Úr sameiginlegu áliti Katrínar Jakobsdóttur, Ragnars Arnalds, Björns Bjarnasonar og Einars K. Guðfinnssonar

"Engar líkur eru á að samist geti um milli Íslands og ESB, að 200 mílna efnahagslögsagan umhverfis Ísland verði í heild sinni viðurkennd sem sérstakt fiskveiðistjórnarkerfi undir stjórn Íslendinga enda samrýmist það ekki sameiginlegri sjávarútvegsstefnu ESB og á sér engin fordæmi nema hvað varðaði afmörkuð fiskverndarhólf. Veiðiheimildir kynnu að mestu að falla í hlut Íslendinga með hliðsjón af reglunni um hlutfallslegan stöðugleika sem byggist á sögulegri veiðireynslu. Sú regla á hins vegar eingöngu stoð í samþykktum ráðherraráðs ESB hverju sinni og ekkert er því til fyrirstöðu að henni verði breytt ef samstaða tekst um það." –– Og það hefur jafnvel verið rætt í fullri alvöru í Brussel að afnema hana! (innskot JVJ).

Og áfram þar segja þau:

"Íslenska efnahagslögsagan er 758.000 ferkílómetrar að stærð eða ríflega sjö sinnum stærri en landið sjálft. Íslendingar geta ekki framselt yfirráðin yfir þeim miklu auðæfum sem þar er að finna til Evrópusambandsins, án þess að hafa nokkra vissu fyrir hvaða reglum verði fylgt í sjávarútvegsmálum á komandi áratugum. Engin trygging er fyrir því, að Íslendingar geti varið hagsmuni sína í þessu efni til frambúðar sem aðilar að Evrópusambandinu, þar sem ráðherraráðið tekur úrslitaákvarðanir um hámarksafla og hvaða tegundir er leyfilegt að veiða svo og um veiðiaðferðir og veiðarfæri. Í ráðherraráðinu myndu Íslendingar aðeins ráða yfir 3 atkvæðum af 348 miðað við núverandi stærð ESB." (Úr skýrslu Evrópunefndar um samstarfið á vettvangi EES og Schengen og um álitaefni varðandi hugsanlega aðild Íslands að Evrópusambandinu, sem gefin var út undir titlinum Tengsl Íslands og Evrópusambandsins (http://www.forsaetisraduneyti.is/media/frettir/SkyrslaEvropunefndar-.pdf), Rvík 2007, bls.123-4.

Sannfæring sem kann að vita á illt

Össur Skarphéðinsson, utanríkisráðherra á útleið, hefur lengi talið "óhjákvæmilegt að ganga í ESB." Á grunni þeirrar sannfæringar tók hann þátt í ófyrirleitnu áhlaupi á íslenzka þjóðarhagsmuni í Icesave-málinu. Ekki nýtur hann þess í kosningum í vor! Stjórnmálamenn, sem láta hagsmuni og þrýsting erlendra stórvelda ganga fyrir tillitssemi gagnvart eigin landsmönnum og þjóðarréttindum í bráð og í lengd, hafa aldrei átt upp á pallborðið hjá öllum þorra Íslendinga.

En andstætt þeim, sem blaðra án ábyrgðar um, að aldrei verði nein hætta á því, að Ísland hverfi inn í Evrópusambandið (dæmi: Pétur Gunnlaugsson á Útvarpi Sögu*), segir þessi heitttrúaði Brusselvinur, Össur, á fréttavef Bloomberg í dag: "Ég er sannfærður um að við munum á endanum ljúka viðræðunum og að samþykkt verði í þjóðaratkvæði að Ísland verði aðili að Evrópusambandinu." Þegar fylgið við þá stefnu er vel innan við 30% í öllum nýjustu skoðanakönnunum, má spyrja, hvaðan í ósköpunum ráðherrann hafi fengið þessa undarlegu flugu í höfuðið.

