og tengslum þess við Íslands vegna and­varaleysis hans og eitraðs peðs sem hann hefur nú fært fram í þessu eilífa þrátefli.

Ragn­hild­ur Helga­dótt­ir, pró­fess­or og deild­ar­for­seti laga­deild­ar Há­skól­ans í Reykja­vík, sagðist einnig sakna ákvæðis um framsal rík­is­valds í til­lög­um nefnd­ar­inn­ar.

Við deilum ekki þeim söknuði með henni! Stór hluti Íslendinga hefur reyndar engan hugsjónarhita fyrir því að skurkað sé mikið í stjórnarskránni.

Í raun erum við í hættu stödd, ef hér eru ekki styrktar okkar fullveldisvarnir fremur en veiktar, eins og Skúli og Ragnhildur þó vilja í óforsjálni sinni.

Vegna gríðarlegs afls- og aðstöðumunar 330 þúsund íbúa Íslands og 510 milljón manna Evrópu­sambands, sem þar með er um 1550 sinnum stærra, ættum við Íslendingar að horfa með þeim mun meiri gagnrýni, ef ekki beinlínis þykkju og andstöðu, á hvern þann landa okkar sem getur hugsað sér að leggja því lið, að landið verði innlimað í evrópska stór­veldið eða hvaða stórveldi sem er. 

Sannarlega eiga slíkir einstaklingar aldrei erindi á forsetastól þessa lýðveldis.

Eitt a.m.k. gerði þó Ragnhildur rétt á þeim fundi sem Laga­stofn­un Há­skóla Íslands og Lög­fræðinga­fé­lags Íslands héldu í dag: að leggja áherzlu á, að ekki einungis ætti að vera réttur kjósenda að fá þjóðaratkvæði um lagafrumvörp, heldur einnig um þingsályktunartillögur um mikilvæg málefni.

Jón Valur Jensson.

Falleinkunn stjórnarskrárnefndar

Ofmetnaður og vanhæfi?

Sem betur fer þarf ekki að kjósa annan tveggja Evrópu­sam­bands-inn­lim­unar­sinna til Bessa­staða, Þorgerði Katrínu eða stjórnar­skrár­brjótinn Össur Skarp­héð­ins­son, sem 19. þ.m. gaf ótví­rætt í skyn að hann gengur með for­setann í maganum ("ég yrði ábyggi­lega alþýð­legur forseti" sagði hann í síðdegis­þætti á Útvarpi Sögu! – og þetta er maðurinn sem unir sér svo vel innan um háelítuna í Brussel og vill helzt, að æðsta vald yfir okkar löggjafar-, framkvæmda- og dómsvaldi komist í hendur Evrópu­sambandsins!).

Ýmsir betri kostir koma til greina í forsetakjöri, eins og brátt kemur í ljós.

Jón Valur Jensson.

Borgarstjóri Lundúna vill að Bretland gangi úr Evrópusambandinu

Íhaldsmaðurinn mikilvægi Boris Johnson lýsir nú stuðningi við úrsögn Breta úr Evr­ópu­sam­band­inu. Þetta er áfall fyrir Dav­id Ca­meron o.fl. frammá­menn Íhalds­flokks­ins.

• Sagði John­son í dag að eft­ir mikla um­hugs­un myndi hann mæla með að fólki kysi um að yf­ir­gefa sam­bandið. 
• John­son er vin­sæll stjórn­mála­maður og einn sá þekkt­asti í Bretlandi. Hef­ur ærsla­fullt fas hans, mikið ljóst hár og hnitt­in svör hafa gert hann vin­sæl­an hjá  stuðnings­mönn­um Íhalds­flokks­ins sem og Verka­manna­flokks­ins. (Mbl.is)

Takið eftir þessu (leturbr. hér):

• John­son sagði Ca­meron hafa staðið sig mjög vel í samn­inga­viðræð­unum við leiðtoga Evr­ópu­sam­bands­ins í fund­ar­lot­unni í vik­unni sem er að líða, en að eng­inn gæti í raun sagt að þess­ar breyt­ing­ar myndu hafa [í för með sér] grund­vall­ar­breyt­ing­ar á sam­skipti ríkj­anna eins og hug­mynd­in var upp­haf­lega.

