Maður ársins í Bretlandi er Nigel Farage, segir virtasta blað landsins

Hann er leiðtogi Brezka sjálf­stæðis­flokks­ins (UKIP) sem hef­ur stóraukið fylgi sitt á þessu ári og á nú fulltrúa í House of Commons.

• Helsta stefnu­mál flokks­ins er að Bret­ar yf­ir­gefi Evr­ópu­sam­bandið en flokk­ur­inn hef­ur einnig kallað eft­ir strang­ari inn­flytj­enda­lög­gjöf. (Mbl.is)

Að The Times hef­ur út­nefnt Fara­ge sem mann árs­ins, er mikil tíðindi og góð fyrir þá, sem vilja stefna frá Evrópusambandinu fremur en inn í það.

Farage er einn skemmtilegasti og litríkasti frambjóðandinn í Bretandi:

Kostulega góðar eru ræður hans á ESB-þinginu í Strassborg og Brussel. Og það er alltaf stutt í léttleikann og gamansemina, rétt eins og snilldar-skarpleikann. "I must be big – I now need bodyguards!" voru orð hans eftir góðan árangur í kosningum vorið 2013 ––> http://www.thesundaytimes.co.uk/sto/news/Politics/article1265163.ece

Hér komast menn í ýmis myndbönd með honum: 

https://www.youtube.com/results?search_query=Nigel+Farage

Jón Valur Jensson.

Nigel Farage maður ársins

Enn hafnar yfirgnæfandi meirihluti Norðmanna inngöngu í Evrópusambandið

Tvær nýjar kannanir staðfesta þetta. Í könnun Verdens Gang eru 72% þeirra, sem afstöðu tóku, and­víg, en 28% hlynnt inngöngu. Í annarri fyr­ir dag­blaðið Nati­on­en eru 74% á móti inn­göngu í ESB, en 16,8% henni hlynnt.

• "Fram kem­ur í frétt­inni [frá Verdens Gang] að meiri­hluti kjós­enda allra stjórn­mála­flokk­anna sem sæti eiga á norska þing­inu hafni inn­göngu í sam­bandið."

Gleðilegt að Norðmenn eru glaðvakandi í þessum efnum og láta ekki seiða sig inn í Brussel-björgin, þótt margir svikulir í stjórnmála­stéttinni megi naumast vatni halda af hrifningu yfir öllu stórveldis­apparatinu –– og háu laununum hjá starfs­mönnum þess í Brussel. ––jvj.

Norðmenn andvígir inngöngu í ESB

Góð samkoma Heimssýnarfólks

Góður var fundurinn í Heimssýn, samtökum sjálfstæðissinna í Evrópumálum, að kveldi 1. desember, og er full ástæða til að hvetja sem flesta til að sækja þær öflugu samkomur. Dr. Atli Harðarson flutti aðalerindi kvöldsins, einnig töluðu Jón Bjarnason og Halldóra Hjaltadóttir, auk þriggja söngsveita sem héldu uppi afar góðri stemmingu sem endaði loks með fjöldasöng. Fríar veitingar voru á staðnum að vanda. Þollý Rósmundsdóttir var fundarstjóri og aðalskipuleggjandi þessarar samkomu sem tókst með þvílíkum ágætum.  ––jvj.

Hylling 1. desember, í ljóði eftir Jón frá Ljárskógum

 

       F U L L V E L D I Ð    T V Í T U G T       

 

      Hann gnæfir úr daganna fábreyttu fylking

      fullur af gleði, bjartur af sól

      1. desember –– fagnaðardagur

      fátækrar þjóðar við norðurpól.

      Í dag er bjart yfir byggðum Íslands.

      Hver barmur svellur af djarfri þrá,

      og vonanna glæstu svanir svífa

      á sólgeislavængjum um loftin blá.

 

      Hann er heiður á svip, þessi hátíðisdagur,

      svo að hugirnir fyllast af sumaryl,

      hann ljómar sem viti í skammdegisskugga,

      hann skín eins og leiftur í vetrarins byl,

      hann er ráðning á fólksins fegursta draumi

      um framtíðargiftu þjóðar og lands,

      hann er langþreyð fullnæging frelsisþránni,

      sem felst í brjósti hvers íslenzks manns.

 

      Í dag er horft yfir sögunnar síður:

      þar sviptast um völdin húm og skin

      og ýmist leikur þar æðandi stórhríð

      eða angandi vorblær um frónskan hlyn.

      Þar skiptast á glaðir og tregandi töfrar

      hins talaða orðs og hins slungna ljóðs

      og þar eru líka letraðir kaflar

      logandi feiknstöfum elds og blóðs.

 

      Þar lítum vér baráttu lítillar þjóðar

      við lífskjör, sem oft voru döpur og ströng

      í styrjöld við eldgos, hafís og hríðar,

      hungur og klæðleysi, nauðir og þröng,

      –– fólk, sem í barnslegri fávizku seldi

      frelsis síns dýrgrip erlendri hönd,

      fólk, sem örmagna í fjötrum stundi,

      en fékk ekki slitið harðstjórans bönd.  

 

      Í dag er hún hyllt, hin frækna fylking,

      svo framgjörn, svo djörf, svo íturglæst,

      sem undir frelsisins merkjum mættist,

      og menningu Íslands lyfti hæst.

      Þessi heiðríki dagur geislandi gleði,

      sem gaf oss hin liðna tíð í arf,

      er helgaður þessum hetjum Íslands

      í hljóðri þökk fyrir unnið starf.

 

      –– –– ––

      Hann gnæfir úr daganna fábreyttu fylking

      fullur af gleði, bjartur af sól

      1. desember –– fagnaðardagur

      fátækrar þjóðar við norðurpól. ––

      –– Þá sameinast reynslunnar alda-arfur

      við æskunnar stoltu fyrirheit

      og kynslóðir mætast í handtaki hlýju

      frá hafi til hafs –– í borg og sveit.

 

 Jón Jónsson frá Ljárskógum var fæddur 28. marz 1914 og lézt aðeins 31 árs að aldri á Vífilsstöðum 7. október 1945. Ljóð þetta er úr bók hans Gamlar syndir og nýjar, Reykjavík: Helgafell, 1947, en fyrri bók hans var Syngið strengir, Rvík 1941. Þjóðkunnur var hann ekki aðeins af ljóðum sínum, heldur og af söng sínum í MA-kvartettinum ástsæla, en stúdent var hann frá Menntaskólanum á Akureyri (1934), var um tíma við nám í guðfræðideild Háskóla Íslands og kennari við gagnfræðaskólann á Ísafirði einn vetur, en varð að lúta í lægra haldi fyrir berklaveikinni. Aldarafmælis hans var minnzt í Búðardal í marz síðastliðnum. –– Kona hans var Jónína Kristín Kristjánsdóttir frá Ísafirði og sonur þeirra Hilmar Bragi meistarakokkur. Þetta ljóð er birt hér með góðfúslegu leyfi hans, og er okkur á Fullveldisvaktinni mikill heiður að því. –JVJ.