Allir vita, að Norðmenn eru ein alríkasta þjóð í Evrópu og staða ríkissjóðs þar sennilega betri en nokkurs ríkis á byggðu bóli. Þeir höfðu því eftir litlu að slægjast í Evrópusambandinu, sem hét þeim í aðildarviðræðum að fá ENGIN sérréttindi til fiskveiða í norskri lögsögu -- og hvorki einkarétt yfir stjórn á fiskveiðum norðan 62. breiddargráðu (nema um fjögurra ára skeið, 1994-30.6. 1998**) né að fá "regluna um hlutfallslegan stöðugleika" fiskveiða hvers ESB-sjávarútvegsríkis innmúraða sem trausta og varanlega inn í aðildarsáttmálann. NEI-hreyfingin og norsk sjávarútvegssamtök áttuðu sig á því, hvílíkur risavaxinn réttindamissir yrði í þessu fólginn, og hófu gagnsókn í málinu gegn þáverandi ríkisstjórn, 1994.

Þegar ástand og forsendur mála voru svona afgerandi í Noregi -- landið í engri þörf til að beygja sig undir yfirvald Evrópusambandsins -- mátti þá ekki gera ráð fyrir yfirgnæfandi andstöðu við inntöku landsins í ESB -- eitthvað svipað og 70% andstaðan hér á Íslandi?

Nei, því var ekki að heilsa. Einungis 52,2% sögðu NEI við aðildarsáttmálanum, jafnvel færri en í fyrra skiptið, 1973, þegar 53,5% sögðu sitt stolta NEI.

Hvað olli því, að svo naumt var á mununum milli ESB-innlimunarmanna og norskra fullveldissinna? Jú, ríkisstjórnin sjálf og fjölmiðlar og helztu samtök í verkalýðshreyfingu og meðal atvinnurekenda, að sjávarútvegi undanskildum, tóku afstöðu með Evrópusambandinu. Þar við bættist svo massífur áróður hins síðastnefnda. Þó munu yfirburðir ESB í auglýsingamennskunni í Noregi 1993-4 hafa verið langtum minni en horfur eru eða voru á hér á landi, þar sem stjórnvöld hafa í hneykslanlegri auðmýkt leyft Evrópusambandinu að leggja 230 milljónir króna í yfirvofandi áróðursherferð fyrir innlimun Íslands í stórveldið.

Hættuna, sem yfir okkur vofir, skyldu menn því ekki vanmeta. Það er lítið mál að hella áróðri yfir Íslendinga, og því ber ríkisstjórn og Alþingi að koma í veg fyrir slíkt og getur þar stutt sig við Vínarsáttmálann um skyldur sendiráða, en einnig haft hliðsjón af eigin löggjöf sem meinar stórfyrirtækjum -- að gefnu tilefni -- að dæla milljónastyrkjum í stjórnmálamenn og -flokka.

Því ber þess vegna að fagna, að tveir stærstu stjórnmálaflokkar á Íslandi (miðað við nýjustu skoðanakannanir) vilja láta loka hinni rangnefndu "Evrópustofu". Andmæli Hönnu Birnu Kristjánsdóttur gegn slíkri lokun eru ekkert minna en sorglegt dæmi um tilefnislausa óhlýðni við lýðræðislega samþykkt hennar eigin landsfundar.

* Pétur er einn helzti talsmaður nýs flokks, Lýðræðisvaktarinnar, heldur ítrekað uppi kosningaáróðri fyrir þann flokk, og vegna þeirrar fráleitu stefnu hans að vilja halda áfram aðildarviðræðunum -- rétt eins og Samfylking, "Björt framtíð" og Vinstri grænir -- hefur Pétur komizt í vörn gagnvart mörgum hlustendum sínum, sem vilja ekkert með Evrópusambandið hafa að gera. Úrræði hans hefur einkum verið að láta sem ESB-málið sé alls ekki meðal helztu alvöru-deilumála fyrir komandi kosningar og þar að auki muni þjóðin "aldrei" samþykkja í þjóðaratkvæðagreiðslu að ganga inn í Evrópusambandið. En það er EKKI þess vegna, sem hið sama ESB eyðir tugum milljóna, hundruðum milljóna og þúsundum milljóna í það að koma Íslandi inn í Evrópusambandið -- þeir í Brussel hafa langa reynslu af því, að tekizt hafi að snúa afstöðu almennings í umsóknarríkjum (m.a. Svíþjóð og Tékklandi) nánast á síðustu stundu til fylgis við stórveldið. Og okkar vanhæfi utanríkisráðherra veit sennilega lengra sínu nefi um áform Brussel-herranna í þessu efni og hefur því sína sannfæringu sem gengur þvert gegn yfirlýstu áliti Péturs Gunnlaugssonar, sem svo gjarnan vill sem minnst úr ábyrgð sinni gera á samstöðunni með hinum harða ESB-sinna Þorvaldi Gylfasyni.