Já, hlustum á gagnrýni hans:

• Meðal þess sem John­son gagn­rýndi var að völd Evr­ópu­dóm­stóls­ins væru „kom­in úr bönd­un­um,“ og þá sagði hann að Bret­land þyrfti að leit­ast eft­ir nýju sam­bandi við Evr­ópu­sam­bandið byggðu á viðskipt­um og auknu sam­starfi.

Þá er þetta býsna athyglisvert um framtíðarhorfurnar hjá Cameron og Johnson:

• Stjórn­mála­skýrend­ur í Bretlandi telja að þetta út­spil John­sons, sem hef­ur bæði komið fram sem stuðnings­maður Ca­merons og stund­um verið hon­um ljár í þúfu, sýni að John­son horfi til þess að verða arftaki Ca­meron í embætti leiðtoga Íhalds­manna. Telji hann vænt­an­lega lík­legra til vin­sælda þegar til lengri tíma sé litið að styðja nú út­göngu úr sam­band­inu. (Mbl.is)

Hér verður engu spáð, nema hvað ljóst er, að yfirlýst afstaða Boris Johnson mun hafa sín áhrif á úrslit þjóðaratkvæðagreiðslunnar í sumar.

Jón Valur Jensson.

Boris mótfallinn hugmyndum Cameron

Gott að Samfylking sjái ljósið - eða a.m.k. smá-skímu

Nú hafa tveir forystumenn Sam­fylk­ingar, for­mað­urinn Árni Páll og Helgi þing­flokks­for­maður, sem fýsir að verða for­maður, viður­kennt mistök flokks­ins með ein­hliða ofur­áherzlu á ESB og evr­una ásamt hlut­drægum böl­móði um ís­lenzkt efna­hagslíf.

„Mis­tök eru til þess að læra af. Kreppa stjórn­mála og ekki síst okk­ar jafn­aðar­manna er ekki sér­ís­lensk þótt hún djúp sé hér. Hún er sprott­in af þeirri til­finn­ingu fólks að pen­inga­öfl­in ráði, stjórn­mála­menn séu í stjórn­mál­um bara sjálfra sín vegna og flokk­arn­ir svíki gef­in lof­orð,“ seg­ir Helgi Hjörv­ar, þing­flokks­formaður Sam­fylk­ing­ar­inn­ar, í yf­ir­lýs­ingu sem hann hef­ur sent til fjöl­miðla í kjöl­far þess að hann til­kynnti fram­boð til for­mennsku í flokkn­um (leturbr. jvj).

„Það dug­ar ekki að bíða eft­ir evr­unni, held­ur þarf Sam­fylk­ing­in skýra stefnu­breyt­ingu. Við eig­um að halda aðild­ar­um­sókn­inni að ESB á lofti,“ seg­ir Helgi, „en hætta að segja að allt sé ósann­gjarnt og verði áfram óhóf­lega dýrt á meðan við höf­um okk­ar veik­b­urða gjald­miðil.“

Takið eftir, að enn hangir hann í því að tíunda meintan veikleika krón­unnar, í stað þess að viðurkenna a.m.k. sveigjanleika hennar um leið, og vill halda aðild­ar­um­sókn­inni  áfram, NOTA BENE: ekki viðurkenna, að hún hafi verið dregin til baka! Við vitum sem sé, hvernig Helgi myndi reynast í því máli, yrði hann foringi Samfylkingarinnar – gera allt til að liðka fyrir sem sneggstri innlimun í stórveldið!

„Við meg­um ekki fresta því að breyta kerf­inu þangað til við fáum al­vöru gjald­miðil [sic],“ seg­ir Helgi enn­frem­ur í sömu yf­ir­lýs­ingu.