** Sjá Tengsl Íslands og Evrópusambandsins, með undirtitlinum "Skýrsla Evrópunefndar um samstarfið á vettvangi EES og Schengen og um álitaefni varðandi hugsanlega aðild Íslands að Evrópusambandinu", Rv. 2007, bls. 104.

Jón Valur Jensson.

Óhjákvæmilegt að ganga í ESB

Áfram-hópurinn hélt uppi rándýrri áróðursherferð gegn ótvíræðum rétti Íslands í Icesave-málinu

Lið absúrdista, Áfram-hópurinn (mynd!), vildi láta Ísland borga Icesave! m.a. Benedikt Jóhannesson, aðalspíra í Já Ísland! (ESB-innlimunarfélagi), Heiða Kristín Helgadóttir, "Bjartri framtíð", Guðm. Gunnarsson fv. form. rafiðnaðarmanna o.fl. ESB-sinnar. Guðmundur taldi já við Icesave-samningnum "forsendu þess að hægt sé að vinna upp þann kaupmátt sem hefur tapast"!!! Einnig var þarna Margrét Kristmannsdóttir, framkvæmdastjóri Pfaff og frammákona í Samtökum verslunar og þjónustu, sem bætti við að "farsæl lausn á Icesave snérist um lífskjör þjóðarinnar á komandi árum," nauðsynlegt væri "að huga að komandi kynslóðum þegar tekin verður ákvörðun um Icesave"!!!

Þá voru þarna Árni Finnsson, formaður "Náttúruverndarsamtaka Íslands", Sveinn Hannesson í Samtökum iðnaðarins og Hörður Torfason söngvari og mótmælandi og leiðandi nýs Austurvallarhóps (pínulítils) sem á að bakka upp stjórnarskrárdrög "stjórnlagaráðs", en Hörður var þó nógu bíræfinn að láta sjá sig á sigurhátíð InDefence-hópsins í Slipphúsinu að kvöldi þess dags þegar EFTA-dómstóllinn úrskurðaði Ísland með öllu saklaust af Icesave-kröfum Breta og Hollendinga! Hann hefur kannski talið sér það óhætt í ljósi þess, að vefsíða Áfram-hópsins hafði verið látin hverfa! (Frh. neðar.)

Þetta rammskeikula lið og margir fleiri í hópnum, t.d. Vilhjálmur Þorsteinsson í CCP (einn af mörgum ESB-innlimunarsinnum í stjórnlagaráðinu sáluga) sóttu að sannfæringu Íslendinga, m.a. með frægri heilsíðumynd að endemum: af risahákarli ógnandi því að gleypa hnípna íslenzka fjölskyldu á bátskektu, ef við greiddum ekki Icesave skv. Buchheit-samningnum!!!

 

Nánari upplýsingar um hópinn fáránlega er að finna á þessari vefsíðu félagsskaparins Samstöðu þjóðar. En þar segir Loftur Altice Þorsteinsson m.a.:

• Skömmu eftir stofnun Áfram-hópsins bárust fréttir af því, að heldstu styrktaraðilar Icesave-vinanna væru Samtök fjármálafyrirtækja (SFF), Samtök atvinnulífsins (SA) og Samtök iðnaðarins (SI). Sem start-gjald, veittu þessi samtök Áfram-hópnum milljón krónur, hvert fyrir sig. Alls munu styrkir sem Áfram-hópurinn þáði hjá fyrirtækjum og almanna-samtökum hafa numið 20 milljónum króna. Til samanburðar fekk Samstaða þjóðar gegn Icesave um 20 þúsund krónur frá fyrirtækjum og almanna-samtökum.

Það á ekki að þegja um hneisu og óþurftarverk þessa hóps. Samstaða þjóðar á þakkir skildar fyrir að koma upplýsingum sínum á framfæri.