En þótt það sé prýðilegt að Samfylking sjái a.m.k. smá-skímu þessa dagana og ætli sér ekki að halda áfram gamla söngnum um að nánast allt sé hér ómögu­legt, eins og það hafi verið rök fyrir innlimun í stórveldabandalag, þá skulum við samt hafa auga með því, hvað valdamenn í þessum hnignandi flokki ætla sér – og ekki þá síður vegna þess, að nýja formannsefnið vill sameinast Pír­ötum og "Bjartri framtíð" og trúlega véla það fólk inn í Brusseláhugamál sitt.

Engin Evrópusambands-innlimunarstefna má eiga hér upp á pallborðið hjá íslenzkri þjóð; við stefnum sjálf að okkar eigin björtu framtíð með vinnusemi og okkar ágætu krónu sem smám saman hefur gert Ísland að alvöru-ferða­mennskulandi, ríkissjóði og sveitarfélögum og okkur öllum til mikils tekjuauka. Með tímanum (eins og hefur sýnt sig) getum við svo vel sniðið marga agnúana af okkar efnahags- og peningamálum og gefið almenningi miklu betri hlut í batanum með því að útdeila gróða nýju bankanna af því að hafa keypt kröfur hrundu bankanna á spottprís. Og nú þegar, frá síðustu áramótum, hefur ríkis­stjórnin fært niður verðlag á ýmsum vörum með niðurfellingu tolla – en það er nokkuð sem við værum ekki sjálfráð um, ef við værum í Evrópusambandinu!

Jón Valur Jensson.

Ekki hægt að bíða eftir evrunni

Stjórnarskrárnefnd má ekki leggja neitt til sem stofnar fullveldi í hættu eða torveldar endurheimt þess

Það, sem mestu skiptir um rétt þjóðarinnar til áhrifa á löggjöf, er ekki sú prósenta (15%) sem stjórnarskrárnefnd var að ráða með sér, heldur 1) að unnt sé að stöðva fullveldisframsal til ESB í krafti naums meirihluta kjósandi þing­manna og 2) að þjóðin geti haft frumkvæði að því að hafna þeim "þjóð­réttar­samningi" sem feli í sér slíkt fullveldisframsal.

Lágmarkskrafan um 15% kjósenda (um 40.000 manns), sem þurfi til að unnt verði að vísa samþykktum lögum til þjóðaratkvæðis, er verulega ströng og yrði því trúlega sjaldan (jafnvel aldrei) nýtt, því að þetta verður sennilega haft innan fjögurra vikna ramma, þ.e. að innan þess tíma, frá samþykkt Alþingis á við­komandi lögum, verði undirskriftalistar að liggja fyrir, og þar verður gerð mun strangari krafa til undirskriftanna heldur en t.d. í áskorendasöfnun Kára Stef­áns­sonar og félaga eða öðrum áþekkum.

Fundað verður á ný í stjórnarskrárnefnd á morgun, og þar er áhyggju-verkur­inn: að nefndin kunni að stefna að svipuðum stjórnarskrárbreytingum um framsal fullveldis og s.k. "stjórnlagaráð", sem hér starfaði ólöglega og bar fram tillögu í afar billegu formi um heimild til framsals ríkisvalds, þannig að hvenær sem væri (og þegar það t.d. væri talið ESB hentugast vegna stöðu alþjóðamála sem innlendra) gæti einfaldur meirihluti þingmanna troðið slíku máli í gegn og síðan gert áhlaup á þjóðina í krafti yfirgnæfandi peningaveldis og áróðurs­yfirburða innlendra sem erlendra hagsmunaaðila til að véla nauman meirihluta þjóðarinnar til að samþykkja þetta, sem 111. tillögugrein "ráðsins" átti að heimila –– en um leið bundið þannig um hnútana í 67. tillögugreininni, að kjósendur (alveg sama hve margir) gætu aldrei krafizt þjóðar­atkvæða­greiðslu um að afturkalla þær þjóðréttar­skuldbindingar, sem samþykktar hefðu verið með fyrr­nefndum gerningi, þ.e. innlimun í Evrópusambandið!