PS. Hugsum aðeins út í þetta: Var það ekki fífldjarft af þessu Áfram-fólki að skrifa upp á eftirfarandi orð í auglýsingu sinni (sjá HÉR!): "Athugið að möguleikinn "EKKI BORGA NEITT" er ekki til nema við segjum JÁ" -- þ.e.a.s. "já" við Icesave-samningi Buchheits!!!

Málinu var einmitt þveröfugt farið. Með því að segja NEI þurftum við EKKERT að borga, það staðfesti EFTA-dómstóllinn!

Endurbirt hér af vef Þjóðarheiðurs, samtaka gegn Icesave, thjodarheidur.blog.is

Fyrirsögnin hér er hins vegar breytt auk smábreytinga og aukið við endinn. 

Jón Valur Jensson.

ESB- og Icesave-sinnar "Bjartrar framtíðar"

ESB-hjáleiguflokkurinn með "bjarta framtíð" fyrir ESB heldur áfram að kynna framboðslista sína. Á mynd með nýrri Mbl.is-frétt eru Guðm. Steingrímsson og Heiða Kristín Helgadóttir, formenn BF. Önnur mynd birtist af Heiðu í morgun hér á Moggabloggi: Þar var hún í kröfugerðahópnum "Áfram Ísland!" sem hvatti eindregið til þess (og kostaði tugmilljónum til) að menn merktu með JÁi við Buchheit-samninginn í apríl 2011. Sem betur fór, var ekki farið að ráðum hennar og félaga hennar, fólks eins og Vilhjálms Þorsteinssonar, Margrétar Kristmannsdóttur, Sveins Hannessonar, Guðmundar Gunnarssonar í Rafiðnaðarsambandinu, Benedikts Jóhannessonar í Vísbendingu, Harðar Torfasonar söngvara né Árna Finnssonar, formanns "Náttúruverndarsamtaka Íslands").

Heiða skipar samt 2. sæti á lista flokksins í Reykjavíkurkjördæmi norður. Hún er ennfremur titluð stjórnarformaður Bjartrar framtíðar og framkvæmdastjóri Besta flokksins.

Í 2. sæti á nýtilkynntum framboðslista "Bjartrar framtíðar" í NV-kjördæmi er G. Valdimar Valdemarsson, framkvæmdastjóri og frístundabóndi í Borgarbyggð, fyrrverandi framsóknarmaður, en gerðist svo eindreginn ESB-maður, að framtíð sína sá hann í Bjartri framtíð.

JVJ. 

Framboðslistar Bjartrar framtíðar samþykktir

Fullveldisframsal og auðveldur leikur við stjórnarskrárbreytingu er tabú ; og af VG-vandræðastefnu

Bjarni Ben. þarf bara að muna það eitt, þegar hann ræðir við fulltrúa hinna flokkanna um stjórnarskrármálið, að það er tabú gagnvart flokksmönnum hans og þjóðinni svo mikið sem að ræða það að heimila framsal fullveldis. Það sama á við um þá hugmynd að gera stjórnarskrárbreytingu fljótlega og sáraeinfalda með einföldum meirihluta í þjóðaratkvæðagreiðslu án þess að nýtt þing verði kallað saman. ALDREI á að heimila fullveldisframsal án stóraukins meirihluta.

Ef við horfum til hinna smáu FÆREYJA, getum við séð, hve varaamt slíkt einfalt ákvæði, án kröfu um aukinn meirihluta, getur orðið -- fullveldið getur flogið út um gluggann einn vondan veðurdag, þegar á hefur gefið í efnahagslífinu og eftir að stórveldi hefur ausið úr gullsekkjum sínum til áróðurs, mútugjafa og mýkingar kjósenda. En Íslendingar eru bara í nákvæmlega sömu stöðu og Færeyingar gagnvart slíku, við erum algert SMÁPEÐ miðað við afl Evrópusambandsins, 1580 sinnum fólksfleira risasamfélags.

Ólíkt Katrínu Jakobsdóttur, nýjum ESB-formanni Vinstri grænna, sem taldi fram "utanríkismál" meðal þeirra sérvöldu stjórnarskrármála, sem hún vildi einbeita sér að á næstu dögum, ef valin verður sú leið að gera takmarkaðar stjórnarskrárbreytingar, þá á það ekki að koma til greina fyrir Bjarna Benediktsson, ef hann vill, að sinn flokkur standi undir nafni sem Sjálfstæðisflokkur.

Og af hverju er þetta sagt hér? Jú, af því að Katrín á með orðum sínum ekki sízt við fullveldisframsal, enda er tillögugreinin (111.) frá stjórnlagaráði um það höfð í litlum kafla um utanríkismál. 

Vinstri græn hafa ekki lagazt hætishót í fullveldismálum með því setja ESB-Katrínu og ESB-Björn Val Gíslason yfir svikulu leifarnar af þessu flokksapparati, þessum fyrrverandi vinstri flokki nema í þeim atriðum, sem horfa til þjóðnýtingar og ríkisafskipta. Þetta leggja VG líka stund á (sbr. ný frumvörp um náttúruvernd og íhlutun um landnýtingu bænda), samhliða sinni forgangs-umhyggju og 'skjaldborg' fyrir stórfyrirtækin, sér í lagi hin nafnlausu fjármagnsöfl. Alþýðan liggur hins vegar ennþá óbætt hjá garði.

Jón Valur Jensson. 

Brú byggð yfir á næsta kjörtímabil

Hvernig dettur Silfur-Agli í hug að kalla Baldur Þórhallsson til sem óháðan álitsgjafa um "Evrópustofu"?!

Baldur er margmilljóna-styrkþegi Evrópusambandsins, vissi Egill það ekki?

Baldur gerir sér alveg grein fyrir því, að það er grafalvarlegt mál fyrir hans auma málstað og ESB, að hinni rangnefndu Evrópustofu verði lokað.

Þess vegna komst hann úr jafnvægi í örvæntingarfullri viðleitni til að réttlæta þessa forsmán, Evrópusambands-áróðursskrifstofurnar BÁÐAR, í Reykjavík og á Akureyri (þótt jafnan tali hann um fyrirbærin í eintölu). 

Hann lætur eins og Þorvaldur Gylfason, að þetta sé blásaklaust fyrirbæri, til að "miðla fróðleik" eins og Þ.G. kallar það með typical understatement manns með refslegan málstað. Samt er hér um 230 milljóna króna áróðursbatterí að ræða, vafalaust í margs konar myndum og ekki farið að sjást enn til sumra þeirra, en áhlaup verður eflaust gert á sannfæringu Íslendinga, þegar úrslitabaráttan nálgast um fullveldi landsins.

Hrólfur Þ. Hraundal  ritaði þennan sunnudag á fróðlegri vefslóð ESB-samtaka:

• Hérna trompaðist vinstraliðið útaf styrkjum sem einhverjir þingmenn og stjórnmálaflokkar fengu frá innlendum fyrirtækum. 
• En svo ef það er styrkur frá guðunum í Brussel þá er það allt í lagi. Skyldi Samfylkingin hafa borgað sinn styrk til baka, eða er hún á fóðrum frá Brussel?

Ekki hefur frétzt af því, að Samfylkingin hafi borgað sína ofurstyrki frá stórfyrirtækjum til baka, en Valhöll var látin gera það og hreinsaði sig þar með af vissum óhreinindum og framhaldandi ásökun, en það er undarlegt, að Fréttastofa Rúv sleppir alveg Samfylkingu við slíkri ásökun og eftirfylgd.

Nú má jafnvel óttast, að Evrópusambandið gæti séð tækifæri í að dæla peningum í þetta sítrygga flokksræksni, alveg eins og það dælir fé í Evrópufræðamiðstöð Eiríks Bergmanns Einarssonar í Bifröst og Jean Monnet-prófessorsembættið hans Baldur Þórhallssonar í Alþjóðastofnun Háskóla Íslands, fyrir utan eins konar mútugjafaviðleitni Brusselmanna, sem rennur til stofnana eins og Háskólans í Reykjavík og alls kyns verkefna, sem ESB-borgurum býðst að standa undir með sköttum, en ekki að fá sjálfir. Það er nefnilega verið að reyna að ná Íslandi inn og það markmið margyfirlýst, bæði í Brussel og í voldugustu ESB-löndum.

Svo eru það allir verkefnastyrkirnir til einstaklinga, sem minna heyrist um.