Það hvílir því mikil ábyrgð á herðum þessara stjórnarskrárnefndarmanna undir forystu Páls Þórhallssonar, sem og á alþingismönnum, eftir að frumvarp um þessi mál kann að koma fram á yfirstandandi vorþingi. Því er spenna í lofti, hvað kann að koma í ljós að loknum fundi nefndarinnar á morgun. En það er langt í frá sjálfgefið, að flokkar, sem jafnvel kenna sig við sjálfstæði, standi tryggan vörð um þjóðarhagsmuni. Það gerðu flestir þeirra ekki á lokastigum Icesave-málsins, og það var málskotsréttur forsetans, ásamt samstöðu gras­rótarhreyfinga og þjóðarviljans, sem bjargaði okkur þá frá óförum og alþjóða­hneisu. Þess vegna ætti stjórnarskrárnefnd ekki heldur að taka það í mál, að þessi dýrmæti málskotsréttur verði tekinn af forseta Íslands. Ennfremur er það afleitt, að einfaldur, naumur meirihluti, hvort heldur í Alþingi eða í þjóðar­atkvæða­greiðslu, geti haft úrslitaáhrif á sjálfstæði og fullveldi þessa lands.

En við þekkjum ýmsa þá, sem mælt hafa gegn neyðarrétti forsetans, og við skulum ekki ljá máls á því nú, að sömu aðilar laumi nú síðar inn þeirri vald­sviptingu þess embættis, enda er hreint engin þörf á henni.

Ennfremur má sérstaklega vara við því, að stjórnarskrárnefndin getur hugsan­lega tekið upp enn eina óþurftartillöguna frá "stjórnlagaráði", þ.e.a.s. í 113. greininni, um stjórnarskrár­breytingar, þar sem segir m.a.: "Hafi 5/6 hlutar þingmanna samþykkt frumvarpið [frumvarp til breytingar á stjórnarskrá] getur Alþingi þó ákveðið að fella þjóðaratkvæðagreiðsluna niður og öðlast þá frum­varpið gildi engu að síður." –– Þarna er einnig um valdsviptingu að ræða, í þetta sinn aftur og beint frá þjóðinni. Ákvæðin fyrstgreindu úr stjórnar­skrár­tillögum "stjórnlagaráðs" gætu þá t.d. komizt inn nú fyrir vorið, og síðan gæti Alþingi eitt sér breytt þeim ákvæðum í enn meiri ESB-átt, ef þingmönnum svo sýnist. Og minnumst þess hér, að 70% þeirra samþykktu Buchheit-frumvarpið!

Jón Valur Jensson.

Þjóðaratkvæði ef 15% vilja það

Baktjaldamakk Samfylkingar um ESB-umsóknina þarf að koma algerlega upp á yfirborðið

Árni Páll: "Við byggðum aðildarumsókn að ESB á flóknu baktjalda­samkomu­lagi, sem aldrei hélt, í stað þess að fá skýrt umboð frá þjóðinni til að fara í aðildar­viðræður, sem hefði bundið alla flokka við umsóknar­ferlið." Hann flokkar því Össurar­umsóknina sem "mistök".*

Merkilegt að uppgötva þetta svona eftir á. Og nú á Árni það eftir, eins og bent var á í leiðara Morgunblaðsins í dag, að lýsa því fyrir okkur með nákvæmum, sannsöglum hætti, hvernig þetta mikla baktjalda­samkomu­lag varð til, hverjir voru þar aðalleikendur, innlendir eða erlendir, og hvort einstaklingar úr öðrum flokkum en Jóhönnustjórnarinnar komu þar við sögu; ennfremur út á hvað þetta baktjaldasamkomulag gekk – hvort til dæmis skyldi fyrir alla muni forðazt, að þjóðin yrði spurð ráða.

Ennfremur var þetta meðal þeirra helztu mistaka sem Árni Páll nefndi í frægu bréfi sínu í gær:

"Skuldir heimilanna Þegar fólk var að drukkna í skuldafeni tókum við að okkur í of ríkum mæli að útskýra fyrir fólki að það ætti að borga skuldir sínar, í stað þess að taka okkur stöðu með fólki gegn fjármálakerfi.

Icesave  Við studdum samning um Icesave sem varði ekki ítrustu hagsmuni þjóðarinnar og mæltum gegn þjóðaratkvæðagreiðslu um hann."

Sannarlega var kominn tími til sannleiksuppgjörs í Samfylkingunni við hennar arfaslappa feril í Icesave- og ESB-málum. En seint mun Árna Páli takast að fá samþingmenn sína í SF alla til að iðrast. Hætt er við, að nú verði hangið í þögn að hætti Oddnýjar Harðardóttur og afneitun á borð við undanfærslur og nýskáldskap Steingríms J. Sigfúsonar í Icesave-málinu og raunar í fleiri mjög viðkvæmum fjármálum fyir hann.

Árni Páll hefur óneitanlega hreinni skjöld í sumum þessum málum en sam­ráðherrar hans fyrrverandi. Þannig léði hann fyrstur manna í stjórnarliði Jóhönnu máls á því að snúa við blaðinu í Icesave-málinu eftir á.

* Reyndar var Árni Páll einn meðal fárra sem gerðu sér grein fyrir því, að Össurar-umsóknin var, eins og á henni var haldið, beint stjórnarskrárbrot, sbr. hér: Árni Páll Árnason minnir óvart á að ESB-umsókn Össurar og hans eigin flokks var ólögmæt!

Jón Valur Jensson.

Bréf Árna Páls kom á óvart

Fv. varn­ar­málaráðherra Breta: "Að vera í ESB býður hættunni heim"!

Liam Fox seg­ir hryðju­verka­menn komast til lands­ins und­ir yf­ir­skini þess að vera flótta­menn. Því stafi Bret­um hætta af straumi hæl­is­leit­enda og flótta­manna til álfunnar og verri gætu af­leiðing­arnar orðið en árás­irn­ar sem kon­ur urðu fyr­ir í Köln o.fl. þýzkum borgum um ára­mót­in.

Þetta kem­ur fram í viðtali breska dag­blaðsins Daily Tel­egraph við Liam Fox en þar seg­ir hann að Bret­ar þurfi að end­ur­heimta sjálf­stæði sitt og segja skilið við Evr­ópu­sam­bandið til þess að koma í veg fyr­ir að þessi staða geti komið upp. Seg­ir hann út í hött að halda því fram, líkt og Dav­id Ca­meron for­sæt­is­ráðherra Bret­lands hafi gert, að vera Breta í Evr­ópu­sam­band­inu styrkti þjóðarör­yggi þeirra. Bretlandi stafaði hætta af veru sinni í sam­band­inu af fjöl­mörg­um ástæðum. Þar á meðal vegna efna­hagskrís­unn­ar á evru­svæðinu. (Mbl.is segir frá, leturbr. jvj.)

Þessi fyrrverandi ráðherra seg­ir "yf­ir­völd í Grikklandi og á Ítal­íu ekki hafa hug­mynd um það hvaða fólk sé að koma til landa þeirra með bát­um frá Tyrklandi og yfir Miðjarðar­hafið, hvort um sé að ræða flótta­menn, hæl­is­leit­end­ur, fólk að flýja bág kjör eða hryðju­verka­menn sem haldi því fram að þeir séu flótta­menn eða hæl­is­leit­end­ur."

Þetta er alvarleg áminning, ekki aðeins til ríkisstjórnar íhaldsmanna í Bretlandi, heldur til margra ríkisstjórna í Evrópusambandinu. Standa hefði mátt miklu betur að þessum flóttamannamálum, en eins og of lengi var látið reka á reiðanum, má líklegt telja, að varnir landanna hafi riðlazt eða veikzt.

Jón Valur Jensson.

Vera í ESB bjóði hættunni heim