Í því samhengi virðist sem minna þurfi Egil Helgason á ESB-styrki til Baldurs Þórhallssonar, ESB-afsakanda og áróðursmanns (hann hefur beitt sér þannig í Fréttablaðinu o.fl. fjölmiðlum).

Um Baldur, sjá: 7,5 milljóna Esb-maður leysir af Esb-konuna Jóhönnu á Alþingi og: Baldur Þórhallsson stundar blekkingariðju; og þetta: Baldur Þórhallsson ESB-Monnet 7,5 millj. kr. prófessor fegrar ESB!; sbr. einnig hér: ESB-postuli, Jón Steindór Valdimarsson, hagsmunatengdur frambjóðandi til Stjórnlagaþings.

Einn styrkþeginn enn var svo tíu ESB-milljóna Árni Þór Sigurðsson, sem Steingrímur J. (ESB-meðvirkur) treysti til að verða formaður utanríkismálanefndar Alþingis! 

Jón Valur Jensson. 

Nýr, fullveldissinnaður vinstri flokkur í vændum?

Bjarni Harðarson bóksali, fv. alþm., ritar m.a. í sinni fjörlegu grein í Mbl. í gær:

"Með verkum sínum hefur ríkisstjórnin hleypt inn í landið nútímainnrásarher möppudýra. Vinstrihreyfingin – grænt framboð sem áður var ankeri baráttunnar gegn ESB er í þessu máli orðið að umskiptingi. Einu stjórnmálaflokkarnir sem hafa ESB-andstöðu að baráttumáli eru vel hægra megin við miðju. Þrátt fyrir að framboð til komandi kosninga séu mörg er ljóst að það eru fáir valkostir þjóðlegra vinstrimanna sem hafna ásælni og heimsvaldastefnu hvort sem hún kemur frá NATÓ eða ESB.

 

Vinur minn Indriði Aðalsteinsson á Skjaldfönn í Djúpi skrifaði nýlega grein á Smuguna og í Morgunblaðið sem var herhvöt til Jóns Bjarnasonar og allra þeirra sem áður tilheyrðu villikattadeild VG. Jóhanna Sigurðardóttir, nafngjafi villikattadeildar, kvartaði mjög undan því að erfitt væri að smala köttum og vel þekkt er að skepna sú fer sínar eigin leiðir. Vel má samt vera að Djúpbóndanum takist með hvatningu sinni að kveðja saman söfnuð þjóðlegra vinstrimanna og er þá vel."

Þetta eru athyglisverð skrif sem annað frá Bjarna í sömu grein (sbr. HÉR og HÉR).

Glæsilega rituð grein eftir Bjarna Harðarson í opnu Mbl. í dag

Merkilegar hliðstæður dregur hann þar fram milli áður alþekkts, nú nær gleymds svindilbrasksmáls í Flóa um næstsíðustu aldamót, sem olli gjaldþrotum bænda, og Evrópusambands-pappíra- og áróðurssvindli um okkar daga.

Í skugga Glæsibæjar var skáldsaga (Víkingsútgáfan, 1945) eftir Ragnheiði Jónsdóttur rithöfund (1895-1967) og byggð á fyrrnefndum atburðum, en "Glæsibær" er þar Gaulverjabær, forn kirkjustaður. Meðal bænda í samnefndum hreppi var Jón Erlendsson í Gerðhúsum, Garði og Seljatungu, faðir Valdísar, móðurmóður undirritaðs, en hið stóra heimili hans og Kristínar konu hans frá Galtastöðum varð fyrir miklum búsifjum af völdum þeirra svindlara, sem þá fóru um sveitir og leituðu eftir uppáskriftum bænda á það, sem þeir höfðu ekki kynnzt fyrr: víxla. Fór svo, að svindlurunum tókst að hafa bújarðir og fé af ýmsum, unz stöðvast hlaut, en þá var það of seint fyrir marga. Segir Bjarni Harðarson á mjög lifandi hátt frá þessu sem bakgrunni að hálfsíðu langri grein sinni sem er fjörlegur fróðleikslestur út í gegn.

Nú eru í loftinu annars konar pappírsfreistingar í stórum stíl, kenndar við tvo eða þrjá sakleysislega útlítandi stafi, EU eða ESB, en eins og hið fyrra sinnið er mikið spilað á það, að torvelt verði að hafa hönd á réttum skilningi hlutanna, enda er pappírsmagnið í þetta sinn með ódámum mikið, og sem dæmi um það nefnir Bjarni, að bara EES-samningurinn er þvílíkur að vöxtum, að taka mundi mánuð að lesa hann og sinna engu öðru starfi á meðan. Þó er hann hreinasta hátíð hjá Evrópusambands-pappírsflóðinu sem fáir vita í raun skil á, en í krafti þeirrar vanþekkingar margra er þó spilað hér á áhættuhegðun og bríarís-þankagang margra sem vilja láta skeika að sköpuðu um jafnvel framtíð Íslands með því að flækja sig inn í þann pappírsskóg, ginningarstarfsemi og bíræfnar valdheimildir "sambandsins" og "skrifa upp á", þó ekki fyrr en við "sjáum samninginn" -- en hver treystist svo til að lesa "hann" allan, þegar þar að kemur?!

  Ég hef hér ekki á neinn hátt reynt að endursegja hina afar fjörlega skrifuðu grein Bjarna Harðarsonar, sem sjálfur er Árnesingur og þekkir vel til svindlmálsins austur í sveitum (og víðar en í Árnesþingi). Afkomendur eins aðal-svindlarans ráku síðar af umtalsverðri drift þekkta veitingastaði í Reykjavík og sjálfa Valhöll á Þingvöllum, en ekki víkur Bjarni að því í samantekt sinni. (Kynntist ég raunar einum af yngri kynslóð þeirra við mín fyrstu íbúðakaup, en var sannarlega ekki hlunnfarinn af þeim ágæta manni.)

Menn ættu að fá sér þennan Mogga í dag, og þar kemur fleira eftirsóknarvert í ljós, en einnig hratið með saftinni; sem dæmi um það birtist þar refjagrein aftir Teit Björn Einarsson hdl., ESB-veikan Sjálfstæðisflokks-frambjóðanda, og annar, stuttur pistill sem tekur saman nokkur sýndarrök innlimunarsinna í Evrópusambandsmálinu, og er þar m.a. spilað á yfirborðshluti, gervirök og falskan samanburð, í nafni Rögnu nokkurrar Garðarsdóttur, en samsuðan með þeim hætti, að halda mætti, að hin rangnefnda Evrópustofa hafi séð um áróðurs-tilreiðsluna.

Skemmst er þar einnig að minnast fráleitlega framhleypins og vanhugsaðs pistils Kolbrúnar Bergþórsdóttur bókmenntafræðings, sem taka mætti nú á beinið hér sérstaklega, jafnframt því að hluta snyrtilega sundur áðurnefndan gervirakapistil. Hætt er oft við, að menn lesi það, sem stutt er og fljótblekkjandi, en þó má telja líklegt að þorri Morgunblaðslesenda falli beint inn í þessa spennandi grein Bjarna og slíti sig ekki frá lestrinum fyrr en við lokapunkt. Er það þá vel, enda er hún fréttnæm í þokkabót vegna vísbendinga þar um endurnýjun flokkarlitrófsins hér á landi.

Bjarni gerir ljósa grein fyrir stöðu ESB-málanna í seinni hluta greinar sinnar og leiðir lyktir hennar að hugleiðingu sinni um raunalegt, reyndar hörmulega sviksamlegt* hlutskipti Vinstri hreyfingarinnar - græns framboðs, og þar streymir niðurstaðan bert og augljóst að þeim ósi, að nauðsyn beri til, eins og Indriði Aðalsteinsson á Skjaldfönn hafði fyrstur hvatt til, að stofna nýjan, fullveldissinnaðan, þjóðdyggan vinstri flokk í stað þeirrar allsherjar-skráveifu alþýðu sem stjórn Jóhönnu Sigurðardóttur nálgast það að verða. (* Orðin eru hér öll mín, JVJ.)

Þessi grein Bjarna Harðarsonar verður í minnum höfð um glæsileg tilþrif og stílhrif í íslenzkri blaðamennsku. Fyrir þá, sem aðeins geta nálgazt hana á netinu, er hana hér að finna: Svindilbraskarar ESB.

Jón Valur Jensson.